Droedel en de doorbraak
deUER&PU/r
Hoe warm liet soms is
en (niet) hoe moeilijk!
Westcluitsers
drama van 't
speelden in Parijs
getto in Warschau
Kom er
ACHT-er
HOE
WERKT
HET!
On.
A frekening met de bladzijde
van diepzwart nazi-verleden
Kom er ACHT-e
VERHAAL VOOR DE KLEINTJES
De druk lucht, geleverd door een
druklucht-installatie (2-6atm.)
sleurt de toegestroomde verf
mee. Door wrijving met de bui
tenlucht onstaat een nevel.
exhauster.
kap
lucht-
ketel
druk
regelaar
motor
druklucht
verf beker
De verfspuiter is voor de
auto, wat de beauty shop
is voor mevrouw.
Maar hij behoeft er minder vaak
heen
Voor de „doe-het- zei vers" bestaan er
verfspuiten, aan te sluiten op de druk
zijde van een stofzuiger. Ook zijn er
spuitbussen waarin de lak onder druk
van freon-gas staat.
verf naald trekker
roosters onder
negatieve spanning
bond
HOGE DRUK COMPRESSOR
175 atm.
OPEN SLANG:
straal
lak onder
175 atm.
elektrostatische
jé generator 70000 V
rerfspuitfl
GEKNEPEN SLANG:
nevel -
:e briclgerubriek
Goed bridge spelen vereist een voortdurende, scherpe concentratie
de moeilijkheden en verrassingen die zich in dit mooie spel kunnen
voordoen, gedogen feitelijk geen moment verslapping der aandacht.
Bridge in de zomer houdt daarom veel kansen op fouten in; het
warme weer of de mooie avond verleiden de bridger al gauw, het maar
niet zo erg nauw te nemen. Ik heb een dezer dagen in zomerse stem
ming, kans gezien het onderstaande spel om zeep te helpen had U
het beter gedaan f
Te oppervlakkig
Bridgevraag dezer weekt
Dit geval zetten een brid
geclub op stelten. Zuid speel
de 6 Sansatout west kwam
uit met harten en zuid maak
te twaalf slagen zonder één
maal schoppen te moeten
spelen. Na de elfde slag ont
stond deining: west had een
kaart te weinig, keek nog
eens goed en vond schoppen
aas op de grond. West, die
óók schoppenheer had, stelde
dat hij „natuurlijk met aas-
jieer uitgekomen zou zijn"
als hij tachoppenaas gezien
jiad en eiste één down.
Wat moest er gebeuren??
Antwoord elders op deze pa
gina.
Die vijfkaart ruiten echter (met
zeker Vrouw en of Boer aan het
hoofd) is in dit biedverloop niet
aannemelijk west had over 2 SA
veiliger 3 Ruiten kunnen bieden,
en had wellicht die kleur voorge
speeld. Kortom west heeft ver
moedelijk twee klaveren en de juis
te speelwijze was geweest Aas en
Heer.
Overigens was wests tegenspel
minder goed en oosts signaal
in harten gevaarlijk. Als west b.v.
in slag 2 een kleine schoppen had
nagespeeld, zou schoppenvrouw la
ter geen entree meer op tafel zijn;
zuid was dan zeker down gegaan.
Dit zomerpartijtje had dus door
een scherpe analyse gewonnen kun
nen worden en ook als men
tot de eenvoudige bridge zielen be
hoort. die altijd Aas en Heer spelen
met 9 kaarten.
Sch V 5
Ha 8 6 3
Ru 9 4 2
KI H 6 5 3 2
Deze analyse bleek veel te opper
vlakkig de juiste redenering is
moelijker, doch niet onoplosbaar,
zelfs niet aan de bridgetafel. De
oostspeler mag voor zijn vrijwillige
2-schoppenbod natuurlijk getaxeerd
worden op 5 kleine schoppen; dit
betekent, dat west niet meer dan
3 schoppens met het Aas heeft
evenmin twee schoppens, daar west
niet gesteund zou hebben.
Dat west een vierkaart harten
van Aas-Heer-Boer had, is even
min nog een geheim. Voor schop
pen harten telt west dus reeds
7 kaarten totaal; indien west nu
slechts één klavertje heeft, zou hij
dus ook een vijfkaart ruiten moeten
hebben, want 3 (schoppens) -f 4
(hartens 1 klavertje» 8 en
daar we nu eenmaal met 13 kaar
ten spelen, zou west dus 5 ruitens
moeten hebben.
Antwoord op bridgevraag:
Het spel moest als „ge
maakt" worden geschreven.
