T
(1ARIAN SARSTADT danst door,
iok na het sprookje van de markies
P.K
P.K
Meisje van negentien op het
internationale balletpodium
Van Scapino-ster tot Cuevas-soliste
LYRISCHE
DANSERES
MET VEEL
ERVARING
De Seinhuis-
wachter en
Symbool
van
Kwaliteit
ericht 1 maart 1860
Woensdag 13 juni 1962
Derde blad no. 30676
(Van een onzer redacteuren)
VARIAN SARSTADT. Met grote let-
rs staat haar naam in het programma-
lekje van het wereldberoemde ballet
m de Markiezin van Cuevas afge-
likt. Een naam, die in alle steden,
dit illustere dansgezelschap voor
geeft, gelezen wordt. Parijs,
fenen, Kopenhagen, Athene, Barce-
Brussel en Amsterdam. Een
die wel zal blijven voortbestaan,
die over enkele weken niet meer
zal voorkomen op de salarislijst van dit
kapitaalverslindende balletbedrijfDe
in 1947 door de Marquis de Cuevas uit
pure liefhebberij in Monte Carlo opge
richte balletgroep wordt namelijk aan
het eind van deze maand, na afloop van
de contracten in Athene, opgeheven.
Daarmee komt dan tevens het slot van
het „Doornroosje"-sprookje, dat ruim
anderhalf jaar heeft geduurd.
We kunnen het ons nog maar
feeds niet goed voorstellen", zegt
e negentienjarige, in Amster-
am geboren, voormalige Scapi-
Vhdanseres.
Overal waar we met deze
norm dure balletproduktie ko
nen zijn de zalen uitverkocht en
le mensen enthousiast, in Wenen
:et zo goed als in Italië en in
'ortugai. U begrijpt dus wel, dat
reen schok door ons heen ging.
oen die vrijdagavond in Brussel
iet besluit van de markiezin be
kend werd gemaakt".
Expressief gezicht
Klein en donker zit Marian bij
haar ouders thuis de familie
Sarstadt woont aan de Amsteldijk
een makkelijke stoel. Het haar
heb het net gewassen" is strak
naar achteren gekamd en wordt door
een brede zwarte band bij elkaar ge
houden.
Het expressieve gezichtje is onop
gemaakt en de grote donkerbruine
ogen kijken voortdurend verbaasd. In
haar dunne zomerjurkje lijkt ze nog
tengerder dan ze in werkelijkheid al
is. Haar voeten rusten heerlijk uit in
ruime rode sloffen. Naast haar op de
bank voor het raam, dat een mooi
uitzicht geeft op de Amstel, liggen
twee roze balletschoentjes. Die moet
ze over enkele uurtjes, als de voor-
Als Coquette in
„De Slaapwandelaarster"
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii^
stelling in het Carré-theater begint,
weer aan. Een lief en levenslustig
meisje, dat dansend door het leven
gaat.
Op kamers nonen
„Weet U wat zo fijn ls? Dat Ar
mando, mijn man en ik na de af-
scheidsvoorstelling in Parijs voor
lopig bij mijn ouders op kamers mo
gen wonen. Van het corps de ballet
bijvoorbeeld zijn er, die niet eens vol
doende geld hebben om straks na de
opheffing van de troep naar huis
terug te keren. Ze komen bij ons
overal vandaan, zelfs uit Amerika. In
totaal zijn er tweeëntwintig nationa
liteiten in het ballet vertegenwoor
digd".
Leuke reacties
Terwijl haar man, een Argentijnse
danser van even in de dertig met wie
ze in februari van het vorige jaar in
Parijs trouwde „wat heeft dat een
moeite gekost!" in de stad aan het
filmen is en haar negenjarige broer
tje op school sommetjes maakt, praat
Mar.'^.n honderd uit. Haar moeder zet
MARIAN SARSTADT
krijgt leuke reactiesook per
telefoon.
een kopje koffie en neemt telefoon
tjes aan. „Ze denken allemaal, dat
Marian met vrij kaartjes kan blijven
rondstrooien", zegt ze.
