Twens amuseren zich
buiten
Leiden
Twee musici - een gedachte
Is jeugd van nu
wel zo gezond?
(.111/ AZNAVOUR!
KRIS-KRAS
TE PAS EN
TE ONPAS
JAZZ op l.p., e.p. en single
JW- lezers
schrijven
De dapperste jongen van dit jaar
Ba m
TWINTIG JAZZPIONIERS
(LEIDSCH DAGBLAD
De zwaarste „man" in de Sow-
jet-republiek Azerbeidzjan is
een twaalfjarige jongen met een
gewicht van driehonderd pond.
Towitsj Mamedow zoals deze
zware jongen heet. is de enige
zoon uit een arbeidersgezin in
de stad Barba. By zijn geboorte
woog hij al bijna dertien pond.
Op het ogenblik is hij 1.75 m
lang en geniet hij, aldus het
persbureau Tass, een uitstekende
gezondheid. „Hij heeft de
eetlust van een normale
man en zijn geestelijke ontwik
keling is die van een teenager."
GERRY MULLIGAN
zinnige soli en het geraffineerde
samenspel van de twee saxofonis
ten.
Dat sublieme samenspel bereikt
zijn hoogtepunt in de contrapun-
tische passages, juweeltjes van mu-
zikaal vernuft, van „The way you
look tonight". Dit nummer en Mul
ligan's „Blight of the fumble bee"
zijn naar onze smaak trouwens de
twee glanspunten van deze lang-
speler. In de laatste twee chorussen
van „The way you look tonight"
horen we nog een derde saxofoon:
dat extraatje hebben we te danken
aan een technisch foefje, dat Paul
Desmond na de eigenlijke session-
opname toepaste.
Samenvattend: een uitstekende
plaat (waaiwan ook een stereo-uit
gave bestaat) die het weer in ge
talssterkte groeiende leger „cool"-
adepten wel gelegen zal komen.
met name voor „Lonely woman",
„Animal dance". „Fugato" en
„Lamb, leopard". De laatste drie
nummers zijn oorspronkelijk voor
een symfonie-orkest geschreven ar
rangementen, die John Lewis voor
zijn kwartet bewerkte. En met maar
één bedoeling: uit die muziek-op-
papier net zoveel te halen als een
symfonie-orkest.
Het was het laatste experiment
dat Lewis zich kon veroorloven
voordat het MJQ werd ontbonden
een experiment dat nog een stap
verder ging dan de klassiek-gein-
spireerde kamerjazzmuziek, waar
van „fkmtessa" het bekendste voor
beeld is.
Het is een interessante langspeel
plaat geworden, dat wel. Lewis, vi-
brafonist Milt Jackson vooral, bas
sist Percy Heath en drummer Con
nie Kay spelen hoe kan het
anders? fantastisch. De muziek
is hoogst genietbaar. Maar of men
Zaterdag 27 april 1963
Volgens de kalender zitten
we alweer bijna een maand in
de lente. En een extra lange
winter ligt achter ons. Die win
ter. de tijd immers van Avond
jes Uit, is voor mij bijzonder
gezellig geweest. Maar al die
gezelligheid heb ik buiten Lei
den moeten zoeken.
En daarover wil ik nu eens wat
zeggen en uit naam van alle
Leidse twens in de eerste plaats
tegen de mensen tegen wie we „u"
zeggen. De meeste jongeren van 18
tot 25 jaar zullen deze winter hun
amusement voor het grootste ge
deelte buiten de Leidse stadsDOor-
ten hebben gezocht. Waarvoor was
dit nodig?
We hebben hier in Leiden ten
respectabel aantal dansscholen e.d.
Dus dansgelegenheid genoeg
Nee. zeg ik toch. Wij twens zyn de
wereld van de dansschool ontgroeid.
Het woord zegt het al. Je leert dan
sen op de school en natuurlijk be
zoek je in die periode ook de dans-
oefenavonden in het weekeinde, die
door de dansleraren zijn omgeaoopt
in „soirée" of „bal". Maar het zijn
geen echte balavonden.
t t
Het gevolg is, dat in het week
einde vele jongeren Leiden uit trek
ken. De dancings in Warmond, de
Kaag. Noordwijk en andere plaat
sen zijn een grote trekpleister ge
worden voor het Leidse publiek.
