Hindemiths „Mathis der Maler
machtig en imponerend
kunst
kalei öoscoqp
Problemen voor koren
en amateurkorpsen
Films van deze
week in
Alexander llninsky
fameus in Chopin
VERRASSINGEN BIJ K. EN O.
Beklemmende tekeningen
van Agostin Ibarrola
De zoon van
Spartacus
Opgericht 1 maart 1860
Vrijdag 21 februari 1964
Derde blad no. 31193
ONDER uitermate grote belangstelling heeft Van Otterloo
weer eens als een verrassing een uitvoering gegeven van een
der hoogtepunten uit het veelzijdige oeuvre van de op 28 december
I j.l. overleden Paul Hindemith, een der grootste componistenfiguren
der 20ste eeuw. althans tot nu toe, namelijk zijn driedelige symfonie
„Mathis der Maler" (van 1934), welke hij naast de opera van die
I naam geschreven heeft.
Wij hoorden dit werk hier te stede voor de eerste maal, eveneens
j onder Van Otterloo's leiding, op 6 januari 1938.
Dit werk is geinspireerd op het belangrijke triptiek van Dürers
tijdgenoot, de laat-middeleeuwse schilder Matthias Grünewald. het
befaamde Isenheimer altaarstuk. Het triptriek heeft thans een
j plaats gevonden in het museum te Colmar.
Sinds wij voor het eerst met deze compositie kennis maakten,
I heeft zij nog niets aan indringende kracht verloren, vooral wanneer
zij zo suggestief en beeldend wordt voorgetoverd als onder direc
tie van de ook nu uit het hoofd dirigerende Van Otterloo. die er
zich nauw mee verbonden weet.
I Groots eerbetoon
Christus geboorte (Engelkonzert). de
Graflegging en de Verzoeking van
de Heilige Antonius zün de boeiende
onderdelen.
Hindemith componeerde deze schil
deringen in schrijnende stemmingen
en tegenstellingen, waarbij toch tel
kens volkomen tonale oplossingen
als bekroningen optreden en waarin
de blazers zulk een imponerend aan
deel hebben.
Toen de componist dit werk schreef
had zün stijl zich gewijzigd.
Daarin maakte het dikwijls louter
cerebrale plaats voor meer gevoels
expressie. Er is bü tijd en wijle, zij
het kort. een melodische inspiratie te
onderkennen. Hier en daar, vooral in
,'t fel bewogen laatste deel treedt zelfs
waarachtig muzikale ontroering naar
voren. Daarnaast is er vanzelfspre
kend Hindemiths befaamd ambach
telijk kunnen, zijn grote vormbeheer
sing. Tevens is de superieure orkest
behandeling bewonderenswaardig en
evident.
Het Engelkonzert is een kundig,
contropuntisch weefsel van motieven
en tegenmotieven, feestelijk van ka
rakter door de Cantus Firm us der
trombones, 't „Es sungen drei Engel"
werd ontleend aan het ook door
Mahler, zij het geheel anders, behan
delde „Des Knaben Wunderhorn".
De pastoriaal getinte Graflegging
te een somber stemmend tussen deel,
waarop dan de hartstochtelijke strij-
kersinzet van de Verzoeking een il
lustratieve inleiding vormt tot de
breed en massief opgezette uitbeel
ding van hellesmarten en pijnen,
met de opzwepende ritmen een fan
tastische schildering schenkend van
hetgeen Antonius heeft te ondergaan,
zich oplossend in de hymnen van
het „Lauda Sion Salvotorum" en de
plechtig orgelende klanken van het
slotthema.
Van Otterloo had het geheel be
wonderenswaardig in handen en
wist het werk ook ditmaal als groots
eerbetoon aan de overleden meester
toehoorder door zijn fantastische
j techniek.
j Levendige toejuichingen en her-
haaldelljke terugroepingen hebben
Uninskv, wiens spel ook van geper-
1 fectioneerde grammofoonplaten over
bekend is, bewezen hoe zeer men zijn
komst op prijs gesteld heeft. Het or
kest moet de grootste moeite gehad
hebben, hem in zijn vrije opvattingen
te volgen, doch het deed dit zonder
j ongelukken en met de grootste fijn-
j zinnigheid in de sensitieve Romance,
waarin Uninsky's diepgevoelde muzi
kaliteit manifest was
Enthousiasme
Zeer onlangs waren wij getuige
van Beethovens opera „Fldelio".
