Het Lied
van de
Zwarte Bergen
PANDA EN DE BEWOGEN BEWEGER
TANTE PATENT EN BUURMAN BEZIG
LEIDSCH DAGBLAD MAANDAG 4 MAART 1963
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
door H. G. KONSALIK
iaaat
•holdt duwde Rosa op zy en
op. Hij zag nu ook een ge-
die tegen de berg opging. Hy-
I Jliep hij er achteraan, sprong
Jde gevallen boomtakken en
«hem in het bos achterna. De
F.fte bleef één ogenblik staan en
Jjom. Dan rende hij weer door
«dween in het bos.
I ji Meerholdt de rand van het
|Éid bereikt, uitgeput en bezweet,
Wl hem de eenzame stilte. Hij
l' tegen een boom en poogde
ifKem te komen,
im voor de dag, als je geen
bent", bracht hy er met
leven en zij onderging dat als een
verschrikkelijke zonde.
fluisterde, maar niets verroer-
i tussen de bomen. Tien pas
tor hem. achter het struikge
Voor de deur van zyn directiekeet
gekomen, liep hy nog even naar de
kantine en klopte aan de deur van
Pietro Bonelli.
Eerst gebeurde er niets. Bonelli
zat helder wakker in bed en tastte
zachtjes naar zijn knuppel, die naast
hem op de vloer lag. Ook toen er
voor de tweede maal werd geklopt,
deed Bonelli niet open. maar sloop
zijn bed uit, keek op zijn horloge en
streed met zyn lafheid om de deur
niet te openen en uit het venster
Dr1rC/^ Hier w* iom hulP te roepen. Wie zou nu
u.t Kom kom hier. We zun |>s nachts 0m één uur op z«n deur
.riürm.iutï I bonz,,[1 indien het niet de bescher-
aanvalt. is een erbarmelijke mer van Katja was?
Zijn linker blauwe oog stak en
klopte, zyn neus was gezwollen en
jeukte. Dat was voldoende om hem
-voorzichtig te doen zijn.
mielde Jossip. Hy verroerde Wederom werd er geklopt. Bonelli
iet en hield de adena in. Zyn zuchtte. Liefde is een moeilijke zaak.
bloedden en deden hem pyn. steide hy vast.
lik maar een mes. dacht hy. Wie is daar" stotterde hy en hield
:heermes. myn lange scheer- zyn knuppel klaar alsof de onbe-
llr Llu v.Wa j we®rl®?f ®1?. met kende door de gesloten deur kon ko-
dende handen durfde hy zyn men
niet tegemoet gaan. Daarom „Meerholdt" klonk het luid.
op zyn verborgen plaats De ingenieur?" Bonelli lachte
ichtte tot Meerholdt terug ging zachtjes. „Dat is een domme grap.
Rosa, naar het dal. vriendje. De heer ingenieur ligt al
5«vond haar in de tuin achter lang te bed. Maak dat je weg
/Luis van Fedor. Zy zat op een j komt, anders sla ik je de schedel
n en huilde. in!»
wilde je doden" zei zij zacht. net was zijn zelfbewustzijn, dat
i lad de steen op jou willen doen steun kreeg door achter een goed ge-
O,omen". j sloten en stevige deur zo te spreken.
foF knikte.naar w*st e Hij liet dus tevreden de knuppel in
Vas.^ Ik heb geen vyanden in zyn hand balanceren. Ralf klopte
e/prp nogmaals .Bonelli" riep hy luid.
a keek van terzyde naar zyn „Maak eens open en geef mij een
I?, was bleek e,n kee^ ern- fies COgnac. Ik weet dat je in je ge-
Zijn blonde haren lagen kleve- heimzinnige kist nog een fles Na-
in het zweet op zyn hoofd. Hy poieon bezit".
van Jossip hoe zou hij Bonelli keek op. voorzover hy dat
weten. Niemand had hem ge- n0g kon doen en liet de knuppel val-
dat zij Jossip om hem had af-
Zij schaamde zich het hem
{gen en Fedor en Marina zwe-
angst voor de wraak van
De vellen lagen nog achter
uis. Niemand roerde ze aan. En
Fedor langs de plaats kwam
in die nacht de doodgesto-
lammeren had begraven, liep
tilling van angst hem door de
n, omdat het bloed over zijn huis
e lunnen komen.
11 hebt geen vijanden", zei ze
efiam.
srholdt zette zich naast Rosa
n ,m haar handen in de zijne, „je
'hier weg uit Zabari. Ik zal je
j"'Plewlja brengen. Daar kun je
v wonen en niemand zal ons
'<Hgen'\
rs jy ?Ga je mee
t moet hier bij myn werk bly-
t ik alleen naar de stad
len.
