Blokkers Beatle - kermis:
„voer voor psychologen
Wim Kan: Erger dan
de Franse revolutie
Opgericht 1 maart 1860
Maandag 8 juni 1964
Derde blad no. 31280
Hartstochtelijke eredienst rond vier
profeten van de ^Mersey-sou rul9
RUIM 70-JARIGE SCHRIJFT ROEKEK
IK EK OVER AUSTRALIË
(Van onze speciale verslaggever)
„HET IS NIET TE GELOVEN. Dit is nog erger dan de
Franse revolutie zei Wim Kandie was aangekondigd als „een
grote Nederlandse Beatle fan". Hij zat zaterdagavond met Corry
V-onk op de eerste rij in Blokkers veilinghal „Op hoop van zegen"
maar toen hij door een opdringende tienermassa in de verdrukking
kwam, zocht hij snel een veiliger plaats.
Hoe Ben Esslng, de stuntman van
Blokker de deinende menigte ook
tot stilte en zitten-gaan maande,
de Beatle-koorts woedde onver
minderd de volle 25 minuten voort.
En op de voorste rijen vielen onder
druk van de twistende en shaken
de fans slachtoffers. Verwezen
naar het hoofd grijpend of i
een blauw oog tastend, de piek
haren verward over het zweterige
voorhoofd, gingen de in net nauw
of in al te wilde extase gebrachte
uitvallers af door een zijdeur, de
koelte tegemoet.
Vijfentwintig minuten Beatelen: een
perfecte show, die ontaardde in
een loeiend en laaiend hoogtepunt,
maar zonder kwaadaardigheid.
De hekken stonden bol bij dit
pandemonium van de langharige
jeugd, die tierde, krijste mee
sloten ogen en geheven arr
„Wat voel je toch?" Die nuchtere
vraag werd door de even bedrem
melde aangesprokene en aange-
stokene na een korte stilte beant
woord met een „Machtig gewoon".
Of „Ik ben er kapot van". Of, nog
kernachtiger, „Weet ik 't?"
Genadeloos
Daar was die alles doordringende,
alles murw beukende en tegelijk
genadeloze beat, die de gelovigen
opzweepte tot een hartstochtelijke
eredienst aan deze vier uitgekien
de profeten van de Mersey-sound.
Zesduizend getrouwen bij de
avondvoorstelling, tweeduizend 's
middags. Een deel van de lieve
jeugd had net zulke authentieke
kapsels als de meesters zelve. En
vele volgelingen in spijkerbroek.
Men is dan de Beatles zeer nabij,
yeah, bijna zelf Beatle geworden.
En dat is het einde......
Een mooi observatieterrein voor
massapsychologen. En die waren
er, druk in de weer met potlood
en papier, streepjes zettend om
koeltjes de frequentie der ver
schijnselen vast te stellen (zo vaak
opstaan, zo dikwijls gaan zitten).
Maar de duizenden wilden hadden
van dit alles geen weet. Zjj be
dronken zich aan de decibels, die
daar op het podium werden opge
rispt in een wezenloze sfeer van
snoeren, stekkers, microfoons,
blikkerige geluidskasten. Als het
maar hard was. Als het maar beat
Daarvoor zorgden de Beatles zelf,
uiteraard, en de andere „groups",
die voor,een fractie van de Beatle-
gage het voorprogramma mochten
vullen: de "Hot Jumpers", de
„Fancy Five", „Jack and Bill", de
„Candy kids" en „John Rassel and
his clan" alle zeer Nederlandse
groepen, zoals men ziet. De „twist-
koningin" Wanda, die na de mid
dagvoorstelling de beproeving van
de avondvoorstelling niet meer
aandurfde. Kwintet Dominique,
half toegejuicht, half uitgejouwd.
Eén van de zuivere Beatle-fans
zei: „D'r zit niks in, d'r komt niks
uit".
Spandoek
Op een groot spandoek: „No live
without Beatles". Dat klopte: er
was volop leven met de Beatles.
De agenten zetten zich soms tegen
de afzettingshekken bij het podi
um schrap, tezamen met de orde
commissarissen. Maar ze bleven
Voor het eerst in hun „beroemde"
levens hebben de Beatle-sterren 's
middags voor een half lege zaal
gestaan, Radio Veronica had alle
plaatsen opgekocht in de verwach
ting binnen enkele dagen te zijn
uitverkocht. Dat is een tegenvaller
niet elke Beatle-fan had tien
gulden voorhanden voor een kaar
tje. Maar de ruim tweeduizend
jongelieden die er wel waren, de
den de lege plaatsen spoedig ver
geten. Voor het twee uur durende
voorprogramma bestond nauwe
lijks belangstelling. Het werd steeds
onderbroken door geroep om de
Beatles. Toen die kwamen, wer
den ijlings hekken aangesleept,
want het podium werd bestormd.
