VERENIGDE STATEN bezorgd over
wulpsheid films en sterren
Johnny Jordaans hofnarren
boeren goed op eigen benen
Chroesjtsjow, jazz en Mozart
STRALEN NA SPANNING. MAAR..
Audrey
Eliza
Foto's W. DIJKMAN
pgericht 1 maart 1860
Vrijdag 13 juli 1962
Vierde blad no. 30702
^iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
(iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiü
„Wat ons betreft mag Rudi Carrell die ongecompli
ceerde geinige Mounties gerust handhaven", schreef een
televisiecriticus na de show, waarmee Rudi afscheid nam
van winterseizoen.
„Zouteloos Na een seizoen verklaar ik de
Mounties voor een vergissing" zette een, collega-scribent
zwart op wit in een ander dagblad.
Sterker uiteenlopende meningen zijn haast niet denkbaar. Maar
het kan ons niet verbazen. De „humor" van de Mounties is nu
eenmaal van een soort, waarvoor de een zijn neus optrekt, ter
wijl zijn buurman zit te bulderen van het lachen
Maar dat de lachers tot nu toe
in de meerderheid zjjn, kan men
wel concluderen uit twee feiten.
In de eerste plaats heeft Rudi
Carrell niet voor niets de samen
werking: met het tweetal tot in
het volgende seizoen doorgetrok
ken. Maar nog sterker spreekt de
furore, die het duo heeft gemaakt
in het jaar, dat het nu by Carrell
heeft gewerkt.
„Het kan vanzelfsprekend
niet, maar toch, al3 we vooruit
de reclame gekend hadden, die er
van uitgaat, zouden we voor niets
op het televisiescherm zijn ver
schenen. Want ongelogen, in de
maand mei hebben we 34 voor
stellingen gemaakt, waarbij we
nog vier vrije avonden hebben
overgehouden. Maar we slaan dan
ook geen aanbieding af. Voor
overdag niet en voor 's nachts
niet. We weten immers niet, hoe
lang dit nog zal duren. We moe
ten er. nu gebruik van maken",
vertelt Frcd Plevier (321, die men
ondanks zijn niet weg te cijferen
embonpoint toch niet de „dikke"
van het duo zou willen noemen.
Als zodanig zal men eerder Piet
van Bambergen (31) willen perso-
nificeren, aan wie nog heel dui
delijk te horen is, dat zijn wieg in
de Jordaan heeft gestaan.
Amsterdammers
Zij zijn trouwens allebei ras
echte Amsterdammers, al wonen
zij nu in Haarlem.
„Ze hebben ons Mokum uit
geschopt", grapt de dikke Piet,
terwijl hij breeduit grinnikt...,,
„Fred. heb je hem al verteld van
onze eerste auto?"
Nu was de betiteling „auto"
eigenlijk wel wat teveel voor het
aftandse vehikel, dat ze eens voor
250 gulden op de kop hebben ge
tikt. Want als we de dik opgelegde
beschrijving goed begrepen heb
ben, was er niet veel goed aan
dat ding. De remmen deden het
niet of nauwelijks, er zaten gaten
in de vloer en als het regende
moest de man. die naast de chauf
feur zat, constant aan de knoppen
draaien om de ruitenwissers op
gang te houden.
Maar goed, het karretje reed
en voor de Mounties was het reeds
een bewijs van „welstand". Want
daarvoor hadden ze dagen ge
kend. waarin zij zich zoiets be
slist niet konden permitteren.
Het begin
Piet van Bambergen
flinks) en Fred Plevier
in een karakteristiek
schetsje tijdens de laat
ste Rudi Carrellshow
van het afgelopen sei
zoen. Zo hebben de
Mounties vooral bekend
heid verworven, maar op
de planken brengen zij
heel wat anders.
Nikita Chroesjtsjow praat over
al over mee. Zeer gedecideerd.
