VA V O-luchtverdediging
luel met seconden wijzer
DIPLOMATIE IN BONN ACHT
WAAKZAAMHEID GEBODEN
fiets!
rcentra zenden
Idingen naar het
hoofdkwartier
Sowjet-Unie niet zo maar vertrouwen
blijf jong, blijf fit...
Dievenbende
opgerold
Er is nu óók UehtLJ haarbouclé
in RIJNMOND-kwaliteit, 3.80 m.
breed, dus „kamerbreed"! Deze
'broadloom' staat bijzonder rijk.
IJzersterk door de extra hoge
dichte pool. Bovendien blijvend
motecht. Zij, die eisen stellen aan
hun interieur zonder te diep in
de beurs te willen tasten, kiezen
Vebta haarbouclé RIJNMOND-
kwaliteit. Keuze uit warme, mo
derne kleuren. Ideaal voor uw
zit- of studeerkamer. Let op de
ingeweven naam VrhtLl op de
achterkant.
Mensen met te
lange vingers
bij de P.T.T.?
(Ui)
ccn schemerdonker vertrek zitten twee officieren. De een
Inet zijn postzegelverzameling bezig, de ander leest een boek.
k»r hen staan telefoons die rechtstreeks verbonden zijn met
chillende hoofdkwartieren. Op de wand tegenover hen is een
3 paneel met lampjes. Opeens klinkt er een zoemer. De offi-
en zijn nu een en al aandacht. Er zijn een paar lampjes gaan
nden en in een raampje is een getal van drie cijfers zichtbaar,
t dat codegetal en het aantal en de plaats van de lampjes die
nden, blijkt dat er ergens boven Oost-Duitsland, Finland of de
arte Zee iets ongewoons gaande is.
(waaronder Nederland, geproduceerd)
die laagvliegers kunnen neerhalen.
Die laagvliegende aanvalsvliegtul-
gen zijn de enige, waartegen nog
I geen afdoende bescherming mogelijk
is. De geperfectioneerde radarposten
waarover wij het zojuist hadden, rei
ken namelijk wel ver maar zij ont-
I dekken een vliegtuig niet als het.
zoals de Fransen zeggen, aardkluiten
afscheert. Men zoekt <aan beide kan
ten) nog steeds naar een systeem
voor afdoende bescherming tegen
laagvliegers.
In bedrijf
Enkele minuten
zijn voldoende
i seconde tot seconde kan het
•getal veranderen. Het „ver-
hte vliegtuig kan bijvoorbeeld een
els lyntoestel zijn, dat niet pre
zen gebruikelijke koers volgt,
kan ook een formatie Russische
rs zijn die op een oefentocht is
rechtsomkeert maakt. In dat ge-
I gaan de lampjes weer uit, de
officier gaat verder lezen en de
Ier neemt loep en pincet weer ter
pd om de tanding van een post
fel op gaafheid te onderzoeken.
■n dit operatiecentrum van het
lVO-hoofdkwartier in Europa ko-
alleen die meldingen binnen
de verschillende radarcentra, die
pr de Westelijke luchtverdediging
lï eens van belang kunnen zijn. Die
[■arcentra krijgen van hun kant
p signalen binnen die worden ge-
door de radarschermen, die
laf Noorwegen tot in Turkije dag
nacht het oostelijke luchtruim af-
tot honderd kilometers diep.
en nacht draaien de lichtpfj-
1 over de radarschermen en elk
jntje dat zij doen oplichten is een
irwerp", misschien een vliegtuig,
schien alleen maar. een zwerm
Met rekenmachines worden
f gedragingen van die voorwerpen
p tel tot tel gevolgd. Alles wat ver-
larbaar en normaal is schift het
jfctronische brein er automatisch
Jt, alle andere „bewegingen" worden
Itomatisch doorgegeven aan het
jofdkwartier. Als er inderdaad een
Ihtaanval op komst zou zijn be-
Inikt men In 't gunstigste geval nog
ter enkele minuten. Maar dat is al
Bdoende.
