Chief Whip
Weer thuis uit Israel
EICHMANN
AVRO getroffen door
overlijden directeur
ZUINIGHEID het
wachtwoord in China
'fKARREWIEL
„Misstanden bij verkiezingen
gewestelijke A.V.R.O.-besturen
FELLE AANKLACHT IN KORT GEDING
Stembiljet
op aanvraag
Plotselinge doocl D. Repko
Verlangend naar volgende maal
WAT ZAL ER
GEBEUREN MET
MINDERHEID IN ISRAEL
PLEIT VOOR LEVENSLANG
kantoormachines
richt 1 maart 1860
Zaterdag 3 maart 1962
Derde blad no. 30594
Tan onze A'damse correspondent)
De president van de Amsterdamse
chtbank, mr. U. W. H. Stheeman
J volgende week vrijdagmorgen
ten weten of er volgens hem wet-
lijk iets aan te merken is op de
jjze, waarop de AVRO de geweste-
ke besturen denkt te moeten kie-
n.
De magistraat maakte gisteren
ien enkele opmerking, toen de
ladsman van negen AVRO-leden,
e een kort geding hadden aange-
iannen, en de pleiter voor het be-
uur van deze omroepvereniging
kaar fel met argumenten bestook-
n.
De strijd was verbeten en mr. L.
Canté bracht namens de aanval-
rs zwaar geschut in stelling. Vol-
ins hem wil de oud-directeur van
AVRO, de heer W. Vogt als ge-
ige verklaren, dat deze omroepver-
liging voor de oorlog genoodzaakt
as de verkiezingen van de geweste-
ke besturen te harnassen tegen
filtratiepogingen van de N.S.B.,
aar dat deze noodmaatregelna de
irlog overbodig was.
De negen cliënten van mr. Canté
ibben "het bestuur van de AVRO
idagvaard, omdat het volgens hen
>ze verkiezingen, die voor 20 maart
het programma staan, op on-
ehtmatige wijze zou hebben be-
jrkt en bemoeilijkt.
Alleen goede
Mr. Canté voerde aan, dat vóór
137 alle AVRO-leden een stembiljet
regen toegezonden en aldus hun
;em op de bestuurskandidaten of op
i door de leden (minstens twintig)
jstelde kandidaten konden uitbren-
>n. Sinds 1937 geschiedt de toezen-
Ing van stembiljetten uitsluitend
p schriftelijke aanvraag van de le-
»n hetgeen volgens hem in strijd
i met artikel 10 van de statuten.
Jet gevolg zou dan ook geweest zijn,
»t sindsdien nimmer meer een
oor de leden gestelde kandidaat in
>n gewestelijk bestuur is gekozen,
óorts wees hij op de misstanden,
le zich bij de thans gaande zijnde
arkiezingen door dit systeem voor-
oen.
"„De AVRO-propagandist Jansen
Leiden is bereid hier onder ede
verklaren, dat hij opdracht heeft
efrankeerde briefkaarten voor het
invragen van stembiljetten uit te
elen aan „goede AVRO-leden" die
illen stemmen op de bestuurskan-
idaat Van Asperen. Deze kaarten
|jn in een hoekje gemerkt, zodat het
estuur controle heeft op het resul-
tat van deze actie. De heer Jansen
I een geldelijke beloning toegezegd
oor het geval, dat als gevolg van
b'n actie de heer Van Asperen in-
erdaad wordt gekozen. Hij kan ook
erklaren, dat er met de stembiljet-
en zelf wordt geknoeid". Ten bewijze
an deze propaganda-actie legde
nr. Canté enkele briefkaarten aan
le president over, die de heer Jan-
en over de „goede leden" moest ver-
Ipreidei
Insinuaties
I „Ongelofelijke insinuaties en stem-
ïingmakerijen", was de repliek van
ïr. C. Q. van Daalen, die voor het
.VRO-bestuur pleitte. Hij achtte de
is, die in de dagvaarding was ver-
'ield en die alsnog toezending van
tembiljetten naar alle AVRO-leden
een praktische onmogelijk-
Glenn had ook wel
zanger of musicus
kunnen worden
[Van onze Brusselse correspondent)
John Glenn is reeds vijf jaar ge-
Êden de held van de Amerikaanse
lelevisie geweest, maar óp heel an-
ier gebied dan dat van de ruimte
vaart. Naar de Belgische editie van
pet televisieweekblad „Tele 7 jours"
bericht, heeft Glenn in 1957 samen
bet de tienjarige Eddie Hodges
fO.OOO dollar verdiend door 25 Ame-
tikaanse songs te „identificeren".