Wat is daar voor bijzonders te vin
den? Niets, zou ik bijna zeggen,
hooguit de verroeste fiets die boven
het dansparket hangt en verder
niets. Wij trekken er heen om ge
zellig met jongeren onder elkaar
te zijn, te dansen met onbekende
jongens of meisjes en eventueel
nieuwe vriendschappen aan te kno
pen.
De haast vergeelde verhalen over
onzedelijk of vulgair gedrag in die
dancings zullen er altijd wel blij
ven. En dan: onprettige dingen ge
beuren dagelijks in elke rang of
stand.
En nu terug naar Leiden. Diverse
instanties en particulieren zien
heus wel brood ui een goede dan
cing in de Sleutelstad, maar nog
niemand is er in geslaagd om daar
een vergunning voor los te krijgen.
Nu weet ik wel, dat de gemeente
zulke vergunningen niet zonder
meer kan gaan uitdelen, maar ik
geloof dat er in Leiden toch zeker
wel plaats is voor een modern op
gezette dancing met nu eens geen
..Blue Rockers" of „Jonnny met dit
of dat".
Jarenlang hebben daarom diver
se jongelui zelf hun dansavonden
georganiseerd. En dat ging allemaal
heel geheimzinnig, want de Leidse
politie verbood het organiseren van
zulke „feesten", wat natuurlyk wel
weer te begrijpen was. Maar dat
het er op die avonden ordinair zou
zijn toegegaan, spreek ik beslist
tegen. Staat het een jongen niet
vrij om een meisje dat hij bijzon
der aardig vindt, te kussen?
Gelukkig heeft onze vriend Dick
Kuil het dit jaar gepresteerd wat
vaste grond onder de voeten te krij
gen. Ik denk vooral aan het zeer
geslaagde jazzconcert met behalve
Rita Reys en Pim Jacobs enige
Leidse jazzmusici. Dit hebben we
nodig. In Leidse jazzkringen is bij
voorbeeld Kees Nix een bekende
pianist. Maar het is nodig, dat an
deren. en vooral de ouderen, dit ook
eens te horen krijgen.
Dick Kuil heeft bij het organi
seren van dit concert de medewer
king gehad van enkele leiders van
de Leidse Jeugd Actie. Deze instan
tie doet veel voor de jeugd. En ook
de twintigers hebben dit ondervon
den met o.a. de concerten van de
Diamond Five, de Dutch Swing Col
lege en Rita Reys. Maar zulke con
certen zijn er nog veel te weinig!
Dit zijn dus óók dingen die ons
in Leiden houden. En ik zou zo zeg
gen. dat, wanneer de gemeente wat
soepeler zou worden, ons nog meer
festiviteiten te wachten zouden
staan.
Het erevaantje wat amusement
betreft, is onbetwist voor K. en O.
Een ynieke instelling. De allergroot
ste evenementen kunnen in K. en
O.-verband bezocht worden. Het is
toch wel zaak, dat iedere Leidenaar
lid is van zo'n goede instelling, ook
wy twens!
Ik zal nu stoppen met dit „pro
bleem". Als er tegenwerpingen zyn,
hoor ik ze wel. he? Enfin, we paan
de zomer tegemoet, waarin alles
zich weer buiten Leiden afspeelt.
Laten we hopen, dat de komende
winter een tijd wordt met veel nieu
we ideeën die in Leiden tot
uitvoering kunnen komen.
Marcel
(naam en adres by
redactie bekend;
J
BB
«B
Tim mmrnL mIn
BBk. ^^B^^BBBk%.
m&m BI
Hier wandelt Roberto Bellagamba uit Pisa (Italië) met zijn broertje Massimo. Zij
t zijn op weg naar Massimo's kleuterschool. Zijn andere broertjes heeft hij al naar school
gebracht na hen eerst te hebben geholpen met wassen, aankleden en het eten. De tienjarige
J Roberto doet dit al twee jaar lang. En het zijn maar enkele van de vele karweitjes die
4 hij elke doordeweekse dag opknapt.
