DE ELVIS IN LEER
Bert Trap
achter het ijzeren gordijn
De avonden in Leiden
KRIS-KRAS
TE PAS EN
TE ONPAS
H
IJ
K
O
M
T
„VOORLICHTING"
ambtenaar van
culturele zaken
Scholieren
schreven
boekje vol
D e doorgaans zure grapjes over ambtenaren
hebben Bert Trap (22) er niet van kunnen
weerhouden zich te laten inlijven in het leger van j
„de mannen met de witte boorden". Hij is nu cul
tureel ambtenaar in dienst van de gemeente Voor
schoten. Dat „cultureel" slaat niet zozeer op Bert,
dan wel op het terrein waarover zijn bezigheden
lich uitstrekken.
De jazz heeft in de communistische landen eindelijk erkenning
gevonden.
Jarenlang werd achter het ijzeren gordijn deze muziek althans
door de autoriteiten veroordeeld als „een imperialistische uiting
van de gedegenereerde kapitalistische cultuur". Maar geleidelijk
aan is het in het Oostblok gaan dagen, niet in de laatste plaats
dank zij de jongere generatie die illegaal naar jazz bleef luisteren
en jazz bleef beoefenen. In Tsjecho-Slowakije is men nu zo ver, dat
zelfs de partijbonzen geen gevaar meer zien in een jazzfestival. Van
24 tot 27 mei zal in Karlovy Vary een jazzfestival worden gehouden,
waaraan niet alleen Russische, Poolse, Roemeense en Oostduitse
bands zullen deelnemen, maar zelfs ook combo's uit het Westen.
In vroeger jaren is de jazz niet
altijd taboe geweest ln Rusland. Zo
moest en zou ln 1925 Sidney Bechet
met zijn band naar Moskou komen.
Bechet deed dat. Onder zijn gehoor
in de Russische hoofdstad bevond
zich een student, die zo onder de
Een Milanese grammofoonplaat
maatschappij heeft alle records-
op het gebied van proza-op-de-
zwarte-schiif gebroken door „De
hel", „Het vagevuur" en „Het pa
radijs" uit Dantes Divinia Co-
media op zes langspeelplaten te
laten vastleggen. De prijs van
het album bedraagt ongeveer 115
gulden.
Erroll garner, de master-pa in
ter" van de plano, geeft op 12 mei
in het Amsterdamse Concertge
bouw een nachtconcert. Zijn be
geleiders zijn Edward Calhoun
(bas) en Kelly Martin (drums).
Qarner zal zes concerten ln
Europa geven.
■ir De achtjarige Mark Latimer in
Londen deed een bod van zeven
gulden de gehele inhoud van
zijn spaarpot op het „Westland
Rotodyne" vliegtuig op de RAF-
basis in Berkshire dat, naar hij
las, door de regering voor de sloop
was bestemd en aan de ontwik
keling waarvan meer dan hon
derd miljoen gulden ten koste
was gelegd, zyn bod werd niet
aanvaard, maar hU kreeg wel een
model van het vliegtuig toege
zonden.
indruk raakte van de muziek, dat
hjj besloot zelf een jazzband op te
richten. Alexander Tsawasman
heette deze student, die voor dit
doel zelfs een subsidie van de Rus
sische regering kreeg.
Toen Stalin aan de macht kwam,
werd de Jazz ln Rusland verboden.
Maar de liefde voor de Jazz bleek
sterker dan de angst voor Stalin.
In Moskouse kelders werden gehei.
me Jam-sessions gehouden of men
zocht op de radio een Westerse zen
der op die Jazz uitzond. Kort na de
dood van Stalin werd aan het ver
bod al niet meer zo streng de hand
gehouden.
Vorig Jaar augustus schreef de
zelfde Tsawasman, nu een gerespec
teerde componist-dirigent, in het
Russische blad „Izwestja" een arti
kel, waarin hy felle kritiek leverde
op allen die de Jazz verguisden.
