>IT IS LEIDEN
]ericht 1 maart 1860
Donderdag 14 Juni 1962
Derde blad no. 30677
nhet hart van deze pagina een beeld, dat de voortdurende uitbouw
i de Sleutelstad symboliseert. Aan de grenzen van de bebouwde
n. zoals hier aan het einde van de Vijf Meilaan, heerst een koorts-
itige bouwactiviteit.
ïchter ook tussen de reeds voltooide blokken woningen wordt
rder gebouwd. Bijvoorbeeld aan het bejaardencentrum (luchtfoto
ro-Camera links boven) dat vermoedelijk in september aanstaande
Itooid zal zijn. Het hoge linker gedeelte is het verzorgingshuis, de
ere rechter vleugel bevat aparte woningen. Dit moderne bejaar-
ïcentrum verrijst op de hoek van Churchilllaan en Cornelis
huytlaan.
In de uiterste noordpunt van Leiden Zuidwest vinden we een van
Boshuizerscholen, de grote Chr. nijverheidsschool voor meisjes,
larvan de glazen halwand (foto rechts boven) een heldere, open
•er schept. Dit is een van de zeven permanente en enkele houten
lelijke scholen, die in Zuidwest zijn gebouwd. In de komende jaren
zullen er nog acht scholen in deze wijk komen. Voltooid of in aanbouw
zijn reeds de Boshuizerschool, de chr. technische school, een aantal
halscholen 1 hervormde, 1 openbare en twee ge-reformeerde) en een
r.-k. school.
Het hart van Zuid-West wordt gevormd <^oor het Vijf Meiplein,
een ruim opgezet plein met winkelgalerijen, waarboven de luifel (foto
rechts onder) het winkelen onder alle weersomstandigheden tot een
plezierige bezigheid maakt. Niet voor niets heeft dit hart de bijnaam
..Luifelbaan" gekregen. In deze buurt herinneren vele namen aan de
jongste historie en aan de mannen, die de vrijheid en daardoor de
bloei ook van Leiden mogelijk hebben gemaakt: Vijf Meiplein, Bevrijd
dtngsplein. Churchilllaan. Montgomerystraat.
Nog niet alle landelijkheid is uit de nieuwe stad verdwenen. Aan da
Haagweg staat nog de molen d'Heesterboom, waarvan de restauratie
zo goed als voltooid is. en daar tegenover liggen nog kleine landelijke
woningen langs een slootje. Maar die woningen (foto rechts onder)
moeten verdwijnen, zoals de befaamde boerderij van Marcel Keezer
reeds verdwenen is. Gelukkig blijft de molen herinneren aan de
landelijkheid, die hier voor de groeiende stad het veld heeft moeten
ruimen.
