Onwaardige toestanden in
ex-concentratiekamp Dachau
Schoolstrijd nu hevig
opgelaaid in Australië
Mysterie rond koffer
met „oude meesters"
In barakken wordt
nog gewoond.
R.k.-scholen sloten
deuren als protest
Winfield...smaakt zoals "t hoort !J
raise of echte schilderijen?
Nieuwe groente „cussa" in Venlo
niet erg enthousiast ontvangen
Fa. Boekkooi
LEIDSCH DAGBLAD ZATERDAG 28 JULI 1962
bezit kennelyk te weinig geld om het
museum in een waardige staat
te houden.
Er is veel verwaarloosd, zoals een
kaart van alle concentratiekampen
met lichtinstallatie waarvan geen
lampje meer brandt, en er is door
bezoekers veel smakeloosheid ten
beste gegeven, die men gaarne ver
wijderd zag. Hoe ongelofelijk het ook
is. het hele museum, maar vooral het
crematorium, is overwoekerd door op
alle mogelijke plaatsen gekraste na
men .goed bedoelde leuzen etc.
Kloof tussen de
rijke en arme
landen breder
De afstand tussen de onderontwik
kelde landen en de geïndustrialiseer
de staten wordt groter ondanks de
toegenomen hulpverlening, zo heeft
een Amerikaanse deskundige in Pa-
I rijs verklaard. Na afloop van een
j tweedaagse conferentie van de Com
missie voor ontwikkelingshulp van de
Organisatie Voor Economische Sa-
menwerking en Ontwikkeling
I (O.E.S.O.) verklaarde deze deskundi- j
ge, de voorzitter van de commissie, i
James Rlddleberger. tegenover jour
nalisten, dat het groter worden van
de afstand wordt veroorzaakt door de
(Advertentie)
waarop men na kan rekenen, wat de
SS-ers 25 jaar geleden haarfijn uit
kienden: dat het kamp Dachau winst
maakte, als men met een gemiddelde
levensduur van negen maanden per
gevangene rekende.
De minimale kosten aan slijtage
var», kleding en voeding en kampon-
derhoud plus bewaking staan daar
aan de ene kant van de balans. Aan
de andere staat de opbrengst per ge
vangene, zowel de door arbeid inge-
(Van onze correspondent in Bonn)
De naam Dachau is een wonde plek in het wereldgeweten.
Een naam. die samen met Auschwitz. Treblinka, Maidanek en
Bergen-Belsen een loeten vormt van de afschuwelijkste diepte
punten uit de geschiedenis der mensheid: de brute moorden van
de nazi's op joden. Poolse en Russische krijgsgevangenen, poli
tieke delinquenten en anderen.
Een schok gaat door de reiziger
heen. die argeloos over de Autobahn
richting München rijdt en plotseling
dat quasi onschuldige bord ziet
staan: volgende afrit naar Dachau.
Het is niet ver meer dan, nog maar
een kilometer of tien en men komt
bij het Beierse industriestadje, van
waar met bordjes in drie talen dui
delijk aangegeven wordt hoe men
naar het museum en de herdenkings
plaats Dachau moet komen.
De entree daar is niet riant. De
parkeerplaats ligt tussen de barakken,
waai vroeger tienduizenden de laat
ste maanden van hun leven sleten
in een hel. die men zich als welge
voede bezoeker in 1962 niet meer ver
mag voor te stellen. Wel is er echter
iets bewaard gebleven van de troos
teloosheid van dit kamp. De muren
en het prikkeldraad rondom zijn er
grotendeels nog en de barakken
staan niet alleen nog altijd in hun
naargeestige rij, links en rechts, met
een breed middenpad ertussen, maar
worden ook nogbewoond.
Alsof er geen Westduitse wel
vaartsstaat bestaat, alsof de Bonds
republiek de slagen van de oorlog
nog niet te boven ls gekomen, zo wo
nen in de barakken, waarvan de mu
ren het meest ten hemel schreiende
leed en de grootste schanddaden van
deze eeuw hebben gezien. Westduitse
Bondsburgers. Merendeels vluchte
lingen, afkomstig uit Oosteuropese
staten, waar na het Hitlertijdperk
geen plaats meer was voor Duitse be
volkingsgroepen.
