Ambtenaar met ambacht als hobby
KOMMA
Vieren en feesten rond
wisseling van liet jaar
H
(II)
Het
geval
va n
liet
Ds
Mensen in
Amerika
LEIDSCH DAGBLAD MAANDAG 31 DECEMBER 1962
De meeste naams- cn
plaatsaanduidingen in dit
authentieke „December-
Geval" wijken iets ai van
de werkelijke.
J^DOUARD DURAND. een der schranderste koppen van de
Sürefé Nationale (Franse Veiligheidsdienst) was niet te
vreden. Hij had verlof genomen tussen Kerstmis en Nieuwjaar
en verheugde zich op zijn .huisarrestDoch op 27 december ont
ving hij 'n telegram uit Den Haag: DURAND RUE DROUOT
PARIJS +4- KOMST DEN HAAG NOODZAKELIJK
STOP REDEN ROOD STOP UITSTEL RODER
STOP FAMOR OP TOEREN STOP DUIZEND KAARS
STOP LAAGHUIS.
Durand wist door dit tele
gram: 1. Dat zijn vriend Laag-
huis ,op een geval zat': 2. Dat
Arlotti (FAMeus ORganisa-
tor) sterk geïnteresseerd was:
3. dat het geval gevaarlijk
(ROOD) was: 4. dat snel
moest worden gehandeld
(UITSTEL RODER): 5. Dat
het geval speelde in rijke of
aanzienlijke kring (DUI
ZEND KAARS).
Durand wist, dat Laaghuis
zo'n telegram alleen stuurde,
als er iets ernstigs broeide. En
hij vond het niet prettig, dat
Arlotti het rijk alleen zou heb
ben. als hij (Durand) verstek
zou laten gaan. Want hoewel
hij het streven naar Europese
samenwerking prees, vond hij.
dat Frankrijk een eerste viool
moest blijven spelen.
Durand toonde het telegram
aan zijn vrouw. Zij zei: Je gaat
natuurlijk. Durand mompelde
iets onvriendelijks en zei: Na
tuurlijk. Misschien kan ik op
oudejaarsavond weer thuis zijn.
Mevrouw Durand glimlachte.
Durand belde de Süreté op.
Gaf een inspecteur instructies
voor snelle passage naar Den
Haag en een auto met een ver
trouwde chauffeur op Schiphol.
Om zeven uur die avond kwam
Durand bij Laaghuis. Tien
minuten later arriveerde Ar
lotti. Laaghuis riep uit: „Jij hier,
Armana!" Durand keek geërgerd.
Zei: „Hoe gaat het?" Arlotti ant-
woordae: „Mij uitstekend, maar ik
heb het gevoel, dat de Franse vei
ligheidslucifers in kwaliteit achter
uitgaan. Je hebt me helemaal niet
gezien in het vliegtuig". Durand
zei: „Wat? Ja (zei Arlotti), ik ben
meegevlogen om op je te passen,
als tweede piloot, weet Je! Laaghuis
zei: Is het geval zó rood? Arlotti
knikte van ja. Zei: Durand's komst
in Den Haag is sommige lieden erg
onwelkom. Daarom vloog ik mee.
want voorkomen is beter dan ge
nezen. Vertel, zei Durand. Laaghuis
«ei tegen Arlotti: Vertel JU maar.
Armana.
Een paar maanden geleden (ver
telde Arlotti» was ik in Den Haag.
Laaghuis vertelde mij een amusant
verhaal over botersmokkelarij van
Nederland naar België. Hij vertelde
me. dat er een lading boter vlak
vóór de grens achterhaald was. die
eigenlijk uit wapens bestond en dat
die wapens door officiële papieren
..gedekt waren. Een der smokke
laars haa gezegd, dat hij en zijn
maats nog verbaasder waren dan
de commiezen over de ware .inhoud
van hui» auto. Wij hebben er toen
samen hartelijk om gelachen, niet
waar, Jean?
Laaghuis zei: Inderdaad, het ge
heel was wat vreemd!