Paraatheid
LI Als er één punt .Is waarin het
•ndgenootschap enorme vorderin-
|n heeft gemaakt, dan is het wel in
je* luchtverdediging. In 1951 waren
j.fin het radarwaarschuwingsnet nog
norme gaten. De radar bestreek
d fljwel alleen het Westelyk lucht-
"itn en daar kwam nog bjj. dat vele
sten slechts acht uur per dag be
waren en sommigen maar vjjf
jen per week.
[Dit systeem is nu volkomen water-
ïht en sterk gemoderniseerd. De
.darposten zijn nauwkeuriger en
piken verder en hoger. Voor wat de
Ipektronische apparatuur en de ge-
HpMesystemen betreft is er nu al een
feldslag" aan de gang tussen de
Jichnici van beide kampen, die op
'peeds perfecter systemen studeren
eikaars apparatuur te sloren of
\[fc«ontduiken". Pc afloop van die
whnische strijd zou in een eventuele
wel eens beslissend kunnen
Het luchtverdedigingssysteem van
:i4et Westen is geintegreerd. Wij kun-
jen er drie verschillende soorten bij
pderscheidende vliegtuigen bevin-
1 zich daarbij in de meest achter
arts gelegen linie: vóór hen staan
NIKE-raketten die hoogvliegende
'Jgtuigen kunnen neerhalen: hele-
vooraan de HAWK-raketten
door vijf Europese landen,
iget
Dit
:ht
dar
De bescherming met vliegtuigen is
veel soepeler dan die met raketten,
maar men moet wel goed beseffen
dat alles wat men in de tweede oorlog
geleerd heeft over luchtgevechten
volkomen is achterhaald, nu aanval
ler en verdediger beide een snelheid
kunnen halen van meer dan twee
maal het geluid. Dat betekent dat zij
beide twintig kilometer per minuut
afleggen en elkaar dus naderen met
een snelheid van veertig kilometer
per minuut.
Er is in die omstandigheden geen
sprake meer van „richten" op elkaar
met boordgeschut. Tussen het ogen
blik waarop beide piloten elkaar als
stipjes aan de horizon hebben waar
genomen en het ogenblik waarop zij
„op elkaar" zitten, verlopen er zes
tot zeven seconden.
Daarom moeten de verdedigings
vliegtuigen geleid worden door een
tweede radarketen, die verder naar
achteren ligt dan de waarschu
wingsketen. Een elektronisch „brein"
stuurt dan de vliegtuigen regelrecht
op hun vijand af en geeft hun ook
bevel hun wapens af te schieten.
De hele Westelijke luchtverdedi
ging is al volkomen „In bedrijf". Het
enige dat er in geval van oorlog zou
veranderen is. dat er dan werkelijk
geschoten wordt, terwijl de schiet
oefeningen nu alleen plaats vinden
in de Verenigde Staten. Bij de jong
ste schietoefeningen behaalden de
Nederlanders de eerste prijs met
NIKE-raketten.
Tweede greus
Dit alles betreft het Europese
Luchtverdedigingssysteem. Maar de
NAVO heeft nog een tweede „grens"
met de Sowjet-Unie. waar men over
het algemeen niet aan denkt. Men
moet maar eens in een atlas de
kaart van de Noordpoolcirkel opzoe
ken. Dan ziet men hoe de hele noord
kust van de Sowjet-Unie in een
halve cirkel rond de pool loopt, ter
wijl de andere helft van de cirkel
begint bij Alaska en via de noord
kust van Canada en Groenland ein
digt op het Noorse eiland Spitsber
gen.
De kortste weg voor een Sowjetrus-
slsche aanval.op.Noord-Amerika gaat
niet over onze West-Europese hoof
den heen maar over de pool. Ook
daartegen bestaat een radarwaar
schuwingsnet, dat door de Verenig
de Staten en Canada samen in het
kader van de NORAD wordt onder
houden.
Diep in een grot onder de granie
ten rotsen van North Bay in Onta
rio (Canada) staat een der meest
perfecte elektronische rekenmachi
nes ter wereld, die per minuut vjjf
miljoen berekeningen kan maken.
Dit rekencentrum, zo groot als een
flatgebouw, waar alle waarnemingen
samen komen is weer ondergeschikt
aan het hoofdkwartier van NORAD
in Colorado Springs (CVS). Er zijn in
Amerika vjjf radarketens, waarvan
de zuidelijkste langs de Mexicaanse
grens loopt, terwijl er bovendien tot
600 km. uit de kust wacht gehou
den wordt door radarvliegtuigen en
neradar.