Napoleon, ging hem door het hoofd.
Dat weet alleen de ingenieur, ja dat
ij een gestudeerd man. Hij deed de
deur open en knipte het licht aan.
Verbluft keek Meerholdt hem aan en
trad de kamer binnen.
„Weer liet linker, Pietro?" vroeg
hij. Wat hij vroeger als een grappi
ge afwisseling had beschouwd van
het dagelijkse leven in het kampe
ment had nu door zijn eigen beleve
nis "n ander perspectief gekregen.
Hij trok Bonelli. die wat tegenstrib
belde onder de lamp en bekeek zyn
gezicht wat nauwkeuriger.
„De neus ook?"
„Hij heeft een grote vuist. Patro-
ne" jammerde Pietro.
„En weet je. wie het is?"
„Ik heb een vermoeden".
„Het gaat dus om een meisje. Bo
nelli?"
„Ja". Hij hield even op en keek
Meerholdt trouwhartig aan. „U hebt
mijzelf toegestaan haar in de keu
ken te nemen.
„In de keuken ja. maar niet ver
dien beslistheid, die geen weer- der!" beet Ralf hem toe. „Wat zyn
duldde. „Ik ga niet zonder jullie toch voor kerels!" Meerholdt
ogen waren treurig, zy
het hoofd. In dit schudden
kom je elke week bezoeken,
c Ik moet dikwijls naar Plewlja
hout te kopen".
ga niet zonder jou" antwoordde
PPig-
zal je beschermen, als hy je
.aanvalt
.*3 zal het niet meer durven".
J5eek naar het bos, dat donker
11 hen lag, vijandig en vreemd.
L 'je kunnen zien wie het was?"
sloot de ogen en antwoordde
ging zitten en schudde afkeurend
zijn hoofd.
„Die Bonelli wisselt de kleuren
van zijn ogen als een kameleon, de
chauffeur laat zich een buil slaan,
op anderen worden stenen geworpen,
alles vanwege de vrouwen".
Bonelli zuchtte. „Het is hier een
ruwe streek, Patrone. Maar men
went eraan".
„Wie heeft jou geslagen?" her
nam Meerholdt.
„De vriend van Katja Dobor. Jo-
1het was te donker". Toen barst- zef is zijn naam. Jozef Lukacz.
in huilen uit en zocht steun „En waarom geef je hem dan niet
djm. „Ik laat je niet alleen" fluis- aan? Waarom ben je niet bij mij ge-
;e'Z'j komen? Spreek eens met hem over
laat je nooit meer alleen. Wie j dag. dan zal hy je 's nachts wel met
ofermoordt, zal ook mij vermoor- 'rust laten!"
„Met hem spreken?" Bonelli floot
p is geen leven voor mij zonder tussen de tanden en voelde naar
gi 'zyn neus! En dat was een argument,
huilde nog en bedekte het ge- dat Meerholt overtuigde. Hy liet zich
met haar handen. Was het de fles cognac geven en ging naar
omdat zy tegen hem gelo- zijn barak
lad? Zij had de onbekende ge- De gebeurtenis van de aanslag op
en zij wist dat het Jossip was hem zelf hield hem meer bezig dan
ïst. En zy loog. omdat ze angst hij wilde bekennen. Hy had geen
Ize was bang voor Jossip en vijanden in Zabari. dat wist hy. Fe-
voor Ralfs leven. j dor en Marina hadden hem telkens
was de eerste leugen in haar weer bevestigd, dat de bouw van de
stuwdam het dorp weliswaar uit zyn
afzondering had getrokken, doch er
was daartegenover rijkdom in de
huisjes gekomen, althans iets wat de
boeren als rijkdom beschouwden.
In Bonelli's kantine en magazijn
kon men alles kopen wat de harten
van de inwoners van Zabari sneller
deed slaan. Bonte stoffen, zijden
halsdoeken, merkwaardig lichte en
stevige schoenen en kostuums zoals
de mannen nog nooit hadden gezien.
Zo was er nog meer. bijvoorbeeld de
Slibowitz. die in hen brandde en na
vier glazen gezang uit hun kelen
toverde.
In vele huisjes had men nu reeds
veldbedden in plaats van de slaap
plaatsen van hooi. Ze waren duur ge
kocht voor schapen en een varken,
waar Bonelli dringend behoefte aan
had. omdat hij Katja een heerlijke
schotel van zuurkool en varkensvlees
wilde voorzetten. Niemand in Joego
slavië kende dit en Bonelli had het
op een bouwwerk in Duitsland leren
kennen.