Niemand bleef op zijn plaats
zitten. Iedereen zong, danste,
stampte op het ophitsende ritme
van elektrische gitaren.
Rondvaart
De vier langharigen zijn weg, maar
hun turbulente aanwezigheid, zal
nog lang blijven naklinken. Nog
nimmer heeft Amsterdam zoiets
meegemaakt als de grachtentocht
van Zijne Majesteiten, de Beatles.
Geen staatsbezoek van een bniteiv
landse vorst vermocht ooit zo veel
opwinding te brengen als zaterdag.
Die rondvaart van anderhalf uur
was voor het hoofdstedelijke hit
wezen een onbetwist hoogtepunt,
dieptepunt ook wel, voor
aantal tieners, die zo hevig in
geloofsijver werden ontstoken, dat
ze in de grauwe grachten doken.
Een dichte menigte sloeg het
vertrek gade van de Beatles uit
het Doelenhotel in Amsterdam
voor een rondvaart door de
hoofdstedelijke grachten.
Twee politieboten zwenkten van
links naar rechts en spurten van
voor naar achter om tieners op te
vissen, liefst voor zij zich konden
vastklampen aan de gangboorden
van de snel varende „Jan van Ga
len". Daarin zaten ze, Paul, George
John en Jimmy, helemaal niet
verbaasd toe te zien hoe op de
kant horden uitzinnig schr
Driemaal
De ijverigste fan kreeg zowaar een
handdruk van één van de Beatles.
Hij was tot drie keer toe de gracht
ingedoken om naar zijn afgoden
te zwemmen. Toen hij dan einde
lijk succes had en aan boord
klom, vroeg men hem zijn naam.
„Doet er niet toe", zei hij, „ik kom
voor de Beatles". Het meisje, dat
voor vierduizend gulden van
Bangkok naar Nederland was ko
men vliegen om de Beatles te
zien, mocht ook in de rondvaart
boot zitten. Een duur tripje.
„Overweldigend", noemde Beatle
John Lennon de belangstelling.
Daar waren de anderen het mee
eens. Zij zeiden nog nooit zo iets
te hebben meegemaakt. En zij
zijn tenslotte toch wel iets gewend.
Minister Luns
Een politieke
crisis dreigt
in Europa
(Van onze Eindhovense
correspondent)
Minister Luns heeft zaterdag op
het jaarcongres van de Europese be
weging in Eindhoven gezegd het
niet uitgesloten te achten dat Europa
een politieke crisis te wachten staat.
Over de grondslag van een Europese
Unie bestaan diepgaande verschillen
van mening tussen de voor deze unie
in aanmerking komende landen. De
plaats van een toekomstige Europese
Unie in het Atlantisch bondgenoot
schap staat nog allerminst vast en
bovendien bestaan er momenteel
nauwelijks contacten tussen de zes
en het Verenigd Koninkrijk. Minister
Luns acht de tijd op het ogenblik
dan ook nog niet rijp voor een poli
tieke eenheid in Europa. Zo ver de
Europese integratie op economisch
gebied is gevorderd, zo ver is deze
op politiek gebied achtergebleven.
De Nederlandse minister van Bui
tenlandse Zaken wees op de wensen
van de Nederlandse regering: een
samensmelting van de drie uitvoeren
de organen van de Europese gemeen
schap en de noodzaak van parlemen
taire controle, met name op de fi
nanciële uitgaven van de Europese
organen. Minister Luns wees er in dit
verband op dat de gemeenschappelij
ke agrarische politiek en het oriën
tatiefonds van de Europese landbouw
jaarlyks miljarden guldens vorderen
waarop vrijwel aUe toezicht ontbreekt.
Sjeik kampeert
langs Rijksweg 17
Sjeik Soeleiman Daher is gister
avond met zün zes vrouwen en tien
kinderen in de berm van Rijksweg
17 tussen Zevenbergen en Roosen
daal, onder de gemeente Oud-Gastel,
blijven steken, toen hij pech kreeg
zijn auto. De 72-jarige sjeik
een bezoek aan Engeland heeft
gebracht, is op de terugreis naar zijn
geboorteland Ras-al-Khaima aan de
Perzische Golf.
