n
De
Geld voor jeugdhuis is
er, maar nu verder
pilliHH
Gure wind
jaagt over
verlaten
boulevard
EVAHGEU5CHER
G0TTE5DEN5T
UHR V.M.
Walt wel mee
zegt burgemeester
j FOTO'S HOLVAST
in Noordwijk
een óorp wacht
Zaterdag 10 februari 1962
ADRI
ADMIRAAL
en
WILLY
DEKKER
vinden beiden,
dat er in
Noord wijk
genoeg
te
beleven
valt,
zowel
's zomers als
's winters.
's Zomers
llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll»
De mensen die in Noord-
wijk iets voor de jeugd willen
doen. zien zich voor grote
moeilijkheden geplaatst,
's Zomers talen de jongeren
van Noordwijk niet naar een
verenigingEr is immers ge
noeg te doen op en om het
strand, zeggen ze.
Dat bord aan de muur van
de Hervormde Kerk met het
Duitse opschrift is een symp
toom van het grootste pro
bleem: de buitenlandse gas
ten. De jongeren van Noord-
wijk maken gedurende de zo
mermaanden deel uit van een
gemeenschap, die de kenmer
ken, welke haar typisch
Noordwijkse karakter zouden
moeten bepalen, heeft ver
drongen.
De buitenlander is opper
machtig in Noordwijk gedu
rende de zomermaanden. De
Noordwijkse jongeren komen
er niet of nauwelijks aan te
en
ItllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllHllllillilllllllllllllllHIIIIIIIIIIIIIII
pas, tenzij om er financieel
een beetje beter van te wor
den. En daarop lopen alle po
gingen om voor eigen jeugd
iets zinvols te ondernemen,
vast. Men make zich daarover (i:
geen illusies. S
En in de wintermaanden? A
Dan is er de stilte van boule- f
vard, strand en Hoofdstraat, f
En in deze leegte moeten de
Noordwijkse meisjes en jon
gens hun houding vinden, i'
Voor een minderheid levert
dit geen enkel probleem op,
voor de overgrote meerder- <r
heid vele. En wat wordt daar 1
nu aan gedaan? Wat moet er
gedaan worden, opdat zij zich
óók in de zomermaanden als
een gezonde gemeenschap f
van jongeren kunnen hand- f
haven? Daarover gaat het op (|i
deze pagina. i
IIHItIHHIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIilllNlllllllllllllllllllllllllllllllllltlllHIIIII
"s winters
I:
Mr. G. F. W. van Berckel
volgt gedachteloos de bewe
gingen die zijn hand maakt.
Die hand tikt met een pot
lood ritmisch op het grote bu
reau in de burgemeesters
kamer. Noordwij ks burge
meester kiest zijn woorden
zorgvuldig. Als hij het pot
lood heeft neergelegd, zegt
hij„De taak die het gemeen
tebestuur in het jeugdwerk
heeft, is van aanvullende
aard. De verantwoordelijk
heid berust daarom nooit bij
de gemeentelijke overheid. Zij
berust ten eerste bij het zich
ontwikkelende individu zelf;
ten tweede bij de verzorgers
van dat individu en ten derde
bij de confessionele groepe
ringen, waartoe de jongen of
het meisje door geboorte of
opvoeding behoort. De ge
meente is ten allen tijde be
reid subsidies en adviezen te
geven voor het verwezenlijken
van goede plannen".
Het Noordwijkse jeugdpro
bleem, dat wij aanwezig dach
ten, wordt door burgemeester
Van Berckel niet al te zwaar
opgenomen. „Je houdt natuur
lijk altijd mensen, die hun vrije
tijd niet nuttig kunnen of
willen besteden. Maar moet je
dan voor zulken alle mogelijke
moeite doen om een oplossing te
vinden?"
Als het woord „muziekvereni
gingen" valt, begint hij een lof
zang op de besturen van de
Noordwijkse muziekverenigin
gen, op de jongelui die lid van
die verenigingen zijn en op hen,
die bij uitvoeringen altijd blijk
van hun belangstelling geven.
„Het werk dat de besturen van
die verenigingen verzetten, is
voor mij het bewijs, dat er in
Noordwijk vele mensen zijn die
kans zien op verantwoorde wijze
iets voor de eigen jeugd te doen.
