Max Woiski jr.
SANDI FORT
GRAMMOFOONPLAAT STEEKT DE DRAAK MET KENNEDY'S
Violiste ROMY j
ENORM SUCCES IN AMERIKA
lie eer I
zingende
moeder
van vier
dochters
Pe grote successen
an l'iaj
Vraat
I MAX WOISKI jr. met zijn ontdekking SANDI FORT
Geef W!M moar een
zwoeSe nacht in Krimpen
Mi
en oer-gezellige calypso-stijl gego
ten.
Zo componeerde Max Jr. een lied
ter gelegenheid van het vijftigmil-
Joenste produkt van een ingenieurs
bureau. Over uitvoering en idee
ging hij met een van de directiele
den. dat was de heer F. Schomper,
praten.
Het Hulzens echtpaar, zeer muzi
kaal, had enige vryetyd-creaties op
een bandje gezet en iegde dat Max
ter amusante ontwikkeling van het
gesprek en ter beoordeling voor.
Woiski junior sprong op en dat be
tekende wat. Enkele minuten later
was besloten, dat het jubileum-
plaatje mede door de stem van de
mg ïnieurs-echtgCnote gevuld zou
worden.
Talent
Max Woiski rook bovendien talent
voor het bedrijf, dat hij als tiende
forse zijtak op de vaderlandse pla-
tenstam. wenste te enten. De gitaar
van de heer Schomper werd ver
vangen door een heel orkest van
Mr. Max Mackintosh «Produc
tions». zoals Max zijn industrie ging
noemen.
En nu reeds bruist de stem van
Sandi Fort door de ether, misschien
op weg naar platenroem. De tijd
zal het leren of de charmante moe
der van vier lieftallige dochtertjes,
een graag beluisterde gaste zal wor
den van de privé-draaitafeltjes.
In elk geval heeft zij enige mu
zikale scholing. Thuis, vroeger in
haar geboortestad Rotterdam, zong
zij duetjes met haar moeder, in het
telegraafkantoor, waar zij werkte
beperkte haar muzikale uitingen
zich tot neuriën en na haar huwe
lijk. tot solo's met begeleiding van
haar mans' gitaar. Lex Karse-
meijer, de Bussumse koordirigent,
polijstte haar stem. toen zij in pro
Musica enige jaren temidden van
de geselecteerden stond.
Ondernemend
Max Woiski Jr. Is echter een on
dernemend man. Hij geloofde in
zijn ontdekking. Aan de Laan van
Meerdervoort in Den Haag, ontwik
kelde hij zijn plannen. Daar vestig
de hij zijn bedrijf, al liet hij zijn
Amsterdamse Tropicana Club niet
in de steek. In Den Haag groeide
de gedachte Sandi meteen maar in
zes gedaantes op drie plaatjes te
..zetten" en op de markt van de ge
groefde matrijzen te brengen. Met
„Oh, wat een maan" eerde Sandi
Fort, Lex Karsemeijer. want diens
echtgenote componeerde het lied.
Voor de rest beproefde, populaire
songs. Orkesten van Martin Beenen
en Max Woiski zelf begeleidden de
vriendelijke stem.
Max is er van overtuigd, dat zij
het „heeft" en wil het vast niet bij
de drie plaatjes laten. Hij gaat ove
rigens nog meer troeven uitspelen.
De High- en Diamond Fyve, het
kwintet Jan Morks en Johns Jazz
men onder leiding van dezelfde Jan,
zijn reeds door hem geëngageerd.
Max fluistert, dat hij nog meer ta
lent op het oog heeft. Neen. namen
wil hij nog niet noemen. Afwach
ten maar.
Met Sandi Fort heeft Mr.
Mackintosh in elk geval een origi
neel visitekaartje gepresenteerd.
mn» ITvrwXne" hnnoliilf nipf. rif»
Columbia heeft wel een bij-
\zonder gunstig moment uitge
kozen. Terwijl de figuur van
\Edith Piafals gevolg van een
\druk besproken en druk be
schreven huwelijk, als nimmer
tevoren in het brandpunt van
\de publieke belangstelling, is
van deze chansonnière 'n unie-
ta langspeelplaat uitgebracht,
'getiteld "Les plus grands suc-
fès".
