VERRAS U_W VROILW...
725.-
Totale verandering
bij Amerikaans kind
LEIDSCH DAGBLAD
PAGINA 8
(DE KLEINE^)
DOOR
RONALD J. VAN
BLEIJDENBURGH
Getrouwe nabootsing van de
mensen
wereld der grote
Onzin!
KRAAIERSTRAAT 10 - LEIDEN - TELEFOON 22356
KERSTNUMMER 1962
JEDER jaar tegen Kerstmis kwam het heilig kind bij de non
nen op bezoek. Hij kwam dan met zijn ouders en de herders
en enkele dieren en ze logeerden met zijn allen in het kleine
huisje dat de nonnen voor hen in orde hadden gemaakt.
Het huis stond op een tafel bij de deur van de kapel. Het had
slechts één muur zodat je goed naar binnen kon kijken. Achter
het huis stonden bergen die zuster Gertrudus had gemaakt van
bruin papier met glinsterende sneeuw erop en om het huis ston
den dennetakken en klimop
Het heilig kind «cheen van
tijn huisje te houden. Hij lag in
een krib met stro en glimlachte
met uitgestrekte handjes. Hij
scheen het niet erg te vinden
dat het huil maar één muur had
en dat de nonnen er niet aan
gedacht hadden het huisje te
meubileren. Zijn moeder en de
heilige Joseph knielden, ieder
aan een tijde van de krib en
achter hen knielden twee enge
len. Het huisje kon niet meer
dan vijf personen bergen en de
herders, de koe. de grijze ezel
en de drie witte lammetjes
moesten buiten staan. Wan
neer alle kaarsjes brandden
leek het wel een feest met het
heilige kind als middelpunt.
Tweemaal per dag, bij het aan-
en uitgaan van de kapel liep
een ry blauwgeschorte kleine
meisjes langs de tafel waar het hei
lige kind woonde; veertien hoofden,
twee aan twee. met de vriendelijke
zustei Elizabeth achter hen aan.
Bij het in- en uitgaan van de kapel
was er geen tijd* om stil te blijven
staan, de oudste meisjes liepen ach
ter en ze moesten doorlopen; je kon
alleen in het voorbijgaan een
vluchtige blik op het huisje werpen.
Maar tegen kersttijd nam zuster
Elizabeth de meisjes mee door de
hal, fde achtertrap op en door een
deur in de linnenkamer naar de
kapel, inplaats van hen de twee ho
ge trappen op te laten gaan en in
de gang voor de slaapzaal het
avondgebed te laten zeggen.
Vooi Louise, die haar eerste
Kerstmis bij de nonnen doorbracht,
was er iets bijzonder opwindends in
deze omweg. De achtertrap was
nogal donker, de planken kraakten
onder je voeten en het was grieze
lig dor.ker bij de deur van de lin
nenkamer. En hier moest je wach
ten op zuster Elizabeth en heel stil
zijn want hier woonden de nonnen
en hier was de kapel. En als de
deur open ging rook je plotseling de
geur van dennetakken en smelten
de was. Ze zeiden hun avondgebed
vlak voor het huisje met de krib
en Louise kon nu alles goed zien.
Het was allemaal zo mooi, alleen
moesten er gordijnen en een tapijt
en wat meubels in hec huisje zijn,
vond Louise. En de baby had niet
eens een kussen en een deken met
een lakentje. Louise dacht dat de
nonnen deze dingen vergeten had
den. wat wel vreemd was omdat de
nonnen al dagen van tevoren gewe
ten hadden dat het kind zou komen
logeren. Dit was geen manier om
een gast te behandelen en het was
nog wel een heilig kind. Zuster Eli
zabeth had verteld dat het heilig
was.
Het was de dagen voor Kerstmis
ongewoon koud. Wanneer je
je neus maar een ogenblik
buiten de deur stak voelde je een
gure wind. Op een avond was het
zo koua dat Louise zelfs onder haar
dekens lag te rillen. Wat zou de
baby het koud hebben, dacht ze
plotseling. De nonnen schenen zich
niet om hem te bekommeren. Zij
•zouden het niet erg vinden als het
heilige kind doodvroor!
Het was stil op zaal, de andere
meisjes sliepen al. Louise probeer-
iedere keer wanneer ze haar ogen
dichtdeed zag ze de heilige baby in
zijn bedje met stro. Toen stapte ze
voorzichtig uit bed en sloop op haar
tenen de kamer uit.
Biddend dat de trap niet zou
kraken liep Louise naar be
neden, ging dwars door de grote
kamer en toen een lange gang
door totdat ze de kapel bereikte.
Kerstspeelgoed en smaak
55
rw~1 ANTA CLAUS", de Kerstman die in Amerika de gulheid
-*■ van Sint Nicolaas bezit en met Kerstmis even weldoend als
de goedheiligman" rondgaat, zal dit jaar vermoedelijk niet in een
arrestee met rendieren ervoor verschijnen. Als de oude heer „In
stijl" is zal hij op een slee met raketaandrijving moeten rondrijden.
'ES r
Louise wist dat je in het donker
niet bang behoefde te zijn. Maar
toch zijn er schaduwen die je
wel lijken te willen grijpen en
de gang lijkt veel langer dan
overdag. De kapel was donker,
de kaarsen brandden niet. Alles
was angstig stil. Slechts een
rood lampje flikkerde onzeker
boven het huisje. Een ogenblik
stond Louise weifelend voor het
huisje stil. Haar hart klopte in
haar keel. Toen stak ze resoluut
haar hand uit en greep het hei
lige kind, stopte het in de zak
van haar nachtjapon en rende
naar de slaapzaal terug.