Tsawasman schreef dat ,4e Jazz in
ons dagelijks leven vaste voet aan
de grond heeft gekregen en tot een
deel van onze muziekculuur be
hoort". Nadien hebben andere
kranten het voor de Jazz opgeno
men. De situatie is hierdoor dus
danig veranderd, dat Rusland nu
reeds meer dan drieduizend ama
teur-Jazzbands telt.
In Polen heeft men de Jazz altijd
getoloreerd. Sinds 1958, toen Go-
moe 1 ka de macht in handen kreeg,
staat Polen bekend als het commu
nistische land dat het meest Jazz-
gezind is. Er is een officieel erken
de Jazzfederatle en elk Jaar is er
een Jazzfestival, waaraan meer dan
vijfhonderd bands deelnemen. Toch
schijnt de Poolse jazz niet van de
zelfde kwaliteit te zijn als de Ame
rikaanse, want in Warschau wor
den in het Westen gemaakte Jazz-
langspeelplaten op de zwarte markt
heel duur verkocht.
In Tsjecho-Slowakije was deze
muziek ondanks de sterke voor
oorlogse Jazztraditie tot de dood
van Gottwald, de Tsjechische Sta
lin, verboden. Sindsdien kwam de
Jazz zo in zwang, dat het toonaan
gevende blad „Lud" onlangs over
het gebrek aan goede jazz schreef.
Als paddestoelen rezen de jazzclubs
uit de grond. Alleen al in Praag
zijn er ruim 25.000 jongelieden die
Jazz spelen.
Ook Hongarije telt vele jazzfans.
Hun grootste klacht is, dat de rege
ring teveel aandacht besteedt aan
de Italiaanse lichte muziek en te
weinig aandacht aan dixieland en
cool.
Bulgarije en Roemenië lopen nog
een beetje achter. Toen de rock 'n
roll in 1957 Bulgarije bij verras
sing nam, was de regering diep ge
schokt. Onmiddellijk werd zowel de
rock als de jazz verboden. „Sym
fonische Jazz" is in Roemenië wel
toegestaan, maar moderne jazz en
dansen als mambo en cha-cha-cha
zyn in dit land als „decadent" ver
boden.
Onlangs werd in „Jouw Wereld"
de vraag gesteld, of er in Leiden
voor de jeugd genoeg te doen is.
In aansluiting op de reacties op
deze vraag zou ik de aandacht willen
vestigen op enkele initiatieven van
de Jeugd zelf. Er worden namelijk ln
Leiden allang avonden georga
niseerd door jonge mensen, die ge
zelligheid willen brengen voor leef
tijdgenoten. Het is niet vreemd, dat
velen nog nooit van deze bijeen
komsten hebben gehoord, omdat ae
in de regel zeer besloten zyn. En
wel om onderstaande redenen.
Voor het huren van een zaaltje
en een combo is natuurlijk geld
nodig. De enige manier om hieraan
te komen is het heffen van entree
geld. Nu is in de gemeenteverorde
ning bepaald, dat een deel van het
entreegeld moet worden afgestaan
aan de gemeente: de vermakelijk
heidsbelasting. De praktijk heeft
echter geleerd, dat men aan het
geld dat door entreeheffing binnen
komt net genoeg heeft om de zaal-
huur en het orkestje te betalen.
De vermakelijkheidsbelasting bete
kent dan een financiële strop voor
de organisatoren. Wordt het belas
tingbedrag in de toegangsprijzen
verdisconteerd, dan komen er on
middellijk veel minder bezoekers mi
blijven de organisatoren weer met
een nadelig saldo zitten.
Wanneer er nu een club is, die
inderdaad vermakelijkheidsbelas
ting betaalt, terwijl de gemeente
Leiden zo vriendelijk is op haa*
beurt deze club financieel te steu
nen, dan brengt dit voor de orga
nisatoren grote verplichtingen met
zich mee. Als de club niet meer zo
goed zou lopen, zonden de organise»
toren zich niet kunnen veroorloven
hem zonder meer op te heffen.