„Overigens heb ik al ontzettend
veel leuke reacties ontvangen, kijk
maar eens wat een bloemen en brie
ven", vult de ballerina aan. Met sier
lijk, erg beweeglijke vingers steekt
het jonge meisje een sigaret in een
sigarettepijpje.
Als Spaanse schone in
„Corrida",
Voor groot toneel
„Het eigenaardige is, dat het
publiek of vóór of tegen de
nieuwste presentatie van „La bel
le au bois dormant" is. Mensen,
die hun schouders ophalen en
ach het gaat wel zeggen, zijn er
niet. Men vindt deze produktie
mooi of men vindt haar niet
mooi. Typisch hè? Er zijn ballet
recensenten, die het over Folies
Bergère-achtig gedoe hebben,
maar zo is het toch echt niet
hoorDacht U nou werkelijk, dat
ze bij de folies, afgezien van de
kostuums misschien, tot zulke
technische prestaties in staat
zijn?"
Ze kijkt ons een beetje veront
waardigd aan en zoekt een andere
sigaret. Als ze die gevonden heeft
vertelt ze rustig verder. „Deze pro
duktie is gemaakt voor een heel groot
toneel: die vind je wel in Parijs en
in Wenen, maar niet in Amsterdam.
Toch dans ik in Carré met heel veel
plezier, want er heerst een fijne
sfeer.
Het is heel belangrijk om contact
met- de mensen te hebben en dat is
hier beslist het geval.
Kostbare kostuums
U vraagt naar de kosten van deze
produktie? Ja. die zijn onvoorstel
baar groot, alleen al de kostuums
vertegenwoordigen een kapitaal. Eén
kostuum kost ongeveer vijfhonderd
gulden. Als ik nu vertel, dat er in
dit ballet veertig dansers en danse
ressen optreden, van wie een groot
aantal zeven keer op één avond van
kostuum verwisselt, dan kunt U zelf
wel uitrekenen. We hebben negen
wagens van Van Gend en Loos nodig
gehad om deze kostbare kostuums
van Brussel naar Amsterdam te
transporteren. Om van de decors
daar is acht maanden op gewerkt
maar niet te spreken."
In het buitenland
Marian betreurt het boze besluit
van c o markiezin, die na de dood van
haar ;;hatrijke man in 1961 het bal
let in stand heeft helpen houden,
maar nu kennelijk geen uitweg meer
ziet, heel erg. Ontmoedigd is ze ge
lukkig niet.
„Het liefst zou ik weer in het bui
tenland willen dansen, bij het Lon
don Festival Ballet bijvoorbeeld, hoe
wel men ook daar met allerlei moei
lijkheden te kampen heeft. Of bij
een opera-ballet. Het geeft eigenlijk
niet waar, als ik maar bij Armando
kan blijven. Voor hem zal het niet
gemakkelijk zijn om hier in Neder
land werk te vinden." Ze wijst naar
een ingelijste foto van Armando Na
varro, de eerste karakterdanser van
het ten dode opgeschreven Cuevas-
ballet. „Neen, onze toekomst is nog
erg onzeker", zegt de soliste van dit
zelfde ballet zachtjes.
Veel bereikt
Veel heeft het Amsterdamse meisje
dat op haar vijfde al begon met rit
mische lessen bij mevrouw Sybranda
zelf een oud-leerlinge van de en
kele jaren geleden op hoge leeftijd
in Leiden overleden Corrie de Wek
ker op het balletpodium weten te
bereiken.
„Dat ik soliste bij het ballet van j
de markiezin ben heb ik voor zestig
I procent aan mijn harde werken te j
danken, voor twintig procent aan j
mijn geluk en voor twintig procent j
aan mijn relaties". Marian is open- i
hartig genoeg om daar zonder enige
schroom voor uit te komen.
Niet cadeau
„Ik heb altijd gewild, dat ze to
neelspeelster werd", valt mevrouw
Sarstadt haar in de rede. „Men be
seft over het algemeen niet. dat er en
psychisch én fysisch ontzaglijk veel
van een balletdanseres wordt geëist".
