MENSEN VAN MORGEN Zingen en swingen met Baeh Nederlandse jongeren voor ile camera in JEUGD EN ROKEN Tieners in de boot Yasuhiro Koshi wil l corresponderen OSITIEF {TROUWEN (LEIDSCH DAGBLAD EXPERIMENT ZICHZELF ZIJN NET ALS VROEGER STEEDS SUCCES JAZZ op l.p., e.p. en single I lil hl. a s t g, 5 a s i Zaterdag 19 oktober 1963 OP het immense bureau van filmproducent Rudi Meyer in Amsterdam ligt een grote stapel geluidsbanden die de grondslag vormen voor een nieuwe Nederlandse speelfilm. Hen zeer ongebruikelijke. Op die banden staan namelijk de gesprekken, die twee jonge stu denten in de psychologie heb ben gehad met 34 vertegen woordigers van een nieuwe generatie. Op een openhartige manier zijn deze jongens en meisjes ondervraagd over hun leven en hun toekomstver wachtingen. Het idee van de film is afkomstig uit Frankrijk, waar de zoon van Bernard Blier. de Jonge Bertrand Blier. met „Hitier. connais pas'' ten boeiend document schiep. Hij iracht twaalf Fransen van om- treeks twintig jaar achtereenvol lens naar de studio en ondervroeg en over huwelijk, geloof, ouders, eroep en toekomstverwachtingen. Die afzonderlijke gesprekken zijn later bij de montage door elkaar heen gebruikt zodat de indruk van ten samenspraak over een bepaald inderwerp ontstaat, hoewel het dat eslist niet was. Een interessant rocedé dat tot een imposant re- ultaat leidde, vooral omdat de ma- er er vaak in geslaagd was zijn taalf „slachtoffers" met grote on- levangenheld hun relaas te laten ben. De geluidsbanden met ontboeze- lingen van Nederlandse jonge lensen zorgen voor een oriëntatie i de keuze, die men zal gaan doen. fen aantal van de meest geschikte mgeren zal naar de studio wor- en gehaald. Aan de hand van het laar gemaakte materiaal wordt een cenario geschreven, dat opnieuw m schifting zal inhouden. Rudi lever zegt daar zelf van: „Een Hitler, connais pas"-film is het iet die Kees Brusse gaat maken, r bestaan wel overeenkomsten, laar Bliers film heeft trouwens iet Hitier niets te maken. Die umt er niet in voor. Die titel is el een beetje misleidend voor mij. et grote publiek begrijpt het hele- iaal niet". „De film is natuurlijk een zaak van vertrouwen, wy mogen niet zover gaan dat we in hun privële- leven binnendringen", zegt Meyer „zy zullen dingen vertellen die wy niet willen en die zullen we wegla ten. zy zullen dingen vertellen, die misschien in het openbaar beter niet gezegd kunnen worden, wy maken dat de jongeren vertrouwen in ons hebben. Als later biykt dat zy by voorbeeld dingen uit het leven van hun ouders hebben ver teld die niet voor het openbaar zyn bestemd, dan nemen wy die niet". „De voor de camera gebrachte jongeren moeten het vertrouwen hebben dat hun reacties op fat soenlijke manier zullen worden ge bruikt. Zij blijven ook zoveel mo gelijk anoniem". Zyn de Nederlandse filmers niet bang voor een tekort aan filmdra - matiek by willekeurige jongeren zo van de straat? Rudi Meyer vindt dat de jonge Fransen in „Hitier. connais pas" niet zoveel plastische dramatiek meebrengen. Hü hoopt juist, dat integendeel de Nederlanders zich op een emotioneler wyze zullen uiten. Rudi Meyer gelooft, dat dit in ons land zeker niet moeilyker te bereiken is. een benydenswaardig man. „Ster ren stralen overal" liep niet on- verdienstelyk, „Fanfare" deed het zeer goed en „De overval" niet minder. „Ik heb het grote voordeel, dat ik niet verplicht ben op een be paalde dag in de studio te gaan. daar ligt mijn succes in. Ik behoef niet één film of vier films per jaar te maken. Totnutoe ben ik steeds pas aan een film begonnen, als ik van het onderwerp overtuigd was. En