Hoofdpijn
DRIE ZINGENDE MEISJES
UIT AMSTELVEENDIE...
Oostduitse politie is
doodsbang voor nieuw
wapen': de filmcamera
...VEEL RIJDEN...
Retire ....EN VEEL PRATEN
Foto's W. DIJKMAN
„Gevaarlijke
stroming'*
Opgericht 1 maart 1860 Zaterdag 31 augmtu» 1963 Derde blad no. 31048
wijaer. Het publiek siet Je liever in
een eenvoudig fleurig jurkje.
Daar hebben we nog eens dure
tol voor moeten betalen. We gingen
naar Amsterdam om stof te kopen.
Daar kwamen we een goede beken
de, een couturier tegen. Die werd
meteen wild enthousiast. Hij ging
mee inkopen doen. We kozen een
oranje lap. In het neonlicht in de
winkel leek die zacht oranje. Eerste
tegenvaller: in het daglicht bleek
de kleur knalhard.
Op de vraag van onze vriend
moesten we antwoorden, dat we nog
niemand hadden om de jurkjes te
maken. „Prachtig", juichte hy.
„Dan doe ik dat wel. Ik ben net
terug uit Parijs. Daar heb ik zoiets
moois gezien. Net iets voor jullie.
Ik zeg nog niet wat, dat zullen
Amstelveen 14659
„Met mevrouw Groenendijk", klinkt het aan de andere kant van de lijn.
Ehmet The Spotlights?", vragen wij, tegen beter weten in een tikkeltje
verrast.
„Ja, zeker".
We zijn aan het goede adres. Het enig juiste eigenlijk. Want mevrouw Groe
nendijk vormt als het ware de enige poort, waardoor men tot de drie zingende
Amstelveense meisjes kan doordringen.
„Ik behartig al haar zakelijke belangen", vertelt dez$ vitale grijze dame ons
later. „Ik sluit alle contracten at. Ik regel de financiële en andere details. Ik
maak afspraken, enfin, ik doe zo alles, wat er bij te pas kan komen. Ja, dat geeft
handenvol werk. Maar het is erg leuk. En vroeger was het nog veel drukker. Toen
moest ik ook nog alle arbeids- en theaterbureaus aanschrijven. Dat is nu wel voor
bij. Ze weten ons nu wel te vinden
Ze spreekt met het volste recht over ,.ons". Mevrouw Groe
nendijk is immers de moeder van de kleine, donkere Marjan,
met haar 24 jaar de oudste van het trio. Door het huwelijk van
haar zoon is ze tevens de schoonmoeder van de rijzige, blonde
Paula (23). En voor de lange, slanke jongste Spotlight, Petty
van Blanken (21) betekent ze zoveel als een tweede moeder.
Bovendien past mevrouw Groenendijk in het seizoen bijna
ieder avond op de baby va nde bij haar inwonende Marjan en
staat haar deur altijd wagenwijd voor ..haar drie dochters'
open. als die willen repeteren. En dat gebeurt nog al eens.
Democratisch
Het trio kent geen leidster. Ze
rijden alle drie in een auto, maal
ais ze gezamenlijk op stap gaan,
zitten ze om beurten duizend kilo
meter achter het stuur. Voor het
overige gaat alles heel democratisch
in zijn werk: de meeste stemmen
gelden.
„Daardoor kon het een keer
gebeuren, dat Paula en Petty een
jurk mooi vonden, die ik afschuwe
lijk vond. Ik durfde het ding haast
niet aan te trekken, maar ik moest
wel. Gelukkig maar, want ik vind
hem nu ook prachtig. Ja, als we
optreden, gaan we altijd hetzelfde
gekleed. In het begin dachten we
wel eens. dat we het in exclusief
mooie japonnetjes moesten zoeken,
maar de ervaring maakt je snel
jullie wel zien". En toen kregen we
drie enorm stijlvolle toiletjes thuis
gestuurd. Prachtig vonden we ze.