Arlotti vervolgde: Ja, zó vreemd,
dat het verhaal mij bezig bleef
houden. De dag vóór Kerstmis was
ik op dienstreis ln Lissabon. Daar
vertelue ik het wapenboterrelaas
aan een Portugese vriend. Hij zei:
Dat geval is veel interessanter dan
Je denkt, want achter die ïngebo-
terde wapens staan heel merkwaar
dige figuren. Hij was er niet zeker
van, dat er alleen in wapenboter
gehandeld werd. Ik stelde vragen.
Toen bleek mij, dat de Portugese
veiligheidsautoriteiten wisten, dat
er een „wapenlijn" bestond van
Midden-Amerika naar een plaats in
het noordwesten van Europa. De
touwtrekkers aan de andere kant
van de oceaan beschikten «zei mijn
vriend» over invloedrijke relaties in
ambtelijke en diplomatieke kringen.
De Portugese autoriteiten vermoed
den. dat ae Europese tussenhandel
méér verkocht dan alleen maar
„zwarte" wapens. Mijn vriend vroeg
mi), het wapenbotersmokkelverhaal
nog eens te onderzoeken.
Arlotti wachtte een ogenblik en
vervolgae: Dat gesprek vond op 24
december plaats omstreeks 11 uur.
Ik stelde mij onmiddellijk in ver
binding met de bevoegde instanties.
Twee telefoongesprekken en een
paar telegrammen. Avonds wist ik,
dat de gezochte plaats in Noord
west-Europa Den Haag was. Ik
vloog op eerste kerstdag naar Ne
derland. Alarmeerde l aaghuis. Zet
te mijn pionnen uit. Activeerde
mijn Haagse contacten. Jean Laag
huis vona het geval belangrijk ge
noeg om onze strijdmakker Durand
in te schakelen. Op tweede kerstdag
vloog ik naar Parijs om persoonlijk
informaties in te winnen. Deze wa
ren zó „rood" (om Jean's woord te
gebruiken», dat ik vond, op je leven
te moeten passen, als tweede piloot.
Er. ik ben blij, je hier gezond en
gaaf te zien.
Zo (zei Durand), dat klinkt alle
maal erg interessant, maar wat
doen we nu en met wie hebben we
te doer»?
Misschien kan ik je beter ant-
wooroen (zei Arlotti). als ik eerst
telefoneer. Hij ging naar de tele
foon en draaide een nummer. Ja
zei hij hoe is het? Hij luisterde
aandachtig naar wat hij vernam.
Dit was ongeveer Wij spelen 30 de-
cembei s avonds ee.i grote wed
strijd in de buurt van het West-
broekpark. Je kunt op twee vrij-
kaartjes rekenen. Succes en tot
ziens! Arlotti zei: Durand. Je had
ook twee dagen later kunnen ko
men. want de beslissing valt op 30
december in de avonduren. Wij
gaan met zijn drieën naar het huis,
waar de slag valt. Geef me een
whisky, Jean, en daarna ga ik naar
mijn hotel, want ik heb slaap. Om
negen uur verliet Arlottie de wo
ning van Laaghuis. Durand bleef
een paai uur napraten. Arlotti ging
niet naar zijn hotel, maar naar
een flatgebouw aan de Benoorden-
houtse Weg. Daar voerde hij een
lang gesprek met een zijner „con
tacten" ei» gaf hij de man tot be
sluit een aantal instructies.
Die boys van de BVD zijn niet
voor de poes, zei Arlotti 's middags
tegen Durand en Laaghuis. toen zij
samen een borrel dronken ln het
bekende „Café des Pauvres". Zij
wisten me te vertellen, dat de fina
le morgenavond gespeeld wordt en
waar. Goed werk. vrienden. Ik kom
morgenavond om negen uur en
haal mijn „peleton" af. In orde?
Laaghuis zei: In orde, Lord Famor.
Om negen uur precies reed een
auto bij Laaghuis voor. De
chauffeur gaf een briefje af
en zei tt zullen wachten. Laaghuis
las: „Ben niet in stemming van
avond ga dus maar met zijn beiden
naar het feestterrein. Armand".
Durand mopperde: Altijd iets bij
zonders met. die broeder, wat voert
hi) nu weer in Zijn schild?
De auto reed naar een villa bij
het Westbroekpark. Laaghuis en
Durand stapten uit, belden en wer
den binnengelaten in een grote ka
mer, waar een roulettetafel stond.