als ik ook wist dat het publiek het zou accepteren. Neemt u „De overval". Daarvan hebben zeer veel mensen van gezegd, dat die ge schiedenis geen mens interesseert vyftien jaar na de bevryding. Ik was ervan overtuigd, dat. als het lukte een thriller te maken met een nationale achtergrond, het de de mensen wel interesseert en daar heb ik gelijk in gehad". Producent Rudi Meyer geeft aanwijzingen. „Ik ben een tegenstander van het gebruiken van gewone mensen in een speelfilm, omdat ik ervan overtuigd ben dat de Nederlander niet wat de Italiaan wel kan in staat is om voorgeschreven tek sten te spreken en te spelen. Dat is een vak dat hier door toneel spelers wordt uitgeoefend. Een Ita liaan is emotioneler, is al een halve acteur in zyn gewone leven. Maar in „Mensen van morgen" valt niets te spelen. Men moet zichzelf zyn". En ligt aan de ondervrager om de ware persoonlykheid er zo gaaf mogelyk „uit" te krygen. „Wy willen eigenlyk zeggen: dit zyn wat jonge mensen. Die hebben hun problemen, zoals eigenlijk de problemen van de vroegere jeugd ook geweest zyn. Maar er wordt tegenwoordig teveel over in de kranten geschreven", aldus Rudi Meyer. „In myn jeugd waren er ook beroerde kinderen. Die kregen op hun donder en er werd verder geen notitie van genomen. De hele nozemgeschiedenis in Amsterdam is veel minder geworden sinds de kranten er niet meer zoveel over schreven. De jeugd heeft haar pro blemen en worstelt zich daar door heen. Een zeker percentage valt natuurlyk af. maar de grote meer derheid komt er wel door en die is tenminste net zo goed en zo slecht als de jeugd vroeger was". Dat is de idee die er van de zyde van de makers als positief element achter de film zit. Rudi Meyer heeft met zyn pro- duktie van Nederlandse films steeds veel succes en hy is dan ook Is „Mensen van morgen" com mercieel een gedurfd experiment omdat de styi die van sommige televisieprogramma's raakt? „Het is een experiment, daarvan zyn wy ons bewust. Maar ik ben ervan overtuigd dat. als wy in deze film onderwerpen ter sprake bren gen die de mensen interesseren en waarmee zy zich kunnen vereen zelvigen. er grote belangstelling voor zal bestaan". Een in de Verenigde Staten ingesteld onderzoek heeft uitgewezen dat van de Amerikanen tussen 13 en 18 jaar: 30 procent gemiddeld vier pakjes sigaretten per week rookt; 60 procent toestemming van de ouders heeft om te roken; 51 procent van hun moeders rookt; 64 procent van hun vaders rookt. Als gevolg van de publikatie dezer cijfers, die de Ame rikaanse openbare mening enigszins hebben geschokt, heeft de vereniging van exploitanten van sigarettenauto maten in haar jaarvergadering een programma opgesteld dat beoogt het tabaksverbruik door de jeugd te doen ver minderen. O.m. is besloten dat minderjarigen voortaan geen gebruik van sigarettenautomaten meer zullen mogen maken. Plaatselijke comité's zullen op de naleving van dit besluit toezicht moeten houden. Het. systeem van de Fransen >rdt door Brusse wél gevolgd, het ee niet helemaal. Mensen over un problemen, hun verleden of lekomst laten spreken? Ja! Maar tt volgen van het grysgrauw, dat jFrankryk zo geliefd ls? Neen! 5 „Wy doen het op zyn Hollands" ft de Amsterdamse producent. let wordt in elk geval positief". f film beoogt ook geen doorsnee in de Nederlandse jeugd te geven. r Ls een zekere keuze door de ramakers. Na het werk door de ndenten is Kees Brusse zelf op id gegaan om indrukken op te en. Deze regisseur moet straks reiken, dat de jongeren zich on- b r de hete studio-lampen en by n loerende camera op hun ge- ik voelen ei „Dat ligt alleen aan de ondervra- r. In