feCHTE RUSTIGE VAKANTIE
ZOEKLICHT
UITKIJKEN, HOOR!
UITKOMST VOOR
MOEDER
Vreemdelingenverkeer Oostenrijk belooft s
G
WOORD
VAN
BEZINNING
LIJST VAN TACHTIG
ONTSPANNINGSDORPEN
dan zijn opinie en een hondje met
een geruit dekje om.
De vertaling, had. waar het hier
een werk van zo grote allure be
treft, beter kunnen zijn.
D. H. Lawrence „Het
Meisje en de Zigeuner".
(Vertaling) Contact Am
sterdam 1962.
D. H. Lawrence is nog steeds een
omstreden figuur. Dat gaat meer zo
met grote kunstenaars wier werk
werkelijke nieuwe aspecten geeft.
Nieuw althans in de tijd waarin zij
verschijnen. De opwinding, die zulk
werk in de regel te weegbrengt om
andere dan kunstzinnige redenen,
maakt dat men nog lange tijd
daarna verhinderd wordt de waar
de ervan te bepalen.
Dat D. H. Lawrence een schrijver
is geweest, die de wereld om zich
heer heeft beschouwd met een fan
tastisch inzicht en die in staat is
geweest complexe waarheden te
ontdekken, die zijn tijdgenoten ont
gingen, is nu intelligente mensen
wel duidelijk, ondanks Lady Chat-
terley's nasleep tot op de dag van
heden.
De large novelle „Het Meisje en
de Zigeuner", is lang niet het enige
boek, waarin Lawrence zijn woe
dende afkeer betreffende de levens
vorm van de Engelse middelklasse
uitspreekt. De familie van de domi
nee van Papplewick. is met zijn
zelfingenomenheid, zijn huichel-
achtigheiu. zijn venijnige houding
ten opzichte van de natuurlijke le
vensfuncties, zijn dodende familie
ziekte, is met vitriool getekend en
raakt nog even fel door zijn kracht
als jaren geleden. Dat hij. om het
meisje Yvette te laten komen tot
haar moment van revelatie, waar
hel haar ware wezen betreft, een
geweldige overstroming met inge
storte huizen en lijken nodig heeft,
doet ce moderne lezer misschien
wat bar aan. Maar daar staat
tegenover dat hU via deze natuur
ramp een onvergetelijk staal krijgt
van Lawrence's andere zijde; zijn
machtige pen als het gaat om at
mosfeer en natuurbeschrijving. De
vertaling is zeer goed.
CLARA EGGINK
Dat riep, net terwijl ik passeer
de een meneer een jongen ach
terna. toen hun wegen op de
Stationsweg scheidden. Ik
dacnt: hier geeft een vader kort
en bondig zijn zoon. die in het
verkeer nu zelf zijn weg moet
zoeken, zijn goedbedoelde raad.
Dat is beslist niet voor het eerst,
want de jongen vroeg niet:
waarvoor of waarnaar, maar
zei: ja!
„Uitkijken, hoori". dat klinkt
per aag onnoemelijk vaak uit
monden van ouders om hun
kinderen te waarschuwen voor
het verkeer, de sneeuw, het ijs.
Ik hoorde dat op 2 januari
en hoorde er een oproep in aan
ons aller adres bij de intrede
die een functie vervullen in de
politiek of in de industrie en in
woord en geschrift ons inscher
pen: ..Uitkijken, hoor". Vanaf
hun plaats overzien zij meer
dan wij, gewone burgers en ze
matten ons hun inzichten be
kend over de toekomst, waar de
knelpunten liggen, waar span
ning of juist ontspanning te ver
wachten valt. Vele instanties
doen hun best ons in het ver
kend behoeven te handelen,
maar die ons vragen om open
heid. bereidheid, om „beschik
baar" te zijn.
Nu we in het begin van 1963
te maken hebben met felle kou
en onbegaanbare wegen, „zien"
we immers de vogels, die gevoerd
motten worden en oude mensen
in onze buurt, die we gerust
kunnen vragen of we de bood
schappen voor hen mogen doen.
