Presenteer Philip Morris
FILMS
Koninklijke onderscheiding voor
mevr. J. H. Wichers Rollandet-Touw
Gersliwins5 „Porgy and Bess"
film van ongemene kwaliteit
Gero-casseffe
TOCH IS HET ER SPANNEND,
IN RUSTIG DORP IN INDIA
verkouden
DAHPO
Toneelspelen Is Meer Dan Enkel
Leren En Repeteren
Oos»ericht 1 maart I860
Zaterdag 28 oktober 1961
Tweede blad no. 30489
VAN DEZE WEEK
Trianon Op 2 april 1956 zagen wij Gershwins' opera beter
gezegd „musical play" „Porgy and Bess" in een meesterlijke opvoe
ring in het Haagse Gebouw van K. en W. en rapporteerden er destijds
enthousiast over.
Nu de film.
Eerlijk gezegd hadden wij er tegenop gezien.
Maar hoe hebben wij ons vergist!
De weliswaar totaal andere, doch eveneens superieure bezitting met
een pracht aan typisch neger-stemmateriaal, de veelzijdigheid der
décors, die anders en dikwijls rijkere inhoud hebben dan die op het
toneel, de voortreffelijke wijze, waarop zang en muziek doorkomen
volgens het nieuwe Todd AO systeem en de sfeervolle dan wel schitte
rende kleuren, stempelen de film tot een van ongemene kwaliteit, welke
de vergelijking met een „natuurlijke" opvoering in menig opzicht vol
ledig kan doorstaan.
Ook hiermee wordt de te vroeg gestorven componist, zoon van arme
Russische emigranten, die op 11 juli 1937 reeds op 38-jarige leeftijd
voorgoed afscheid van deze wereld nam, grote eer aangedaan.
die het >n één opzicht verre wint van de
toneelopvoering, namelijk door de rijke
variatie aan décors, welke de totaal
sfeer uitermate ten goede komt.
Ook in deze bezetting boeien de stem
men, in de eerste plaats door het me
taalachtige timbre, dat de negers eigen
is en waardoor zü in één woord onna
volgbaar zjjn!
Dat zij ook als acteurs schier onna
volgbaar zijn. bewijzen zy met de volle
maat, de macht en de kracht van hun
fascinerend talent! H.
Revah, de rebel
Kleurrijke strijd
REX Wilde, enerverende avonturen
van stoere kerels, die het recht verdedi
gen tegen wrede overheersers en sluwe
verraders en dan voor hun moed en
doorzettingsvermogen beloond worden
met de liefde van een mooie vrouw, zul
len altijd wel aftrek blijven vinden, wan
neer zij in felle kleuren op het bio
scoopdoek gebracht worden.
Vandaar, dat de filmmakers niet moe
zullen worden met het afleveren van
dergelijke produkten. In de geschiedenis
en in de mythologie zijn verhalen ge
noeg te vinden, die een levendig film
scenario kunnen bezorgen. De laatste
tijd is zelfs van een stroom van deze
films sprake. Een ervan draait deze week
in het theater aan de Haarlemmerstraat,
waar de liefhebbers van dit genre weer
volop aan hun trekken komen. Jack
Palance is uitzonderlijk stoer en dap
per als de rebel Revak, die een ver
beten strijd op leven en dood levert
met de hyper-wrede tiran Kainus. Re
gisseur Rudolph Maté heeft de bloedige
KYNOLOGENVER. „RIJNLAND"
De voorzitter van de Kynologenver.
.Rijnland", dr. ir. P. C. Lindenbergh,
trad tevens op als gastheer toen hij een
groot aantal leden begroette in de re
creatiezaal van het nieuwe gebouw der
Leidse Duinwaterleidingmij in de Ir.
Driessenstraat.
Nadat enkele kleurenfilmpjes waren
vertoond o.a. over Golden Retrievers en
de geboorte van een nestje Foxterriers,
hield dr. A. Mijdendijk een causerie over
de beoordeling van de hond, speciaal
met betrekking tot de bewegingsleer,
waarbij de ligging van het schouderblad
een belangrijke factor vormt.
Vele vragen getuigden van de be
langstelling. waarmee deze inleiding
werd gevolgd.
gevechten en meedogenloze wreedhe
den weer heel breed uitgemeten.
Maar alle schuldige en onschuldige of
fers ten spijt, het lijdt geen twijfel:
het recht zal zegevieren. Daar zorgt Jack
Palance wel voor. En de smaak van het
publiek. Want alleen daarvoor wordt
zo'n film gemaakt.
Fernandel rooit het wel
Vrolijk niemendalletje
LUXOR Fernandel, komiek no. 1
van Frankrijk, die wereldvermaardheid
verwierf in zijn Don Camillo-cyclus, kan
zelfs een flauw verhaaltje een vrolijk
en levendig karakter geven. Want bijster
origineel is het filmverhaal van „Fer
nandel rooit het wel" niet. Het handelt
over een professor in de filosofie, die
zijns ondanks voor een Caid (Frans
bargoens voor een „grote' 'ganster-chef)
moet spelen. Steeds weer tracht hij van
een grote tas met geld met geroofd geld,
verlost te worden. In de ogen van de
„echte" gangsters wordt hij een gevaar
lijk tegenstander, die koste wat het kost
gevangen genomen moet worden. Met
behulp van een gangstermeisje, die in
hem een geweldige „chef" ziet, levert
Fernandel de gangsters aan de politie
uit. Het geld uit de tas wordt onder de
armen verdeeld. Alles bijeen een humo
ristisch niemendalletje dat dank zij de
mimische begaafdheid en het grote ac
teertalent van Fernandel enkele ogen
blikken van ongedwongen vrolijkheid
geeft.