Laaghuis monsterde de aanwezigen.
Een paar kennissen groetten hem.
Durand en hij waagden een kleine
inzet. Durand won. Laaghuis ver
loor. Zo ging het een paar uur door.
Om hall twaalf was er nog niets
gebeura. Durand was een kleine
honderd gulden rijker, Laaghuis
eer. gulden of zestig armer gewor
den. Ei waren intussen nieuwe gas
ten binnengekomen. Een hunner,
een man van een jaar of dertig,
wierp een onderzoekende blik op
Laaghuis en vervolgers op Durand.
Om elf uur was hy weer vertrok
ken.
Om twaalf uur zei Laaghuis:
Edouara de Geduldige, laat ons ver-
t-ekken Famor heeft gezegd, dat
middernacht bedtijd was vanavond.
Om even over twaalven verlieten
Laaghuis en Durand de villa. Vlak
bij het tuinhek gekomen klonk er
een doffe plof. Durand sprong op
zij. Kreunde even. Zei toen: Raak.
rechterbovenarm. In de struiken
langs het tuinpad vond een worste
ling plaats. De chauffeur snelde toe
en zei: Vertrouwd, heren, ik breng
u weg. Hij reed Durand en Laag
huis naar het hoofdbureau van po
litie. waar een dokter Durand ver
bond. Met ernstig, zei hij, drie da
gen rust en arm een paar weken in
verband. Laaghuis bracht Durand
naar ciens hotel.
In zijn studeerkamer vond hij
Arlotti. Geslaagd, zei d« onver
stoorbare Famor. Wat je geslaagd
noemt, zei Laaghuis. Durand was
bijna een kind des doods geweest.
Ik weet alles, Jean (zei Arlotti».
en het viel niet mee om alles goed
te organiseren. De dader is gepakt
en met hem pakten we niet alleen
de organisator van de wapenboter-
smokkelarij, maar ook de ..master
mind" van een groep scherpzinni
ge spionnen-voor-geld.
Ik moest een klein rfsico nemen,
maar geloof me. de Nederlandse
politie en de Nederlandse B.V.D.
belde verdekt opgestelde recher
cheurs net iets te vlug af. Geluk-
hebben alles gedaan om een ern
stige afloop te verhinderen. Het
schot stond niet op mijn program,
dat is waar. De schutter was de
kig ondervindt Durand geen blij
vende schade van dit avontuur.
Waarom liet je Durand en mij
alleen gaan vanavond? vroeg Laag
huis. Omdat ik via de B.V.D. onze
tegenspelers had laten influisteren
dat Durand hen op de hielen zat
en dat Ik hier was voor geheel
andere dingen. Bovendien was mij
bekend, dat de schutter een erge
hekel had aan Durand. omdat Du
rand hem vroeger eens. zonder het
te beseffen, een winstpostje van
twintigduizend gulden had laten
derven. Toen (dat wist ik» de man
met Kerstmis in Parijs was. hield
hij Durand al scherp in observa
tie. Hoe ik dat wist. vraag je?
Jean, je kent toch de diepte van
mijn bronnen! En toen ik hoorde,
dat de schutter met hetzelfde toe
stel als Durand dat was puur
toeval! naar Schiphol zou vlie
gen. benoemde ik mijzelf tot lijf
wacht en vloog ik natuurlijk met
toestemming van Bevoegde Zijde,
als tweede piloot naar Amsterdam.
Zeg. Jean, ga je morgenavond mee
naar Durichardot het Jaar uitsou-
peren?
et was in het diepst van de llfAA|)[\ WAM RF7IMMIMfi
oorlog, begin 1944 In één YtUvKU YAH ÜLLmniFlU
avond ten huize van Emile
Durichardot was heel gezel
lig. Er waren acht gasten.
Het souper mocht er zijn! Het
werd kwart over twee voor Arlotti
en Laaghuis als laatsten afscheid
namen. Zij wandelden de Park
straat uit en sloegen linksaf het
Lange Voorhout op naar Arlotti's
hotel, waar Laaghuis zijn wagen
had laten staan. Midden op het
Voorhout stond een kleine Merce
des wat slordig geparkeerd. C.D-
nummer, stelde Laaghuis vast. Bij
de auto gekomen zagen Arlotti en
hij een man in rok. Hij hing tegen
de auto aan. De lucht van alco
hol was onmiskenbaar. Laaghuis
zei: Zo vriend, je had wel een zalig
uiteinde, maar beslist geen goed
begin! De man zwaaide en pruttel
de iets. Arlotti zei niets. Ze waren
de man nog maar net voorbij, toen
Arlotti zich bliksemsnel omdraai
de.
