)rankjes bevroren bij overdracht
van de „Alida Jacoba*" (KW 165)
OPRUIMING
PANDA EN DE MEESTERSECRETARIS
i
Rostropoviteli
Gematigd optimisme
bij kerken der reformatie
MET EEN ENKEL WOORD
grammofoonplaten
Jssehotsen
DE KONING, DIE NIET SLAPEN KON
LEIDSCH DAGBLAD ZATERDAG 12 JANUARI 1963
De hemel bewaar me", zei Nicol,
lij heeft een bloksplinter in zijn
houder gekregen. Of een stuk hout,
foiets. Dokter Holborn heeft hem
rbonden. Hij moet nog een beetje
gen. Maar hU hoopt morgen weer
ëmaal in orde te zijn. Wacht u
aar even, dan laat ik de kok wat
brengen."
sorge kon niet geloven, wat hij ge-
iord had.
ill leefde!
j begreep het woord bloksplinter
let Hij begreep alleen maar, dat
111 'leefde. Dat was te enenmale on-
ogeli.ik: hij mocht immers niet
eer in leven zijn! Had hij daar-
or gedurende die hele zware storm
i hem geloerd, zich met beide ar
en aan de reling vastklampend,
m weer naar boven geklauterd en
hter de mast verborgen strak naar
iven gekeken, waar Giil met de ka-
tein en Terkins stond! Hij kon toch
e klap niet ongewroken laten! Vier
ir larié had hij gewacht, dikwijls
is hij bijna losgerukt door de storm
i door een breker over boord ge
reld! Alsmaar wachtte hij op het
enblik, dat Gill zou worden afge-
;t en dt- trap afkomen! Om hem
an achterna te sluipen en over de
iling te smijten!
Hij staarde naar de plek. waar Ni-
1 gestaan had. Hij begreep niet
tarom die plek nu leeg was. En nu
pfde die Gill!
Wat0 Wat had Nicol gezegd? Een
oksplinter! Hy schudde zijn hoofd.
Is hij maar een paar uur verder
»s! Als die loodbrij in zijn hoofd
isar weg wilde smelten!
Er werd geklopt. James Miller
mm binnen: „Goedemorgen, luite-
ant!" Hij lachte stralend. „Een
■ima ziekensoepjeiaé Hij zette een
leoterrien op de tafel.
„Ik heb dorst", zei George. Miller
>ps op de terrien.
„Eerst dit. luitenant. Over een half
urtje krijgt u een flesje ale, maar
ideze terrien mag geen drupje over-
ijven. Het is het beste recept van
le zeven zeeën."
Die dag was het werkelijk nog war-
er dan de vorige. De tijd scheen
otseling stil te staan, maar ook de
lulian". Er stond een zwakke oos-
nwind. die steeds weer verdween
list als hij de zeilen bereikt scheen
hebben. Er was geen spoortje van
ven op zee. Geen schip kruiste hen.
vrouwen lagen in hun vrije tijd
oe en hangerig aan dek. En zelfs
in de beide tafels werd niet meer
•fluisterd. Als Edith sharow zich
lar Sarah Sabolah overboog, luis-
rde de dikke vrouw volkomen le-
nloos.
„Mijn liefje", fluisterde ze, „wacht
t het wat koeler wordt."
Nicol ging als een barmhartige Sa-
laritaan langs alle door de hitte,
rneergeslagen meisjes. „Over 'n dag
acht zijn jullie er wel aan gewend"
i hij, „over acht dagen is die hitte
in nu voor Jullie winterweer aan de
wrdpool".
De enige, die gelukkig was, was Lil.
oor de liefdesverklaring van Hol-
m, en vooral door wat hij over
Icol gezegd had, voelde ze de hitte
uwelijks.
„Ziet u". zei Nicol. „u bent het
eest zeevast en u hebt de meeste
terstand van ons allemaal, miss
1."
„En Jij, lieve John", dacht Lil,
ent de meest argeloze van alle-
aal."
e voelde zich innerlijk merkwaardig
ij. De kwestie Smasbury interes-
erde haar helemaal niet meer. Ge-
ge, die zonder enige weerstand over
et dek sloop, had "gelijk gehad met
at hij toen beweerd had: als die
lasbury zich hier aan boord be-
ind. dan ging hij een uiteenzetting
ef Nunham angstvallig uit de weg.