Aanvankelijk stonden de tenten
in het Arabische gezelschap tien
centimeter van de rijbaan. De ver-
keersgroep van de Rijkspolitie uit
Breda en de plaatselijke politie acht
ten dit, mede gezien het grote aantal
kinderen van de sjeik, te vervaarlijk.
Daarom heeft men de tenten ver
plaatst. Het is de bedoeling van de
sjeik na reparatie van zijn auto van-
weer verder te trekken.
De krasse 70-jarige schrijf
ster met haar kleindochter
Fenna. Op de achtergrond de
merkwaardige rotspartij „De
drie gezusters".
Moskou stuurt
„deskundigen"
naar Mongolië
Sow jet-Rusland stuurt grote groe
pen „deskundigen" en technici naar
buiten-Mongolië om de Chinese in
vloed in deze Aziatische republik te
niet te doen, aldus diplomatieke
zegslieden in Londen.
De Russische deskundigen zou
den de werkzaamheden overnemen
van duizenden Chinezen die worden
teruggestuurd. Zü zijn in de loop van
de Laatste twee jaar in Buiten-Mon
golië aangekomen ogenschijn
lijk om medewerking te verlenen by
verscheidene technische ontwikke
lingsprojecten en moeten de uit
voering bevorderen van Russische
projecten, die vallen onder een ver
leden maart gesloten, nieuwe over
eenkomst.
Het Kremlin zou de Chinese invloed
in de republiek willen ontzenuwen
om te voorkomen dat Buiten-Mon
golië voor het Chinese communisme
kiest.
regering van Buiten-Mongolië
heeft gekozen voor het communisme,
dat wordt aangehangen door premier
Nikita Chroesjtsjow en voor nauwere
betrekkingen met Rusland.
Geboren Amsterdamse nog
steeds energiek
Ik vertel aan niemand welk
boek ik nu schrijf
(Bijzondere medewerking)
Onze eerste indruk: Die oude dame draagt haar meer dan ze
ventig jaren met ere. Zij woont in de ongeveer honderd kilo
meter ten westen van Sydney gelegen prachtige Blauwe Bergen.
Korte tijd geleden voltooide zij haar tweede in Australië spe
lende roman. Dit was de aanleiding tot ons bezoek aan die
Nederlandse schrijfster.
Zij heet To Jager-Meursing. Zij is geboren en getogen in
Amsterdam, waar haar enige zoon nu nog woont. Zij heeft niet
minder dan zeventien boeken op haar naam staan. In Nederland
kregen vooral ..Het schone leven" en .Tweeënvijftig zondagen
op bezoek bij de kinderen" bekendheid. De titels van haar beide
in Nederlandse emigrantenkringen in Australië spelende romans
zijn ,,Een Hollands meisje in Australië" en ..Margot s lief en
leed in Australië". Het eerste boek verscheen in 1959 en zal
weldra in een nieuwe druk ten tweeden male het licht zien. Het
tweede boek is onlangs van de pers gekomen.
Mevrouw Jager-Meursing's eer
ste Australische boek speelt in de
Snowy Mountains. „Margot's lief
en leed in Australië speelt in de
Blauwe Bergen, waar de schrijfster
woont in Katoomba met haar doch
ter Mia Jasienska-Jager en haar
kleindochter Fenna Jasienska.
„Het is hier heerlijk wonen", ver
zekerde zij ons enige malen. .Jk
ben in Amsterdam geboren en ge
togen". vertelde zij. „In 1954 ging
ik naar mijn dochter in Australië.
Mia was toen getrouwd. Haar man
werkte aan de grote hydro-elektri-
sche projecten in de Snowy Moun
tains. Door een ongeluk verloor
hij het leven Eigenlijk heb ik
nooit erg van de Snowy Mountains
gehouden, weet U. Daarom liet ik
de hoofdpersoon van mijn eerste
Australische boek teruggaan naar
Nederland!"
Ook zij en haar dochter gingen
na de dood van haar schoonzoon
terug naar het vaderland. Maar
Mia Jasienska hield het niet lang
uit in Nederland en keerde reeds
in 1960 terug naar Australië. Haar
moeder volgde weldra Mia's voor
beeld. „Ik geloof", zei ze, „dat die
vier jaren in Australië het voor mij
erg moeilijk maakten om me weer
aan te passen bij het leven in Ne
derland. Toen Mia mij enige malen
schreef, dat ik bij haar moest ko
men, ben ik gegaan. Mia had een
aardig huis gekocht in Katoomba.
kan hier ook heerlijk in de tuin
werken. In de moestuin kweek ik
echt-Nederlandse groentesoorten.