Tot mijn grote verwondering,
maar ook tot mijn onuitspreke
lijke genoegen, zijn de activitei
ten op dit gebied in de loop der
jaren niet verwaterd. Zelfs de
zomer zag daar geen kans toe".
Grote bewondering heeft de
burgemeester ook voor de
Noordwijkse Reddings Brigade,
waarvoor de jeugd eveneens veel
belangstelling toont.
Mr. G. F. W. van Berckel
oogje in 't zeil
De sportbeoefening heeft in
Noordwijk vooral de laatste ja
ren een geweldige vlucht geno
men. Over de activiteiten van
de confessionele groeperingen in
Noordwijk is burgemeester Van
Berckel enthousiast. „De kerken
doen hun uiterste best om de
jongeren te boeien door ook bui
ten de normale kerkdiensten ac
tiviteiten te stimuleren waarin
de jeugd rechtstreeks wordt be
trokken. En dit met succes!"
„Bij dit alles houdt de gemeen
te een oogje in het zeil en de
resultaten zijn beslist moedge
vend", luidt het oordeel van de
burgemeester.
bestemming van het nog te bouwen
jeugdcentrum de Ryksgoedkeu-
ring voor de bouw moet nog ver
kregen worden zijn in volle
gang.
„Ik sta hier nu drie jaar in
Noordwijk en in die tijd is het
jeugdwerk er een beetje bij inge
schoten", geeft ds. Hoekstra rond
uit toe, „maar nu moet ik ook weer
zeggen, dat de zaalaccommodatie
een grote uitbreiding niet toeliet.
Een geboren handelaar. In de win
termaanden zoekt hij zijn vertier
voornamelijk in Den Haag. 's Zo
mers blijft hij in Noordwijk, want
dan is er genoeg te doen.
„Wat moet ik nou met een ver
eniging?". Kees Verloop (17) haalt
onverschillig zijn schouders op,
„daar geeft ik niets om. Ik zit in
de vijfde klas van de hbs in Leiden,
maar ik houd nog genoeg vrije tijd
over. In de winter scharrel ik zo'n
beetje op straat, en 's zomers lig ik
natuurlijk op het strand. En voor
de gezelligheid heb ik echt geen
vereniging nodig. Als ik gezelligheid
wil, ga ik thuis zitten". Kees is best
te spreken over Noordwijk.
Genoeg te doen
Adri Admiraal snapt niet, dat er
mensen zijn, die het niet leuk vin
den in Noordwijk. „Er is immers
toch altijd wel wat te doen", pro
testeert dit 17-jarig meisje. Ze is
leerlinge van het Schoevers Insti
tuut in Den Haag. Adri komt uit
een gezin van vijf kinderen en
heeft dus bepaald geen gebrek aan
gezelligheid als ze eens niets te
doen zou hebben. Ze heeft het
overigens druk genoeg met haar
st-enolessen. Eén avond in de week
gaat ze volleyballen by SIOS. In
naar vrije tijd leest ze veel.
Haar vriendin Willie Dekker, 16
jaar en eveneens leerling van het
Schoevers Instituut, denkt er net
zo over. „Als je nu echt helemaal
niets te doen hebt, dan kun je
altijd nog wel naar de bioscoop",
valt ze Adri bij.
Tijd tekort
Toch zijn er jongeren die ook
's winters nog tijd te kort. ko
men om zich aan al hun hobbies
te kunnen wijden. Neem nu zo'n
meisje als Joke van Eeuwijk. Joke
is informatrice bij de NZH te Lei
den. Wij komen haar tegen als zij
met haar zusje Netty terugkomt
van een repetitie van de muziek
vereniging „De Echo der Duinen",
waarvan zij beiden lid zijn.
„Nee", zegt Joke, ,,'s winters is hier
maar weinig te beleven". Maar als
we haar vragen, wat ze dan met
haar vrije tijd doet, spreekt ze zich
zelf tegen: Joke heeft een over
bezet programma. Ze is op Italiaan
se les, tweemaal in de week gaat
ze naar de toneelvereniging Louis
Bouwmeester, verder is ze een
enthousiast beoefenaarster van vol
leybal. We vroegen ons af, of Joke
het meende, toen ze zei: ,,'s Winters
is hier niet veel te beleven". Met
zus Netty is het al niet anders. Ze
komt tijd tekort voor de vereni
gingen, waar ze lid van is. Nelly
persoonlijke wens: een mooi over
dekt zwembad.
