f
Met Gaitskell is een groot en
integer politicus heengegaan
Grote verslagenheid
bij Labour en zijn
tegenstanders
ROTTERDAM maakt burgers
tot hulp-sneeuwruimers
PANDA EN DE MEESTERSECRETARIS
TANTE PATENT" (III)
LEIDSCH DAGBLAD ZATERDAG 19 JANUARI 1963
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
43)
Het hart van de arme Susan stort
te in dat gelach, alle ellende en
schande van het laatste halve Jaar
uit. al de angst om hem, om wie ze
dagtUjks gesidderd had en om wie nu
niets meer te sidderen was. Ze voelde
niet meer. dat Holborn haar vast
hield LU keek strak naar dat lange
♦malle door verdriet verteerde ge
zicht. Plotseling zonk ze bewusteloos
op de grond. Holborn legde haar
voorzichtig op het andere bed.
Nicol kwam binnen. Zijn zware
«tap was ai op het dek te horen. Ook
de kapitein kwam. en zelfs George
was door de kreet van Susan uit
zijn kooi gejaagd. De kapitein en Ni-
col wilder het niet geloven; Gill dood.
Pit betekende een enorme leegte.
Want die Gill was de ziel van het
transport geweest. Zelfs Aitken voel
de, da» door Gill's dood de reis van
zijn „Lady Julian" niet meer dezelfde
was.
„We zullen hem een eervolle begra
fenis geven", hoorde Lil de kapitein
zeggen. Ze bleef in de deuropening
itaan, want Aitken sprak verder:
„We weien weliswaar niet, wie hij
ln werkelijkheid was, maar we weten
toch meer van hem dan van vele
andere mensen, van wie we veel den
ken te weten. Dit zullen we hem mor
genochtend allemaal zeggen, als we
fiem naar z\jn laatste rustplaats
brengen".
Hij wendde zich tot Holborn: ..Mor
een vroeg om acht uur moet het ge-
leuren' en toen tot Nicol: ,.De hele
bemanning is erbij, en ook alle meis
jes moeten aantreden".
Nadat de kapitein nog een kort
gebed had uitgesproken, staande voor
iet bed. verliet hij de hut. George zat
onbeweeglijk op een stoel en staarde
r.aar de dode Gill. Had hij dit ge
wild? Het was heel iets anders als je
«en mens. half waanzinnig van
woede, over de reling probeert te du
wen en hem tijdens de worsteling
«en mes in zijn rug steekt. Maar als
die man dan zo moest sterven, zoals
hier, dan was het toch veel erger. Het
was nu wel bekend geworden, dat hij
«en vechtpartij met Gill had gehad,
zat hij hier, als zijn moordenaar.
George was niet sentimenteel; hij
dacht niet in het minst: „Die arme
Jill'Hij betreurde alleen, dat hij
•jet meer met hem kon spreken, dat
nj hem geen enkele kans meer kon
even. Hij had er ook geen spijt van,
at hij die nacht zijn mes tegen Gill
«trokken had. Het was onbelangrijk,
tie van hen beiden over de reling
«gaan was de zaak zou in elk ge-
al glad geweest zijn. Neen, integen-
leel: hij bleef nu Gill voor altijd iets
chuldig. Op dat moment stond Su-
an op als iemand, die uit een diepe
Jaap ontwaakt. Ze ging voor het bed
taan en streek zorgvuldig haar Jurk
!ad, heel langzaam en zorgvuldig,
rant ze vond telkens toch nog weer
irgens een plooitje.
Toen greep ze zich met belde han-
len in het haar. Haar gezicht had
fts volkomen afwezigs. Toen begon
e het bed op te maken. Ze schudde
iet kussen op en trok de dekens recht.
)e mannen keken angstig naar haar,
rant ze waren bang voor het mo-
nent, dat ze zich om zou draaien en
taar dode Gill zou zien. Ze deed een
tap in de richting van Nicol, keek
lem vragend aan, maar scheen hem
liet te herkennen zoekend keek
e in het vertrek om zich heen. Ze
ag het bed. waarin Gill lag. toen
ntdekte ze Lil in de deuropening.
