Conny van den
Les Guaranis: warmbloedige
muziek uit Zuid-Amerika
.liedje
moet
inhoud
hebben9
Mickey Rooney: berooid man
met huis van 75.000 dollar
Opgericht 1 maart 1860
gllllllllllllllllllllllllllllllllllllllltlllllllllllllllM
Conny van den Bos (25) beschouwt zichzelf nog min of meer als een
beginnelinge in het vak.
„Ik loop ook nog pas drie jaar mee9*, zegt ze zelf bijna verontschuldigend.
Dat neemt niet weg, dat ze in die tijd al veel heeft gezongen. In talloze
Nederlandse zalen. Voor de radio. Voor de televisiecamera's. En in de
studio's van haar grammofoonplatenmaatschappij. Daarbij heeft ze haar
oren en ogen goed de kost gegeven. Ze heeft heel wat geleerd. Maar ze
vindt zelf, dat ze nog veel meer te leren heeft
Ze komt er rond voor uit.
In een gesprek uit ze zich vlot en vrij. Het kost ons be
slist geen moeite haar aan het praten te krijgen, wanneer
wij tegenover haar zitten in het hoge woninkje in Amers-
foorts enige torenflat aan de Lambertus Heinricsstraat.
Ze is een charmante verschijning. Lang en slank, met
bruine haren en groene ogen. Een gezellige gastvrouw. Een
intelligente gesprekspartner.
Briefjes naar omroepverenigin
gen bleven onbeantwoord.
En men weet, hoe het gaat bij
succesvolle audities of wedstrij
den. Dan schijnt er altijd wel een
of andere mijnheer te zijn, die
belooft, dat hy voor een intro
ductie bij de radio zal zorgen.
„Je knikt dan enthousiast. Je
bent blij. En je wacht verder ver
geefsmerkt Conny laconiek
op.
Op de band
Daarom had ze er eerlijk ge
zegd niet zoveel fiducie meer in,
toen er drie jaar geleden een
bandrecorderwedstrijd in Amers
foort werd gehouden. Maar haar
man hield aan: „Je moest het
toch maar weer eens proberen".
Conny gaf toe. In hun huiskamer
Met hart en ziel
Ze mag zichzelf dan nog als
een beginnelinge zien, dat be
lemmert hadr niet hart en ziel
aan haar werk verpand te heb
ben.
„Het intrigeert mij. Ik vind
het heerlijk. Ik zou het niet
graag missen", bekent ze.
En hoe denkt haar man er
over?
„Ach, in het begin had hij
vanzelfsprekend wel bezwaren
Vergeet niet, dat zo'n optre
dende vrouw, die vaak en lang
weg is, heel wat opofferingen
vraagt. Toen het succes kwam,
hebben we het dan ook samen
grondig bekeken. Moest ik
stoppen of zou ik doorgaan?
Als je eenmaal goed op gang
bent en je bouwt aan een car
rière, kan en wil je er toch niet
ineens mee ophouden. Maar ik
ben doorgegaan en nu zou hij
het mij niet meer willen af
nemen. Bovendien, het groeit
allemaal nogal geleidelijk. Je
raakt er aan gezoend".
En we mogen daarbij niet ver
geten, dat Conny's man zelf
standig etaleur-decorateur me
de „schuld" draagt aan haar car
rière. Want wellicht was het nooit
zover gekomen als hij haar drie
jaar geleden niet had overge
haald om deel te nemen aan een
zangwedstrijd in Amersfoort.
Vaak tevoren
Of ja, daarvóór had ze vaak
genoeg gezongen.
In het koortje van de Haagse
hbs, die ze met goed gevolg heeft
doorlopen.
Op feestavondjes van de scoo
terclub, waarvan ze een enthou
siast lid is geweest.
En met wisselend succes op an
dere concoursen. Ze kreeg naar
aanleiding daarvan wel aanbie
ding, maar alleen voor dancings.
En daarin wilde Conny Hollestelle
zoals ze toen nog heette be
slist niet aan een loopbaan als
zangeres beginnen.
Ze wilde wél zingen. Wat graag
zelfs, want ze vond het heerlijk.