Eddie Hodges heeft sedertdien een
irrière in film en variété gemaakt;
j heeft o.a. met Sinatra gespeeld,
tetgeen in de Verenigde Staten als
its bijzonders sohijnt te gelden.
Op 7 maart 1957 zijn de uitzen-
igen, waarin Glenn en Eddie op
en, begonnen en in september
oktober van dat jaar zijn zij
gezet. Iedere keer hebben de
kandidaten binnen 30 secon
de juiste naam van een lied we-
te noemen. Aan het slot ont-
igen zij ieder van de C.B.S. 15.000
lollar.
Harry Salter, de producent van de
herinnert zich
bog, dat de rit els van verscheidene
pongs, die door Glenn werden ge-
poemd, nu achteraf niet zonder die
pere betekenis waren: o.a. „Wanneer
net blauw van de nacht het goud
(van de dag ontmoet", of „Zwervend
in de schemering". Salter heeft ook
jverteld, dat Glenn verscheidene ke
pen tijdens de uitzending had ge
zongen en dat hij over een goede
bariton beschikt. Hij speelt ook gi-
jtaar. Volgens hem had Glenn best
ieen bestaan kunnen vinden als zan
der of musicus.
heid. Hij bestreed het belang dat de
negen eisende leden hierbij zouden
hebben. „Het zich noemende actie
comité heeft enkele jaren geleden
8.000 adhesiebetuigingen gekregen
dat is slechts 2 procent van het to
taal aantal AVRO-leden, maar zelfs
kan men niet in redelijkheid aanto
nen, dat deze 8.000 mensen op deze
9 kandidaten zouden stemmen. Wat
zouden deze kandidaten ook moeten
beginnen tegen het machtige pro-
paganda-apparaat, dat het AVRO-
bestuur voor zijn eigen kandidaten
kan inschakelen? De eisers hebben
geen schijn van kans te worden ge
kozen en ze zijn waarschijnlijk het
beste af, als de eis wordt afgewezen.
Tenzij het dan te doen is om de
dwangsom van f. 10.000,
Deze opmerkingen veroorzaakten
rumoerig gesnuif van de eisende par
tij, die hierin opnieuw de arrogante
zelfgenoegzaamheid van de AVRO
bespeurde, welke het bestuur van
deze omroepvereniging al zo dikwijls
is verweten.
Mr. Canté meende, dat men de
stembiljetten doodeenvoudig zou
kunnen insluiten in de radiobodes,
maar zijn tegenpleiter becijferde dat
dit een uitgave van f. 134.360 zou
vergen. „Dat is weggegooid geld".
Even na vijven is gistermiddag
plotseling overleden de heer D. Repko
directeur van de AVRO. De heer
Repko is op zijn bureau onwel ge
worden, kort nadat hij was terugge
keerd van de drukbezochte receptie
in de Burgerzaal van het Hilversum-
se stadhuis ter gelegenheid van het
vijftienjarig bestaan van de N.R.U.
De heer Repko, die 51 jaar is ge
worden, was sinds 1952 verbonden
aan de AVRO. Sinds 1953 was hij
directeur van deze omroeporganisatie.
Dirk Repko werd op 11 oktober
1910 te Amsterdam geboren. Hij be
zocht daar de h.b.s. en behaalde de
akte m.o. boekhouden. Hij studeerde
enige jaren aan de gemeente univer
siteit rechten en economie. De heer
Repko was vijftien jaar in dienst van
de gemeente Amsterdam. Daar ver
vulde hij de functie van afdelings
chef bij het gemeentelijk energiebe
drijf.
Hij was tot 1952 Rijksaccountant.
In dat jaar trad hij in dienst van de
AVRO.
De heer Repko was lid van de ge
meenteraad van Hilversum.
Aan het begin van het jubileum
concert dat de Nederlandse Radio
Unie gisteravond in Utrecht aanbood,
heeft de voorzitter van de Nederland-
sche Radio Unie, mr. A. B. Roosjen,
de overleden AVRO-directeur her
dacht. Hij zei dat door dit verschei
den een schaduw is geworpen over
het 15-jarig jubileum van de N.R.U.