Laaghuis. verbijsterd, hoorde
twee schoten vrijwel gelijktijdig.
Arlotti zei: Jean, kerel, toch niet
beschadigd? Laaghuis, verbouwe
reerd. antwoordde: Ik niet. maar
hij wel. Inderdaad lag de man-in-
rok naast de auto.
Een politle-jeep gierde aan. Ar
lotti legitimeerde zich. Laaghuis
eveneens. De agent monsterde hen
onderzoekend. Laaghuis zei: Bri
gadier. spreek er met commissaris
van Eerkerk over. Arlotti toonde
de politieman nog een papier. Even
wachten, heren, zei de politieman.
Enige late huiskeerders hadden
zich bij het groepje gevoegd. Een
ambulance-auto reed aan. Laag
huis en Arlotti gingen in de jeep
mee naar het politiebureau-Bui
tenhof. Daar waren twee telefoon
tjes een met de B.V.D. en een
met Commissaris van Eerkerk
benevens de vaststelling, dat het
C.D.-nummer van de Mercedes ver
valst was. voldoende. Laaghuis en
Arlotti konden naar huis gaan.
Op Nieuwjaarsdag kwamen Ar
lotti en Durand by Laaghuis. Het
begon al donker te worden. Ja,
zei Arlotti. en nu wil Je natuurlijk
weten, wat en hoe, Jean Welnu,
niét. alleen Durand, ook jou maak
te ik verdacht bij de spionage-or-
ganisatie. De man. die na de aan
slag op Durand werd gearresteerd,
van die oude Betuwse
kerkjes, half Romaans, half Go-
thisch, had ik die morgen me
degedeeld het beroep naar een
andere gemeente aanvaard te
heoben. Wat mijzelf eerst on
voorstelbaar had geleken: zovele
banden te moeten gaan door
snijden, bleek bij deze en gene
ook het geval te zijn. Er was
een jongeren-groep met een
pnmu secretaris. Ik herinner
mij van die morgen alleen zijn
gezicht. Na de kerkdienst kwam
hij naar mij toe. schudde zijn
hoofd en zei: „Domenie. dome-
nie. hel hart des mensen over
denkt zijn weg, maar de Here
bestiert zijn gang." Ik wist eerst
niet of het een verwijt was of
iets anders. In ieder geval was
mijn eerste reactie: zou ik er
wel goed aan gedaan hebben?
Tenslotte begreep ik dat het
eerste wel degelijk een soort ver
wijt inhield maar dat hij na de
komma had gezegd wat mij ten
slotte zelf óók rust had gegeven.
Hij had een Spreuk geciteerd
(16 9». Dit boek van grote wijs
heid had hem op dat moment
de juiste woorden doen vinden.
Ik zou het als leidraad willen
kiezen voor het laatste woord
van bezinning in dit jaar. Het
betrof toen een aischeid en in
zekere zin is dat ook deze avond
het geval. Zo voelen wij het al
len: wij nemen afscheid van 1962
met al zijn wel en wee. Wy pro
beren te ordenen, te rangschik
ken, het geheel te bundelen en
overzichtelijke te maken. wy
trachten een lijn in het geheel
te ontdekken. Het is de jongste
geschiedenis van deze wereld en
ook van ons eigen leven. Wij
proberen de zin ervan te vatten.
Wij staan nogeens voor de raad
selen. die dit jaar ons bracht. En
wij doen ons best ons eigen
spooi te volgen.
Dan zijn we al bezig met wat
vóór de komma staat: Het hart
des mensen overdenkt zijn weg.
Wij zijn dus met onszelf
bezig. De oudejaars-avond roept
daartoe a.h.w. op, nodigt ons er
toe uit. Zijn weg overdenken
dat is: terugzien cn vooruitzien.
Het eerste kunnen wij. Het
twoedt proberen wij.