Maar toen viel ze plotseling weer
t de hemel. Dokter Holborn kwam
J haar zitten, alsof het gesprek
na de heer Van der Plas waarderende
woorden sprak over de samenwerking
en de medewerking van allen, die bij
de bouw van de nieuwe aanwinst
van de Katwijkse vissersvloot heb
ben meegewerkt.
29 meter
De „Alida Jacoba". die genoemd is
naar de echtgenote van de heer Van
der Plas. heeft een lengte van 29
meter, is 6.50 meter breed en heeft
een holte van 3.60 meter. Het schip
is uitgerust met een Industrie motor
van 510 PK, die het schip een snel
heid kunnen geven van ongeveer 11
mijl per uur. Er is voorts een hulp-
motor van 30 PK terwijl een verstel
bare schroef installatie met ingebouw
de reductie is aangebracht. Het ge
heel is van de brug af te bedienen.
De ruimen kunnen 850 kisten vis be
vatten. Er is een accommodatie voor
negen man aan boord. Schipper op
de nieuwe kotter is Jan de Hollander
uit Katwijk aan Zee.
De heer Boot (links) heeft de
eigenaar van de ..Alida Jacoba
de heer L. van der Plas de
scheepspapieren overhandigd,
vaarna deze ieder dank zegde
•oor de medewerking.
Links op de voorgrond mevr.
Van der Plas en achter haar
met pet) de schipper Jan de
Hollander.
(Poto Leldsch Dagblad)
naar ons land
De Sowjet-Russische meester-cel-
list Rostropovltch, zal begin februari
voor enige concerten naar ons land
komen, vergezeld van zijn echtgenote,
de eerste sopraan van het „Bolsjoi
Theater" te Moskou, Galina Vish-
nevskaja. Dit is de eerste maal, dat
deze zangeres een bezoek aan ons
land brengt. Het kunstenaarspaar
zal zondagmiddag 3 februari een
recital in het Concertgebouw ln Am
sterdam geven.
I aticaans concilie
De eerste zittingsperiode van het tweede Vaticaanse concilie
heeft geleid tot een gematigd optimisme bij de kerken der refor
matie aldus dr. C. A. de Ridder, studie-secretaris van het protes
tants convent, -die pas uit Rome is teruggekeerd, gisteren tijdens
een bijeenkomst in Utrecht. Dat de uitnodiging van waarnemers uit
andere kerken tot bijwoning van het concilie geen beleefdheids
kwestie is geweest, bleek o.m. uit het feit. dat rekening is gehouden
met suggesties van de gasten. Reden tot optimisme van reformato
rische zijde was voorts de belangstelling van stromingen in de
rooms-katholieke theologie, die vernieuwingen voorstaan.
Deze belangstelling was ruimer dan
verwacht was, ook door de vertegen
woordigers van de stromingen zelf.
De kerken der reformatie geven
zich niet over aan illusies omtrent de
hereniging met Rome. Men verkeert
nog in het stadium van oecumenische
lente, aldus dr. De Ridder. Ook een
r.-k.-concilie dat vernieuwing wil na
streven blijft rooms-katholiek Be
paalde dogma's kunnen wel worden
vernieuwd, maar niet opgegeven Ook
een nieuwe interpretatie kan door de
kerken der reformatie niet worden
aanvaard. Maar trouw aan eigen tra
dities, vervolgdee dr. De Ridder, sluit
openheid voor wat in andere confes
sies leeft niet uit. Wanneer het con
cilie dit weet waar te maken, levert
het een belangrijke bijdrage tot een
betere verhouding tussen de kerken.
Hiermee zou dan een nieuwe fase be
reikt zijn in het oecumenisch gesprek
o.a. wat betreft het punt van de tra
ditie. Anderzijds zijn er juist op dit
punt in de nieuwe theologische op
vatting tendenzen te vinden, die aan
een toenadering tot de reformatie
niet ten goede komen. Het concilie
ziet zyn taak als pastoraal, hetgeen
althans een autoritaire en doctrinaire
houding uitsluit, hetgeen juist in re-
formatische kringen was gehoopt. De
houding van het Nederlands protes
tants convent in deze zaak werd toe
gelicht door de voorzitter, ds. Post.