Meer ,vrij duin
„Het plezier dat je hier in de
zomer hebt, weegt wel op tegen de
stille winteravonden", vindt Leen
van Duin. Leen is 17 jaar. Elke dag
reist hjj naar Haarlem om zich te
bekwamen in de techniek. Hij is
leerling van de h.t.s. „Ik heb veel
vrije tijd en die gebruik ik om met
mijn vrienden op het strand te gaan
voetballen" zegt Leen tevreden. De
vrije uren die hij in Haarlem heeft,
brengt hjj op school door om zich
te verdiepen in de problemen, die
de 32 stukken en de 64 velden van
het schaakspel voor hem inhouden.
WÊÊtÊÊtM
Ik heb goede hoop, dat de zaken
beter gaan lopen, als de jongeren
weten, dat, wanneer ze eens een
keer niet thuis zijn, daar tussen de
Golfbaan en het Wantveld een te
huis is, waarvan de deuren wyd
open staan".
Oecumenisch
De bouw van het nieuwe jeugd
huis werd dus mogelijk gemaakt
door de hervormde gemeente van
Noordwijk. Dit houdt niet in, dat
het alleen voor hervormde Jongeren
bestemd zou zijn. Ook hier wordt
getracht de oecumenische gedachte
te verwezenlijken.
Ongetwijfeld zullen zee, strand,
boulevard en badgasten niets aan
hun aantrekkelijkheid inboeten ge
durende de zomermaanden, maar
zeker is, dat ook het jeugdcentrum
en daarmee het jeugdwerk een vas
te plaats zal gaan innemen in het
leven van de Noordwijkse jongeren.
Leen geeft toe dat hij de winter
avonden in Noordwijk vrij saa;
vindt. Ook hij mist het vertier, dat
de vakantiegangers in deze bad
plaats brengen. Nu slentert hij
's avonds wel eens naar de snackba,
aan het eind van de Hoofdstraat
Als het hem daar verveelt slenter
hij weer terug naar huis. „Nee, al.
het eerst maar weer zomer is
De tweede Leen die we ont
moeten heeft Van Meele als
achternaam. Deze Leen is heel
wat ouder dan de voorgaande
jongelui die we spraken. Hij is
26 en helemaal niet tevreden
over Noordwijk. „Ze moesten
hier eindelijk eens gaan breken
en er een mooi dorp van ma
ken", moppert deze bloemist.
Ook vindt hij, dat er meer „vrij
duin" moet komen (en de jon
gelui die in een kring om ons
heen staan vallen Leen enthou
siast bij, wanneer hij deze klacht
uit).
Op
ADRI AAN ADMIRAAL
sleutelen
óe zomeR
MET een vaag handgebaar verontschuldigt ds. W. Hoekstra
zich voor de gezellig-romraelige studeerkamer in zijn huis
aan de Hoogwatersbosstraat. Op een tafeltje, dat midden in de
kamer staat, ligt een grote stapel tekeningen. Tekeningen van
het jeugdhuis, waarvoor hervormd Noordwijk zelf de gelden
bijeenbracht. Zodra ds. Hoekstra over dat jeugdhuis begint te
praten, vergeet hij alles om zich heen. Hij vouwt de tekeningen
open en wijst enthousiast op enkele bijzonderheden. ,,Kijk", zegt
de dominee, „daar kunnen de jongens knutselen en daar zijn
wijsvinger schiet van links naar rechts over het papier in die
ruimte kunnen allerlei spelletjes worden gedaan". Hij raakt e'
niet over uitgepraat.
