Een briljant duo: Koos
Verheul, Jan v. d. Meer
ZU HEEFT
bifinfa
Oud en nieuw in
zuiver evenwicht
DIET VERSCHOOR (17 JAAR)
SCHREEF TWEE BOEKEN
kunst
Imposante Johannes
Passion te Wassenaar
Hoofdstadoperette
Frühling in Wien
kAleiöoscöop
LEXINGTON
BENDER
FLUIT EN PIANO BIJ TOONKUNST
-jüfWö*"
ONTBETEN!
Bescheiden meisje
Zij wil graag actrice worden HPjjjh~A |H
Leids Kamerkoor dringt steeds
dieper tot het iverk door
Voorstelling met kwaliteiten
en veel levendigheid
IFT
Culturele manifestaties
tijdens Oostenrijkse week
Opgericht 1 maart 1860
Doniïertïag S maart 1964
Derde blad no. 31204
Een piano is een prachtig bezit voor heel het
gezin. Ook voor u is dit ideaal beslist bereikbaar.
Kom gerust eens bij ons kijken naar de vele merken
en praten over de talrijke mogelijkheden. Wij
geven u graag alle gewenste inlichtingen.
Bel of schrijf om onze foto-brochure nr. 60A
Leiden, Hoogewoerd 90. tel. 20097 Amsterdam Arnhem Breda Rotterdam
deskundig in klank
f direct met de deur in huis te vallen: het duo Koos Ver-
V.heul (fluit) Jan van der Meer (piano) heeft op het
derde en laatste avondconcert van „Toonkunst" een volledige
overwinning behaald, nadat het ook 's middags voor de jeugd was
opgetreden. Beide musici zijn in de onmiddellijke omgeving van
Leiden geboren: Verheul te Boskoop, Van der Meer te Oude-
Wetering. Zij hebben het vér gebracht: de eerste is solo-fluitist
van het Residentie-Orkest, de tweede heeft grote bekendheid als
pedagoog (leraar Leidse Muziekschool), concertpianist en koor
dirigent.
Wij mogen trots op hen zijn!
Vooral als propagandisten voor de
moderne muziek bouwden zy zich
een grote reputatie op en daarvan
kregen wij 's avonds na de pauze
diverse interessante proeven
Voorop zij gesteld, dat beiden
volmaakt op elkaar zijn ingespeeld,
de een verstaat de ander tot in
finesses. Verheul frappeert telken
male door de stralende, glanzende
toon in rijke, warme verscheidenheid
van timbres uit zijn prachtig klin
kend metalen instrument, Van der
Meer is een ideaal comparant. Hier
is sprake van een intens muzikale
combinatie, welke zelfs tot over de
landsgrenzen meer en meer bewon
deraars begint te tellen.
ZIJ draalt op
volle toeren...
In zuiver evenwicht speelden zij
oude en moderne composities. Zeker
niet alle even belangrijk, maar het
is ook leerzaam van het oude kennis
te nemen, wanneer het slechts zelden
of nooit gespeeld wordt.
Als inzet een statige, nobele Sonate
In e kl. t. van Handel, waarin de drie
Allegri voor een briljante, levendige
afwisseling zorgen. Een Sonate in D
gr. t. van Joh. Chr. Fr. Bach, oudste
zoon uit het tweede huwelijk van
Joh. Seb. Bach, die niet minder dan
19 kinderen had, klonk op in hoge
verfijning en subtiliteit.
Volgde een merkwaardige „ouder
wetse" keuze: de Sonate „Undine"
van Carl Reinecke, groot man uit de
vorige eeuw, eens hof pianist van
Christiaan VIII van Denemarken en
doctor honoris causa van de univer
siteit te Leipzig. Groot Beethoven-
kenner bovendien: cadenzen! In
Jan van der Meer en Koos
Verheul voor het concert.
(Foto L.D./Holva«t)
magnifiek samenspel deden Verheul
en Van der Meer ons welhaast de
overjarigheid van deze zoetvloeiende,
langdurige compositie, waarin invloe
den van Schuman, Mendelssohn en
Brahms sterk merkbaar zijn. wel
haast vergeten. Romantiek van de
eerste orde met het steeds weer
kerende Undine-motiefmuziek
waarmee voorgaande generaties
dweepten en die het ook nu nog
„doet", mits men zich in de sfeer van
héél de wereld dezer waternimf met
klaterende watervalletjes en wèt al
niet meer weet te verplaatsen.
