Mexico dansen biedt rijke schat aan van grote schoonheid ZOEKLICHT IK KAN ONMOGELIJK MORGEN PREKEN Eliseowaardig representant van danslustig volk EEUWENOUDE OORSPRONG WOORD VAN BEZINNING (LEIDSCH DAGBLAD Zaterdag 31 augustus 1963 Pagina 1 De dans van de Quetzales (Van onze correspondent in Mexico) ELISEO is zijn voornaam en wie weet, misschien is hij een van de nakomelingen dier gelukkigen waar de Griekse my thologie van vertelt, dat ze verblijf hielden aan de westrand der aarde bij de oceaan, waar eeuwige lente heerst. Wel dat moet Mexico zijn! In ieder geval, Eliseo is een Mexicaan en dus is hij verrukt van dansen. Hij kan het een voudig niet laten. Hij is een formidabele danser. Er is er geen die een „Zapateado" een dans waarbij rap voetenwerk met een onbeweeglijk gehouden bovenlijf wordt gecombineerd kan dansen als Eliseo. Maar het ongeluk is dat als Eliseo een glaasje te veel op heeft, hij m o e t dansen. En daarvoor zoekt hij niet altijd de geschiktste plaatsen uit. Zoals toen Eliseo het letterlijk op z'n heu pen kreeg, nadat hij wat diep in dat vertrouwde glaasje had geke ken. Hy vond de wereld iets verruk kelijks en juist op dat ogenblik viel zijn oog op het woord „De Inspan ning". hetgeen de ernstige naam is van een bakkerij om een hoek. Dus danste Eliseo zonder inspanning „De Inspanning" binnen, griste daar k la Charlie Chaplin rond in de roomtaarten en begon ze gene reus en om de vreugde te delen alle aanwezige klanten plus de eigenaars van de zaak in het ge zicht te smijten. Aldus iedereen met de zoete room van dit leven bedekkend, ontdekte de gelukkige Eliseo ook een van die kolossale, platte, ronde bakkysman van een tot anderhalve meter doorsnee, waar de Mexicaanse bakkers hun heerlijke broodjes en zachte gebak in plegen te vervoeren «op het hoofd en op de fiets en dat vin den ze de gewoonste zaak van de wereld). Het onbedwingbare verlangen om een „Zapateado" in het midden van zo'n mand te dansen, overviel Eli seo en ziedaar, trallerend en zin gend, stijlvol de handen op de rug houdend, sprong hu in de volle mand en danste zijn „Zapateado" boven op de biscuitcakes, de schuim- taartjes en de broodjes. Dat kostte „De Inspanning" een goeie honderd gulden aan schade en als men zich zo ingespannen heeft, dan zit men ook achter z(jn guldentjes aan! En nu zit Eliseo voor de onbe taalde schade in de gevangenis te boeten. Enorme variatie DIT is natuurlijk te begrij pen. maar toch zou men een man als Eliseo een paar taarten cadeau moeten geven, omdat hij zo de vreugde in het leven houdt en omdat hij zo'n waardige representant is van dat volk, dat als geen ander ter wereld danslustig is. Alles en niets is voor de Mexicanen aanleiding om een ..fiesta" te geven en te dansen. Het is dan ook niet te verwonderen dat Mexico een enorme verschei denheid aan dansen kent. en dat hier een rijke dansfolklore bestaat. De oorspronkelijke bewoners van Mexico dansten al zoveel en met zo'n passie, d$t van die tijd nog de meest fantastische dansen zijn over gebleven. Er zouden folianten te vullen zyn met beschrijvingen van alle Mexi caanse dans-variaties en haar his torische oorsprong. Bij de Azteken de bewoners die op de hoogvlakte van Mexico woonden, toen de Spanjaarden kwa men werden kinderen zelfs ge straft. wanneer ze na hun twaalf de jaar in de z.g. zanghuizen de danslessen verzuimden, die hier iedere dag tegen'zonsondergang be gonnen. Met name religieuze dan sen werden geleerd, want de Azte ken geloofden, dat men om gunsten van de Goden te winnen, offers moest brengen en voor hen moest zingen en dansen. Op belangrijke religieuze feest dagen dansten soms meer dan dui zend mensen in de voorhof van een tempel, wat een fantastisch gezicht moet zun geweest, omdat ieder in zijn fraaiste dracht en met de prachtigste veren op het hoofd ver scheen. Uren en uren werd dat feest voortgezet, en wanneer de een zich uitgeput voelde, stond een andere danser klaar om in te val len, want de continuïteit was be langrijk. evenals de correcte stap pen en bewegingen. Fouten in danspassen gemaakt, konden soms met de dood worden bestraft, daar dit een belediging van de