PRINS
PHILIP
*?.?en DE
BRITTEN
Kom er
ACHT-er
Troeven kunnen soms
wonderen verrichten
Kom er ACHT-er
Zaterdag 7 maart 1964
ste één wereldoorlog tegen de Duit
sers. Zij herinneren zich ook. dat
de Prins van Duitse afkomst is.
Zijn lange vakanties in Duitsland
gaan dan over de tong, en het hof
heeft de grootste moeite het ge
praat binnen de perken te houden.
Eigi
igett mening
Van de „playboy" die door hof-
fotograaf Baron in hofkringen
werd geïntroduceerd, is Prins Phi
lip inmiddels een man met een
eigen mening geworden, die zijn
denkbeelden graag voorziet van het
gezag waarmee hij bekleed is als
de gemaal van de vorstin. Zelf
heeft hy gezegd: „Spreken zonder
kennis is niet nieuw voor mü en
mocht ik me in de eerste dagen al
belemmerd gevoeld hebben, de tijd
heeft dergelijke gevoelens uitge
sleten".
Hij heeft, in ietwat soberder
stemming, ook eens gezegd: „Men
beschuldigt mü er dikwijls van, dat
ik mij bemoei met zaken die me
niet aangaan. Men vertelt mij al
tijd dat ik geen partij mag kiezen.
In tegenstelling tot mijn zwager
u weet welke knaap ik bedoel
ben ik niet eens stemgerech
tigd. Ik mag nooit het onderwerp
van een controverse worden".
Prins Philip, die zich hier spie
gelde aan Lord Snowdon, de vroe
gere fotograaf Anthony Armstrong
Jones, weet dus goed wat er van
hem verwacht wordt. Maar hij
houdt ervan partij te kiezen en
zich te mengen in een meningsver
schil.
Sinds 1953 beweegt prins Phi
lip zien, aan de zijde van konin
gin Elizabeth II van Engeland.
Hij wordt dit jaar 43. Hij is een
man van adel, die een belang
rijke rol in het openbare leven
speelt omdat hij zich een plaats
verworven heeft in het oog en
het hart van het Engelse volk.
Maar die plaats begint de laat
ste tijd minder goed te worden
dan hij jarenlang is geweest. De
ressentimenten van adellijke
Britten, die in deze afstamme
ling van het Griekse vorstenhuis
eens „die Griek met de baard"
zagen, zijn weer wakker gewor
den. Want de zijden hand
schoenen van de hof-etiketten
beginnen te slijten en de harde
hand die prins Philip altijd had,
begint hier en daar weer voel
baar te worden. De prins is zelfs
de eerste geweest die toegaf dat
hij „zeer bedreven is in het ma
ken van de onjuiste opmerkin
gen". Zijn woorden vallen dik
wijls te scherp uit.
Toen de Prins zich met Elizabeth
verloofde, was hij nog een Griek.
Zijn oom, Lord Louis Mountbatten,
had hem een gedegen en harde op
voeding gegeven. De Prins
nam dienst bij de Engelse marine
nadat hij zich tot Brit had laten
naturaliseren. Toen bekend werd
dat hü zich met de dochter van
de Koning verloofd had, begon het
Engelse publiek de bewegingen van
het fregat „Magple" te volgen en
werd alles dat de Prins deed
nieuws.
Philip had niet veel tijd nodig
om dit te merken en begreep ook
spoedig, dat de grote belangstel
ling van het publiek hem voor pro
blemen zou plaatsen. Al te zelf
standig om de rol van koninklijke
marionet te spelen, besloot hij zich
een eigen plaats in de belangstel
ling van het publiek te verwerven.
Men aanvaardde hem als een
sportsman die, door zijn marine-
verleden, weieens hartige opmer
kingen kon plaatsen, en accepteer
de het feit dat hjj. lang voor zijn
verloving, in de wereld van film
sterren en showbusiness een met
verwelkte bloemen en gebroken
hartjes afgezet pad had achterge-
laten.