Heel even werden haar afwezige
peïtlikken verhelderd door de blijd-
- •jchap der herkenning. Ze liep naar
Jl, bleef voor haar staan en zei
acht: „Ik moet naar huis. naar
Ujn ouders. Ik moet hun alles ver-
lUen, ze weten nog van niets".
„Je moet nu naar bed gaan, Su-
lan. je moet tot morgenochtend gaan
lapen".
„Moet ik?" vroeg Susan peinzend,
irgen is alles veel beter."
r-UN
■anMoi
ne
Kunnen de heren misschien weg
gaan?" vroeg Susan zacht.
„Natuurlijk," zei Lil, ..de heren
gaan direct weg". Susan ging weer in
het bed liggen.
„Doe je de lamp uit. Lil?" Lil
streek over Susan's gezicht. „Je wekt
me toch, morgen?" „Ja, ik wek je
wel."
„Het is mogelijk", zei Holborn. „dat
ze plotseling weer met dezelfde kre
ten wakker wordt".
„Ik geloof het niet", antwoordde
Lil „Ze sliep al. toen ik de lamp uit
draaide".
Het was precies zoals Lil zei. Susan
sliep de hele nacht. Toen Lil de vol
gende morgen binnenkwam, zat Su
san op de rand van het bed haar
haren te kammen.
Ze zag hoe de matrozen kwamen
die de dode Gill naar buiten droegen.
Maar het drong niet tot haar door.
dat het Gill was.
Lil lag de hele nacht in tweestrijd,
of ze naar George zou gaan en hem
alles zou zeggen wat ze sinds een
paar uur wist. Maar zou dat iets aan
de zaak veranderen? George kon
zich toch op geen enkele manier red
den. Het noodlot, dat voor Gill zo
onbarmhartig was, kon voor George
toch nauwelijks barmhartiger zijn
En toen kwam het haar opeens voor.
dat ze ook niet het recht had, George
te waarschuwen. Dat. wat gebeurd
was, lag in Holborn's handen. Ze
moest het aan Holborn overlaten: hij
zou wel uitvoeren, wat hij samen met
Gill besproken had.
Toen de bemanning en de meisjes
aangetreden waren en ook Lil naar
boven ging. voelde ze zich heel treu
rig zowel om Gill als om George.
Het schip zou nu wel te horen krij
gen. wie luitenant Smasburv in wer
kelijkheid was. Ze verwachtte, Geor
ge al niet meer temidden van de an
deren te zien staan. Tot haar grote
verbazing stond hij naast de kapi
tein.
Holborn, die naast hem ging staan,
sprak zachtjes de merkwaardigste, de
kortste en meest schokkendp rouw-
rede uit. Hij keek op Gill's lijk neer,
dat. door Nicol in zeildoek genaaid
en ln de vlag van het koninkrijk ge
huld. op een zwarte doek naast de
reling lag. en zei zacht, maar eigen
lijk slechts voor haar oren bedoeld:
„Gill blijft Gill".
De kapitein sprak ook enkele woor
den Het leek Holborn, dat ze alle een
dubbele betekenis hadden.
Het kwam er niet op aan. zei de
kapitein, wie iemand was. maar wat
iemand was. Met de matroos Gill
ging een mens van de „Lady Julian"
heen. die haast geen naam had. want
hij was pas op het laatste ogenblik
uit het grote Londen aan boord ge
komen. om hier zijn plicht te doen.
En hij had meer dan dat gedaan.
In die enkele weken was hij een stuk
van het schip geworden, dat de „La
dy Julian" met een zwaar hart en
bittere gedachten aan de zee overgaf.
Maar het troostte hem voor Gill. dat
die zee altijd het graf van de besten
was. HU wenste Gill van ganser har
te de eeuwige rust.
Vele meisjes huilden, vooral allen
uit Gill's eerste en tweede afdeling.
Velen snikten luid.
Nicol stond er met vochtige ogen
bij. De kapitein gaf een teken, en
Gill zonk in de diepte.
