Waarom de
bezoekers
van
Aix
elk jaar weer terugkomen
Honderden Italianen soldaten en
burgers maakten jacht op „beer"
Eindelijk
Weg met die rails
Men leeft er in een
serene gelukssfeer
Ondanks
weinig verandering
Ds. R.
lierv. predikant Zoeterwoude
Hengstmangers thans
LEID8CH DAGBLAD
MAANDAG 6 AUGUSTUS 1962
Eindelijk. Woensdag zal de
Haarlemmerstraat op haar
grondvesten schudden. Dan zul-
len mannen-in-overalls pneuma
tische hamers in het wegdek zet
ten om daarmee een begin te ma
ken met een groots karwei: het
verwijderen van het gevaarlijke
verkeersobstakel, de rails van de
Gele Tram.
Op het ogenblik is men bezig
lichtpunten aan te brengen voor
de nog te plaatsen verkeersbor
den. die het verkeer om de open
gebroken gedeelten van de straat
(Van onze Parijse correspondent)
Deze vraag heeft ons op gezette tijden gedurende de omstreeks
800 km van de autoweg tussen Parijs en Aix-en-Provence bezig
gehouden. Een reis die door de velden en de akkers van de
departementen van de Seine en de Yonne en het lie de France in
hun ontelbare nuances van groen heeft geleid, over de bochtige
bergwegen voerde van Bourgogne waar je een kasteel onder zijn
iwart-gele leien dak eerst van alle vier zijden hebt mogen bekij
ken alvorens het eindelijk ook achter een nog hogere top ver
dwijnt om dan die andere wijnstreken te bereiken rond Lyon de j
Cóte du Rhöne, de Beaujolais, Roussillon, Julians, Maqon, Pro-
venceNamen welke u, zodra ge ze opnieuw op de richtings
borden ziet, u de wijnsraaak al op de tong brengt.
heen zullen leiden.
Niet alleen de rails, maar ook
de bestrating zal verdwijnen, om
plaats te maken voor verkeers
veilig asfalt-beton.
Men hoopt omstreeks Kerst
mis de hele Haarlemmerstraat
van een nieuw wegdek te hebben
voorzien. Zeker is dit laatste nog
niet, omdat men op onverwachte
moeilijkheden kan stuiten, zoals
het weer, dat roet in het straten-
Weinig „(laden"
Dtussen hebben we u nog altijd
niet de vraag onthuld welke ons
op deze dorstige weg heeft ver
gezeld (om dan dus terstond ook wel
Weer in het edel druivennet ge
smoord te worden). Et voila: de
vraag of 't zo langzamerhand nu niet
tijd is geworden de Festivalbakens
te verzetten en de zomerse kunstge
noegens elders dan opnieuw weer in
Aix te gaan zoeken. Van het dikke
dozijn muziekfeesten dat Aix nu
heeft beleefd, hebben we er niet veel
gemist om de geduldige lezersschare
ieder jaar weer getrouwelijk van onze
bevindingen verslag uit te brengen.
En hoezeer ge de traditie eventueel
ook beminnen moogt, een weinig ver
andering heeft toch zeker ook wel
weer haar charme.
Bovendien: indien ge omstreeks
Kerstmis kennis neemt van de pro
gramma's die de Europese Federatie
van „erkende festivals" onder de
„beroepsbezoekers" distribueert, dan
moet ge meestal wel erkennen dat
Aix op het stuk van noviteiten waar-
Op de journalist als „nieuwgier" zijn
zinnen toch ook wel zetten moet,
steeds aarzelender en trager tegemoet
treedt. Met „Les noces" van Stra-
winsky en Les malheurs d'Orphee
van Milhaud, is het „nieuws" ook
dit Festival voor de opera al weer
bekeken Qua moderniteit zijn de no
ten die deze meesters (die dit jaar
respectievelijk hun 70ste en 80ste ver
jaardag vierden) in hun jeugdjaren
geschreven hebben dus evenmin meer
te rangschikken onder het hoofd der
dan óók nog bij, dat Aix dat als
muziekstad ofschoon Campr ahier
in de 18de en Milhaud einde 19de
eeuw geboren werd toch nauwe
lijks op een eigen traditie kan bo
gen. nu evenmin meer ever een cen
trale kunstenaarspersoonlijkheid be
schikt die het karakter en het alge
hele gezicht der voorstellingen kan
bepalen. Want helaas, helaas, he
laas heeft Hans Kosbaud, de
grootste Mozart-dirigent die de we
reld thans bezit, het provencaalse
Festival enige jaren geleden de rug
toegekeerd.