Maar ze wist niet, welke wegen
ze moest bewandelen om een goed
begin te vinden.
iiiiiiiiiimiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiH
Monegasken
hielden
Gracia van
filmen af
Prinses Gracia van Monaco heeft
in een interview gezegd, dat ze
besloot van een comeback als
filmactrice af te zien, omdat
haar onderdanen ertegen in
verzet kwamen. Aanvankelijk
was als reden opgegeven, dat
regisseur Alfred Hitchcock van
Grace Kelly als „Marnic" had
afgezien, omdat hij geen kans
zag de film te maken in de zo
mervakantie van de Prinses.
„Nee dat was natuurlijk niet de
enige reden", gaf de prinses toe.
„Het denkbeeld van een terugkeer
naar de film viel bfj mijn on
derdanen niet in goede aarde.
Ze vonden, dat het niet strookte
met mjjn waardigheid als Prin
ses. Ik was verbaasd over deze
reactie. Ze had grote invloed op
mijn besluit, want mijn eerste
plichten liggen in Monaco. Ik
had gemeend, dat de Hitchcock
film gemakkelijk en plezierig
zou zijn, maar zo eenvoudig was
het niet".
De Prinses gaf te verstaan, dat
een terugkeer op het witte doek
niet waarschijnlijk was. Ze zei:
„Ik zou graag acteren, maar het
kan niet. En wanneer iets niet
mogelijk is, waarom er dan op
terug te komen? Ik heb ver
plichtingen als Prinses cn als
moeder. Men kan niet alles
aanpakken. Prinses Gracia ont
kende met nadruk, dat ze erin
had toegestemd Jeanne d'Arc te
spelen in een Italiaanse film.
„Ik heb nooit voorstellen uit
Italië gehad. Amerikaanse wel,
Italiaanse niet," zei ze.
De Prinses gaf te kennen, dat het
tijdstip waarop over een terug
keer onder Hitchcock was ge
sproken, ongelukkig gekozen
was. Het vorstendom verkeerde
immers in de positie zjjn voor
naamste bestaansrecht te ver
liezen, doordat Frankrijk eiste,
dat het voordelige belastingstel
sel zou worden gewijzigd, waar
door de personen en firma's die
zich om aan het Franse minis
terie van financiën te ontko
men, in Monaco hadden geves
tigd, alsnog zouden worden be
last naar Franse maatstaven.
„Maar voor een comeback zal
zich geloof ik nooit een gelukkig
tjjds'ip voordoen," aldus Prin
ses Gracia.
werd een bandje gemaakt. Zeker
niet onder ideale omstandigheden
dus. Maar merkwaardig genoeg
gaf toch juist dit bandje de door
slag.
Weer was er een mynheer, die
zei: „Ik breng jou voor de radio".
Weer gingen er maanden voor-
by zonder enig bericht.
De hoop was eigenlyk al ver
vlogen in het Amersfoortse flatje,
toen een briefje van de KRO
kwam. Conny kreeg een auditie
voor Springplank. Toen ging het
heel snel. Twee weken later stond
ze in een uitzending. Nog eens
twee weken later by de Spring
plank-favorieten. Een korte tyd
daarop bij het Cascade-Orkest
van Johnny Ombach.
Toen kwam Knokke vorig jaar.
Het nu langzamerhand veel om
streden concours in de Belgische
badplaats, waar een artiest slechts
éénmaal mag optreden. De Ne
derlandse ploeg, waarvan Conny
toen deel uitmaakte, gooide als
geheel geen hoge ogen. Maar voor
Conny was het schot in de roos.
Haar optreden viel bijzonder in
de smaak. Het bezorgde haar veel
publiciteit en het betekende een
grote stap voorwaarts.
In de lift
De eerste hindernis was geno
men. Het bleek de moeilijkste.
Spoedig toonden andere omroep
verenigingen belangstelling. Een
platenmaatschappij maakte haar
opwachting. En op de planken
werd Conny van den Bos een graag
geziene en gehoorde gast.
Conny van den Bos met haar
donkere, wat gevoileerde stem zat
in de lift, die snel omhoog schoot.
Ze heeft steeds op free-lance ba
sis gewerkt. Dat bevalt haar nog
altijd voortreffelijk.
