Lange reeks feesten en processies Drie Koningen in Cadillacs... Het licht van Kerstmis maakt blij, gelukkig en dankbaar M' Naïef en spontaan met een diepgeworteld bijgeloof KERSTNUMMER 1962 LEIDSCH DAGBLAD PAGINA 2 I itmmmttittiftiiititmitiimiiimiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiuiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiii iiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii Kerstmis lllllillllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllHllllllllllllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll lil Mexico 1\M EXICO. De maandwaarin ik voor het eerst naar Mexico kwam. was de cember. Dat is een maand in het aan ..fiesta's" toch al zo rijke Mexico waarin het ene feest be gint als het andere nog niet heeft opgehouden. Mexicanen hebben een enorm talent voor feest vieren. Ze doen dat dan ook niet zo maar een avond of een dag. nee die feesten duren dagen. Vandaar dat ik me die eerste decembermaand letterlijk terecht gekomen achtte in ..De wereld een dansfeest" met vrolijk verlichte huizen en straten, pelgrims, feestmarkten. lange proces sies. kórte plechtige processies, optochten, ge maskerde figuren op stelten, papieren wonder- beesten die tot zelfs in de meest obscure plaats jes aan een touw bengelden. Uit de origine van al die feesten kon ik absoluut niet wijs. al was het allemaal allerplezierigst en charmantst. En Kom binnen!" Inmiddels zijn al ln heel het land op de 16e december de „posadas" begonnen. Posada is het woord voor Herberg. In heel Mexico vin den nu iedere dag van de negen dagen voor Kerstmis in alle gehuch ten, dorpen, steden en de vele buur- het was nop maar steeds peen Kerstmisten daar\an posada.-. plaats, ofwel w. I, j i l kleine optochten van een groep Maar in de loop der tijden ben ik erin ge- slaaCjd de motieven voor al die feestvreupde te ontwarren. aanhoudende Sinds de komst van de Spaanse veroveraars is Mexico een zeer katholiek land gewor den. Hetgeen niet wegneemt, dat veel oude religieuze ge bruiken uit de tijd der Azteken in alle mogelijke verbasterde vormen zijn blijven voortbe staan. Deze geven het karakter van de huidige feesten een .kruidig" accent. Het bemin nelijke en vrolijke karakter van de zanglustige Mexicanen zelf en het vooral bij de landelijke bevolking nog diep gewortelde bijgeloof in allerlei dragen het hunne ertoe bij. dat die feesten niet alleen volksfeesten in de werkelijke zin van het woord worden, maar dat ze een naïvi teit en spontaniteit behouden, die men in onze goed geregel de moderne wereld, waartoe ook de geordende feestkalen der behoort, zelden meer vindt. Een der vele kerst-optochten in Mexico. Enkele dagen later wordt dan het feest van de Maagd der Eenzaam heid gevierd en de schilderachtigste optochten vinden daarvoor in de staat Oaxaco plaats. Men ziet een Oosterse invloed in de op stokken gedragen Japanse lantarens. Op stokken worden in de optocht tevens de van klei gemaakte en bont beschilderde vogels en planten gedragen. In de stad Oaxaca vindt dan de 23e december het feest van de Radijs plaats Op de twee grote pleinen worden kolossale radijzen verkocht, maar dan zijn ze met het mes in de meest fantastische en ar tistieke vormen bewerkt, zodat de radijzen menselijke gezichten heb ben. of een man op een paard uit beelden of allerlei dieren, bouwen. Dit 1» toen gebeurd en la ter Is er nog een basiliek bU ge bouwd. Op de 11e december ztyn de we gen daarheen afgestampt vol. Kilo meters Lange rijen mensen staan te wachten om in de basiliek te kun nen. Ze kamperen langs de weg of buit-en de basiliek, hetgeen aanlei ding geeft tot de vrolijkste eet -en danspartijen. Dit feest dient als het nationale .uitje" van het jaar. Ter wijl groepen Indianen om de kerk oude Aztekendansen uitvoeren a-Is hun vorm van hulde en daar tus sendoor mannen en vrouwen met bloemen beladen op de knieën (by van een vrienden, kennissen, buren en fa milieleden. die na zonsondergang met kaarsen in de hand naar een van te voren afgesproken bepaald huis (of hutje» toegaan. De optocht wordt geopend door kinderen of volwassenen, die op een versierd draagbaartje de beelden van Joseph en Maria dragen, voor wie zij om onderdak gaan vragen; want aldus wordt de reis van Jo seph en Maria naar Bethlehem her dacht Er is niets ontroerender dan in een of ander stil nachtelijk straatje van Mexico te staan en dan zin gende stemmen te horen naderen want gedurende de optocht wor den litanieën gezongen en om de hoek opeens de flakkerende kaar sen te zien verschijnen van de groep die voor een hek of huisdeur stilhoudt. Nu wordt In de vorm van een Mexicaans kerstlied aan de bewo ners van het huis onderdak ge vraagd, maar de eigenaars ant woorden zingend door de gesloten deur dat iedereen slaapt en men weg moet gaan, anders zal h(j ze slaan: jullie kunnen wel slechte mensen zijn". En Joseph's gezon gen antwoord: „We zijn zo moe. we komen van Nazareth, ik ben tim merman, Ik heet Josephwe vra gen onderdak voor een nacht voor de Koningin der hemelen". Het ge zongen antwoord aan de andere kent der gesloten deur luidt: als het een Koningin is. die dit vraagt, hoe komt het dan dat ze 's nachts alleen reist?" Antwoord: ..Maar mijn vrouw is Maria en ze zal moe der worden van het Goddelijk Woord." Dan gaat de deur wijd open: ..Bent u Joseph? Is uw vrouw Maria?" zo zingen de be woners van het huis: „Kom binnen pelgrims, dat wist Ik niet. vuld met snoepgoed en cadeautjes en dan aan een touw gehangen Kinderen en volwassenen worden geblinddoekt en moeten met een stok de ..pinata" proberen kapot te slaan, die natuurlek met zorg uit de buurt van hun stok wordt ge houden. Om het plezier wat te ver lengen duurt dit een tydje tot ten slotte één gelukkige de pinata breekt en een vrolijke bende van grabbelende kinderen op de grond valt. Hierna begint een feestmaal tijd en dansen tot de volgende dag zich alles weer in een ander huis herhaalt. Dit breken van de ..pinata" gebeurt ook wel in de ker ken. na de nachtmis, speciaal in dorpen waar inboorlingen uit hun hutten van heinde en ver heengaan. In sommige steden van Mexico wor den deelnemers aan een kerstpara de in bijbelse figuren verkleed en de herder-kindertjes voeren fraaie dansen uit. Men kan overal in Mexico omstreeks Kerstmis en tot aan Driekoningen met name in eenzaamheid liggende weg restaurants een heel vertrek volledig ingericht vinden als ..kribbe". Ze zijn als Mexi caanse hutten gebouwd, zeer realistisch en het wemelt er van bont beschilderde kleifi- guurtjes. die van alles kunnen representeren, van varkentjes en hanen en kippen af tot fi guren uit het dagelijkse leven toe. En het is dit realisme dat de grote bekoring aan het Mexi caans kerstfeest geeft, dit op een eigen manier levend willen maken van de kerstgedachte. Kersthulde die een volks vrouw in de Guadalupe-kathe- draal gaat aanbieden. Op de kerstfeestdagen kan men tal loze Mexicaanse families zien die. bloemen en kaarsen dra- gend. aldus op de knieën ouer| het kerkplein naar de kathe draal schuifelen. Lekespel bij Bethlehem De pinata 59 Het lied gaat nog door tot Jo seph en Maria plechtig in een van tevoren versierde plaats zijn neergezet, waarna dan pas de kribbe met het kind tussen hen in wordt geplaatst. Iedereen knielt neer en bidt en zingt. En hierna vindt dit gebeurt welteverstaan iedere avond in een ander huis ne gen dagen lang tot aan Kerstmis, en ook nog daarna het feest met de ..pinata" plaats. De „pinata" is een grote kleivorm, die in allerlei figuren van sterren, beesten en pop pen wordt gemaakt en beplakt met gekleurd papier. De vorm wordt ge- Maria feest -X: -c Nu heeft Mexico, met zijn verering voor de maagd Maria, een onnoe melijk aantal qualificaties aan Ma ria gegeven; er is een maagd van de medicijnen, een maagd van Gua dalupe of „donkere maagd", een maagd van de eenzaamheid, enz. Omstreeks de achtste december, een Mariadag, vinden er volksfeesten in grote verscheidenheid plaatst, sa menhangend met dit feit. In de staat Michoacan. in het dorp Patz- cuaro wordt de Maagd van de Gero, soms met bootjes over het meer. en brengen thuis gemaakt handwerk mee om te verkopen. Men kan dan bij wijze van spreken haast niet meer lopen van alles wat uitgestald op de grond ligt, van aardewerk en geweven Kleden af, tot klelfi- guurtjes. maskers en borduurwerk toe. Langs de huizen zijn tafels neergezet waaraan vrouwen heet citroenwater schenken en als grote gezellige families zitten dorpelingen bezoekers er met elkaar te pra wn qua geluid doet dit gepraat ais een kletterbui aan! te drin ken en zoetigheid te eten. Jongens op stelten in witte pak ken met maskers voor spelen de clown voor de kinderen en strijken daar natuurlijk een paar centavos voor op. De achtste december zelf wordt met processies en soms reli gieuze dansen gevierd en tegen het donker worden geverfde reuzen ballons losgelaten, terwijl men niet meer weet of het vele fantastische vuurwerk uit aarde of hemel sprint. Vier dagen later wordt een ander Mariafeest gevierd, ditmaal ter ere van „de patrones van Nieuw Spanje", de maagd van Guadalupe. Boetedoening Dere zou kort na de Spaanse verovering aan een Indiaanse boer zijn verschenen en hem hebben verzocht de bisschop te vra gen om vlakbij de hoofdstad en het door de Spanjaarden vernietigde godinnenbeeld van „de kleine moe der" een schrijn voor haar te laten wijze van boetedoening) de basiliek inschuifelen, gaat buiten de basiliek het feest met vuurklappers en een feest markt en g«zang en vuurwerk voort dag en nacht. door Frank Wright Ff ET gebouw staat er op het heuveltje, met een toren die naar -■ de hemel wijst en fundamenten, die rusten in het groenste gras dat ik ooit zag. Het zou zo maar een kerk kunnen zijn op een heuvel, waar dan ook. Hel zou kunnen, maar zo is het niet. Want aan de voet van deze grijze torenspits werd Jezus van Nazareth geboren, nu 1963 paar geleden. Dit is de kerk van de heilige geboorte, die vlakbij de kleine stad Bethlehem ligt in het Koninkrijk Jordanië. En over de heuvelrug komen de Drie Wijze Mannen, de Oosterse koningen, acteurs in een lekespel. Zij zijn waarschijnlijk opgeroepen door de kerstklokken en als zij verschijnenhun silhouetten korte tijd afstekend tegen de late avondhemel, verliest de tijd plotseling iedere betekenis. Weinig verancerd Het verbazingwekkende is dat er eigenlijk zo weinig ver anderde. Dit is de stad die Ma ria en Jozef zagen in de nacht, toen er geen plaats was in de herberg. Wie het heeft over het Bethlehem van vandaag, spreekt over een van de. naar het uiterlijk, oudste steden in de wereld. In de nacht van de eerste Kerstmis was Bethlehem een kleine stad. Het is het nog met een bevolking van even over de zesduizend. De huizen zijn herbouwd, natuurlijk. Maar de bouwstijl heeft zich nauwelijks gewij zigd. Ze zijn laag, de daken plat, de vensters klein en de muren opgetrokken uit grijze steen. Zelfs de industrie bleef ge lijk. De wijngaarden, eeuwen oud. produceren nog steeds de zelfde uitstekende wijn en de meeste inwoners verdienen hun inkomen als toen. met het be werken van de grond. ge klimtocht die weinig uitzicht! bood op een rustplaats aan het ein de van de reis. Nu in dit gewijde spel bren gen de koningen van het oosten hun gaven van goud, wierook en myrre naar de grot van de heilige! geboorte, een kleine kelder in de crypte van de oude kerk. Deze grot, waarvan wordt aan- genomen dat Jezus er is geboren, is door erosie van de bodem aan getast en de muren worden ge- j steund door metselwerk. Zij is dag en nacht verlicht door vijftien lam- j pen. Zes er van behoren tot de Griekse kerk. vijf tot de Armeense en vier tot de Rooms-Katholieke I Een ster Nieuw is de handel ln religieuze souvenirs in Bethlehem, ver vaardigd van steen uit de Do de Zee of van hout van de Olijf berg. Als Maria en Jozef opnieuw de stoffige weg zouden afgaan zou het enige, dat ze vermoedelijk niet zou den „terugkennen" het kerkje op de heuvel zijn, dat er nu zo'n 1600 jaar staat. Oorspronkelijk werd het gebouwd door de Romeinse keizer Constan ten de Grote in 326 na Christus. Twee eeuwen later werd het ge deeltelijk verbouwd door Justianus en sindsdien schijnt ieder tijdge wricht er een eigen stempel op te hebben willen zetten. De stijl is echter hoofdzakelijk Byzantijns. Wie naast de kerk staat kan Je ruzalem nog zien liggen, zes mijl naar het noorden, en met één oog opslag de afstand overspannen tus sen de geboorte en de dood van Jezus; Bij lamplicht en kan de vallei overzien en zich indenken hoe Maria, de aanstaande moeder, zich gevoeld moet hebben tijdens de lan- In het midden van de vloer mar keert een zilveren ster, geschon-1 ken door de sultan van het Ot tomaanse imperium, de plaats van de geboorte. De oorspronkelijke kostbare ster werd gestolen in 1847 en vormde een der aanleidingen tot de Krim-oorlog. Een met mar mer beklede steen stelt de kribbel voor. De schaapherders in dit meest realistische van alle spelen zijn na tuurlijk acteurs, maar hun schapen hoeven niet gevoederd te worden. Die grazen in de voor hun gebrui kelijke omgeving, op de ruggen van I de heuvels. Over deze groene velden trokken de meest bekende legerscharen, die de wereld ooit heeft gekend: de Romeinse legioenen, de Perzische horden, de voetknechten van de Saracenen de kruisvaarders, de Moslims en de Arabische ruiters. Als het spel uit is gaat iedereen I zijn eigen weg terug over de heuvel. Oosterse koningen mogen veelal weinig levensecht lijken, al schijnen ze nog zo zelfbewust te zijn, hier in j Bethlehem ziet men hen nauwelijks 1 als acteurs. De toeschouwers overigens heb ben stellig iets, dat wat vreemd aandoet in westerse ogen. De vrouwen van Bethlehem zijn be schreven als de schoonste ter we reld. Ongetwijfeld is dit enigszins over dreven, maar men kan begrijpen dat 't gezegd word. Tevredenheid Het meest opvallende is daarbij dat ze zo op elkaar lijken. Ze zijn allen rijzig, heb ben donker haar, een gebruin de gelaatstint en een ovaal ge zicht. Ze zijn gelijk gekleed, net als schoolmeisjes, in een voudige, maar zeker niet on aantrekkelijke witte gewaden. Meestal trouwen ze erg jong. Na afloop van het spel ver trekken de Koningen van het Oosten naar hun huizen in Je ruzalem per Cadillac. Terwijl zij in de nachtelijke uren met veel lawaai vertrek ken, beseffen wij weer eens opnieuw dat Bethlehem een onveranderd eiland is, omge ven door een zee van vooruit gang. Het eiland, dat ons ..Kerst mis" schonk. Een eiland van rust en te vredenheid in een wereld vol zorg.

Historische Kranten, Erfgoed Leiden en Omstreken

Leidsch Dagblad | 1962 | | pagina 12