En wanneer Aix nog steeds en niet
ten onrechte de ambities koestert
Salzburg naar de kroon te willen ste
ken, dan moet dus worden aange
tekend dat hier nu èn de eigen Mo-
zart-traditie èn de tegenhanger van
een Von Karajan ontbreekt, om die
intenties in daden om te kunnen zet
ten. Alles bijeengenomen vallen er
dus stellig wèl enige argumenten op
te sommen, die zouden kunnen plei
ten voor de ontrouw, speciaal onder
de oudere lichting der „festivaliers"
van Aix.
Weldadig!
Die argumenten en overwegingen
van meer strikt-muzikale aard
ontvangen hun eerste gevoelige
slag echter reeds zodra ge, vanuit
do dorre droogte van de Provence-
woestijn, Aix als een glimlachende
oase van Meridlonaalse levensvreug
de en van welvaart weer zijt binnen
gevallen, en het eerste contact met
«"it tamelijk respectueus bewaarde
kleinood van 17e eeuwse adeldom
en nog veel oudere provencaalse cul
tuur zo dus weer is hersteld. En die
tegenwerpingen verliezen nog weer
wal méér gewicht nadat ge in de
Jean Guiramand de Toulon's
beeldhouwwerk in de deur van
de Saint-Sauveur-kathedraal
En wanneer de eerste noten vallen
van de snelle Figaro-ouverture in de
stilte en de genade van de proven-
j caalse nacht met alle sterren op hun
post en in de zoete geur en voelt ge
u wéér opgenomen in die sfeer van
geluk en sereniteit w elke uil deze ont
moeting tussen Mozart's genie en de
i natuurlijke weldadigheid van Aix ge-
j boren werd.
j Ons hoofd staat er nu helemaal
niet meer naar: doch indien ge van
het fenomeen Festivalstad dan toch
beslist een sociologische analyse
moest geven, dari zou Aix mogelijk
in verschillende opzichten tekort
schieten. uitgezonderd niettemin ten
j aanzien van die beslissende karakter
trek: zijn afkomst als cultuurcen
trum, zijn overzichtelijke omvang en
I bovenal zijn provencaalse charme,
I eigenschappen die ondanks verhoog-
do toeloop van publiek en de bloei der
j onderneming door de toeristenindu
strie toch zeker en gelukkig nog niet
I volledig overwoekerd konden worden.
De stad leeft dan ook mee met zijn
Festival, en de middenstanders rich
ten deze maand hun étalages in met
behulp van motieven uit Mozart-ope-
ra's met. muziekinstrumenten of ma-
j nuscripten. Op de Cours Mirabeau
zijn we zelfs bijna over een wit
Empire-kruiwagentje gestruikeld ge-
vuld met grammofoonplaten, waar
voor gretige belangstelling bleek te
bestaan.
I Geen Piaf, Hallyday, Brei of Bé-
caud. Alleen Bachs „Kunst der Fu-
ge'missen van Schutz en overeen
komstige werken waarvoor een tien
tal jaren geleden alleen de muzikale
j „happy few" bereid was warm te
j lopen. Waarmee gezegd w il zijn, dat
die klassieke en hoge muzikale maat
staven waarnaar de programma's
I worden opgesteld, intussen eveneens
zijn doorgedrongen tot het publiek
voor de keuze van zijn plaataanko
pen. en ook die opvoedkundige uit
werking van het Festival mag als een
flink winstpunt worden genoteerd.
Is 't overigens niet wat zonderling
hier een pleidooi te willen geven voor
een Festivalstad als Aix om er zijn
eigen aanwezigheid te rechtvaardi
gen? Het komt ons voor van wel. Dat
wij daarom alleen nog die andere
De glimlach van Aix.