Laten we uitkijken, dat niet een
mens mede door ons tekort
komt. De mist mag optrekken,
dan is er goed zicht op de ander.
U kunt dat zelf wel uitwerken
vooi uw eigen portie. Ik bedoel
het zeker ook in het kleine ver
band van gezin, buurt. kring
van kennissen en collega's.
van het Nieuwe Jaar. Ongedacht
interpreteren we de aloude Hol-
lanose wens van dc dag: „Veel
heil en zegen!" als zo'n vrien
delijke waarschuwing uit te kij
ker en op te passen voor de ge
varen. die dreigen. Geluk en
voorspoed immers staan in deze
weield zeer wankel, veiligheid en
gezondheid worden bedreigd, in
het groot en in het- klein.
In het gezin zullen de ouders
hun kinderen nog weer 's zeg
gen voorzichtig te zijn op de
straat, te letten op het verkeer
en te zien wie we* en wie niet
vertrouwd kan worden. In het
verband van stad. land en we-
rela zijn er rond de jaarwisse
ling eveneens allerlei personen,
keer ja, in het leven van het
komende jaar wegwijs te ma
ken.
Eigenaardig is het, dat in de
gezinnen en in vele nieuwjaars
toespraken van het „Uitkijken,
hoor!" vooral de negatieve kant
onderstreept wordt: u moet op
passen voor die of die, uitkijken
voor dat of dat. Maar wat is er
tegen om ook de positieve kant in
onze bezinning een plaats te ge
ven'
Het nieuwe jaar is niet slechts
en zeker niet allereerst een jaar
voi gevaren, doch bedoeld als
een jaar vol mogelijkheden en
kansen! Wij mogen uitkijken
naar gelegenheden, waarin we
niet afwerend en ons terugtrek-
Anderen dan wij hebben de
taak dit uit te voeren in de ver
houding van de volkeren en van
de omgang met mensen in on
der-ontwikkelde gebieden. Ik
noem maar iets.
Voor mij is duidelijk, dat zulk
uitkliken naar de ander alleen
geaaan kan worden omdat we
zien op God, die ons zijn Zoon,
Jezus Christus, gaf. Zijn bewo
genheid over ons, die in de kou
zitten (als u me begrijpt), geeft
ons ogen voor de ander. Kijk,
daarvoor kregen we dit nieuwe
jaar.
Joh. Poort.,
Herv. predikant
te Leiden.
kerdag 5 januari 1963 Pagina 1
uitzicht heeft op het Rijndal.
Meestal ontdekt men in de omge
ving oudheidkundige bezienswaar
digheden, bijvoorbeeld een zeer oud
klooster in Viktorsberg, een gothisch
kerkje uit de 14de eeuw in RÖthis
en Laterns.
Niet zelden ls er in zo'n dorp een
werkelijk goed musicerende harmo
nie, die vooral op zaterdag en zon
dag in schilderachtige klederdracht
optreedt. Juist in zulke ontspan
ningsdorpen staan de klederdrach
ten nog hoog in ere.
Wie de voorkeur gen ft aam Tirol
vtndt zulke dorpen al dadelijk in
de omgeving van de hoofdstad
Innsbruck. Navis bijvoorbeeld ten
zuiden van de hoofdstad heeft een
zeer bekende harmonie, maar het
dorp ligt al iets hoger dan het ge
middelde van Vorarlberg, nl. 1343
meter, terwijl het nog meer zu de-
lijk gelegen Obernberg al bijna een
hoogte van 1400 meter bereikt. Ook
hier vindt men volop gelegenheid
om lange wandelingen te maken,
maar w:e hogerop wil en over de
passende kleding en vooral over
bergschoenen beschikt, kan hier
zonder gevaar mooie bergtoeren
maken.