Goden werd geacht. In modern Mexico blijven deze religieuze dansen ook nog gehand haafd. Altijd weer kan men op ker kelijke feestdagen dansgroepen de hele dag «en soms nog een deel van de nacht» voor en om de kerk zien heen dansen. In kleinere plaatsen begint men dikwijls die dansen in de kerk. Levensgevaarlijk EEN van de beroemdste en adembenemendste eeuwenoude dansen is die van de ..vliegers Ook nu nog ver vullen de deelnemers met de uitvoering ervan dikwijls een belofte aan een heilige, want het is een levensgevaarlijke dans. In verschillende streken van Mexico wordt deze dans op een ker kelijke feestdag gevarieerd uitge voerd, maar de grote lyn is als volgt: door de autoriteiten en man nen van een dorp wordt eerst in het bos een lange rechte boom ge zocht. Vóór hij wordt omgehakt, wordt de machtige God der bomen beloofd, dat de boom alleen voor de dans zal worden gebruikt. Op de eerste plaate waar de bijl zal vallen, wordt eerst wat brandewijn gespren keld en dan geeft de leider der dan sers de eerste houv» Met zorg worden de takken ver wijderd. en als de boom die vooral, niet over de grond mag slepen. In triomf naar het dorp wordt gedra gen, is het een eer daarbij te mo gen helpen. Voor hij op het dorps plein in de grond wordt gezet, wordt er soms wat voedsel en drank of een levende kip in de kuil gedaan, om de boom de kracht te geven de vliegers te dragen. Er wordt een sterk touw tot bovenaan omheenge- knoopt en dan wordt op de top een soort van houten molenwiek beves tigd. Ieder der dansers voert op een „wiek" zyn dans uit. terwUl hun leider in het midden van het draai bare platform op fluit en trommel speelt, terwul hy tegelijk zelf ook danst. Alle vfjf hebben een lang touw om het lichaam gebonden en op een bepaalde melodie storten ze zich aan dat touw met het hoofd naar beneden en met de armen als vleu gels gestrekt omlaag. Ze moeten nu op het ritme van de muziek 13 maal om de paal heenvliegen «een eeuw bestond by de Azteken uit 4 maal 13 jaren). Met een salto mortale komen ze dan op de grond, waar ze wachten op hun leider die het zelfde doet, al vliegend dóór biyft spelen op zUn fluit Spectaculair EEN andere spectaculaire dans maar nu wat prachtige dracht betreft is die van de Quetzales. ofwel van de bonte tropische vogels. De dansers dragen daarbij een gestileerde hoofdtooi, die de bonte veren moeten represente ren, in de vorm van een wiel van meer dan een meter door snee. De dans zelf is eenvoudig maar van een zeldzame schoon heid in kleur en figuurwisse- ling. Van weer een totaal ander karak ter zijn de dansen die voor de Jacht werden uitgevoerd. Een van de meest dramatische is die welke de Yaqul-Indianen nu nog uitvoeren: de dans van het hert, waarvoor men geen gering kunstenaar moet zyn om die zo aangrUpend te kun nen uitvoeren. De hoofddanser draagt een herte gewei en neemt de houding van het hert aan. in de handen kalebassen met gedroogde zaden dragend, waar mee h(j het ritme rammelt. De rust of schuwheid en dan de angst voor de achtervolgende jagers uitdruk kend. sterft het aangeschoten hert in een stuiptrekking op de grond het is een van Mexico's prachtigste klassieke dansen. De tygerdana heeft een meer burlesk karakter. In tijgerhuiden geklede kinderen moeten met snelle danspassen aan de achtervolgende Jagers zien te ontkomen, waarby ze trachten met de staart de Jagers te kietelen of, als ze gewond terugko men. dwaze opmerkingen over de slechte dokters maken. Met dat al houdt men zich aan de merendeels in het Azteeks gezongen tekst! Op een stralende (van zon. niet van regen» zondagochtend was ik op weg naar een kerkje in het hart van onze stad. In eens word ik achterop getoeterd door een groepje alleraardigste gemeenteleden, die. knikkend en zelfs vrlendeiyk achterom wui vend. als in een ronkende raket wegschoten zeewaarts. KUk. dat kan een predikant, zachtjes gezegd, een vreemde gewaarwording geven. Ik kan my (levendig!» voorstellen dat Dan zUn er series meer martiale dansen, zoals de messendans niet ongevaariyk of de dans van Mo ren en Christenen, waarby heide nen bekeerd moeten worden en op de muziek met dolken wordt ge