Het gevolg van een en ander ia,
dat de bijeenkomsten die ik ln het
begin van mijn brief noemde, in be
sloten kring worden gehouden, ter
wijl er altijd een aanleiding moet
bestaan om een avond te organise
ren. De vrienden van deze club
(van leden mag men niet spreken)
worden door de organisatoren per
soonlijk uitgenodigd voor een avond
en er wordt ln het openbaar geen
bekendheid aan gegeven.
Het is mij bekend, dat in het
seizoen 1962—'63 zowel een dans
club (die zich in principe meer ten
doel stelt dan alleen een dansclub
te zijn) ln Lelden als een literaire
bent zal worden opgericht voor
de Jeugd die daarvoor Interesse
heeft. Inzender dezes is lid van het
comité dat de feestavonden zal or
ganiseren en hij is een van de ini
tiatiefnemers van het plan voor een
letterkundig genootschap ln Oegst-
geest.
Jan Piet Blok,
Ocgstgeest.
The Sensations heb
ben een nogal sen
sationele opgang ge
maakt. In korte tijd
is dit kwartet erin
geslaagd een van de
populairste vocal-
groups van Amerika
te worden. Een paar
maanden geleden
lanceerden The Sen
sations de topper
Music, music, mu
sic" en nu staan zij
al bijna anderhalve
maand bij de boven
ste vijf op de Ame
rikaanse hitparade
met ,J,et me in".
De groep, met solo
zangeres Yvonne Ba
ker als voornaamste
attractie, komt uit
Philadelphia, waar
George Minor (bari
ton), Richard Cur
tain (tenor) en Al-
phonso Howell (bas)
oorspronkelijk als
gospelzangers te
boek stonden.
Vince Taylor, de jongeman met het lange haar, het zwart
leren kostuum en de opzichtige halsketting, komt naar Ne
derland. Zijn fans in deze contreien zullen nog wel een paar
maandjes geduld moeten hebben, want hij komt pas eind
september. Vince, eens een bekende rock-and-roll-zanger en
nu een even bekende twist-ster, zal een van de (duur be
taalde) gasten zijn op de Grand Gala du Disque.
Vince, wiens voornaamste wapenfeit is dat hij de Franse
jeugd enthousiast voor de rock 'n roll maakte, werd in 1940
in Hollywood geboren. Zoals van elke bekende popsinger
bestaat ook van deze supernozem een .story".
Volgens dit verhaal kreeg Vince op een niet nader om
schreven dag een geweldige schok toen hij over de radio
Elvis Presley hoorde zingen. Meteen wist hij zijn roeping:
rock 'n roll-zanger worden. Zijn vader echter ried hem aan
in het bedrijfsleven te gaan. En Vince, heel gehoorzaam,
ging boekhouden studeren, maar bleef intussen dromen van
een Elvis Presley-carrière.
Enkele jaren later bezocht
Vince Engeland. Hij nam daar in
het geheim contact op met Jack
Good, een producer bij de En
gelse commerciële televisie. Good
nodigde Vince uit voor een au-
Zelfs de schoolkinderen in Oost-
Duitsland hebben al hun bekomst
van het communisme. Vooral sinds
men in alle klassen van de Oost
duitse lagere scholen communisti
sche lessen over actuele politieke
vraagstukken is gaan geven. De
kinderen weten niet meer wat voor
smoesjes ze moeten verzinnen om
van deze lessen weg te kunnen
blijven.