Als inzet van de avond bracht het
Residentie-Orkest nu een geheel an
dere Leonore-ouvertuire (de derde
op. 72 a), met het beroemde trom
petsignaal en welhaast uitgegroeid
tot een symfonisch gedicht.
Veelvuldig gehoord, doch nog steeds
het beluisteren overwaard.
Dit vierde concert der meesterserie
van K. en O. bügewoond door zöve-
I len. dat bijna geen plaats in de
Stadsgehoorzaal onbezet was, heeft
dan ook tot grote tevredenheid en
enthousiasme kunnen stemmen.
Vooral door de her-introductie van
Hindemiths „Mathis der Maler", dat
ho© men ook over zijn muziek
mag denken toch ongetwijfeld een
Uninsky en Van Otterloo na
de inspannende Chopinvertol- machtig en imponerend gebeuren ge-
fcifig noemd mocht worden!
naar een glorieuze overwinning te
leiden.
Er was volop de benodigde span
kracht, die zich overplantte op de
prestaties van het formidabel spelen
de orkest, zodat de aangrijpende, be
zielde en overtuigende vertolking ont
stond. waarop Hindemith recht heeft.
Getuige het grandioze applaus, dat
na afloop opklonk, hadden Van Ot
terloo en de zijnen het pleit met deze
meeslepende realisatie glansrijk ge
wonnen!
Als kinderspel
De tweede verrassing op dit con
cert was het optreden van de sinds
jaren vermaarde pianist Alexander
Uninsky. die zich bij Chopin men
vergeve ons de uitdrukking als een
vis in het water voelt.
Hij paart mannelijke kracht aan
poëtisch gevoel, een glashelder pare
land toucher aan enorme virtuositeit
en kon dit alles volop laten gelden
in het pianoconcert (in e kl. t. op.
11), dat in zyn visie van een zeld
zame Chopin-verwantschap getuigde.
Wellicht kan men bezwaren koes
teren tegen al te willekeurige rubati
en een al te geaccentueerd relief:
niettemin was dit een weergave van
de hoogste orde. waarbij Uninsky
nadrukkelyk bewees nog niets van
zijn vitaliteit ingeboet te hebben.
Het merkwaardige bij hem is. dat
alles zich zonder enige inspanning
voltrekt en men het gevoel krijgt,
alsof een ontstellend zware opgave
als deze speciaal het „Rondo
vivace" slechts kinderspel voor
hem is.
Hij lijkt een meester op alle wa
pens. inspireert ook het orkest en
overrompelt zelfs de meest verwende
Uitbreiding
museum Boymans
De uitbreiding van het museum
Boymans-Van Beuningen in Rotter
dam met een nieuwe vleugel in de
richting van de Westersingel, waar
mede de gemeenteraad in principe
in oktober 1961 akkoord ging. stuit
op moeilijkheden, zo blijkt uit een
stuk van B. en W. van Rotterdam.
Het ontwerp voor deze uitbreiding
van de architect A. Bodon is gereed,
doch het verwerven van de benodig
de gronden stuit op moeilijkheden.
De eigenaars van deze gronden wen
sen geen minnelijke schikking aan
te gaan zodat tot onteigening zal
moeten worden overgegaan, waarbij
de wederopbouwwet zal worden ge
hanteerd omdat de uitbreiding van
het museum in overeenstemming is
met het basisplan voor de herbouw
van de binnenstad.
De bezwaren tegen onteigening
achten B. en W. evenals de inspec
teur. belast met het toezicht op de
handhaving van de wettelijke bepa
lingen betreffende de volkshuis
vesting, ongegrond.
Romeins graf naar
museum vervoerd
Het Romeinse dubbelgraf. dat in
de woonwijk Belfort in Maastricht
werd gevonden, is gister overgebracht
naar het Bonnefantenmuseum. De
stenen tombe kon in stalen balken
verpakt door een hijskraan naar de
achterzijde van het museum worden
vervoerd, waar het meer dan vyf ton
zware gevaarte door een poortje het
museumgebouw kon worden binnen
gebracht.