Er werd zó subliem geblazen
welk een adembeheersing! en ge.
speeld, dat deze muziek toch nog tot
een verrukking werd.
Na de pauze een algehele meta
morfose.
Een ware ontdekking was het met
meesterschap en groot constructief
besef geschreven .Divertimento" op.
26 van de Engelsman Humphrey
Searle, een der coryfeeën van de
Britse avant-garde, ex-leerling van
Schönberg, wiens fantastisch moei
lijke fluitpartij, waarin alle denk
bare spitse grillen voor komen, door
Verheul met een enorme beheersing
werd voorgedragen.
De eensdeels zwaarmoedige, midden
in de oorlog door Marius Flothuis
geschreven „Sonate da Camera" op.
17 staat niet op hetzelfde plan.
maar ook hier troffen enkele spiri
tuele vondsten in de licht-beweeglij ke
delen rond het trieste Lamento.
De Franse componist Jean Rivier
schreef zijn bondige, puntige „Cinq
mouvements brefs" (voor pianosolo)
onder de suggestie van grote tijd
genoten (Milhaud, Poulenc e.a.) met
geestrijke inventies en telkenmale
verrassende, abrupte afsluitingen.
Van der Meer heeft deze kleine stuk
ken met meesterhand gehanteerd en
betoonde al zijn virtuositeit in de
markant-ritmische Finale.
Tenslotte de Sonate 1945 van de
Tsjechische componist Bohuslav
Martinu, waarin speciaal de meesle
pende hoekdelen met formidabele
stuwkracht tot hun recht kwamen.
In al deze werken zijn wij onder
de indruk gekomen van het briljante
kunnen der beide concertgevers, die
ons 's avonds echter veel geïnspireer-
der leken dan 's middags, toen zij
slechts een deel van het avondpro
gramma ten gehore brachten.
De geboeide luisterconcentratie
ontlaadde zich in geestdriftige toe
juichingen, waarmee vanzelfsprekend
een toegift werd afgedwongen: de
Fantasie op. 79 van Fauré, welke
nogmaals een scala bracht van de
velerlei uiteenlopende mogelijkheden,
waarover deze fijnzinnige en eminen
te musici beschikken.
Wij voorspellen dit sublieme duo
nog vele grootse successen, vooral als
het zjjn hoogste niveau weet te vin
den. zoals dat 's avonds zonder enige
twijfel het geval is geweest.
(Van onze correspondent)
Diet Verschoor, een 17-jarig meisje uit Vlissingen. zou een
boekhandel binnen kunnen stappen met een: ..Een paar exemplaren
van mijn eigen boeken, alstublieft. Ja. m'n laatste is zojuist uit
gegevenZij doet het niet. want zij is een bescheiden
meisje. Hoogstens loopt ze even langs de étalages van de Vlissing-
se boekwinkelswaarin o.m. haar boeken zijn uitgestald: ..Karin
vindt haar weg", geschreven toen Diet 15 was. en ..Morgen begint
nu", dat onlangs van de persen rolde.
Diet heeft haar aanleg tot schrij
ven bepaald niet van een vreemde.
Haar moeder. Nel Verschoor—van
der Vlis. heeft niet minder dan 65
school- en kinderboeken en „romans
voor oudere meisjes" op haar naam
staan.
Toch was Diets schrijftalent voor
haar moeder eigenlijk een verrassing.
Het meisje schreef haar ..Karin
vindt haar weg „heimelijk op haar
kamertje en kwam er pas mee voor
de dag, toen zy het manuscript kant
en klaar had.
Zij vindt haar weg
„Ik had nooit verwacht dat het
nog eens zou worden uitgegeven",
vertelt de jonge schrijfster. „Toen ik
het mijn moeder had laten lezen,
riep ze: ..Kind, dat moet je naar een
uitgeverij sturen, 't Is best een aardig
verhaal!" Een half jaar later schoof
Diet «Karin vindt haar weg" tussen
de 65 boeken, waarop de naam Nel
Verschoorvan der Vlis stond ver
meld.
Enkele weken geleden bladerde de
nu 17-jarige vol trots in haar tweede
boek.
Hierin verhaalt Diet hoe de mens
uit zijn isolement verlost kan worden.
De hoofdpersonen van „Morgen be
gint nu" is een zich eenzaam voe
lend meisje, dat van huis wegloopt
en zich in een pension vestigt.