Zij komen uit Joego-Slavië, Bulga
rije, Tsjecho-Slowakije, de Oekraine.
enzovoort. Op normale woningen
wachten zij vaak al zeven, acht jaar;
in de tussentijd leven zij in de ba
rakken van Dachau, waar zij aan
vadertje staat maandelijks het lutte
le bedrag van 25 gulden voor een
driekamerwoning betalen. Dat zij er
diep ongelukkig zijn, kan men niet
beweren. Zij hebben werk in de stad,
verdienen vaak behoorlijk, wat bij de
geringe huur betekent dat zij een
auto of motorfiets voor de deur van
hun concentratiekampbarak hebben
staan.
Cafeetjes
Het grootste nadeel van het wonen
in het kamp. zo zei ons een uit Joe
go-Slavië afkomstige arbeider, is de
grote afstand naar de bewoonde we
reld. Als men zelf geen vervoermiddel
heeft en men is aangewezen op bus
en trein, heeft men 's avonds geen
andere keus dan thuis zitten of wat
kouten in de paar primitieve cafétjes
met vochtplekken op de muren, die
natuurlijk ook in de barakken te vin-
de- t zijn.
Men krijgt de neiging, als men de
triestheid ziet van dit kamp waarin
in 1962 nog mensen wonen, terug te
gaan en het museum dat ingericht is
in het crematorium, te laten voor
wat het ls. Maar het is onjuist aan
deze neiging toe te geven. Ook het
museum is zeker geen verkwikkende
belevenis, om meer dan één reden,
maar eraan voorbijgaan moet men
niet
Naast een klein crematorium, dat
echter al gauw te klein was voor het
enorme aantal doden, staat het grote
crematorium, waarin een permanen
te expositie te zien is van foto's, do
cumenten en kaarten, aan de hand
waarvan de treurige historie van het
kamp Dachau verduidelijk wordt.
Eerste
Dachau was het eerste concentra
tiekamp dat de nazi's, nadat zij aan
de macht waren gekomen, inrichtten.
Al op 25 maart 1933. slechts een paar
maanden na het ..Ermachtigungsge-
setz". werd het kamp ln een oude
munitiefabriek geopend.
De gevangenen, voornamelijk so
cialisten, communisten, joodse intel
lectuelen en Beierse katholieken,
timmerden daarna het huidige ba
rakkenkamp in elkaar, waarvan de
Westduitse overheid dus nu nog huur
opstrijkt.
Op 1 mei 1933 waren er 1200 ge-
interneerden. eind april 1945 bij de
bevrijding door de Amerikanen
3? 000, afgezien dan van de rond
35.000 gevangenen, die buiten het
eigenlijk kamp waren ondergebracht.
Hoeveel mensen in totaal het leven
in Dachau lieten ls onbekend. Een
van de schattingen luidt: van 1933
tot 1945 ongeveer 235.U00.
Winst
Het kleine museum bevat brieven,
rechtbankvonnlssen en allerlei docu
menten. waaruit men een levendig
beeld kan krijgen van de gruwelijke
werkelijkheid van het SS-kamp.
Schokkend is vooral een groot bord
I een psychologisch raadsel. Even on
I begrijpelijk is het dat de vlaggen
van alle nationaliteiten, die slacht-
ofters in Dachau te betreuren heb
ben. besmeurd zijn inet namen. Zo
heeft een Amsterdams echtpaar ge
meend de Nederlandse driekleur met
hun namen plus een smakeloze leuze
te moeten verluchten.