Louise werd heel vroeg in de
morgen wakker. Ze voelde met
haar hand onder haar kussen,
waar ze het heilige kind de
nacht tevoren had gelegd, in
haar zakdoek geivikkeld om
hem te verwarmen. Er ivas iets
vreselijks met het heilige kind
gebeurd. Het was niet meer te
herkennen. Zijn armen en
beentjes hadden geen vorm meer
en zijn gezichtje was gedeukt.
Er was niets overgebleven dan
een hoopje zachtgeworden teas.
de ook in slaap te komen, maar
Het was de straf van God. Ze
was slecht geweest. Te ver
schrikt voor tranen stopte
ze het heilige kind weg. Met haar
verdriet had ze een gevoel van on
rechtvaardigheid. Ze had niet slecht
willen zijn; ze had het heel goed
gemeend met de baby. Ze dacht dat
hij het zou begrijpen, maar hij had
haar niet begrepen Hij was gesmol
ten. Wat moest ze nu doen? Ze kon
■hem niet naar de kapel terugbren
gen. Ze probeerde een oplossing te
vinden, maar de bel luidde al en ze
moesl zich aankleden
Louise gedroeg zich de hele mor
gen een beetje vreemd. In het
speelkwartier zonderde zy zich van
de andere kinderen af en snoof
Een jonge non kwam naar haar
toe. „Waarom speel je niet met de
anderen" vroeg ze
,Ik ik weet het niet. Ik ben
verkouaen."
Je moet niet zo snuiven Waar is
je zakdoek?"
,Ik kan hem niet vinden." Louise
kleurde schuldbewust Ze had gelo
gen. Zc wist heel goed waar haar
zakdoek wasze voelde iets
glijden glijden.. bij haar
middel nu. Als het elastiek nu maar
hield!
„Ga er dan maar vlug een halen
Als je iemand op de trap tegen
komt zeg dan maar dat ik Je naar
boven heb gestuurd."
Want er ls in de Amerikaanse
speelgoedbranche zo langzamerhand
geen spoor meer aanwezig van „ge
zelligheids-speelgoed". Tinnen spl-
daatjes zijn al jaren geleden afge
voerd. een poppenkast is onbekend,
spelen zijn ook vergeten. Zelfs elek
trische treinen, toch heel lang een
van de vaste punten voor Santa
Claus, zijn thans op hun retour.
Niets liever dan dat. Met haar
hand aan haar ceintuur liep Louise
de deur uit. De hele morgen had
ze op dit ogenblik gewacht. Ze
haastte zich naar de badkamer en
verstopte het heilige kind onder de
badkuip.
HET werd vier uur.
Twee aan twee liepen de
meisjes de kapel in. Louise
durfde niet naar het huisje te
kijken. Niemand had nog iets
over het heilig kind gezegd.
Waarschijnlijk zouden ze er
in de kapel over spreken. Mis
schien zou iemand in de gang
op haar wachten
Maar er gebeurde niets in de
kapel. Na de dienst namen de
meisjes weer haar plaats in de
rij in en liepen de kapel uit.
Louise kon niet nalaten even
naar het huisje te kijken. Het
stond er zoals altijd. Ook zus
ter Gertrudus' bergen, en de
dennetakken, de herders en de
dieren. In het midden lag, als
of het nooit weg was geweest,
het heilige kind. Hij was alleen
een flink stuk gegroeid in de
afgelopen nacht. Het kaarslicht
bescheen zijn gezichtje en
Louise kon duidelijk zien dat
hij tegen haar lachte alsof er
niets gebeurd was.
99
99
De speelgoedfabrikanten weten
wat de oorzaken van deze verande
ring zijn. De kinderpsychologen
zeggen dat het kind eenvoudig
speelgoed wenst, dat stuk gemaakt
kan worden. Onzin, zeggen de fa
brikanten: het kind wil een exact®
nabootsing van de wereld der grot®
mensen. Auto's, ruimteschepen,
vliegtuigen, doktersuitrustingen, de
maan. Elektrische autobaantjes zijn
bezig de elektrische trein t« ver
dringen.
En laboratoriumdozen dan?
Kinderen willen nog wel met
scheikunde experimenteren, maar
dan toch altijd met spullen die vol
komen .echt' zijn. Echte retorten
en schadelijke stoffen niets van
die ouderwetse .veilige en soms niet
erg spectaculaire scheikundedozen.
Een poppenfabrikant heeft elk
Jaar een spion bU de Parijse mode
shows en kan verder terugvallen
op de diensten van dure dameskap
pers, beeldhouwers, schilders, che
mici, psychologen Jawelen
ingenieurs.
Vrachtauto's en hijskranen?
Nee, tegenwoordig vraagt het
kleine Amerikaantjes om raketbases.
Cowboyhoeden? nee, ruimtehel
men en complete ruimtepakken, met
radar er op en telefoon erin, peper
duur maar razend echt.
Poppen„echt!
En poppen? Tja, poppen
Die moeten héél echt zUn, du®
kunnen drinken, luiers vuil maken,
huilen, slapen, praten en alles
doen. Een klein meisje zei, volgens
een speelgoedfabrikant, nog kortge
leden tegen een vriendinnetje: „J®
moet eens naar mijn broertje komen
kijken. Hij huilt, hij slaapt en hU
drinkt uit een flesje, precies zoals
mijn pop
De jongens zijn trouwens ook dol
op poppen. Maar dan van het soort
dat op commando loopt, kruipt met
de ogen flikkert en raketten naar
zijn tegenstander slingert!
„TrrTmiifrijCren"feest"een*gröi!ëT~feese
Verras met Philips televisie! Een feest voor
het oog door het prachtige beeld. Een feest om
te zien door de fraaie houtsoorten. Een feest
ook om te kopen bjj de echte vakman. Bij ons!
Er is reeds een Super-
ontvanger met 43 cm.-
beeldbuis voor