Volgens de spelregels wordt
de gevonden kaart geacht te
behoren tot de onvolledige
hand en de speler met die
hand is zelfs verantwoorde
lijk voor een eventuele ver
zaking die begaan wordt door
die kaart niet te spelen. Van
verzaking was hier inog net)
geen sprake maar west
had zijn kaarten direct goed
moeten tellen; nu hij dat
niet deed, draagt slechts hij
de verantwoordelijkheid voor
het. spelen met twaalf kaar
ten. De wedstrijdleider mag
het spelen evenmin annu
leren. NZ hebben elk met 13
kaarten het bieden en spelen
normaal afgewerkt en zijn
niet verantwoordelijk voor
slordigheden hunner tegen
partij.
De zachte Defag-straal geeft een
fraaie deklaag bij een minimaal
lakverlies.
Zaterdag 23 juni 1962 Pagina 4
De laatste bewoners van het
getto besluiten tenslotte echter
toch een actieve weerstand te voe
ren, door bij een achtervolging
die verbluffend knap op het toneel
wordt gesuggereerd een Duitser
neer te schieten. Waarna ze zich
verschansen in de kelders waaruit
ze door mitrailleur- en tankvuur
zullen worden gedood.
door de enige poort in die muur
naar het onbekende. Heldhaftigheid
manifesteert eigenlijk niemand.
Men houdt zich en elkaar, in het
beste geval, met wat bakerpraatjes
op de been. Zo is de rabbie even
ontdaan en zelfs verontwaardigd,
omdat de Duitser nu zelfs de gods
dienstoefeningen in de synagoge
verboden heeft, maar die zijn ver
ontrusting al weer heel gauw be
heerst, omdat hij net vernomen
heeft, dat de Duitser volgende
maand het getto toch zal verla
ten. En al die kleine rivaliteitjes,
jaloezietjes, humeurigheidjes die in
elke gemeenschap, en dus ook in
een gezin, nu eenmaal altijd heer
sen, worden evenmin door die gi
gantische bedreiging van de collec
tieve dood, die elk uur wat dichter
bij sluipt, opgeheven. Integendeel,
het is juist het mateloze contrast
tussen dat onvoorstelbare gevaar
dat nog altijd, en tegen beter weten
in, niemand schijnt te willen on
der kennen en, aan de andere zijde
De Joodse vader spreekt zijn [amilieleden toe.
Indrukwekkend
brok toneel
(Van onze correspondent in Parijs,
Frank Onneni
Voor de bijdrage die het Beierse
Staatstheater, uit naam der West-
duitse Bondsrepubliek zojuist aan
het Internationale Festival in Pa
rijs geleverd heeft, kan men zowel
uit artistieke en toneeltechnische,
als uit algemeen-menselijke of mo
rele overwegingen alleen maar de
opperste waardering uiten. De
voorstelling, die deze troep uit
München onder de meesterlijke lei
ding van Kurt Meisel gaf van de
bewerking van de roman „De Muur"
van de Engelse schrijver Millard
Lampell, was uit alle gezichtspun
ten van het theater (qua spel, be
lichting, aankleding) inderdaad een
model van eenheid en van een stijl,
welke omschreven zou kunnen
worden als discreet, sober en vol
strekt onvulgair realistisch.
Doch de bewondering ,die men
voor die kunstzinnige verdiensten
voelen kon, werd nog overscha
duwd door de wurgende nachtmer
rie, welke men ervoer bij een der
afzichtelijkste excessen, welke het
Duitse nazisme, juist twintig jaar
geleden, vertoonde: de georgani
seerde, wetenschappelijke uitroeiing
„Ik maak een nieuw huis", ze
Droedel blij. „Dat kan ik zelf".
„Dat is mijn zaak niet", zei de
Burgemeester. „Ik ben er om het
algemeen belang te dienen en niet
om jouw potten en pannen op te
bergen, Droedel, dat moet je goed
begrijpen." Nu, die arme Droedel
begreep het langzamerhand maar
al te goed. Er zat niets anders op
dan dat hij een nieuw huis zocht.
