vv aiersKien fUit
22 NATIES 0P
EEN SCH
KRIS-KRAS
TE PAS EN
TE ONPAS
en vooral duur
W h sou-a een sport roor tieners
inspannend
tijdrovend
Jeugd graaft in weiland
in Miedums historie
(LEIDSCH DAGBLAD
Een maand in
meisjeskleren
Rechten van
babysitters
LANGS de horizon drijven tientallen zeilboten met hun witte
vleugels voort op de wind, glijden plezierjachten en een
enkele rondvaartboot met stedelingen die op hun manier
Nederlands faam als zeevarende natie hoog houden. Dichterbij,
in een hoekje van het meer, vermaakt de jeugd uit de nabije om
geving zich luidruchtig in het gemeentelijke zwembad. Maar
tegen deze oer-Hollandse achtergrond gaat het er Amerikaans
toe. Want zeilers en zwemmers vormen slechts het vredige décor
voor een spectaculaire zomer attractie van de Braassemermeer: de
waterskiërs.
Ronkende racebootjes die razend
snel over het in de zon schitte
rende water scheren. Achter de
lootjes, aan de lijnen, de skiërs, soe
pel achterover hangend op de lat
ten of de beginnelingen
krampachtig voorover gebogen. Het
is een beeld dat tal van Nederlan
ders alleen maar van de film of
van een enkele demonstratie ken
nen. Het is een beeld waarvoor de
geregelde bezoekers van de Braas-
sem niet meer van zijn koffie op
kijkt.
wereldkampioene heeft gewonnen.
Grijsgroene ogen in een ernstig ge
zicht onder een grote zware stro
hoed.
Pas veertien
Connie (woont in Den Haag) is
14 jaar. Zij is pas 14 Velen héb
ben er zich over verbaasd. Zove-
len, dat de Nederlandse kampioene
er geen zin in heeft er dieper op
in te gaan. Connie lijkt nu eenmaal
ouder dan zij is, ook in haai* ma
nier van doen en spreken.
En in de waterski-sport is zij
haar leeftijdgenoten eveneens een
jaar of vier, vijf vooruit. Zij is
senior, terwijl zij volgens haar leef
tijd aspirant zou moeten zijn. „Het
is hetzelfde als een jongen van
twaalf die in het eerste van Feije-
noord speelt", zegt vader Dane met
nauw verholen trots.
Connie is wel erg jong, maar dat
neemt niet weg, dat waterskiën
CONNIE EN HILLY samen stunten op de ski's
bij uitstek een sport voor jonge
mensen is. De blonde Hilly Zegers,
dochter van de eigenaar van het
paviljoen bij de Braassem, is 17.
Drie jaar geleden is zij mee gaan
doen aan de Nederlandse kam
pioenschappen en Benelux-wed-
strijden en tot nu toe is zij steeds
prompt achter Connie geëindigd.
„Het is een sport voor tieners",
vertelt de 14-jarige crack. „Met in
ternationale wedstrijden hou je op,
zodra je de twintig bent gepas
seerd. Je begint meestal als je 16
bent en je bereikt de top op je
20ste. Daarna zak je meestal af".
CONNIE DANE
toch wel leuk
Ook niet als zo'n „speedboat" met
een indrukwekkende snelheid op de
steiger komt aanstuiven. Hij weet
immers: luttele meters voor het
plankier zal de boot vliegensvlug
wenden, terwijl de skiër daarachter
de lijn zal loslaten en zijn vaart
zal afremmen door tot zijn borst
in het water te zinken.
De Braassemermeer is het groot
ste waterski-centrum van Neder
land. Het is dan t>ok niet toevallig,
dat we er Nederlands beste twee
waterskisters aantreffen: Connie
Dane en Hilly Zegers.
Connie, kampioene van Neder
land, kampioene van Noord-Europa
(de twaalf koud-waterlanden), die
in mei van dit jaar zelfs van de
Zo "up to date" en levendig
als in het Frankfurter Studie-
college is de aardrijkskundeles
op beslist geen enkele andere
Europese middelbare school.