Plotseling hoorden ze uit het open
venster van het ziekenzaaltje Su
san's heldere stem komen, begeleid
door gitaarklanken:
Hebben jullie soms Lilie gezien?
Ze sterft in de regentijd,
in de regen moet ze ondergaan,
zoals de mens in harteleed.
Lil werd bleek en liep haastig weg.
Susan zal op het bed. met de gitaar
in haar arm, haar ogen staarden af
wezig in het oneindige.
Ze zag Lil niet. Vers voor vers zong
ze het lied.
Toen ze klaar was, legde ze de gi
taar naast zich neer. stond op, streek
haar jurk glad en zei:
„Nu moet ik gaan, ik moet naar
huis". „We gaan naar huis", zei Lil.
„We gaan naar huis", zei Susan.
HOOFDSTUK XXXVII
Dokter Holborn vermeed in de vol
gende dagen iedere ontmoeting met
Lil. ZU vond dit heel natuurlijk. Ze
waren het de dode Gill wel verplicht,
eerst een tijdje voorbij te laten gaan.
In deze dagen dacht ze voortdu
rend aan George. Wat zou ervan
hem terecht komen! Het stond wel
vast. dat hij van de „Julian" af
moest, maar als alles goed ging. zou
het toch altijd nog zes weken duren,
voor ze in Rio kwamen. En wat kon
er in die zes weken niet allemaal ce-
beuren? In wat voor een gevaarlijke
toestand bevond hij zich. en bevon
den zich ook Maud en zijzelf!
Ze begreep niet, dat Holborn alles
zo liet doorgaan zoals het vroeger ge
weest was. Hij en zij waren de eni
gen. die Gill's geheim kenden, en
waarschijnlijk was het dus Gill's
uitdrukkelijke wens. dat George op
zijn plaats bleef. Die Gill was altijd
even raaoselachtig geweest, en ook
na zijn dood bleef hij dat nog. Gill
had veel meer vrienden dan men ver
moed had. De mannen spraken dik
wijls over hem; met elk van hen had
hij wel eens een gesprek gevoerd, en
voor ieder van hen bleef dat gesprek
een prettige herinnering. Perkins gaf
hoog op van zijn zeevaartkundige
kennis en zUn zeiltechniek. Gill had
hem vee! onbekende dingen ver
klaard. die zelfs voor hem, de ervaren
stuurman, nieuw waren.
Maar de grootste verrassing lever
de haar Maud. Maud had de hele
dag, toen zijn lichaam overboord ge-
'aten werd. gehuild. Natuurlijk wilde
Lil haar niet met vragen lastig val
len. maar ze had openlijk toegegeven,
dat haar tranen Gill golden.
Op de morgen van de vierde dag
na Gill's begrafenis, besloot Lil naar
dokter Holborn te gaan. Maar juist
op die mergen vroeg Holborn haar
tijdenc het appél, of ze tijd had, na
het ontbijt bij hem te komen.
„Ja", zei hij. toen ze bij hem zat.
„U zult me wel niet kwalijk nemen,
dat ik een zekere rouwtijd heb laten
voorbijgaan".
„Niet in het minst. Ik vond dat
juist heel goed van u, en ik heb zelf
in deze dagen niet minder sterk aan
hem gedacht dan u." Holborn ant
woordde haar. met een zeer boos ge
zicht: „Die brave Gill heeft een zeer
zware verantwoording op me gelegd.
Ik moet u eerlijk bekennen, dat ik
me niet :n staat acht die alleen te
dragen. U moet me daarbij helpen.
Zeg eens, miss Lil. heeft Gill zich te
genover u weieens over mrs. Barn-
ley geuit? Dit interesseert me om
een bepaalde reden, die ik u later
wel eens verklaren zal.
Lil zuchtte. Ze kende dokter Hol
born's omslachtige manier van ver
tellen al lang genoeg. Je moest veel
geduld met hem hebben, maar als je
hem in de rede viel. kreeg je hele
maal nietc meer te horen.
Ze dacht aan het portret van ma
dame de Pompadour, dat in haar hut
hing. Het was een kopergravure, die
ze van Hawkins had afgebedeld om
haar hut wat op te vrolijken.
