BENONI BEHEYT doorkruist plannen
van „zwiepende"^ Bik van Looy
Brons voor Jo de Haan
Arie den Hartog trapt
achterwiel SCHEEF
1 Debacle.,.
Massale
eindspurt
Trotse Darrigade
De eindsprint bij
de jam. Karstens
Wereldkampioenschap profs
eindigt
in
geharrewar
Onnes' contract
niet verlengd
Bittere tranen voor Nederlanders
Karstens op
vijfde plaats
LE1DSCH DAGBLAD MAANDAG 12 AUGUSTUS 1962
(Vair een speciale v
Doodrustig, maar met in de plooien van het
jgezicht de sporen van die lange 282 kilometer
en 200 meter nog duidelijk zichtbaar, wachtte
0 de Haan, uitblazend op de stang van zijn
lichtgewicht racefietsje, op hetgeen de toekomst
voor hem zou ontvouwen. Tien meter voor de
Brabander eindigden de wereldkampioenschap
pen wielrennen voor profs op de weg, zondag
(n Ronse bij een zo nu en dan stotend harde
erslaggever)
westenwind verreden, in een verschrikkelijk
geharrewar. Ergens onder al die schoenen van
druk gebarende en fel discussierende officials,
renners, ploegleiders en toeschouwers lag de
eindstreep; een lijn waarop tegen half vijf Beno-
ni Beheyt België de zesde regenboogtrui in deze
voor onze zuiderburen zo gunstig verlopen
titelstrijd had geschonken.
tandjes in de derailleur», waardoor
hij uit zijn evenwicht raakte, in bot
sing kwam met een Spanjaard en
even later met de hobbelige en ake
lige kinderhoofdjes kennismaakte.
Beide liepen een zo groot tijdver
lies op, dat zU het na twee ronden
wel voor gezien hielden. Het pechdui-
veltje sloeg echter nogmaals in het
Nederlandse kamp toe, te weten In
de dertiende ronde. Terwijl alle oran
jetruien „van voren zaten", reed Ab
Geldermans plat. Ook hij zag het
nog even aan, maar keerde een ron
de later in de Nederlandse cabine te-
rug Weer een omloop later volgde
Dick Enthoven dit voorbeeld. Dood-
j eerlijk gaf hij als reden op: „na 200
kilometer ging het niet meer. Op die
keien van de Louise-Marie werd ik
uit de wielen gereden". Eerlijker kon
het niet.
Voor het overige rest ons ilechts
weinig te vertellen. De eerste wer
kelijk serieus lijkende ontsnapping
geschiedde in de elfde ronde, toen
Anglade en Elliott het peloton de rug
toekeerden. Een ronde nadien Dreid-
de de Italiaan Zllloli de kopgroep
uit tot drie man. Dit drietal bouwde
een vrij comfortabele voorsprong van
1 minuut en 23 seconden op, die
echter tijdens het verdere verioop
snel slonk. In de vijftiende ronde de-
mareerde Simpson als een bliksem
schicht uit het peloton, haalde het
kopgroep je in en voelde zich sterk
genoeg om door te gaan. hetgeen het
einde van Anglade en Zllioli Inluid
de. want alleen Elliott kon zijn ho
ge tempo nog bijbenen. Totdat de
vedettes ook dit tweetal tot de orde
riepen.
Maar zoals gezegd, een outsider, en
nog wel een renner die pas een .iaar
geleden tot de rijen der profs toetrad
doorkruiste ook hun plannen. Een te
leurstelling voor de vele supporters
van Rik, een dubbele voor hemzelf.
Was het immers niet juist Beheyt die
na veel praat mokkig toestemde voor
Van Looy te zullen rijden
Wat de nederlanders betreft: piet
Damen klasseerde zich nog als elfde
Peter Póst als negentiende. Tot slot
mogen van de uitvallers de namen
van Bahamontes, Anglade «kromp),
Wolfshohl, Altig «rugklachten). Man-
zaneque en Peres-Frances niet on
vermeld blijven.
r
1 Behalve Rik van Looy liepen
1 ook de organisatoren van deze
wereldkampioenschappen op de
i weg zondagavond met zorgelijke
i gezichten rond. Bjj opbod had-
den zU destijds beslag gelegd op
de regenboogstrjjd van de ama
teurs en de professionals.