De trouwe Festivaliers van Aix be
horen tot die tweede soortze zijn de
recidivisten van een zeker geluksge
voel waarnaar ze in de rest van het
jaar en der wereld steeds wisselvalli
ger moeten speuren, doch dat ze bij
elk festival in Aix weer zeker zijn
onbeschadigd terug te zullen vinden.
De dorre droogte van de
Provence-woestijn.
makers-eten kan gooien.
De trottoirs zullen ten gerieve
van de winkelende huisvrouwen
iets breder worden gemaakt. De
rijbaan wordt dientengevolge
smaller. Het werk. dat uitge
voerd wordt door de Nederland
se Betonmaatschappijbegint bij
het kruispunt Haarlemmerstraat-
Mare.
(Foto L.D./Holvast)
Cours Merabeau uw oude vrienden
van vorige jaren weer hebt ontmoet
en ge via de achterafstraatjes en
steegjes achter die provengaalse I oud-gediende onder de Festivaliers
Champs-Elyseés ook uw rondgang j mogen citeren, zoals die zich gisteren
langs de natuurlijke waterbronnen, tegenover ons uitdrukte: er zijn re
de aartsbisschoppelijke abdij, de bin- cidivisten van de moord en van de
nc-nplaats van het gemeentehuis en (diefstal en van andere misdaden,
die vele andere dierbare plekjes en Maar er zijn er óók van meer-po-
monumenten hebt gemaakt. sitief-gerichte daden of drijfveren.
Franse piloten
in staking
Frans vliegend personeel is in de
nacht van zondag op vandaag be
gonnen met een staking van 48 uur.
Vrijwel het gehele Franse interna
tionale en binnenlandse luchtverkeer
wordt door de staking verlamd. Al
leen de luchtverbmdingen tussen
Frankrijk en Algerije blijven func
tioneren. Een comité van actie van
vertegenwoordigers van bonden van
vliegend personeel had vrijdag opge
roepen tot de staking nadat, hun ver
zoek om oprichting van een gemeen
schappelijke commissie ter behande
ling van hun pensioen- en verzeke-
ringseisen van de hand was gewezen.
BEVESTIGING
EN INTREDE
Voor de hervormde gemeente te
Zoeterwoude was het gisteren een
vreugdevolle dag. Na een korte her
derloze vacature, veroorzaakt in ver
band met het vertrek van ds. G. J.
van Embden, die deze gemeente bijna
zeven jaar als predikant diende,
mocht zij in de persoon van ds. R.
Hengstmangers, tot voor kort vicaris
te Vlaardingen, weer een eigen pre
dikant begroeten. Bevestiging en in
trude voor beide bestond grote
belangstelling vonden gisteren in
het tijdens het predikantschap van
ds. Van Embden zo prachtig geres
taureerde kerkgebouw plaats.
Ds. N. van Egmond, hervormd pre
dikant. te Haarlem, die de nieuwe
predikant in de morgendienst tot zijn
dienstwerk inleidde, deed dit naar
aanleiding van 1 Petrus 3: 15 „Maar
heiligt, den Christus im Uw harten
als Here, altijd bereid tot verant
woording aan al wie U rekenschap
vraagt van de hoop, die in U is".
Spreker legde de nadruk op de ver
antwoording van de predikant tegen
over God in de hoop op de zaligheid.
Na de predikatie vond de bevestiging
plaats. Aan de handoplegging namen
met de bevestiger deel, ds. Zijlstra
uit Vlaardingen, ds. Van Embden uit
Steenderen en ds. Honnef uit Leider
dorp.
's Middags deed drs. Hengstman
gers zijn intrede met een prediking
over 1 Petrus 4 vers 11, „Spreekt
iemand, laten het woorden zijn als
van God; dient iemand, laat het zijn
als uit kracht, door God verleend,
opdat- in alles God verheerlijkt worde
door Jezus Christus, wien de heer
lijkheid is en de kracht in alle
eeuwigheid". Spreker bepaalde zijn
gehoor met nadruk bij het feit. dat
de gemeente en de predikant, kun
nen spreken en dienen, uit de kracht
Gods, welke leidt tot heerlijkheid
door Jezus Christus. Na de dienst
sprak ds. J. P. Honnef als consulent
en scriba van de Classis Leiden drs.