Zoutmijnen
Ten oosten van Innsbruck
komt men bij Gnadenwald. dat weer
niet zo hoog ligt <880 meter) en
vanwaar men mooie uitstapjes kan
maken naar Wattens met zijn mo
dern overdekt zwembad. Ook kan
men van hier naar de zoutmijnen
in Solbad Hall gaan. waar men nog
andere bezienswaardigheden aan
treft. Oostelijk van Gnadenwald ligt
het aardige bergdorp Münsteh.waar
iedere toerist terecht de raad krijgt
om een uitstapje te voet, per trein
of met de bus naar het romantieke
stadje Rattenberg te maken.
Stuk voor stuk zijn deze vier va
kantieplaatsjes. Navis. Obernberg.
Gnadenwald en Münster echte ont
spanningsdorpen, waar men werke
lijk tot rust komt. Men behoeft
slechts een briefje te schrijven aan
het gemeentebestuur en krijgt dan
nauwkeurige inlichtingen over ho
tels, pensions en prijzen. De toerist
wordt behandeld als een gast. aan
wie men ook graag de boerenhoe
ven laat zien met de oude meubels
Richard Hughes. „De Vos
Is op Zolder". (Vertaling)
H» De Fontein Utrecht. z.j.
%}n de Engelse schrijver Richard
„Jies zijn het best bekend zijn
leVgetelijke verhaal over kinde-
op een piratenschip, „A high
erfi in Jamaica" en de roman In
eihru, een van de meesterlijkste
na's van de zee, die ooit ge-
Leven zijn. Daarnaast heeft hij
lnen en toneelstukken gepubli-
z:d.
o|s ik de notitie, die aan deze ro
ti I voorafgaat, goed begrepen heb,
i is het des schrijvers bedoeling
6! „roman fleuve" te schrijven
v zyn eigen tijd, beginnende bij
ateind van de eerste wereldoorlog
5n!o«rgaand tot en met de tweede.
,.r „De Vos op Zolder" niet verder
xJ, dan tot 1924, meen ik aan te
(en nemen, dat er nog veel te
I«.vachten is. want het „deel voor
tri" waar de auteur over spreekt,
:ewei niet slaan op de drie onder-
afs. die in dit boek te vinden zijn.
Aeel duidelijk is het mij echter
£H. Dit doet evenwel weinig terza-
n behalve dan dat men de hoop
,'Jt koesteren, dat Hughes dit werk
zal zetten aangezien „De Vos
ipolder" een machtig interessant
is. Het is knap werk om van
a^nte geschiedenis een zo indruk
kende roman te maken. Door
diametraal tegenover elkaar
inde werelden, de Engelse resp.
.Duitse, evenwichtig en helder
*}n eik2ar uit te spelen, bereikt de
1 (tijver inderdaad, dat de lezer
alleen een roman onder ogen
,eigt, waarin een gevarieerd gezel-
•gap hem in zijn goedgetekende
>t fccheidenheid geboeid houdt,
L ar dat hij tevens wordt gecon-
1 nte*rd met een lucide beeld van
ondiepste achtergronden van het
Jisme en de daaruit voortgeko-
.Ti tweede wereldoorlog.
h(an het historische gedeelte, o.a.
mislukte Putsch in Munchen
arfvember 1923) en de daarop vol-
Ide gevangenneming van Hitier
eilzun schuilplaats ir. Uffing. zegt
pD auteur in zijn verantwoording
•J dat gedeelte gebaseerd is op
teihertifcke verslagen en verklarin-
T uit die periode zelf, waaraan
niets anders toegevoegd heeft
ontspanningsdorpen, namelijk Fra-
xen, Viktorsberg, Röthis en La
terns.
Ze liggen alle aan een uitsteken
de autoweg, maar ze zijn ook per
trein of autobus gemakkelijk te be
reiken. Ten zuiden van Dornbirn
liggen er weer drie vrij dicht bij
seizoen een overvloed aan padde
stoelen en bosbessen vindt. De ge
noemde dorpen in Vorarlberg liggen
zo hoog, dat men er een prachtig
De andere kant van de me
daille: geen .ontspanningsdorp.