Men vond het eigenlijk wel char
mant dat de gemaal van de toe
komstige koningin iemand was, die
de brandweermannen met knette
rend vuurwerk in de handen was
tegemoet getreden toen zij eens ge
alarmeerd waren voor onheilspel
lende geluiden en rookwolken in
de exclusieve club voor edellieden
waar Philip vertier placht te zoe
ken. De brandweer moest meesmui
lend inrukken toen de Jolige feest
ganger in rook en vuur knetterend
en lachend opdook. En het publiek
lachte stilletjes.
Toen kwam Prins Philip, als de
gemaal van Koningin Elizabeth
II van Engeland, in de kleine
kring van mensen die zich eigen
lijk alles kunnen permitteren zon
der voor gevolgen te hoeven vre-
sen. En vanaf die beschermde
plaats bleef hij, na de twee jaren
die het hem kostte een positie te
verwerven in de schaduw van de
troon, voortgaan de sportsman te
«ijn.
Als hi) in zijn Austin-Llmou-
sine achtjes reed op de binnen
plaats van Buckingham Palace
en de schildwachten als opge
schrikte duiven uiteenstoven,
lachte men nog wel. Maar als
hij zich buiten het Paleis, dus
nog in de koninklijke schaduw,
dezelfde vrijheden permitteerde,
begon men dat minder amusant
te vinden. De zilte wind die door
de duffe salons van de Engelse
j society had gewaaid, begon te
I vervelen. Niet sinds Cromwell de
laatste adem uitblies, had
iemand in Engeland nog geloofd
in de „goddelijke voorrechten"
van een vorst, maar Prins Philip
scheen op dat stramien te willen
voortborduren. Het publiek be
gon kritisch te luisteren naar-
m? 3 het ongenoegen groeide.
Niet tactvol
Toen in de Britse ambassade
to Washington een receptie ge
geven werd voor bij de Verenig
de Naties werkzame regerings
functionarissen uit de landen
van het Gemenebest, liet Prins
Philip zich tegenover een heer
met donkere huidskleur ontval
len: Komt u uit India of uit
Pakistan? Ik kan nooit verschil
zien tussen deze knapen". Zowel
in India als in Pakistan weer-
galmde deze loslippigheid als
een gongslag.
In Buenos Aires zei prins Phi
lip: „Wij in Engeland hebben
betere revolutionairen dan jul
lie ooit zullen krijgen. Weet u
wel, dat ze ons zelfs de koppen
hebben afgehakt?"
Voor een afstammeling van een
adellijke familie die wel bü maar
nooit op een troon heeft gezeten,
was dit niet de meest diplomatieke
opmerking welke men zich denken
kon. In Parijs kwam hetzelfde
thema aan de orde toen de Prins,
die de Koningin begeleidde, de
Franse minister van Binnenlandse
Zaken voorhield hoe jammer het
was dat de Fransen hun laatste
vorst naar de valbijl gebracht had
den. En vele Engelsen ergerden
zich, toen de Prins, na een werke
lijk gepassioneerd pleidooi voor het
op peil houden van de wildstand,
met enkele vrienden naar Beieren
vloog om daar fazanten te schie
ten op een schaal die gelijk stond
met uitroeiing. De Londense Daily
Mirror vond bü die gelegenheid,
dat de Prins praten mag zoveel
hij wil, maar zijn geschiet op fa
zanten aan banden behoort te leg
gen.
heren hun ..jongensliedjes" zingen,
en een oplettend toeschouwer heeft
op de verduisterde ramen al eens
een schimmenspel gezien dat voor
hem bewees, dat de Prins, Uffa en
de andere zeilers „bezig waren er
een bende van te maken".
In societykringen is hij een ge
vraagd feestredenaar en hij heeft
tenminste duizend pond sterling
aan royalties ontvangen voor zijn
bundel diner-toespraken.