Tenslotte wordt de deur dicht ge
daan door de spreuken, die in het
j rï onvermijdelijke gastenboek door be-
Ue muur rondom Uachau is voor zoekers uit alle landen zijn achter-
het grootste gedeelte in stand gelaten.
gehouden. Een bezoek aan Dachau ls
brachte als die aan goud in kiezen |fn ,r'ur,se '"aring. helaas niet al-
en tanden bij overlijden. leen door het gruwelijke verle-
In dit verband is net voor de Da- jden van deze Beierse plaats. Onbe-
chaubezoeker van 1962 nuttig zich te erijpelijk en onthutsend ls het
herinneren hoe de grote Duitse in
kan°komen zijn "naam Te^'krLsJïn in sneller groeiende inkomsten van de
crematie-ovens, waarin tiendui- geïndustrialiseerde landen,
zenden uitgehongerde joden. Polen.
Russen, etc. werden verbrand, blijft De commissie heeft opgemerkt
dustrie in het Hitlertijdperk dochter-
fabrieken bij concentratiekampen
oprichtte, waar de gevangenen dan
tegen geringe beloning dwangarbeid
konden verrichten. In Dachau waren
dat de nu zo bloeiende bedrijven
Messerschmidt en Bayerische Motor
Werke (BMW).
Verwaarloosd
Hoewel het Dachaumuseumpje in
teressant is en de gaskamer en de
te merken dat Dachau, graf voor zo
vele vervolgden, niet een plek is ge
worden van eerbiedig herdenken,
maar een oord, waar toeristische
smakeloosheid hoogty viert en waar
anderzijds (in de barakken) een vry
treurig dagelijks leven wordt geleid
zonder veel besef van de ellende, die
zicli ln deze omgeving heeft afge
speeld.
De troosteloosheid van een
barakkenstraat. waar in de hui
dige tijd vluchtelingen wonen.
crematie-ovens onthutsend zijn. blijft
ook hier wat betreft smaak, piëteit
en zorg veel te wensen over. Het in
Brussel zetelende Comité Internatio
nal de Dachau, dat de organisatie
van een en ander in handen heeft,
dat de hulp uit particuliere en offi
ciële bron is toegenomen van 7.4 mil
jard dollar in 1960 tot 87 miljard
dollar is 1961. De heer Riddleberger
zei dat de leden van de commissie de
nadruk hebben gelegd op de noodzaak
de financiële steun vergezeld te doen
gaan van technische bijstand.
De vergadering heeft verscheidene
resoluties aangenomen die gedeelte
lijk zijn gericht op 't vergroten v. d.
hulp van hulpprogramma's, het coör
dineren van hulpprogramma's en het
tegengaan van de neiging tot ..gebon
den" hulp. In een van de resoluties
wordt verklaard dat enige niet nader
aangeduide landen, ..waarvan de in
spanningen geringer zijn dan die van
andere landen" hun bijdragen moeten
verhogen.
W ie is de eigenaar?
(Speciale berichtgeving)
Een mysterieuze koffer met een aantal werken van oude mees
ters. maar ook waarschijnlijk een aantal vervalsingen daarvan en
een grote hoeveelheid kostbare antiquiteiten. Ziedaar het pro
bleem. waarover de Zweedse politie en Interpol reeds sinds 1956
het hoofd hebben gebroken, zonder eert oplossing te kunnen vin
den. De koffer is in 1956 in de vrijhaven van Gothenburg ge
vonden. zonder dat vastgesteld kon worden wie de eigenaar is.
In totaal omvat de verzameling niet minder dan 136 onderdelen.
Over de waarde van de collec
tie zijn de meningen verdeeld.
Maar de meeste kunstexperts
zijn toch van mening dat deze
aanziemlijk moet zijn. Het vreem
de van de zaak is dat de eige
naar van de koffer zich nimmer
heeft aangemeld. De theorie dat
de schat door diefstal is bijeen
gebracht, wordt weersproken
door het feit dat nergens ter we
reld. voorzover tenminste Inter
pol heeft kunnen nagaan, van de
diefstal van een der gevonden
oude meesters en antieke (waar
bij yrij veel gouden) voorwerpen
aangifte is gedaan.