Dat heeft de befaamde Ameri
kaanse bandleider Benny Good
man dezer dagen ondervonden,
toen hij in Moskou was. Op een
receptie kwam het Russische
staatshoofd naar hem toe. Good
man werd geluk gewenst met
zijn succesvol optreden in Rus
land.
De Amerikaan merkte lachend
op: „Een nieuwe jazzenthousiast".
Maar Chroesjtsjow beet hem toe:
„Ik ben geen liefhebber van jazz.
Ik begrijp er niets van. Ik houd
van echte muziek". Toen Good
man antwoordde, dat het tijd kost
jazz te begrijpen, verklaarde de
premier, dat het geen tijd kost
goede muziek te begrijpen.
Van wat voor soort muziek
houdt u?" vroeg Goodman.
Chroesjtsjow antwoordde, dat hij
van Mozart hield. Goodman zei,
dat hij eveneens van Mozart
hield.
„En toch speelt u die slechte
muziek", riep de Russische pre
mier uit. Goodman: „Wij vinden
die niet slecht. In Amerika zijn
wij er zo'n beetje mee opgegroeid"
Hierop zei Chroesjtsjow, dat niet
elke Amerikaan warm loopt voor
de jazz. Er zijn in Amerika ook
veel minnaars van echte muziek".
Hij vertelde, dat hij eens met
president Eisenhower, die zoals
bekend een zondagsschilder is,
over moderne schilderijen had ge
sproken. Eisenhower had gezegd,
dat moderne schilderijen hem on
passelijk maakte. „En dat doen
ze mij ook", aldus Chroesjtsjow.
Goodman merkte op, dat men al
tijd nog hoopt dat er „iets goeds
en diepzinnigs uit de experimen
tele kunst voortkomt".
Chroesjtsjow: „Als die schil
ders, die die verschrikkelijke
doeken maken, doodgaan, is dat
tenminste al wat. Eén slechte
schilder minder".
Met opgewonden gebaren ging
de Russische premier verder. Hij
deed een aanval op een modern
beeld van een vrouw, dat hij in
1959 op de Amerikaanse tentoon
stelling in Moskou had gezien
„Het was iets om kinderen bang
te makeniets verschrikkelijks
om te zien. Hoe heeft die kunste
naar de vrouw op die manier
durven uitbeelden, een vrouw
heeft toch ook hem gebaard".
Goodman zei, dat hij er zo onge
veer hetzelfde over dacht, maar
dat hij er toch aan vasthoudt dat
deze mensen als die vreemde din
gen moeten doen „om ergens te
belanden".
Chroesjtsjow: „Maar als een
man op zijn rug ligt en met zijn
benen in de lucht trapt, kan men
dan van een schepping spreken?"
Goodman: „Als hij het goed
doet, ja".
Chroesjtsjow: „Dat is allemaal
goed en wel voor een circus, maar
wat zouden de mensen denken als
u dit ook ging doen". Goodman
antwoordde, dat hij de violist Je-
hudi Menuhin, die de yoga be
oefent, op zijn hoofd heeft zien
staan.
„Men heeft mij in India ver
teld, dat Nehroe dat ook doet",
aldus Chroesjtsjow. „Maar als
men op straat op zijn handen
gaat lopen, zou dat helemaal mis
zijn. En dat wilde ik maar zeg
gen".
Dat was vlak na hun begin, nu
zo'n jaar of vier geleden. Piet
van Bambergen had met een an
der een gitaarduo gevormd, terwijl
Fred Plevier samen met zijn zusje
zong. Maar Piets partner ging in
zaken en Annie Plevier stapte over
naar de Skymasters. Toen werden
Piet en Fred de Mounties. Aan
vankelijk als amateurs. Voor fa
miliefeestjes en dergelijke.
Maar er kwam een dag, dat
iemand hun een tientje voor een
optreden bood: „We waren door
het dolle".
Daarna had iemand vijftien
gulden over voor hun imitaties,
parodietjes en liedjes bij de gi
taar: „We waren toen bang, dat
we zo duur werden, dat geen mens
ons meer zou vragen".