Het had het lieve sommetje
van 7.8 miljoen francs gekost en
1 daarbij kwamen nog een kleine
l 5 miljoen francs voor de kos-
t ten van de installaties en der-
I gelijke. Maar die zouden er ge-
I makkelijk weer uitkomen en
mogelijk zou er zelfs nog een
zoet winstje overblijven, zo re
kende men in Ronsse. De wte-
lerminnende Belgen moesten
1 daartoe in massa's toestromen
1 en wie zou het willen missen als
1 Rik van Looy zijn derde wereld-
titel op eigen bodem ging beha-
len?
a Met 130.000 bezoekers op twee
dagen zou men in Ronsse al
quitte spelen. Wel -nu, de orga-
nisatie zal diep in de zak moe-
ten tasten, want zo wel zater-
j dag als zondag bleef het bezoe-
kersaantal ver beneden de ver-
wachtingen. De Ronssenaren,
die echt niet met zo veel genoe-
gen aan dit wereldkampioen-
schap zullen terugdenken, geven
J de schuld aan het slechte weer
f en de televisie.
Uitslag
1. Benoni Beheyt België), de 278.8
km in 7 uur 25 minuten 26 seconden.
2. Rik van Looy «België» op 10 cm,
3. Jo de Haan «Ned.). 4 André Dar-
rigade (Frankrijk), 5. Raymond Pou-
lidor Frankrijk 6. Gilbert Desmet
«België», 7. Jan Janssen «Ned.», 8.
Franco Cribiori (Italië), 9. Jean Sta-
De enerverende finish van de
profwedstrijd: Beheyt heeft zijn
voorwiel enkele centimeters voor
dat van Van Looy over de finish
lijn gedrukt.
blinsky (Frankrijk, 10. Sigi Rens
(West-Duitsland). 11. Piet Damen
(Ned.). 12. Louis Proost «België). 14 J
Jacques Anquetil Frankrijk19. Pe- I
ter Post (Ned allen in dezelfde tijd. I
Du Buy nu bondscoach
Bert Onnes is tafeltennisbonds-
coach af. Precies een jaar geleden
werd hjj door de Nederlandse Ta-
feltennisbond aangesteld als opvol
ger van de Hongaar Bela Simon met
uitgebreide bevoegdheden voor trai
ning en selectie. Algauw ontstond
echter onenigheid tussen de meer
voudige Nederlandse kampioen en
het bondsbestuur, het welk tot uiting
kwam na de terugkomst van Bert
Onnes van de wereldkampioenschap
pen in Praag. De bond besloot hem
toen niet meer op te stellen in inter
nationale wedstrijden. Daarmee was
de positie van Bert Onnes als bonds
coach vrijwel onmogelijk gewonden.
De NTTB heeft nu aan deze «nua-
tie een einde gemaakt door het een
jarige contract met de Amsterdam
mer niet te verlengen. Diens functie
zal per 1 september 1963 worden
overgenomen door de uit Australië
teruggekeerde Nederlandse oud
kampioen Cor du Buy. Deze gaat
tweemaal per week de nationale top-
jeugd trainen.
De 26-jarige Jo de Haan, woonachtig in Huybergen, wilde echter slechts
één ding dolgraag weten. Aan een ieder die hem maar dicht genoeg naderde
vroeg de Nederlander het: „Ben ik nu derde of vierde geworden?" Niemand
kon hem een bevredigend antwoord geven, alhoewel de blonde André Darri-
fade op datzelfde moment met trots de Franse TV-kjjkers vertelde hoe hjj
nu precies derde was geworden.
Reden van al deze consternatie:
de massale eindspurt die na 7 uur
25 minuten en 26 seconden de beslis
sing bracht. Als een angstaanjagend
samengepakte meute stoof bijna het
Eise peloton in de zeventiende en
tste ronde op de finish af. Maar
de breedte van de straat was slechts
berekend op twaalf man. Opeens ge
beurde het: Rik van Looy, fel sprin
tend in eerste positie, voelde zich be
dreigd worden. Links van hem ver
scheen Jan Janssen, rechts de al even
gevaarlijke sprinter Beheyt. Van
Looy wilde echter persé winnen, duw
de de man uit Nootdorp ver van
zich af en gaf toen zijn jonge land
genoot Beheyt een zwieper, die
slechts weinigen zullen kunnen weer
staan.