De Zweedse recherche en Interpol
staan dan ook voor een raadsel. Tot
de collectie behoort een kopergra
vure van de 17de eeuwse Franse
schilder Mignard. Het betreft een
miniatuur ter grootte van vyf maal
vyf centimeter, die Maria Mancini
zou voorstellen. Nog twee andere mi
niaturen zijn in de koffer gevonden,
maar vermoedelijk zijn dit verval
singen. De ene zou een voortreffe
lijk gemaakte imitatie van een Bot
ticelli zijn. Verder bevond zich in
de koffer een complete Japanse col
lectie, waarbij een groot aantal an
tieke gouden voorwerpen, snuifdozen
van jade, gordelknopen voor het
grootste deel van ivoor en dol
ken. Bovendien was er een collectie
Spaanse munten over een periode,
die zich van het begin van de 18de
eeuw tot heden toe uitstrekt. Daar
bij was ook een gouden medaillon
waarvan de waarde tenministe f500.
zou bedragen.
Ook „modern"
(Van onze correspondent Jan. D. Rempt in Sydney)
Nederland wordt herhaaldelijk genoemd in de Australische
pers. Doorgaans i's dit het geval in verband met Indonesië's aan
spraken op West-Nieuw-Guinea, maar ditmaal is de aanleiding
daartoe de schoolstrijd, die al enkele maanden geleden in Austra
lië is ontbrand, doch thans hevig is opgelaaid.
Voor Nederlanders is de subsidiëring van bijzondere scholen
(sinds 1889) en de financiële gelijkstelling (sinds 1917) in het
oude vaderland met recht ,,oude koek", waarin niemand meer een
krent zoekt. Vandaar dat Nederlandse immigranten in Australië
zich dezer dagen voor een inderdaad ..brandend" probleem ge
steld zagen, toen een vergadering van ouders van leerlingen van
rooms-katholieke scholen in het 20.000 inwoners tellende
Goulburn besloten deze scholen voor zes weken te sluiten als
protest tegen het uitblijven van overheidssubsidie.
(Van onze Venlose correspondent)
In Venlo zijn gisteren de eerste
vruchten raw de nieuwe groente
soort cussa geveild. Het waren een
goede honderd kisten. De prijs van
de vruchten varieerde van aanvan
kelijk 1/9 cenf, tot later slechts 6
cent per stuk.
Dat de prijs zo snel daalde, vond
waarschijnlijk zijn oorzaak in het
feit, dat velen even de moeite
namen om de cussa te proberen.
Blijkbaar had men er niet veel ver
trouwen in en bepaalde men door
gaans de inkoop op slechts enkele
kistjes om aan een eventuele vraag
te kunnen voldoen.
Een Haagse onderneming wilde
echter onmiddellijk honderd kisten
tegelijk kopen. De cussa kan meer
dan een week bewaard blijven. De
verkoopprijs in de winkel bedroeg
gisteravond in Venlo een kwartje
per stuk.
Onmiddellijk hebben wij de cussa
gekocht en geprobeerd. Op drie
manieren kan de vrucht bereid wor
den, namelijk gestoofdin het zuur
en helemaal rauw. In al deze geval
len was er totaal geen vergelijking
met, zoals wel de indruk v:as ge
wekt, asperges, bloemkool of schor-
Advertentle
seneren. De cussa viel ons tegen.
Qua smaak kan de cussa onder
geen enkele andere groente of
vrucht gerangschikt worden.
De winkeliers zelf waren er ook
niet enthousiast over. Zij adviseer-
den om de cussa te eten tegelijk
met een hele grote biefstuk.
ruimschoots gelegenheid hele pa
gina's aan schrijvers van ingezon
den stukken om hun gemoed („voor"
of „tegen") te luchten. Verschillen
de schrijvers halen Nederland aan
als voorbeeld, dat staatssteun aan bij
zondere scholen mogelijk is als een
„democratisch beginsel" (hetgeen de
kranten ontkennen).