„Uw vraag is wel vreemd", zei ze.
„Gill heeft inderdaad één keek met
mij over mrs. Barnley gesproken.
Het was toen heel eigenaardig. Gill
bekeek een hele tijd de kopergravu
re van madame de Pompadour, die
in mijn hut hangt, en zei toen: „Wat
een overeenkomst met mrs. Barnley!
Hetzelfde mooie voorhoofd, dezelfde
heldere, verstandige ogen, dezelfde
sierlijke gestalte."
Gill keek nog langer naar de gra
vure en zei: „Zij is de betreurens
waardigste en ongelukkigste vrouw
die ik ken". Het was me niet hele
maal duidelijk, of hij madame de
Pompadour of Maud Barnley bedoel
de Direct daarop ging hij op een
ander onderwerp over".
„Ja", zei Holborn langzaam, „wij
hebben veel aan die mrs. Barnley te
danken; alleen voor haar heeft Gill
gewenst als Gill van boord te gaan.
Dat wil zeggen, ook voor u, miss Lil
maar ik geloof dat uw persoon
alleen maar als aanvulling diende".
„Och, zoudt u zich niet wat duide
lijker kunnen uitdrukken, dokter
Holborn?
„Zeker. Ik stond juist op het punt
het te doen". Hij nam een brief uit
zijn zak: „Dit gaf luitenant Smas-
bury me. Ik heb tot vandaag gewacht
om hem samen met u open te kun
nen maken".
De enveloppe droeg het opschrift:
„Voor dokter Holborn, in het bijzijn
van miss Knotherwell te openen.
(Wordt vervolgd)
56—73. Door de vlotte bekentenissen van de heer Golderop
was de inspecteur nu dicht bij de oplossing van de bankroof zaak.
„Zo", zei hij, ..dus jullie hebben je vermomd als putjesschepper
en vervoeren goud in een mestkar, huh? Wat is de bedoeling van
deze komedie?"
..Het was een list", antwoordde de bankier glunderend. ..we
wilden het goud van de Vildervelder Bank onopgemerkt weg
halen".
Joris begon het warm te krijgen.
..De gretigheid, waarmede hij bekent, gaat alle perken te bui
ten", dacht hij. „als ik hier geen einde aan maak. zijn we ver
loren".
..U moet namelijk weten", vervolgde de heer Golderop. dat wij
bankrovers
Verder kwam hij niet. Met een snelle beweging smoorde Joris
de rest van de uitleg ip zijn hoed en nam het woord over.
„11 moet namelijk weten, dat wij bankrovers vreesden", zei hij
haastig. „Men leest zo vaak over bankroof nietwaar? En nu ei
een belangrijk goudtransport van de Vildervelder Bank naar de
Bikkeldammer Bank moest plaats vinden, zochten wij naar een
middel om eventuele rovers om de tuin te leiden. Het was een idee
van onze bankpresident zelf. om dit goudtransport niet in de ge
bruikelijke pantserwagen, doch in een mestkar te doen plaats vin
den. Geen enkele rover zal er over denken de inhoud van zo'n
zuigwagen te stelen, nietwaar?"
stripverhaal voor jong en oud door Annie M. G.
Schmidt met tekeningen van Fiep Westendorp
382. „O wee" steunde neef Boordevol, toen ze alle drie
werden vervoerd in een overvalvliegtuig. „Nu is het met ons af
gelopen. We krijgen de doodstraf
„Doe niet zo eng. neef", zei tante Patent. „En jammer niet zo.
doe liever gewoon. Het leven is het gemakkelijkst als je maar ge
woon doet. En ons geweten is zuiver daar gaat niets van af".
„Het komt allemaal omdat we geen staarten hebben
weeklaagde juffrouw Tuttema. „Iedereen die geen staart heeft, is
hier een verdacht persoon".
Stilteschreeuwde een van de agenten die hen bewaakten.
