Het Lied
van de
Zwarte Bergen
PANDA EN DE BEWOGEN BEWEGER
TANTE PATENT EN BUURMAN BEZIG
LEIDSCH DAGBLAD
VRIJDAG 5 APRIL 1963
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
door H. O. KON8ALIK
loldt klauterde verder. Hij
sun handen open aan de scher-
anden en verwondde zijn knie
heurde zijn broek toen hij uit-
i zich aan een vooruitsprin-
teenformatie wilde vastgrij-
en kwam hij op het pad en
langs tot de plaats waar hy
Jossip stond, die langzaam
noden kwam.
hield het slagkoord tussen
en toen hy naar beneden
Boven hem in de rots waren
ihouwen om daarin de spring
aan te brengen. Meerholdt
;ljn revolver uit het foedraal,
•ot.
st geen andere oplossing. Hij
weemaal, driemaal, het hele
leeg. Maar de schoten mis-
ip en ketsten naast hem op
and af. Meerholdt trilde der-
n het snelle lopen en de op
dat hij niet rustig had kun-
.ken.
hoorde het geknal van de
en zag naast hem de steen-
van de rotsen vliegen. HU
ir beneden en zag Meerholdt
en wrede lach speelde om zijn
lij klauterde naar de kant,
;y met zijn mond het slag-
rolde van de spoel. Dan keer-
/en terug en nam een zware
cnuppel mee. HU stond voor
r beneden hangende snoer.
Meerholdt het kon pakken,
lucifer stak hij het snoer in
zag toen hoe de kleine blau-
met razende snelheid langs
r omhoog gleed, naar de in
jeboorde gaten met sprmg-
eerholdt zag de kleine blau-
tegen de berg opgaan. Hij
dit de dood van het land zou
zijn.
e met de rug tegen de rots-
aaide Jossip de grote knup-
n kring om zich neen.
>ldt stond voor hem. bloe-
met gescheurde kleren. Hij
laar de blauwe vlam.
nogmaals dit is waanzin!
dat snoer af. Je weet niet,
Det!
■eet ik wel!" was zijn ant-
[n drie minuten zijn jullie
zopen rattenHU lachte hol
de met de knots toen Mcer-
h op hem wilde storten
ebben die duizend werklui je
vroeg Meerholdt. „Wat
te boeren je gedaan, Je vrlen-
e is het ontstaan?
Dit woord: APLOMB
'omb betekent: zekerheid
treden, zelfvertrouwen, in
'.onder met betrekking tot
tpaalde mate van zelfver-
reid in het mondeling
r maken van z'n stand-
Aldus het woordenboek,
woord is aan het Frans
id en wij volgen ook de
uitspraak. Eingenlijk zijn
?e woorden die samenge-
zijn. A plomb betekent
k: volgens het (pas)lood,
loodrechte stand. Van-
it in de fysiologie aplomb
it: die lichaamsstand
het gewicht zo goed mo-
over de ledematen ver-
s. Men spreekt bijv. van
plomb van een paard,
t vloeien de betekenissen:
itand, vastheid, zekerheid
n het bijzonder de vast-
.n het gedrag, het karak-
de houding.
den, je broers, het vee. Je zult a'.len
en alles vernietigen. Trek het snoer
weg!"
„De wereld moet ondergaan!" Het
gezicht van Jossip had niets mense
lijks meer. Hij grijnsde en bleef de
knuppel zwaaien. Het zweet, dat van
zyn gezicht droop, lekte hij met de
tong weg. Een onmens te zijn was in
deze ogenblikken zijn grootste triomf.
Hij schreeuwde zo. dat Meerholdt
de koude rillingen over het lichaam
liepen.
„Je kunt alles krijgen, Jossip"
Meerholdt stond machteloos voor
die krankzinnige man met zijn zwaai
ende knuppel. „Je zult die 100.000 di
nar krijgen, ook de vrijheid, geen
straf, kunt alles hebben, maar om
godswil, trek dat snoer weg. Je weet
niet wat je ontketent".
„Geef mij Rosa!" was Jossip's be
scheid.
Meerholdt deed zijn ogen een ogen
blik dicht. Over een paar minuten
zou de rots openbarsten en het inge
sloten water naar buiten storten. Dan
zou in het dal alles wat erin was,
verdrinken, de arbeiders, de soldaten,
alles en niets zou gespaard blijven en
dat om Rosa!
Meerholdt was aan een vreselijke
tweestrijd ten prooi. Toen klonk plot
seling zijn stem „ik geef je ook Rosa,
maar trek dan in Gods naam het
snoer weg!"
Jossip keek om. De blauwe vlam
was op de halve hoogte van de gaten
voor de springlading gekomen. Nog
drie minuten en de rotswand zou uit
elkander splijten. Plotseling zag hij
boven de berg een dikke rookwolk op
stijgen.
Kaarsrecht steeg de rook omhoog
boven het plateau, waar zijn hut ver
borgen lag.
Jossip klemde zijn knuppel nog vas
ter. De hut! Elena heeft de hut in
brand gestoken, ze is vrij, mijn hut
brandt, de hut voor Rosa en mtj.