Inmiddels is komen vast te staan,
dat over het graf een tempel werd
gebouwd. In de grond zijn resten
van muren en fundamenten aange
troffen. Het nadere onderzoek heeft
aangetoond, dat de sarcofaag niet
van inscripties is voorzien. Ook het
aangetroffen aardewerk draagt geen
Dc Stichting „Ned. Toonkunstenaarsraad" te Amsterdam onder
zoekt thans mogelijkheden voor een oplossing van het probleem
waarvoor de koren van amateurzangers en de amateujskorpsen zich
gesteld zien als gevolg van de recente loonronde. Deze koren en
korpsen namelijk worden, naar het oordeel van de raad, hierdoor
zwaar getroffen omdat de dirigenten wel de nadelen van de prijs
stijgingen maar niet de voordelen van de loonronde ondervinden.
Het is voor de koren en korpsen
namelijk moeilijk hun inkomsten uit
vrijwillige bijdragen van de leden te
verhogen. Dit heeft tot gevolg. zo zegt
<A> Toonkunstenaarsraad in een com
muniqué. dat de dirigenten van de
koren en korpsen het kind van de
rekening worden.
Kunstschilder
Louis van Roode
overleden
In de leeftijd van 59 jaar is te
Rotterdam overleden de bekende
schilder graficus en beeldhouwer
Louis van Roode. Hij werd in Delft
geboren en woonde welhaast zijn
hele leven in Rotterdam, waar hij
een vooraanstaande plaats in de
artistieke wereld innam. Zijn be
kendste schepping zijn de ramen voor
het Rotterdamse postkantoor. In de
laatste tijd vervaardigde hü speciaal
veel mozaïeken.
stempels. Uit een en ander wordt af
geleid. dat het graf uit de tweede
eeuw dateert.
In het communiqué geeft de Toon
kunstenaarsraad als zijn mening te
kennen, dat het de taak is van de
gemeenten om door middel van sub
sidies deze gevaarlijke situatie, waar
mee koren en korpsen worden be
dreigd. tot een oplossing te brengen.
De organisaties van dirigenten, de
Nederlandse dirigentenorganisatie de
vakgroep dirigenten van de Kon. Ned.
Toonkunstenaarsvereniging en de
Bond van orkest-dirigenten in Neder
land hebben reeds van hun bezorgd
heid doen blijken.
Ook op cultureel gebied wordt
de verhouding tussen Frankrijk
en China thans vriendschappelijk
ker. Het ensemble van de Opera
van Peking treedt op in de
Olympia te Parijs. Het laat op
het gebied van zang. dans en to
neel van allerlei zien. De kunst is
geheel gebaseerd op de oude
Chinese cultuur.
Hieronder een 20-jarige dan
seres van de troep Chun-Chine-
Fang. omringd door de ..vogel-
mannen'' van het ballet ..Phoe-
■edinfi
Amerika ontdekt
muziek uit Afrika
De Amerikanen worden in aan
raking gebracht met Afrikaanse
muziek en ze houden ervan.
Een van de beste ambassadeurs
van Afrikaanse muziek is de
Zuidafrikaanse negerin Mariam
>udéMakeba, die optreedt in nacht
clubs, voor de televisie en op de
plaat.
Een tweede pleitbezorger van
I muziek van het zwarte continent
te drummer Cozy Cole, die er in
het kader van een uitwisselings-
\programma van het Departement
lm Buit. Zaken in Washington,
80 keer in 44 plaatsen is opgetre
den. In Afrika, zegt hij, „ontstond
het ritme. Ik heb er ritmen ge
hoord die ik nooit eerder gehoord
had". Hij wil het Amerikaanse
mbliek er ook mee in kennis
)rengen.
Cole, een neger, voorspelt dat
de dans die de hoge kringen van
est-Afrika prefereert „een
beetje als de jitterbug en een
La beetje als de twist, en erg gra-
II deus* Amerika te zijner tijd
tal veroveren.
Afrikaanse ensembles die veel
indruk op Cole gemaakt hebben,
tijn de Afro Jazz Group van ta
rn in Nigerië. de Kari-Kari dan
gers van Akkra in Ghana. Hij
hoopt dat gezelschappen en com
bo's als deze naar de VS gehaald
kunnen worden.
Romanschrijver Kelland
82 jaar overleden
De Amerikaanse schrijver Clarence
Sliding ton Kelland. auteur van 60
romans en meer dan 200 novellen is
op 82-Jarige leeftijd overleden.