Niemand weet zo goed als zij wat
een moeite het haar dochtertje heeft
gekost om op dit niveau te komen.
„Het lijkt zo gemakkelijk en soepel
te gaan. al die bewegingen". Inder
daad, een balletdanseres krijgt het
applaus niet cadeau! Het is iedere
dag weer opnieuw hard, héél erg
hard werken geblazen. Er moet ge
oefend worden, er moeten nieuwe
stukken ongestudeerd en er moeten
voorstellingen gegeven worden, dag
in, dag uit. Dansen en reizen, reizen
en dansen.
Daaruit bestaat ook het leven van
Marian Sarstadt. een ambitieus meis
je met veel talent. Na de lessen van
m
Als fee in Doornroosje
mevrouw Sybranda is ze naar Scapi-
no gegaan, waar ze eerst de selectie
klas en daarna de beroepsklas heeft
doorlopen. „Ik heb bij Scapino veel
geleerd en heel wat routine opge
daan", vervolgt ze. „Ik ben daar erg
dankbaar voor, want bij een buiten
lands gezelschap is routine een eer
ste vereiste". Velen kennén Marian
nog als het meisje, dat in „De ver
jaardag van de Infante", een bekend
Scapino-stuk, de titelrol vertolkte.
Geen filmster
Uit haar Scapino-tijd herinnert
ze nog heel goed het aanbod om
de hoofdrol te spelen in de Ame
rikaanse film ,,Het dagboek van
Anne Frank". Om verschillende
redenen is dat niet doorgegaan
en iverd de rol van het joodse
meisje, aan de enkele jaren oude
re Millie Perkins toebedeeld. Het
heeft in ieder geval maar een
haartje gescheeld of ze was in
Hollywood een filmcarrière be
gonnen.
Toch heeft Marian er achter af be
zien geen spijt van. Bij het ballet
vond ze uiteindelijk haar geluk en
dan nog wel liefst in de dubbele be
tekenis van het woord. Nauwelijks
achttien jaar oud ging ze naar Parijs
om zich bij het balletgezelschap van
de markies van Cuevas aan te slui
ten. Toen ze zestien was had de mar
kies haar al een baantje bij het in
ternationale ballet beloofd. „Ik was
er nog maar enkele maanden toen de
markies, die huizen en schilderijen
verkocht om het ballet op de been te
houden, stierf.
Maar de opvoeringen van „Doorn
roosje", waarvan de première in ok
tober 1960 te Parijs plaat-s had, gin
gen gewoon door. We hebben dit
sprookje negen maanden lang in de
Franse hoofdstad gedanst".
Samen met moeder de post
doornemen.
Lyrische danseres
Wat ze het liefst danst? Klassieïfc
dat wil zeggen stukken met een in?
houd, met karakter. „Beschouw hei
als toneelspelen zonder woorden".
Hoewel hier haar kansen liggen ia
deze uitgesproken lyrische danseres
toch een liefhebster van modern bal
let. Bij Scapino heeft ze in heel wat
balletten van deze tijd uitgeblonken.
Nog deze week reist ze met de
troep naar Vichy en vandaar
naar Griekenland. In Parijs voU
gen dan naar alle waarschijnlijk
heid nog enkele af scheidsvoor-*
stellingen. Voor het allerlaatst
verschijnt ,J)oornroosje", althans
in deze dure aankleding, daar ten
tonele. Het sprookje loopt ten
einde, ook voor het meisje Ma-
rian. Een Amsterdams meisje
dat dansend door het leven gaat
Een levenslustig meisje, dat de
capaciteiten heeft om het ballet
nog lang te dienen. In het binnen-
of in het buitenland, 'de tijd zal
het uitmaken.
Met sigarettepijpje in de huiskamer.
Produktie van de
vrije wereld
gaat langzamer
Volgens het Westduitse Industrie-
Instituut in Keulen worden de groei
percentages van de industriële pro
duktie in de vrije wereld kleiner.
Het Instituut maakte bekend, dat de
wereldproduktie in 1961 met vier
procent is toegenomen tegen zeven
procent in 1960 en elf procent in
1959. Het instituut schrijft deze tra
gere expansie vooral toe aan de
stagnatie van de industriële produk
tie in Noord-Amerika, waar de groei
in 1961 nog slechts één procent be
droeg tegen drie procent in 1960 en
dertien procent in 1959. In West-
Europa is het percentage tot onge
veer vier gedaald (1960 zeven pro
cent, 1959 tien procent). De groei
van de industriële produktie in Oost
en Zuidoost-Azië is daarentegen met
zeventien procent nagenoeg gelijk
gebleven. Het Industrie-Instituut
wijs er echter op dat deze sterke
stijging in hoofdzaak op de krach
tige groei van de Japanse industrie
berust. Als men Japan buiten be
schouwing laat is de produktie van
de landen van het Verre Oosten ten
opzichte van het voorafgaande jaar
slechts met ruim zeven procent toe
genomen.
Weer doodvonnis
uitgevoerd in de
Sowjet-Unie
Voor de vierde maal in de tijd van
vier dagen is in de Sowjet-Unie een
doodvonnis uitgevoerd wegens onge
oorloofde handel in levensmiddelen.
Het betrof nu de hoofdboekhouder
van een grote combinatie in de
vleesconservenindustrie in Litauen.
Hij was het hoofd van een groep,
die er in slaagde meer dan 150.000
roebel te verduisteren. De man bleek
onder meer 16 kilo goudgeld uit de
tsaristische tijd in zijn bezit te heb
ben. De andere leden van de groep
zijn tot langdurige vrijheidsstraffen
veroordeeld.
HEIJMANS-THIJSSE
PRIJZEN TOEGEKEND
De besturen van de Heimans-stich-
ting en het dr. Jac. P. Thijsse-fonds
hebben de Heimans-Thijsse prijzen
over het jaar 1961 toegekend aan de
heren J. Duiven te Oude Pekela. N.
Lysen te Burgh bij Haamstede. A. J.
Wiggelaar te Amsterdam en J- Veen-
man. eveneens te Amsterdam. De
Heimans-Thijsse prijzen worden jaar
lijks toegekend aan amateurbiologen,
die verdienstelijk werk hebben ver
richt in de geest van E. Heimans en
dr. Jac. P. Thijsse.
verantwoordelijk werk vereist concentratie
Dag en nacht denderen treinen over
wissels en overgangen! Veilig geloodst
door de feilloze handelingen van de
seinhuiswachter! In zijn handen rust de
verantwoordelijkheid van duizenden
reizigers. Verantwoordelijk werk vereist
concentratie! De seinhuiswachter weet
uit ervaring dat P.K. chewing-gum hem
in zijn taak helpt, omdat kauwen een
aangenaam en natuurlijk middel tot
concentratie is! Hij heeft altijd een pakje
P.K. bij zich omdat dit de beste che
wing-gum is die hij kan kiezen! Probeer
het zelf! Neem óók P.K.!
Rode militaire Liever naar huis
kracht in Azië
Volgens een jaarlijks verslag over
het program voor de wederzijdse be
veiliging, dat gisteren ran het Ame
rikaanse Congres is voorgelegd, om
vat de totale communistische mili
taire kracht in Azië meer dan 200
gevechtsdivisies, 4.000 straalvliegtui
gen en aanzienlijke marinestrijd
krachten. De schatting is afkomstig
van het bureau voor internationale
ontwikkeling in ^overleg met de mi
nisteries van Buitenlandse •'aken en
Defensie.
De 23-jarige Lee Harvey Oswald,
een gewezen Amerikaanse marine
man uit Texas, die drie jaar gele
den verkoos zich in Rusland te ves
tigen, is naar zyn vroegere vader
land teruggekeerd. Oswald had zich
in oktober 1959 in de Sowjet-Unie
gevestigd, na uit het Amerikaanse
korps mariniers te zijn ontslagen.
Hij zei bij die gelegenheid „nooit
meer, om welke reden dan ooit naar
Amerika te zullen terugkeren Hij
meende toen niet onder een kapi
talistisch systeem te kunnen leven.
Desondanks ls hij van mening ver
anderd.