Doch ziedaar. Beheyt. de 22-jari-
ge prof uit Dcinze (nabij Gent gele
gen) tastte nog dieper in zjjn reser
voir van sprintkwaliteiten, sprong
als in een flits van wielerkoning Rik
2 weg en stelde alle prognoses in het
ongelijk: een outsider mocht zich in
het zo begeerde tricot hullen. De fa
voriet der favorieten, Van Looy, be
reikte, dank zij zijn „foefje", nog de
tweede plaats, Darrigade, eens de ge
vreesde sprinter, zag zichzelf al op
di derde trede van het schavotje
staan.
Finishfoto
Het duurde lang alvorens de he
ren de definitieve uitslag vla de mi
crofoons van het door 75.000 mensen
omzoomde terrein deden schallen. Zij
wensten n.l. zekerheid, vroegen om
een finishfoto, die Beheyt inderdaad
als winnaar aanwees, op een band
dikte gevolgd door Van Looy en als
derde de Nederlander Jo de Haan,
die zowaar, door buitenom te gaan,
kans had gezien Darrigade te ver
schalken. Jan Janssen, teruggewor
pen door die ondubbelzinnige zwie
per, kreeg een zevende plaats toege
wezen.
Het betekende een sensationeel
einde van een over het algemeen
vrjj vlak koersverloop. Trouwens, het
beste bewijs hiertoe levert wel die
hassale eindsprint. Heel lang duld
den de grote favorieten vele uitloop
pogingen. In de veertiende ronde
ronde kwam daar echter verande
ring in. Van Looy, Post en Poulidor
nestelden zich toen aan de kop van
hei peloton, het tempo vloog omhoog
waardoor ook de allerlaatste pofing
van de Ier Seamus Elliott en de En
gelsman Tom Simpson plotseling
minder allure kreeg. Nog in de voor-
De huldigingsceremonie werd
voor Rik van Looy (links) die
de wereldtitel voor zichzelf ge
reserveerd (lees „gekocht") had.
een kwelling, terwijl zijn rebelle
rende landgenoot Beheyt een
voorzichtige glimlach probeert.
Rechts fo de Haan die uit de
verwarring een derde plaats be
machtigde.
laatste ronde beëindigde het peloton
deze Britse aangelegenheid.
Vier van de acht Nederlanders
stapten vroegtijdig van hun fiets.
Hugens en Zilverberg openden de rij:
gezamenlijk vonden zij het na elf
ronden welletjes. Oorzaak: bij Hu
gens een lekke band. bij Zilverberg
een breuk van pion 16 (een van de
Gelijk een sprankelende waterval klinkt het sappige
Vlaams van de Belgische wielerverslaggever Piet Thijs zater
dagmiddag om even over vijven door de enigszins onderbezet
te, maar met veel spanning geladen huiskamer van de familie
Karstens. Terwijl de kleine Robbie en zijn vriendje Johan
onwetend dat het laatste nieuws van het wereldkampioen
schap over Brussel II weerklinkt met argusogen de avon
turen van hun TV-held Lorky volgen kruipt mevrouw Kar
stens als het ware in de radio. Piet Thijs gaat verder: „Vier
dappere mannekes racen hier in Ronsse op de allesverlossen-
de meet af. Ik zie daar onze Joske Huysman, ik zie daar het
tricot van de Italiaan Vicentini en dan moet dat daar Bazire
zijn. Inderdaad het is de rappe FransmanTeleurgesteld
hoort mevr. Karstens notaris Karstens is met zoon Wim-
fred naar Ronsse vertrokken en dochter Coby volgt het spek
takel bij kennissen in Utrecht het verdere verloop van de
eindsprint aan. „Jammer, dat hij er niet bij zit", zegt ze zuch
tend. Zij staat op maar gaat direct weer verder met geboeid
luisteren als Joske zijn resumé van die „vermetele spurt" on
derbreekt om de eindsprint van een grote groep voor de ver
dere ereplaatsen te verslaan.
Want voorop zit een Oranjetrui. Een Nederlander. Ger-
benDe papegaai doorbreekt de angstige spanning, die
in de eindsprint even valt met een luidruchtige kreet„Ger-
bééén". En het wordt Gerbééén. „Ik zie een Oranjetricot"
zegt Piet Thijs. „Het zijn twee Ollandersdie daar
voorop zitten. Een van onze noorderburen gaat daar op schit
terende ivijze die spurt winnen. Het is de renner met nummer
152, KarstensVerheugd richt mevrouw Karstens zich
op: „Een ventje, hè, die Gerben. Ik vind het maar netjes, zo'n
vijfde plaats".
Als bijna een uur later ook op de Nederlandse TV te zien is,
hoe Karstens breeduit, met de neus op het stuur voor Cor-
nelisse en al die anderen zijn wiel over de streep drukt, staat
de telefoon geen ogenblik meer stil.