Wanneer wy terugzien vragen
wij ons af: ben ik de juiste weg
gegaan? In mijn gezin, myn
werk, mijn maatschappeiyke po
sitie? Want in het bezig zijn
vooi anderen, zijn wij toch ook
altyd bezig voor onszelf. Wij
kunnen onze persoon nu een
maal niet wegdenken Die is er
steeds ten nauwste bij betrok
ken en vraagt steeds: Hoe kom
is er af? Wat heb ik er aan?
Want ook in het hoogstgestem-
de ideaal tracht onze persoon
toch ook eigen bestemming te
vervullen? Daarom is er alle
reder» toe zijn weg te overden
ken
Dat doet niet 's mensen hoofd,
maar 's mensen hart. Het is een
bezig zijn van het diepiste inner
lijk van de mens. Een wegen,
overwegen, wikken en schikken
van de mens bij zichzelf ln een
allerlaatste eenzaamheid van de
voorbije feiten en gebeurlfjk-
heaen. Laten wy tenminste ho
pen. dat men daarvoor nog tijd
weet te vinden, en stilte, en rust.
Gnze weg. ons spoor liep door
een fel-bewogen jaar. Allerlei
flitsen gaan aan onze gedach
ten voorbij. Want al wat ge
beurde om ons heen in de wijde
wereld van internationale span
ningen. interkerkelijke gebeur
tenissen. de stedelijke en maat
schappelijke verhoudingen ln
onze directe omgeving, het le
ven van onze kenc of gemeente
tekende toch ook mede het tra
cé van onze eigen weg. Wij leef
den niet op een onbekend en
onbewoond eiland, maar in de
golfslag van het dagelijks ge
beuren. Hoe was mijn weg daar
in? Wat deed ik. wat zei ik, wat
dacht ik? Wat bezielde mij, wat
dreef mi)?
Het hart des mensen over
denkt zijn weg
Dal gedeelte voor de komma
bedoelde mijn jonge vriend in
de Betuwe als een verwijt. Zou
het daarop niet voor ons allen
uitlopen?
Maar daar staat een komma.
Dat wil zeggen: de zin is nog
niet uit, er komt nóg wat.
Loodrecht op dat eerste ge
deelte komt wat nu volgt.. Een
„maar". Het kruist het eerste
gedeelte. Deze spreuk zou men
moeten lezen kruis-gewijs. Want
dezt woorden zijn transparant
naar het Kruis.
Maar de Here bestiert zijn
gang
Dat bevrijdt ons van fatalis
me. Wy worden uit onze intro-
vei tie opgeschrikt. Wij zien om
hoog. naar het Kruis. Hy is óók
een weg gegaan, de via dolorosa,
de weg der smarten. Hij is ook
dwars door het voorbije jaar
heengetrokken van deze wereld
en van ons persooniyk leven,
meevoerend in Zyn vaart al wat
ons tot verwyt zou kunnen wor
den. Want de smarten zijn niet
zijn eigen smarten, maar de
onze. Wat Hij volbracht geldt
tot in eeuwigheid.
Nu mogen wij ons hart nog
eens doen overdenken onze weg.
Zien wij iets méér nu? Zien wij
een lichtend spoor? Wanneer
wij maar niet met onszelf alleen
zijn, maar alleen zijn met God.
Zien wy nu Zijn hand erin? Om
met. de bijna 400-jarige Heidel-
bergei te spreken: „dat alle
dinger» ons uit Zijn vaderlijke
hana toekomen" of „dat alle
ding mij tot mijn zaligheid die
nen moet". Wie het Kruis door
deze spreuk heen ziet. heeft een
rijke oudejaars-avond.
Die durft ook vooruitzien over
de komma heen. Want die beseft
nu. dat het eigenlijk niet onze
weg is. die wij maken in laatste
instantie. Er is een Hand, die
bestiert. Die wolken lucht en
winden wijst spoor en loop en
baan. zal ook wel wegen vinden
waarlangs mijn voet kan gaan.
Dc weg gaat door WH dach
ten zélf te kiezen. Nu weten wij
niet aan eigen lot en keuze over
gelaten te zijn. temidden van
alle verantwoordelijkheden, die
wy dragen moeten. Eén heeft
gesproken: Ik ben de Weg.
