R
Handleiding om
man te veroveren
D
Geruite stoffen staan sportief
H
E
B
H
ER IS ZOVEEL TE DOEN
IN DE VAKANTIE
I UIT en
(thuis
Boek voor Amerikaanse vrouw
Aubergines met kaas
ROCOCO
MENU VAN DE WEEK
5 iterdag 22 september 1962
Pagina 3
Deze zeer romantische fluwelen Ooihoed
komt natuurlijk uit Londen. De grote geplis-
seerde kraag wordt om de hals gebonden met
een zwart fluwelen bandje. Om het geheel
Helen Gurley Brown is voor haar huwelijk schrijfster geweest
van advertentie-teksten. Thans heeft ze een handleiding geschre
ven om een heel wonderlijk produkt aan de man te brengen: de
Amerikaanse vrouw'
Men kan er zeker van zijn, dat haar boek vlot verkocht zal
worden. Er zijn in Amerika miljoenen meisjes, die het aan de
man komen een heel probleem vinden en er zijn ook duizenden
mannen, die zich dit boek zullen aanschaffen om te weten met
welke strikken en valkuilen zij worden belaagd.
Belegging
Tot zover de schrijfster over
zichzelf en zo'n inleiding moet wel
alle kwijnende muurbloempjes
nieuwe moed geven. De drie dollar
negentig, waarvoor men dit boek
kan kopen, lijken een goede beleg
ging.
een wat vrouwelijker toets te geven omhulde
de ontwerper, een meneer Lachasse, de bol
hoed en het gezicht van de mannequin in een
flatteuze voile met kleine zwarte ruitjes.
Het is altijd goed om te luisteren
naar de raad van een vrouw die
zelf bewezen heeft haar doel te
kunnen bereiken. Luister hoe de
schrijfster van dit boek het ver
trouwen weet te winnen van de
vele mannenjaagsters, die in Ame
rika op groot wild loeren:
„Ik trouwde voor de eerste keer
toen ik 37 was en ik kreeg de man
die ik hebben wou. Men zou het een
wonder kunnen noemen, in aan
merking genomen hoe oud ik was
en hoe in trek hij was. Davis is
filmregisseur, 44 jaar, hij heeft her
sens, charme en seks. Menig Holly
wood sterretje maakte hem het hof
en ook menige minder opvallende,
maar gevaarlijker vrouw en ik
kreeg hem. We hebben twee grote
auto's, ruim veertig hectare bos bij
San Francisco, een riante villa met
uitzicht over de Stille Oceaan, een
meisje voor dag en nacht en een
goed leven.
Ik ben niet mooi of zelfs maar
knap, ik heb geen opvallend goed
figuur en ben niet briljant. Ik
kom uit een klein stadje en ben
niet op een universiteit geweest.
Mijn familie was en is erg arm
en ik heb mijn familieleden al
tijd gesteund. Ik ben in mijzelf
gekeerd en soms ben ik niet aar
dig en prikkelbaar."
Advertentie
rerugkijkend op de vakantie,
de weekeindtochtjes, de
vrije avonden en het beetje
wneschijn dat wij hebben ge
had, kom ik tot de volgende
i conclusie: het was weer zomer
inou ja zómeren het was
teer leuk. Wij kunnen er weer
legen wanneer de winter begint
tn ons tien maanden lang bin
nenhoudt. Maar wat heb ik ge-
;i iaan? Hoe vulde ik mijn dagen
tan recreatie?
0, met van alles. Reizen en
Jiwemmen en door bossen dwalen
c en met Joep aan het lijntje wan-
delen en kamperen en van een
1 openluchtvoorstelling genieten en
ie tuin wieden en rozen plukken
en een nieuwe jurk kopen alle-
maal zaken, die je vooral 's zomers
ioveel vreugde verschaffen. En hoe
deed ik dat? Helemaal zorgeloos,
echt los van alles? Kom nou.