Sinds het verhaal van de kleine Roberto bekend is geworden, heeft heel Italië zich
zijn lot aangetrokken. Ongeveer twee jaar geleden kwam Roberto's vader bij een ver-
keersongeluk om het leven en bleef zijn moeder met vier kleine kinderen en bijna geen
inkomsten achter.
i De vrouw vond werk. waarvoor zij echter van s morgens vroeg tot 's avonds laat
van huis weg is. Al die tijd zorgt Roberto voor alle huishoudelijke zaken, 's Ochtends
J helpt hij zijn broertjes met het ontbijt, waarna hij hen naar school brengt. Vervolgens gaat
t hij zelf naar school, 's Avonds doet hij weer het huishouden tot zijn moeder thuiskomt.
Roberto is nu uitgeroepen tot ,,de dapperste jongen van het jaar". Hij heeft een studie-
J beurs gekregen tot zijn achttiende jaar. Jammer genoeg vertelt het verhaal niet, wat er
a verder voor het gezin is gedaan
Overal ter wereld blijkt de jeugd tegenwoordig vatbaarder te
zijn voor allerlei kwalen dan vroeger. Aldus de verzuchting van
een Duitse arts, die vervuld is van grote zorg over de gezond
heidstoestand en lichamelijke conditie van vele jongeren. En elke
dag weer wordt zijn opvatting bevestigd.
Te vlugge groei
Byvoorbeeld door Werner K. Een
lange, flinke jongeman, werkzaam
by een bouwfirma. Hij woont met
zijn moeder, die weduwe is, in een
modern flatje. Het ontbreekt hem
aan niets. Toch worden hy en zjjn
moeder door vrees gekweld Want
Werner is niet gezond. Hij lydt
vaak aan ondraaglijke pijn in de
buurt van zijn halswervels en is
daardoor vaak misselijk. Iets waar
over een jongen van zijn leeftijd
uiteraard niet graag spreekt.
De artsen die hem onderzochten,
spreken van „acceleratie-verschyn-
sclen". Acceleratie is een veel ge
bezigd vreemd woord voor te vlugge
groei van jonge mensen. Zy wor
den tegenwoordig gemiddeld bijna
twee keer zo groot als een ridder
tijdens de middeleeuwen. Werner
K. heeft niet veel aan die uitdruk
king. Toch is hij bang, dat hy
moeilijkheden in zijn loopbaan zal
ondervinden, omdat hy zo vaak
ziek is.
By Marlies B. liggen de dingen
bijna eender. Het zeventienjarige
meisje kreeg direct na haar eind
examen een goede baan als leer
ling-bankbediende en zij verdient
zestien maandsalarissen per jaar.
Desondanks is Marlies vaak in de
lappenmand. Haar moeder zegt:
„Ach. dat zijn groeiverschynselen.
Toen ik jong wras konden we daar
alleen beter tegen".
De behandelende geneesheer zei
echter op een goede dag: „Die zo
vaak genoemde ontwikkeling van
jonge meisjes begint tegenwoordig
in het algemeen op veel jongere
leeftijd. Een meisje van zeventien
jaar is tegenwoordig vaak al een
jonge vrouw. Dan doen de z.g. civi
lisatie-kwalen zich voelen. Waar
het op aankomt, is er tijdig op te
letten".
Ook op platteland
Vaak wordt gedacht, dat derge
lijke klachten voornamelijk bij de
grote-stadsjeugd voorkomen. Maar
het nichtje van Marlies B„ dochter
uit een boerengezin, waar men van
ziekte nauwelijks weet heeft, kan
vertellen hoeveel moeilijker iemand
het heeft in een plattelands-ge
meenschap. wanneer er iets hapert
aan de gezondheid. Al heel gauw
wordt dan gezegd: ..Ach. die stelt
zich alleen maar aan", wanneer
blijkt, dat een jong meisje licha
melijk niet zoveel weerstand heeft
als het volgens algemene opvattin
gen wel zou moeten hebben.