De grootste successen van Piaf,
ze staan er allemaal op, vanaf „Les
trois cloches", waarmee haar roem
rijke carrière werd ingeluid, tot en
met „Exodus", hopelijk niet de
exodus van Piaf als fenomenaal
artieste.
Vijftien jaar liggen tussen „Les
trois cloches", dat zij met Les Com
pagnons de la Chanson naar we
reldroem zong. en „Exodus". En het
is een wel zeer grillige curve die
beide verbindt. Want er zijn Jaren
geweest dat men de „mus" bijna
was vergeten, even goed als er tij
den waren dat vrijwel heel Frank
rijk haar bejubelde.
Deze wisselvalligheid van het lot
komt ook op de plaat tot uiting.
Maar liefst vier van de twaalf suc
cesnummers dateren allemaal uit
1960: „C'est l'amour", „Cri du
coeur". „Non. je ne regrette rien"
en „Jerusalem". Doch de jaren
'47'49. '52'53 en '56'58 schitte
ren door afwezigheid.
Behalve de genoemde chansons
staan op deze plaat: „Hymne a
l'amour", „La vie en rose", „Padam",
„La goualante du pauvre Jean",
„C'est k Hambourg" en „Milord".
(Columbia C 83340».
Men behoeft geen teenager
te zijn om als zangwonder de
discolucht ingeschoten te wor
den. Er zijn (gelukkig!) uit
zonderingen op die schijnbare
regel, zoals Jopie Sandi Fort.
Zij is de categorie van de twin
tigers ontgroeid en koerst nu
rustig vooraan in de dertig.
Even rustig als zij de huishou
ding beheerde aan de Huizen-
se Bachlaan. Een goede, lieve
moeder van vier dochters.
Mmr er is nu enige variatie ge
komen in haar dagelijks leventje
van kindertjes aankleden en des
avonds lekker toestoppen. Zij is
ontdekt. Talentenjager MaxWoiski
jr., was er verantwoordelijk voor.
Mevrouw J. SchomperFort is als
Sandi Fort de showbusiness inge
gaan.
Max Woiski Junior, die zich na
drukkelijk heeft losgewerkt uit de
voetsporen van zijn vader, schrijft
songs en teksten voor opdrachtge
vers. Reclamemuziek, door de Su
rinaamse musicus in de degelijke
Hillel en Aviva, de superieure
vertolkers van het authentieke
Israëlische volkslied, hebben
ernstige concurrentie gekregen.
Hamelijk van de Karmon Israeli
Folk Dancers and Singers, van
wie inmiddels in ons land al de
tweede langspeelplaat is uitge
bracht. En al spannen Hillel en
Aviva in artistiek opzicht nog
steeds de kroon, de groep van
Jonathan Karmon heeft andere
dingen op hèn voor. Om te be
ginnen de geestdrift en het tem
perament van haar tien jeug
dige leden. En verder haar re
pertoire, dat gevarieerder is,
a.h.w. dichter bij deze tijd staat,
ook al is het geput uit die ene
zelfde bron: de rijke folklore van
de jonge staat Israël. Overigens
hebben de Karmon Singers ook
artistiek gezien een hoge graad
van perfectie bereikt.
Van de twintig nummers die
zij op hun nieuwste Lp. zingen,
en spelen, klinkt slechts een en
kele. „Shalom aleichem" bijvoor
beeld, meteen bekend in de oren.
Maar wie de plaat meermalen
draait, zal ook met de andere
weldra vertrouwd zijn, en
zonder dat ze hem gaan verve
len. Van harte aanbevolen.
„Karmon Israeli 2" - Amadeo
AVRS 9028)
Toen Carl Foreman in de studio's van Shepperton (Engeland)
opnamen maakte voor zijn groots gemonteerde film "The Vic
tors" moest Rong Schneider als violiste voor de camera's ver
schijnen.
De voormalige ..Sissi" heeft heel wat uurtjes moeten oefenen
voor ze ..Humoresque" dragelijk op de snaren kon produceren.
