Opgericht 1 maart 1860
Vrijdag 24 mei 1963
Derde blad no. 30904
VROUW
E
I
S
D
1
A
J Marijke Ruydts, stfldenten aan de Landbouwhogeschool te Wage- t
f ningen, verbleef ruim twee jaar in India voor een socio-econo- a
mische stage. Zij bereisde alle deelstaten van dit land. Mejuffrouw a
j Ruydts verichtte haar onderzoek onder de vrouwen van een Noord- a
'ia Indisch dorpje en kreeg daarbij gelegenheid exclusieve foto's te a
maken. J
De oorsprong van het kastenstelsel is onbekend. Wel weet men. dat vele eeuwen
geleden reeds sprake was van een deling in vier ..Varna onderscheiden naar
functie, handwerk of dienstbetoon.
Verdergaande specialisatie van beroepen en ambachten heeft later geleid tot een
enorme versplintering en tot vorming van een onoverzichtlijk aantal onderkaster
L.jati"). Het behoren tot een bepaalde kaste berust uitsluitend op geboorte. Me»
mag slechts trouwen met een persoon van dezelfde kaste of onderkaste. Leden van
verschillende onderkasten gebruiken nooit gezamenlijk de maaltijd.
Tachtig proceent van de bevolking van India is in vakjes verdeeld. De twee
meest kenmerkende verschijnselen van deze sociale structuur zijn hef ..joint
family"-systeem en het kastenstelsel. In de steden valt de ..joint-family" snel
uiteen. De toenemende ontwikkeling van de a rouwen moet als een van de oorzaken
worden gezien. In de ..joint-family" leven de zoons en hun vrouwen bij elkaar en
fungeert het oudste mannelijke lid van de familie als hoofd van de familie.
Iedere kaste heeft haar eigen gedragspatroon: verschillende voorrechten en
taboes. Het systeem functioneert goed in de op zelfvoorziening berusteden dorps
structuur van het oude India.
Het zijn de ouders die het huwelijk arrangeren, in het dorp door bemiddeling .in
de barbier en in de anonieme sfeer van de grote stad door middel van huwelijks
advertenties in de dagbladen, waarbij dus de kaste als het belangrijkste criterium
geldt.
Links onder aan de pagina een oudere vrouw, moeder van verschillende kinderen,
die het dank zij de huishoudelijke arbeid van haar nakomelingen wat rustiger aan
kan doen. Zij kan zelfs van tijd tot tijd een waterpijpje roken. In het midden onder
rouwen op weg naar de put om water te halen. Iedere vrouw gaat per dag wel
even maal van het huis naar de put buiten het dorp. Rechts onder een meisje uit
de betere middenklasse in een danskostuum. Dansles vormt een zeer belangrijk
onderdeel van haar opvoeding
Het huwelijk is voor de Hindoes de spil waar omheen familieleven en kaste
draaien. Volgens de oude wetgever Manu kan de vrouw alleen een hiernamaals
bereiken dóór haar echtgenoot, vandaar ook dal de ouders het als hun plicht he
rhouwen te zorgen, dat geen van hun dochters ongehuwd blijft, niettegenstaand
de hoge bruidsschat en het kostbare feest dat zij hiervoor moeten onbrengen
Links boven aan de pagina een vrouw aan het werk. Het is de gewoonte, dat het
graan voor dag en dauw wordt gemalen door de jongste schoondochters van de
familie. Het is een zwaar werk. waarmee zij enige uren per dag bezig zijn. afhan
kelijk van de grootte van de familie. Daarnaast een opname van de bereiding van
de roti, het dagelijkse ongcre: en brood van de Noord-Indiër, dat voor iedere maaltijd
vers wordt klaargemaakt. Het wordt in de open lucht gebakken, behoudens in do
regenperiode. Rechts boven aan de pagina feestvierende Sikhs uit de Punjab. In
deze gemeenschap is de vrouw veel vrijer dan onder de Hindoes.
Links op halve hoogte van de pagina twee zusjes van een lage kaste op hun
trouwdag. Door het kleinste dochtertje op dezelfde dag te laten trouwen als de oudste
met een familielid van de eerste bruidegom bespaart de vader zich een extra brui
loftsfeest. Rechts op halve hoogte een jonge bruid, die haar met henna beschilderde
handpalm toont. Meisjes in Noordindische dorpjes trouwen dikwijls op leeftijden van
12 tot 14 jaar. jongens wanneer zfj 14 tot 15 jaar zijn. De eerste jaren van het
huwelijk blijven zij nog bij de ouders leven. Pas op latere leeftijd gaan zij bij de
ouders vandaan.