Het convent verenigt verschillende
instellingen, die alle het protestan
tisme dienen en de belangen ervan
bevorderen. Het convent is echter
niet in strijd met de oecumenische
belangen van de diverse kerken. In
deze situatie is geen sprake van prijs
geven van het protestantisme. Het
studie-secretariaat volgt met aan
dacht de nieuwere ontwikkelingen in
de R.-K. Kerk. Een vage welwillend
heid is in dit stadium van toenade
ring zeker niet voldoende.
Breuk Rusland en
China zou NIET
voordelig zijn'
De Amerikaanse onderminister van
Buitenlandse Zaken Robert Manning
heeft gisteravond gewaarschuwd, dat
een volledige breuk tussen commu-
nistisch-Chlna en de Sowjet-L'nie
weieens niet zo voordelig voor het
Westen zou kunnen zijn.
Hij zei op een bijeenkomst in Bing-
hampton, ln de Amerikaanse staat
New York. dat veel mensen de breuk
nu al „onherstelbaar" achten. Het is
volgens hem echter niet zeker of
dit nu wel zo gunstig zou zijn, omdat
hiermee „een door haat gedreven,
meedogenloos communistisch China"
onder de betrekkelijk matige invloed
van de Sowjet-Unle uit zou komen.
Ook moet men zich voor ogen blij
ven houden „dat dit nog steeds
hoofdzakelijk een ideologisch con
flict is niet over de vraag, of het
communisme ons zal vernietigen,
maar hoe het communisme dit zal
doen".
BINNENLAND
Op 80-Jarlga leeftijd overleed ln
het Diaconesaenhuls te Utrecht mr.
J E. H. baron van Nagell, die de laat
ste Jaren gewoond heeft aan de Ge
zichtslaan te Bllthoven. De overledene
was ridder ln de Orde van de Neder
landse Leeuw. Commandeur ln de Orde
van Oranje Nassau, ererldder ln de
Johannlter Orde ln Nederland en dra
ger van vele buitenlandse onderschei
dingen. In 1909 trad hi) in diploma
tieke dienst Eerst was hij gezant
schapsattaché in Peking en ln Wash
ington. Ala gezantschaps-aecretaris
werkte hy ln Petrograd en Londen. Na
als gezantschapsraad te Berlijn werk
zaam te zyn geweest werd hy ln 1924
gezant te Boekarest Daarna was hy
twee Jaar gezant ln Mexico en Gua
temala en kreeg hy ln 1934 dezelfde
functie ln Stockholm en Helslngfora. In
1947 werd hy eervol uit diplomatieke
dienst ontslagen en werd hem pen
sioen toegekend De byeettlng zal
maandag ln het familiegraf ln Barne-
veld plaate hebben.
De ambassadeur van Italië, de
heer Aldo Maria Mazlo heeft gisteren
ln zyn ambtswoning aan mej. M. J.
de Groote de Italiaanse solldarltelts-
ater overhandigd. De onderscheiding ls
mej De Groot toegekend voor de zeer
verdlensteiyke, onbaatzuchtige arbeid,
welke zij onder de Italiaanse arbeiders
ln haar woonplaats. Den Haag. en ln
iele andere plaatsen van Nederland
verricht. Een uitdrukkelijke erkenning
van de waarde van die arbeid ls haar
reeds, op minder officieel plan, te
beurt gevallen De Italiaanse Immi
granten hebben haar n.l. reeds de ere
titel verleend „moeder van de Ita
lianen".
In Roeanda zyn donderdag 14
menaen door de kogel terechtgesteld
Een menigte van 10.000 mensen kees
toe De 14 waren ter dood veroordeeld
wegens terrorisme.
BU het ter perse gaan van dit
nummer waren de Scheepvaartberich-
ten nog niet ln ons bezit.