Na met „De koningin van Lombardijete hebben gereden en „Aan
de Amsterdamse grachten" te hebben vertoefd heeft Wim Sonneveld
nu „Een zwoele nacht in Krimpen aan de IJssel" doorgebracht. Het
resultaat van deze nachtelijke escapade, een vlotte tango met een frisse
tekst, vindt u op zijn nieuwste e.p. samen met „Luchtkastelen" van
Louis Davids, „Zo heerlijk rustig" en „Huis-, tuin- en keukenliedje"
Het zjjn speelse liedjes met een vleugje humor, een vleugje poëzie
en een vleugje levenswijsheid. Ze worden allerbeminnelijkst voorge
dragen door Wim Sonneveld, die we reeds kennen als een uitstekend
cabaretier en die we steeds meer leren waarderen als chansonnier.
Het plaatje heet „Zo heerlijk rustig" (Philips 438 138 PE).
We blijven nog even in de sfeer
van de originele volksmuziek met
de e.p. „Famous Hungarian Folk
songs". Vervaardigd in Boedapest
Gespeeld door een onvervalst zigeu
nerensemble onder leiding van La-
katos Sandor. Een allround Hon
gaars plaatje dus. waarop virtuosi
teit en muzikaliteit, bruisend tem
perament en dromerige romantiek
hand ln hand gaan. (Qualiton
EP 10007».
Het is wat moeilijk overschakelen
van de meeslepende poeszta-klan-
ken op de slepende en allesbehalve
authentieke Hawaii-deuntjes van
The Waikiki's. Palette is er niet
voor teruggeschrokken een lang
speelplaat van hen uit te brengen
met maar liefst twaalf nummers.
En ze zijn in hun genre echt niet
slecht. Voor de liefhebbers van dit
genre.
Maar Sinatra, Williams en
Bernstein ten spijt. Frankrijk is
nog steeds de grootste produ
cent van goede lichte muziek.
En geheel in de lijn van deze
goede traditie is de nieuwe ju
bileum-) e.p. van Georges Bras-
sens, die tien jaar geleden in
Parijs zijn carrière begon als
dichter-zanger. Vier verrukke
lijke chansons - Marinette, Je
me suis fait tout petit, Auprès
de mon arbre, La cane de Jean
ne - „verpakt" in een feestelijk
albumpje met verhalen over en
toto's van de jubilaris. (Philips).
Uit Amerika wordt af en toe ook
lichte muziek geïmporteerd die het
aanhoren beslist waard ls. Zoals de
CBS-single met Gershwins „Sum
mertime" en de evergreen „Don't
you believe It", welluidend en knap
gezongen door Andy WUIlams.
Drie leden van de Sinatra-clan
Frank zelf, Sammy Davis en Dean
Martin hebben twee oudjes op
de plaat gezet In de vorm van pit
tige, grappige duetjes. Frank en
Sammy zingen „Me and my sha
dow" en Sammy en Dean „Sam's
song" (Reprise).
EDITH PIAF
vroeger
EDITH PIAF
thans
Onder heel veel kerstbomen, in Wash
ington, in Neio York en overal elders in
de Verenigde Staten, lag deze winter de
langspeelplaat met de titel: „The first
family". Op de omslag ziet men het
Witte Huis en daarvoor een groep men
sen, waarvan de centrale figuren vrij
grote gelijkenis vertonen met president
Kennedy en zijn populaire echtgenote
„Jacky". De stemmen, die men op deze
plaat hoort, zijn die van Vaughn Mender,
van Naomi Brossart en vele anderen,
maar men zou zweren, dat het de stem
men waren van de president, van zijn
echtgenote, van zijn familieleden en van
de politieke figuren in zijn entourage.
Het geheel is een prachtige, soms bij
tende satire. Dat dc plaat zulk een ge
weldig succes heeft, kan men als een
compliment voor Amerika en de Ameri
kanen beschouwen. Men mene niet, dat
de Kennedy's impopulair aan het worden
zijn en dat honderdduizenden zich daar
om verkneukelen in deze persiflage. Het
is eerder zo, dat hun populariteit zo groot
is, dat alles wat er over hen verschijnt,
een groot publick vindt. Maar dat pu
bliek is niet zo idolaat-bewonderend, dat
het geen plezier meer zou kunnen heb
ben in een uitstekende paskwil, die de
draak steekt met karakteristieke hebbe
lijkheden van de hoogsten in den lande.
