JACK BULTERMAN
HOLLYWOOD ZOEKT
NIEUWE STERREN
PLEZIER
Componist - trompettist - arrangeur - auteur
Zestien miljoen uur
IJean Gabiu zingt*
zijn Zwane zang
Opgericht 1 maart 1860
Buiterman is een veel-
mens.
Drie jaar werkte hij bij Phi-
ps als publiciteitsman.
Onder het pseudoniem Jack
fghuis jr. heeft hij tien kin-
Sboeken op zijn naam staan.
Als componist schreef hij tal-
t werkjes, waarvan diver-
bekendheid verwierven
x onze grenzen, onder meer
»r de vertolking van Cole-
a Hawkins.
Als rrangeur, trompetist,
Jordeonist en showman blies
meer dan tien jaar een pit-
partijtje meer in het dans-
test ,,De Ramblers".
[in nu staat hij alweer vele
fen midden in het onstuimige
immofoonplatenbedrijf.
Het spreekt als vanzelf, dat hij
al die uiteenlopende werkkrin-
veel contact heeft gehad met
telbare personen. Desondanks
agde hij er nooit in zijn verle-
iheid geheel te overwinnen. Iede-
keer weer breekt het zweet hem
als hij in welke hoedanig-
id dan ook voor het voetlicht
iet verschenen. Waar mogelijk
Zo hebben heel wat arties
ten en actiestjes hem zien zit
ten, wanneer zij bij hem kwa-
me nom hun nummer in te stu
deren.
schuwt hy de publiciteit. Geen
wonder dus. dat de straaltjes hem
over de rug liepen, toen hij kortge
leden door Willem Duys vrijwel on
voorbereid voor de televisiecamera's
was gesleept om met anderen over
„talent" te discussiëren.
Maar al die natuurlijke schroom
viel van hem af. toen Dora Paulsen
in dat gesprek een ogenschijnlijk
vernietigende aanval deed op het
teenagergenre in de muziek.
..Dat moet je gewoon af
draaien", verkondigde zij.
Die opmerking maakte Jack Bul-
terman boos. Toen reageerde hij
onmiddellijk fel en ook nu kan hij
er zich nog over opwinden.
„Iemand, die over teenagermu-
ziek wil oordelen, moet de knop niet
omdraaien, maar er juist naar luis
teren". betoogt hij met vuur. ais wij
dat televisiedebat nog eens oprake
len in zijn fraaie woning aan de
Frans Halslaan in Nieuw-Loos-
drecht.
Hij heeft aan dat optreden voor
de onbarmhartige camera's niet
zulke bijster prettige herinneringen.
Het viel hem nogal rauw op het
dak. Hij was er niet op bedacht, dat
hu zo n zware aanval te verduren
zou krijgen.
„Anders had ik misschien neen
gezegd. Ik kan toch nog niet precies
zeggen, wat ik denk Ik zat daar
immers als vertegenwoordiger van
de grammofoonplatenindustrie".
meent hij.
Maar van de andere kant is hij
zakenman genoeg om de waarde
van deze publiciteit te bepalen.
„Het is nog altijd beter een
goed verliezer te zijn dan een slecht
winnaar".
En hij herinnert zich met. genoe
gen de vele instemmende tele
foontjes. die hij na afloop heeft
ontvangen.
Zaken m au
Jack Buiterman een zakenman?
Hu moet wel. Hij kan en mag
niet uit het oog verliezen, dat de
grammofoonplaat een handelsob
ject is. De inzet van keiharde con
currentie. En als representant van
die grammofoonplatenindustrie kan
hij zich dan niet veroorloven zijn
eigen voorkeur te laten prevaleren.
En die voorkeur gaat beslist, niet
altijd uit de muziek, die hij aan de
lopende band op de plaat zet.
„Ik studeerde contrapunt,
maar ik heb nooit fuga's geschre
ven. Na Bachs schier volmaakte
schoonheid was daar toch geen be
hoefte meer aan", zegt hij ergens
in ons urenlange gesprek.