Ouaejaars-avond zet óók geen
punt. Het is werkelijk slechts
een komma: het gaat door, er
komt nog meer. wie de spreuk
van mijn Betuwse vriend mee
neemt, kan zeker zijn weg ge
troost verder wandelen.
Ds. H. J. van Achterberg,
Herv. predikant
te Leiden.
bleek niet de topfiguur te zyn. Jam
mer. want nu was de topfiguur
(tegen wie we geen stellige bewij
zen hadden) voor ons onbereikbaar.
Ik rekende er op. dat hij misschien
een kans zou wagen om jou te
likwlderen. Daarom liet ik hem in
fluisteren. dat je de oudejaars
avond bij Durichardot zou door
brengen De rest weet je. Neen,
eigenlijk niet. Toen ik die witge-
daste „dronkaard" bij zijn auto
zag staan, was ik op myn qui vive.
Vandaar mijn snelle reactie. De
man schrok, toen ik mij omdraai
de en de revolver in zijn hand
zag Hij schoot nog wel. maar
slecht. Ik schoot ook. maar goed.
Nu is de zaak gezond. De man is
niet dodelijk gewond en zal. na zijn
rekeningen in Nederland te heb
ben vereffend, wel aan Frankrijk
worden uitgeleverd. Dan kan Du
rand in Parijs naar hartelust ap
peltjes met hem schillen.
Durand knikte opgewekt van ja.
Laaghuis zei: Dus als ik het goed
begrijp, gebruikte je ook mij als
schietschijf? Inderdaad (antwoord
de Arlotti». maar tot mijn verde
diging moet ik aanvoeren, dat ik
zelf de gevaarlijke rol van lijf
wacht op me nam. En nu zijn we
toch allemaal gezond en tevreden?
'tWas een geslaagde operatie. Zul
len we er een borrel op drinken?
Het werd een gezellige en vriend
schappelijke nieuwjaarsborrel.
EMILY GRANT.
OF men de tijd rond de jaarwisseling als een religieus dan wel
als een profaan gebeuren ziet. beide stromingen hebben in
ons land een rijke historie.
Hier volgen een aantal feestdagen die plaatselijk dan wel
regionaal worden gevierd en gebruiken die bij de feestviering van
deze dagen nog in trek zijn:
VIEREN EN FEESTEN WONO DE JAARWISSELING
(Van onze correspondent
in Washington)
Om half acht 's ochtends
wordt de ambtenaar George
Maloney al afgehaald.
Eigen chauffeur? Geen spra
ke van. De auto die voor
staat is een van de wagens
van de „car pool".
Veel ambtenaren die in Wash
ington werken en in de omge
ving van de stad wonen, heb
ben een heel praktische rege
ling getroffen voor het heen en
weer rijden: vijf ambtenaren
rijden 's ochtends samen naar
hun departement en 's avonds
weer terug Tiaar huis. Ieder
stelt één dag in de week daar
zijn eigen auto voor terbe
schikking. Hoe dichter men bij
elkaar woont en werkt, des te
beter natuurlijk. De vrouwen
die in de .suburbs" achterblij
ven, zijn natuurlijk heel enthou
siast over dit systeem: op één
dag in de week na, kunnen zij
steeds de familie-auto gebrui
ken.
De rit. die de mannen naar de
stad maken, duurt vaak een
klein uur. Vóór negenen en na
half vijf heeft Washington zyn
„rush hours", letterlijk zoiets als
de race-tijd. Maar inplaats van
een race is het meestal een
kruip-partij: bumper aan bum
per persen zich 's ochtends dui
zenden auto's het centrum in,
om er zich 's avonds weer uit te
wurmen. Washington heeft
dringend behoefte aan 'n onder
grondse verbinding met de bui
ten wijken, maar het zal nog
jaren duren voor men daartoe
overgaat.
Erg plezierig zijn die ritten
dus niet: tien keer per week een
uur cellulair met z'n vyven.