Het publiek nam enige minuten
stilte in acht.
Behalve in het via de zender Hil
versum I uitgezonden herdenkings
concert van de N.R.U., is de heer
Repko herdacht in het programma
Hilversum II in een toespraak door
De heer D. Repko, voorzitter
van de AVRO, die gistermiddag
plotseling op 51-jarige leeftijd
is overleden.
dr. J. A. de Koning, de voorzitter van
de N.T.S., de heer E. A. Schutten-
helm, sprak gedenkwoorden in het
televisieprogramma. Drs. F. L. Tijm-
stra, directeur van Radio Nederland
Wereldomroep hield een herden
kingstoespraak in de Nederlandse
uitzending van de wereldomroep van
gisteravond.
20 Stuks m..
Militaire regering
in Birma geleid
door Ne Win
In Birma is een revolutionaire
raad gevormd, waarvan de stafchef
van het leger, generaal Ne Win,
voorzitter is. Premier Oe Noe en vijf
ministers zijn in hechtenis genomen.
De zoon van ex-president Sao Sje-
tahike is bij een schermutseling ten
huize van zyn vader door een kogel
in het hoofd gedood. Dit is het enige
geval van bloedvergieten by deze mi
litaire opstand in Birma. Waarne
mers in de hoofdstad Rangoon me
nen, dat het leger heeft ingegrepen
om te voorkomen dat er een federale
regering zou worden gevormd, zoals
de Sjan-minderheidsgroepering had
geëist. De nieuwe regering de
hierboven genoemde „revolutionaire
raad" bestaat hoofdzakelijk uit
hoge militairen.
Het sprak vanzelf, dat journalisten
de Birmaanse waarnemend secretaris
generaal van de V.N., Oe Thant, om
commentaar op de staatsgreep vroe
gen. Een woordvoerder van de heer
Oe Thant zei, dat deze de ontwikke
ling nauwlettend volgt „net zoals hij
dat bij elk land in dezelfde omstan
digheden zou doen".
Advertentie
jaloezieën bij de vakman
Off. dealer D. LADAN
MOLENSTEEG 27 bü de Doezastraat
TELEFOON 21375
LEIDSE MARKIEZENFABRIEK
„En wat heeft nu de meeste indruk op je gemaakt". Dat werd me door
de telefoon gevraagd door een vriendin, een half uur nadat we uit Israël
thuis gekomen waren.
Een moeilijk te beantwoorden vraag als je pas boordevol met indrukken
èn met nog onbeantwoorde vragen uit het vliegtuig bent gestapt en nog
midden in de roezige, rommelige sfeer van een dergelijke thuiskomst ver
keert, midden tussen half uitgepakte koffers, midden in de verwarde eerste
verhalen, waarin je van de hak op de tak springt, en intussen ansichtkaar
ten en souvenirs uit koffers en tassen probeert op te delven.
Langzamerhand begint alles zich
nu wel een beetje te rangschikken,
hoewel het nog niet zo eenvoudig is
op de bovenvermelde vraag een con
creet antwoord te geven. Of liever:
dat is onmogelijk.
Natuurlijk zou ik allereerst kun
nen noemen het feit, dat de bijbelse
verhalen, de bijbelse uitdrukkingen
en de beeldspraak, die we uit de bij
bel kennen, nu levend en als het
ware zichtbaar ons voor ogen staan.