Een glad lijfje met een ballonrok
en daarop een bruine roos. Maar
wij bleken de enigen, die ze enig
vonden. Mijn man. mijn vader, de
orkestleden, enfin iedereen vond ze
afschuwelijk. We hebben ze ook
maar een paar keer gedragen. Toen
kregen we een pracht idee. We lie
ten ze zwart verven. En een rode
roce erop. Maar helaas toen we
ze voor een optreden wilden aan
trekken, bleken zestukken gekrom
pen te zijn. We konden ze met geen
mogelijkheid meer aan. Dag. dure
zoveel als normaal
lapjes. Dag, maakloon. Viermaal
..Heerlijk"
Ze zullen er wel niet lang om ge
treurd hebben. Ze zijn jong en le
venslustig. Ze houden van haar
De Oostduitse grenswachters aan
de Berlijnse muur onttrekken zich
tegenwoordig snel aan het gezicht als
het nieuwste „wapen" van de West
duitse politie op hen wordt gericht:
een filmcamera. Volgens de comman
dant van het Westberlijnse politie
korps. Werner, heeft de uitrusting
van fift politiemannen met camera's
van bijzondere kwaliteit het aantal
grensincidenten verminderd.
De „Vopo's" voelen er namelijk
niets voor. dat hun foto's in de West-
duitse archieven over grensinciden
ten worden opgenomen. „Zij zouden
zelf op zekere dag wel eens kunnen
besluiten te vluchten", zo zei Werner.
De nieuwe foto-oorlog heeft ertoe
geleid, dat ook de Oostduitse politie
haar mannen van camera's heeft
voorzien. Zij worden gebruikt voor
het maken van foto's van betogers
in West-Berlijn die dan in Oostduit
se kranten worden afgedrukt.
De Westduitse grenswachters heb
ben strenge consignes van de geal
lieerde autoriteiten om slechts van
de vuurwapenen gebruik te maken
als zij zelf worden aangevallen, of
als zij een persoon moeten bescher
men die zich reeds op West duits
grondgebied bevindt. Dat betekent
dat menig Westberlijnse politieman
neerrr
in het verleden hulpeloos moest toe
zien wanneer Oostduitse politieman*
nen vluchtelingen beschoten of mis*
handelden.
Met behulp van de camera kunnen
zU echter elk incident vastleggen zo
dat de Oostduitse autoriteiten dit la
ter niet meer kunnen ontkennen. Fo
to's die enige documentaire waards
hebben worden naar Salzgitter ge
stuurd. waar zich het archief over
grensincidenten van de Westduitse
regering bevindt. Men beschikt daar
thans over gegevens van 2.025 grens
conflicten. die in Berlijn of elders
langs de zonegrens plaatsvonden.
Een derde van de Oostduitse grens
wachten die bij deze incidenten wa
ren betrokken kon worden geïdenti
ficeerd. Het is onder de Oostduitse
grenswachters bekend, dat bjj een
vlucht naar het Westen een bezwa
rende foto in het Westduitse archief
zou kunnen leiden tot weigeren van
politiek asiel en gerechtelijke vervol
ging.
De Westberlijnse» politieman
nen maken van deze wetenschap ge
bruik. Als zy een incident aan de
andere kant van de grensversterkin-
gen zien. richten zij hun camera's op
de Oostduitsers. „Dat verontrust hen
meer dan een geweer. Zij duiken dan
haastig achter een boom", aldus Wer
ner. die hieraan nog toevoegde da*
de filmploegen, die voor elk ernstig
incident worden gewaarschuwd, „bin
nen een kwartier op elk punt langt
de grens kunnen zijn".
Iemand heeft dan wel plomp
verloren voor Radio Veronica staan
te beweren, dat The Spotlights uit
elkaar gingen, maar hjj heeft dat
moeten terugnemen. Ze denken er
niet aan er mee op te houden. Ze
weten wel, hoe dat gerucht in de
wereld is gekomen. In het begin
van dit jaar heeft een ander meisje
tijdelijk de plaats van Marjan moe
ten innemen, toen deze haar eerste
baby verwachtte. Maar die is nu al
weer enkele maanden oud. En na
een heerlijke Spaanse vakantie
staat het charmante Amstelveense
trio weer bruisend van enthousias
me gereed om te blijven vechten
voor het behoud van de vooraan
staande plaats, die het in de Ne
derlandse lichte muze heeft ver
overd. Maar daarvoor moet veel ge
oefend worden. Het repertoire moet
bij blijven. Hoe sterk de persoon
lijke voorkeur ook mag uitgaan
naar de „evergreens" de melo
dietjes. die door de jaren heen hun
blijvende waarde hebben bewezen
vooral het jeugdige publiek eist
nu eenmaal de hits van vandaag de
dag. Daar de ervaring leert, dat
zulke tophits het zelden langer dan
drie maanden uithouden, moet er
voortdurend hard gewerkt worden
om aan de vraag van het ogenblik
te kunnen voldoen.