Ook immigranten
Het kan niet anders, of ook Ne
derlandse immigranten worden by
deze schoolstrijd betrokken, hetzij de
ouders, hetzij hun kinderen, niet al
leen ln Goulburn, maar wanneer
deze strijd zich eventueel uitbreidt
over een groter gebied ook elders
en tenslotte in geheel Australië. Een
rooms-katholieke aartsbisschop heeft
al gezegd, dat het ontbreken van
overheidssubsidie 't de rooms-katho
lieke kerk moeilijk maakt in haar
„wens de mensen, die naar Australië
komen te helpen assimileren en goe
de burgers te worden". Hiertegenover
stelt de dagbladpers als haar mening
dat assimilatiebevordering de taak
va nde regering is en dat een sohool-
«yiiteem, waarbij kinderen van el-
De scheiding lussen staat en by- ^aar worden gescheiden, niet bevor-
zondore scholen (scholen die door dcrll)k is VOOr assimilatie
kerkgenootschappen worden opgericht j uit deze voorbeelden blijkt hoe
cn gefinancierd) is enkele maanden de schoolstrijd reeds het begin ver-
1 toont van gebrek aan tolerantie en
het de leiders van alle kerkgenoot
schappen vele hoofdbrekens zal kos
ten om te voorkomen dat de school
strijd uitgroeit tot een godsdienstnjd.
De schoolstrijd heeft de gemoede
ren al zo verhit, dat tal van leidende
persoonlijkheden „Wahrheit und
Dichtung" niet meer kunnen onder
scheiden en partijgenoten in het par
lement elkaar de pan hebben uitge
veegd. zodat er wel hoofden zullen
rollen by de eerstvolgende macmil-
liaanse opruiming.
Intussen kan niet worden ontkend
:nkde maanden
geleden bij de verkiezing in Nieuw-
Zuid-Wales 'n politiek twistpunt ge
weest. De regering (arbeidsparty),
waarin verscheidene katholieke mi
nisters zitting hebben (leden van de
Arbeidspartij) heeft zich er echter
ver van gehouden.
Al sinds 1880 is overheidssubsidie
aan bijzondere scholen onbekend,
toen zy bij speciale wet werd afge
schaft.
Hoewel de sluiting van de scholen
in Goulburn de goedkeuring droeg
van de rooms-katholieke geestelijk-
De cussa-vruchten wogen slechts I ^eeft de reeei'ing in ee" ®nk^l
rca sm nrnm. no tater.. 'opzicht de indruk gegeven, dat zy
van plan is te buigen voor deze
„schoolstaking", die ha3r overigens
in een ietwat benarde positie bracht,
daar ruim 2200 leerlingen moesten
circa 500 gram. De kwekers
Noord-Limburg hebben gisteravond
nog bericht gekregen, dat zij de
vruchten moeten laten doorgroeien
tot zij circa één kilogram wegen.
Sinds de import van de tomaat,
rond de eeuwwisseling, heeft dc
Nederlandse tuinbouiv nimmer een
geheel nieuwe groente op de markt
gebracht. En geheel nieuw voor
Nederland mag men deze „cussa"
wel noemen. De groente wordt in
Zuid-Europa vrij veel gegeten.
„Cussa" is eenvoudig te bereiden,
eist een korte kooktijd en is met
een bloemkoolsausje of gestoofd
)iirt uxU -.out. peper en nootmuskaat
smakelijk. Ook kan men de vrucht
in schijven gesneden en gepaneerd
bakken.
De enige moderne voorwerpen, die
men in de koffer heeft aangetrof
fen. zijn twee foto's, een zilveren
sigarettenkoker en een aansteker.
Het zijn vooral deze voorwerpen ge
weest. waarvoor de politie de mees
te belangstelling had. omdat zy een
aanknopingspunt zouden kunnen
vormen. De ene foto stelt een man
met jachtgeweer voor. die volgens
de mode van omstreeks 1930 is ge
kleed. De foto is gevat in een zilve
ren frame, waarop staat gegraveerd:
Second prize doubles, diplomatic ten
nis tournament Washington D.C.
1922 (tweede prijs dubbelspel diplo
matiek tennistoernooi 1922).