Sommige Amerikanen zijn zo naïef om te
menen, dat men zich in de Verenigde Stateh
pas werkelijk vrij kan voelen. Op hun vraag,
of wij ons niet heerlijk vrij voelden in hun
land. hebben wij steeds maar geantwoord:
„O zeker, maar ik voel mij op zijn minst
even vrij ln Nederland". Toch is de vrijmoe
digheid, waarmee men gedurende de Kenne-
dy-periode over de regering en de politici is
gaan spreken (lk decfc vooral ook aan het
nieuwe, politieke cabaret», voor Amerika
eigenlijk iets nieuws: een uiting van vrijheid,
die lang niet in alle zogenaamd vrije landen
getolereerd worden. (Over communistische of
dictatoriaal geregeerde staten behoeft ln dit
verband niet eens te worden gesproken». En
van die nieuwe vrijmoedigheid is deze popu
laire grammofoonplaat een goed voorbeeld.
Vaughn Meader, de man die Kennedy im-
miteert, is nog maar heel kort bekend. Pas
in de zomer van 1962 is hij ontdekt. Hij heeft
veel succes gehad in elegante nachtclubs ln
New York, hij maakte in de herfst van 1962
furore op het t.v.-programma van Ed Sulli
van en het tijdschrift Life heeft een groot
artikel aan hem gewijd.
programma gezien, waarin mevrouw Kennedy
aan een bezoeker het Witte Huis toont. Over
dat programma waren de Amerikanen nogal
in de wolken. Het doet daarom weldadig aan.
dat de makers van deze plaat, zo vrijmoedig
de draak hebben gestaken met de nogal lij
zige verrukking, die mevrouw Kennedy een
half uur lang wist vol te houden, terwijl zU
praatte over het Interieur van de presiden-
tiëleambtswoning.
De grammofoonplaat geeft 'n aan kolder gren
zende karikatuur van die t.v.-vertoning; maar
al moet iedereen beseffen, dat deze karika
tuur onmogelijk overeen kan komen met de
werkelijkheid, de persiflage ls scherp en raak.
Do beste troost voor mevrouw Kennedy is,
Naomi Brossart, een mannequin, die uiter
lijk vrij veel op mevrouw Kennedy gelijkt en
die meesterlijk, met schorrige, omfloerste
stem, haar manier van praten weet na te
doen, staat ook nog vrijwel aan het begin
van haar carrière. Dat kan niet gezegd wor
den van Norma Macmillan, al imiteert zij ook
Kennedy's dochter Caroline. Deze Norma heeft
al jarenlang een grote reputatie als naboot
ster van kinderstemmen in t.v.-reclame en
in tekenfilms.
Men moet In Amerika wonen om deze plaat
ten volle te waarderen, maar ook buiten de
Verenigde Staten zal men zich toch wel met
(leze persiflage kunnen amuseren. Ook in het
buitenland heeft men misschien wel het t.v.-
dat de films, die men heeft opgenomen van
haar bezoeken aan India en Fakistan, zo on
eindig veel beter waren dan dat t.v.-pro
gramma over het Witte Huis.
De president zelf komt er in het algemeen
wat beter af. Zijn manier van praten, zijn af
rammelen van feiten, zijn afkondiging van
beslissingen worden prachtig nagebootst. Een
kinderjuffrouw vraagt hem een uitspraak
over de verdeling van het speelgoed in het
bad. Kennedy antwoordt met de karakteris
tieke zin: „Laat ik dat erover zeggenen
dan volgt zfjn beslissing, die onder andere in
houdt. dat Caroline met negen van de PT -
boats mag spelen en baby-John met de an
dere negen. (Het was als commandant van
een P T -boat in het Verre Oosten, dat Ken
nedy de heldhaftigste periode van zijn oor
logscarrière beleefde).