's ochtends slaperig, 's avonds
een beetje moe en gaat. Maar
ja. zo'n rit is toch misschien
beter dan de tocht die veel New-
yorkers op het spitsuur ln de
subwav moeten maken, hangen
de aan de lus en heen en weer
deinend in een opeengeperste
mensenmassa
Bovendien, Amerikanen zijn
geen kankeraars. Hun opgewekt
heid om half acht 's och
tends mag dan een Europese
ambtenaar misschien wat opge
schroefd lijken en hun humor
bestaat misschien wat te veel uit
standaard-grapjes, maar men
probeert toch om de stemming
voor elkaar zo opgewekt moge
lijk te houden.
door al het timmeren dat hij
thuis doet.
George is nu al zijn vierde
Om half acht wordt hy dus
al afgehaald, deze George Malo
ney. ambtenaar op Binnenland
se Zaken. Hij is 45. hij begint
aardig kaal teworden en hij is
een beetje te dik. Zijn „cel"-ge-
noten van 's ochtends en
's avonds vertellen hem, dat hij
nodig aan golf moet gaan doen,
maar zijn standaard-antwoord
is, dat hij beweging genoeg krijgt
huis aan het vertimmeren. Hij
zegt. dat hij er plezier in heeft
een huis op te knappen. Op een
zolder maakt hij aardige kamer
tjes. een kelder weet hij om te
toveren in een ontspannings
kamer met t.v. plus een bar en
nu is hij al weken bezig aan een
groot overdekt terras met gazen
wanden, een „porch" noemt men
dat hier en George kan trots zijn
op dat werkstuk.
Het eigenaardige is, dat George
Maloney zo ongeveer om de vijf
Jaar verhuist. Dan heeft hij de
woning, die hij goedkoop heeft
gekocht, zo verbeterd, dat hij die
met een flinke winst van de
hand kan doen. Tot nu toe kocht
hij steeds huizen, die een beetje
ouderwets en daarom goedkoop
waren. Die huizen wist hij tel
kens geweldig op te knappen.
Zelfs zijn vakanties gebruikte
hij om te timmeren. Steeds trekt
het gezin Maloney in een groter
huis. Steeds wordt de woning
mooier. In dit laatste huis wo
nen ze nu al zes jaar en de
vrienden in de car-pool vragen
zich af. of George er nu einde
lijk de hamer eens bij neer zal
leggen en de golfstick zal op
pakken.
Maar onlangs, toen wij bij
hem op zijn bureau kwamen, liet
hij me een „do-it-yourself"
handleiding zien voor het bou
wen van een open garage voor
twee auto's, plus een bergplaats
voor de grasmaaier, de tuin-
sproeier en het tuin-ameuble-
ment. Misschien blijven ze nu
wel in dit huis wonen, maar het
timmeren kan hij niet meer la
ten
En een of andere hobby, of
het nu timmeren is of vissen,
golf of het verzamelen van boe
ken over de burgeroorlog dat
is wel erg Amerikaans. En daar
door is de Amerikaanse ambte
naar misschien ook wat minder
„ambtenaar"
Het huis wordt anders wel
groot voor het kleine gezin: re
creatiekamer in het souter
rain; gelijkvloers twee grote ka
mers. een keuken en 'n indruk
wekkende porch; boven drie
slaap- en twee badkamers.
De Maloney's hebben twee
kinderen: Bob is 23. hij studeert
wiskunde in Ann Arbor, ver weg
in Michigan. Hij is getrouwd met
een meisje van 22, dat voorlopig
haar secretaresse-baantje aange
houden heeft. De dochter, Irene,
is 19. Zy is nog niet verloofd,
maar veel scheelt het niet. Haar
..young man" (boyfriend is een
verouderd woord) is bij de
luchtmacht en ze hebben het pa
troon van hun tafelzilver al uit
gezocht.