Het gehele jeugdwerk heeft trou
wens zijn levendige belangstelling
Ds. Hoekstra kan zich vreselijk
opwinden over de mensen die hei
altijd laatdunkend over „de mo
derne jeugd van tegenwoordig
hebben. „Allemaal kreten waar jc
niks voor koopt", zegt hij en xoij-
zend op de tekeningen: „Diezelfde
jeugd van tegenwoordig heeft zich
toch maar uitgesloofd om geld
bijeen te krijgen voor een eigen
„huis". Het is waar, dat de jon
geren het in onze snel veranderen
de maatschappij moeilijker hebben
dan de vorige generatie, maar er
valt heus ivel iets mee te bereiken,
als je maar weet, hoe je ze moet
aanpakken"
De mensen die zich tot. het jeugd
werk geroepen voelen, weten dat ze
moeilijk en (vaak) ondankbaar
werk te doen krijgen: wat de jon
gen en het meisje vandaag „mie
ters" vinden, dat blijkt morgen
plotseling „waardeloos" te zyn.
Op gang
Ds. W. HOEKSTRA
goede hoop
Het jeugdwerk in Noordwtfk be
gint eindelijk een beetje op gang te
komen. De Hervormde Kerkeraad
heeft een tweede jeugdouderling be
noemd en het aantal leden van de
Hervormde Jeugdraad zal worden
uitgebreid. De besprekingen over de
Noordwijk, een donderdagavond In de Hoofdstraat is het stil. Alleen in
een snackbar aan het eind van de straat, dicht bij de boulevard, zitten Klaas
Barnhoorn en Kees Ruigrok met drie of vier kameraden te kijken naar de kast
jes met croquetten, gehaktballen en slaatjes. Veel wordt er niet gesproken
Een eind verder in de straat staan drie knapen zwijgend bij elkaar. Als ze mer
ken, dat de anderen net zo weinig te vertellen hebben
als zij zelf, starten zij hun brommers weer en rijden
weg. Maar na een half uur staan ze er weer.
Een gure westenwind ontneemt aan de boulevard alle aan
trekkelijkheid. Ook daar is het stil. Het is alsof Noordwijk
wacht. Waarop wordt ons duidelijk, als we aan de muur van
de hervormde kerk in de Hoofdstraat het bordje ontdekken,
i waarop staat:
J EVANGELISCHER
GOTTESDIENST
T AMJULI
AMAUG.
8.15 UHR V.M.
De dagen waarop de diensten worden gehouden moeten nog
e' ingevuld worden. Het is immers nog geen juli. Noordwijk wacht
J op het badseizoen.
U Kees Ruigrok (15 jaar, leerling
van de chr. ulo) is een van de
jongens die we aantroffen in de
I snackbar. Met een somber gezicht
J geeft hij zijn oordeel over Noord-
I wijk des winters: „Waardeloos,
Geef mij de zomer maar, want
I met die vakantiegangers valt er
altijd wel wat te beleven". Over
wat er dan allemaal te beleven
valt, blijft hij wat vaag.
I Maar wat doet Kees nu, in de
winter, met zijn vrije avonden?
„Wanneer ik mijn huiswerk af heb,
dan ga ik naar de snackbar om
myn vrienden te ontmoeten, nou
en dan kletsen we wat". Verder
•niets? „Er zijn hier natuurlijk wel
clubs en verenigingen", mengt
Klaas Barnhoorn, een klasgenoot
van Kees zich in het gesprek,
„maar het vervelende is, dat we
niet dansen kunnen". Daar zal nu
wel gauw verandering in komen,
want elke zaterdagavond reist Klaas
met de bus naar Leiden, waar hij
op dansles is. Als hij het dansen
onder de knie heeft, is hij beslist
van plan om lid te worden van een
of andere jeugdvereniging. „Want
die zijn er genoeg in Noordwijk".
Sleutelen
Tegen de automaat met rolletjes
drop en pepermunt geleund, staat-
Adriaan Admiraal. Negentien jaar.
I mm
t
Netty van Eeuwyk
zwembad
donker haar, licht glimmend
jacket, spijkerbroek en een rech
terhand die hy achteloos in zijn
achterzak houdt. Adriaan kauwt op
een lucifertje. „Sleutelen.zegt
hij, als we hem vragen wat hij in
zijn vrije tijd doet, .aan brom
mers", verduidelijkt hij nog. Als
haringverwerker en chauffeur be
schikt Adriaan over veel vrije tijd.
Hij sleutelt aan brommers, spuit ze
soms op en verkoopt leren broeken.