Uitgaande hiervan heeft men een
tijd lang het vermoeden gekoesterd
dat de eigenaar van de koffer wel
eens een Zweeds diplomaat kon zyn
geweest, die kort na zijn aankomst
in het land is overleden en waar
van de familie van het bestaan van
de verzameling mogeiyk niet op de
hoogte was. Eerst dacht men aan de
bekende diplomaat Raoui Wallen
berg. die aan deze voorwaarden vol
deed. Maar zijn familie kon geen
van de voorwerpen thuisbrengen.
CHEMISCH REINIGEN
VERVEN
„Dr. Zjiwago"
blijft taboe...
De Sowjet-bond van schryvers
heeft het bericht tegengesproken als
zouden er plannen bestaan om wijlen
Boris Pasternaks „Dr. Zjiwago" in
de Sowjct-Unie uit te geven.
diplomatieke tennistoernooi in Was
hington D.C. in 1922 hadden deelge
nomen. Tevergeefs, van het toernooi
bleek nergens een aantekening te
zyn bewaard. Als thans de zaak niet
spoedig tot een oplossing komt en
de politie heeft er geen idee van hoe
dit zou moeten gebeuren zal de
schat waarschyniyk aan de Zweedse
staat vervallen. De politie over
weegt nog de mogeiykheid dat ach
ter het mysterie van de koffer een
vervalsingsgeschiedenis schuil gaat.
Sommige experts geloven namelyk
de meningen zijn daarover trouwens
verdeeld dat een van de mini
aturen vervalst is volgens een op de
internationale kunstmarkt bekende
methode.
Bepaalde motieven van bekende
meesters worden met motieven van
andere meesters samengevoegd tot
een eenheid. Als een dergelijke ver
valsing samen met andere echte,
maar minder kostbare kunstwerken.
worden ondergebracht op de openba
re scholen. (Dit is niet helemaal ge
lukt. maar daar de regering van
Nieuw-Zuid-Wales ook een volledige
schriftelyke leergang heeft voor
leerlingen, die te ver van een school
wonen heeft zy die schriftelijke
lessen opengesteld voor „slachtoffers"
van de schoolstaking).
Nationale zaak
Vervolgens meende men op het de- wllrdl aangeboden, is het over het
parlement van Buitenlandse Zaken l ecn emakkelyker Mn trana_
n do man op de foto, de In 1956 ac.,e tot !tanIi u brengcil. „et is
ln Zweden overleden ambassadeur In niet onnlogelUk dat de colleetie in de
Washington Wall mar Bostrom te mvsterieuze koffer speciaal met dit
?.cr.k,??nen' 0ok n'e' J" I doel is samengesteld. Waarom de
vervalser de koffer dan zomaar heeft
te zijn.
Boströms weduwe en dochter ont
kenden beiden dat de man op de fo
to de ambassadeur was. Ook poogde
men te onderzoeken wie er aan het
achtergelaten blijft een open vraag,
waarop de politie het antwoord
waarscliynlyk schuldig moet biy-
CHEMISCHE WASSERIJ
Prijsbescliikking
mei kprodukten
De ministers van Economische Za
ken en van Landbouw en Visserij
hebben een prijzenbeschikking voor
melkprodukten afgekondigd. Daarin
wordt bepaald, dat met ingang van
5 augustus a s. de prijzen van yoghurt,
chocolademelk, pappen en vla's niet
hoger zullen mogen zyn dan die
welke golden op 15 december 1961.
De bewindslieden hebben tot deze
maatregel moeten besluiten in ver
band met de prijsverhogingen, die in
verscheidene streken voor deze pro-
dukten zyn doorgevoerd. Een drin
gend beroep van de minister van Eco
nomische Zaken op het bestuur van
het Produktschap voor Zuivel, om te
bevorderen, dat de prijzen vrywillig
tot hetgewenste niveau zouden wor
den teruggebracht, heeft niet tot re-
Dc schoolstaking in Goulburn, hoe
wel een zaak, die eigenlijk alleen de
staat Nieuw-Zuid-Wales in het nauw
brengt, is een nationale aangelegen
heid geworden, omdat het beginsel
van scheiding van kerk en staat er
mee gemoeid is, of, om in Nederland
se termen te spreken, cr wordt een
stryd gevoerd om „subsidiëring van
hei bijzonder onderwys met finan
ciële gelijkstelling van het bijzonder
onderwijs met het openbaar onder-
wys'.