Het gevolg van een en ander
is. dat de Prins steeds meer en de
Koningin steeds minder in het
licht van de openbaarheid staat.
Soms maakt Prins Philip het er
naar. Hij vergezelde de vorstin
enkele jaren geleden op een in
spectie van de „home fleet", de
vloot voor de Engelse thuiswate-
ren, en bleef bij die gelegenheid
zo ver achter zijn gemalin dat
het erop leek alsof hij met een
eigen inspectiebezoek bezig was.
Mop
Te erg
Feestjes
Philips gedraagt zich „democra
tisch". Cowes, de jachthaven die
stijf staat van burgerlijkheid en
protocol omdat daar de zetel staat
van de Britse koninklijke roei- en
zeilvereniging, heeft tot verbijste
ring van vele zijner „officials" de
prins al meermalen ware piraten-
streken zien uithalen met zijn zeil
boot en zijn grote zeilvriend Uffa
Fox. In de botenloods van deze
ontwerper gaan de deuren op slot
en de gordijnen C:cht, als de Prins
er zijn vrienden uit de zeilwereld
ontmoet. De ruiten rinkelen als de
Het werd de Koningin tenslotte
te erg. Toen zij aan boord van het
vliegdekschip „Albion" was, stond
haar gemaal op een torpedohootja-
ger met een groepje manschappen
te kouten. De commandant van het
vliegdekschip hoorde zijn Ko
ningin zeggen: „We zullen wel
weer op Philip moeten wachten.
Het wordt toch heus te erg.Er
ging een seintje naar de torpedo-
bootjager, en in een snelle motor
sloep schoot de achtergebleven
Prins naar de „Albion" om zich
haastig bü zün vrouw te voegen.
Hij beende dwars over het vliegdek
op haar toe en moet heel goed ge
voeld hebben dat hy die keer te
ver gegaan was.
Maar toen Richard Nixon door
de Koningin ten paleize ontvangen
werd aan een officieel diner, zat
Philip in een jachthut in Duits
land sterke verhalen te vertellen
over de jacht op wilde zwijnen.
Zulke incidenten worden niet
door het „gewone volk" opgemerkt,
maar het effect blijft toch niet
achterwege. En toen de Prins tij
dens een diner van de vereniging
EngelandDuitsland voor vergif
fenis aan de Duitsers pleitte, gin
gen de wenkbrauwen weer ornhn"".
Teveel Engelsen herinneren zich
nog talrijke voorvallen uit tenmin-
De manier waarop men zijn per
soonlijkheid benadert, is in de loop
der jaren sterk veranderd. Tijdens
een diner van de Engelse Filmaca
demie kon het gebeuren dat de
jonge acteur Tom Bell, die iets
meer gedronken had dan hij kon
verdragen, de Prins tijdens diens
toespraak in de rede viel met:
„Vertel ons een mop". De Prins
negeerde hem. Maar toen Bell nog-
eens die opmerking maakte, keek
de Prins Bell, die tussen Richard
Attenborough en Leslie Caron zat,
recht aan en zei: „Als u een mop
wilt horen, doet u er goed aan een
beroepskomiek in dienst te ne
men".
Het opvallende van deze zaak
was, dat geen enkele krant de vol
gende dag Bell een verwüt maakte.
Niemand nam het ernstig op, dat
de jonge acteur de gemaal van Ko
ningin Elizabeth in de rede was
gevallen.
Toen de Prins zich eens had la
ten ontvallen dat de Engelse vak
bonden mede moesten zorgen voor
een goede export, merkte een kro
niekschrijver in een van de popu
laire kranten op: „In feite is
Prins Philip een bekend exportpro-
dukt. Maar welk land zou hem
willen kopen?".
Geld (1)
Vijftien jaar geleden wandelde
hij door de poort van Buckingham
Palace met een koffertje, een re
genjas en een spaarbankboekje
waar een batig slado van vijftien
pond in stond. Thans krijgt hij
40.000 pond per jaar als vast in
komen, en daarvan betaalt hij mis
schien tweeduizend pond aan de
belasting. In totaal 36 fima's heb
ben het recht gekregen hun on
derneming te sieren met het schild
„hofleverancier van Prins Philip".