Nederland is Kees Brusse geveer de enige die dat kan. De tnsen moeten vertrouwen in je bben. dan spreken ze vryuit. ft arvoor hebben we Brusse ook ge- I men. Ik ben ervan overtuigd dat I in de behandeling van de men- n zo verstandig is hen op hun a mak te stellen en hun zoveel ver- P1 wwen te geven dat zy vryuit teken". Producent en regisseur zyn het 1 Imaakt. eens over de accentver- dering. het mentaliteitsverschil rgeleken met de Franse film. |Wudi Meyer is over het slagen o „Mensen- van morgen", zoals nieuwe Brusse-film gaat ten, zeer optimistisch. De beide tdenten al ondervonden geen ëiiykheden by hun speurtocht, interviews die zy hadden, geven ten maar reden tot tevredenheid. Kees Brusse (achter de camera) in actie. Les Swingle Singers Jazz Sébastien Bach (Philips B 77921 L l.p.). Fuga in d Prelude voor or gelkoraal no. 1 Aria uit de Suite in D Prelude in F Bourrée Fuga in c Fuga in D Prelude no. 9 Sinfonia Prelude in C Canon Inven tion in C Fuga in D. Dertien werken van Johann Sebastian Bach, waarvan vier fuga's en twee preludes uit ..Das Wohltemperierte Kla vier", gezongen door een jazz- groep. Heiligschennis? Mis schien in de ogen, of beter ge zegd: de oren. van die liefheb bers van de ..klassieke'" muziek kunst voor wie Bach een on aantastbare grootheid is. Bach is echter ook voor vele jazzmu sici een grootheid, alleen niet zo onaantastbaar, al behande len zij hem meestal met veel respect. En het laatste doen Les Swingle Singers zeker. De groep van Ward Swingle doet niets anders de instrumentale, meerstemmige stukken van Bacli woordloos vocaliseren, met bege leiding van bas en drums. Men heeft zich strikt gehouden aan de oorspronkelyke notaties: geen noot is veranderd, weggelaten of toege voegd. De enige vryheid die de zan gers zich veroorloven, is dat zy de ritmiek in Bachs muziek éven be klemtonen (vandaar ook de bas en de drums» met het gevolg dat deze in meer of minder swingende jazz verandert. Het idee is niet nieuw, al is het nog niet eerder zo opzienbarend in praktijk gebracht. Men denke maar aan „Bach goes to town" van Ben ny Goodman. En onlangs nog is een plaat verschenen van de Fran se Jazzorganist Jacques Loussier met de Bachs Italiaanse Concert en Chromatische Fantasie in c. Tien jaar geleden werkten de parallellen tussen Bach en de jazz nog als een uitdaging. Tegenwoor dig zyn het factoren die iedereen kent en de muziek die er uit re sulteert. bezit meestal de bekoring van briljante „speelsheid". Dat is JONGE BRUIDEGOMS, JAARLIJKS AANTAL HUWELIJKEN v 3COD WAARBIJ DE BRUIDEGOM JONGER IS DAN 20 JAAR w -o .je w v e» f s s f O -ó£c o 3 o o y In deze grafieken bieden wij ,,pril geluk". De tekening rechts laat zien, hoeveel meisjes onder de 20 jaar in diverse landen jaar lijks in het huwelijk treden. Egypte spant de kroon en dat is ook wel begrijpelijk, want in dat land. waar de zon niet alleen de gewassen sneller doet rijpen, proberen de ouders hun dochters al zeer vroeg aan de man te brengen. Verreweg de meesten van de jonge bruidjes trouwen met een man die ouder is dan 20 jaar. Uit een vergelijking met het aantal bruidegoms onder de 20 jaar (tekening links) blijkt duidelijk, dat de jongens ver in de minderheid blijven waar het om tiener huwelijken gaat. Alleen in Mexico en Engeland stappen vrij veel mannen op jeugdige leeftijd in het huwelijksbootje. Echte tienerhuwelijken zijn trouwens echtverbintenissen tussen twee mensen onder de 20 jaar en die komen het meest voor in Mexico en in de Verenigde Staten (niet in de grafiek vertegen woordigd). Maar ook in andere landen neemt het aantal van der gelijke