Tivee verjaardagen
The Spotlights vieren dezer da
gen twee verjaardagen. In augus
tus is het acht jaar "geleden, dat
zij voor de allereerste keer als ama
teurs voor het voetlicht traden. De
maand daarop vieren zij haar eer
ste lustrum als beroeps.
Van dat allereerste (amateur)
optreden in een sanatorium in Bilt-
hoven herinneren ze zich overigens
niet zoveel meer.
„We waren zo doodzenuwach
tig, dat w.e niet eens wisten of we
wel succes hadden", lacht Marjan,
die tijdens ons onderhoud in hoofd
zaak het woord doet. Want Paula
neemt de honneurs als gastvrouwe
waar, terwijl Petty, die zich niet
lekker voelde, even een uiltje knapt.
Petty kan trouwens toch niet ver
tellen over dat optreden in Bilt-
hoven. Ze was er niet bij. Pas een
half jaar voor het trio beroeps werd,
nam zy de plaats in van Leni Ser-
vaas.
Paula en ik zijn met zijn
tweetjes begonnen. We waren
schoolvriendinnen. Maar ja, twee
stemmetjes van kinderen van vijf
tien klinken een beetje iel. Daar
om zochten we een derde meisje.
En vonden Leni. We zijn wel niet
meteen driestemmig gaan zingen.
Dat durfde we toen nog niet. Dat is
pas later gekomen", vervolgt Mar
jan.
„Maar toen we de doop daar
in Bilthoven hadden ondergaan,
hadden we de smaak te pakken. In
het begin zat ik aan de piano. La
ter namen we heel duur een pianist.
Een vriend van mijn broer. We
hebben een reuze leuke tijd met
hem gehad. Hij had een klein, heel
oud tweepersoons wagentje. Daar
moesten we dan telkens met zijn
vieren in. Twee in de laadbak. Soms
deed het ding het niet. Nu ja. dan
gingen we maar duwen", zegt ze
laconiek.
Rei
-oeps
„Maar langzamerhand Petty
was er inmiddels by gekomen
liep ons de drukte toch boven het
hoofd. Van de ulo waren we op
kantoor gekomen. Dikwijls kwa
men we echter diep in de nacht
thuis. Met het gevolg, dat we de
volgende dag op zaak een beetje
zaten te soezen. Bovendien, moes
ten we zoveel* vrijaf of toestemming
voor een paar urntjes eerder weg
viagen, dat het op den duur niet
houdbaar bleek. Het was geen doen.
Toen hebben we de knoop maar
doorgehakt en de sprong naar het
beroep gewaagd. Als we tien avon
den per maand werk hebben is het
voldoende, dachten we. Ons eerste
optreden als beroeps was op een
landbouwtentoonstelling in Steen-
wijk. Die duurde drie dagen. Als u
de juiste data wilt weten, moet u
die maar aan Paula vragen. Die is
een kei in zulk soort dingen. Ik
vergeet het. Nou. en daarna is het
heerlijk vlot gegaan. Tegenwoordig
zijn we eigenlijk geen avond meer
thuis".
In haar amateurtijd hebben The
Spotlights al het eerste plaatje ge
maakt. ,,'t Was in december", zo
herinnert Paula zich de titel van
het liedje. Hoeveel ze er daarna
nog gemaakt hebben? Zelfs Paula
weet het niet precies. „Misschien
een stuk of vijftien. Maar het juis
te aantal is heel moeilijk te zeg
gen, temeer, daar sommige alleen
in Nederland zijn uitgekomen, an
dere alleen in het buitenland en
weer andere hier en over de gren
zen".
Voor de radio zijn zij vaak ge
hoorde artiesten. Vast éénmaal in
de veertien dagen in VARA's „Me
lodieën Express", maar daarnaast
ook bij de andere omroepen, zoals
by AVRO's Zaaiers onder leiding
van Gerard van Krevelen of by het
orkest van Johnny Ombach voor de
KRO.
Voor de televisiecamera's hebben
ze ook al weer diverse keertjes ge
staan, Ze gingen voorts een jaar op
stap met cabaretgroepje van Ben
ny Vreden en een jaar op tournee
voor de VARA met onder andere
Rudi Carrell. Neen, over gebrek
aan werk heeft het drietal beslist
nooit te klagen gehad.