Maar het viel mee: „Van kwaad
werd het erger".
De grootste stoot aan hun car
rière werd echter gegeven door
Johnny Jordaan. Dat gebeurde,
toen deze met een show ^in het
Amsterdamse Centraal Theater
stond. Hij had één gaatje in zijn
programma nog niet gevuld en
dacht daarbij aan Piet van Bam
bergen, die hij nog uit de Jor
daan kende.
Maar daar bleef het niet bij.
Toen Johnny Jordaan naar Leeu
warden moest kwam hij het twee
tal ook ophalen. Thuis bij Johnny
werd 's nachts nog wat nagekaart.
Het werd een uitbundig feest. En
Johnny brulde, zo hard, dat ieder
een het kon horen: „Die twee
knullen gaan nooit meer van mij
vandaan".
Hofnarren
Dat is ook gebeurd. Zolang
Johnny Jordaans vreemde ster
heeft gestraald, hebben de Moun
ties in diens schaduw geleefd.
„We waren gewoon hofnar
ren", herinnert Fred Plevier zich.
„We moesten alles voor hem doen.
Tot zelfs boodschapjes. Het
was verschrikkelijk, wat hij soms
presteerde. Als gewone volksjon
gen had hij overal lak aan. Hij
deed precies, waar hij zin in had.
Zo zaten we eens in een uitste
kend hotel in Antwerpen. We
aten er ook. Maar toen kreeg
Johnny het plotseling in het
hoofd om zelf to gaan kokkerellen.
We werden uitgestuurd om toe
stellen. pannen en ingrediënten te
gaan halen. En heel rustig ging
hij in de badcel hachee staan ko
ken. Het zag er al heel gauw
blauw van de damp. Er. een lucht.
Het hele hotel rook er naar. Na
tuurlijk kwam de directeur aan
hollen. „Mijnheer, wat doet u in
hemelsnaam"?, riep deze ontsteld
uit. „Ach niets bijzonders", ant
woordde Johnny glashard: „Ik
heb het aan mijn maag. Daarom
heb ik voor mijzelf wat lichte ha
chee gemaakt
Aardappelen
„En dan die vertoning met
Marika Rökk", vertelt Fred Ple
vier verder. „Het was ons tweede
jaar in België. Johnny stond in
één show met Marika. Maar hij
was al over het hoogtepunt van
zijn populariteit heen. Ze logeer
den in hetzelfde hotel. Marika
Rökk kreeg van de directie bij
aankomst een flinke lading bloe
men, die zij voor het raam zette.
Johnny kon het niet verkroppen,
dat hij niets kreeg. Prompt liet
hij ons bloemen kopen om ze ook
voor het raam te kunnen zetten.
Marika en Johnny keken el
kaar niet aan. Geen van beiden
wilde zich voorstellen. Zij meen
den, dat zjj zich dan de mindere
zouden tonen. Dat ging allemaal
goed tot hjj het weer op zijn heu
pen kreeg en zelf wilde koken.
Dus moesten we er weer op uit
om spullen te halen. Johnny zelf
droeg een zak aardappelen van
tien kilo onder zyn jas, toen hü
in de lift stapte. Toevallig stond
ook Marika Rökk erin. Dat had
niet erg geweest, als die lift niet
plotseling abrupt had gestopt. De
zak aarüappe:e.i gleed onder John
ny's jas vandaan en de hele in
houd rolde over de vloer.
Geen broodnijd
Zo kunnen ze wel doorgaan met
herinneringen ophalen uit die
wonderlijke tijd met Johnny Jor
daan. wiens ster zo snel rees om
misschien nog sneller te dalen.
Hü heeft de Mounties niet mee
getrokken. Bijtjjds hebben zij het
contact met hem verbroken om
verder op eigen benen te staan.
Op een avond werkten zü samen
met Rudi Carrell.
„Jongens, ik heb twee ty
petjes nodig in mijn volgende
show. Voelen jullie er iets voor"?,
vroeg deze. Ze deden het graag.