Vooral in Galilea, in de omgeving
van het meer van Genezareth is dat
heel sterk het geval. Daar zien we
het glooiiende landschap bij Kaper-
naum, waar de schare op de hellin
gen heeft gezeten, waar de bergrede
is uitgesproken, waar de wonderbare
spijziging heeft plaatsgehad. Daar
zien we de resten van de synagoge
van Kapernaum, een van de weinige
plaatsen waarvan zeker is dat
ze authentiek zijn. Daar zien we aan
de oever van het meer de oeroude
stenen trap, waar hoogstwaarschijn
lijk, ook de discipelen hun boten ge
meerd hebben. Daar weten we voor
goed wat „steenachtige plaatsen"
zijn. En dat je inderdaad niet om
moet kijken tijdens het ploegen,
want dan is de ploegschaar „in een
ommezien" krom. Daar begrijpen we
de uitdrukking „een stad die op een
berg ligt zal niet verborgen blijven",
want daar zien we de oude stad
Sefad op grote hoogte liggen, van
alle kanten zichtbaar. We kwamen
in het donker in Tiberias aan en het
is onvergetelijk hoe Sefad daarboven
lag. Letterlijk als een Uonkerend dia
deem rondom de top van de berg. De
bergen in Galilea zagen rood van de
duizende bloeiende anemoontjes, die
we kennen als de lelies des velds. We
hebben er bossen van geplukt en ook
geprobeerd ze met bolletje en al mee
te nemen. Dat valt niet mee, want
ze staan muurvast in de steenach
tige grond. Maar het is me gelukt!
En nu bloeit er een „lelie des velds"
in een bloempot in mijn venster
bank en ik geloof waarlijk dat hij
in leven blijft.
De bloemenweelde in deze maan
den (in de zomermaanden is alles
dor en verbrand) is betoverend.
Enorme struiken paarse bougainvillea,
prachtige rode hibuscusbloemen,
beeldige kleine zachtlila wilde cycla-
rr. n, en ook over al d„ gemeenscher-
pe doornen en diste'.s, waarvan de
doornenkroon gevlochten moet zijn.
En dan moet u weten, dat we terecht
kwamen in die subtropische planten-
weelde enkele uren nadat we Jeru
zalem hadden achtergelaten in een
dikke brij van sneeuw, terwiil de gu
re wind om de heuvels hee.x gierde.
Het verkeer lag er stil, de straten
waren onbegaanbaar; ze waren ver
anderd in wild stromende beken,
zelfs de trein heeft een dag niet ge
reden. Het was een bijzonder onge
wone situatie en de kinderen hadden
ter ere van de pret vrij van school.
Ons programma is er natuurlijk wel
enigszins door in de war gestuurd.
Een andere indruk dringt zich nu
aan me op: het ongelofelijke elan,
de enorme werkkracht waarmee de
Israëli's het land hunner vaderen tot
bloei en welvaart brengen. Als men
vanaf de bergtoppen een onverge
lijkelijk uitzicht heeft op de prachtige
groene valleien, de vlakte van Nule,
de vlakte van Sharon, en van Jisreël,
waar de vruchtbomen bloeien en
het koren groeit, dan is het haast
niet in te denken dat enkele tien
tallen jaren geleden daar nog dam
pende moerassen waren, zoemend van
muggen, waar geen leven mogelijk
was vanwege de malaria en de gele
koorts. Oorspronkelijk was het overal
vruchtbaar, maar de Arabieren ont-
bosten het land en ruïneerden het
zodoende. Nu zijn er op de berg
hellingen alweer 70.000.000 bomen ge
plant, en er zullen nog 200 miljoen
volgen,zodat zich op den duur weer
humus zal gaan vormen, en er hoe
langer hoe meer woestenij zal ver
anderen in goede aarde.
Zo hebben we op onze zwerftocht,
niet „van Dan tot Beersheba" maar
heden ten dage van Metula tot Eilat,
onvergetelijk natuurschoon gezien,
bezoeken gebracht aan opgravingen,
waar we de merkwaardige sensatie
ondergingen van 002 in oog te staan
met een eeuwenoude cultuur en waar
we er haast niet genoeg van konden
krijgen oude Romeinse, of nog oudere,
potscherven op te rapen, we hebben
onze ogen uitgekeken op oosterse
markten en door hypermoderne bui
tenwijken van Nazareth en Tel Aviv
gereden We hebben enkele Kibboet-
siem bezocht (waar ik graag minstens
een dag zou zijn gebleven!) en heb
ben in een oude vervallen moskee
een minaret beklommen-; we hebben
aan dit alles goed begrepen dat het
nu, na 13 jaar zelfstandige staat Is
rael nog steeds voornamelijk pionie
ren is en hard hard werken. En de
rommel zullen ze over 10 of 25 jaar
wel eens opruimen! De luxe, het ver
zorgde het keurig afgewerkte dat
alles is er nog niet bij. Tenminste
voor zover ik gezien heb en ik ben
me bewust dat ik nog maar heel wei
nig heb gezien, en veel nog niet
heb overzien en begrepen, want hoe
komt het eigenlijk dat op de trappen
van de hoofdsynagoge in Tel Aviv
een stokoude blinde bedelaar zit,
waarschijnlijk dag in dag uit, met
voortdurend heen en weer wiegend
bovenlichaam, een bedelnapje in de
hand.