Of mevrouw het al wist van Gerben? Ja, mevrouw had het
gehoord en later gezien. Ja, het was een zeer eervolle presta
tie. Er komt geen eind aan!
(Van een speciale verslaggever)
Zonder het van elkaar te weten vertolkten Arie den Hartog en
regenboogtrui-bezitter tot zomer 1964 de Italiaanse „liefhebber"
Flaviano Vicentini, zaterdagmiddag rond half zes in het Belgische
stadje Ronse twee uiterste uitingen van gevoelens. Vicentini
straalde, zijn wangen ontvingen, zoals de gewoonten het in zijn
zonnig land voorschrijven, de ene kus na de andere, want hij, 21
jaar geleden geboren in Grezzano nabij Verona, mocht na 5 uur
10 minuten en 20 seconden „pedaleren", waarin de ragdunne
tubes 196 kilometer en 80 meter wegdraaiden, op de hoogste trede
van het ere-schavotje stappen.
Een cabine naast de druk doen
de en overgelukkige Azurri, waar
inmiddels de nieuwbakken kam
pioen handen te kort kwam, zat
Arie den Hartog diep vooroverge
bogen op een stoel. Rond om hem
heen bevonden zich de overige,
voor het merendeel doodvermoei
de Nederlanders. Arie's blauwe
ogen stonden vol bittere tranen,
niet omdat hij als 19de en laatste
drager van het oranje-tricot over
de streep flitste, maar omdat hij,
na de grote teleurstelling van vo
rig jaar in Salo, ook in België
een keiharde morele opdoffer
kreeg te verwerken.
Tragedie I
Halverwege de twaalfde een laat
ste ronde spatte Den Har togs Illu
sie op een hooggenoteerde plaats als
een geknapte ballon in duizend ver
splinterde stukjes uiteen. Op de flau
we helling van de heuvel met de
charmante naam van Louise-Marie,
gelegen een kilometer voor de finish,
waar de weg louter en alleen uit
slordig gevoegde kasseien bestaat,
sprong plotseling de Italiaan Vicen
tini uit het 19 man sterke peloton
weg. om alsnog aansluiting trachten
te krygen by het voorste tweetal, de
zwoegende Westduitser Bölke en de
hardnekkig „kop" weigerende Huys-
mans.
Attente Arie den Hartog, de hel
blonde tuinderszoon uit Zuidland,
reageerde ogenblikkelijk, stond op zjjn
pedalen en trapte *Un achterwiel
scheef. Doorreden stond onherroe
pelijk gelijk aan het snel leeglopen
van de hand, afstappen echter het
einde van een lang gekoesterde wens:
revanche voor die ongelukkige derde
plaats In Salo. waar hij. zoals be
kend, kort voor de eindstreep met
zijn voet uit de toeclips schoot. Er
restte hem slechts als keus het eer
ste
Vicentini, al by de allereerste ont
snapping present maar daarna
slechts een stil figuur, kreeg evenwel
toch iemand anders In zijn kielzog,
n.l. de Fransman Francis Bazire.
Beiden liepen in korte tyd het lei
dende duo In. waarna Vicentini, dit
Jaar winnaar in liefst 15 ooursen,
als gezegd. In de spurt de grootste
snelheid ontwikkelde. Bazire had
evenmin moeite Bölke voor te blij
ven en de Duitser liet op zyn beurt
weer Huysman achter zich.
Tragedie II
En daarmee beleefde Ronsse een
andere tragedie. Een Belgische, pre
ciezer uitgedrukt. Want in de elfde
en voorlaatste ronde kon diezelfde
Huysman nog met een zeer soepele
draai van de pedalen een stevige
voorsprong van 43 seconden ophou
wen op de toen als nummer twee
liggende Nederlander Gerrlt de Wit,
die hy in de klim naar de tamelijk
stelle Kruisberg ineens had losgere-
Daarachter volgden 20 renners, maar
die, zo mijmerden talloze Belgen
langs de goed bezette route, lagen
1 minuut en 23 seconden verwijderd
van de fit lijkende en naar een zege
strevende Huysmans.