huwelijken toe. De grotere welvaart maakt de jongelui trouwlustiger omdat men over meer geld beschikt. Een rem is daarentegen de woningschaarste. Zouden er voldoende huizen zijn, dan zou het aantal tienerhuwelijken ongetwijfeld sneller toe nemen. dan ook wel het minste dat men zeggen kan van „Jazz Sébastien Bach", dat perfect wordt gezongen. The Dukes o/ Dixieland. Ragtime Audio Fidelity F BE 145.000 epee). Kansas City stomp The Johnson rag Original dixie land one-step Maple leaf rag. Als het dan beslist dixieland moet zyn, dan bij voorkeur The iGreat» Dukes of Dixieland, die heel wat smaakvoller musiceren, dan Barber, Bilk en Bue. Begonnen als school- orkestje, is het nu een van de toon aangevende oude-jazzensembles in Amerika. Aangevoerd door de fa milie Assunto (Frank, trompet, Fred, trombone, en Jac, trombone en banjo» proberen The Dukes zo getrouw mogelijk de styl van oude jazzgrootheden als Keppard. Bolden en Morton te benaderen. Dat zij daarin soms aardig slagen, is al heel wat. Duke Ellington Count Ba sic. Battle Royal" (C.B.S. EP 5.571 epee I. Battle Royal Wild man. De Hertog in een koninklijk duel met de Graaf: Duke El lington en Count Basie samen in "Battle Royal". „Paris Blues" is een jazzfilm, die als film niet erg geslaagd schynt te zyn. Dat hij niettemin de moei te van een bezoek waard is, zou vooral te danken zijn aan de mu ziek. Die werd dan ook geschreven door niemand minder dan Duke El lington. De Duke gebruikte daar voor een paar bekende melodieën, zoals „Take the A-train" en „Mood indigo", maar het merendeel van de filmmuziek bestaat toch uit nieuwe composities van hemzelf. „Battle Royal" en „Wild man" zyn er twee van, die opnieuw getuigenis afleg gen van Ellingtons grote vakman schap en creativiteit. En bijzonder apart klinken zy in de „wedyveren- tie" uitvoering door de big bands van Count Basie en Ellington. Gerry Mulligan. California Concerts (World Pacific WP 5428 epee). Polka dots and moonbeams Blues going up. De opnamen zijn al negen jaar geleden gemaakt, maar nog aller minst „belegen". Het best is Mulli gan op dreef in zyn eigen compo sitie „Blues going up", waarin hy fraaie duetjes blaast met trompet tist Jon Eardly en uitstekend wordt gesteund door bassist Red Mitchell en drummer Chico Hamilton, die wonderen van subtililelt doet met zijn wirebrushes. In het andere nummer, zowel vriendelyker als vlakker, is Hamilton vervangen door Bunker, terwyl Bob Brook- meyer achter de piano zit. Barney Kessel (Reprise RR 27034 single Diamonds Tv-commercials. Barney Kessel staat te boek als een van de grootste jazzgitaristen ter wereld. Maar zoals menige Jazz- broeder voor hem is ook hy voor het ruime zakgeld van Amerika's jeugd gezwicht. Een populair plaat je dus? En hoe. Zowel ..Diamonds" als „Tv-commercials" is volkomen aangepast aan de smaak van de teenager: veel lawaai en weinig muziek. JONGE BRUI DJES gfB o bj u. V Yasuhiro Koshi is een jonge Ja panner, die graag wil corresponde ren met leeftijdgenoten uit Neder land. met wie hy b.v. postzegels, ansichtkaarten, boeken, schilder werk. foto's en natuurlyk nieuwtjes van alle dag kan uitwis selen. Yasuhiro Koshi gelooft, dat uit een dergelyk contact beslist een beter begrip voor elkaar kan voort vloeien. Yasuhiro Koshi, die in het Engels schryft, is 22 jaar en van beroep planter, zyn hobbies zyn muziek, lezen, fotograferen, schilderen, post zegels verzamelen, film. vissen, ten nissen, pingpong „and all sports". Zyn adres is: YASUHIRO KOSHI 2092 OBUSE-MACHI KAMITAKAI-GUN NAGANO-KEN JAPAN.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1963 | | pagina 15