La wint
In het luchtgebied van NORAD
vinden iedere dag 50.000 vluchten
plaats, waarvan 2.000 van overzee.
Het opsporings, en achtervolginssy-
steem ontvangt zo een ononderbro
ken stroom van gegevens over alle
voorwerpen die zich door het lucht
ruim bewegen.
Elk voor werp wordt automatisch
gevolgd. De rekenmachine, die alle
gegevens kent over de normale
vluchten, vergelijkt deze met de sig
nalen die zij ontvangt .Als er een
luchtaanval zou plaats vinden zou
de machine in een fractie van een
seconde aangeven, waar en hoe laat
de onderschepping plaats moet vin
den en of dit het werk zal moeten
zijn van raketten of van jagers.
De beslissing blijft natuurlijk aan
de opperbevelhebber maar het elek
tronische brein geeft de raket of de
jager van seconde tot seconde alle
aanwijzigingen die hij nodig heeft.
In de vuurleidingszaal. waar men
de situatie op een voortdurend elek
tronisch bijgewerkt scherm kan vol
gen. kan men de rekemachine nog
om nadere gegevens vragen door een
lichtstraal op een bepaald punt van
het scherm te richten en dan een
van de dertig knoppen in te drukken
die even zovele vragen vertegenwoo-
digen.
Dit alles is alleen bruikbaar om
vijandelijke vliegtuigen te onder
scheppen, maar er is ook nog de
dreiging van de raketten. Afweer
Ergens in Europa diep onder
de rotsen ligt deze observatie
post. waar de signalen van tal
rijke radarstations worden ver
werkt. Op de kaart van plexi
glas worden de gegevens van de
NA VO-bases van minuut tot
minuut bijgehouden en de posi
ties van eventuele vijandige
vliegtuigen en raketten.
Deze waar schuwing spost in
Fylingdales (Engeland) staat in
verbinding met soortgelijke pos
ten in Groenland en Alaska.
Hun taak is vijandelijke ra
ketten te signaleren. Elk van de
drie koepels omhult een roteren
de radar-antenne van 25 meter
en is samengesteld uit 1700 zes-
kantige platen van fiberglas.
daartegen is in de huidige stand van
de techniek nog niet mogelijk. Een
raket met een raket vernietigen is
een even moeilijk als een door de j
lucht vliegende geweerkogel met een
andere kogel neerhalen.
Een onafzienbare reeks van inbra
ken in kerken, scholen en kantines
heeft de Eindhovense recherche sla- j
peloze nachten bezorgd, tot zij thans
de hand heeft gelegd op zes daders, i
van wie drie nog minderjarige jon
gens. Alleen in Eindhoven hebben zij
60 inbraken op hun geweten, waar- j
van 14 in kerken en 30 in scholen, j
Voorts blijken zij de daders te zijn
van een aantal inbraken eveneens in
kerken en scholen in Son, Veldhoven.
Beek en Donk. Waalre, Eersel Aalst,
Nuenen en Liempde.
Een product van da N.V. Vereenigda Touwfabrleken - Rotterdam
Atoomraketten
Er is wel een waarschuwingssy
steem apart voor raketten. Dit be
staat uit drie radarantennes, zo
groot als voetbalvelden, die staan op
gesteld in Alaska, op Groenland en
in Engeland. Deze antennes, waar
van de eerste twee onder onvoor-
stelbare moeilijkheden zijn gebouwd
in de poolstreek, zijn bestand tegen
orkanen en sneeuwstormen en kun- i
nen blijven werken zelfs met een j
ijslaag van 30 cm.
Deze radarstations hebben een be- i
reik van 4500 km. Het enige dat
zij kunnen doen is het Strategie Air
Command 15 tot 20 minuten spe- I
ling geven waarin de Amerikaanse
bommenwerpers kunnen opstijgen, 1
zodat zij niet op de grond kunnen j
worden vernietigd. En verder stellen
hun waarschuwingssignalen het ge
allieerde commando is staat, zonder
tijdverlies zélf de nodige raketten
af te schieten en daarmee de overige
lanceerbases van de vijand onscha
delijk te maken, vóór ook zij tegen
ons kunnen worden gebruikt.