De moeder van Bob en Irene
vertelde ons laatst, dat haar
man ook in dit huis misschien
weer kamertjes op zolder zou
gaan maken. „Met het oog op de
kleinkinderen", voegde ze er
stralend aan toe.
l 31 december Silvester Na de wijzen als koningen gaan beschou-
bloedige vervolgingen van de eerste wen.
drie eeuwen stond hi) aan het hoold Oorspronkelijk dacht men dat er
van de kerk. van 314 tot 335. In zijn 12 wijzen waren (Joannes Chrysosto-
tijd was er vrede. Hij riep een con- mos), later zelfs 15 (Epiphanius. ge-
t ctlie in Nicea bijeen. Daar werd het schiedschrUver) Oude muurschilde-
Ariamsme veroordeeld en de kerke- ringen uit Jezus tijd, in de kata-
Hjke tucht bevestigd. Boven de kata- Komben laten 2 wijzen zien. Elders
i komben van Priscilla bouwde hij een vindt men op dezelfde plaats 4. Een
basiliek. Hij stond ten tijde van zijn schildering in het Lateraanse Mu-
pausschap In nauwe relatie met kei- j£u™"us!'"Jï, *"n 9°J d
zer Constanttin de Grote. 6e eeuw Jsprake van ejconmgen.
zer Constantijn de GT°tt- Sinds Paus Leo de Grote spreekt
Friesland's Zuidwesthoek Sin- men echter altyd over 3 koningen,
terklaas scheen deze hoek over te waarvan ook de namen steeds weer
slaan. Daarom reed er oudejaars- anders worden opgegeven (de bijbel
avond een schimmel over de daken n0emt ze niet».
van Hindeloopen. Molkwerum en Magala, Galgalat en Sarachim
Warns. Voor de kinderen werd er 'n Apellius, Amerus en Damasus
grote pot met karnemelksepap (su- seit. Mansor en Theogene Ator,
pengroattenbrij) onder de schoor- Sator en Peratoras.
stein gedeponeerd. Voor de schimmel in 753 hoort men voor het eerst
was er natuurlijk in de klompjes
brood.
Ootmarsen, Dokkum Een grote
schare inwoners maakt een rond
gang door de plaats, soms zingend,
soms pretmakend. Maar om 12 uur
van Caspar, Melchior en Balthasar.
Heel Nederland Terwyi het man
volk naar de kerk was bakte moeder
knijpertjes, oliebollen, wafels, bolle-
buisjes of spekkendikken. Alleen in
Amsterdam was (en is) de zaak om-
precies wordt er een plechtig lied gekeerd: hier staat de heer des hui-
óf psalm aangeheven waarbij de
echte volksgemeenschap wel heel
duideiyk tot uiting komt.
27 december Johannes De
schrijver van het 4e evangelie. 3
brieven en de openbaringen. Hy was
de vertrouweling van Jezus en nam
Jezus' fhoeder aan als de zyne. Het
eerst van al de apostelen kwam hy
by het heilig graf na Jezus' verryze-
nis. Hy bestuurde de Kerk van
Klein-Azië en vestigde zUn bis
schopszetel in Ephese. Aan het einde
van zijn leven werd hy verbannen
naar het eiland Patmos. Acht en
zestig jaar na de dood van Jezus
stierf hii op zeer hoge leeftyd en
werd in Ephese begraven.
Oostelijk Nederland Klokgelui
den. geweerschoten, carbidontplof-
fingen, oudejaarvuren maken deze
avond tot een lawaaig en rumoerig
uiteinde. Daarbij komt dan nog het
overal wegslepen en verstoppen van
al hetgeen op ieders erf los rond
slingert (waarmee de functie van
de oude geesten wordt overgenomen,
die ook niet met „rommel" het nieu
we jaar wensten in te gaan.
Budel De jeugd trekt al zingend
door de straten en zingt voor elk
huis om een kleine traktatie in ont
vangst te kunnen nemen. Zakkenen
manden vol worden meegedragen.
6 januari - Drie Koningen Mat-
theus spreekt over de wijzen uit het
oosten, zonder een aantal te noemen.
In de 71-ste psalm echter wordt ge
zongen van „de koningen van Thar-
sis die geschenken zullen aanbieden
en zullen aanbidden" en is men die
zes te bakken, teilen vol!!!
DE VERWACHTING VOOR 1963
HET JAAR 1963 VERGELEKEN MET HET JAABI962
er kan een geringe
ontspanning van
de arbeidsmarkt
optreden
we zullen ca.55.000
mensen meereen
werkkring kunnen
verschaffen
OP*
onze gezinnen zullen
op elke gulden Act
méér ui tgoon geven
het loonpeil in ons
land zal met 357»
stijgen
de prijzen 2ullen
vooreen deel met
ca. 27» stijgen
wijzul!en3"57e
méér gaan produ-