Maar de werkeiyke en definitieve
slag. zo bleek later, viel pas In de
allerlaatste ronde. De 22 jarige Win-
fried Bölke leidde deze feitelijk di
rect al by het Ingaan van de twaalf
de omloop In. By de eretribune de
marreerde hy uit 't peloton, bestaan
de uit 20 renners, onder wie Kar
stens, Cornelisse. Den Hartog en Ple-
tersc, liep de leeggereden De Wit op
het vlakke stuk na de Kruisberg in
en lcreeg Huysmans even voor de
heuvel Louise-Marie te pakken, op
hetzelfde moment dat het in hoog
tempo draaiende en klaarwakkere
peloton De Wit opslokte. Luttele se-
seconden nadien diende de latere
winnaar zich aan: Vicentini sprint
te weg in gezelschsp van de Frans
man Bazire, Den Hartog kreeg pech
en de aanleiding voor zyn verdriet.
Overigens behoort er nog een tra
gische noot by dit relaas, zyn naam:
Gerrit de Wit, met Den Hartog (ja.
vooral Arie wiens oranjetrui al na de
tweede ronde by na in iedere kopgroep
was terug te vinden» en Jan Pie-
terse, ongetwyfeld bijzonder strijd
lustig in deze zo levendige koers,
waarin onze landgenoten cigenlyk
van het begin tot even voor het ein
de hebben gedomineerd.
Afwezig
Volkomen afwezig tuurde Gerrit
na afloop, gezeten naast de zwaar
beproefde Arie, naar de grond. Zyn
moeder streek hem opbeurend door
het korte kapsel, zyn verloofde
fluisterde hem iets toe. Gerrit \er-
toefae echter met zijn gedachten
heel ergens anders. Hoogst-
waarschyniyk dacht hij weer aan
Huysmans, die hem in de elfde ron
de zonder meer was gepasseerd, sim
pelweg doordat de Nederlandse kam
pioen op dat ogenblik elk orokje
energie in zyn stevige body had ver
bruikt.
ïyk veel geluk hebben om kampioen
te worden. Bovendien was ik als de
dood zo bang voor die keien".
Henk Cornelisse finishte direct na
het achterwiel van Karstens «dus als
zesde»de diep ontgoochelde Gerrit
de Wit kwam aLs zeventiende binnen.
Jan Pieterse als achttiende en Den
Hartog als negentiende. Van Dongen,
die in de eerste de beste ronde op de
beruchte en gevreesde klinkers een
smak maakte en zyn terugkomst in
het peloton niet veel later in rook
zag opgaan door een massale val-
party, waardoor het smalle weggetje
totaal werd gsblokkeerd, stapte na
de doorkomst van de negende ronde
af. Hy had toen een achterstand
van 13 minuten op een kopgroep van
23 man, onder wie alle overige Neder
landers. Inhalen, zo veronderstelde
hy lukt me toch nooit meer. Als troost
mag Leo van Dongen bedenken dat
liefst 90 van de 142 coureurs, afkom
stig uit 27 landen, er eveneens vroeg-
tydig een punt achter zetten.
Uitslag
Fit
Gerben Karstens daarentegen,
eveneens veelal voor in de stryd.
voelde zich, volgens zyn eigen woor
den, nog zo fit als een hoentje.
Waarom dan geen goud In plaats van
een vyfde en van de Nederlanders
beste plaats? „Je moet verschrixke-
1. Flaviano Vicentini (It.) de 196,8
kilometer (12 ronden» in 5 uur 10
min. 20 sec. (gemidd. 38 062 km per
uur), 2. Francis Bazire (Fr), 3. Wil-
fried Bölte «W.Dld), 4. Jos Huys
mans «Belg.) allen in dezelfde tyd
als Vicentini, 5. Gerben Karstens
«Ned.) op 28 seconden, 6. Henk Cor-
neliss (Ned.), 7. Paul Lemeteyer
(Fr.i, 8 Roger Swerts «Belg 9
Julien Stevens (Belg 10. Camille
Vyncke (Belg.), 11. Remo Stefanoni
(It.), 12. Fellice Gimondi rit.), 13.
Gosta Petterson (Zweden), 14 Noel
de Pauw (Belg.), 15. Marcello Mu-
nani (It.) op 32 sec.. 16. Ole Pingel
(Den.) op 1 min. 16 sec., 17. Gerard
de Wit (Ned.). 18. Jan Pieterse
(Ned.), 19. Arie den Hartog (Ned.)
allen op 1 min. 16 sec.
De wereldtitel by de dames werd
veroverd door de Belgische Yvonne
Reynders.
Onze stadgenoot Gerben Kar
stens (rechts op de foto) tijdens
de koers der amateurs.
(Foto Leldach Dagblad)