De bedoeling was voor die ene
show. Maar er kwamen zoveel
reacties op ook uit België, waar
het programma eveneens op het
scherm werd gebracht dat Ru
di Carrell besloot het tweetal te
handhaven. Nu valt het werk, dat
zy voor de camera's brengen, bui
ten de sfeer van hun nummer op
de planken.
„Dat doet bij het publiek
soms wat vreemd aan, het moet er
aan wennen, dat wij iets anders
brengen. Daarom willen we vol
gend jaar proberen wat meer aan
sluiting te vinden op de televisie
programma's", vertelt Fred Ple
vier.
„En zet U maar gerust in
de krant, dat deze jongens
Aanvankelijk zat Hen-
riëtte Davids op een van
deze plaatsen, maar voor
het maken van een
plaatje wilde zij best het
veld ruimen.
De Mounties wilden
haar niet lastig vallen:
„Hein, blijf zitten".
„Geen denken aan,
jongens, dit is business",
besliste ze klein, maar
dapper. „Dat men zo'n
plaatje echter nog „bu
siness" kan noemen
heel prettige collega's zijn, die
eeen broodnijd kennen", valt
ineens de 46-jarige Rotter
damse conferencier Henk
Bukman in, die ook aan het
tafeltje in het cafeetje „De
Brink", waar wij in alle roe
zemoezige drukte ons gesprek
je met de Mounties hadden.
„Want aan hen heb ik het te
danken, dat ik ook in Rudi
Carrells show ben gekomen.
Rudi had gezegd: „Als je eens
iets ziet, wat voor mijn show
bruikbaar is, moet je het zeg
gen". En toen hij een man
netje nodig had. hebben ze
mij aangewezen. Ik heb nu al
driemaal meegewerkt en vol
gend jaar ben ik weer van de
partij. Zo'n houding komt je
in ons vak maar heel weinig
tegen. Zet het dus maar eens
goed in de krant".
Wat we hierbij hebben ge
daan.
Leden van het Amerikaanse
Huis van Afgevaardigden heb
ben de betrokken vaste com
missie van het Huis gevraagd
om toestemming een officieel
onderzoek in te stellen naar
de ivulpsheid van films. Zij
verklaarden, dat de moraal
f Even heeft het kortge-
leden gespannen in de fa-
t milie Hargitay. Dat was,
f toen mevrouw beter be-
f kend onder de naam
j Jayne Mansfield plot-
if seling bekend maakte, dat
f zij van haar tweede man
f wilde scheiden. Niemand
begreep waarom. En als
wij het goed begrepen
hebbenJayne eigenlijk
ook niet. Want even ab
rupt als de storm xvas op
gestoken, ging zij ook
weer liggen, 't Was weer
wind in een glas water
gebleken. Of wellicht een
onsympathieke gril van
Jayne om ivat publiciteit
te verkrijgen. Als dat zo
was heeft ze haar doel be
reikt. En na afloop van
het incident, dat geen in
cident was, werd dit heel
lieve plaatje gemaakt van
een stralende familie
Hargitay.
De donkere wolken, die nu ech
ter boven de hoofden van de Har-
gitays zijn samengetrokken, zjjn
wel echt. Want Jayne is ontslagen.
Zomaar. Twentieth Century Fox
heeft besloten geen gebruik te
maken van het recht van optie
op het contract met de blondine.
Er is geen reden opgegeven, maar
het is opvallend, dat Jayne haar
congé kreeg kort nadat Marilyn
Monro* eenzelfde los was be
schoren. Bij Marilyn zei men, dat
zjj te weinig in de studio kwam
en daardoor een film te duur
maakte. Voor Jayne zal wel een
ander smoesje gevonden worden.
De dames zijn gewoon te veel
eisend. De sterrenverafgoding zit
Hollywood al enige tijd erg dwars.