RIDE
Nu gevangene
in Spanje
(Van onze kunstredactie)
Grote belangstelling van de
kunstcritici kreeg de voorbezich
tiging van een tentoonstelling
van tekeningen in de Amster
damse Galerie d'Eendt. De ex
posant. Agostin Ibarrola, kon
niet aanwezig zijn. Hij is een
van de „koude abstracten", die
in Parijs bij Denise René plegen
te exposeren. Maar wat men tot
en met 1 maart van hem laat
zien in de Amsterdamse Spui
straat, is figuratief werk dat
iedereen zal aanspreken. Ibarrola
zrt in de Burgos-gevangenis een
vonnis van 9 jaar uit. De ge
toonde tekeningen heeft hij. vol
gens de Westeuropese Confe
rentie voor Amnestie aan Spaan
se politieke gevangenen en
vluchtelingen, in deze gevange
nis gemaakt.
De tentoonstelling is tevoren al in
Londen gehouden. Bij die gelegen
heid zei Sir Herbert Read, dat daar
Goya meer vertegenwoordigd was
dan op de grote Goya-tentoonstelling
in de Britse hoofdstad. Een van de
bladen van Ibarrola doet welbewust
denken aan Goya's befaamde schil
derij van de fusillade van 3 mei 1808.
Maar Sir Herbert zal meer bedoeld
hebben op de geest van geheel het
werk.
Die vergelijking moeten we, naar
drs. Hans Redeker opmerkte, niet te
ver doorvoeren. Goya was In zijn et-
senserie over de rampen van de oor
log een toeschouwer. Ibarrola Is
deelnemer en slachtoffer. En niette
min zijn dit, aldus de heer Redeker,
tekeningen met toekomst, uitingen
van een man die niet heeft opge
geven.
In de tekeningen in Oostindische
inkt is de abstracte Ibarrola soms
duidelijk te herkennen door de rit
miek van de vormen en de zwart-wit
verdeling. Er zijn bladen bij van een
opmerkelijke zeggingskracht. Zij ge
tuigen van gevangenisleed en som
mige zijn beklemmend, maar niet
schokkend zoals Goya's etsen menig
maal zün. De tekeningen zyn op
dunne stukjes papier ter grootte van
ongeveer halve velletjes post ge
maakt, die aan elkaar zün gevoegd.
Elk blaadje heeft vouwsporen.
De kunstenaar heeft, naar de
Westeuropese Conferentie meedeelt,
dit werk kunnen doen toen hü deel
uitmaakte van een groep in de Bur
gos-gevangenis opgesloten intellec
tuelen, die enkele zij het minimale
faciliteiten hadden. Nadat de
Londense expositie was georgani
seerd. heeft Ibarrola eenzame opslui
ting gekregen. Het werk was uit de
gevangetiis gesmokkeld, evenals een
afschrift van een brief, die de groep
aan de gevangenisdirecteur had
overhandigd ter doorzending aan de
minister van voorlichting.
De gevangenen sloten zich daarmee
aan bij een brief van 102 Spaanse
Intellectuelen, die protesteerden te
gen de politieke arrestaties en de
methoden van berechting in Spanje.
Een vertaling van deze brief werd in
de Amsterdamse kunstzaal uitge
reikt. Zij bevat gegevens over onder
meer een bloemlezing van verschrik
kelijke folteringen van gevangenen
door leden van de Guarda Civil en
van de Sociaal-politieke brigade.
De in 1930 in Bilbao geboren kun
stenaar ls de zoon van een arbeider
die aan Republikeinse züde heeft ge
vochten. Als 16-jarige won Ibarrola
al twee kunstprüzen. op grond waar
van hij een studiebeurs kreeg. Vol
gens de Westeuropese Conferentie
werden grote fresco's, die hü voor de
basiliek van Aranzazu had geschil
derd. In opdracht van de plaatse
lijke autoriteiten vernietigd. Tydens
de grote münwerkersstaking van 1962
ln Asturië, exposeerde de kunste
naar schilderijen over dit onderwerp.
Volgens de Conferentie werd hü
tüdens deze expositie door de poli
tieke politie gearresteerd.