Maar als hij de „Heron" uit de
koninklijke hangar neemt en er
voor zijn plezier mee naar Frank
fort vliegt, kost dat de schatkist
400 pond, terwijl een retour eerste
klas de Prins ongeveer 40 pond
zou hebben gekost.
Eens op een zondag wilde de
Prins, die op Holy Island in
Schotland was, naar Windsor voor
een party polo. De reis duurde 45
minuten, maar het koninkiyke
jacht „Brittannia", een torpedo-
bootjager van de marine, een
vliegtuig van de RAF en een snelle
auto moesten ingeschakeld worden.
Totale kosten: ongeveer 590 pond
(bijna zesduizend gulden).
Op zijn advies werd de „Queens
Flight", het ter beschikking van de
vorstin staand vliegtuigpark. uitge
breid met twee helikopters, die
12.000 pond in aanschaf en 100
pnd per week in onderhoud kosten.
Toen op zijn advies de koninklijke
wachtkamer van London Airport
werd verbouwd, kostte dat de
schatkist 40.000 pond, een prinse
lijk Jaarsalaris dus.
De „Brittannia", die door de ma
rine bemand wordt en ook als hos
pitaalschip kan worden gebruikt,
heeft twee miljoen pond gekost.
Als het schip vaart met een be
manning van 20 officieren en 237
onderofficieren en minderen
kost het 7000 pond per week. vaart
het niet dan kost het onderhoud
4000 pond per week. De telefoonre
kening van het koninklijk gezin
komt op 17.000 pond per jaar,
waarbij de radio-telefoongesprek-
ken om de wereld heen. die Prins
Philip en de Koningin voeren als
zij niet thuis zijn, zijn inbegrepen.
Geld (2)
Maar er komt ook geld binnen.
Prins Philip heeft de boerderijen
op de kroondomeinen van Windsor,
Sandrlngham en Balmoral, waar
altijd geld bij moest, gereorgani
seerd. Het fruit en de groenten die
van Balmoral naar de Londense
groenteveiling Covent Garden
worden verstuurd, brengen goed
geld op. De melk die door de
koeien van Sandringham geleverd
wordt, dekt de melkbehoefte van
de stad Norwich voor 50 percent.
Voor de eerste keer in de geschie
denis werpen de Engelse kroondo
meinen winst af.
De Prins heeft zich enkele jaren
geleden op de cijfers geworpen en
de opzichters van de kroondomei
nen vragen gesteld en orders gege
ven tot er ineens een andere sfeer
bleek te heersen en er winst werd
geboekt. Philip is er de man niet
naar de kroondomeinen nu te la
ten terugzakken in het bestaantje
van vroeger: de winst moet ver
groot worden door een zo econo
misch mogelijke bedrijfsvoering.
Hij heeft zo zijn eigen manier om
met geld om te gaan.
Fotografen
Hij heeft ook zijn eigen ma
nier om met fotografen om te
gaan. Die manier dateert van
de dag waarop de prins, bezig
was zijn handtekening in het
gouden boek van een belang
rijke organisatie te plaatsen,
zich de opmerking veroorloofde:
„Overal waar ik kom willen de
mensen mijn handtekening".
Een fotograaf merkte op: „U
kunt nooit toeten, het kan uw
laatste wel eens zijn". Philip
keek de man niet eens aan.
maar iets wees erop dat hij zie
dend was. Enkele dagen later,
toen hij een bloemententoon
stelling moest openen, nam hij
wraak. Hij draaide de kraan
van een grote watersproeier
open en doordrenkte twee pers
fotografen.