Hengstmangers toe, waarna de ge
meente de nieuwe herder en leraar
de zegenbede uit Gezang 269 toezong.
Onder de genodigden waren o.m. bur
gemeester Detmers, de gemeente
secretaris de heer Friebel met zijn
echtgenote, wethouder Kraan met
echtgenote en een aantal predikanten
uit. de Ring Alphen a d Rijn. Na de
dienst vond een begroeting in „Ons
Huis" plaats, waar o.m. het woord
werd gevoerd door de burgemeester,
deken Juffermans de heer Mever uit
Amsterdam, ds. Zijlstra uit Vlaar
dingen, dr. H. J. Honders en door de
voorzitter van de jeugdcommissie, de
heer D. Hulsbos.
Kerkelijk Leven
NED. HERV. KERK
Aangenomen naar Enter (toez.), W.
C. J. Jacobs te Reitsum.
Bedankt voor Nijehaske (toez.), W.
C. J. Jacobs te Reitsum.
(Van onze Romeinse correspondent)
Het gebied rondom Napels, de ..Campania Felix", is het vrucht
baarste en tegelijk het dichtst bevolkte deel van geheel Italië.
Daar één op de twee Italianen een jachtacte heeft en zijn vrije
tijd doorbrengt met het schieten op alles wat loopt, vliegt of
kruipt, is het weinig waarschijnlijk dat in die streek veel grof
wild voorkomt
En toch. Ongeveer CV? maand geleden kwam het bericht in alle
Italiaanse dagbladbJi. Een beer, ja het was waarschijnlijk een
beer maar het kon ook een ander wild dier zijn, richtte grote
schade aan in de omgeving van het dorpje Casandrino niet ver
van die unieke stad. die Napels heet.
Een jonge boerin, Anna Barretta,
had het beest met haar eigen ogen
gezien: „Erg groot, bruinig, de muil
wijdopengesperd, met lange haren.
Het was een beer of misschien wel
een krokodil, zo goed ken ik die
wilde beesten niet".
Haar verhaal werd bevestigd door
een wat oudere boerin, Amelia Pa
pa. die er bij was geweest, toen
het monster op een landelijk weg
getje uit de hennepvelden kwam.
Maar Amelia kon minder bijzon
derheden over de beer geven: „Zo
gauw als ik Anna hoorde gillen
en iets zag bewegen, heb ik het op
een lopen gezet. Maar het zal be
slist een beer zijn geweest". Dat
waren dus twee bewijzen en de ove
heid kwa;.i in het geweer.
Moedig
Eers nam Pasquale Tintore, deken
der jagers van Casandrino, de al
gemene leiding op zich. Tenslotte
was het monster in zijn gemeente
het eerst gesignaleerd en dus kwam
die eer hem toe. Journalisten int
Rome en Napels trokken naar Ca
sandrino, waar Pasquale de hon
neurs waar nam. Ongewapend, hij
is een moedig man, voerde hij de
mannen van de pers door de hen
nepvelden en de berichten, djé wjj
erover lazen, stemden allen hierin
overeen, dat de journalisten het
onder die ruim twee meter hoge
hennepplanten erg warm vonden.
We vernamen verder, dat alle
maatregelen genomen waren.
Honderden volgelingen van Pasquale
lagen verdekt opgesteld op de sal
ie weggetjes tussen de hennep en
als het monster zich zou vertonen,
was zijn lot bezegeld. Voorts lazen
we over schadea an vruchtbomen,
waar de beer de schors afrukte,
zodat ze onvermijdelijk zouden af
sterven.
Maar ondertussen werd het dier ook
gezien in andere pla atsen, in
Sant'Antimo, in Grumo Nevanno,
in Melito, in lal van kleine dorpjes,
dicht bij Aversa. Het gevaar nam
dus toe. De mannen trokken alleen
nog gewapend er op uit. De vrou
wen verschansten zich in huis en
deki nderen, van kinderen ben je
nooit helemaal zeker, werden met
stevige koo-den aan bedden, kas-
sten en tafels vastgebonden.