Glimlachen 0111
'de zonde'
TRIANON Na alle zwaarwichti
ge schijnheilige en sensationele films
over van zonde levende vrouwen en
van zondige vrouwen levende man
nen is „Profiteur tegen wil en dank"
een verademing. Geen enkel moment
heeft regisseur Ugo Tognazzi. die
zichzelf de hoofdrol in deze van het
begin af verrassende film gunde, de
neiging gehad er een probleem van
te maken. Integendeel, in deze spi
rituele Italiaanse komedie wordt let
terlijk niets au serieux genomen, de
„zonde" wel het allerminst.
Een van de gekste scènes uit de
film die waarin de hoofdpersoon
na-mymert over het „baantje" dat
een meisje van lichte zeden hem
heeft aangeboden is zelfs een di
recte persiflage op de „uit het rosse
leven gegrepen" tonelen waarop de
Franse en Italiaanse cineasten ons
van tijd tot tüd vergasten. Overigens
heeft Tognazzi zich niet uitsluitend
op dit twüfelachtige aspect van het
maatschappelük leven geconcen
treerd. Zijn hoofdpersoon, een onze
kere, zachtaardige vrijgezel, leren we
ook uitgebreid kennen op zün kan
toor, waar hü verliefd is op de direc
tiesecretaresse, en in zün pensio# n.
waar zün hospita hem al in haar
netten tracht te verstrikken voordat
zy weduwe is. Met een meisje dat
zich als verpleegster voordoet komt
hy in contact als hü zün hond uit
laat. Deze drie vrouwen maken zün
leven tüdelük zo gecompliceerd, dat
hü wordt afgeranseld door vak
bondsleden en souteneurs, gescha
duwd door de politie en ontslagen
door zün directie, waarna hü ten
slotte toch wordt wat hü niet wilde
worden: een „mantenuto".
Het is nog niet eens zozeer het bi
zarre verhaal dat de film zo onder
houdend maakt als wel de franje:
juist in de details wordt de toe
schouwer getroffen door de ene
humoristische vondst na de andere.
Het is geen film die doet schateren,
maar wel een waarbü men voort
durend moet glimlachen.
De grote stilte
STUDIO Deze film is de vol
tooiing van een trilogie van de grote
Zweedse cineast Ingmah Bergman
Liet hU in „Als in een donkere spie
gel" en „De Avondmaaisgasten" zien.
hoe ziekte en dood het evenwicht
verstoren en het diepste wezen van de
mens aanranden in deze film behan
delt hjj de overspannen erotiek. Het
probleem krügt gestalte in twee zus
ters. die na een vakantie op doorreis
zün door een land waarvan zU de
taal niet kennen. Een van haar heeft
haar zoontje bü zich. Bovendien
wordt een belangrüke rol gespeeld
door twee kelners, van wie de een de
oudste zuster hulpvaardig terzüde
staat tüdens haar ziekte en de ander
aan de zinnelüke begeerte van de
jongste zuster tegemoet komt
LUXOR Dr vermaarde Griekse
slaaf Spartacus, die in de eerste eeuw
voor Christus met talryke lotgeno
ten de regering in Rome bü herha
ling in moeilykheden bracht,
blijkt in deze film een zoon te heb
ben gehad. Spartacus zelf eindigde
zijn leven aan een kruis, nadat on
derlinge verdeeldheid de opstandige
slaven, die voor hun vrijheid voch
ten, tot de ondergang had gevoerd.
Maar het onderwerp leent zich zó
goed voor een film in kleuren, met
heroische gevechten, dat de scena
rioschrijvers blijkbaar opdracht
hebben gekregen een zoon van Spar
tacus te creëren. In zijn genre is het
een geslaagd produkt geworden, met
Steve Reeves in de hoofdrol en zelfs
met een edele strekking: de mens
heid is op weg naar de vrijheid!
De jonge Romeinse officier Ran-
dus, een trouw aanhanger van
Caesar, blükt in werkelükheid de
zoon van Spartacus te zün, die kort
na zün geboorte naar Rome was
meegenomen en daar een Romeinse
opvoeding heeft genoten. Zün op
dracht was aan het hof van Caesars
vüand. Crassus. de ogen goed de kost
te geven, zodat Caesar tüdig op de
hoogte zou zün van diens bedoelin
gen. Randus-Spartacus jr. speelt nu
een dubbele rol: die van gezant van
Caesar en van vrüheidsleider van
een groep ontvluchte slaven. Er ko
men zeer boeiende taferelen in dit
gedeelte van de film voor. De wreed
heid van Crassus, de heldhaftige rol
van Spartacus Jr. en diens redding
op het laatste nippertje zün voor-
treffelük in beeld gebracht, in uit
stekende kleuren en op het brede
doek. Liefhebbers van heroische her
inneringen aan de oudheid kunnen
hier hun hart ophalen.