Vandaar ook. dat men op het
platteland en in kleine steden ziek
ten pas veel later op het spoor komt
dan in grotere steden. In Duitsland
bleek althans by de doorlichtings
acties op het platteland, dat daar
veel meer mensen medische hulp
nodig hebben dan in het algemeen
werd vermoed. „In de meeste geval-
Jeugd sanatoria
Alarmerend
Nog altyd geldt, dat voorkomen
beter dan genezen is. Vandaar, dat
vele Duitse ziekenfondsen op grote
schaal preventief onderzoek laten
doen.
In 1960 «orden 4 >.000 jongeren
onderzocht, die met elkaar als een
representatief gemiddelde van de
gehele Duitse jeugd konden worden
beschouwd. Het resultaat van dit
onderzoek was een alarmsignaal!
Het bleek, dat een derde deel van
deze jonge mensen eigenlijk een
kuur zou moeten doen. Marlies B.
en haar nichtje waren daar ook bij.
Werner K. behoorde echter al tot de
categorie zieken.
Bijna een kwart van deze jonge
ren had ernstige voetklachten. Drie
procent had klachten, die een ge
volg waren van slechte lichaams
houding. Bovendien bleek ook, dat
drie procent van de zeventien- en
achttienjarigen aan een hartkwaal
leed.
Het alarmerende resultaat van
dit en latere onderzoekingen was
ook aanleiding, dat sedert oktober
1961 volgens de Duitse wet ter be
scherming van de jeugd, op grote
schaal jongeren, die in het arbeids
proces ingeschakeld zijn, medisch
worden onderzocht.
hier nog van jazz kan spreken, is
een tweede.
Oscar Peter soil.
„The sound of the Trio" (Ver
ve MGVV 9021 l.p.).
Tricotism Ou Green Dol
phin Street Thag's dance
III wind Kadota's blues
Bij het beluisteren van deze plaat
kregen wy de neiging om af en toe
te zeggen: „Jaja, dat kennen we nu
wel". Helemaal eerlijk is dat na
tuurlijk niet. Want men kan Oscar
Peterson veel verwijten, maar aller
minst dat hij zijn toehoorders niet
kan bezighouden Peterson is in de
beste zin van het woord een supe
rieure entertainer.
Maar zelfs superieure entertain
ment kan bij te grote dosering (en
er zijn heel wat platen van Peter
son verschenen) weerstanden op
roepen. Voor de Peterson-liefheb-
bers-door-dik-en-dun maakt dit
natuurlijk niets uit. Hun durven we
deze plaat dan ook met een gerust
hart aan te bevelen.
„The sound of the Trio" is het
vervolg op „The Trio live at Chi
cago". de langspeelplaat die met
een Edison werd bekroond. Bassist
is Ray Brown (als altijd goed op
dreef) en drummer Ed Thigpen, die
er echter nog steeds niet in is ge
slaagd ons eitarist Herb Ellis te
doen vergeten.
F. K
Omer Simeon 1929 (Coral 94.216 e.p.i
Fletcher Henderson Louis Armstrong
Coral 94.217 e.p.)
Jimmie Blythe 1932 (Coral 94.220 e.p.)
Een „speciale aan
bieding" voor de lief
hebbers van oude jazz:
een verzameling histo
rische opnamen uit de
jaren twintig, ten ge
rieve van de bezitters
van moderne platen
spelers overgebracht op
45-toeren-plaatjes met
verlengde speelduur.
„Pioneers of Jazz" heet
deze twintig e.p.'s om
vattende Coral-serie,
die al compleet te kry-
gen is. De grote ver
dienste van deze serie
is, dat zij opnamen
brengt die öf onbekend
zijn maar niettemin de
moeite waard öf be
kend z(jn maar niet of
nauwelyks in ons land
uitgebracht.