„Ik kan nu afsluiten, wat ik
wil. Ik heb ook een gezin mijn
dochtertje Karin is drie jaar
waaraan ik aandacht moet beste
den. Als ik een dagje wil vry
houden, kan ik dat nu", zegt ze.
Ze houdt van dit tweeslachtig
leventje. Overdag de huisvrouw in
de beslommeringen van het gezin,
's avonds de artieste in het volle
licht van de schijnwerpers. En
daarbij heeft ze het hart aan de
lichte muze verpand. Niet, omdat
ze niet van andere muziek houdt.
Integendeel. Maar ze heeft de
lichte muziek als haar enig werk
terrein gekozen en ze is er geluk
kig mee.
„Het is niet fair en niet
juist het met iets anders te ver
gelijken. Iedere vergelijking in
dat opzicht gaat mank. Het is
een vak apart. Ik zou echt geen
klassiek geschoolde stem willen
hebben. Dan zou ik teveel gaan
zingen. Dat wil ik niet. Ik wil
wat „zeggen". Wat „vertellen".
Op myn eigen manier. Dat wil
weer niet zeggen, dat ik geen
zangles neem. Ik ben al jaren
bij Bep Ogterop. Maar alleen
om myn stem, zoals die nu is,
zo goed mogelyk te gebruiken.
Bep Ogterop zou mijn stem niet
willen veranderen. Dat zou je
persoonlijkheid verliezen, zegt
ze".
Chanson
Conny van den Bos tijdens het gesprek.
Conny's voorkeur gaat uit naar
het Franse chanson. Haar grote
ogen glanzen als ze spreekt over
Juliette Greco, Philippe Clay,
Jacques Brei en de andere mees-
sters van dit zeer byzondere genre
Ze verheugt zich er intens over,
dat het chanson steeds meer ter
rein wint in ons land, vooral
doordat die grote sterren door
„Domino" kans krygen op het Ne
derlandse televisiescherm te ver
schijnen. Maar dat alles impli
ceert niet, dat Conny afkerig zou
zyn van het Nederlandse lied. Be
slist niet. Maar het moet wel aan
bepaalde voorwaarden voldoen,
qua inhoud en melodie.
„Ik wil een prettige melodie
en een bruikbare tekst. Die be
hoeft niet hoogdravend te zijn.
Maar hij moet toch enige inhoud
hebben. Je moet zo'n tekst toch
kunnen beleven. Op een grammo
foonplaat kan je van alles doen.
Maar op het toneel wordt er meer
verlangd. Daar moet je iets te
zeggen hebben. Geen hol en leeg
geschreeuw. Ik heb die „artiesten"
gezien, die hun populariteit aan
een of meer platen te danken
hadden, maar op het toneel „om
te huilen" waren. Ik breng myn
liedjes op voordracht. Zoals ik
toch ook met een bepaalde in
tonatie praat'.
Dat hebben wij goed kunnen
beluisteren. Op ons gemak, want
Conny had volop tijd voor ons.
„Ik vind zulke gesprekjes al-
tyd wel leuk. Ik heb er nog geen
onplezierige ervaringen mee opge
daan, al is het wel eens moeilijk
jezelf te herkennen in die ge
schreven portretten, die ze soms
ophangen".
Bovendien, het is nu de stille
tijd. Ze had voor 's avonds geen
afspraak.
„Het is in de zomermaanden
nu eenmaal nooit zo druk. Een
enkele openluchtvoorstelling,
maar die wordt meestal toch af
gelast. Over een maqndje is het
weer anders. Vroeg weg, laat te
rug. En iedere keer meer hopen,
dat mijn man op tijd thuis is.
Want we moeten nog samen met
ons autootje doen".
Wensen
Sinds Los Paraguayos in 1955 met
..Malaguêna" muziekminnend Europa en-
thousiast maakten voor de welluidende ro-
T mantiek van Latijns-Amerika. zijn van een
gestaag uitbreidend aantal (al dan niet
pseudo-) Zuidamerikaanse trio's, kwartet
ten en kwintetten platen uitgebracht. In
die bonte veelheid onderscheiden zich Les Guaranis door hun
spontane speeltrant en warme muzikaliteit. Les Guaranis
brengen ongecompliceerde, meestal folkloristische muziek. Zij
spelen uitstekend, zingen alleraardigst en laten stijlfoefjes
achterwege. Barclay heeft een e.p.-tje van hen uitgebracht
met o.a. het bekende „Moliendo café" en enkele folkloris
tische nummers.
band die verder een pittige ..Wol
verine blues" laat horen (Omega».