vochten. Heel populair zyn de „negritos" of negerdansen, die uit de kust streek komen waar de Spanjaarden de negerslaven brachten. De slang natuuriyk het boos instinct der vrouw representerend wordt meestal in die dansen gebruikt en in een mandje meegedragen. Een danser, die doet of hy de slange- beet ontvangt, valt neer. maar wordt door een dansende heks genezen. Er zyn natuuriyk alle mogelijke romantische dansen, zoals b.v. een waarbij vrouwen grote met fruit- beladen gelakverfde schalen op het hoofd dragen. Spaanse invloed Vele ook hebben een Spaan se beinvloeding ondergaan waaronder de Zapateados, waar Eliseo zo van houdt. Daarbij is er één waarbij men met de voeten al dansend een op de grond liggend lint tot een strik moet binden. En dit alles is maar een zéér gering deel van wat Mexico aan dans-rijk- dom bezit! Dus. om op Eliseo terug te komen: kan men het hem. met zo'n dans-traditie in zijn bloed, kwalijk nemen dat hij in een gelukkige stemming op de schuimtaartjes springt om als op wolken te dansen Ceremoniele Aztzekendans tij dens een uitvoering bij de tempel. Mexicaanse dorpsmuzikanten middag had opgebeld met de woorden: beste broeder (zuster), neemt U my a.u.b. niet kwaiyk, maar bepaalde ervaringen ma ken het my onmogeiyk zondag te preken. Stel je voorl Denk eens in! De goede ouderling zou zyn (haar) oren niet geloven. Als de ouder ling van één ding overtuigd is. dan toch zeker van het onwrik baar geloof van de dominee. Hy EEN OP DE BOEKENMARKT C'hristiane Rochefort, Kin dertjes van deze eeuw (uit het Frans vertaald» Con tact Amsterdam 1963. Het is bepaald geen opwekkend beeld, dat de Franse schrijfster op hangt van het dageiykse leven van een arbeidersgezin in Parys. Het is vooral daarom ook niet opwekkend, omdat wy. Nederlanders, nog steeds met de gedachte rondlopen, dat het in Frankryk iets beter moet zyn dan elders aangezien dit land een niet te miskennen traditie op het gebied van de beschaving heeft. Als wy Christiane moeten geloven, dan is daar niet veel van overgebleven in de welvaartstaat. Want wat geeft U gunt 's Heren dienaar zyn twyfel niet. Neen, hy is beroeps gelovige. Dat is zeer onblliyk. Ja maar: het is zyn roeping; hy heeft er voor gestudeerd. Ach wat, roeping eist ant woord geven. Dat antwoord klinkt niet altyd even krachtig, even ferm. (Hebt dan geen roeping?) En studieboeken ma ken van een mens nog niet een gelovige. Het is een verrassing ('n won der) als een mens gelooft. Het is bepaalde ervaringen U de animo ontnemen ter kerke te gaan. U eist en neemt de vryheid om uit de kerk weg te biyven. En in tussen vindt U het normaal dat ae dominee er wel ls. Zou hy geen slappe tyden kennen, geen weet hebben van aanvechtin gen? De vryheid, stilzwUgend weg te biyven. gunt U de voor ganger niet. Dat ls meten met twee maten. Ik zou het gezicht wel eens ge- eien w'.llen hebben van een ou derling. wanneer lk die gister- of zy zou kunnen ontwoorden: beste dominee, ln uw beroeps brief staat dat U des zondags moet preken. Contract is con tract Dat is waar en zeer zakeiyk. Als niet naar de kerk gaat vindt geen mens dat erg. Maar als de dominee om reden van twyfel niet preekt, durft U dat contractbreuk te noemen. Een collega zei tegen my: een domi nee scheidt geen preken af, zo als een speekselklier mondvocht uitlaat. geen wonder als iemand niet ge looft. Christus heeft tegen zyn apostelen gezegd: My hebt gy niet altyd. Een sterk geloof, een krachtige liefde en een zuiver leven biyft een wonder en is elemaal geen regel. Laten zy, die morgen moeten preken eens lezen Jesaja 50 4—6. H. J. A. Haan. Evang. Luth. predikant te Leiden. zy met veel talent te zien? Een familie waarin de kinderen het worden er op den duur een stuk of zeven, meen ik. maar ik kan de tel kwytgeraakt zyn geboren wor den als produkten van „de kinder - byslag en een vrye dag". De „ik" is de oudste, een meisje genamd Jo- syane. Aan fraaie namen ontbreekt het niet. maar dat is dan ook het enige fraaie dat er in dit gezin te vinden is. By ieder kind komt er vanwege die kinderbyslag een huis- houdelyke modernisering op afbe taling: een wasmachine, een radio, een