Barthimeus als in vervlogen eeuwen
anno 1962! Het is een schilderachtige
figuur en met schaamte neem je een
foto van hem. Overal zie je dergelijke
deerniswekkende mensen. En toch
zijn er vanzelfsprekend wel allerlei
sociale voorzieningen. Maar al wo
nen er ontelbare Westeuropese joden:
Israël is een oosters land, en onze
westerse begrippen en ideeën gaan
er veelal niet op Wij hebben zo nu en
dan ook nog wel gelegenheid ge
had op straat met mensen te praten
en met kinderen te spelen. Verruk
kelijke. vrolijke pientere kinderen, zie
je overal om je heen en de mensen
zijn opvallend vriendelijk en gastvrij.
En dit is ook heel duidelijk en eerlijk
gezegd, hart verwarmend als Hollan
der ben je overal bijzonder welkom!
Het woord Holland is een toverwoord
en doet de ogen oplichten, door goede
herinneringen.
Nu mogen de grote problemen ook
niet verzwegen worden. Israëls grote
opdracht is om van al die nationali
teiten, met zoveel uiteenlopende cul
tuur patronen een volk, één natie te
maken. Dat is een geweldig moeilijke
opdracht. Waar veel over gedacht en
aan gezwoegd wordt.
Dan is er de uiterst ingewikkelde
situatie waarin de Christelijke ker
ken in Israël verkeren en de moei
lijke positie van de (weinige) Chris
ten joden.
En er is het feit (waarover, geen
gids iets vertelt) dat er óók veel im
migranten weer terug keren naar
hun land van herkomst. Dat zijn
uitteraard niet de Koerdistaanse of
Marokkaanse joden, maar wel die
uit Europa b.v. Daar zijn allerlei
oorzaken voor, o.a. de onverantwoor
de propaganda die beloften geeft, die
niet waargemaakt worden. Zoals dat
altijd en overal het geval is. Daar
is b.v. de onmogelijke positie, waarin
de liberale joden komen te verkeren,
omdat er in Israël geen burgerlijk,
maar slechts een rabbinaal of ker
kelijk huwelijk mogelijk is.
Vooral de vrouwen, die gewend
zijn aan een meer verfijnd, luxueu
zer, verzorgder milieu hebben het in
dit steeds maar verder pionierende,
rommelige, koortsachtig werkende,
bouwende, ontginnende land, vaak
niet gemakkelijk.
En dan is er nog het Arabierenpro
bleem en het feit, dat langs de grens
de soldaten aan weerskanten zwaar
bewapend de wacht houden achter
zandzakken en in mitrailleurnesten.
Juist toen wij in Jeruzalem waren,
besloot het Parlement (het Nesseth)
dat de Arabieren onder militair ge
zag zouden blijven. Er wonen er nog
duizenden in Israël, die overigens de
zelfde rechten en sociale verzorging
hebben als de Israëliërs. Maar aan
de overkant van de Jordaan, vlak
langs de grens zie je de kampen van
de gevluchte Arabieren. Waar ze nog
steeds in de meest ellendige omstan
digheden leven. En waar ze eenvoudig
barsten van haat tegen Israël.
Het is allemaal geweldig boeiend,
en vaak heel verwarrend. Men heeft
er ontroerende ervaringen, en men
wordt overweldigd door de schoon
heid en liefelijkheid én de verbijste
rende wildheid van de natuur. En
men komt er onder de bekoring van
de Israëliërs, als mensen.
Iedereen, die Israël bezocht heeft,
verlangt alweer, om eens te kunnen
terugkeren om méér, en vooral om
béter te kunnen zien en beleven.
A. Honnef-Bender.
(Van onze Israëlische correspondent)
Adolf Eichmann is in eerste instantie tot de strop veroordeeld.
Dat het hooggerechtshof, waarvoor hij binnenkort terecht zal
staan, een ander vonnis zal vellen, laat zich niet aanzien.