De zwaardvechter
van Castilië
Spaanse legende
LIDO Er heeft zo'n duizend Jaar
geleden wel een graaf Feman Gon
zalez in Spanje geleefd en hü zorgde
er voor, dat Castilië als een sterk
land uit de strijd tegen de Moren te
voorschyn kwam. maar de filmers
hebben er de voorkeur aan gegeven
uit te gaan van de legende, welke
rond deze onverschrokken edelman
werd gegeven. Bü de verfilming van
„De rebel van
Patriottisme
j REX „De rebel van Napels" is
een romantische, Italiaanse produk-
tie over het patriotisme van de Na-
politanen in de Napoleontische tüd.
De koning, een slappe Bourbon, biedt
aanvankeiyk weerstand, maar zodra
de kansen keren, vlucht hij naar
Sicilië.
Het verzet wordt geleid door Fra
Diavolo. Hü heeft de steun nodig van
een op een buit beluste bendeleider.
Eerst krügt hü deze, maar op het
beslissende ogenblik laat de man
hem met zün troepen in de steek en
dit wordt Fra Diavolo noodlottig. Hü
wordt door de Fransen onder leiding
van Giuseppe Napoleon verslagen en
gevangen genomen. Hü sterft op het
schavot.
Voordat dit gebeurt heeft Fra Dia
volo met nog andere problemen te
kampen gehad. Hü heeft twee ge
liefden, van wie een hem een zoon
schenkt. Wanneer beide vrouwen
met elkaar worden goconfronteerd,
geeft die aanleiding tot heftige scè
nes.
Na de dood van de held vertoont
de film beelden, waaruit moet blü-
ken dat de strijd voor vrüheid en
recht altüd en overal zal worden ge
voerd.
..Boccaccio 70"
CAMERA De ..Boccaccio 70"
trilogie met vooraanstaande sterren
als Anita Ekberg, Sophia Loren en
en Romy Schneider in de hoofdrollen,
blükt nog steeds in de belangstelling
te staan. Indertüd hebben wü uitvoe
rig lof gebracht voor de verfilming
van deze drie verhalen, waarvan die
met Sophia Loren ons het meeste
heeft geboeid Doch hóe uw keuze
ook mag zün: voor een veelzüdlge en
spannende avond staan wü borg!
zo'n legende immers kan men niet
betrapt worden op historische on
juistheden, kan men de romantische
facetten flink wat aandikkenen
kan men de meest onwaarsehünlüke
fantasieën waar maken. Wanneer
onze held ondanks zün grenzeloze
dapperheid ten onder moet gaan aan
een numerieke minderheid, dan kan
men (in een legende) verbitterde
vüanden in een handomdraai vrien
den laten worden. En als dat nog
niet genoeg is, als desondanks de
horden Moren onze nieuwbakken
vrienden dreigen te verpletteren nu
Ja, dan kan men altüd nog de twee
beschermheiligen van 8panje naar
het strijdgewoel laten neerdalen, om
met vlammend zwaard een vuurgor-
dUn op te hangen.
„Onze nederlaag staat ln de ster-
ïiiiuiiuiiiiiiiiiiiuiiiiiiiuiiiiJiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniKnmnirmnininnriiiii»
ren geschreven" constateert dan de
bloeddorstige Morenkallef zuchtend
en verdwünt met hangende pootjes
om alle eer aan onze kostelüke held
te laten. Zo gaat het ln legenden en
zo gaat het dus ook in deze kleurige
rolprent. Regisseur Javier Seto heelt
ervoor gezorgd, dat de liefhebbers
van zulke romantische avonturen
films volop krijgen wat zü zoeken:
veel actie met stoere kerels en mooio
vrouwen. En dan vloeit er natuurlijk
veel, heel veel bloed. In de meest
letterlüke zin. Voor de filmers van dit
genre schünt tegenwoordig te gel
den: hoe gruwelijker hoe mooier.
Javier Seto heeft wat dat betreft
zün best gedaan. De woeste slacht-
partüen heeft hjj hele realistisch in
scène gezet. Voor ons soms te realis»
tisch..^