En je zult lang moeten zoe
ken naar een eindexamenklas
waarin uit eigen ervaring over
zoveel verschillende landen
wordt verteld als in Frankfurt.
De leerlingen vertellen elkaar
bijzonderheden over economie, geo
grafie en staatsinrichting van de
diverse landen, waarvan zelfs de
leraren nog leren. En ook al is het
Duits dat er wordt gesproken, niet
altijd even perfect, voor de 150
scholieren van het Frankfurter
Studiecollege is aardrijkskunde een
van de mooiste vakken.
De leerlingen van dit college zijn
geen Duitsers, maar komen uit
alle delen van de wereld. Eigenlijk
zijn het geen middelbare-scholie-
ren meer, want zij hebben reeds
een diploma behaald dat hen, vol
gens de normen van hun vaderland,
het recht geeft aan een universi
teitsstudie te beginnen.
Vele buitenlandse aspirant-stu
denten voldoen echter wat kennis
Elke dag 2 uur
Er is trouwens nog een goede
reden om er op die leeftijd mee
te stoppen: gebrek aan tijd. Wa
terskiën is een enorm tijdroven
de sport. Elke dag trainen de
meisjes twee uur. Als het weer
een beetje mee zit (wat in ons
land niet zo vaak het geval is),
beginnen zij daar al mee in fe
bruari om er pas in oktober mee
op te houden. En dat is alleen
nog maar het trainen. De wed-
ik er echt geen zin to heb, dat ik
denk: nu is het genoeg geweest".
Zo'n dag is het vandaag waar
schijnlijk, hoewel Connie en Hllly
even later op verzoek toch
op de ski's stappen.
We krijgen een lift van de heer
Dane (gebruind, sportief gekleed),
wiens boot de beide skisters „op
sleeptouw" neemt. Keer op keer
scheren we langs de houten steiger
waarop onze fotograaf met zijn toe
stel balanceert, terwijl Connie en
Hilly figuren uitvoeren.
„De figuren zijn het moeilijkste
Een smalle kronkelweg langs
een eindje over een hobbelig
weilandweggetje en een paar
hekken over: we waren einde
lijk waar we moesten zijn, een
stuk licht glooiend weiland
onder de rook van het Friese
dorpje Niedum, waar zes meis-
en elf jongens met vereende
krachten bezig waren een on
geveer dertig meter lange sleuf
te graven. Heel voorzichtig
grote schoppen hanterend,
laagje voor laagje wegschep
pend.
„Een miniatuur opgraving in op
tima forma", lichtte de heer Elzinga
toe, die als archeoloog aan het
Fries Museum is verbonden en de
supervisie had over dit werkkamp,
georganiseerd door de Nederlandse
Jeugdbond ter Bestudering van de
Geschiedenis.
betreft niet aan de toelatingseisen
van de Duitse universiteiten. Daar
om moeten zij zich aan een „ge
schiktheidstest" onderwerpen en
eventueel daarna nog een jaar het
college in Frankfurt bezoeken.
De in de Hessische hoofdstad ge
vestigde „school" wordt thans
door 150 studenten uit 22 landen
bezocht. Onder hen domineren de
Arabieren en Afrikanen. Hun leef
tijd varieert van 20 tot 24.
De meesten van hun studeren zeer
plichtsgetrouw. Het gros moet dan
ook de financiële middelen voor dit
voorbereidende jaar zelf bij elkaar
zien te brengen, slechts enkelen
hebben een beurs.
Na de eerste moeilijke weken van
aanpassing blijken de buitenlandse
gasten ook al gauw een levendige
belangstelling te hebben voor
vraagstukken en suggesties die niet
direct verband houden met hun
studie.
De gemeenschappelijke voorbe
reiding op het zeer moeilijke
eindexamen schept onder de aan
staande studenten spoedig vriend
schappelijke contacten. Werk
en discussiegroepen bevorderen de
kameraadschappelijke omgangen
tussen vertegenwoordigers van de
diverse naties.
Het onderwijs aan het college
wordt in het Duits gegeven de
buitenlandse studenten zullen na
afloop van het voorbereidend jaar
dan ook beslist geen moeite hebben
zich in het dagelijkse Westduitse
leven te redden!