En de gretigheid, waarmee hij ons
een bijzondere plaat van Sibelius
uit zijn uitgebreide collectie laat
horen, spreekt voor ons ook boek
delen
Zijn kritiek op de vertolkers van
de teenagermuztek ls trouwens soms
niet mals. Maar altijd onpersoon
lijk. „Een musicus", „een zanger"
of „een zangeresje", maar nooit
noemt hij namen.
Die weelde kan hij zich niet ver
oorloven als maker van grammo
foonplaten on vooral teenager-
plaatjes.
Met verve
Grethe en Jörgen Ingmann bespreken met de
bekende Amerikaanse disc-jockey Chris Howland
het succes, dat het Deense echtpaar heelt behaald
op het Songfestival in Londen. Hun liedje .Danse-
vise". gezongen door Grethe en met een knappe
gitaarbegeleiding van haar echtgenoot, werd
boven alle andere Europese bijdragen uitverkoren.
Howland blijkt vooral interesse te hebben voor
de gitaar. 2
Een plaatje met „Dansevise" van de Ingmanns is
nu ook in ons land verkrijgbaar. Op de keerzijde
staat het eveneens aardige "Forevigt forbi"
Metronome
Dat werk wil en kan hij met ver
ve verdedigen.
„Er is nu eenmaal mooie èn
ontspanningsmuziek. Helaas kun
nen wij van mooie muziek niet le
ven. Als wij b.v. een kwart miljoen
exemplaren verkopen van ..Oh, was
ik maar bij moeder thuis gebleven",
dan komt er geld in huis. Dan kun
nen wij nog een tienduizend gulden
uittrekken om mooie plaatjes te
maken, die een minderheid beheert,
maar die zelden of nooit voldoende
verkocht worden om rendement op
te leveren. Een mooie plaat, die
goed verkocht wordt, is vandaag de
dag 'n luchtkasteel. Vroeger ging
zoiets nog wel eens. Nu is er geen
tientje meer aan te verdienen. Dat
zijn harde feiten, maar wij moeten
er rekening mee houden".
Maar zo erg somber wil hij die
feiten toch ook weer niet zien.
„Van de plaatjes, die ik heb
gemaakt, zijn er meer dan vier mil
joen verkocht. Ik reken toch niet
teveel, als ik denk. dat elk kantje
zeker tien keer gedraaid wordt. Als
ik dan nog aanneem, dat er gemid
deld vier personen naar luisteren,
dan heb ik voor zestien miljoen uur
plezier gezorgd. Dit rekensommetje
heeft iemand mij eens voorgehou
den. toen ik dacht mijn werk beu
te zijn Het deed mij besluiten door
te gaan".
Hij haalt dan verder een verge
lijking aan. die volgens zyn zeggen
afkomstig is van Lien Geveke. pro
grammaleidster by Phonogram.
„Er wordt in Nederland veel
verse, zoute en zure haring gegeten.
Kreeft veel minder Toch verlangt
niemand, dat men de Nederlanders
kreeft gaat opdringen. Men neemt
er genoegen mee. dat ze de gewens
te haringen krijgen Waarom mo
gen wij dan niet zo handelen in de
grammofoonplatenbusiness
Ook wat anders
Overigens. Jack Buiterman ziet
zich niet graag vastgenageld aan
die teenagerplaatjes. Zeker, hij
heeft er heel wat gemaakt. Met de
Fouryo's. de Blue Diamonds. Wille-
ke Alberti, Ria Valk. de Candy Kids
en vele anderen. Maar hij werkte
ook in andere genres. Hij maakte
Joodse plaatjes. En protestantse,
o.a. met Piet Sybrandy. Kinder
liedjes met Teddy en Henk Schol-
ten („heerlijke plaatjes"». En hij
zette harmonie-orkesten en diverse
koren op de zwarte schijf. Steeds
met veel genoegen.
Jack Buiterman onderstreept
echter met nadruk, dat het maken
van een plaat niet alleen zijn werk
kan zijn. Er is een programmalei
der nodig, een opnameleider en na
tuurlijk mogen de technici niet ont
breken.
Hij begint te lachen, als wij hem
daarop vragen, wat precies zijn
aandeel m de totstandkoming van
een plaatje is.