Men zegt. dat de Prins niet bij
zonder gecharmeerd is van zün
zwager, ook een fotograaf. Men
zegt, dat hü slechts na lang beraad
bereid was in te stemmen met het
huwelük van zün onafhankehjk
gezinde schoonzuster Prinses Mar
garet. Men zegt ook, dat verschei
dene andere kwesties een rol spe
len en dat er tussen Philip en
Margaret dientengevolge een diepe
kloof gaapt.
Misschien speelt zün reorganisa
tie van de paleis-huishouding hier
een rol? Het staat vast, dat de
Prins in de kringen van het ko-
ninklüke huispersoneel, van hoog
tot laag, verwondering en zorg
heeft doen ontstaan toen hü, bü
zün kennismakingsbezoeken aan
Buckingham Palace, links en
rechts nieuwe orders uitdeelde en
in de keuken allerlei apparaten in
stalleerde, tot chefkok Auberry er
grüze haren van kreeg en in wan
hoop zün ontslag dreigde te ne
men. Maar de mixers, grills, stam
pers, snüders en klutsers bleven er
staan, glimmend van chroom en
efficiëncy.
En zo zal het met de Prins
ook gaan. Hy is er en hy biyft
er. maar het duurt lang eer men
aan hem gewend is. In de grond
van de zaak is hy een plezierige
man, denken de meeste Britten,
maar tja.
vinden? De juiste oplossing vindt U elders in dit Byvoegsel.
Kunt U de acht afwijkingen in de beide bovenstaande tekeningen
Onze bridgerubriek
Bridgevraag van de week:
U speelt met een agressieve
partner in een parenwed-
strüd. Uw resultaten zün
aardig en nu ontmoet U
een sterk paar, twee onder
nemende spelers, vermoede,
lük uw grootste concurren
ten. Oost gever, allen kwets
baar. Als zuid hebt ge:
Sch. 10 9 5
Ha. A V 9
Ru. V 8 6 5
KI. 7 4 2
Oost een harten zuid
past west twee harten
noord twee schoppen oost
drie harten wat moet zuid
doen??
Antwoord elders op deze
pagina.
In slag 6 maakte West schoppen,
aas en in slag 7 kreeg oost echop-
penheer drie slagen voor o.w.
In slag 8 speelde oost klaveren-
boer na, zuid wilde in elk geval
verhinderen dat west laag zou in
troeven, zodat zuid de hartenvrouw
voor aftroeven gebruikte: west
troefde over met hartenaas. Vier
slagen voor o.w.
Zielig tafereel
Troeven kunnen soms wonderen
verrichten zowel bü het uitspelen
als bü het tegenspel. Het onder
staande partytje dat ik onlangs In
een viertallenwedstrüd meemaakte,
is wel één der meest wonderbaar-
lüke gebeurtenissen die ik ooit bü
het tegenspel van een troefcontract
gezien heb.
Sch. B 8 5 2
Ha. H B 6
Ru. A
KI. A H 10 7 4
Sch. A 9 6 3 v Sch. H 10
Ha. A 9 2 „f Ha. 10
Ru. V 8 5 2 w O ru. H B 10 7 4
KI. 6 3 Z KI. B9852
Sch. V 7 4
Ha. V 8 7 5 4 3
Ru. 9 6 3
KI. V
Noord gever, allen kwetsbaar.
O.w. pasten en nz. boden: noord
een klaveren zuid een harten
noord een schoppen zuid twee
harten noord drie harten, einde.
Noords schoppenbod is de dwaas
heid, begaan omdat men de partner
niet op drie mooie troeven wil steu
nen maar hem wél met een
skelet als boer-vierde hoopt blü te
maken. Noords enige goede bod na
zuids één harten is twee harten
(desnoods drie harten); gelooft u
niet de geleerden die het u anders
vertellen willen.
Tegen drie harten kwam west
met twee ruiten 2 uit, noord won en
de tweede slag was voor zuids kla
verenvrouw. U zult inmiddels gezien
hebben, dat o.w. maar één harten
slag „hebben", troefaas; de praktük
ging iets anders.