„Sterven moeten jullie allen", riep
hij met overslaande stom. Hij huilde
uit woede, sloeg op Meerholdt in en
dreef hem voor zich uit. weg van het
snoer, dat algemene dood betekende.
In het dal zag kapitein Vrana de
schijn van het vuur in de bergen en
de dichte rookwolken. 4ij wees er op
en liep naar zijn manschappen. Ze
ven man met mij mee", commandeer
de hij. „Als er iets brandt, kan dat
alleen de hut van Jossip zijn! Wij
hebben hem. Jongens, wij hebben
hem!"
De acht mannen klommen tegen de
helling op. De stroom van vluchten
den uit Zabari hield aan. De laat
ste kudden werden weggedreven, de
arbeiders aan de dam brachten de
machines in veiligheid. Stan is Osik
stond op een hoogte en keek naar de
rook, die boven hem zichtbaar was.
Elena, dacht hij. Elena. Indien ze
jou redden, geef ik een miljoen voor
een nieuwe kerk in Zagreb!
Ralf Meerholdt bukte zich en wierp
stenen naar Jossip, die als een razen
de Roland zijn knuppel zwaaide.
Op dit ogenblik tikte iemand op
Ralf's arm. Hy keerde zich om en
liet de stenen, zo juist door hem opge
raapt, vallen. Rosa stond achter hem,
bleek, mager en met grote brandende
ogen.
,Red je', gilde hij, mijn God, red
Je toch! Dadelijk is je Kans verloren!"
Zij liep Meerholdt voorbij en ging op
Jossip toe. Als een wilde sloeg Jossip
toen hij haar zag komen. „Weg jy!"
kryste hy. „Weg jy!"
„Ik zal by jou blyven, Jossip." Ro
sa hief haar handen op, vleiend met
een kinderlyk gebaar.
,Ik wil je vrouw worden, maar doe
het niet!"
Onder het uitstoten van luide klan
ken sprong Jossip naar het snoer. Hy
bereikte het, en wilde iet naar bene
den rukken, doch de blauwe vlam ver
dween in het boorgat. Eén ogenblik
begrepen de drie mensen de catastro
fe, die zou volgen, dan barstte in de
bergen een oorverdovende slag los.
De bergwand scheurde open, een dik
ke angstaanjagende waterstraal spoot
er uit. Stenen, rotsblokken werden als
door een katapult weggeschoten. Het
bevryde water brak door de ver
scheurde wand en nam een gedeelte
van de berg mee. Het water vond de
weg naar het dal. In onmetelijke
kracht sleurde het alles mee wat op
de weg naar beneden weerstand wil
de bieden.
De lucht werd donker. Men hoorde
slechts het donderen van het water,
dat als een wals van vernietiging de
berg afging, alles dodend wat in zyn
weg kwam. Het was een lawine van
water vermengd met ontwortelde
bomen en meegesleepte stenen. Een
zondvloed was over Zabari gekomen!
Toen de rots werd opengereten,
vluchtte Rosa terug naar Ralf. Zij
vloog tegen hem aan en door de
botsing verloor hy het evenwicht en
stortte van de helling af.
Hij rolde met haar in zyn armen
geklemd naar de andere kant van
het dal en kwam in de wortels van
een boom terecht. Daar bleven ze
bewusteloos liggen, dicht legen elkaar
gedrukt. Ze zagen de ondergang van
Zabari niet.
Het meer stortte zich als een on
weerstaanbare watermuur op het dal.
Het trok Jossip mee, de wenende
Jossip. die zijn knuppel nog eenmaal
kon opheffen, voor de verschrikkeiy-
ke golf hem meevoerde. Dan bonsde
de vloed op hem neer, rotsbloKken
werden weggeslagen, het turbinehuis
zonk weg in de razende watervloed,
het kamp. de tenten en de wegen
wegspoelend.
Vrana en zyn zeven mannen wer
den van de helling weggeveegd en
door de watermassa meegevoerd naar
het dal: de laatste boeren, die nog
hun kudden haalden, verdwenen in
de maalstroom. En nog altyd brak
zonder ophouden het water met don
derend geweld uit de bergwand. Kris
talhelder water, dat in de zon glin
sterde als vloeibaar goud.
Stanik Osik stond op een eiland te
midden der vernietiging. Met ogen.
die alles nog niet begrepen, zag hy
de wereld om hem heen ondergaan.
Er was geen dal meer. Er was
geen stuwdam meer, doch slechts
water.
Geen turbines, geen kamp, geen
huizen, geen mensen. Slechts water
was er te zien. Bruisend water, dat
uit een reusachtige wonde in de berg
stortte en steeds verder doordrong.
De watervloed bereikte als een
wals de vluchtelingen op de berg
weg.
Bonelli zag het gevaar naderby
komen, hy pakte Katja beet, rukte
haar naar zich toe en droeg haar
op zyn armen naar een hoger gele
gen pad.
Het waren verschrikkelyke tonelen
die zich hier in deze stryd van wa
termassa's tegen onbeschermde men
sen en dieren afspeelde. Koeien en
schapen verdronken by honderden
in de kolkende stromen. De mensen
verkeerden op sommige punten in
volkomen paniek. De arbeiders wa
ren voor het overgrote deel in vei
ligheid.