Maar dat was gemakkelijker gezegd
dan gedaan want er waren meer
kabouters dan huizen en Droedel
slaagde er niet in een huis te vin
den. Tenslotte dacht hij: „Weet je
wat ik doe? Ik bouw een huis, dat
kan ik best. Een mooi houten huis
in het bos". Hij zocht een mooi
plekje, een eindje buiten het ka-
1. duim in spiegel
2. extra fles op tafel
3. voet van man op de grond
4. krukje toegevoegd
5. haar derde man van rechts
6. bril kapper
7. dak van wandklokje
8. leuning rechter stoel.
van een half miljoen Poolse joden
in het getto van "Warschau. Dat
de Duitsers zelf, in de vorm van dit
toneelstuk, deze zwartste bladzijde
uit hun recente geschiedenis voor
dit internationale forum hebben
op- of teruggeslagen, zou misschien,
zo willen we tenminste hopen, als
een bewijs kunnen gelden voor het
definitieve karakter van hun afre
kening met het nazi-verleden. Met
een onzuiver geweten laat men het
Hoofdfiguren
Getuigenis
Op een koude voorjaarsdag zat
kabouter Droedel voor het raam
van z'n knus kabouterhuisje naar
buiten te kijken. Hij was heel blij.
Hij had lekker ontbeten, al zijn
kleedjes uitgeklopt, zijn sokken ge
wassen en de bloemen water gege
ven en nu dronk hij een kopje
eikelkoffie en keek naar buiten.
Niet dat er zoveel te zien was:
schuin tegenover zijn huisje zaten
twee mussen in het kale eikenhak
hout te babbelen en in de dennen
daarachter wiegde een eekhoorn op
een tak. Wat dorre beukenblaadjes
dansten om elkaar heen op het bre
de zandpad, een tak bewoog in de
wind en meer gebeurde er eigenlijk
niet. Maar kabouter Droedel was
er heel tevreden mee. Hij dacht:
„Welk blaadje zal nu het eerst bij
die dikke steen zijn?" en hij dacht:
„Wanneer zullen de knoppen in het
struikgewas nu eens uitbotten?" en
hij dacht: „Wat zal ik vandaag
eten?"
Je ziet: kabouter Droedel had
veel om aan te denken. En opeens
dacht hij: „Wie komt daar aan?"
Hij richtte zich op om beter te kun
nen kijken. „Als dat Plicht niet is",
zei hij halfluid voor zich heen. En
het was Plicht. Hij liep regelrecht
naar Droedel's huisje en Droedel
haastte zich om hem binnen te la
ten.
Plicht wreef zijn dunne handen
in elkaar en hij zei dat het koud
was. Droedel zei, „ja dat is zo" en
hij hielp Plicht uit zijn keurige jas
en hij vroeg hem of hij trek had in
Eikelkoffie en zei dat hij het gezel
lig vond dat Plicht er was.
Plicht schudde ernstig zijn hoofd:
hij wilde geen koffie en het was
niet gezellig. Je begrijpt dat Droe
del heel verbaasd keek bij het ho
ren van deze woorden.
„Ik kom hier niet als je vriend
Plicht," zei Plicht, „maar als de
Heer Plicht, Ambtenaar ter Ka
bouter-gemeente-secretarie. en ik
kom je iets akeligs vertellen."
N
W O
z
Sch H B 10
Ha V 10 5
Ru A H 5
KI A B 10 8
Zuid was gever, niemand kwets
baar. Het bieden ging: zuid 1 kla
veren west doublet noord 2
klaveren oost 2 schoppen zuid
2 SA west 3 schoppen noord
3 SA oost en zuid pasten west
doublet allen pasten.
Men kan niet zeggen, dat noord
zijn spel onderboden heeft een
„pas" of 3-schoppen zou geen gro
ve bridgezonde geweest zijn.
Tegen 3 SA kwam west uit met
hartenheer oost speelde harten
9; hierna hartenaas, oost harten 2
en toen een derde harten van
west waarop bij oost de 7 ver
scheen. Zuid was dus een slag met
hartenvrouw hoe had hij verder
moeten spelen? Een aardig pro
bleempje waarvan ik u hieronder
meteen de oplossing geef maar
probeert u het eerst maar eens zelf.
Oplossing: Het grote probleem is
natuurlijk, wie of de klavervrouw
zal hebben en wie schoppenaas. Het
laatste is het eenvoudigste het
is wel zeker, dat west schoppenaas
heeft; daarop had hij anders twee
malen moeten doubleren en de
schoppens steuhen?
Schoppenaas bij west is belang
rijk. omdat de klaverkleur blok
keert (tenzU de Vrouw sec valt);
probeer maar eens twee maal kla
veren (Heer-Aas) te spelen en ge
zult zien, dat zelfs bij het vallen
van klaverenvrouw de tafel (noord)
niet meer in klaveren aan slag kan
komen.
Ik kwam tot de conclusie, dat
west voor zijn eerste doublet (in
formatie) wel een singleton klaver
zou hebben: dus een kleine klaver
naar de Heer en toen snijden naar
Aas-Boer leek de logische proce
dure.
ter wilde het zandpad voor Droe
del's huis verbreden en verhar
den en er een zijpad bij maken
zodat de kabouters vlugger bij de
hei zouden zijn. „Een zijpad?"
vroeg Droedel. „Er is toch een zij
pad naar de hei, een eindje ver
der?"