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL Advertentie
FANTASTISCHE
van
EN PICK-UPS.
van gisteren helemaal niet had
plaatgevonden. En hij begon een
nieuw opwindend gesprek. Het enige
verschil met vroeger was, dat hij nu
miss Lil tegen haar zei: „Zeg eens,
miss Lil 't is goed. dat mrs. Barn-
ley er niet is die heeft toch vroe
ger op grote voet geleefd?"
„Op zeer grote voet."
„Ik bedoel, heeft ze veel lakeien
en dienstboden gehad?"
Hoewel Lil boos was, vond ze het
toch prettig aan Maud's vroegere
huishouden te denken. „Ze had een
equipage met twee koetsiers, een
huisbewaarder, een kokkin, vier of
vijf meisjes en een kamenier. De bei
de tuinlieden en de deurwachter niet
meegerekend."
„En houdt u het voor mogelijk",
vroeg Holborn verder, „dat ze niet
ieder meisje, dat bij haar in dienst
was persoonlijk kende?"
Een eigenaardig vermoeden kwam
in Lil op: „Drukt u toch een beetje
duidelijker uit, dokter Holborn. Ik
ben nu langzamerhand aan uw ma
nier van praten gewend geraakt,
maar het is toch onverdraaglijk zoals
u iemand kunt kwellen".
„Ja. hoe moet ik u dat nu zo vlug
zeggen", zei hij, „goed. dan zal ik
het u in het kort vertellen: Jane
King was veertien dagen lang dienst
meisje bij mrs. Bamley".
Lil luisterde ln gespannen ver
wachting. „Ja. en.
„U zei toch indertijd dat u Wyatt
kende? Wel. die Wyatt schynt een
tweede Nunham te zijn. Een bijzon
der gevaarlijke kerel. Hij stuurde
meisjes naar rijke huizen en liet ze
daar de mogelijkheden om in te bre
ken bekijken. Juist om die Wyatt
heb ik u over mrs. Bamley onder
vraagd. Jane King schold op hem
alsof hij de duivel in persoon was.
Maar dat was niet 't belangrijkste
wat ze zei. Wyatt noemde ze maar
zo terloops toen ze vertelde, dat ze
2 weken lang voor hem in het huis
op Lambeth March gespioneerd had.
Ze lag met Edith Sharow en Sarah
Sabolah voor in de boeg. Ik probeerde
hun gesprek af te luisteren want
Jane King had het maar steeds over
die Nunham. „Op Nunham kunnen
jullie reken", zei ze. „dat is een ke
rel uit één stuk". En toen wilden
Sharow en Sabolah steeds meer over
Nunham horen. Begrijpt u, wat ik
bedoel?" vroeg hy.
Lil had het gevoel, of Holborn
zich steeds verder van haar ver
wijderde. Zojuist zat hij nog vlak
voor haar. maar nu scheen hy steeds
kleiner en kleiner te worden, tot hij
als een gruwelijke spin in een on
eindige verte hokte; alleen zijn glin
sterende brilleglazen zag ze nog. De
plaats voor haar was leeg, en zijzelf
zat in een afgrijselijke, lege woestijn,
waaruit niemand haar kon redden.
Toen zat Smasbury plotseling weer
voor haar:
„Weet u, waarvan ik overtuigd
ben?" vroeg hij.
„Dat George Nunham op het schip
is", zei ze. als verlamd.
„Juist", zei Holborn, „en niemand
weet waar hij zit".
„Zo"? zei Lil en schepte nieuwe
hoop. ..Ik denk, dat u het wel weet?"
„Ik?" vroeg Holborn. „Ik vermoed
het alleen maar. Ik neem aan. dat
hy zich onder de bemanning be
vindt".
Een steen viel van Lil's hart. „On
der de bemanning? Meent u dat
werkelijk?"
„Er is maar één, die hem zou
kunnen herkennen
„U bedoelt mrs. Barnley"?
Holborn knikte. „Maar 't is uitge
sloten dat wij mrs. Barnley in haar
toestand met zulke dingen lastig val
len. Natuurlijk heeft die Nunham
zich verkleed en wacht hij zijn tijd
af, tot hij plotseling tegenover haar
staat. Ik heb de mannen al eens
goed bekeken er zijn er een paar
bij, die zich op de achtergrond hou
den en schuw iedereen zoveel moge
lijk uit de weg gaan. Ik neem aan,
PI ETERS KERK KOOR STEEG 11
dat hy tot Rio wacht of tot het tyd-
stip, waarop hij met de meisjes mees
ter van de „Julian" is".