EEN
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiininiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
OP DE BOEKENMARKT
Boerenhoeve in een Tirools
ontspanningsdorp. Rondom
dennebomen. op de achter
grond de kalkrotsen van de
..Wilde Kei zer".
Bergdorpen
Aan de hoofdverkeersweg tussen
Dornbirn en Feldkirch in Vorarl
berg liggen al dadelijk vier echte
elkaar, namelijk Schnifis. Raggal
en Silbertal. Maar beperken wij ons
tot de eerste vier. Zij liggen alle op
een aangename hoogte tussen 500
en 800 meter en het zijn dus echte
bergdorpen, waar de lucht niet al
te ijl is. De omgeving ls heuvel
achtig met goede wegen of paden,
zodat men flinke en niet al te be
zwaarlijke wandelingen kan maken.
Wie moeilijke bergtoeren wil on
dernemen, moet naar Tirol gaan.
De meeste hotelletjes en pensions
zijn proper en hebben gewoonlijk
stromend water, maar dit laatste
is niet altijd het geval bij particu
lieren, die eveneens kamers ter be
schikking stellen. Ook is er in het
dorp zelf of in de naaste omgeving
een dokter, soms ook een tandarts.
Het eten is smakelijk, meestal ty
pisch Oostenrijks, dus met veel
vlees, maar met minder aardapjje-
len en weinig groente, gewoonlijk
sla. De prijzen voor volledig pen
sion liggen gemiddeld bij 60 shil
ling, dat is ongeveer negen gulden;
bij particulieren betaalt men voor
een eenpersoonskamer tussen 10 en
15 schilling, dus hoogstens 2.25 gul
den. doch daar is geen ontbijt bij
inbegrepen. Soms liggen de prijzen
iets hoger, bijvoorbeeld in Röths
(tussen 60 en 90 schilling), maar
dan is de accommodatie beter en
moderner.
Grote hossen
Doch waar men ook komt, men
voelt zich overal dadelijk thuis.
Alle dorpen liggen in de onmiddel
lijke omgeving van grote bossen,
waar men urenlang ongestoord kan
wandelen en waar men in het Juiste
(Van onze Weense correspondent)
ons leven steeds koortsachtiger dreigt te worden, steeds
aagder, en rustelozer, wil een groot gedeelte van de vakantie-
igers werkelijk uitrusten, van de natuur genieten, wandelingen
ken en getuige zijn van het stille, nog teruggetrokken leven op
platteland of in een bergdorp, waar zij geen wolkenkrabbers
i, doch de majestueuze bergen als achtergrond van de beboste
ivels. Waar het dagelijkse leven nog wordt geregeld door de
rgetijden, door het weer en het werk op de akker en weide. In
k een omgeving komt men niet alleen lichamelijk tot rust, maar
n vindt ook de weg naar zichzelf en bezint men zich weer op
gene wat in het leven hoofdzaak is en bijzaak.
te beantwoorden aan dit
ken naar een echte rustige
antie heeft het Oostenrijkse
emdelingenverkeer na nauw-
irig onderzoek een lijst van
zogenaamde „ontspannings
pen" opgesteld. Deze liggen
r het gehele land verspreid:
laf de provincies Vorarlberg
Tirol in het westen tot aan
Ier-Oostenrijk en Burgen-
d bij de Hongaarse grens.
eze vakantieplaatsen zijn bij
der geschikt voor gezinnen met
deren, voor mensen ook die de
ste stormachtige jeugd al achter
rug hebben en die nu een ver-
woordelijke positie innemen,
at zij uitzien naar echte ver
ing en ontspanning. Deze men-
hebben er niets op tegen dat
4eugd zich op haar eigen manier
:ns de vakantie vermaakt, maar
verwachten dat de jongeren on-
elkaar blijven en dus de ont-
otmingsdorpen met rust laten.