Zwijgend lieten zij zich meevoeren en enige minuten later zaten
ze opgesloten. Neef Boordevol deelde met juffrouw Tuttema een
cel. terwijl tante Patent een cel voor zich alleen had
„En dan te bedenkenzei ze tot zichzelf„dat bij
mij thuis nog altijd de bruine bonen op een laag pitje staan
Vervolgverhaal voor de kleintjes TSJIK, TUKIE EN TOKA
1—5. Ja. Tsjik zag iets. Daar in de verte ontdekte hij een
klein eilandje, midden in de zee. Toen hij dichterbij kwam zag
hij. dat op dat eilandje een aardig huisje stond, met keurige
rode luiken.
Zo. dacht hij. Daar moet dus iemand wonen. Ik ben blij
toe. want ik heb al zolang helemaal in mijn eentje gevaren. Ik
zal eens gauw gaan kijken, wie daar woont: misschien vind ik
daar een aardig speelkameraadje!
En zo stuurde Tsik zijn notedop op het eilandje aan
De 56-jarige leider van de Britse Labour-partij, Hugh Gaitskell,
s heengegaan op een tijdstip waarop zijn kansen om premier van
ïroot-Brittannië te worden door zijn partijgenoten hoger dan ooit
eerden aangeslagen. Volgens recente opinie-onderzoeken heeft
Ie Labour-partij een grotere aanhang dan Macmillans conserva-
ieven en sommige kringen waren van mening, dat de socialisten
ensgezinder achter Gaitskell stonden, dan de conservatieven
chter de huidige premier.
lugh Todd Naylor Gaitskell bracht
In jeugd door in India, waar zUn
der een hoge Britse ambtenaar
is. Zijn middelbare-schoolopleiding
noot hij op de eeuwenoud beroem-
1 kostschool in Winchester en daar-
i studeerde hij in Oxford filosofie,
üitiek en economie. Later werd hij
ivaatdocent in de economie en
tofd van de afdeling politieke eco-
ptkmie van de Londense universiteit.
In juli 1945 werd hij op 39-jarige
ngc- «ftijd lid van het Lagerhuis, waar
vrijwel onmiddellijk op de voor-
end trad. Hij werd in 1947 minister
Brandstofvoorziening en Ener-
ln 1950 onderminister van Eco-
omische Zaken en later in datzelfde
ar, na het overlijden van de kan
lier van de schatkist Sir Stafford
ripps. diens opvolger.
A Gaitskell was toen als 44-jarige de
ngste minister van Financiën die
inland ooit heeft eekend. Zijn
eerste begroting leidde tot de twee
langste Lagerhuisbijeenkomsten sinds
de oorlog.
draaide later dank zij Gait-skells
vastberadenheid bij en trok tenslotte
samen met hem op. nadat ook Bevan
had ingezien dat eenzijdige kernont
wapening voor Engeland onmogelijk
te aanvaarden ls.
Gaitskell was het in vele opzichten
met president Kennedy eens en hun
eerste geslaagde ontmoeting in
Washington leek veelbelovend voor
een toekomstige Brits-Amerikaanse
samenwerking.
Gaitskell steunde verder het Ra-
packi-plan voor een Europese zone
vrij van kernwapens als eerste stap
in de richting van ontwapening. Hij
j i W werd ziek even voordat hij naar
lange inwendige partycnsis over de won glansrijk, vooral omdat hij de Moskou zou gaan voor een nieuw ge-
.steun had van de nog geheel door
rechts beheerste vakbonden, die Mor
rison te oud achtten als toekomstig
premier. Zij beschouwden terecht
Gaitskell als een bolwerk tegen
Bevan en de met deze laatste toen
nog verbonden linkervleugel. Bevan,
die zijn revolutionair verleden slechts
langzaam van zich af kon schudden.
blik kunnen komen. Want door de labourpartij destijds met de vete-
I Gaitskells toedoen is Labours jaren- j raan Morrison betwisten, maar hij
I lange inwendige partijensis over di
defensie en de nationalisatiepolitiek
voorlopig overwonnen. Het was de
moedige en evenwichtige Gaitskell
met ztfn grote verstandelijke gave.
die er niet voor terugdeinsde tegen
de steeds opnieuw rebellerende lin
kervleugel van de partij op te treden.