Veel grappen worden er in Amerika ge
maakt over de vele Kennedy's en aange
trouwde Kennedy's, die thans regeringsfuc-
ties vervullen. Een korte scène doet horen,
hoe mevrouw Kennedy, voor het slapen-gaan,
aan haar man verzoekt nu eens een paar
dagen zonder familieleden te zijn. De pru
dent stemt toe, HU zegt: „Doe nou het hcht
maar uit. Wel te rusten Jackie". En dan laat
hU er heel onverwacht op volgen: „Wel te
rusten Bobby, wel te rusten Ethel". Bobby
en Ethel zijn de minister van Justitie Robert
Kennedy en zijn sportieve vrouw). Mooi is
ook een variatie op een radio-aanmaning, die
de Amerikanen aanbeveelt om ter stembus
te gaan. Die luidt: „Stem op de kandidaat van
uw keus. maar stem De persiflage is:
„Stem voor de Kennedy VRn uw keus. maar
stem
Op een persconferentie vraagt men de pre
sident of hU zou wensen, dat zijn zoon pre
sident werd. Het antwoord is: „Beslist niet.
Ik vind dat hU eerst moet afstuderen".
Men zou nog lang door kunnen gaan
met navertellen over deze plaat. Maar de
hoofdzaak is, dat hier de zwakheden en
hebbelijkheden van belangrijke politieke
leiders aan de kaak worden gesteld, tot
amusement van miljoenen Amerikanen.
Soms zitten zij daarbij te gnuiven
maar veel vaker luisteren zij met die ver
tederde glimlach, die men ook toont,
wanneer men de eigenaardigheden waar
neemt van een familielid, dat men zeer
bewondert, maar wiens typische hebbe
lijkheden men daarom toch heel goed
kent.
Ook bluessou ter Ray Charles
zingt op zijn nieuwste plaatje twee
liedjes die in vroeger jaren erg po
pulair zUn geweest. Het zUn ..You
are my sunshine" en „Your chea
ting heart" (ABC-Paramount).
Leonard Bernstein heeft fUne
muziek gecomponeerd voor de mu
sical „West Side Story", waarvan
prompt ook een film is gemaakt
met o a. Natalie Wood en George
Chakoris. De originele filmmuziek
nu is door CBS op de plaat gezet.
Zo zijn „Maria" gekoppeld met ..To
night" en ..Gee, officer Krupke"
gekoppeld met „I feel pretty" op
singles uitgebracht. Vooral de laat
ste is bijzonder aardig.
Voor de liefhebbers van mars
muziek goed nieuws: er ls een
nieuwe single van de persen gerold
van de Kapel van de Koninklijke
Luchtmacht. Als we goed hebben
geteld, is dit al het tiende plaatje
van kapitein H. F W. van Diepen
beek en zijn mannen. En zij spelen
op deze even Joyeus, accuraat en
pittig als op de voorgaande negen.
Ditmaal brengen zij de ..RAF-mars"
en „March of friendship" ten ge
hore (CNR).
Haar eerste gouden plaat kreeg
Anneke Grönloh voor ..Brandend
zand" haar tweede haalde zij in
rëcordtijd met „Paradlso" binnen.
Beide bestsellers staan nu op één
ep. waarop Anneke verder nog
„Niets ter wereld kan ons scheiden"
en „Trommel van Bahia" zingt
(Philips).
Na deze Nederlandse aanwinsten
enkele Duitse bijdragen. Allereerst
„Roter Lampion" gespeeld en ge
zongen door het zeer gediscipli
neerde. (bij onze oosterburen) zeer
populaire en vakbekwame Hazy
Osterwald Sextet. Op de andere
kant ,X)a ls natilrlich wieder mal
'ne Frau dran schuld" (Polydor).
Op een Palette-single speelt Pe
ter Kreuder gepopulariseerde semi-
klassleke muziek, namelijk „Inti-
mite" en „Souvenir de Varsovle",
resp. bewerkingen van Choplns
etude no. 3 en mazurka opus 7.
Melodieuze pianomuziek.
Besluiten we met Italië en Los
Marcellos Ferial, die de zoveelste
uitvoering verzorgen vaa „Cuando
callenta el sol". Öp de .ie
slow rock „Llorando «se aorml"
(Durlum).