In slag 3 speelde zuid een ruiten-
tje en troefde die lekker met har
ten zes af In slag 4 speelde noord
klaverenaas, waarop zuids laatste
ruiten geparkeerd werd. Daar zuid
er geen zin in had later zelf schop
pen te moeten gaan spelen, besloot
hij noords klaverenheer ook nog
maar te benutten voor het afgooien
van een schoppentje: in zoverre
mislukte dit plan. dat west kon af
troeven met harten twee eerste
slag voor o.w.
1. stand van been schaatser met
hoed
2. linkse schaatser andere schaats
3. boord trui schaatser met stoel
langer
4 muurtje rechts onder hoger
5. bovenste molenwiek korter
6. wilg links groter
7. veter schaatser met stoel
8. man met hoed draagt oorwar-
De rest was zielig voor zuid: do
westspeler trok schoppen na, noord
moest bekennen en oost kon harten
tien maken zuid kon er niet
boven. Oost speelde voor de vüfde
maal klaver en daar noord die ook
nog bekennen moest, kon west nog
harten negen maken. Zes slagen
voor o.w.
Ik weet niet, of het u inmiddels
is opgevallen, maar o.w. hebben bü
dit tegenspel hun vier troeven alle
gemaakt! O.w. vonden het natuur-
lük erg leuk, zuid leek het minder
op prüs te stellen.
Had zuid fout gespeeld? De derde
klaverentrek was te hebzuchtig:
noord had toen (slag 5) hartenheer
kunnen naspelen. Maximaal kun
nen n.z. dan verliezen twee troeven
en twee schoppens. Toch was het
op zuids plaats moettük te voorzien,
tot welke rampzalige gevolgen het
zo onschuldig uitziend spelen van
klaverenheer zou gaan leiden.
Auto-bridge
Wil men zich bekwamen op het
gebied van de speeltechniek zonder
door een partner of tafelgenoten op
de vingers te worden getikt, dan
biedt „Auto-Bridge" u daarvoor alle
gelegenheid. Een eenvoudig appa
raat stelt u in staat een aantal
partüen zelf te spelen en te con
troleren of u het net zo goed kimt
als de experts. De bübehorende sets
(elk 64 spellen) verschenen in het
Engels en in het Nederlands. Wat
dit laatste betreft, moet men enigs
zins tolerant zijn maar misschien
heeft het in de bedoeling gelegen
de lezer gelüktüdlg een indruk to
geven van het bridgejargon. dat in
sommige Haagse kringen gebruike-
lük lijkt te zyn. De partüen zün
zéér antiek (waren er geen nieu
were?), maar ook goed. Toch hopen
wü in nieuwere sets minder mu
seumstukken aan te treffen. Aan
bevelen doe ik het u gaarne. Voor
vele „brigers-alléén" is Autobridge
een bron van studie en vermaak.
Verdere inlichtingen geeft de Adm.
van de Ned. Bridgebond, Emmapark
9, Den Haag.
Antwoord op bridgevraag:
Vanzelfsprekend voelt ge er
veel voor u te „verdedigen"
met drie schoppen. Mis
schien zit dat erin, misschien
gaat het één down niet
erg, als o.w. drie harten ge
maakt zouden hebben. Wan
neer u echter drie schoppen
biedt, zal de tegenpartü
uw partner kennende! ver-
moedelük toch vier harten
zeggen en uw partner
(noord) vier schoppen. Dèt
is Juist hetgeen u niet
wilt. In de praktük zag ik
een goede zuidspeler met dit
spel op drie harten passen:
o.w. maakten het contract
en scoorden 140 n.l. had
den twee schoppen kunnen
maken. Noords verwüten aan
zuid bleken ongegrond: op
de scorelüst (van 7 tafels)
prijkten n.l. vier maal met
minus 200 (drie schoppen
gedoubleerd één down) en
éénmaal met minus 500.