Gaitskell had dat vechten geleerd in
jarenlange strijd met Aneurin Bevan
de vertegenwoordiger van het radi- i
cale socialisme. Op het hoogtepunt
van die strijd had de explosieve Be
van Gaitskell. die toen kanselier -an
de schatkist was en die. om te bezui
nigen. maatregelen nam om zonodig
de sociale voorzieningen aan te tas
ten. uitgemaakt voor ..uitgedroogde
rekenmachine". Gaitskell was echter
het tegendeel van een dorre econoom,
want hoewel hij altijd probeerde het
gezonde verstand te laten zegevieren,
waren zijn speeches allerminst ont
bloot van emoties.
sprek met Chroesjtsjow en andere
Russische leiders. Ook dit was een
voorbereiding voor Gaitskells even
tuele premierschap.
Belgische kotter
gezonken
Ook ander schip in nood
De Katwüker kotter Kw 115 Mare
Llberum heeft de vijf opvarenden
van de Belgische kotter „Nieuwpoort
232" die vanochtend vroeg in de
Noordzee, ter hoogte van Terschel
ling, Is gezonken, aan boord geno-
Een andere Belgische kotter 0.226
riep vannacht om 3 uur plotseling:
„Help, help, ik verkeer in nood".
De verslagenheid bij vriend en j Daarna werd het radiocontact ver-
vijand is groot. Integere figuren van
Gaitskells kaliber zUn in de poliUek bonden en sindsdien is nleta van het
uiterst zeldzaam. schip gehoord.
Advertentie
U kunt NU ln de
OPRUIMING
kopen een 0
HUISKAMER KARPET
225x320 van 285 nu 208 t
200 x 300, van 245.— nu 168.— t
VAST BOUCLR TAPIJT
100 cm. breed van 18.50 nu f
13.70 per meter. 0
130 cm. breed van 24.50 nu 0
17.80 per meter.
WONINGINRICHTING 0
BULTHUIS J
BOTERMARKT 23 A
Ongewone toestanden vragen om
en gewone maatregelen, meent het
Rotterdamse gemeentebestuur. en
daarom doet het een beroep op alle
mannelijke stadgenoten tussen 18 en
60 jaar om met Ingang van
Zijn intellectuele Integriteit stond
boven verdenking. In de laatste
jaren was hij zonder twijfel de in
drukwekkendste spreker van het 630
leden tellende Laeerhuis. een spreker maandag tegen een belastingvrije
Gaitskells heengaan is een ramp "roeitijk kon neeeren. al j vergoeding aan te treden voor de
voor de Labourpartij en het politieke 1 "U w' "r- a°al* 'n "<«id tegen de sneeuwmassa s op de
leven in het algemeen, omdat hij «teeds scherper, houding tegen En- wegen,
geen opvolger heeft. Engeland, dat 1 E1"* aa^lul!l?,5 d!,^EP_ l'J
snakt naar politieke vernieuwing, j
had voor een belangrijk deel zijn
hoop op de 56-jarige Gaitskell geves
tigd, die, nog behorende tot een jon
gere generatie, de eerste premier zou
zijn geweest tenminste wanneer
de Labourpartij de volgende verkie
zingen zou winnen die de moderne
tijd zou hebben vertegenwoordigd, na
te zijn voorafgegaan door figuren als
Winston Churchill, Clement Attlee,
Anthony Eden en Harold Macmillan,
die allen hun vorming in de Victori
aanse periode ontvingen.
Gaitskells verscheiden had voor de
Labourpartij op geen slechter ogen-
hield daarbij altijd een slag om de
arm. maar die werd steeds minder
overtuigend. De Europese socialisten
hebben hem dit waarschijnlijk nooit
vergeven.
Gaitskells zwakte was misschien,
dat hij meer een geboren docent dan
een politicus was. Zijn eerlijkheid
won het meestal van zijn parlemen
taire tactiek. HU gaf de voorkeur aan
open strUd in plaats van de bedekte,
waarvan Macmillan zo vaak blUk
geeft. Gaitskell was geen abstracte
denker en arrogantie, hoewel hU fel
kon zijn. was hem vreemd.