Volgens een artikel ln het Oost
duitse communistische jeugdblad
van de voorzitter van deze jeugd
beweging. Schumann, is men tot
het geven van deze lessen overge
gaan, omdat men „pijnlijk verrast"
was door de oppositie van oudere
schoolkinderen tegen de sluiting
van de grens in Berlijn. Reeds de
zesjarigen ontvangen thans „actue
le politieke voorlichting".
ditie. Vince kwam, Good hoorde
hem en de jonge Amerikaan
overwon. Brian Maurice Holden,
zoals Vince in werkelijkheid
heet, werd onmiddellijk geënga
geerd.
Vince Taylor werd weldra een
ster bij de Engelse televisie,
waarvoor hij o.a. in het gezel
schap van Cliff Richard en Mar
ty Wilde optrad. Na Engeland
„veroverd' 'te hebben keerde hij
terug naar Amerika, waar hij
eveneens het ene rock-succes na
het andere behaalde. Sterren als
Fabian, Sam Cooke, Larry Verne
en Brenda Lee vonden het niet
te min om samen met hem in
één programma te verschijnen.
Maar pas tevreden was Vince
aldus nog steeds het verhaal
toen hij kennis maakte met
zijn idool Elvis Presley, die Vin
ces vriendschapshand grootmoe
dig drukte.
Vorig jaar augustus dook Vin
ce Taylor plotseling in Juan-les-
Pins op. Zijn optreden daar werd
door de Fransen „la coupe du
rock and roll" genoemd. Binnen
enkele maanden had hij in
Frankrijk meer jeugdige fans
dan George Br assens in jaren
bijeen had gezongen. Zijn we nu
alleen nog benieuwd, of hij
straks op de Grand Gala du
Disque ook zal winnen van
Johnny Hoes.
Interviews met Harry Mulisch,
die zegt: „Vestdijk is burgelijk en
saai", Simon Vestdijk („om Vin
kenoog enz. geef ik niets. Mulisch
gaat noe wel") en Ko van Dijk
(„Muliscn is Udel"), een handvol
gedichten, grappige en (te) ern
stige vertelsels en zelfs een gede
gen verhandeling over de klassie
ke opvoeding, dat alles biedt de
derde „Een tien voor de tieners"
die pas is verschenen.
Het is een heel geslaagd boekje
geworden, deze bloemlezing uit wat
in het cursusjaar 1960-'61 in de
Nederlandse schoolpers is versche
nen, een pocket waaraan ook nlet-
tieners genoegen kunnen beleven.
Als we op dit boekje afgaan, schrij
ven de tieners van nu beter dan
die van twee of drie Jaar geleden.
Misten wij in de nummers een
en twee van „Een tien voor de tie
ners" bijdragen van middelbare
scholieren uit deze contreien, ln
nummer drie is ook een verhaal
opgenomen van een Leldenaar De
19-Jarlge gymnasiast Wil van den
Veur schreef „Allons enfants. Ie
Jour de fete est arrivé", een sfeer
volle beschrijving van een drui-
venoogstfeest in het Zuidfranse
dorpje Maussane.
Het boekje is verschenen by
Nygh en Van Dltmar te Rotter
dam.
Zaterdag 1962
V«f Nederlandse jeugdleiders
vertrekken bninenkort naar Ame
rika, waar zy in Cleveland (gra
tis) zullen deelnemen aan een
programma, dat aan het groeps
werk met kinderen is gewyd. Het
program omvat een theoretische
scholing van zes weken (in die
tyd is men de gast van Ameri
kaanse families) en een prakti
sche cursus van tien weken. Dit
najaar zal een selectie plaatsvin
den van Nederlandse kandidaten
voor het Cleveland-programma
van 1963. Gegadigden (niet
ouder dan 35 Jaar en diploma
maatschappelijk werk, kinder
verzorging of jeugdwerk vereist)
kunnen zich wenden tot de Na
tionale Raad voor Maatschappe-
ïyk Werk, Stadhouderslaan 146,
Den Haag.