Versterkingen
Telkens wanneer er ergens iets rit
selde in het gebladerte, kwamen er
nieuwe berichten bij de carabiniedi
binnen, die niet nalieten Napels te
verwittigen. Pasquale Tintore zag
het leger der vrijwilligers met de
dag groeien.
Maar naast die burgerlijke troepen
verschenen nu ook politie en weer
macht op het veld. Luitenant Gio
vanni Battista kreeg de leiding ove
tweehonderd carabinieri. En daal
de rijkspolitie een zo stralend voor
beeld gaf, kon de gemeentepolitie
van Napels niet achter blijven en
stuurde eveneens tweehonderd wei-
bewapende manschappen.
We ten sell appel i j k
Het hele gebied werd in staat van
beleg verklaard en machinegewe
ren stonden dag en nacht gereed
om te worden afgevuurd. Het werd
levensgevaarlijk zich in die buurt
te vertonen, daar het verschil tus
sen een mens eneen beer of kroko
dil tenslotte betrekkelijk is.
In Napels werd de zaak wetenschap
pelijk onder ogen gezien. Sedert
eeuwen, dat staat vast, is er in
die streek nooit een beer in het ild
voorgekomen. Er leven inltali
nog bruine beren in het wild en
wel in de Abruzzen, waar zij in
een zeer uitgebreid natuurpar wor
den beschermd.
Een goede dertig jaar geleden zijn,
naar hetheet, sporen gevondenLL
die op de aanwezigheid van ten
minste nog één beer in de bergen
van de molise zouden wijzen. Maar
dat is alles een flinke honderd ki
lometer van het Napolitaanse ver
wijderd en beren plegen niet zo eel
ver van hun woonplaats af te dwa
len. Sedert lange tijd werden Na
pels en omgeving niet door een cir
cus bezocht. Bovendien mag men
veilig aannemen, dat, wanneer een
circusbeer op avontuur uitgaat, de
eigenaar, gezien de waarde van het
beest, onmiddellijk aangifte doet
Waren er misschien zigeuners voor
bijgetrokken? In oude boeken leest
men wel overzigeuners die dansen
de beren met zich voeren. Neen,
ook zigeuners, althans echte, wa
ren niet gesignaleerd.
Opivindend
Het enige wat er op zat was dus
de jacht voortzetten. Het belang
rijkste Napolitaanse dagblad bracht
iedere dag opwindende verhalen
over „de ijzingwekkendezoolg an
ger, die-iedero genblik dreigend en
tot de aanval bereid uit het dichte
grone der zomerse landouwen te
voorschijn kon schieten en slacht
offers maken onder de weerloze be
volking. „Voorlopig" bracht hij
schade toe aan het gewas en brak
hij de stammen van het jong ge
boomte". Maar het blad gaf toe,
dat ook de jachtexpedities in dit
opzicht wel wat op hun kerfstok
hadden.
Maar het gevaar nam toe. Op 13
juli besloot men tot een grote ex
peditie. De vrijwilligers, de cara
binieri en de politie kregen verster
king in de vorm van de Napoli
taanse brandweerlieden, dapperen
die voor niets staan, en verder nam
de Italiaanse luchtmacht deel aan
de jacht met een tiental helikop
ters.
In de „Corriere de Napoli", een
avondblad, lezen we: „Motorfiet
sen, automobielen, militairen in
volledige oorlogsuitrusting, uit Flo
rence ontboden vermaarde politie
honden, carabinieri en politie in
aan de kleuren van de hennepvel
den aangepaste mimicry-overalls.
Het meer dan twee meter hoge
hennepgewas bleek de grote vijand
van onze onderneming. Het werkte
verstikkend. Wie dit heeft mee
gemaakt begrijpt de jungle, de sa
vanna, de ontzettende moeilijkhe
den voor hen die op gevaar van te
sterven moeten optrekken, verder,
steeds verder, om niet gevangen
te blijven in het ondoordringbare
woud van groen, dat om ons heen
stond, kilometers en kilometers
diep".