Na het verlaten van het ouderlijk
huis begint hier voor de hoofdper
soon de eenzaamheid pas goed. Maar
Gisteravond vond in Wassenaar de herhaling plaats van de uit
voering van Joh. Seb. Bach's Johannes Passion. welke onlangs in
de Stadsgehoorzaal werd gehouden.
Deze uitvoering vond plaats in de oude Dorpskerk, dè plaats,
die het werk toekomt. De Johannes Passion" is door Bach ge
componeerd voor kerkelijk gebruiken de eerste uitvoering in 1724
te Leipzig was bedoeld als liturgisch element van de kerkdienst op
Goede Vrijdag. Het was Bach's eerste Passion.
Een goed gevulde Schouwburgzaal kon gisteravond genieten
van de operette in drie bedrijven Frühling in Wien", door de
Hoofdstad Operettespelers gebracht. Onder regie van Walter
Kochner. In een levendige voorstelling, met veel bravour ten tonele
gevoerd, werd verteld, wat gebeurt, wanneer twee Weense jonge
lieden Wenen ontvlucht, omdat één van hen. Hans. door een
rijke en knappe jongedame wordt belaagd in een dorpje te
rechtkomen.
Zij maken kennis met de „Kapell
meister" Romer, zjjn jonge dienst
bode Babele en de kleine, kordate
vrouwelijke burgemeester, weduwe
Jürgen. De knappe en verlaten Ween
se jongedame. Mal wine, ook niet mis.
spoort de jongelieden aan op de voor
avond van het grote dorpsfeest. Op
dit feest denkt zij Hans alsnog aan de
haak te slaan, maar dat slaan loopt
alleen uit op een „slaande" dorpsrel.
In deze vechtpartij raakt een zojuist
tijdens het tweede bedrijf uit Berlijn
aangekomen oudachtig heerschap
zonder duidelijke antecedenten, „Herr
Schmussheim". volkomen „in de
kreukels" en vervolgens in de dorps-
fontein. Van nu af aan is het hek
van de dam. Omdat genoemde fon
tein ter ere van het feest waarschijn
lijk alleen nog maar „verlof B" spoot,
was de heer Schmussheim hierna
door het dolle heen. Hij trapte met
twee voeten in de snode trouwplan
nen van de burgemeesteressee werd
meteen brandweekcommandant en
liet zich in een kinderwagen over het
toneel voeren, dolle pret. Mal wine
geeft haar Hans maar op en trouwt
met zijn vriend Richard, die haar al
lang aanbad. Hans wordt de geluk-
55
tenslotte heeft Diet toch naar een
„happy ending" geschreven.
Toekomstmuziek
Ondanks haar literaire aspiraties
wil Diet haar beroep zoeken in de
toneelwereld. „In augustus moet ik
examen doen voor de Amsterdamse
Toneelschool. Om goed voorbereid
aan te komen volg ik op 't ogenblik
privé toneellessen.
Hoewel zU het beroep van actrice
verkiest- boven dat van schrijfster,
zegt Diet: „Ik geloof nooit, dat ik
het schryven zal kunnen laten".
Haar ideaal is dan ook: toneelstuk
ken schrijven en deze zelf voor het
voetlicht brengen. Het is echter toe.
komstmuziek waar ze nog maar nau
welijks naar durft te luisteren....
Claire Clairy en Harold Hor
sten in een der scènes.
Wij missen in de Johannes Passion
de gevoelige dramatische effecten,
Daarentegen worden we ondergedom
peld in de diepe mystiek van het lij
den van Jezus. En Bach geeft ons dit
grote geheimenis tussen het moeilijk
uit te voeren en moeilijk te begrijpen
inleidingskoor en het boven tijdelijk
slot koraal.
Het „Leids Kamerkoor" onder Wil
lem Mizée dringt steeds dieper door
in dit ontroerend passieverhaal van
Bach.
Dynamisch goed en rustig in genet
klonk ditmaal het aanvangaköor,
waarbij vooral de mannenstemmen
opvielen.
Trouwens het gehele koor en het
begeleidend apparaat. Het Residentie
Kamerorkest onder aanvoering van
Adrianne de Smet toonden een rust
en zekerheid die hebben bijgedragen
tot deze indrukwekkende uitvoering.