Gaitskell moest het leiderschap van
De werktijden zijn gesteld
tan half tien 's morgen* tot vier
uur 's middags met een middagpauze
van een half uur. De reinigingsdienst
zorgt voor gereedschap. Zelf dient
men te zorgen voor degelijke kleding
en waterdicht schoeisel. De vergoe
ding bedraagt t 2.per uur. belas
tingvrij. te betalen na iedere werk
dag.
Wanneer de vorst niet al te sterk
is want dan gaat het niet door
kunnen Rotterdammers zich van
maandag af melden bij de afdelingen
van de Reinigingsdienst.
B. en W. van Amsterdam hebben
met het oog op de bijzonder slechte
van de aanhoudende strenge vorst en
üc sneeuwval, het personeel van de
gemeente, dat gewend is buitenwerk
ue verrichten en dat niet voor het
verrichten van andere werkzaamhe
den reeds ls ingeschakeld, voor van
daag en morgen opgeroepen voor het
sneeuw- en UsvriJ maken van de
voornaamste verkeerswegen.
De stadsreiniging zal het weekein
dt met alle beschikbare mankracht
en materieel aan de actie deelnemen.
Ook in andere plaatsen wordt hard
gevochten tegen de gevolgen van de
steeds voortdurende winter. Des
ondanks heeft de K NA C nog eens
ee automobilisten moeten waarschu
wen. dat de wegen in de provincies
Uirecht. Zuid-Holland. Noord-Hol
land, westelijk Noord-Brabant en
Zeeland, glad tot zeer glad zijn
Bovendien is in heel west- en mid
den-Nederland kan» op stuifsneeuw.
De AfsluitdUk ls moellUk begaanbaar
door stuifsneeuw.
over het Us de Gouwzee per
auto van Monn.kendam naar Mar
ken en vandaar naar Volendam te
rijden Het autoverkeer wordt slechts
in Monnikendam op het ijs toegpla-
ten. De route gaat dan naar Mar
ken en vervolgens moet via een
e- eneens uitgezette baan naar Vo
lendam worden gereden, waar men
het Us verlaat.
De veerdienst M iddel h amis—Hel -
levoetsluis heeft men gisteren moe
ten staken. De Usbreker ..Marius"
heeft toen nog getracht een vaar
geul te maken. Omstreeks elf uur
V» ochtends kwam de breker in zicht
van Middelhamis. maat s avonds
was de „Marius" nog niet binnen.
Maatregelen zUn onmiddellUk geno
men opdat de pendelaars uit Rot
terdam toch het weekeinde thuis
kunnen doorbrengen. Van een we-
zenlUk isolement van Goeree Over-
flakkee ls geen sprake Gebrek aan
Morgen zal het wel weer mogelUk levensmiddelen, kolen en huisbrand
toestand van de wegen, als gevolg zijn om uiteraard op eigen risico olie la er thans nog niet
Jongen in bijt
verdronken
In Langeraar
De zesjarige Paultje Otto uit Lan
geraar ls gistermiddag in een brand-
bUt in het Us van de Langeraarse
Poel gevallen en verdronken.
Het ongeluk moet gebeurd zUn
omstreeks half twee, toen de Jongen
op weg was naar school. De klasse-
Juffrouw heeft Paultje niet gemist,
zodat de ouders pas ongerust werden
toen het ventje omstreeks half zes
nog niet thuis was. Een onderzoek
wees toen al dadelUk uit. dat Paul
tje 's middags ook niet op school was
geweest, maar wel omstreeks half
twee was gezien bU een grote ruim
drie bU twee meter grote brandbUt,
waar hU met een stok het dunne Us
stuk sloeg. BUJkbaar ls hU daarbU
uitgegleden, voorover in de bUt ge
vallen en JammerlUk verdronken.
Omstreeks zeven uur heeft men
het stoffelUk overschot van de Jon
gen boven water gehaald.
Bij het ter perse gaan van dit
nummer waren de ScheeptUdingen
nog niet In on* heelt.