mixer, een t.v. en tenslotte een tweedehands auto. Als er een kind dood geboren wordt, haalt de leve rancier de t.v. weg want dan kan de afbetaling niet voldaan worden. Deze groep weerzinwekkende mensen is machtig goed getekend. De ruziënde ouders, de misdadige Patrick, de tweeling van wie nie mand weet of ze er wel byhoren, aangezien zy. voor zij thuiskwa men. in verschillende ziekenhuizen gezworven hebben en, naar hun uiteriyk te oordelen, een verwisse ling niet uitgesloten is. Het zieke lijke meisje Chan tal. de zwUgzame, wyze Nicolas, de debiele Catherine, Voor al die wurmen komt de zorg neer op het oudste meisje. Jo6yane groeit op zoals een meisje in een dergelyke Panjse wyk blykbaar op groeit. zy doet al heel vroeg sek suele ervaringen op. Als zy van school komt weet zy niet wat zy zal gaan doen en als zy tenslotte de jongen Philippe werkeiyk liefkrugt, ach. dan suggereert de schryfster, dat haar leven wel niet anders zal zyn dan dat van haar moeder. Is deze roman een aanklacht? Zonder enige twyfel. Christiane wil duidelyk aantonen dat materiële welvaart voor onbeechaafden leidt tot bestialiteit en niet tot bescha ving. Deze mensen weten immers niet dat die laatste bestaat? Deze klacht is met zoveel vuur geschre ven, dat men zonder mankeren aan Zola gaat denken. Maar by deze oudere schrijver vindt men duide lyk de oorzaak van het verval van zijn sujetten: erfeiykheid. armoe de, drank. Aan'deze plagen is in onze verlichte eeuw min of meer een einde gemaakt, maar deze schryfster ziet een nieuwe plaag verrijzen, nl. dat materiële welvaart alleen het laatste grein van geest doodt, daar de mens van heden in zyn vryheid niet weet waar hy het zoeken moet en vooral daar nie mand hem de weg kan wyzen op het ogenblik. Dr. W. A. 't Hart, De psy chologie van Maigret, Zwart Beertje, Bruna Utrecht. Wanneer men de hierboven ge noemde roman van Christiane Ro chefort en een roman van Sime- non, de schepper van de inspecteur Maigret, naast elkaar zou leggen, dan zou bovenal treffen dat Si- menon nooit een tendensroman ge schreven heeft. Goed. Simenon is een fUne kenner van de menselyke ziel, maar een aanklacht heeft hy bepaald nooit willen geven. Het doet dan ook vreemd aan dr. 'f Hart te horen spreken over de „taak" van Simenon. als ware deze rasschrijver een paedagoog of een heilprecLiker. By een dergelyke opmerking komt de aap uit de mouw, want het is een fout die veel gemaakt wordt nl. aan te nemen dat een zeer goed schryver, die gelezen wordt, dit doel bereikt heeft door te schrijven met het oog op een publiek. Dit is onjuist. De taak van een schryver is niet anders dan schrijven en niet. zoals dr. 't Hart het uitdrukt: „hun weten (te» transponeren voor een groter publiek, dat recht heeft op het allerbeste wat een geestelyk beleven totnutoe heeft mogen op brengen". <blz. 146». Ten eerste heeft dat grote publiek voorlopig lak aan het allerbeste van geestelyk belfven. Men ga maar eens kyken en horen waar dal z.g. grote pu bliek zich het liefst mee bezighoudt. In dit verband even terzyde: Ik kan my best begrijpen dat iemand zyn buurman vermoordt omdat hy de hele dag zyn radio laat brullen. Daar behoef je werkeiyk geen oor logsinvalide voor te zyn <blz. 118 tot 119). Ten tweede „transponeert Simenon zyn weten niet voor een groter publiek". Dat doet geen en kele rechtgeaarde schryver. Hy schryft zoals hy gebekt is. Dat deze grote schrijver het Franse pu bliek aanspreekt en ook in Amerika en Engeland veel belangstelling heeft, heeft niets te maken met transponeren van wat ook. Boven dien is de werkelyke Simenon liier in Nederland vrywel onbekend en hy zal dat wel blyven. En dat heeft weer niets te maken met die .jan- curieuze kritiek" waar dr. 't Hart telkens van spreekt, maar met heel iets anders, waar ik nu niet verder op in zal gaan. Kortom, ik twyfel geen ogenblik aan de geleerdheid van deze psycholoog zyn boekje is doorregen van terecht gebruikte citaten maar zyn verdediging van Simenon, die dit soort verde diging niet nodig heeft, gaat van een verkeerd standpunt uit. CLARA EG GINK

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1963 | | pagina 7