Martin Gale lacht
Pianist Martin Gale heeft alle
reden om te lachen. Hij heeft een
plaatje gemaakt waarop hij de
melancholicus Peter Iljitsj Tsjai-
kowski laat rock 'n rollen en de
brave Zuidafrikaanse Gertie laat
twisten en zowel in Nederland
als over de grenzen schjjnt dit bij
zonder te worden gewaardeerd. De
Artone-single met „Nut rocker" en
„Twistin' Gerty" wordt tenminste
goed verkocht.
Martin Gale is het pseudoniem
van de 32-jarige Sky masters-pianist
Rinus van Galen, die met deze roc
kende notenkraker zijn debuut op
de internationale platenmarkt heeft
gemaakt. Hij wordt begeleid door
The Nutcrackers.
Bij het schansspringen kun je de meest spectaculaire vallen maken
Een vreemde
straf heeft een
rechter in Texas
zes jongens van
acht tot tien jaar
opgelegd, die zich
schuldig hadden
gemaakt aan win-
keldiefstallen. Hij
veroordeelde hen
tot een maand
meisjeskleren dra
gen!
De rechter licht
te het vonnis al
dus toe: „Ik her
inner me, dat mijn
moeder m'n broer
en mij altijd voor
straf de kleren
van onze zusters
liet aantrekken.
Er xoas geen be
tere methode om
ons thuis te hou
den".
strijden, en vooral de internatio
nale slokken ook nog heel wat
tijd op.
„We hebben er de tijd voor, om
dat we neg op school zitten", zegt
Connie (MMS-leerlinge), die straks
weer vijf tot zes weken extra
schoolvakantie krijgt om in het bui
tenland te kunnen uitkomen. Haar
vader: „Als ze alle uitnodigingen
aannam, kon ze wel drie jaar naar
het buitenland".
Niet enthousiast
Enthousiaste verhalen doen bei
de meisjes niet. „Ik vind er eigen
lijk niks leuks meer aan", beweert
Connie zelfs op een gegeven mo
ment. En Hilly: „Het gaat verve
len, als je elke dag moet trainen".
Maar even later herroept het
Haagse meisje haar woorden: „Ik
vind het natuurlijk wel leuk, an
ders hield ik er wel mee op. Maar
soms heb ik weieens een dag, dat
■fr Drie meisjes en zes jongens, le
den van een in april opgerichte
„garin" van zeventien Neder
landse joden, zijn naar Israël
vertrokken, waar er zes naar een
kibboetsj gaan en drie naar Je
ruzalem om een opleiding tot
jeugdleider te ontvangen. De
meisjes en jongens zijn allen
ouder dan 18 jaar. De overige
leden van de „garin" kerni
zullen volgend jaar naar Israël
gaan. De emigranten zijn allen
lid van de joodse jeugdfederatie
„Ichud Haboniem Beholland" te
Amsterdam.
In Warschau zijn acht kinderen
van wie de oudste 16 jaar is, voor
de kinderrechter gebracht, omdat
zij eigendommen van Westelijke
diplomaten hadden gestolen. Eerst
„collecteerden" de kinderen voor
zogenaamde liefdadige instellin
gen, maar toen dit niet genoef
opleverde gingen zij tot meei
rechtstreekse acties over en stalen
fototoestellen, juwelen, kleding
stukken en bandrecorders.
onderdeel van het skiën", vertelt
Hilly naderhand, „al kun je bij het
schansspringen de meest spectacu
laire vallen maken." Het derde on
derdeel is de slalom.
Duur
Waterskiën is een voor wie
het goed wil doen tijdrovende
sport. Het is een moeilijke sport,
heel wat lastiger en inspannender
bijvoorbeeld dan sneeuwskiën. Maar
waterskiën is vooral een dure sport.
Je kunt als tiener nog zoveel
aanleg hebben voor waterskiën en
er nog zoveel zin in hebben, als
je ouders geen bijzonder goed ge
vulde portemonnee hebben, kun je
er beter naar blijven kijken dan
er zelf aan beginnen.
„Het kost kapitalen", zegt de
heer Dane ernstig. „In Frankrijk
en Italië wordt het alleen maar
gedaan door de upper ten".