„Dat moet U Gill vertellen", zei
Lil.
„Ik denk er niet aan. Die Gill
krijgt hier geen woord van te ho
ren. Nee. dit blijft helemaal tussen
ons. miss Lil. Als ik hem dat zou
vertellen, zou hij geen ogenblik op
zijn sofa blijven. Nee, wij moeten
allebei goed oppassen, dat we niet op
een morgen wakker worden met
een mes in onze borst", voegde hij
er met lugubere scherts aan toe.
Ja Lil wist nu wol dat dokter
Holborn niets met de echte Smasbu-
•v te maken had. Maar ze wilde nu
bijna, dal hy het wel geweest was.
Want die Smasbury, die ze niet ken
de, moest zich nu onder de beman
ning bevinden Het verschil tussen
haar opwinding en die van Holborn
was een kleine catastrofe op zichzelf:
zij zocht de echte Smasbury en hy
de echte George Nunham onder de
bemanning.
HOOFDSTUK XXXII
Het war. goed. dat het zo warm
was. De hitte stompte de mensen af.
maakte hen volkomen onverschillig
tegenover alles, wat er ook gebeuren
mocht. Het was. alsof de warmte de
hersens deed uitdrogen.
De zee glansde als vloeibaar lood.
De gloed, die het schip omgaf, scheen
niet uit de hoogte te komen, maar
uit de grauwblauwe, loodkleurige zee
op te stijgen, 's Morgens werden al
len met dorst wakker, dachten de he
le dag aan niets anders dan water
en gingen 's avonds weer slapen met
als enig verlangen: koel fris water.
Het water op de „Julian" was alleen
nog maar als thee te drinken. Als
drinkwater was het niet alleen lauw
warm. maar het smaakte in die hitte
ook bittei en zilt. Toch werd het als
een goudschat bewaard, als het kost
baarste goed. dat aan boord van de
.Julian" te vinden was.
Kapitein Aitken had in die warme
dagen de werkzaamheden voor de
meisjes aanmerkelyk verlicht, zodat
ze nu bijna allen op het dek lagen,
in de schaduw die de zeilen boden.
Niemand ging zonder dringende re
den naai het stikhete, benauwde be-
nedendek
De enigen, die onvermoeibaar wa
ven. waren de danseressen. Achten
veertig meisjes hadden zich voor de
dansuitvoering gemeld. Edith Sharow
nam de aanmeldingen aan. maar ze
wees een groot aantal meisjes af. De
redenen voor die afwijzing waren
voor de meeste vrouwen van het be-
nedendek raadselachtig en onbegrij
pelijk. want dikwijls weigerde ze een
knap. slank meisje en nam er een
lelyke dikke voor in de plaats.
Daar alle meisjes aan dek waren,
hadden de danseressen het hele grote
benedenoek voor zich alleen om er te
oefenen. Maar Sarah Sabolah deed
nog meer.
Ieder meisje, dat nieuwsgierig naar
hen kwam kijken, smeet ze onmid
dellijk dc deur uit. Daisy Gordon ver
klaarde, dal het immers een verras-
ring moest worden. Maar daar ze
het benedendek niet durfden afslui
ten ging Sabolah tenslotte met haar
hele gewicht tegen de deur aanleu
nen. zodat er niemand meer binnen
kon komen.
Sharow trok met krijt dikke stre
pen op dt grond. Bij de deur. waar
Sabolah stond, gaf een streep het
achterdek aan. Twintig stappen van
daar. naar het midden van het ruim,
werd eer. grote cirkel getrokken, die
het grootzeil moest voorstellen, en
twintig stappen verder een tweede
cirkel, de fok. Bij de gesloten deur.
cue toegang gaf tot Lil'.; hut, was de
boeg. Hier. en ook op het, achterschip
bij Sabolah, stelden zich aan iedere
kant vierentwintig meisjes op, die
met goed bestudeerde bewegingen I
n~: r de beide middelste cirkels liepen.