„Zeker, zeker", zei Plicht. „Maar
dit wordt een nieuw pad, een
bouterdorp. Het was er niet te
warm en niet te koud. en Droedf
dacht: „Hier zou ik willen wonen'
En toen hij dat gedacht had. gin
hij meteen aan de slag. Hij haki
en hij zaagde bomen om, hij werk
te zonder op of om te zien en h
zong terwijl hij dat deed want h
vond het prettig werk. Hij schra
verschrikkelijk toen hij opeen ee
stem hoorde vragen: „Wat doe
daar, Droedel?" Die stem was vs
de Burgemeester.
prachtig kaarsrecht pad. En het
komt te liggen op de plaats waar
nu jouw huis staat. Het spijt me.
Droedel". Droedel die dacht dat
Plicht een grapje maakte, begon te
lachen „Dat kan niet", zei hij.
„Het spijt me. Plicht. Heer Plicht.
Het pad moet maar naast mijn huis
komen, dat lijkt me beter."
Plicht schudde heel ernstig zijn
hoofd. „Nee," zei hij. „Een Door
braak waarbij niet gebroken wordt,
is geen Doorbraak. En het enige
wat we hier kurpien breken, is jouw
huis. Jouw huis, Droedel, moet wor
den afgebroken in naam der wet".
Droedel werd boos. Een grapje
kon hy wel verdragen, maar nu
ging Plicht te ver. „En voor wie is
dat pad dan wel?" zei hij. „Voor
wie is dat pad dat zo belangrijk is
dat mijn mooi, mijn prachtig huis
moet worden afgebroken?"
„Voor het algemeen belang", zei
de Ambtenaar. Droedel lachte ho
nend: „Voor de konijnen zeker",
zei hij, „en de hazen die op de hei
willen spelen. Alsof die belang heb
ben bij een pad! Nee heer Plicht,
zeg maar tegen de Heer Burgemees
ter dat er niets van in komt".
Maar er kwam wel wat van in.
Diezelfde middag kwam de Burge
meester met een duimstok en een
stuk papier en een streng gezicht
en hij legde uit dat het nieuwe pad
daar moest liggen en nergens an
ders. En „daar" was op de plaats
van Droedel's huis. „Maar waar
moet ik dan heen?" zei Droe
del. „Ik met mijn kastje en mijn
tafel en mijn bed en mijn potten
en pannen en
De Burgemeester schudde sombe
zijn hoofd. „Dat gaat niet, Droede
Dit bos is bestemd om in te wan
delen en niet om in te wonen".
„O", zei Droedel beteuterd. „Waa
zal ik het huis dan neer zettei
Heer Burgemeester?"
„Nergens," zei de Burgemeeste
„Je mag geen houten huis bouwei
Droedel. dat staat in de wet". Arm
Droedel! „Maar wat moet ik dai
Heer Burgemeester?"
Een beetje ongeduldig zei de bui
gemeester: „Hoor eens Droedel. di
heb je me al eerder gevraagd en
vind dat je oud en wijs genoeg zo
moeten zijn om voor jezelf te zor
gen. Denk er wel aan dat overmof
gen een begin wordt gemaakt
de Doorbraak. Overmorgen om ne
gen uur, en Doorbraak be
tekent Afbraak. Tot ziens Droedel,
Droedel zei niets. Nadat hij evei
had nagedacht ging hij verder r
zagen en timmeren. Maar hij tl
merde geen huis, hij timmerde ee
kar. Een grote platte kar met e
onder twee wielen: dat waren schij
ven die Droedel van een dikke den
neboom had gezaagd. Heli
maal rond waren ze niet, maar di
vond Droedel geen bezwaar. V
duwde die kar naar zijn huis
laadde hem vol met zijn hebben
houwen. Toen ging hij weg. Hij lil
met die kar tot hij kwam bij
rand van een ver en vriendeli,
bos. Daar zou hij graag willen w
nen. Toevallig kwam er net ee
konijn voorbij en Droedel, voorzicl
tig geworden, vroeg hem: „Van*
is dit bos?"
„Van niemand", zei dat konij
wat verbaasd. „Van jou, van m
van ons allemaal".
„Doen ze hier niet aan doorbn
ken?" vroeg Droedel. „En hebbt
ze hier geen ambtenaren en
wetten?"
Ambtenaren?" zei het konij!
„Nee, die hebben we hier niet.
ze lekker?"
„Nee", zei Droedel gerustgestd
„Ik denk het niet. Dus ik kan tö
rustig wonen, konijn?"