„En In Nederland?" vragen wij.
Hü begint te lachen: „In Ne
derland eigenlijk ook", zegt hij.
„Maar er zijn uitzonderingen",
voegt hij eraan toe, o.a. zichzelf
bedoelend.
Je moet de beschikking hebben
over een speedboat (vijftien mille
minstens), een paar ski's (Connie
heeft een paar draai-ski's van 900
gulden, maar je kunt ze ook goed
koper krijgen) en lijnen, terwijl
je voorts met benzine- en reiskos
ten zit.
Wie het toch weieens wil pro
beren: zeven minuten lea kost vier
gulden. „Maar na die zeven mi
nuten ben je de eerste keer be
hoorlijk moe", verzekert men ons.
Dat mag dan ook wel voor die prijs.
„Dit is nu het soort onderzoek,
waarvoor wij de vakmensen niet
beschikbaar hebben, terwijl het be
halve voor de jongelui die eraan
meewerken ook voor ons een winst
punt is dat het wordt uitgevoerd.
En het gaat prima", aldus de ar
cheoloog.
„De heer F. J. van der Wouden
uit Miedum heeft onze aandacht op
dit stukje grond gevestigd. Zijn
vader had al eens scherven gevon
den op zijn land. Zelfs is er een
hele pot te voorschijn gekomen die
nu in het Fries Museum is te be
zichtigen.
Toen op een gegeven moment een
paard van boer Van der Wouden in
het weiland met een been in een
put zakte, was het vrijwel zeker
dat Miedum bij Leeuwarden een
voor archeologen interessant gebied
was. De put is inmiddels door de
groep jonge amateur-archeologen,
meest middelbare-scholieren. bloot
gelegd. Er werden diverse scherfjes
gevonden van dezelfde soort als in
de iets verder gelegen sleuf. Een
bewijs dat de put als waterput bij
een nederzetting hoorde.
Behalve scherven en kleine ste
nen voorwerpen, zoals spinspoeltjes
en schijfjes die voor een soort dam
spel werden gebruikt, hebben de
jonge onderzoekers ook een bewerk
te houten paal aangetroffen. „Mis
schien is deze paal een onderdeel
van een huis geweest", vertelde de
kampleider, F. C. J. Ketelaar, aan
komend juridisch student te Leiden,
die het alleen jammer vond da: men
het kamp alweer spoedig moest op
breken in verband met het einde
van de zomervakanties.
Ook babysitters hebben rechten!
Welke dat zijn, kan men lezen in
de „verklaring van de rechten van
babysitters", die zes meisjes in de
Amerikaanse staat New Jersey heb
ben opgesteld. Hun 16-jarige woord
voerster vertelde de pers: „Wij zijn
geen vakbond, geen club. maar zo
maar zes vriendinnen die graag
eens orde op zaken willen stellen.
We zijn het gesol met babysitters
beu".
Het merkwaardige „handvest" be
helst de volgende punten.
Babysitters moeten het bedrag
ontvangen dat hun beloofd
werd. het tarief van het zestal
is: 50 cent Per uur tot midder
nacht en 75 cent per uur na
middernacht en in de middag.
Babysitters dienen tenminste 'n
dag van tevoren gewaarschuwd
te worden, noodgevallen uitge
zonderd.
De werkgevers de ouders van
de baby Cs) dus moeten niet
ook nog de kinderen van hun
buren aan de zorgen van hun
babysitter toevertrouwen, tenzij
daar natuurlijk extra voor wordt
betaald.
Babysitters dienen er tevoren
van in kennis te worden gesteld,
wanneer het televisietoestel het
niet doet.
Men mag van de babysitters niet
verwachten, dat zij ook nog het
huishouden doen; het zijn geen
dienstboden.
Tot zover het „handvest" van de
zes Amerikaanse babysitters. Wel
licht kunnen hun Nederlandse col
lega's er hun voordeel mee doen.
HILLY ZEGERS (tinks). .JNNiE DANE
niet erg enthousiast
Dpgericht 1 maart 1860 Zaterdag 1 september 1962
e