„Terug!" commandeerde Edith i
Sharow, die in de cirkel van het
grootzeil stond. De meisjes renden
naar hun plaatsen terug.
(Wordt vervolgd)
Koude proefvaart
Ongetwijfeld zal de proef-
jaart en de overdracht van de
tieuwe Katwijkse motorkotter
iAlida Jacoba" de KW 165, gis-
knniddag op de Nieuwe Wa-
krweg ter hoogte van Maas
sluis te midden van een enorm
veld van ijsschotsen, als een der
koudste overdrachten in de ge
schiedenis van de visserijwereld
worden geboekstaafd.
Het was daar gistermiddag om
streeks 5 uur zelfs zo koud, dat tij
dens de toespraken de port en de an
dere drankjes bevroor! Ieder had op
i dat moment dan ook beslist wel be
hoefte een verwarmende dronk uit te
brengen op de behouden vaart en de
goede vangst van het schip. De reder,
de heer L. v. d. Plas, de procuratie
houder van de scheepsbouwwerf „De
Industrie", de heer P J. C. Boot en
de schipper, de heer J de Hollander
gingen daarin de gasten voor.
De heer Boot had tevoren dank
gebracht aan de heer Van der Plas
voor het getoonde vertrouwen, waar-
50-73. Nauwelijks kreeg Panda de beide putjesscheppers in
het oog. of hij gaf een kreet van herkenning.
..De loodgieters!" riep hij.
..Nee, dat zijn putjesscheppersweerlegde agent Maneschijn.
..En nu niet afdwalen, die twee hebben niets met deze bankroof
te maken."
..Wel waar!" hield Panda vol. ..die putjesscheppers waren
loodgieters en die loodgieters waren Joris en zijn medeplichtige!
Nu herken ik ze. nu is alles me duidelijk!"
Het was de politiemacht echter minder duidelijk. En juist over»
wogen de wetsdienaren. dat dit misschien een nieuwe poging van
de verdachte was om hen te misleiden, toen zij getroffen werden
door de rondslingerende slurf van de zuigwagen. waarmee de
putjesscheppers ijlings wegreden. De slurf en de putrestanten. die
hen om de oren sloegen, maakten de toestand voor de agenten
even onduidelijk. En toen zij weer wat zien konden, zagen zij de
zuigwagen in snelle vaart om de hoek verdwijnen. En achterop
de wagen klemde Panda zich vast. want hij was de enige, die deze
plotselinge aftocht had verwacht
TATVTF TP A TTFTVT" /'TTTTS stripverhaal voor jong en oud door Annie M. G.
„JL/AiN IJL JFUlJLiNl (111; Schmidt met tekeningen van Fiep Westendorp
322. Het was een stralende ochtend, toen tante Patent en
neef Boordevol afscheid namen van hun gastheer. Ze werden af
gehaald door juffrouw Tuttema. die hen de stad zou laten zien.
Natuurlijk hadden ze alle drie de fladdertjes aan. „Tot weer
ziens". riep de minister beminnelijk.
„En komt u nog eens terug?" riep zijn vrouw.
..Allerliefste mensen, vind U ook niet?" riep juffrouw Tuttema.
..En wat zegt U van de stad. is het niet geweldig? Alle etalages
zijn hoog in de lucht gebouwd, zodat men er gemakkelijk langs
kan vliegen. En straks gaan we een kopje koffie drinken in een
hoge lunchroom"
„Is er niet ergens een kapper?" vroeg tante Patent. Mijn haar
moet nodig gewatergolfd worden
„O. daar is er een. waar je gewoon naar binnen kunt vliegen",
juichte juffrouw Tuttema.
Vervolgverhaal voor de kleintjes
■5559. 's Morgens was de storm uitgewoed. De zon
kwam op en het leek wel. of er helemaal geen noodweer was
geweest. Alleende grasvelden en wegen waren nog vol
plassen van het vele regenwater.
Toen klonk er in de kamer des konings etn diepe geeuw.
Oeaaaaaaaaahü
Koning Didoro opende zijn ogen en keek verbaasd rond.
Wat is dat nu?Ik hebik hebge»
slapen, mompelde hij verbluft. Héérlijk geslapen!
En Zijne Majesteit wipte vrolijk het bed uit