Het werk brengt mee. dat The Spotlights veel tussen de wielen zitten. Ze hebben alle
drie een eigen wagen (van links naar rechts Paula. Peggy en Marjan), maar ze gaan
altijd gezamenlijk op stap als zij ergens moeten zingen. Om de beurt zitten ze duizend
kilometer achter het stuur.
werk. Iedere keer weer. als ze kun
nen zingen, genieten ze.
„Heerlijk werk", zegt Petty uit
de grond van haar hart en de beide
andere Spotlights knikken bevesti
gend. Het steeds weer van huis
moeten, de langdurige en verre rei
zen. de wisselende begeleiders, de
ongemakken van onaanzicniyke
theaters en te kleine kleedkamers
(„oh ja. ze praten wel graag over
ons artiesten, maar ze zien er vaak
geen been in om een heel gezel
schap bij elkaar in een klein hokje
te stoppen, waar ledereen zich moet
verkleden") en al het andere onge
rief, dat aan het vak verbonden
kan zijn, nemen ze graag op de
koop toe. Ze hebben vijf jaar gele
den een keus gemaakt en ze hebben
er geen spijt van.
„Het hoort er nu eenmaal bij",
zeggen ze. Bovendien, er staat zo
veel positiefs tegenover. Het plezier
in de arbeid bijvoorbeeld. En de
vele plaatsen, waar je zo heerlijk
kunt eten. Want hoe verschillend
ze inneriyk en uiteriyk ook zyn,
één ding hebben ze gemeen: ze zijn
alle drie verzot op lekker smullen.
Het vak brengt nu mee. dat ze vaak
buitenshuis moeten eten. Van die
nood hebben ze een deugd gemaakt.
En nu kennen ze bijna overal de
gelegenheden, waar koks de scep
ters zwaaien, die haar langzamer
hand verwende tongen kunnen
strelen met verrukkelijke extreme
liflafjes.
Koos'Post
..Hete lijn" komt
morgen gereed
De directe lijn tussen Washing
ton en Moskou is thans gereed voor
gebruik en zal morgen in dienst
worden genomen. Dit heeft het Ame-
I rikaanse ministerie van Defensie
I gisteravond bekend gemaakt.
De „hete Ujn" heeft .zoals men
weet. tot doel in geval van een nood-
toestand de kans op een door beide
partyen ongewilde kernoorlog te
voorkomen.
Hoewel de Amerikaanse installa
tie in het „Pentagon" (Ministerie
van oorlog) staat, zal de verbinding
uitsluitend worden gebruikt door de
staatshoofden van beide landen. Er
zyn vaste verbindingen tussen Pen
tagon en de plaats waar de president
zich kan bevinden, zo zeiden Ameri
kaanse functionarissen. President-
Kennedy kan op elk uur van de dag
worden bereikt, waar hy zich ook be
vindt.
By de installatie is gebruik ge
maakt van spraak vormende toestel
len om te voorkomen, dat er afge
luisterd kan worden
Hoe bouwt zo n vocaal groepje nu
een repertoire op?
„Ach, dat is niet zo moeilyk
meent Marjan. „Soms heeft een
van ons iets gehoord. En als wij
het dan ook leuk vinden, gaan we
op zoek naar de muziek. Meestal
ligt die dan al thuis tussen de grote
stapels, die we geregeld van de uit
gevers ontvangen. Zo niet, dan zoe
ken we net zo lang tot we het vin
den. Is het een eenvoudig liedje,
dan durf ik de arrangementen wel
zelf te maken. Zo niet, dan gaat
de muziek naar onze vaste arran
geur. In „Melodieën Express" krij
gen we de nummers steeds toege
wezen. Met de arrangementen er-
by. Als we er een erg aardig vin
den, nemen we die ook op ons re
pertoire. En weet u. hoe we aan
die evergreens zyn gekomen? Heel
eenvoudig. We hebben een stapel
grammofoonplaatjes op de kop
kunnen tikken met alle top its uit
de jaren dertig. Daar hebben we
heeriyk in kunnen grasduinen".
De presentatie van de liedjes is
natuuriyk weer een heel ajider
punt. Vaak is ook dit eigen werk,
maar toch ook heel dikwyis de
vrucht van training by choreograaf
Kris van der Velden. Zeker, wan
neer het een televisie-optreden be
treft. Want zoals zovele artiesten
konden zy haar angst voor de
macht van dit Jonge medium nog
niet geheel overwinnen.