Max van Praag is nu al druk
bezig voorbereidingen te treffen
voor het Jaariykse Jazzconcours
en cabaret der onbekenden in
Loosdrecht, dat deze zomer voor
de vyfde maal zal worden gehou
den.
bestaan leiden. In Voorschoten
dat zich de laatste tien jaar enorm
uitgebreid heeft moet ook een
plaats ingeruimd worden voor wat
we met een dik woord „cultuur"
noemen.
Vooral het jeugdwerk heeft de
bijzondere belangstelling van Bert.
Zo heeft hy de (ambtelijke) hand
in de organisatie van de jaarlijkse
schoolconcerten die in Voorschoten
oln het Cultureel Centrum worden
gegeven, ,4a, want je moet toch
ook Iets doen aan de esthetische
vorming van de schooljeugd".
Historie
Op het ogenblik is Bert Trap
druk bezig met de voorbereiding
de ambteiyke voorbereiding alweer
van de Jaariykse tentoonstelling
„Toonschaal". Dit jaar hebben de
organisatoren van de tentoonstel
ling de geschiedenis van Voorscho
ten als onderwerp gekozen, een
kolfje naar de hand van Bert. Hy
vindt het heeriyk om in het ge
meentearchief te grasduinen. „Oude
gebouwen, die je doorgaans niets
zeggen, beginnen plotseling voor Je
te leven, wanneer je ze ln het ar
chief tegenkomt", vertelt hy ent
housiast.
Bert biyft echter niet in het ar
chief rommelen; hy wil verder ko
men. Hy is nu bezig aan het twee
de gedeelte van de akte gemeente
administratie. „Een hele kluif", zegt
hy. Er biyft door zyn studie maar
weinig tyd over voor zyn hobbies.
Maar Ja, dat moet Je er voor over
hebben als Je ambtenaar wilt biy-
ven, vindt hy zelf.
BERT TRAP
„dat ben ik nou"
Nu al ruim een half jaar heeft
Bert een eigen bureau in een ka
mer ergens in het gemeentehuis
van Voorschoten. De lastigste vraag
die je hem kunt stellen Is: „Wat Is
nu eigeniyk het werk van een cul
tureel ambtenaar? „Wel..eh.
zegt hy dan aarzelend en herhaalt
de vraag voor zichzelf. „Kyk, het
zit eigeniyk zo". En dan begint hy
te vertellen over zyn werk.
Voorschoten heeft een zeer uitge
breid cultureel leven, zo uitgebreid,
dat het college van B. en W. het
nodig vond een speciale ambtenaar
aan te trekken, die zich voorname-
lUk daarmee bezig houdt. „En dét
ben ik nou", zegt Bert.
Adviezen
HU adviseert B. en W. over de
subsidieverlening aan muziek-, to
neel- en jeugdverenigingen. Want
zonder die subsidies zouden zeer
veel verenigingen „zeg maar ge
rust de meeste" een bloedarm
Sidney Bechet,
de in 1959 over
leden Ameri
kaanse jazzmu
sicus, moest en
zou in 1925 (I)
naar Moskou
komen. De
„dichter van de
jazz" viel in de
Russische
hoofdstad een
enthousiast
onthaal ten
deel. Maar een
paar jaar later,
toen Stalin aan
de macht kwam,
werd de jazz in
Rusland verbo
den.
JW-lezers schrijven
Na zijn mulo-eindexamen
dat is nu vijf jaar geleden
kwam Bert op de gemeente
secretarie van Leiden. Maar,
zoals dat zo vaak gaat, het be
viel hem niet zo erg en hij raad
pleegde dan ook nauwkeurig
de vaktijdschriften en speciaal
r de advertenties die daarin
I stonden. Ongeveer een jaar ge
leden viel zijn oog op de ad
vertentie die een geheel nieuwe
wereld voor hem zou openen:
de gemeente Voorschoten zoekt
een jonge, actieve enz. ambte
naar, die zich zal gaan bezig
houden met de culturele zaken
in die gemeente