Op reis moest er ook gekookt
lorden, lekker primitief op een
eenpitter, met behulp van zilver-
akjes, conservenblikjes, instant-
ra rus-en-zo, maar toch: boodschap
pen doen, maaltijden samenstellen,
raten wassen.
En er moest bijna elke dag ge
wassen worden, want op een va-
Si kantietocht kim je niet zoveel
meenemen en het is ontstellend
hoevuil bloesjes en jurkjes wor
den in een kamp, hoezeer de
hand- en theedoeken te lijden
hebben, hoe smerig de washand
jes worden. Wassen, drogen en
vooruitdenken.
Voortdurend rekening houden
net het weer, de temperatuur.
Dwalend door de bossen verzamel
je bessen en bramen (heerlijk om
er jam van te koken) en diezelfde
dag nog kun je aan het inmaken
slaan.
de wandeling met Joep moet
het hondje worden gecontroleerd
op teken in zijn huid en* doornen
in zijn poten. Eén openluchtvoor-
stelling heeft heel wat voetjes in
sarde, want je wilt dat je kinde
ren er „knap" uitzien en een zo
mer vergt nogal iets van hun gar
derobe.
Altijd
wéér
Zijn hun schoenen behoorlijk ge
poetst. hoe zit hun haar.
Hebben zij hun oren gewassen.
Zijn hun knieën schoon?
De bloemen uit de tuin, die met
zoveel liefde en zorg werden opge
kweekt, dienen grotendeels om de
kamers op te sieren: zij vallen na
een paar dagen uit en je kunt wel
blijven stofzuigen. En probeer
eens te gaan winkelen, zonder ook
het dochtertje blij te maken met
een kledingstuk., want kleine meis
jes zijn ontstellend ij delzij willen
voor moeder beslist niet onderdoen.
^Tloederiijke-
overpeinzing
Bij alles wat ik deed of onder
nam waren de kinderen aanwezig.
Kinderen, die schoolvakantie had
den en zich gedroegen als kleine
barbaren, bevrijd van de last van
huiswerk, repetities of conflicten
met leerkrachten. Losgebroken dui
veltjes, die tot de meest roekeloze
daden in staat waren.
Zij konden geen water zien of zij
wilden er inspringen, zij konden
geen hoop stenen ontdekken of zij
wilden er op klimmen, zij konden
geen boom ontwaren of zij wilden
de top van nabij bekijken.
Zij schaafden hun knieën,
scheurden hun broeken, trapten in
spijkers of stootten hun hoofden.
Een heel flesje jodium en méters
pleister verbruikten ze. Aan mij de
taak, dat het niet te bar werd, dat
zij mét builen en schrammen re
delijk heel bleven.
Ik moest zorgen dat de golven
hen niet meesleurden, dat de zand
kuil niet instortte, dat de zon hen
niet verbrandde en de regen hen
niet doorweekte.
Naast de zorg voor de kinderen
was er de tuin: het recreatiege
bied bij uitstek.
Het klimaat werkte tegen, zoals
gewoonlijk. Eerst wilden de rozen
niet opengaan omdat het te koud
was, daarna verschroeiden zij. Eerst
spoeld de regen het laagje tuin
aarde weg, zodat de vette klei
blootkwam, toen barstte de grond
open van de droogte en moesten er
kubieke meters water over gesproeid
worden.
Daarbij kwam de nooit aflaten
de strijd tegen maden, bladluizen
en dauwworm.
Er moest gemest, gesnoeid en ge
wied worden. Hoevele uren vrije
tijd werden er over de tuin uit
gegoten? En toch was het resul
taat magertjes. Ach ja
Terugkijkend op de zomer be
sef ik opeens, dat ik nooit zo
zeer huisvrouw ben geweest als
juist tijdens die vrije dagen, de
vakantieweken, de lichte avond
den.
Er was zoveel te doen Vader
hielp dapper mee, sloeg tentpalen
en haringen in de grond, spoot de
auto schoon, rolde de grasmat, gaf
de kinderen les in zwemmen, judo,
kaartlezen en genoot.