De hulpdienst vond by de stuw
dam in enkele seconden de dood. On
der de boeren vielen de meeste slacht
offers.
Fedor en Maria stonden dicht by
Bonelli op een hoger gelegen lots-
plateau en zonden gebeden ten he
mel.
Zy knielden neer en terwijl onder
hen de onberekenbare kracht van
de brede en hoge watergolven alles
vernietigde, zongen zy oude liederen
van het land en baden de gebeden
hunner voorvaderen.
Over de smalle paadjes, waarover
enkele van de moedigste dieren een
weg naar de redding zochten, joegen
de mensen elkaar op. Tussen hen,
brullend van angst, klom een beer
mee naar boven. Arenden vlogen
over het verdronken land en nog al
tyd gulpte het water uit de rots
Stanis Osik stond alleen te mid
den van het water en staarde naar
de rots, die dit onnoemelijke leed en
deze vernietiging over Zabari had ge
bracht. Meerholdt's voorgevoelen was
weer werkelykheid geworden. Een
werkelijkheid, die honderden mensen
het leven kostte evenals duizenden
dieren en het tot nu toe gepresteer
de werk. De stuwmuur was totaal
vermorzeld. Tegen het met zoveel
kracht aanrollende water was nau-
welyks iets bestand gebleven. De
bruggen lagen als een hoop verbo
gen staal te midden van door midden
gebroken bomen in de vloed.
(Wordt vervolgd)
6074. ..Wat een toestandkreunde commissaris Vlees-
jager. „ik heb hier een gevaarlijke booswicht ingerekend en nu is
er geen cel om hem in op te sluiten; geen agentom hem te be
waken!"
..Net goed", zei Panda. ..Die arme meneer Zielepopel hoort
helemaal niet in een cel. Hij is helemaal star. omdat iedereen zo
lelijk tegen hem doet. Hij hoort eerder in een rusthuis!"
„Uitstekend!" riep de commissaris opklarend. „In het rusthuis
zitten mijn agenten dus daar kan hij streng bewaakt worden!"
En met nieuwe moed schouderde hij de heer Zielepopel en
sloeg de weg naar het Rusthuis voor Overspannen Agenten in.
Daar heerste alle rust. die zo nodig en zo heilzaam is. Ondee
de ervaren leiding van dokter Geestemelker deelde zuster All
kalmerende poedertjes uit. Dit alles had een gunstige uitwerking
op de overspannen agenten, zij raakten er zo langzamerhand van
overtuigd, dat hun schokkende ervaringen met roersels slechts
boze dromen waren geweest.
stripverhaal voor jong en oud door Annie M. G. Schmidt met tekeningen van Fiep Westendorp
364. Tante Patent kwam met een kloppend hart de hoek
van de straat om en keek met bange ogen naar het warenhuis. Het
stond er nog. Helemaal gaaf. Met gemengde gevoelens liep tante
Patent er langs. Het is misluktdacht ze. De bom is niet
ontploft. Gore Gerrit is een knoeier. Hij kan niet eens een goede
tijdbom maken. Maar misschien had ik ook een echte terrorist in
de arm moeten nemen. Per slot is Gore Gerrit gewoon een in
breker
Intussen zat de verkoopster, juffrouw Brigitte, bij de kapper
te drogen. Ze had het cadeautje naast zich gezet op de grond en
dacht er over na wat er wel in zou kunnen zitten. Het tikt
dacht ze. Het moet dus wel een wekker zijn, of misschien een lief
klokje voor in mijn boudoir. Die chef toch! Wat aardig! Straks
pak ik het uit uit. Als ik thuis hen
Tante Patent liep op dat moment langs de zaak ran kapper
Koltweef en dacht: Ik moet eigenlijk iets aan mijn haar laten doen.
voor ik naar de modeshow ga. Niets is trouwens zo rustgevend als
lekker drogen onder de kap!
En mijn zenuwen hebben zoveel te doorstaan gehadlaat
ik het maar even doen. Ze deed een paar stappen in de richting
van de kapsalon en toenEr klonk een daverende dreun.
Droogkappen. flessen en potten vlogen om haar oren. De hela
zaak van kapper Koltweef. met clientèle en al. ontplofte met een
dreun, die tot ver in de omtrek te horen was.
Vervolgverhaal voor tie kleintjes TSJIK, TUKIE EN TOKA
Ze zaten daar goed in hun hol. Na al dia
narigheid bij de kwaadaardige pomarad/a's waren ze nu vrö
en veilig, als ze zich maar goed schuilhielden.
Maar we moeten eten ook! bedacht Tsjik.
Ook daar wist de slimme Toka wel raad op. Hij keek eerst
of er geen pomaradja s in de buurt waren: toen nam hij hen
mee naar een palmboom, waarin hoog in de lucht rijpe kokos-
noten hingen.
Opzij! waarschuwde hij.
Toen gaf hij een paar stevige trappen met de achterhoeven
tegen de stam en daar kwamen de kokosnoten al naat
beneden ploffen