Maar zal de vroegere luitenant-generaal van de SS ook wer
kelijk worden opgehangen? Of is het wellicht gewenst het vonnis
niet te voltrekken?
Over deze vraag is in Israël een
strijd ontbrand, die door voor- en
tegenstanders van de doodstraf voor
deze notoire figuur met grote over
tuigingskracht wordt gevoerd. Zij
voeren daarbij uiteenlopende argu
menten aan. Er zijn er, die zich
tegen de doodstraf in het algemeen
verzetten, ongeacht of hier een mas
samoordenaar als Eichmann in het
spel is of niet. Er zijn er ook, die
principieel tegen deze straf zyn ge
kant, maar voor een man als Eich
mann een uitzondering menen te
moeten maken. Humanitaire overwe
gingen spelen evenzeer een rol als
strafrechfeiyke, zedelijke evenzeer
als praktische.
Een algemene tendens laat zich
meer of minder vaag onderscheiden;
men mag aannemen, dat het groot
ste gedeelte van het Israëlische volk
dat immers als geen ander door het
nazisme werd bezocht, zich vóór de
voltrekking van een doodvonnis zou
uitspreken, als ooit een referendum
daarover zou worden gehouden, wat
uiteraard onmogelijk is. Opmerkelijk
is overigens, dat een aantal Israë
lische geestelijke voormannen Eich-
manns executie op etische gronden
onvoorwaardelijk verwerpen.
Vraaggesprek
Bijzonder interessant in dit op
zicht is een vraaggesprek in de „Je
rusalem Post" met drie „gewone'
Israëli's: prof. Hugo Bergman, oud
hoogleraar in de wijsbegeerte aan de
Hebreeuwse universiteit in Jeruza
lem, de heer Ido Gilboa, secretaris
van de organisatie van studenten
aan deze universiteit en de heer Jo
seph Neuman, secretaris van de Is
raëlische bond van vroegere gevan
genen der nazi's.
Deze drie mensen zijn karakteris
tiek voor de Israëlische bevolking. De
78-jarige hoogleraar vertegenwoor
digt een geslacht van intellectuelen,
gevoed door de Westerse cultuur en
bezield door een onwankelbare over
tuiging, die haar wortels vindt in de
joods-religieuze ethiek. Ido Gilboa
is het type van de student, geboren
en getogen in Israël, wiens naaste
familie tijdens de oorlogsjaren vol
komen intact is gebleven. Neuman
heeft lang de dood in het aangezicht
gezien. De bestialiteit van het nazi
dom ondervond hij vele jaren aan
den lü've. Dat hij er het leven van af
bracht, heeft hij te danken aan de
Franse troepen, die hem en zijn
kampgenoten bevrijdden, toen óp
overlevering van de gruwzaamste
folteringen die zü moesten onder
gaan, nauwelijks meer viel te hopen.
Levenslang (1)
Prof. Bergman, uit een generatie,
die twee wereldoorlogen meemaakte,
gaf een uiteenzetting van zijn theo
rie, die hij in de loop van tientallen
jaren ontwikkelde. „Geen land, geen
staat, geen autoriteit heeft het recht
een mens het leven te ontnemen",
betoogde bij. „En de staat mist niet
alleen de bevoegdheid om de dood
straf op te leggen, hij mag evenmin
van een van zijn burgers eisen als
beul op te treden. Het „Gij zult niet
doden' geldt evenzeer hem als elk
individu. En op een joodse staat is
dit verbod wel heel in het bijzonder
van toepassing".
Maar welke straf zou Eichmann
dan wel moeten worden opgelegd?
Levenslang, vindt prof. Bergman.
„Door hem het leven te ontnemen",
zet hij uiteen, „berooft men hem van
de gelegenheid om berouw te tonen,
om zijn schuld tegenover de samen
leving te erkennen. En als, zoals hier
de zondaar in kwestie geen be
schaafd mens is, dan moet hij wor
den geholpen een hoger peil te be
reiken. Wij dienen het leven zijn
heiligheid te hergeven. Het is joodse
plicht voor een betere samenleving
te werken".