Wij hadden het druk, wij leef
den intens en gelukkig, wij waren
blij met het beetje zomer en de
vrije zaterdag, maar uitrusten was
er niet bij.
Dat zouden wij wel na de vakan
tie doen. Dan kwamen er immers
WOLLEN
DEKENS
100% virgin wool
weer vele, onafzienbare maanden
van regen, wind en koude?
Maar zelfs toen de vakantiewe
ken ten einde spoedden werd ons
de rust niet gegund. Want de zoons
moesten op tijd hun nieuwe school
boeken hebben en nieuwe school
kleding en je kunt de tent toch
niet vuil en vochtig opbergen.
De veelgeplaagde auto moest een
goede beurt hebben, het verwaar
loosde huis was stoffig, de bollen
moesten de grond in, de uitgebloei
de planten dienden te worden ver
wijderd, wij hadden het wéér druk.
Desondanks worden al die be
zigheden, grote en kleine zorgen,
plannen en pogingen gerang
schikt onder de verzamelnaam:
recreatie.
Intussen vraag ik mij af: waar
om maakt men van die vrijetijds
besteding een probleem? Mij dunkt
vaders en moeders hebben in de
Hollandse zomermaanden genoeg
aan hun hoofd om het spook der
verveling kansloos te maken.
THE A BECKMAN
Een goede raad vindt men al heel
'n het begin van het boek: ..Wees
niet zo nerveus-gespannen, denk en
praat niet steeds maar over het
vinden van een man.
Dat opvallende „jagen naar een
echtgenoot", is wat vele Ame
rikaanse meisjes zo onaantrekke
lijk maakt voor Europese vrijgezel
len die naar ons land komen. Die
hebben het gevoel voortdurend ge
probeerd en geëxamineerd te wor
den. Het meisje in Amerika is na
melijk veel meer opvallend-acticf
in het zoeken naar een man dan
de meeste meisjes in Europa".
Wat de schrijfster van dit boek
zegt over het huwelijk zouden we
niet willen beamen, maar ze zegt
het vermoedelijk vooral om de al te
jachterige meisjes wat te kalme
ren en te ontspannen. Ze zegt nl.:
„Ik vind dat het huwelijk een ver
zekering is voor de slechtste jaren
van je leven. Gedurende je beste
jaren heb je, geen echtgenoot nodig
(een man wel natuurlijk)."
Die toevoeging tussen haakjes
duidt er wel op, dat dit boek on
deugender is dan de meeste hand
leidingen tot een gelukkig huwelijk,
die in Amerika op de markt komen.
Maar ons interesseerde het boek
vooral om de kijk die het geeft op
de felle strijd, die de Amerikaanse
vrouwen voeren om een echtgenoot
te bemachtigen. De meesten hebbn
't, gevoel, dat ze er snel bij moeten
zijn, want tenslotte telt Amerika
vier miljoen meer ongetrouwde
vrouwen dan vrijgezellen.
Kameraden
Nederlandse meisjes die naar
Amerika komen behoevep zich lijkt
ons niet met dit boek te wapenen.
Wat we zo zien bij de Nederlandse
ambassade, is bepaald gerust
stellend. Menig meisje dat hier nog
maar kort is, wordt al afgehaald
door een stevige Amerikaanse jon
gen in een open sport-auto. En
toch worden die meisjes op de am
bassade niet uitgekozen door een
schoonheidscommissie. Maar velen
hebben iets ongedwongens, ze zijn
natuurlijk en ontspannen en Ame
rikaanse jongemannen hebben ons
wel eens toevertrouwd, dat ze voe
len, dat ze door die meisjes als ka
meraad worden beschouwd en niet
onmiddellijk als potentiële echtge
noot. Kortom ze voelen zich minder
belaagd, ze worden niet in het de
fensief gedrongen en dat heeft her
haaldelijk tot gevolg gehad, dat ze
zelf initiatieven gingen nemen.