Terwijl, om zo te zeggen, dit pro
bleem in Nederland in eerste instan
tie al 80 Jaar geleden werd opgelost,
houdt men in Australië al tachtig
jaar lang vast aan het tegengestelde
principe. Wie z'n kinderen naar een
bijzondere school wil zenden, is vrij
dit te doen, maar moet zelf de kosten
ervan dragen. Daar staat tegenover,
dat de ouders de kosten tot een
maximum van ongeveer duizend gul
den per kind van hun belastbaar in-
komen mogen aftrekken.
Hoe fel de schoolstrijd is opgelaaid
blijkt uit de krasse woorden, die de
Australische dagbladpers gebruikt zo
als „dynamiet" en „politieke chanta-
I ge". De dagbladpers is, zonder uit
zondering, tegen overheidssubsidie
aan bijzondere scholen, maar geeft
dat de regering van Nieuw-Zuid-Wa
les. meer in het byzonder de protes
tantse minister van Onderwijs, op
vaardige wyze een beleid voert dat
de verhitte gemoederen lichtelijk
schijnt af te koelen. In gezaghebben
de kringen verluidt, dat de rooms-
katholieken zich bezig houden met de
gedacthe de gesloten scholen in Goul
burn weer te openen nog vóór de ter
mijn van zes weken voorbij is. Bo
vendien spelen zy met de gedachte
in de toekomst alle lagere school-op-
leiding aan de staat over te laten,
doch daartegenover subsidiëring van
middelbare scholen te verwachten en
een rooms-katholieke universiteit te
stichten met steun van de overheid.
Dit zou een geheel nieuwe koers be
tekenen van vérstrekkende beteke
nis voor het onderwijs in Australië.
Advertentie
OVDE VEST 189 TEL. 24214
I1AARL.STR. 42A - TEL. 21797
I sultaat geleid.
Zeeleeuw in de 1 Jssel
De politie te Rheden werd gister
avond gealarmeerd dat er een zee
leeuw in de IJssel zou zwemmen.
Toen men een kijkje ging nemen,
bleek, dat de tip geen grap was, maar
werkelijkheid. De Rijksbakenmeester
heeft pogingen gedaan het beest te
vangen, doelt is daarin niet geslaagd.
Tot dusver is de zeeleeuw nog niet
gevonden.
Nog geen besluit
over gewijzigde
kernpolitiek V.S.
President Kennedy heeft gisteren
een bijeenkomst gehad met zyn
hoogste diplomatieke en militaire ad
viseurs om na te gaan in hoevere de
Verenigde Staten hun eisen van in
ternationale inspectie in een verdrag
over het verbieden van kernproeven
zouden kunnen verzachten.
Na afloop van deze conferentie
werd door het Witte Huis bekend ge
maakt, dat Arthur Dean, de leider
der Amerikaanse delegatie naar de
ontwapeningsconferentie in Genève,
door president Kennedy voor overleg
naar Washington zal worden ontbo
den. Hy arriveert maandag.
Tydens de conferentie werd echter
nog geenerlei beslissing omtrent een
eventuele wyziging van de Ameri
kaanse kernpolitiek genomen, aldus
het Witte Huis.
Tussen de Verenigde Staten en En
geland is de laatste tyd nauw over
leg gepleegd over de resultaten van
de jongste Amerikaanse proeven in
de Nevadawoestyn voor het opspo
ren van ondergrondse explosies.
Officiële kringen in Washington
verklaarden, dat er binnen de Ame
rikaanse regering nog steeds verschil
van mening bestaat over de vraag in
hoeverre de eisen van het Westen
zouden kunnen worden verminderd.
De perschef van het Witte Huis heeft
evenwel tegengesproken, dat er
sprake zou zijn van meningsverschil
tussen deadviseurs van de president.