De uit Duitsland geïmporteerde
Schlager .Heisser Sand" is dank zy
Anneke Grönloh ook in ons land
een topper geworden. Annekes
pakkende vertolking van „Bran
dend zand" is samen met het
zoetromantische 'Trommels van
Bahia" op een Philips-single uit
gebracht. Een ander Philips-plaat-
je laat ons Anneke horen in twee
Maleise liedjes die door Ger van
Leeuwen zyn gemoderniseerd:
„Bengawan solo" en „Boeroeng
kaka".
Les Djinns. Dat is de naam van
een groot Parijs' meisjeskoor, dat
in Frankrijk zelf erg populair is
en ook in het buitenland middels
de grammofoonplaat steeds meer
bekendheid krygt. Les Djinns
zijn de tegenhangertjes van de
Wiener Sangerknaben, al hebben
zv haar vocale capaciteiten, die
waarlijk niet gering zijn, in dienst,
gesteld van de meer populaire
muziek. Dp een e.p.-tje van Du-
cretet Thomson zingen zij compo
sities van Trenet, Aznavour en
Becaud, w.o. „Pilou pilou-hé".
Een Amerikaanse vocalgroup
met een geheel eigen, ietwat paro
diërende stijl vormen The Mar
cels, die nu in „My Melancholy
baby" hun (vooral aan de „basso
profundo" te danken) succes met
„Blue moon" lichtelyk op de hak
nemen. Aan de andere kant van
dit plezierige PYE-plaatje hoort u
„Really need your love".
Daisy Bell, achter welk Engels
pseudoniem een zangeres van
Zwolse afkomst schuilgaat, zingt
in onvervalst Nederlands „Iwan
Iwanowitch" en „Charlie" (Ar-
tone). Wie een dixieland-bewer-
king van Iwan prefereert, kan
terecht bij The Beale Street Se
ven, een voortreffelijke dixieland -
Anneke Grönloh, die met „Bran
dend Zand" in de roos schoot.
„Ik hou van het leven" zingen
The Spotlights en wy houden wel
van de verfrissende wyze waarop
dit meisjestrio het leven van de
zonnige kant bezien. Zwakker van
tekst is ,3innen in", maar de
pittige melodie maakt veel goed
(Tivoli).
Het e.p.-tje „Young at heart"
laat The Ray Conniff Singers ho
ren in vier oude bekende: „Re
member", „Dancing with tears in
my eyes", „Ma, he's making eyes
at me" en „I'll see you in my
dreams". De naam Ray Conniff
is een synoniem geworden voor
ontspannen, opgecompliceerde
koorzang die gemakkelijk in het
gehoor ligt. De arrangementen
zijn even eenvoudig als verzorgd
(Philips).
Gepolijste zang laten The Bel-
inonts horen in Smoke from your
cigarette" en „Tell me why
(CNR). The Cousins hebben van
„When the Saints come marchin'
in" een twist gemaakt die natuur
lijk „When the Cousins come
twistin" in" is gedoopt; aan de
andere kant het grappige „Hey
Mae!" (Palette). Van Paul Anka
is een single op de markt ge
bracht met „L'd never find ano
ther you" en het door hemzelf ge
componeerde „Uh huh" (ABC
Paramount).
Twee jeugdige Amerikaanse
popsingers die na hun jongste
successen in de running proberen
te blijven, zijn Brian Hyland en
Eddie Hodges. Brian doet dat met
„Sealed with a kiss" en „Summe
job" (ABC Paramount) en Eddii
met „I make believe you" en he"
in Amerika populaire „Girls, girls,
girls" (Cadence).