Het is vermakelijk om te lezen
wat voor middelen de gelukkig ge
trouwde schrijfster van dit boek
aanprijst aan haar nog op het ge
luk loerende lezeressen. Zij gaat er
van uit, dat die meisjes het soms
moeilijk vinden om een gesprek te
beginnen met mannen, die zij ont
moeten op een cocktail-party, in
een lift of waar ook. Zelf had de
schrijfster vroeger een paar broches
met inscripties, die haar veel heb
ben geholpen. Eén ervan luidde:
heb grijs haar, bruine ogen en een
zwart hart"; op de andere stond te
lezen: ..Onderschat nooit de macht
van een vrouw".
Haar ervaring leerde haar, dat
mannen altijd willen ontcijferen
wat er op zo'n broche staat en als
ze het gelezen hebben, dan moéten
ze wel wat zeggen. Andere Ameri
kaanse meisjes lopen maandenlang
rond met dezelfde dichtbundel.
Lezen doen ze die niet, maar zij
weten, dat meisjes, die met een ver
zenbundel worden gezien als ro
mantisch worden beschouwd en als
gemakkelijk benaderbaar.
Opvallend
De schrijfster heeft niet voor
niets lang in het reclame-vak ge
zeten. Meisjes die willen opvallen,
moeten niet in een nieuwe, maar
juist in een grappig-oude auto
rondrijden. Nog opvallender is bet
om te fietsen en helemaal excen
triek om te lopen.
Voor desperate jaagsters nog deze
raad (al wil ze deze methode niet
bepaald aanraden)„Bots tegen
een man aan, die juist een sherry
van de bar naar zijn vriendin
brengt. Die vriendin zal de zaal
verlaten, terwijl jij de man af-
sponst en het minste wat je kunt
doen is hem een drankje aanbieden
op de kennismaking".
Indiase vrouwen
hebben nog steeds
grote achterstand
Het is nog Z.ocvig gesteld met
de ontwikkeling van de vrou-
wen in India: van de 213 mil
joen vrouwen in dat reusachtige
land kunnen er slechts 27 mil
joen lezen en schrijven! Trou
wens, bij de mannen is de ver
houding niet zo heel veel beter.
Van de 226 miljoen mannen zijn
er nog maar 77 miljoen alfa-
beet, de rest kan geen a van een
b onderscheiden.
Deze feiten zijn aan het licht ge
komen bij de volkstelling van het
vorig jaar. Toen bleek ook dat er
vrij sterke verschillen zijn in de
verschillende provincies.
Kerala kwam nog het best voor
de dag. Daar is vijftig procent van
de bevolking geletterd, maar de
verhouding mannen-vrouwen op
dit punt is nog altijd 60-40, zodat
zelfs in deze meest ontwikkelde
staat voor de vrouwen een vrij gro
te achterstand genoteerd moet wor
den.
Een zeer ongunstige factor bij de
bestrijding van het analfabetisme is
de snelle groei van de bevolking: 21
procent in de afgelopen tien jaar,
vooral door 't verdwijnen van hon
gersnood en epidemieën. Een merk
waardig resultaat van de statistiek:
meisjes worden gedurende de eerste
jaren van haar leven meer ver
waarloosd dan jongens
India, dat 2.4 procent van de
aardoppervlakte beslaat en 16.6
procent van de wereldbevolking
telt, heeft, op China na, de grootste
bevolking ter wereld (de Chinese
bevolking bedroeg in 1953 om
streeks 60 Omiljoen). De zorgen zijn
dus groot en de bestrijding van het
analfabetisme, vooral onder de
vrouwen, stuit op onvoorstelbare
moeilijkheden.
Advertentie
Uw modehuis
Op het ogenblik vinden we in de groente
winkels volop vruchten, zoals appels, peren,
druiven en meloenen. Maar ook paprika s.
aubergines en mais zijn ruimschoots te krijgen.
Ze zijn heel geschikt om variatie in onze maal
tijden te brengen. De prachtig gekleurde auber
gines kunnen we op allerlei manieren klaar
maken. Ze zijn zacht van smaak en vooral in
combinatie met kaas heel lekker.