Er was dus vreugde in Zabari. Al
leen de Italiaanse werklieden vielen
niet in de smaak bij de boeren. Zij
waren te vurig van aard en liepen
te veel achter elke vrouwenrok aan,
die zich in de buurt van de barak
ken vertoonde.
Niet alleen Bonelli leed onder het
lot van deze geplaagde ridders. Na
het werk kwamen vechtpartijen voor
tussen de Italianen en jongelui uit
het dorp.
Vooral als de wijn de gemoederen
had verhit en de meisjes om het
kampvuur draaiden in de armen van
danslustige Italianen. Tot laat in de
avond klonk de muziek van de gita
ren en mandolines en hoorde men
de liedjes uit hun vaderland.
Maar die kleine moeilijkheden ver
duisterden de vreugde van de arbeid
nog niet.
Ook de buil van de chauffeur en
de van kleur wisselende ogen van
Bonelli waren geen alarmsignalen
voor een front van boeren tegen de
nieuwbouw.
Men zag in Bonelli met zijn be
drijf een soort van middelpunt van
Zabari. Zijn ogen en nu kort geleden
ook zijn neus brachten hem een ze
kere vermaardheid, die doordrong tot
Foca en Niksic. De chauffeurs droe
gen zijn liefdesroes van dorp tot
dorp verder.
Gevaarlijk was slechts de nachte
lijke aanval op hem, dat laten val-
i len van een steen, die hem moest
verpletteren. Deze aanval was een
bedreiging voor het gehele giganti
sche werk. Hy kon het bouwwerk
vernietigen, nog voor het tot leven
was gekomen. Het was een uiting
van diepe haat waarvan de gevolgen
niet konden worden overzien. Dit was
het wat Meerholdt plaagde. Wie kon
er belang bij hebben hem te ver
moorden? Wie was die onbekende
vijand? En waarom was hy een vy-
and?
Er waren fanatieke mensen in de
ze bergen, die alle vooruitgang uit
den boze vonden, ja zelfs haatten.
Trotse boeren uit dit land. die meer
vrede hadden met de bestendiging
van hun harde lot dan met de in
trede van de Nieuwe Tyd in hun
woningen.
I Vier jaren geleden was een klein
groepje naar de bergen van Sjenica
getrokken. Landmeters, geologen en
meteorologen waren het. Zy moesten
het gebied onderzoeken en plannen
maken voor de verkeersweg van Sje
nica naar Budimlje aan de Lim.
Hun laatste bericht kwam uit. Stavay
een gehucht aan de Dugapas. Daar
na scheen de troep van de aardbo
dem verdwenen. Men hoorde niets
meer. Vliegtuigen zochten het gebied
af, soldaten en politie kamden de
dorpen uit. Niets werd gevonden. Het
1 bleef een geheim van de Zwarte Ber
gen en de sombere boeren, die zich
in hun holen terugtrokken als er mi
litairen kwamen. Zou er in Zarabi ook
een fanatieke kerel zyn. die met
Meerholdt ook het werk aan de stuw
dam wilde vernielen. Zou de steen
een voorteken zyn van een komende
gebeurtenis?
Ralf zat aan tafel over zyn teke
ningen gebogen en piekerde.
Rosa kende de dader niet. Dat
maakte de oplossing van het pro
bleem moeilyker. Indien het iemand
uit het dorp was geweest, zou Rosa
hem moeten kennen. Een sabotage
daad? Een buitenlandse macht, die
er geen belangstelling voor had, dat
in Joego-Slavië grote krachtwerken
ontstonden, die de economie op ho
ger peil zouden brengen? Een poli
tieke aanslag?
Meerholdt stond tegenover een me
nigte vragen en raadsels. Hij keek
op zyn horloge. Het was twee uur
's nachts. Van 't bouwwerk aan de
andere kant dreunde motorenlawaai.
De nachtploeg ging naar het dal om
beton te gieten.
(Wordt vervolgd)
3274. De politiearts haalde een zilveren hamertje uit zijn
tas en gaf de heer Zielepopel een klopje onder de knieschijf.
..Geen enkele reactie!'' riep hij opgewonden. ..levenloos! Ach. wat
een prachtig, gaaf geval voor de wetenschap!''
..Helemaal niet prachtig!'' riep Panda boos. ..Die arme meneer
Zielepopel is helemaal verstard, omdat iedereen zo naar tegen
hem is. Echt zielig, hoor!''