Doch een aanval met raketten zou
een totale atoomoorlog betekenen, die
op vrijwel algehele vernietiging van
beide kampen neerkomt. Daarom is
het waarschijnlijker dat een even
tuele oorlog niet ontketend zal wor
den met atoomraketten doch met
een operatie door vliegtuigen, ge
richt tegen industriecentra.
Vandaar dat het luchtverdedigings
systeem zijn zolle waarde behoudt,
systeem zijn volle waarde behoudt, I
gen raketten thans zo geprefectio-
neerd is dat een vijand nooit kan i
hopen de tegen hem gerichte vergel-
dingsmacht met één klap uit te j
schakelen.
(Van onze correspondent in Bonn)
Niets komt de Duitse diplomatie ongelegener dan de reputatie
een „vredesverstoorder" te zijn. Zij verweert zich met alle kracht
tegen de altijd weer in het Oosten en soms in het Westen op
duikende beschuldiging, dat zij zich uit Duits egoïsme zou ver
zetten tegen een akkoord tussen Oost en West. Zij noemt die
beschuldigingen met een mooi Duits gezegde „Rufmord", moord
met het woord. En zij legt zich in haar commentaren op ontspan
ningsverschijnselen dan ook de grootste terughoudendheid op.
Brengt men die terughoudendheid in rekening, dan dringt zich
dezer dagen de conclusie op, dat de Bondsrepubliek uiterst be
zorgd is over „het verslappen der Westelijke waakzaamheid
tegenover het communistisch gevaar".
Die bezorgdheid blijkt steeds weer:
uit de voorzichtige rede van minister
Schroder in München, uit commen
taren van zijn medewerkers, uit
analyses in de grote bladen. En elke
dag is er wel weer een symptoom dat
aangegrepen wordt: de verlening
van Westelijke visa aan Oostduit
sers; Kennans pleidooi voor soepeler
benadering van de Oosteuropese
landen en een tegemoetkoming aan
hun specifieke nationale wensen:
senator Fulbrlghts tweede rede,
waarin hij de anti-communistische
kruistocht hekelde; Britse analyses
die zeggen, dat het zwaartepunt van
de wereldwijde geschillen zich van
Europa naar Zuidoost-Azië ver
plaatst. Allerwegen opduikende uit
latingen, dat de NAVO weliswaar
niet moet worden afgeschaft, maar
dat zij toch haar belangrijkste rol
al heeft gespeeld.
De Duitsers zijn Voor deze opvat
tingen zo overgevoelig, dat zü ook
al een angstschokje krijgen, wanneer
Chroesjtsjow zegt dat goelasj be
langrijker is dan revolutie, of dat
mensen als president Johnson welis
waar ideologische tegenstanders,
maar toch realistische en vredelie
vende staatslieden zijn. Zij herinne
ren zich Johnsons gezegde over „een
politiek van de uitgestoken hand
jegens Moskou" en zij vrezen dat de
Amerikaanse president zich ,4n de
luren" zal laten leggen.
Vermoedelijk vrezen zij veel meer
dan dat. Terwijl bijna iedere andere
Westerling het toe zou juichen wan
neer inderdaad een redelijk akkoord
een eind zou maken aan het geschil
Oost-West, beseffen de Duitsers dat
zo'n modus vivendi een eind zou
maken aan enige van hun nationale
eisen, met name de Duitse hereni
ging. zoals Bonn die zich voorstelt.
Niemand kan aannemen dat zo'n
regeling, mocht zij op betrekkelijk
korte termijn bereikbaar zijn, op
Iets anders gebaseerd kan zijn dan
op de bestaande toestand, op de hui
dige demarcatielijn die nu eenmaal
dwars door Duitsland loopt.