„Ik zou niet weten waarom niet
zei het konijn dat er niets van f
greep.
„Fijn," zei Droedel en hü P®*
zijn zaag en zijn bijl en hij hat
en hij zaagde, hij werkte zonder
of om te zien en voor de zon one.
was had hij een nieuw huis.
woont er nu nog en als je eens'
dat bos komt, moet je hem besli
bezoeken want Droedel houdt h®
veel van bezoek. En in zijn kt
staan altijd lekkere koekjes.
M.FJ
Die joodse voddenman die. met
de gele band al om de arm en dus
reeds getekend door de dood, zijn
negotie instinctmatig voortzet en de
inboedels op- en verkoopt van zijn
wijkgenoten, die al een aanzegging
voor hun vertrek ontvangen heb
ben, tot ook zijn uur zal slaan. Die
andere buurman die zich als lid
van de joodse politie heeft laten
strikken en aldus de verantwoor
delijkheid voor de „loyale" gedra
gingen van zijn lotgenoten aan
vaardt, in de uiteraard ver
geefse hoop zo zelf het vege lijf te
zullen redden .Dat jonge meisje dat
vrolijk uitgaat met een vriendje en
vergeten is, dat haar vader die
avond een oproep had ontvangen
en die ze nu ook nooit meer terug
zal zien. De broer, die schrijver had
willen worden en die nu eveneens
nog enig uitstel van executie heeft
gekregen door eigenhandig mee te
bouwen aan die muur. waardoor
hij. steen voor steen, de eigen val
in het isolement helpt voltooien.
S.S.-er haalt een grapje uit met de voddenman
oude zeer immers liever maar rus
ten
Geen romantiek
Dit drama van apocalyptische af
metingen is geen verzetsheldenro-
mantiek, geen fraseologie, zelfs
geen confrontatie van ideologische
waarheden of leugens. Slechts een
overdwarse doorsnede van 't leven
zoals dat in het getto, na de oprich
ting van die-andere-muur op 15 no
vember 1940, toch nog werd ge
leefd. Het dagelijkse leven van een
familie, die het eens goed had, en
die nu langzaamaan verpaupert, al
vorens lid voor lid te verdwijnen
die onverstoorbare bearijvigheidjes
van die menselijke insekten in hun
binnenhuizen, dat dit drama zijn
epische karakter en grootheid
natuurlijk vermengd met de on
tembare joodse humor geeft.
Ofschoon het stuk en de voor
stelling tal van aspecten vertonen
het draaitoneel, dat een paar
slagen maakt om zijn as, wanneer
er weer zoveel dagen, weken of
maanden zijn vervlogen waar
door deze vertoning tot een uitzon
derlijke prestatie wordt gestempeld,
vallen die verdiensten toch wel vol
ledig in het niet bij de herinnering,
die hier weer werd opgerakeld en
tastbaar gemaakt in een drama, zo
verpletterend van omvang dat we
er slechts enkele „details" van kun
nen omvademen of overzien. En
het zijn dan ook juist die enkele
„details" waardoor „De Muur" niet
slechts een indrukwekkend en doel
treffende brok toneel, doch voor
al nog wel een pathetische getui
genis is geworden.
Kunt U de acht afwijkingen in de beide bovenstaande tekeningen
vinden? De juiste oplossing vindt U elders op deze pagina.
Daar schrok Droedel van. „Wat is
er dan. Heer Plicht?" vroeg hij
angstig. Maar de Ambtenaar
ter Kabouter-gemeente-secretarie
wilde niets zeggen voor hij zat in
Droedel's mooie schommelstoel,
tegenover de nieuwsgierige Droedel.
Nadat Plicht zijn neus gesnoten
en zijn keel geschraapt had zei hij
plechtig: „Er moet een Doorbraak
komen".
„O", zei Droedel. „O. Is dat alles?'
Plicht knikte.
„Nou. zei Droedel. „Dat valt dus
nogal mee. Wat is een Doorbraak,
Plicht?"
„Heer Plicht", verbeterde Plicht
en hij kuchte en hij zei dat een
Doorbraak iets was waarbij gebro
ken moest worden. De Burgemees-
t
t
t
t
De Defag-methode werkt niet met
druklucht, maar met zeer hoge druk
op de verf die hierdoor hydraulisch
verneveld en versneld wordt (als het I
water bij een geknepen tuinslang).
Bij het spuiten van kleine voorwerpen
gaat veel laknevel langs het doel.
Dan geeft men de verf deeltjes een
negatieve elektrische lading, zodat
ze door de voorwerpen worden aan
getrokken
