DE NIJS
Bossa nova: een nieuwe dans,
'n nieuw geluid
Johnny If ally «lay zorgde*
dat hij er NIET bij kwam
WAT JAMMER DAT IK
JOU NIET MEE NAAR
KNOKKE NAM
- zei Lou van Rees tegen
Steeds meer Duitse
jongeren naar Israël
IAZZ op Lp., e.p. en single
(LEIDSCH DAGBLAD
Zaterdag 8 december 1962
ok
„Eigenlijk is het in juni allemaal pas goed begon-
8 nen", vertelt de 19- jarige Rob de Nijs, zanger, cabare-
'Ni'er en sinds kort jongste medewerker aan de Rudi
'Carrell-show. „Ik deed toen mee aan een talentenjacht
1Bnan Phonogram-Romance in het Amsterdamse Con-
•rcertgebouw. Ik werd winnaar en kreeg toen direct een
^platencontract"
Al spoedig stond „Linda", be-
flfcend in de versie van Gus
Backus, op de zwarte schijf. „Na
Afloop kwam Lou van Rees naar
Tie toe, sloeg me op de schouder
,en zei: „Kerel, wat jammer, dat
fok jou niet mee naar het song
festival in Knokke heb geno-
Ik vond het natuurlijk ge
dat hij dat zei. Maar ik
niet alleen bekend worden
zanger, ik wil de mensen la
zien dat ik ook nog iets an
kers kan", zegt Rob.
„Daarom doe ik af en toe mee
Han de Rudi Carrell-show. Ik
aaben als danser ontdekt door
Jtudi, toen ik meedeed aan het
ilvPindexamen van de Amsterdam-
c- se Cabaretschool. Ik had niet
'isljens een hoofdrol, want ik mocht
noQog geen eindexamen doen. Het
heel merkwaardig, maar er
die avond alleen maar
T"|ieisjesaan het programma mee.
Jfeonnie Bierman had toen een
secundant nodig. Ze
of ik die rol wilde vervul-
.den, en natuurlijk zei ik ja".
„Toevallig zat Rudi Carrell in
f^e zaal. Een paar dagen later
*!>elde hij me op en vroeg of ik
Viee wilde werken aan zijn show.
Dat hoefde hij me geen twee-
50|naal te vragen".
Het kan vreemd lopen in de
Showbusiness, want dezelfde dag
vVerd Rudi opgebeld door Robs
ilatenmaatschappij. Ze zeiden
ze wel iemand voor zijn show
visten. „O, dat is prettig", zei
„heet hij misschien Rob
V'Je Nijs?" Sinds die tijd geloven
htje bij de platenmaatschappij dat
Carrell bovennatuurlijke
ïd-faven bezit.
w
Hard werken
iui) Rob vertelt enthousiast over
;rJ|'n vak. Het is hard werken in
hfe showbusiness om iets te be
reiken. Het begin is er echte**
m/oor Rob. In de eerste Rudi Car-
ovtell-show van dit seizoen zong
tra)
e; fiij het pittige liedje „De liefste
5ie ik ken", Nederlandse versie
fan „Point of no return" van
reorge McDaniels.
e: Rob heeft een vaste begelei-
dingsgroep, bestaande uit
vier jongelui met gitaren en
slagwerk, die zich „The Lords"
noemen. Onlangs zijn ze „be
roeps" geworden, zodat ze nu
met Rob iedere middag kunnen
repeteren. De band staat onder
leiding van Robs broer.
Opleiding
Rob gelooft niet in een blij
vend succes in de muziekwereld
voor mensen die er „zomaar zijn
ingerold" en geen gedegen op
leiding achter de rug hebben.
Hij heeft dat wèl, voegt hij er
aan toe.
Rob werd op 26 december 1942
in Amsterdam geboren. Bezocht
enkele jaren de hbs en ging
daarna naar de Cabaretschool.
die onder leiding staat van Bob
Bouber. Hij is nu aan zijn laat
ste jaar bezig en moet volgend
jaar eindexamen doen. Hij heeft
spraakles van Annie Schuytema,
choreografie van Joh. Verdone,
spelles van Henk van Ulsen en
Eli Blom en zangles bij Bep
Ogterop.
Gouden must
In september won hij in Rot
terdam de Gouden Euromast tij
dens een boottocht over de
Maas, georganiseerd door een
aantal Nederlandse persbureaus,
speciaal voor jong talent. Zijn
favoriete zangers zijn Ray Char
les (speciaal als blueszanger) en
Mei Tormé. Hij houdt veel van
moderne jazz. De beste Neder
landse cabaretgroep vindt hij
het Lurelei-cabaret.
Op 31 december. Oudejaars
avond, zal hij weer op de tele
visie te zien zijn. Hij zingt dan
een „nozemliedje" met zangbe
geleiding van het Amster
dams politiekoor.
Rob de Nijs staat aan het be
gin van zijn carrière. Maar dat
die succesvol zal zijn, daaraan
twijfelen zelfs de kritische jury
leden van het televisieprogram
ma Top of Flop niet. In de laat
ste uitzending werd zijn tweede
plaat, „Zij heette Jenny", een
top.
iu
ROB DE NIIS
pose voor een plaatje
r
t
Goed nieuws voor zijn tal
loze fans, voor hemzelf en
voor zijn managers en gram-
mofoonplatenfabrikanten:
Johnny Hallyday hoeft niet
in dienst.
Op 15 juni wordt Johnny twintig
jaar en dan had zelfs hèm dus de
wapenrok gewacht. Succes, vooral
in die sector van de amusements
wereld waar Johnny binnen twee
jaar de troon als ongekroonde ko
ning van de twist heeft weten te
bestijgen, is en blijft echter maar
een grillige fee. En die voor zijn
carrière gevaarlijke anderhalf-jaar-
in-dienst wilde hij en vooral zijn
impresario daarom maar liever
voorkomen.
De (elegante) oplossing is nu ge
vonden. doordat Johnny Hallyday
zich tijdig zijn eigen naam. Jean-
Philippe Smet en ook zijn oor
spronkelijke nationaliteit heeft we
ten te herinneren. Als Belg van ge
boorte heeft Johnny er indertijd
voorlopig van afgezien de Franse
nationaliteit aan te nemen. En daar
hij in Parijs woont, zal hy in Bel
gië toch wel niet voor de militaire
dienst worden opgeroepen.
Johnny wordt intussen tot de
allerhoogste handelswaarden
van de Franse showbusiness ge
rekend. Twee jaar geleden werd
hij in de Franse provincie door
zijn neef Lee Hallyday (een mu-
sichall-artiest, wiens naam hij
overnamgelanceerd om onder
de lieve jeugd op slag overal
zo'n weergaloze geestdrift met
zijn tioist-gezang en -dans te
ontketenen, dat heel wat
schouwburgdirecteuren, uit
vrees voor de ravages, hun en
gagementen maar liever annu
leerden.
Maar die ervaringen behoren al
lang weer tot het verleden en nozem
Johnny is nu een door iedereen
erkende ster voor wie in alle rich
tingen gouden bruggen worden op
gericht. Spoedig vertrekt hij naar
Amerika, waar hij een tournee van
vele maanden zal maken, en waar
hem een hoofdrol wacht in een
film van Elia Kazan, die indertijd
ook dat andere idool der naoor
logse jeugd. James Dean. tot we
reldroem bracht.
Met wijlen James Dean heef
Johnny de hartstocht voor race
auto's gemeen, maar voor de rest
volgt hij. onder de strenge auspiciën
van neef Lee. het geregelde en
uitgestippelde leven van de super-
vedette in wie miljoenen zijn ge-
investeerd.
Er zijn nu zeven miljoen gram
mofoonplaten van Johnny in om
loop en met zijn recette! wae
hij als minderjarige zelf nog nie
mag aankomen heeft neef Le
al twee kastelen, drie Parijse flat
een renstal en nog een „ranch" i)
Montfort-l'Amoury gekocht. Afge
zien dan nog van een onafzienbar
garderobe, waaruit zijn veelkleu
rige en lichtgevende smokingko^
tuums vooral veel bijdragen tot zij:
glorie.
Niettemin is Johnny getui
ge zijn jongste biografie een
aardige, frisse en eenvoudige
jongen" gebleven, die 's mor
gens zelfs eigenhandig zijn kof
fie zet. Dat oordeel wordt door
de Parijse en Franse jeugd vol
mondig onderschreven. „Wij
willen alleen maar Johnny Hal
lyday", zo heeft een enquête pas
ten overvloede nog eens uitge
wezen, „want hij is mooi, hij is
sterk, hij is jong en hij is sym-
r
I
t
pathiek". Met zo'n getuigenis in
handen, kan men 't Johnny
moeilijk kwalijk nemen dat hij
zijn jongste chanson tot titel
heeft gegeven: „Ik ben de lieve
ling der jeugd
Van jaar tot jaar groeit het
aantal Duitse jongeren, dat
Israël wil leren kennen.
In het najaar van 1957 brachten
vertegenwoordigers van het Beierse
ministerie van OK. en W. een
bezoek aan Jeruzalem, waar zy met
leiders van jeugdherbergen in Is
raël spraken over de vraag of het
mogelijk was geregeld uitwisseling
van jongeren uit Israël en Duits
land op gang te brengen. Na dit
bezoek werd in Beieren een inza
meling gehouden, waarbij ruim
30000 mark werd bijeengebracht,
die aan Israël werden gegeven om
de jeugdherbergen van Kfar Giladi
uit te breiden.
In 1959 werd het plan gemaakt,
da' om te beginnen, een eind
examenklas van het meisjesgvmna-
sium in München een bezoek aan
Israel zou brengen. Toen werd in
Keulen in de kerstnacht de syna
goge met hakenkruizen besmeurd.
De reacties waren heftig. Het ge
meentebestuur van München be
sloot direct in januari 1960, dat het
alle kosten verbonden aan de reis
van deze klas naar Israël zou dra
gen.
In de zomer van 1960 vertrok de
klas alsmede een aantal leraren
naar Israël. Men werkte in een kib
boets aan de Gaza-grens en maakte
daarna een tocht door het land.
In 1961 werd de reis herhaald. Be
halve leraren en leerlingen van di
verse scholen in München, ging ook
een aantal protestantse Jeugdleiders
mee.
Het proces-Eichmann bracht een
ware vloedgolf van verzoeken aan
de Israël-Missie in Keulen om een
visum voor Israël. In overleg met
de ministeries van Binnenlandse
Zaken en van Maatschappelyke
Zaken in Bonn werd besloten de
organisatie van jeugdreizen op te
dragen aan het bureau voor ..In
ternationale Jeugd-Uitwissehng" in
München. Dit organiseert alle rei
zen van Duitse jongeren naar Is
raël Zij worden in groepen ver
deeld Enkele groepen bleven zes
maanden in Israël, sommige korter.
In 1962 maakten in totaal 56
jeugdgroepen studiereizen naar Is
raël. Daarvan konden er 32 in een
kibboets worden ondergebracht.
Sinds het najaar van 1960 komen
op uitnodiging van het gemeente
bestuur van München ook geregeld
studenten uit Israël naar Duitsland
om aldaar met een Duitse beurs ge
durende één of twee jaar te stu
deren. Sommigen hebben de studie
intussen voltooid en zyn naar
Israël teruggekeerd.
Onlangs werd voorts nog van Is
raëlische zijde toezegging gedaan,
dat voor kleine groepen jonge Duit
sers, die enige tijd in Israël in een
kibboets willen werken, voor huis
vesting zal worden gezorgd.
Voor volgend jaar staan al vele
reizen op het programma, want het
aantal aanmeldingen neemt nog
steeds toe.
Stan Getz en Charlie Byrd
(Verve VV 20109 - single)
Desafinado - Jazztheme from
dr. Kildare
Ella Fitzgerald (Verve VV
20108 - single)
Desafinado - Stardust bossa
nova
Zoot Sims (Colpix CX 42880
B - single)
Recado bossa nova
Een nieuwe dans betekent
in het geval van de bossa nova
ook een nieuw geluid. Terwijl
twist, madison, locomotion en
wiggle niets anders zijn dan
verschillende dansen op de
zelfde muziek (de rock), wordt
met de bc*ssa nova wel dege
lijk een nieuwe muziekstijl ge
ïntroduceerd: melpdische jazz
gebaseerd op het ritme van de
Braziliaanse samba.
Het is wel tekenend ,dat grote mu
sici als Stan Getz, Charlie Byrd,
Zoot Sims en Ella Fitzgerald, die
zich nooit met rock Yi roll of twist
onledig hebben gehouden, tot de
eersten behoren die de bossa nova
hebben geaccepteerd. En het is zon
der meer verheugend, dat een van
de eerste nummers in dit nieuwe
genre. „Desafinado", tot in de Ame
rikaanse hitparade is doorgedron
gen.