I0NDAG
grapefruit, boeuf bouilli met pou-
let en kaas, sneeuwbergen.
MAANDAG:
stoofpot spitskool, kaas en toma
ten, gebakken appels.
DINSDAG:
sperzieboontjes - varkenskotelet -
aardappelen, beschuit met Bul
gaarse yoghurt en jam.
WOENSDAG:
oranjeslaatje met kaas, hard ge
kookte eieren met peterseliesaus
en sla, aardappelpuree.
ÖONDERDAG
gebakken lever - aardappelen -
appelmoes, kwark met bramen.
VRIJDAG:
gevulde aubergines met risotto of
gebakken visfilets met worteltjes
en puree vanillevla met rabarber-
compote.
ZATERDAG:
tomatensoep met kaas, huzaren
sla.
Gevulde aubergines
4 aubergines, risotto van 100 g
rijst, 200 g champignons, 30 g boter,
40 g geraspte kaas. zout.
De aubergines in de lengte door
snijden, het zaad eruit halen, de
rest met zout bestrooien en in de
koekepan bakken. De helften vul
len met risotto, waaraan de ge
bakken champignons zijn toege
voegd. Leg ze in een vuurvaste ho
tel, bestrooi ze dik met geraspte
kaas en laat ze in de oven licht
bruin worden.
Londen, september '62
Foto 1Heel flatteus en simpel
is dit pakje, dat klasse heeft en
een favoriet in de uitzet kan
worden. Handig voor de auto
en de fiets, geschikt om mee te
gaan winkelen en geknipt voor
een gezellige wandeling in de
vrije natuur past het eigenlijk
overal, 's morgens en 's mid
dags.
En wat meer is, het is in al zijn
eenvoud naar de laatste mode. de
details bewijzen het. De geruite stof
is een van die details. De kleuren
rood en bruin, echte herfsttinten
zijn ook echte modetinten. En wat
de metalen muntknopen betreft
fantasieknopen zullen dit seizoen
meer in zwang zijn dan ze de laat
ste tien jaar zijn geweest. De zijden
blouse is hier geen blouse, doch
slechts een sjaal met losse, in het
pakje gehechte manchetten. De ba
ret tenslotte is extra modieus door
het feit dat hij van dezelfde stof
is gemaakt als het pakje. Het ge
heel is een creatie van het Franse
huis Tiktiner.
Foto 2: Voor de sportieve, ge
soigneerde vrouio een kapsel dat
amper aanbeveling behoeft. H<?t
is niet alleen modieus, het is ook
heel flatteus: van achteren voor
iedereen, van voren voor wie een
niet te breed gelaat heeft en
hangend haar hebben kan.
Het is een coiffure van de Pa-
rijse coiffeur Lintermans en er is
wel wat meer haar voor gebruikt
aan alleen dat van de jonge vrouw
op wier hoofd hij zijn creatie
maakte. Er kwam namelijk een
postische aan te pas die boven op
het hoofd geplaatst is; echt en
vals haar zijn tezamen naar ach
teren gekamd. Het effect op het
achterhoofd wordt geaccentueerd
door het sieraad, dat ondanks zijn
glanzende, kleurige Tiroolse stenen
toch niet te gekleed is voor de
vroege middag.
Foto 3: Voor de sportieve
jonge en niet meer 20-jarige
vrouw, voor het meisje met een
baan en zelfs voor de tiener
is dit eenvoudige ensemble
even flatteus als praktisch.
Het vervult twee functies: bin
nenshuis is het een keurige grijze
japon, buiten is het een mantel
pakje van sportieve, jeugdige allure,
dank zij het bijbehorende tailleur
jasje van een mooie Schotse ruit
in grijs en steenrood. Nieuw is de
combinatie van twee stoffen. Wel-
cverdacht: de identieke knopen op
japon en jasje (die op het jasje
zijn evenwel iets groter). Praktisch:
de slank afkledende japonrok die
glad is, maar aan de zoom iets wij
der dan om de heupen. Het mo
dieuze complement oij dergelijke
pakjes is een baret van de geruite
stof, die bij dit ontwerp van Pierre
Billet niet wordt gedragen.