De grote fuga's verliepen uitste
kend en de koralen werden vol devo
tie gezongen. Niet dat we het altijd
eens zijn met Mizées opvatting van
Baoh's muziek. Oi. kent de barok
muziek geen dimendu-ando's en rite-
nuto's. Hier kwam de romantiek wel
eens om het hoekje kijken en de per
soonlijke gevoeligheid van Mizée.
Machtig echter klonken de massako
ren vaak met ingewikkelde contra-
puntiek. Innig mooi en bovenaards
bijna werd het slotkoor en koraal ge
zongen.
Van de solisten blijft Herman Schey
altjjd een prachtige Christusparty
vertolken. Zijn krachtige steun lijdt
niet onder de vermeerdering van zijn
jaren. Bram Martijn begeleidde hem
op het orgel met een juiste register-
keus. Ook zijn begeleiding van de
koren vooral van het slotkoraal was
subliem.
Chris van Woerkom is tooh wel de
uitgesproken Evangelist met zyn
prachtig timbre en voodracht. Het
„Krahete der Halm" en „Weinete bit-
terlich" zijn sterke voorbeelden daar
van.
Henry Blackmon zong met een vol
bosgeluid beheerst en gevoelig zijn
aria's en vertolkte op uitstekende
wijze de Pilatuspartij.
Simon van der Geest heeft Bach
nog niet beleefd, maar technisch
heeft hij zijn moeilijke aria perfect,
zij het wat zwak van volume, ge
bracht.
Ank Reinders zal een ideale Bach-
vertolkster kunnen worden. Haar
stem klinkt in alle registers goed.
Rijkje Wolleswinkel heeft een
prachtig aangepast aan de vocale soli,
dat hinderlijk vibrato toepast en nog
wel bij Bach, is ons een raadsel. Het
.,Es 1st vollbracht" zong zy daaren
tegen mooi en gevoelvol.
De obligaatpartijen werden door de
solisten van het Residentie Orkest,
pracht! aangepast aan de vocale soli,
gespeeld. Lof voor hen allen!
Hans Schouwman was een zekere
steun voor de Evangelist in zyn con
tinuo spel op het klavecimbel.
Onder de hoge gewelven van de
oude Dorpskerk heeft Mizée met zyn
koor. solisten en orkest een indruk
wekkend concert gegeven.
Ad. Int.
Maart je Lauren tius
speelt met het R.O.
Vanavond speelt de pianiste
Maartje Laurentius, vroeger wo
nende te Oegstgeest en thans te
Eindhoven, met het Residentie-
Orkest op een concert dat aan
het gemeentebestuur van Den
Haag wordt aangeboden ten be
hoeve van de Haagse burgerij.
Zij vertolkt het vierde piano
concert van Saint Saëns.
De pianiste, geboren 18 maart 1932
ontving na haar studie aan de Mu
ziekschool Toonkunst te Leiden haar
verdere opleiding aan het conserva
torium te Den Haag, waar zy op 1
januari 1949 haar intrede deed in de
klasse van Léon Orthel. Op 2 decem
ber 1952 behaalde zy het diploma
piano Cl (onderwysbevoegdheid) met
onderscheiding voor pianistische
eigenschappen. Op 23 november 1955
verwierf zy het diploma pia.no CII
(solospel) met onderscheiding voor
muzikaliteit. Vervolgens ontving zy
een uitnodiging om door te studeren
voor de Prys van Uitnemendheid. Op
8 juni 1962 deed zy met goed gevolg
tentamen voor deze Prijs voor een
jury bestaande uit de directeur van
het conservatorium. Kees van Ba-a
ren, Stefan Askenase, Nelly Steuer
Wagenaar en de docenten voor piano
van het conservatorium Johanna
Wagenaar, imon Admiraal. Gerard
Hengeveld, Jan de Man en Léon
Orthel.
Haar optreden vanavond kan wor
den beschouwd als bet sluitstuk op
de studie voor de Prys van Uitne
mendheid, de hoogste onderschei
ding, die aan de Nederlandse conser
vatoria kan worden behaald.
Het concert vindt plaats onder
leiding van Willem van Otterloo. Nog
worden uitgevoerd de Arlesienne
Suite van Bizet, de Tweede Sympho
nic van Willem Pyper en „Daphnis
et Chloë" (tweede suite).
PETER BOOM NAAR
GENÈVE
De Nederlandse bas en filmspeler
Peter Boom is geëngageerd om in
Genève op 19 maart a s. de basrol
te zingen in een speciale uitvoering
in de St. Gervais kerk.