De eisen, die de populaire dames
en heren stellen, zjjn gewoon
waanzinnig. De maatschappijen
lijden grote verliezen, maar de
uitbetaalde salarissen aan de nog
stralende sterren lopen maar op.
Directieleden moeten met minder
genoegen nemen. Geen wonder,
dat men het langzamerhand beu
is en kijkt naar Europa, waar de
filmindustrie reilt en zeilt zonder
die dwaze sterrenverering. Men
behoeft voor ons geen reden te
verzinnen als Jayne op straat ge
zet wordt. Het is duidelijk.
De Hollywoodse producent Jer
ry Wald, die zich met dit pro
bleem speciaal heeft bezig gehou
den, verwijt de grote maatschap
pijen, dat ze hun grote contract-
lijsten hebben verscheurd en daar
door hun „voorraad" aankomende
sterren teniet hebben gedaan. Dat
moeten die maatschappyen nu be
zuren. Ze steunen op enkele snel
verouderende namen. Er zal spoe
dig nieuw talent in de studio moe
ten komen. Dat ziet Wald als de
enig echte oplossing.
van de jeugd voor de films
werd bedreigd.
Joseph P. Addaboo voegde
er aan toe, dat het gedrag van
filmsterren buiten werktijd
vaak nog erger ivas dan het
voorbeeld, dat zij op het witte
doek gaven. „Ik zou graag de
aandacht willen vestigen op
het feit, dat hetgeen Axithony
en Cleopatra doen engelach
tig is vergeleken bij hetgeen
Elizabeth Taylor en Richard
Burton doen in hun vrije tijd",
aldus Addaboo.
De vaste commissie heeft
niet direct besloten tot maat
regelen, maar de voorzitter
van de commissie, Howard
Smith zei, dat veel afgevaar
digden voor een dergelijk on
derzoek voelden en dat som
mige leden zelfs wensten, dat
het onderzoek naar de wulps
heid ook zouuitbereid ivorden
tot televisiefilm en pocket-
books.
Walter Rogers, een afge
vaardigde zei, dat hij tegen
censuur ivas, maar dat als de
filmindustrie niet de nodige
zelfdiscipline betrachtte er
geen andere weg open bleef
dan actie te vragen van het
congres.
Elmer J. Hoffman zei. dat
volgens hem de pocketbooks
erger waren dan de films. Hij
zei: „Ik heb jongelui zien
staan voor boekenstalletjes. Ze
stonden er soms een half uur
om „het schunnigste prentje"
uit te zoeken". Hij doelde hier
mee op de omslagillustraties.
Mevrouw Iris F. Blitch, vindt
dat Elizabeth Taylor het in
Rbme al te bont heeft ge
maakt. Zij heeft aan de Ame
rikaanse minister van Justitie,
Robert Kennedy, gevraagd om
na te gaan of het mogelijk is
aan Elizabeth Taylor en Ri
chard Burton de toegang tot
de V.S. te ontzeggen.
Iris Blitch, die reeds groot
moeder is en die nu aan haar
laatste zittingsperiode bezig is,
is van mening, dat Liz Taylor,
die thans in Rome werkt aan
de verfilming van „Cleopatra"
het aanzien van de Ameri
kaanse vrouw omlaag heeft
gehaald. „Het is het goed recht
van het Amerikaanse volk die
genen te verbannen, die geen
respect tonen voor God en
voor geëerbiedigde instellin
gen".
De NederlandsEngelsAmeri
kaanse actrice Audrey Hepburn
is door Wa.'ner Bros gekozen
voor de uitbeelding van Eliza
Doolittle in de verfilming van
de inmiddels wereldvermaarde
musical „My fair lady".
Auó.ey Hepburn stemde toe lr»
een telefoongesprek vanuit
Zwitserland met Jack L. War
ner in Hollywood. Begin vol
gend jaar zal met de verfil
ming van „My fair lady" wor
den begonnen.
Illllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
lllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllli
llllllllllllllllllllllllllllllilllllllllll
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllflIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIUUHiui
