WERKEN IN HET BUITENLAND
HEEL PLEZIERIG
KAN
ZIJN
Billy Holiday op haar best
in twee opnamen uit 1938
GRAPJES VAN EN
OVER ARTIESTEN
KRIS-KRAS
TE PAS EN
TE ONPAS
Artistieke Amsterdammertjes
krijgen eigen u.l.o
maar
veel
hangt
af van
jezelf
JAZZ op l.p., e.p. en single
Ik ben blij. dat ik het in Zwit
serland zo goed getroffen heb. Ik
heb leuke „collega's", allemaal
van mijn leeftijd. Er zijn twee
Italiaanse, een Franse, twee
Frans-Zwitserse, twee Duits-
Zwitserse en met inbegrip van
mijn persoontje twee Hol
landse meisjes. Het is dus echt
wel een internationaal groepje.
DE resident van Crét-Bérard,
dominee Nicole, en zijn
vrouw zijn vriendelijk. Het
werk is afwisselend. We doen
namelijk niet alleen huishoude
lijk werk. maar moeten b.v. ook
de gasten bedienen. Soms kun
nen we conferenties en films bij
wonen.
Natuurlijk gebeuren er in zo'n
Jaar ook nare dingen. Maar och,
tegen de tijd dat je weer thuis
bent, heb je alle narigheid ver
geten en kun je terugzien op een
prettig en leerzaam jaar.
Eind juni gaan we weer naar
Nederland. Madame Nicole zou
het erg prettig vinden, als zij in
onze plaats weer twee Neder
landse meisjes kreeg. Dus wie
wat voor deze betrekking voelt,
moet maar eens schrijven. Ver
der wens ik iedereen die eind
examen doet heel veel sterkte!
De spannende tijd van de eindexamens is weer begonnen.
Straks zullen de meesten die het er goed vanaf hebben
gebracht, een baan zoeken of verder gaan leren. Niet
allemaal echter. Vooral onder de meisjes van u.l.o., h.b.s.
en gymnasium zijn er heel wat, die wat meer van de wereld
willen zien, alvorens zij zich weer in studieboeken of in
andersmans boekhouding verdiepen. En de goedkoopste
manier om wat van de wereld te zien, is een paar maanden
of langer te gaan werken in het buitenland.
Over werken in het buitenland in het algemeen en haar
eigen ervaringen in het bijzonder vertelt ons Willy Diemer
in de kolommen hiernaast. Willy, die er al bijna een
seizoen Zwitserland op heeft zitten, heeft over het alge
meen slechts prettige ervaringen opgedaan, maar zij voegt
er zelf aan toe: „Ik weet natuurlijk niet hoe alles verlopen
zou zijn, als ik naar Engeland was gegaan.''
Misschien zijn er meisjes die heel andere ervaringen heb
ben opgedaan. Laten zij daarover dan niet alleen praten,
maar er ook over schrijven! Het resultaat wordt dan graag
ingewacht bij de redactie van „Jouw Wereld", Witte
Singel 1 te Leiden.
„Het variété heeft het maar
moeilijk in Europa", vindt de
Nederlandse artiest Menno
Grondsma. „De mensen verba
zen zich nergens meer over in
deze tijd. Als een acrobaat
staande op drie tafels en zes
stoelen viool speeltzeggen ze:
Menuhin doet het beter. En als
een messenwerper 25 messen
naar een meisje gooit, zeggen ze:
Een slecht nummer, geen één
raak".
Dit kostelijke grapje komen we
tegen in „The talk of the town",
de uit doorgaans buitenissige
nieuwtjes bestaande rubriek in
het blad Disco Discussies van de
N.V. Phonogram. Enkele andere
anekdotes van en over artiesten
willen we de JW-lezer evenmin
onthouden.
Zoals die van de violist die in
een bar enorm vals staat te
strijken. Eén bezoeker kan het
na een half uur niet langer aan
horen en komt zijn bitter beklag
bij de violist doen. „Meneer!"
roept de muzikant uit, „voor mij
is het nog veel erger, ik lig er
met m'n oor vlak op.'".
Het gebruiken van telefoon
nummers in teksten van liedjes
is een geliefd grapje waar
schijnlijk omdat het meestal
goede publiciteit meebrengt. Een
Franse zanger vroeg op een
plaat een ieder die in de dure
Parijse wijk Passy een flat voor
hem wist, het nummer Villette
00-01 te bellen. Niemand had er
aan gedacht, dat het weieens
een bestaand nummer kon zijn.
Het was het: van een bloemen
handelaar. De man werd dol van
al de telefoontjes d{e hij kreeg
en gooide de zaak voor de rech
ter. De verkoop van de plaat
werd verboden.
Artiesten-onder-elkaar heb
ben zo hun „voertjes". Nu is er
het volgende verhaal. Wim Kan
heeft het in een conference over
de nozems die in Engeland teddy
boys heten. ,Jfou vraag ik me
af", zei Kan op een avond, dat
het echtpaar Scholten in de zaal
zat, „of Henk Scholten een teddy
boy is". Die avond waren ook Ko
van Dijk en zijn vrouw Teddy
Schaank naar Wim Kan komen
luisteren. Na afloop zei Ko van
Dijk met goed gespeelde ernst
tegen Henk Scholten: „Nou, voor
dat mopje had-ie mij wel kun
nen nemen, vind ik". Antwoord
van Henk: „Natuurlijk niet, joh,
daar neemt Kan alleen bekende
figuren voor".
Een eigenwijs baasje moet vol
gens de filmredacteur van Het
Parool de vijftienjarige Oabriël
Vasso zUn, die de hoofdrol speelt
in de ^Libanese film „De kleine
vreemdeling", die deze week in
Cannes is vertoond. Toen hfj uit
honderd kandldaatjee voor de
hoofdrol werd gekozen, besloot
hij onmiddellijk zich niet meer
met zijn vriendjes te bemoeien.
„Ik voelde mfj opeens veel be
langrijker dan zij, we horen niet
meer tot dezelfde wereld", moet
Gabriël hebben gezegd. „Al toen
ik klein red.) was, droom
de ik van de filmwereld. Ik ben
nu van plan een groot acteur te
worden."
Secretaresse Gaye Ellen (24) uit
Londen is een avontuurlijke
jongedame: Dezer dagen is zij
van het eiland Wight, aan de
Engelse zuidkust, vertrokken op
weg naar Marseille. Haar ver
voermiddel: een rubberkano,
uitgerust met een buitenboord
motor. De oversteek is inmiddels
geslaagd. De rest van haar tocht
wil zij via de Franse binnen
wateren maken.
Zaterdag 19 mei 1962
In Amsterdam zal vermoe
delijk reeds in het najaar een
nieuw schooltype in het leven
worden geroepen, in de vorm
van een u.l.o. voor kinderen
met een artistieke aanleg.
Hierbij wordt gedacht aan
kinderen van 12 tot 16 jaar,
die later een opleiding willen
volgen aan de toneelschool,
kunstnijverheidsschool of het
tonservatorium.
Het initiatief voor deze voor
Nederland unieke school is uitge
gaan van een aantal vooraanstaan
de Amsterdamse kunstenaars. Zij
hebben de stichting Individueel
Voortgezet Kunstzinnig Onderwijs
gevormd, die als bestuursleden o.a.
balletleidster Hans Snoek, muziek-
paedagoog Willem Gehrels en
toneelschool-directeur W. Ph. Pos
heeft.
De nieuwe u.l.o.-school, die voor
een subsidie in aanmerking komt
als er tenminste 60 leerlingen zijn
ingeschreven, krijgt een leerpro
gramma van vier Jaar, doch het
eindresultaat zal, wat de traditio
nele vakken betreft, overeenkomen
met een 3-jarige u.l.o. Naast deze
gewone vakken wordt er echter
grote aandacht gewijd aan kunst
geschiedenis, expressie, letterkunde
en andere vakken, die de kunstzin
kunnen bevorderen.
/K ben een meisje van acht
tien jaar, heb verleden jaar
mijn MMS-diploma behaald en
werk sinds 1 september 1961
als hulp-in-de-huishouding in
een conferentie-oord dichtbij
Lausanne om de Franse taal te
leren. Omdat de eindexamens
nu aan de gang zijn, lijkt het me
voor veel meisjes van mijn leef
tijd wel interessant om iets
meer te weten over werken in
het buitenland.
Zo begint de brief die het
Leidse meisje Willy Diemer
ons uit Zwitserland schreef.
WILLY DIEMER
Genéve ht
Ik kreeg het adres van het
protestantse conferentie-oord
Crét-Bérard", dichtbij Lausan
ne. Dat leek me wel wat; het
was tenminste iets anders dan
werken in een gezin.
Een formulier werd ingevuld,
mijn moeder moest haar hand
tekening zetten als blijk van
haar toestemming (ik was toen
17 jaar), en we moesten, als ik
me goed herinner, tien gulden
inschrijfgeld betalen.
HOEWEL zij mij in Crêt-Bé-
rard eigenlijk nog te jong
vonden (Je moet 18 zijn),
werd ik toch aangenomen, om
dat zij gebrek aan meisjes had
den. Ik zou één dag per .week en
anderhalf uur per dag vrij krij -
gen en 150 franken per maand
verdienen. Eén frank is onge
veer 84 cent.
Als toeriste bén ik Zwitserland
binnengekomen, want ik had
t gekocht.
gen we een-mooie kamer met
balkon op het zuiden met uit
zicht op het Meer van Genève
en de Alpen.
In Lausanne werden we ge
keurd. Onze pas moesten we in
leveren op het politiebureau en
daarvoor in de plaats kregen we
een werkvergunning. Het jaar
van werken in het buitenland
was voor ons begonnen.
VEEL hangt van het 'meisje
zelf af, of het een geslaagd
jaar wordt of niet. Het
meisje moet zich kunnen aan
passen en doorzettingsvermogen
hebben.
Een probleem is soms, dat de
ouders geen toestemming willen
geven. Hier wil ik niet verder
op ingaan, omdat men als ouder
heel veel verschillende redenen
kan hebben om zijn dochter niet
in het buitenland te willen laten
werken.
Liefdesperikelen
De Siciliaanse verliefde Glacomo
Impallomeni en Concetta Travia
zün na een vlucht naar het
noorden naar huis teruggekeerd,
in de hoop dat de familie van
Concetta nu toestemming tot hun
huwelijk zal geven.
De sterke tegenstand van deze fa
milie was op geen enkele manier
te overwinnen. Tenslotte besloot
Giacomo als laatste redmiddel
maar de vlucht toe te passen. Zij
spraken af naar het station te
gaan. Concetta sloop haar huis
uit, voegde zich bij hem en het
tweetal vertrok. Nu zijn zij te
ruggekomen. blijkbaar erop ver
trouwend dat zij tenslotte hun
zin zullen krijgen.
Zij zijn niet arm. Concetta bezit
een huis. Giacomo drijft zijn
eigen kapperszaak. Zij zouden
kunnen trouwen, want zij hebben
de leeftijd des onderscheids be
reikt. Giacomo is namelijk 78 en
Concetta 73.
Billy Holiday Did I remember
- These 'n that 'n thoose - Back
in your own backyard - When a
woman loves a man (Philips 429-
902 BE)
Zelden heeft een zangeres de jazz-
minnaars zo sterk geconfronteerd
met het ware sentiment van de
blues als Billy Holiday, wier kunst
de directe uiting van haar levens
lijden was. De vier opnamen die
zijn samengebracht op het EP-tje
dat onlangs in Philips' Jazz Galery
is verschenen, dateren uit de glans
jaren van deze begenadigde voca-
liste: tussen 1935 en '39.
Vooral de vertolking van ..Back in
Your own backyard"' en het prach
tige „When a woman loves a man"
i januari 1938) zijn bezield en ont
roerend. Billy Holiday bespeelt hier
haar buitengewoon expressieve stem
als een jazzmusicus zijn instrument,
de lettergrepen van de woorden zijn
voor haar de noten die zij langer
aanhoudt of korter laat duren en
naar believen benadrukt om de zeg
gingskracht van het gehele lied te
vergroten. In beide nummers wordt
zij begeleid door .een orkest, waar
van o.a. Buck Clayton <tpt>, Lester
young «ten». Teddy Wilson <pt en
jo Jones <d) deel uitmaken. In
„Back in your own backyard" ver
gast tenorsaxofonist Lester Young
ons bovendien op een solo. die even
sober en even schitterend en ryk
aan vondsten is als de stijl van
Billy Holiday.
In ..Did I remember" (juli 1936)
en „These 'n that 'n thoose" (de
cember 1935) wordt zij begeleid
door respectievelijk haar eigen or
kest uit de jaren met o.a Artie
Shaw <clt> en de band van pianist
Teddy Wilson, met wie zij heel vaak
en naar ook uit deze opname
blijkt heel gelukkig heeft samen
gewerkt.
Dave Brubeck Quartet met
Jimmy Rushing „Dave digs Jim
my" (Fontana 467-244 TE)
Dave digs Jimmy wil zoveel zeg
gen als Dave begrijpt Jimmy. En
daar is zeker wel iets van waar,
want het is verrassend hoe goed de
fijne swing van Brubecks kwartet
past bij de ruige stem van Jimmy
Rushing. Toch kan men beter spre-
BILLY HOLIDAY
een der grootste blues-zangeressen
ken van een wonderwel geslaagd
samengaan van twee zo verschil
lende stijlen dan van een voortref
felijke combinatie. Het kwartet noch
de zanger krijgt de kans zich ten
volle te ontplooien: Brubeck en de
altsaxofonist Paul Desmond zien
zich gevangen binnen de korte solo's,
en Rushing, wiens kracht vooral in
de traditional blues ligt. moest vier
nummers zingen die wel prettig in
het gehoor, maar minder in zijn Hjn
liggen. Ondanks deze bezwaren: een
allerplezierigste plaat met „Ain 't
misbehaving" als hoogtepunt. An
dere nummers: „You can depend on
me". „River( stay way from my
door" en „I never knew".
Ella Fitzgerald .Ella in Holly
wood" (Verve EPV 5192)
Ella Fitzgerald Is zo'n talentvolle
vocaliste, dat zij zelfs van het meest
alledaagse deuntje iets weet te ma
ken dat de moeite waard is, maar
of zij het daarmee tot jazz promo
veert is een tweede. „Mr. Paganini",
met hoeveel gladde) virtuositeit
ook vertolkt, blijft een popsong. Ook
de drie andere nummers zijn in vrij
grote mate op de commerciële markt
afgestemd. „Blue moon" heeft voor
deze gelegenheid een grappige tekst
meegekregen. Maar goed. Ella blijft
Ella, dat wil zeggen zo onalledaags,
dat met nummers als „This could
be the start of something" en „You
're drivin' me crazy" zelfs de jazz-
fans die hogere eisen stellen, vrede
kunnen hebben. De begeleiding door
het kwartet van pianist Lou Levy is
over het algemeen nogal mat en
weinig geïnspireerd.
Peggy Lee „Latin ala Lee"
Capitol EAP 6-1290)
Al Is Peggy Lee ln de eerste plaats
jazzvocaliste. ook in andere genres
blinkt zij uit zonder ook maar iets
van haar standing prijs te reven.
Haar interpretaties van overbe
kende Broadway-hits in Afro-Cu-
baanse arrangementen hoeven geen
enkele concurrentie te duchten van
de vele andere vertolkingen die er
bestaan van „On the street where
you live", de evergreen „Hey there",
de Oklahama-song „The surrey
with the rringe on top" en „Wish
you were here". Miss Lee wordt uit
stekend geaccompagneerd door een
orkest onder leiding van Jack
Marshall.
Peggy Lee „Olé ala Lee" (Ca
pitol EAP 2-1475)
Nog een plaatje van Peggy met
Latijnse nummers en arrangemten,
waaronder een eigen compositie:
„Olé". waarin zij haar „sophistica
ted" stem voor honderd procent tot
zijn recht laat komen. Andere num
mers: „Fantastico", „I can't resist
you" en de Sinatra-hit uit de vijf
tiger Jaren „Love and marriage". Op
dit EP-tje wordt Peggy begeleid
door het orkest van Joe Harnell.
Een luchtfoto
van het
protestantse
conferentie
oord
Crét-Bérard
en
omgeving.
Toen ik wist dat ik voor mijn
MMS-elndexamen was geslaagd,
ben ik met mijn moeder naar
het MAI-bureau (Van Speyk-
straat 153 in Den Haag) gegaan
om inlichtingen in te winnen
omtrent werken in het buiten
land. Ik wilde namelijk graag
naar Frankrijk of Frans Zwit
serland om de taal te leren.
Ons werd verteld, dat men
over het algemeen in Zwitser
land veel harder moet werken
dan in Frankrijk. Toch trok
Zwitserland me meer aan dan
Frankrijk.
nog geen werkvergunning. Dat
zou wel in orde komen als ik er
eenmaal was, schreven ze.
In Lausanne ben ik natüürlijk
degene die mij kwam afhalen
misgelopen. Ik heb toen maar
een taxi genomen, hoewel ik geen
flauw benul had van de afstand
tussen Lausanne en Crét-Bé
rard.
In Crét-Bérard hoorde ik tot
mijn grote verrassing dat er bin
nenkort nog een Nederlands
meisje zou komen. Samen kre-
0,7 (1
wtuy vtemer in naar Kamer in urei-ae,
met een radiootje dat zij van haar eerste salaris in
Crét-Bérard
Puidoux
Vaud
Zwitserland