..Dat is nauwelijks in enkele
zinnen te zeggen. Als we eenmaal
besloten hebben, welk nummer, we
gaan opnemen, dan ben ik in de
eerste plaats arrangeur. Voorts
vaak kapelmeester; ik zoek een or
kestje bij elkaar van musici, die op
dat moment net vrij zijn Het valt
niet eens mee om zo'n gelegenheids
ensemble bij elkaar te krijgen. Er
lopen in ons land niet zoveel goede
musici rond. Daarnaast ben ik nog
„coacher". Dat betekent, dat ik
met de uitvoerende artiesten het
nummer doorneem om het rijp te
maken voor de plaat. Dan ben ik
nog co-procucer
„En loopjongen valt
zijn vrouw hem in de rede.
„Nu ja", vergoeielijkt Jack
Buiterman met een brede lach: ..Ik
maak nu eenmaal grammofoonpla
ten. Dus doe ik alles, wat daarvoor
gedaan moet worden!"
Aanstijgingen
Wat is er toch waar van
de soms gehoorde beschuldiging,
dat de grammofoonplatenmaat
schappijen jonge talenten uitbui
ten?
Dat zij jongens en meisjes, die
denken te kunnen zingen, koeien
met gouden hoorns in het vooruit
zicht stellen, maar wanneer het
niet blijkt te gaan. ze rustig losla
ten. En zo de oorzaak zijn van vaak
bittere teleurstellingen.
Jack Buiterman naait de schou
ders op. Hij kent die aantijgingen.
Hij wijst ze zonder meer van de
hand.
„Iemand, die werkelijk talent
heeft, komt er ook wel zonder
grammofoonplaten, al kunnen die
natuurlijk een goede steun vor
men". stelt hij voorop.
„Maar de rijpheid komt pas na
jaren. Door de ervaring. Ze kunnen
in het begin misschien wel een of
ander succesje boeken, maar er is
In zijn kamertje op de eerste
verdieping heeft Jack Bulter-
man temidden van zijn bandjes
en plaatjes duizenden en nog
eens duizenden noten op pa
pier gezet.
beslist meer nodig om in het harde
showvak overehid te blijven. We
willen daarom jonge aankomende
talenten door middel van de plaat
graag een kans geven, maar men
kan van ons niet verlangen, dat
we geld blijven steken in platen,
die zich niet laten verkopen Ver
geet niet. dat één grammofoonplaat
maken toch minstens tweeduizend
gulden koet".
Veel animo
De animo om plaatjes te ma
ken is bijzonder groot.
„We worden overstroomd niet
aanvragen van personen, die den
ken goed genoeg te zijn vcor een
plaatje. Duizenden hebben we er
op bandjes staan. Ik weet heus
niet meer. hoeveel ik er wel hoor.
Het zijn er tallozen. Wanneer ze
echter een auditie mogen maken,
moeten zij 'n contract tekenen, dat
zij drie maanden niet voor een
andere maatschappij zullen wer
ken. Dat moeten we wel doen.
Vaak kunnen we de oogst van die
audities niet eens binnen die drie
maanden afwerken. Maar neemt
u van mij aan: vrijwel iedereen
wordt afgewezen. De kans om een
plaat te mogen maken, is zeer ge
ring.
En dan nog iets: de contrac
ten, die met kinderen beneden de
21 jaar worden afgesloten, moe
ten getekend worden door de
ouders".
„Vraag mij niet, wat er pre
cies in die contracten staat. Ik
weet het niet. Ze worden gemaakt
door juristen. In principe weet ik
niet eens. wat de diverse artiesten
verdienen. Af en toe hoor ik liet
wel eens, maar ik ben er echt niet
nieuwsgierig naar. Ik weet het lie
ver niet. Dat geeft mü grotere vrij
heid. Dan kan ik met vrienden pra
ten en werken. Ik heb trouwens nog
nooit een jongen of meisje aange
raden in het vak te gaan. Ik pas
wei op. Ik weet toch immers niet of
ze zullen slagen. Het Ls zo'n ver
schrikkelijk moeilijke weg naar de
top. Daarom houd ik ze altijd voor:
bezint eer ge begint. En ik herhaal
steeds weer, wat mijn ouders eens
tegen mij zeiden: muziek Ls mooi.
maar eerst je h.b.s. afmaken. AI
was het alleen maar vanwege de
talen
(Van onze correspondent
in Washington».