%rom heeft het vreemdelingen-
v«eer met opzet zulke plaatsen
gezocht, die wel aan het inter
zonale peil beantwoorden, maar
en toch niet mondain of duur zijn.
/o
In deze ontspanningsdorpen vindt
men geen bar of een koffiehuis met
music box. geen five o' clock tea
met dans en vooral geen luidruch
tigheid. 's Avonds na tien uur is
het er doodstil en men zorgt er
voor dat het ook rustig blijft tij
dens de siësta na het middageten.
Het enige dat men daar hoort is
de stem van de natuur: het zingen
van de vogels en het klateren van
een bosbeek. dat somtijds wordt on
derbroken door het luiden van een
kerkklok, de hamerslag van de tim
merman of door de muziek van de
dorpsharmonie op zondag.
Belangstellenden kunnen hier
over volledige informaties vinden
in het boekje „Erholungsdörfer in
Oesterreich", dat in elk goed reis
bureau kosteloos verkrijgbaar is.
Om echter een indruk te geven
volgt nu een keuze speciaal uit
Vorarlberg en Tirol, omdat deze
provincies 't meest door onze land
genoten worden bezocht, maar wat
hier over deze dorpen wordt ge
zegd geldt eveneens voor de andere.
Klederdracht uit Bregenz en omgeving (Vorarlberg).
en gebruiksvoorwerpen. Men kan er
gewoon binnenloj?en en een praatje
maken, waaruit dan dadelijk blijkt
dat deze bevolking in de bergen be
slist niet achterlijk is, maar van
de andere kant toch in een rustige
en natuurlijke atmosfeer blijft le
ven en dat is het Juist, wat een
groot gedeelte van de tegenwoor
dige toeristen zoekt.
e zorg voor de kleintjes is niet
D altijd even gemakkelijk.
Ze moeten behoed worden
tegen kou en infectie, willen ze in
leven blijven en hun gemiddelde
leeftijd er niet op achteruitgaan.
Vooral in wintertijd.
Met die barre temperaturen is
het verstandig de peuters tegen alle
kwalen, die plotseling uit 't niet
kunnen opdoemen, verstandig te
beschermen en geen enkel risico te
nemen. De Spartanen namen die
risico's wèl, maar U moet niet vra
gen hoeveel baby's daaraan te
gronde zijn gegaan.
De moderne mens houdt z'n
kindje liever in leven, ook al moet
hij er met al z'n goede bedoelingen
nu ook weer niet een pop van ma
ken. die bij de minste windstoot
het loodje legt
kool.
oede moeders zijn er echter
voortdurend op uit haar
spruit te laten groeien als
Gelukkig staat niets daartoe in
de weg: er is in ons land voedsel
genoeg en de kinderbijslag zorgt
voor de rest.
Maar nu komt 't moeilijke geval
dat mamma zélf snipverkouden kan
worden en haar kereltje toch z'n
dagelijkse portie binnen moet krij
gen.
De bacteriën vliegen zó maar in
*t rond en voor U T weet heeft de
kleuter er ettelijke naar binnen ge
hapt en ligit X „ziek-worden" lelijk
op de loer
ele generaties hebben zich met
Hdit ingewikkelde probleem
beziggehouden.
Tot er nu iemand op 't lumineuze
idee gekomen is om het zogenaam
de „poesemaker" uit te vinden, dat
tweeërlei voordeel biedt: de bacte
riën vinden geen uitweg meer en
het schilderachtige geval op moe
ders gezicht is zó interessant, dat
de pap als vanzelf het mondje bin
nenvliegt.
Iedere moeder weet dat een af
leidingsmanoeuvre de zegenrijks te
gevolgen kan hebben, wanneer 't er
om gaat het dagelijkse menu naar
binnen te werken.
Daarom is dit fraaie masker voor
vele moeders een uitkomst: de baby
blijft van alle smetten vrij en heeft
z'n buikje gevuld vöór hij ^t zelf
weet.
En daAr gaat 't toch maar om!
FANTASIO.