Men kan weliswaar niet zeggen,
dat de Duitsers tegen een modus
vivendi zijn, maar wel dat de Duitse
diplomatie voorlopig tegen een modus
vivendi is. Als zij zegt dat men Mos-
kou's vredesoffensief niet maar zo
mag vertrouwen, dan bedoelt z(j in
feite dat z(j liever wil wachten tot
de krachtsverhouding zich verder in
het nadeel van Moskou heeft ont
wikkeld. Dan immers zou men de
demarcatielijn van het communisti
sche machtsbereik verder oostelijk
kunnen leggen. Aan de Oder-Neisse-
grens bijvoorbeeld, of nog verder
oostelijk. Om al deze redenen stelt
de Duitse diplomatie tegenover Mos-
kou's vredesoffensief een soort waak
zaamheids-offensief, onder het motto
„vergeet ons niet".
Zij nodigt ook weer veel buiten
landse journalisten uit dezer
dagen een groep Nederlandse parle
mentaire correspondenten met
soms averechts effect.
Inmiddels blijft de Bondsregering
stram in de houding. Zij heeft de
Westberlijnse afgezant in de onder
handelingen over een Berlijnse pas
jesregeling instructies meegegeven,
die een akkoord bij voorbaat vrijwel
onmogelijk maken. Zij vreest name
lijk dat door een nieuwe pasjesrege
ling de „bijzondere status van West-
Berlljn" juridisch verankerd zou
worden. En minister Schroder wil
dat niet, omdat dit het enige aan
wijsbare succes teniet zou doen, dat
Bonn zojuist heeft behaald: in de
handelsakkoorden met enkele Oost
europese landen is uitdrukkelijk ook
West-Berlijn betrokken. Hetg v
Ulbricht al tot protesten in Praag.
Warschau en Sofia heeft gebracht.
Ook u kunt een
fiets cadeau
krijgen! Lees de
advertenties In de
'damesbladen.
Voor de Engelse kust
Gewonde jongen
van Nederlands
schip gehaald
Een Brits militair vliegtuig en een
snelle boot van de Engelse lucht
macht hebben zich gisteren naar het
Nederlandse passagiersschip „Oranje
Nassau" (7.125 ton) gespoed om een
zesjarige jongen van boord te halen,
die b() een val gewond was geraakt
Het schip voer ter hoogte van de
Britse zuidwestkust. De jongen had
j en beschadigde zenuw in zijn rech-
ter-elleboog, zo was met röntgenstra-
j len vastgesteld, en zonder specialis
tische behandeling zou hij die arm
I nooit meer kunnen gebruiken
I De „Oranje Nassau" doet vandaag
I Southampton aan.
1 maart 1860
Vrijdag 10 april 1964
Vierde blad no. 31233
(Van onze Eindhovense
correspondent)
I De officier van Justitie bij de
rechtbank in Rotterdam, mr. P. A. H.
Bos. heeft gisteren in zijn requisitoir
I tegen een P.T.T.-besteller gezegd, dat
J het de laatste tijd vrij vaak voor-
J komt, dat brieven of paketten, die
door de P.T.T. moeten worden be-
i steld om onverklaarbare reden zoek
raken. Mr. Bos zei dit naar aanlei
ding van de feiten (het stelen van de
inhoud van een aantal brieven en
postpakketten waarvoor een 31-ja
rige Rotterdammer zich moest ver
antwoorden. „Het is te vrezen, dat
dergelijke delicten zich in de toe
komst nog zullen herhalen", zo zei
mr. Bos. Deze sombere vooruitzich
ten had h(j enige tijd geleden opgete
kend uit de mond van een P.T.T.-
rechercheur. Deze had als oorzaak
van de diefstallen opgegeven het
ernstige personeelsgebrek, waarmee
de P.T.T. te kampen heeft „waardoor
dikwijls mensen met te lange vin
gers in dienst van het bedrijf komen".
De besteller moest terecht staan,
omdat hij in de periode van februari
1963 tot februari 1964 vele malen
brieven of postpakketten had geopend
en de inhoud ervan, wanneer het al
thans geld betrof, in eigen zak had
gestoken. Hij deponeerde vervolgens
de geopende poststukken in papier
bakken met het opschrift „opgeruimd
staat netjes".
Mr. Bos. die de tenlaste gelegde
feiten bijzonder ernstig noemde, vor
derde tegen de besteller een gevange
nisstraf van twaalf maanden met
aftrek, waarvan drie maanden voor
waardelijk met drie jaar proeftijd.