„Alles moet dan tot in de
puntjes kloppen. Een kleinigheid,
die niet in orde is, kan als het ware
een uitzending bederven. En één
slechte uitzending kan je veel
kwaad berokkenen. Daarom komen
we ook niet teveel voor de ca
mera's", merkt Marjan op.
Drie hoofden dus drie zinnen. Deze moeilijkheid hebben The Spotlights zeer de
mocratisch opgelost: de meeste stemmen gelden. Maar dat neemt niet weg. dat er toch
overlegd moet worden over de plannen. Alleen met de agenda, daar bemoeien ze zich
niet mee. Dat is het werk van Marjans moeder, mevrouw Groenendijk die alle zakelijke
beslommeringen voor haar rekening neemt. Van haar horen de drie zingende Amstel
veense meisjes, waar ze naartoe moeten. Hier nemen ze de agenda met haar door. Van
links naar rechts Peggy. Marjan, mevrouw Groenendijk en Paula.
Voorzitters van
concilie benoemd
Paus Paul us VI heeft gisteren drie
nieuwe leden benoemd van de voor-
zittersraad van het tweede Vaticaan
se concilie, nameiyk kardinaal Siri.
aartsbisschop van Genua, kardinaal
Meyer, aartsbisschop van Chicago en
kardinaal Wyszynski. aartsbisschop
van Warschau. Het presidium telde
aanvankeiyk tien leden, onder wie
de aartsbisschop van Utrecht kardi
naal Alfrink, maar de Spaanse kar
dinaal Play Deniel was later uitge
treden. Thans zyn er dus twaalf
voorzitters, die by toerbeurt de alge
mene vergaderingen zullen voorzit
ten wanneer binnenkort de tweed®
fase van het algemene concilie is be
gonnen.
De r.-k. bisschoppen van Noord-
Europa hebben zich gekeerd tegen
Italiaanse persberichten, waarin de
op maandag en dinsdag in Fulda ge
houden gemeenschappelijke confe-
I rentie van de Duitse bisschoppen met
j hun ambtgenoten uit een tiental an-
i dere landen als een soort van „frac
tievorming" binnen het Vaticaanse
concilie is voorgesteld. In een ver
klaring voor de pers in Fulda hebben
zij gisteren hun bevreemding over
deze persberichten uitgesproken,
i De voorzitter van de Duitse bis-
schopsconferentie. de Keulse aarts
bisschop kardinaal Frings, heeft ver
klaard. dat de conferentie na diep
gaande theologische debatten in zeer
goede en rustige sfeer verlopen is en
in een verrassend grote eenheid van
opvatting besloten. De schemata voor
het concilie zyn in positieve geest
behandeld. Over liturgische kwesties
is niet gesproken.
De conferentie had zich ook bera-
den over maatregelen om te voorko
men dat door publikaties van niet-
1 conformistische rooms-katholieken
een verkeerd beeld van de kerk ont-
I staan.
De r.-k. kardinaal Frings heeft op
een persconferentie in Fulda bekend
gemaakt, dat de Duitse bisschoppen
een gemeenschappeiyk schryven zul
len publiceren, dat gericht is tegen
„een jonge gevaariyke stroming on
der de Duitse rooms-katholieken: de
beweging der non-conformisten
Deze beweging is ontstaan rond d®
boeken van twee r.-k. Duitse schry-
vers Heinrich Böll en Karl Amery. De
een woont in Keulen, de ander in
München. Hun boeken ..Die katho-
liache Kirche" en „Die Kapitulation
over Deutscher Katholicismus" be
vatten een krachtige aanval op de
r.-k. kerk van heden, vooral op het
jrooms-katholicisme zoals het in bre
de milieus wordt beleefd. De Duitse
pers stemt over het algemeen met
deze kritiek in. De beweging zelf
steunt op een kleine groep jonge in
tellectuelen. Kardinaal Frings deelde
mee, dat de bisschoppenconferentie
in Fulda zich met deze stroming had
bezig gehouden, nadat kardinaal
Dopfner daarover een pre-advies had
uitgebracht. In de literatuur zo
zei kardinaal Frings wordt soms
een vals. vergeesteiykt beeld van de
kerk gegeven en de kerk als een
„kerk van heiligen" voorgesteld. Aan
leiding tot deze publikatie noemde
kardinaal Frings de pogingen die de
kerk in deze tyd doet om zich aan
de hedendaagse levensvormen en aan
de eigen cultuur der volkeren aan te
passen.