Boerenkool bijvoorbeeld. Dat is een
groente, die U vrijwel nergens in
Australië vindt. De mensen hier
komen wel eens kijken naar die
kool met gekruld blad!"
De meeste tijd brengt mevrouw
Jager echter door in een heerlijk-
zonnige kamer. Daar werkt zij aan
haar boeken. Papier en extra-
zachte potloden zijn haar schrijf
materiaal. In die zonnige kamer
schreef zij haar tweede boek en is
zü nu Maar hierover later.
Dat tweede boek behandelt een
interessant gegeven. Een Neder
lands Jongmeisje komt naar Austra
lië om daar haar (geïmmigreerde)
ouders te bezoeken. zy is teleurge
steld over de manier, waarop haar
ouders in hun nieuwe vaderland
leven. Zoveel dingen zijn anders
dan in Nederland. Zü leert een
Australisch student kennen. De
jonge mensen gaan van elkaar
houden en de jongeman vraagt het
Nederlands meisje of ze zyn vrouw
wil worden. Met deze vraag plaatst
hy haar voor inneriyke conflicten.
Mevrouw JagerMcursing
en haar galah „Kokkie".
Mevrouw Jager houdt van
Nederland en zy houdt van
Australië. Zy heeft een wel
versneden pen. Deze hanteert
zy thans om in Nederland
begrip voor Australië en in
Australië begrip voor Neder-
te kweken, zy
haar Ja-woord, want (overweegt
zy> „in wezen zijn de mensen allen
geiyk, al verschillen zy in gedrag
en levenspatroon". Zy legt zich dan
toe op de studie van de Inheemse
Australiërs om aldus toch door te
dringen tot de oude tradities van
het vyfde Werelddeel. Ook aan de
legenden in en over de Blauwe
Bergen schenkt zy veel aandacht.
„Weet U", vertelde mevrouw Ja
ger. „myn tweede Australische ro
man weerspiegelt eigeniyk zo'n
beetje hoe ik zelf gelukkig ben ge
worden in Australië en hoe ik my
heb aangepast by het Australische
levenspatroon ja, zo is het!"
Mevrouw Jager, nog steeds ener
giek en welbespraakt, hoopt met
haar boeken te bereiken, dat de
Nederlanders meer begrip voor de
Australiërs en de Australiërs meer
begrip voor de Nederlanders zullen
krygen. ..We weten immers eigen
iyk veel te weinig van elkaar", zei
ze nadrukkelyk.
Onlangs „betrapten" wy mevrouw
Jager in een winkel in Katoomba,
terwyl zy potloden en papier kocht.
„En wat behandelt U in Uw der
de boek?", vroegen wy.
„Ik vertel aan niemand welk
boek ik nu bezig ben te schryven".
kregen wy ten antwoord, „maar
één ding staat vast: het zal heel
anders zyn dan zijn twee voorgan
gers. En natuuriyk speelt het in
Terzyi zy dit zei. knikte haar
lievelingsvogel „Kokkie" instem
mend en goedkeurend.
Prinses Irene
in Galieië
Prinses Irene en haar echtgenoot
zyn gisteren per vliegtuig uit Madrid
naar het historische pelgrimsoord
Santiago de Compostella in midden -
Spanje gereisd. Het echtpaar werd
door de burgemeester van de plaats
ontvangen. Zy zeiden tijdens hun
verblijf nog andere plaatsen in Ga
lieië te willen bezoeken.
Grote fruitoogst
in Zeeland
.Behoudens onvoorziene omstan
digheden komt er dit jaar in Zeeland
een grote oogst van appels en peren".
Dit zei de voorzitter van de veiling
Kapelle-Biezelinge en omgeving, de
heer P. J. J. Dekker in Wemeldinge,
in zyn openingsrede tydens de zater
dagmiddag in Kapelle gehouden al
gemene jaarvergadering van deze
veiling. De weersomstandigheden in
de bloeityd waren gunstig en dit had
tot gevolg een massale vruchtzetting.
Er heeft op het ogenblik wel veel
viuchtrui plaats, maar er biyven by
de meeste rassen ruim voldoende
vruchten over.
De stand v;
zen, roden er
en de stand van de bramen in Zee-