Levenslang (2)
De 24-jarige Ido GillSoa was een
klein kind, toen het nazidom in al
zijn felheid woedde. Is het wonder,
dat hij al het gruwelijks uit die jaren
vóórdat het proces tegen Eichmann
begon als een afgesloten stuk ge
schiedenis beschouwde en dat alles
wat daarover op school verteld werd,
hem weinig „deed"? „Het voornaam
ste aspect van de zaak tegen Eich
mann is daarin gelegen, dat zij een
scherp omlijnd beeld geeft van de
misdaad, die jegens de joden werd
begaan", oordeelt hij. „Dat was ook
het doel n het proces. En dit doel
kan slechts worden uitgewerkt door
Eichmann levenslang op te leggen.
Een levende Eichmann baat het
mensdom meer dan een dode. Im
mers, deze man zal, als hij opgehan
gen wordt, veel sneller worden ver
geten dan wanneer hij in leven
blijft. Bovendien, in welke verhou
ding zou Eichmanns executie staan
tot zijn misdaden? Werd er werkelijk
recht gedaan, dan zou hij moeten
worden opgehangen voor ieder mens,
wiens dood hij op z'n geweten heeft".
En waar zou Eichmann dan zijn
straf moeten uitzitten? Gilboa stelt
voor een cel in het gebouwencomplex
van „Jad Washem", het instituut
voor oorlogsdocumentatie in Jeruza
lem. „De boodschap, die deze instel
ling de wereld heeft te verkondigen,
zou aan doelmatigheid winnen, als
iedere bezoeker wist, dat een van de
lieden, die het nationaal-socialisme
zo fanatiek aanhingen, in hun on
middellijke nabijheid zijn straf on
dergaat".
Doodstraf
Joseph Neuman was eens „nummer
59244" in Buchenwald. Het was niet
het enige „k.z.", dat hem onder zijn
inwoners telde, maar hij had geluk
en ontliep overal executie. Haat hij
alle Duitsers om wat hij in de oor
logsjaren moest meemaken? Hij ant
woordt ontkennend. Maar Eichmann
behoort volgens hem te worden op
gehangen. „Zes miljoen maal eigen
lijk. Want het gaat hier niet om fra
sen als „nazi-ideologie", „een klein
mannetje", „de politieke situatie van
toen", maar om de vraag wat te doen
met een man, die in hét volle bezit
van zijn verstandelijke vermogens
bevel gaf kinderen te vermoorden".
De heer Neuman wijst levenslang
voor Eiohmann beslist van de hand.
„Als Eichmann in leven zou blijven,
weet men dan wel wat dit zou bete
kenen voor de tienduizenden, wier
familieleden Auschwitz door de
schoorsteen verlieten? Het zou een
kanker zijn, die aan ons hart
knaagt". Wraak? Neuman ontkent
het. „Als wij wraak wilden, zouden
wij honderdduizenden Duitsers
moeten executeren. Dat zou beteke
nen, dat wij hen behandelden, zoals
zij dat ons deden".
En waar zou Eichmann dan wel
moeten worden opgehangen? In Je
ruzalem, in Tel Aviv, in niemands
land, in volle zee? Neuman heeft een
idee: „In Auschwitz, dat hij zelf
hielp maken tot een van de ijselijkste
knekelhuizen in de geschiedenis van
de mensheid".
Tot de tegenstanders van de dood
straf voor Eichmann behoort ook de
bekende joodse filosoof prof. Martin
Buber uit Jeruzalem. De 83-jarige
oud-hoogleraar deelde onlangs mee,
dat hy staatspresident Ben Zwi om
gratie zou verzoeken, als Eichmann
ook in hoger beroep ter dood zou
worden veroordeeld.
De Israëlische pers toont voor der
gelijke opvattingen geen sympathie
en hekelt hen als uitingen van wan
begrip en misplaatst medelijden. De
soc.-democratische „Dawar" schrijft
in dit verband over „een rechtvaar
dig vonnis, een mens opgelegd, die
zijn menselijkheid negeerde". De
meeste bladen grijpen nog eens de
gelegenheid aan om er op te wijzen,
dat in het huidige Duitsland talloze
voormalige nazi's zich niet alleen op
vrije voeten bevinden, maar ook be
langrijke posities in het openbare
leven bekleden.
Wat Eichmann zelf betreft voor
hem schijnt het als een paal boven
water te staan, dat de strop hem
wacht. En inderdaad zou een nieuw
doodvonnis vele Israëli's voldoening
geven. Slechts een kleine minderheid
zou het bedroeven.