Andere solisten zyn Montserrat
Caballe, Victoria Canale en Herbert
Handt.
kige echtgenoot van de. inmiddels
door een grote erfenis flink gespekte,
bekoorlijke dienstmaagd Barbele ter
wijl door het Jolig gedoe van het oude
Culturele manifestaties en economische tentoonstellingen vormen de
hoofdschotel van de Oostenrijkse week die in juni ln ons land wordt ge
houden. Het eerste evenement wordt op 18 Juni geopend. Een van de ten
toonstellingen, nameiyk van grafische werken uit de Albertina In het mu
seum Boymans-Van Beuningen te Rotterdam, duurt tot ln juIL
„Jonge" burgemeesterspaar tenslotte
niemand meer enige belangstelling
weet op te brengen voor de treurende
„Kapellmeister" die zyn heimeiyke
liefde Bftrbele ziet verdwijnen aan de
arm van Hans.
In het kader van het Holland
Festival zullen de Wiener Philhar-
moniker onder leiding van Herbert
von Karajan en het Wiener Burgh-
theater uitvoeringen geven. Andere
Oostenrykse by dragen tot het Hol
land Festival zyn liederenrecltals
door Christa Ludwig en Elisabeth
Schwarzkopf van de Weense Staats-
opera.
Ook de Wiener Mannergesangverein
komt naar ons land.
De tentoonstellingen van grafische
werken in Rotterdam draagt het
motto „Van Barok tot Biedermeier".
Oostenrykse folklore zal tot haar
recht moeten komen door het op
treden van muziekkapellen in kleder
dracht in de drie grote steden.
In de Ahoy-hallen in Rotterdam
en de Apollo-hal in Amsterdam wor
den van 19 Juni tot 28 juni economi
sche tentoonstellingen georganiseerd.
In Amsterdam zullen voornamelijk
textielgoederen worden geëxposeerd,
in Rotterdam talryke andere pro-
dukten.
Op 20 juni zal in Rotterdam en op
26 juni in Amsterdam een „Wiener
Ball" worden gehouden.
Een aantal winkelstraten, resp.
warenhuizen ln Amsterdam. Den I
Haag en Rotterdam zal tijdens de
economische tentoonstellingen een
Oostenrijks accent krijgen door de
aankleding van de etalages.
Als dankbetuiging voor de hulp aan
Oostenrijkse kinderen wil men de
Nederlandse pleegouders huldigen,
die na de belde wereldoorlogen Oos
tenrijk daarmee zo'n grote dienst
hebben bewezen.
uit de zuiverste tabakken
Met grote vaart en vaak geeteund
door zeer humoristische vondsten ver.
liep deze voorstelling bekwaam en
trefzeker, waarbij de nadruk tijdens
het laatste bedrijf wat te veel op het
clowneske kwam te liggen. Maar, alles
bijeen een vertoning met zeer vele
kwaliteiten, vaak uitstekende duetten
en ook een vlot en gemakkelijk ge
speelde toneeltekst.
In dit opzicht zagen wy vooral van
Jan Handerson als de vriend Richard
en van Herman Valsner als .Kapell
meister" Romer uitermate kundige en
zeer sympathieke creaties.
Harold Horsten als Schmussheim
was. voomameüjk in het tweede be
drijf een zeer bekwame komiek; in
de laatste acte stond hy nogal eens
met één van zyn malle benen over de
schreef.
Llzzt Schöffmann was een heel
geestige en vaak aandoeniyk naïeve,
maar toch zeer strak gespeelde en ge
zongen Barbele. Daarnaast zagen wij
een zeer fiere, goedgetroffen Mal wine
door Antonia Galll.
Claire Clalry als burgemeester se
had weliswaar weinig stem. maar
speelde daarentegen met veel aan
stekelijke humor.
De kostumering was vaak bijzonder
fraai, de décors wel wat pover. Min
der grote décorstukken, maar wat
meer ruimtelyk en yier uitgewerkt
zouden hier beter op hun plaats zyn
geweest. Het kleine orkestje speelde
de muziek met een plezierige onder
worpenheid aan het toneelgebeuren.
Aan het slot gaf het publiek een
welgemeend en lancdurig biyk van
enthousiasme voor deze „Frühling in
Wien" die by het verlaten van onze
schouwburg alleen maar in de schone
schyn tot ons bleek te zyn doorge
drongen.
B. H. Jr.