J.V.
ijniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiïïiiiiiiiiiiiiiiiiiin
Dat de vakantietijd nu defini
tief voorbij is, blijkt o.m. uit het
feit, dat in diverse collectescha
len meer franken, marken, lires
en zelfs dollarcenten worden
aangetroffen! De reizigers die
door heel Europa, en misschien
zelfs verder, gezworven hébben,
zijn weer tot hun eigen haard
steden teruggekeerd. Ze zullen
ongetwijfeld, behalve dat res-
tantje kleingeld, ook „een dank
baar gemoed" een goede gezond
heid" uit den vreemde mee naar
huis terug hébben genomen.
Deze fraaie termen héb ik niet
zelf bedacht, maar ontleen ik
aan de tentoonstelling ,Jfaar
Wijder Horizon", die u tot 8 okt.
a.s. nog kunt gaan zien in het
Rijksmuseum voor Volkenkunde.
Een tweede motto dat in grote
letters aan de muur te lezen is,
vermeldt dat een zeer belangrijk
element in de vreugde van het
reizen is: de hoop, alles wat men
beleefd heeft thuis te kunnen
navertellen. Hoe men dat in de
loop der eeuwen gedaan heeft
en welk beeld daardoor ook de
thuisblijvers zich dus konden
vormen van de verre oorden, die
avontuurlijker tijdgenoten be
zochten, is het onderwerp van
deze merkwaardige tentoonstel
ling.
Ik ga u daar verder geen uit
voerig verslag van geven; U
kunt veel beter zelf eens gaan
kijken. Ik wil u alleen maar
even vertellen welke vreemde
gedachtensprongen je soms ma
ken kunt.
Op een gegeven moment stond
ik voor een plaat, waarop een
van de beroemdste bouwwerken
van het Oosten, de Boroboedoer,
rvas afgebeeld, met daarbij en
kele Europese, Nederlandse, da
mes en heren. Speciaal de vrou
wenfiguurtjes trokken mijn
aandachtze waren gekleed in
de lange donkere sleepjaponnen
van de vorige eeuw, luifelhoe-
den op het hoofd, en gehuld in
met bont omzoomde schouder
manteltjes. Alsof ze zó op een
kille herfstmiddag uit wande
len zouden gaan langs de def
tige Amsterdamse Herengracht!
Volkomen vreemde figuren in
die Oosterse omgeving.
En wat schoot me toen Ineens
in m'n gedachten? Een gesprek
je, enkele weken geleden afge
luisterd bij de groenteboer?
„Vijf kilo aardappelen, me
vrouw? 't Spijt me, maar laat ik
nou vandaag helemaal uitver
kocht zijn! M'n klanten zijn zo
wat allemaal op reis, naar Ita
lië en zot"
Ja zeker. Ze hebben allemaal
voor een paar weken aardappe
len meegenomen in hun auto's
en caravansl" Een aardappelen
dat ik verkocht heb van de
week!!"
Ziet u in die oude tijd toen
men nog moest leren „in den
vreemde" te leven, dachten ze
het beslist niet te kunnen stel
len zonder hun schoudercap'jes
en hun bontrandjes. En nu, nu
we van jongsaf aan heel Europa
doorkruisen en thuis zijn aan de
Zwitserse Alpen, de Costa Brava
en de Italiaanse Rivièra, nu ne
men we nóg lekker onze ouwe
trouwe bloemige vaderlandse
piepers mee op reis!
Ik weet wel het is veel goed
koper om van alles en nog wat
aan levensmiddelen zelf mee te
nemen en daar is veel voor te
zeggen. Maar voor dat buiten
landse geld, dat nu in de Neder
landse collectebussen terecht
komt, was ik dan maar liever
eens echte Italiaanse spaghetti
gaan eten. Want om een vreemd
land echt te leren kennen moet
je het zien en horen, maar be
slist ook proeven.
Hermine G.