RUYS
Het wachtwoord in commu-
nistisch-China is deze winter:
,,Wees zuinig met dit, wees
zuinig met dat, wees zuinig met
alles, van kolengruis tot rijste-
korrel".
De dagbladen in Peking staan
vol over tekorten, die soms zo
groot zijn dat waarnemers
Hongkong geloven dat het
regime in Peking niet meer
denkt aan de produktiedoelein-
den, maar al lang blij zal zijn als
men de lente haalt.
Kolen, een vitale grondstof
China gedurende lange en strenge
wintermaanden, is zo schaars, dat
de „Waarheid' van Peking fabrie
ken prees die met succes een meng
sel van kolengruis en oliedroesem
stookten in plaats van kolen.
Volgens dit blad is de fundamen
tele oplossing van China's brand
stoftekort de produktie van meer pe
troleum, hydraulische energie en na-
tuurgas. Maar op dit ogenblik is al
leen maar belangrijk dat zo econo
misch mogelijk met kolen wordt om
gesprongen.
En dit geldt voor tal van andere
goederen. Op de Chinese boerdery-
ONZE KEUKEN wint dagelijks
aan BEKENDHEID,
HOTEL - CAFÉ - RESTAURANT
Steenstraat 55 - Tel. 22509
Zaal voor uw receptie-, zaken en
huwelyksdiner.
Samen op de kiek
In het stedelijk museum „De La
kenhal" wordt van 10 maart tot
9 april een tentoonstelling gehouden,
getiteld „Samen op de kiek".
De expositie omvat foto's uit de
verzameling van het Prentenkabinet
der Leidse Un-versiteit en is samen
gesteld door studenten in de kunst
geschiedenis.
en bestaat een tekort aan de meesfe
elementaire landbouwwerktuigen
Een dagblad had een enquête ge
houden in tien communes, en ont
dekt dat van de 91 in gebruik zijn
de pompen er 62 door veelvuldig ge
bruik versleten waren. Een van de
boeren had opgemerkt: „Als we de
ze winter geen reserve-onderdelen
krijgen zitten we volgend jaar zon
der water'.
De „Ta Koeng Pao' schreef dat
gebrek aan motorvoertuigen en
spoorwegwagons zoveel mogelijk zou
moeten worden opgevangen door in
schakeling van paardetracties, osse-
wagens, zeilboten van particulieren
en zelfs riksja's. Het blad stelde
voor, dat uit boeren speciale graan-
transportploegen zouden worden ge
vormd en dat zij hogere betaling
zouden genieten dan boeren op com
munes.
Dunne kranten
Ook het krantepapier in commu-
nistisch-China is schaars. „Rode
Vlag", de theoriekrant van de Chi
nese communistische partij, kwam
in 1961 maar 21 in plaats van 24
keer uit. Van deze 21 nummers heet
ten er drie zogenaamde gecombi
neerde bladen te zijn, maar ze wa
ren niet dikker dan de andere num
mers. En als er één krant in China
is die toch waarlijk over stof genoeg
moet beschikken, dan wel „Rode
Vlag".
Het „Volksdagblad" van Peking
bracht zijn omvang in november
1961 van acht tot zes pagina's te
rug. En de „Waarheid" van Peking
maakte op 1 januari bekend dat zij
drie dagen van de week met twee
in plaats van vier pagina's zou ver
schijnen.
Vrienden en verwanten in Hong
kong van ingezetenen op het Chinese
vasteland, zeggen dat scholieren van
lagere scholen in China met z'n
tweeën met één boek moeten doen.
Het gebrek aan papier komt voort
uit gebrek aan hout. Dit wordt bij
gebrek aan kolen in veel fabrieken
opgestookt in plaats van verwerkt.
Het regime in Peking heeft de
landbouw officieel de voornaamste
plaats gegeven in het economisch
programma van het land.
Eind januari kwamen in de Por
tugese kolonie Macao, een enclave
op het Chinese vasteland, 54 Chi
nese vluchtelingen aan uit Tsjoeng-
sjan in de provincie Kwantoeng. Ze
hadden de tocht gemaakt in vijf
sampans. Een vi a hen zei en het
is in verband met vorenstaande ty
perend voor de toestand in China
dat hij in ruim vijf jaar geen vlees
by zyn maaltijd had gehad.