Nu Clark Gable, Gary Cooper en
Marilyn Monroe overleden zijn. Ls
men zich in Holly wool bewust ge
worden. dat men een tekort aan
stenen krijgt De economische wet
ten gelden ook hier waar weinig
aanbod is en veel vraag gaat de
prijs omhoogElisabeth Taylor
kreeg 125.000 dollar voor haar film
..Kat op een heet zinken dak" en
zal één miljoen dollar opstrijken
voor ..Cleopatra"
Vóór de tijd van de televLsie wer
den er in Hollywood meer films ge
maakt. Ook zogenaamde B-films
Dat waren meestal minder kostbare
films, die in kleinere ietwat tweede
rangs bioscopen draaiden Die B-
films waren voor Hollywood wat de
tweede en derde elftallen zyn voor
een voetbalclub hier kregen de
spelers routine en hier werd talent
gekweekt voor de toekomst
Maar sedert de komst van de te
levisie gaat het de bioscopen niet
meer zo goed. Voor de B-films Ls
moeilijk meer een markt te vinden
en zo mist men ook die groep van
jonge, veelbelovende filmspelers
Vele jongeren werken thans voor de
televisie Sommige filmmaatschap
pijen. zoals Warner Brothers pro
duceren ook voor de televisie.
Zo is Troy Donahue, via de War
ner-tv. in vier vrij belangrijke War
ner-films terechtgekomen
James Garner, die bij de televisie
bekendheid kreeg, heeft thans een
rol gekregen In een Universal-film
<„The thrill of It all"», waarin hij
zal optreden, samen met Doris Day.
Richard Chamberlain, door de
televisie bekend geworden in zijn
erierol van dr. Kildare. gaat thans
filmspelen voor Metro Goldwln
Mayer. Men ziet dus. dat eigenlijk
de tweede en derde elftallen nog be
staan Ze spelen alleen m een an
dere bond.
4 J
Gabin is van tijd tot tijd actief ge
weest in het boeren bedrijf sinds
hij in 1953 by de Franse plaats
Deauville in Normandië een grote
boerderij kocht met ruim 60
hectare land. Hij zou van plan
zijn 's avonds paardenrennen te
organiseren in de plaats ('laire-
fontaine en tevens enkele restau
rants daar te vestigen.
Jean Gabin is de schuilnaam van
Jean-Alexis Moncorge. Hy werd
in 1904 in Parijs geboren en begon
als de romantische held in ope
rettes aan zijn carrière te bouwen.
Hij is in vele films opgetreden.
Verleden jaar in de herfst is Gabin
nogal in het nieuws gekomen om
dat een groot aantal verstoorde
Normandische boeren zyn huis
binnendrongen, omdat Gabin „en
andere hereboeren" land in ge
bruik hadden. Maar Gabin wei
gerde zijn liefhebberij op te geven
en met zyn derde vrouw Domi
nique en zijn drie kinderen uit de
boerderij te trekken.
Enige symboliek gaat er dus wel
schuil in deze foto uit zijn voor
laatste film „Melodie en sous-sol"
onder regie van Henri VerneuiL
Gabin speelt daarin een oud ge
worden gangster, die alvorens
zich terug te trekken nog één
maal de slag van zijn leven wil
slaan.
Zoals de ouden zongen.
Twee jonge acteurs, de 21-
jarige Jim Mitchum
(links bovenen de 23-
jarige Peter Fonda (rechts
bovenspelen een rol in
"The Victors", een nieuwe
film van Carl Foreman.
De foto's onder van Ro
bert Mitchum (links) en
Henry Fonda (rechts) in
recente filmcreaties, laten
duidelijk zien. hoe de jon
gelui op hun beroemde
vaders lijken.
De 59-jarige bekende Franse film
acteur Jean Gabin heeft aange
kondigd, dat z(jn volgende film de
laatste zal zyn waaraan hü zijn
medewerking zal verlenen. Gabin
deelde mee. dat hy van plan is na
de beëindiging van de film zich
volledig te wijden aan zijn liefde
voor renpaarden en boerenwerk.