Het had maar weinig gescheeld
of Conny was enkele weken op
stap gegaan. Met Rudi Carrell
naar Nieuw-Guinea. Alles leek in
kannen en kruiken te komen, toen
haar moeder ziek werd. Die kon
dus niet op Conny's dochtertje
passen en toen ging de trip niet
door. En of het later nog eens
zal kunnen gebeuren is onge
acht de politieke ontwikkelingen
'n grote vraag. Want voor het
winterseizoen staan er alweer heel
wat afspraakjes in haar agenda.
Voor avondjes, radio-uitzendingen
en wellicht televisie. Steeds wat
anders.
„Kortgeleden heb ik toeval
lig meegewerkt aan een revuetje
in Breda. Geen grote, maar het
was toch een erg leuke ervaring.
Ik moet zeggen, het is mij bijzon
der goed bevallen. Misschien zou
ik het wel eens aardig vinden
om net als Corrie Brokken bij
een revue te gaan werken. Om
deel uit te maken van een groter
Conny van den Bos bij het schil
derij, dat haar man eens van
haar maakte. Dat was voor haar
huwelijk.
„Hij had wel met schilderen
willen doorgaan, maar hij zag
er niet voldoende brood in".
geheel en af en toe in verschillen
de kostuums het toneel te kunnen
opstappen", vertelt ze.
.,En weet u, wat ik ook graag
zou willen? Eigenlijk durf ik het
niet te vertellen. Het is zo'n
beetje een modegril geworden.
Maar toch zou ik ook in een mu
sical willen werken. In een rol
letje. Eens wat meer doen dan
alleen maar je stem gebruiken.
Kijk, ik weet nu zo langzamer
hand wel. wat ik moet doen. Als
je pas in het vak bent, sta je er
een beetje vreemd tegenover,
maar nu weet ik heus wel, hoe ik
mij op het toneel moet gedragen.
Ik heb oren en ogen steeds wijd
open gehad en dan steek je ter
loops genoeg op. Maar op een ge
geven moment wil je dan ook wei
eens iets anders. Daarom zou ik
graag bij een musical willen. Ik
zeg niet, dat ik het zou kunnen,
maar 't lijkt mij leuk. Bovendien,
en dat zou ik ook belangrijk vin
den, je wordt dan eens goed en
verantwoord geregisseerd. Ik wil
niet zeggen, dat ik „self-made"
ben, maar tot nu toe gebeurde dat
alleen maar te hooi en te gras.
Destijds voor Knokke wat. Bij de
televisie wat. Maar het lykt mij
goed om eens een tijdje onder een
vaste regisseur te werken".
Een heel nuchtere opmerking
onderbreekt dan plotseling ons
gesprek.
„Excuseert u mij even, ik moet
naar de andijvie kijken".
Het doet ons op onze horloge
kijken. Het loopt tegen etenstijd.
Daarom maken we snel een einde
aan het prettige gesprek. De tijd
voor het zangeresje is weer voor
bij. de taak van de huisvrouw
staat te wachten
De Amerikaanse filmster Mic
key Rooney, die in de loop der
jaren aan zijn rollen in Holly-
woodprodukties meer dan 12
miljoen dollar heeft verdiend,
heeft tijdens een gerechtelijk
vooronderzoek naar aanleiding
van een dreigend faillissement
te Los Angeles verklaard, dat
hij slechts 500 dollar bezit en
1)8^.91^ dollar belastitig- en speel
schulden en achterstallige ali
mentatiesommen moet voldoen.
Rooney hoopt zijn autobiogia-
fie binnenkort uit te geven en
daarmee een grote som gelds te
verdienen.
In 1960 hebben vier rechts
kundige adviseurs een N.V. op
gericht, die zijn belangen behar
tigt. Deze onderneming, „Bar-
broogenaamd, kocht een huis
aan voor 75.000 dollar, waar de
acteur met zijn vijfde echtgenote
en kinderen woont, betaalt hem
1.000 dollar per week en regelt
de geleidelijke afbetaling van
zijn schulden.
Rooney moet aan twee van
zijn voormalige echtgenoten nog
meer dan 20.000 dollar aan ach
terstallige alimentatie ter hand
stéllen. Hij vertelde het hof te
Los Angeles, dat zijn huidige
vrouw twee bedienden heeft, die
eveneens door de N.V. werden
betaald.
illlllllllllllllllllllllllllllllllllllil