De Amerikaanse hitparade is al
weer te lang alleen maar een af
spiegeling van publieke wansmaak
geweest. Sinds Dave Brubecks „Ta
ke five" schijnt daar enige veran
dering in te zijn gekomen en dit is
dus de tweede keer dat een jazz
nummer in de Nieuwe Wereld een
tophit is geworden.
Het is overigens niet waarschijn
lijk. dat de bossa nova voor vele
jazzmusici een vruchtbaar keerpunt
zal worden. De muziek van de bos
sa nova is erg ongecompliceerd en
ligt zo makkelijk in het gehoor, dat
de geroutineerde jazzliefhebbers er
wel gauw op uitgeluisterd zullen ra
ken. Maar als dansmuziek staat
zij zeker qua uitvoering op
een veel hoger plan dan de twist-
successen van de heren Checker en
Dee.
Het is wel opvallend, dat het Juist
de beste twee tenorsaxofonisten uit
de ,.cool"-school zijn. Getz en Sims,
die zich de bossa nova eigen hebben
gemaakt. Wie zich „Desafinado" wil
aanschaffen, kan kiezen uit twee
versies, allebei even goed. het gaat
er maar om waaraan men de voor
keur geeft: de fraaie toon van Getz'
tenorsax of het fraaie stemgeluid
van The First Lady of Song. Ook
Sims' „Recado" is heel plezierig.
Sonny Rollins, Art Farmer en
John Coltrane (Fontana 469200
TE e.p.)
There are such things - When
your lover has gone - While my
lady sleeps
Rollins, Farmer en Coltrane:
drie klinkende namen in de moder
ne jazz, waarvan die van Coltrane
zelfs klinkt als Klokke Roelant,
want er is thans in Amerika én
Europa een ware Coltrane-rage. By
al die Trane-verering, hoe gerecht
vaardigd op zichzelf ook, is het ge
vaar niet denkbeeldig, dat andere
tenorsaxofonisten door het publiek
automatisch naar het tweede plan
worden verwezen. En dat is een lot
dat zeker iemand als Sonny Rollins
niet verdient. Dat bewijst deze e.p.
wel
Rollins is een zeer expressieve
musicus, achter wiens ogenschyn-
lijke simpelheid een fijnzinnige im
provisatiekunst schuil gaat. De
jazzliefhebber die aandachtig kan
luisteren, heeft hy heel wat te zeg
gen - en m kort bestek niet zel
den méér dan de grillige Coltrane
wiens noviteiten niet altyd werke
lijke vondsten zijn. Rollins' ..There
are such things" is een gevoelvol,
evenwichtig stuk muziek, evenwich
tiger en ook ingetogener dan het
grootste deel van zijn oeuvre.
In ..While my lady sleeps" is Tra
ne minder „opzienbarend", dat wil
zeggen minder experimenteel en ge
compliceerd. dan we de laatste tyd
van hem gewend zijn. In dit overi
gens frappante jazznummer laat
hij zich kennen als een uitstekend
improvisator die ook weieens graag
honest-to-goodness jazz speelt.
Qua sfeer sluit „When your lover
has gone" heel goed bij de twee
andere nummers aan. Trompettist
Art Farmer speelt deze standard
treffend en direct, zijn klank is in
één woord volmaakt.
Dinah Washington
You're nobody - Where are
you (Roulette RL 21153 - single)
I wouldn't know - For all we
know (Roulette RL 21156 -
single)
De negerzangeres Dinah Wash
ington is een van de vele vocalisten
Peggy Lee. Bo Didley. Fats Domi
no' die balanceren op de schei
dingslijn tussen jazz en populaire
muziek. Toch menen we Dinah in
de ee ste categorie te moeten rang
schikken. al is het alleen maar naar
aanleiding van zon meeslepend,
ouderwets-gezellig „mood "nummer
als „You're nobody until somebody
loves you", dat zy met veel swing
vertolkt. Bepaald geen jazz is daar
entegen een romantisch muziekje
als ..For all we know". Ook in het
„pop"-genre is het evenwel de moei
te waard, naar Dina Washington te
luisteren. Op het eerste plaatje (het
beste» wordt zy begeleid door Fred
Norman, op het tweede door Don
Co6ta.
Ella Fitzgerald, die ..De- Stan Getz. de bekendste
safinado" zingt, geflankeerd twee tenorsaxofonisten uit
door Zoot Sims (links) en de ..cool"-school, die beiden
ook een bossa nova- laatje
hebben gemaakt.