Deze laatste opmerking had meer uitwerking dan het zilveren
hamertje. Inertus Zielepopel kwam in beweging, drukte de ver-
schrikte geneesheer ontroerd aan zijn hart en juichte: ..Ach. wat
aardig opgemerkt! Er is nog gevoel in de wereld! Gevoel Is
warmte en warmte is beweging!
Zo sprekende stortte hij zich op de instrumententas van de
dokter en begon de nuttige gereedschapjes te scheuren en te vou
wen. ..Mijn instrumenten riep de arts en wanhopig probeerde hij
een eind te maken aan de handenarbeid van zijn patient. Maar de
heer Zielepopel was zó in vervoering, dat hij het geruk en ge-
stomp van de ander niet eens bemerkte.
Panda sloeg het onrustig tafereeltje bedrukt gade. ..Dat wordt
weer een roersel", dacht hij bezorgd. ..en die rare roersels geven
narigheid!
stripverhaal voor jong en oud door Annie M. G. Schmidt met tekeningen van Fiep Westendorp
8—4. ..Goeie help wat naar voor ustamelde
tante Patent en trok een paar kleverige biljetten van Wethouder
Wipjes af. ,,'t Was ook in eens zo'n felle wind, nietwaar? Maar
wat ik u vragen wou. is dit: Er is een oude dame. zuster Klivia ge
heten. Ze woont in dat stuk bosterrein achter mijn huis. Ze woont
daar in een stuk ruïne, maar nu zijn ze bezig die bouwval te slo
pen. omdat er een warenhuis wordt gebouwd. En dus is zij dak
loos en nu wilde ik u vragen of maar kijk. daar zit ze!"
..Wat wie?" vroeg Wethouder Wipjes.
..Zuster Klivia schreeuwde tante Patent. ..Hier. vlak
bij. op de brievenbusDit is ze. Dit is zuster Klivia.
..Mijn waarde tante Patent, ik zie helemaal niets", zei de Wet
houder wrevelig." Tante Patent trok de rest van de kleverige aan
plakbiljetten van des Wethouders hoofd en riep: ..Kijk dan. Ziet
u haar nu?"
Zuster Klivia op de brievenbus deed haar mond open en riept
..Wee wee Raven en uilen!"
..Hoort u dat?" riep tante Patent. ..Hoorde u wat ze zei!"
..Ik hoor in het geheel niets", zei Wethouder Wipjes.
crvolgverhaal voor de kleintjes TSJIK, TXJKIE EN TOK A
77—78. Weer vlogen ze over de zee. Toka's staart draai
de lustig rond en Tsjik en Tukie zaten stevig op zijn rug.
't Ging toch maar mooi zo!
Maar opeens keken ze elkaar aan.
Wat ruik ik toch? vroeg Tsjik. de lucht opsnuivend.
fa. zei Tukie. Ik dacht het ook al Het lijkt wel
een brandlucht!
Ook Toka draaide zijn kop om: die had de vreemde lucht
ook al opgemerkt.
En toen zagen ze. wat er aan de hand was
Robert Bogey is op de renbaan
van Le Tremblav Frans cross-coun-
try kampioen geworden. Hy legde
het 11 kilomete1 ange parcours af
in 35 minuten e J5 seconden.
Piet van Est is in Gen als tien
de geëindigd in het circuit ,Het
volk", dat geldt als opening van het
Belgische wielerseizoen.
De wedstryd over 181 kilometer
werd gewonnen door de Belg Rene
van Meenen. die in de eindsprint
een groepje van drie renners ver
sloeg.
t Loda Troonbeeck het peloton achter
lzich lieten.
De jonge Belg Wouters, win-i het gezelschap van Ludo Janssens en
naar van o.a. Parijs-Tours 1961 heeft jr~
de Ronde van Belgisch Limburg
voor professionals gewonnen door
onze landgenoot Jo de Haan in de
eindsprint te verslaan. De beslissing
1 viel pas enkele kilometers voor het
einde, op een circuit rond Sint-Trui
den. toen Wouters en De Haan in
De voetbalwedstryd België (on
der 23 jaan- Jong Oranje, die za
terdagmiddag in Turnhout zou wor-
|den gespeeld. Is in verband met de
terreingesteld afgelast.
I De Italiaan Franco de Plccoli.
I de Olympische kampioen in het
zwaargewicht, heeft in het Romcin-
se Plazzo dello Sport opnieuw een
knock out overwinning behaald. In
Ide tweede ronde werd De Piccoli's
j Amerikaanse tegenstander Tonny
Hughes uitgeteld.