In verband met deze spannende
jacht nam ook de direnbescher-
ming haar maatregelen. Zij gaf ul-
letins uit met het dringende ver
zoek niet onmiddellijk te schieten
op „het gevaarlijke monster", maar
te proberen of men het misschien
in een net kon drijven. In de hoop
dat dit zou gelukken, werd in al-
.lerijl in de zetel van de dieren-
beschering een stevige, geblindeer
de kamer in gereedheid gebracht,
om het dier onder te brengen tot
het zou kunnen worden verzonden
naar ded iergaarde van rome.
Het slot
De opwinding heeft een maand ge
duurd. Ei nu ineens heeft een
12-jarig kind er een eind aan ge
maakt. Een boerenknaapje heeft
meegedeeld, dat terwijl hij bezig
was een stuk grond om les pitten
een enorm beest hem voorbijrende,
donker en langharig, dat erg op
een beer leek. „Geenszins evreesd",
zo vertelt de „Maltino", een ander
Napolitaans blad. ging Pasquale
Loffredo op het dier af en zag, dat
hij te doen had met een grote, heel
oude hond, die hijgde wegens de
verstikkende hitte. Zodra het dier
de jongen gewaar werd, ging het
blaffend op de loop. Kennelijk heb
ben de sporen van deze grote hond
de gedachte doen rijzen, dat men
met een gevaarlijk wild dier te
doen had
Men ziet: Tartarin de Tarascon leeft
zelfs in deze nuchtere tijd.
(Deze pagina is ongecorrigeerd)
Wat denk je van
de bijbel?
Onder de dienstplichtigen van de
Zwitserse strijdkrachten is een
enquête gehouden over de vraag, wat
zij van de bijbel dachten. Het bleek,
dat ei' meer prijs op werd gesteld
dan verwacht werd, door de jonge-
mensen. Van 1000 rekruten ant
woordden de meesten, dat zij de bij
bel zouden kiezen om mee te nemen,
als ze naar een onbewoond eiland
moeten. Zelfs zij, die opgaven niet te
geloven en niet godsdienstig te zijn,
kozen de bijbel. Een van hen stelde,
dat de bijbel het enige boek was,
dat een ieder, die afgezonderd van
menselijke gemeenschap leefde, kon
gebruiken. Nog een ander omschreef
de bijbel als een eenvoudig boek, dat
tot ons spreekt over de liefde tot de
naaste.
Hervormde
kerkbouwactie
Het geld, dat binnenkwam bij de
hervormde kerkbouw-actie 1959, meer
dan tien miljoen gulden, is uit de
aard der zaak niet ongebruikt blijven
liggen. Het wordt beheerd door de
Gdnerale Financiële Raad van de
Hervormde Kerk, die een advies
commissie instelde inzake de beste
ding in de vorm van subsidies aan
gemeenten die aan het bouwen waren
of bouwplannen hadden. In „De
Kerkvoogdij" van juli/augustus staat
een overzicht van de stand van za
ken per 30 april 1962: gereedgeko
men 75 kerken, hiervan gesubsidieerd
47 kerken; in aanbouw 32 kerken,
hiervan gesubsidieerd 28 kerken;
plannen gereed voor 45 kerken, hier
van gesubsidieerd 45 kerken. Van
deze 152 kerken worden er in totaal
120 gesubsidieerd, ofwel per object
gemiddeld f78.694.
Ds. T. D. van Soest, redactielid
van „De Kerkvoogdij" schrijft verder
nog aan het slot van een artikel over
de kerkbouw-actie: „Ons is bekend,
dat men in de kringen van de ge
nerale financiële raad een nieuwe
kerkbouwactie overweegt. Het jaar
1964 wordt als actiejaar genoemd. Als
het zover komt dan zullen kerkvoog
den en gemeenteleden weer paraat
zijn. Evenals in 1959. Daar twijfelen
wij niet aan.
Grote duigen werden verricht. Het
geld van de kerkbouwactie 1959 werd
goed besteed. Een uitgebreid bouw
programma ligt nog op afwerking te
wachten. Dit alles bij elkaar is een
verheugend teken van leven".