Dat laatste geldt bij
voorbeeld voor Pio
neers of Jazz nr. 17
met het orkest van
Fletcher Henderson,
een van de eerste .big
bands', waarin Louis
Armstrong een paar
jaar als eerste cornet-
tist werkzaam was.
Het in 1925 opgenomen
legendarische „Sugar
foot stomp", met een
fraaie solo van Satch-
mo. was tot voor kort
nergens in Nederland
te krijgen. Nu staat
het samen met „Mem
phis Bound" (1925),
..Copenhagen" en .Tea
pot dome blues' (beide
1924) op een Coral-e.p.
„Onbekend maar
niettemin de moeite
waard" geldt voor Jim
mie Blythe. die als nr.
20 de hekkesluiter van
Pioneers of Jazz is.
Met de Alabama Ras
cals, waarvan trombo
nist Roy Palmer deel
uitmaakte, speelde pia
nist Blythe in 1932 vier
pittige Chicago-jazz-
stukken, opgefleurd
door .scats" van Jim
my Bert rand, een vlot
te vocalist en wasbord
specialist
The Dixie Rhythm
Kings, de studio-groep
waarmee Omer Simeon
in 1929 zeer geslaagde
opnamen maakte (nr.
16 van de serie), be
stond voor het groot
ste deel uit „sidemen'
uit de oude swingband
van Earl Hines. Kla
rinettist Simeon was er
zelf lid van evenals
pianist William Bar-
bee. Beiden zyn vooral
goed op dreef in „The
Chant", een hommage
aan Jelly Roll Morton,
en ..Congo love song".
Tot besluit een woord
van lof voor de „ver
pakking". Zelden heb
ben we bij kleine jazz
platen zulke smaak
volle hoezen gezien
kleurige tekeningen op
een zwarte achter
grond, die zowel grap
pig als kunstzinnig
zijn.
F. K.
len gaat het echter om generatie
kwalen. minder om beschavings-
ziekten", zei een arts met een grote
plattelandspraktyk.
Volgens vele medici zijn vele jon
geren tegenwoordig zoveel vaker
ziek, omdat zij in de laatste jaren
van de oorlog dan wel vlak daarna
werden geboren, terwyl ook het feit.
dat een derde van de Duitse jeugd
opgroeit in gezinnen waar geen va
der meer is. een rol speelt.
Zoals vaak bij sociale aangele
genheden. was het ook hier weer
een vrouw, die door haar pleidooien
om ziekten van jongeren zowel af
zonderlijk te observeren als te be
handelen. baanbrekend werk deed.
Herta Meyer-Riekenburg slaagde er
in de overige bestuursleden van de
Duitse Raad voor Sociale Verzeke
ring er van te overtuigen, dat vele
jongeren veel vlugger genezen in
een omgeving van jongeren dan te
midden van oudere zieke mensen.
Daarom werd besloten, dat dit ver
zekeringsorgaan nog dit jaar twee
nieuwe sanatoria voor jongeren in
gebruik zou nemen.
bevat deze luxueuze uitgave acht
pagina's met tientallen foto's en
het levensverhaal van de chanson
nier, verteld door Jacqueline Car
rier. plus en daar gaat het toch
uiteindelijk om een plaat met
twaalf chansons, gecomponeerd en
gezongen door Aznavour.
De muziek van Aznavour behoeft
nauwelyks enige aanbeveling. HU
is het idool van vele Franse jonge
ren en van een niet te bagatellise
ren aantal Nederlandse jongens en
meisjes. Nog meer dan Becaud of
Brassens is Aznavour de vertolker
van het moderne Franse lied, het
show-chanson, waarvan b.v. „Donne
tes 16 ans" een kostelyk specimen
is. Hij is ook de zanger bij uitstek
van het meeslepende chanson
d'amour zoals „Qui" of „Trop tard".
„Tu exagères", „Jolies momes de
mon quartier", „Bon anniversiare
„Les deux pigeons", „Le jour se
léve". „For me formidable".
„Dors", „Au clair de mon Sme" en
„Oh toi me vie" maken het jubi
leum-dozijn vol. (Barclay 80.191).
Michiel de Ruyter bij
Jazzclub Leiderdorp
De Jazzclub Leiderdorp heeft
voor één keer zyn „soos" verplaatst
naar Leiden. De Leiderdorpse jazz-
fans komen vanavond om acht uur
in „De Ruif" (Janvossensteeg 59»
byeen om te luisteren naar Michiel
de Ruyter, die een lezing-met-pla
ten houdt over Sonny Rollins. Na
de pauze treedt het kwartet Kees
Nix op.
„We doen tegenwoordig veel te
weinig lichaamsbeweging. En
dat terwijl juist moderne, wer
kende mensen veel meer dan
ooit behoefte hebben aan sport
beoefening. Wij krijgen te wei
nig zuurstof en te veel lawaai."
aldus professor Leujeune. een
bekend specialist voor jeugd-
ziekten.
En wie iveet niet, dat tegen
woordig het leven van miljoenen
voornamelijk bestaat uit het
zich van en naar hun iverk be
wegen in auto's, autobus of tram
en dan na het avondeten in het
zittend kijken naar de televisie?
Wat dat betreft geven de oude
ren de jongeren wel het slechte
voorbeeld
Wie kwalen bij de jeugd wil
voorkomen, moet dus niet alleen
bij de jeugd beginnen. De levens
wijze van de ouders b.v. zou het
uitgangspunt van dergelijk on
derzoek moeten zijn. Daarbij
zouden uiteindelijk oud en jong
gebaat zijn.
En als je dan een plaat-in-
luxe-album onder ogen krijgt
van Charles Aznavour ter ge
legenheid van zijn dertigjarige
artiestencarrière, vraag je je
verbaasd af: is hij dan al zo
oud? Het naslaan van een han
dig boekje leert ons echter, dat
hij volgend jaar pas veertig
wordt. Als we in het album
gaan bladeren, worden we wij
zer. Chariot was pas negen
jaar, toen hij in zuid-Frankrijk
zijn debuut op de planken
maakte
QUI? dat is de titel van het
„byna-boekwerk". dat is ook een
vraag waarop in het album omstan
dig antwoord wordt gegeven. Be
halve een fraaie kleurenfoto van
de jubilaris (welke desgewenst uit
de omslag kan worden genomen)
Paul Desmond en Gerry Mul
ligan.
„Two of a mind" (RCA LPM
2624 l.p.).
All the things you are
Stardust Two of a mind
Blight of the fumble bee The
ivay you look tonight Out of
nowhere.
„Twee saxofonisten, een gedach
te" zou de vertaling kunnen luiden
van „Two of a mind", een titel die
wel zeer terecht is gekozen. De alt
saxofonist Paul Desmond (van het
Brubeck Quartet) en de bariton
saxofonist Gerry Mulligan zyn bei-
flen voortgekomen uit de West
Coast-school en zowel de een als de
ander is door de jaren heen de
hoofdprincipes van deze „jazzgolf"
trouw gebleven. Er bestaat tussen
de spirituele improvisator Desmond
en de degelijke, smaakvolle archi
tect die Mulligan is een volledig be
grip, dat hier resulteert in een van
de hartverwarmendste „cool"-ex-
plosies die we in lange tijd hebben
gehoord.
De opnamen zijn vorig jaar zomer
met tussenpozen van verscheidene
dagen in een studio gemaakt. Die
tussenpozen verklaren, waarom we
steeds verschillende begeleiders
horen. resp. de bassisten Wendel
Marshall, Joe Benjamin en John
Beal en de drummers Connie Kay
en Mel Lewis. Het wisselen van
bassist en drummer doet echter niet
de minste afbreuk aan wat deze
plaat belangryk maakt: de kunst-
The Modern Jazz Quartet.
Lonely woman" (London At
lantic HA-K 8016).
Lonely woman Animal dan
ce New York 19 Belkis
Why are you blue Fugato
Lamb, Leopard Trieste.
Is deze muziek „cool"?i Eerder
ijskoud. Third stream? Sterker nog
third-stream-and-a-half <zo staat
het achter op de hoes» Dat geldt