Advertentie
De grote liefde van Porgy en Bess.
Gershwin heeft deze bezongen in zijn
zwanezang en gaf er het hoogste in, wat
hij tot dan toe had kunnen geven. Porgy.
de invalide bedelaar en de „straatmeid"
Bess, eenmaal de geliefde van de ha
venarbeider Crown, verslaafd aan de
drank en cocaïne. Het wordt in dat klei
ne stadje Catfish Row waarin hard
werkende, kinderlijke en gelovige negers
leven, een fascinerend verhaal van
moord en doodslag, waarin ook de han
delaar in verdovende middelen' Spartin'
Life als een soort van duivel zijn lugu
bere rol speelt. En als deze Bess ervan
weet te overtuigen, dat Porgy levens
lange gevangenisstraf heeft gekregen
voor zijn moord op Crown, gaat Bess
met Sportin' Life mee naar New York.
Porgy keert echter reeds na een week
uit de gevangenis terug, vol ontroerende
verwachting op een wederzien met Bess.
Hij kan niet geloven dat bij haar voor
goed verloren heeft, zó groot is z'n liefde
voor haar. En met zijn bokkewagentje
gaat hij op weg naar New York, om
haar te zoeken. Zal hij Bess ooit terug
vinden? Dit is de essentie van een ver
haal, waarin alle elementen opgestapeld
liggen om er een felbewogen, rijk-con
trasterend geheel van te maken.
En dan de muziek in deze „volksopera"
waarin de nog niet volkomen ontwikkel
de, maar zeker geniale Gershwin naar
een eigen expressie zocht, met gebruik
making veelal van jazz-invloeden.
Zinloosheid, de „opera" dikwijls eigen,
is hier niet aanwezig. Nee, dit is 'n eer
lijke greep uit het harde, rauwe leven
der negers in de volkskring. Passie en
en leed, religieuze vervoering spelen hun
rollen. In één vaart is de muziek spon
taan neergesmeten, ondersteund door
een hevig emonionele handeling. Gersh
wins eerste schrede naar de „grotere
vorm", waarbij de muziekkenner de nog
wat armelijke thematiek en de vele her
halingen wel voor lief zal nemen, in de
ban van de effectvolle handeling waarin
ook hij zeker staat. Evenals het feit dat
de verbinding van de .songs" niet volle
dig en beheerst tot stand is gekomen.
Die songs intussen zijn vele en ze laten
U niet los.
De geest van het geheel wordt geka
rakteriseerd door het wiegelied „Sum
mertime" het „I got plenty o'nuttin
(nothing) of het „It ain't necesserly
so". Dan is er Serena's treurzang bij het
lijk van haar man „My man's gone now",
het gebed „O, doctor Jesus', daar zijn de
liefdesduetten en de vele koren, alle ty
pisch ..Gershwin".
Heel dat ruige, bont-kleurige leven
der negers wordt door Gershwin, van
wie nog zoveel verwacht had kunnen
worden, met voor het melodisch-in-
dringende, het geestige en het diep
tragische eminent verklankt.
Men leeft met dit spannende gebeuren
opnieuw van A tot Z mee. En wordt ge
troffen door de zang van Porgy (Sidney
Poitier), Bess (Dorthy Dandridge) en de
vele, vele anderen, die dit spel van gloei
ende liefde tot dodelijke haat, van ex
tase tot doodgewone dagelijkse hande
lingen, vervuld van humor of aangrij
pende smart dragen.
Zij spelen onder regie van de bekende
Otto Preminger, die ieder type en ieder
karakter door en door realistich maak
te. De auteur van het verhaal Dobose
Heyward, zoon van een verarmde aris
tocratische familie, die reeds 300 jaar in
het vlakbü Catfish Row gelegen Charles
ton woont en de componist Gershwin
moeten beiden het leven van de negers
Advertentie
Zoekt een
van f40.— of f400.—.
v. d. WATER, Haarlemmerstr. 207
heeft het. De Gero-specialist.
Irvln Scarbeck. een voormalige Ame
rikaanse diplomaat, is gisteren door een
federale Jury schuldig bevonden aan het
doorgeven va geheimen aan Poolse agen
ten. De 41-Jarlge Scarbeck, die tweede
secretaris van de Amerikaanse ambassade
in Warschau is geweest, heeft bekend ge
heimen uitgeleverd te hebben aan de
Poolse veiligheidspolitie om een 22-jarige
vriendin te beschermen.
Porgy (Sidney Poitier) en Bess
(Dorothy Dandridge).
wel zeer goed gekend hebben, om het zó
beeldend te kunnen tekenen.
Zoals in 1956 de „opera" op ons een
onvergetelijke indruk gemaakt heeft, zo
brengen wij graag ditmaal een eresaluut
aan deze uitgebalanceerde verfilming,
The cigarette «L, of Quality and Prestige
BURGERLIJKE STAND
VAN LEIDEN
GEBOREN
Mirjam, dr van G. J. Kiers en S. de
Bruin; Yvonne Carla, dr van D. G. van
Dijk en W. G. Bronk, Petrus Cornells Hen-
nie, zn van W. U. Hegl en M. Mink, San
dra, dr van D. Stelma en A. T. van Leeu
wen; Catharina Adriana Cornelia, dr van
A C. Krom en C. de Man, Cornells Cyrano
Florian, zn van F. T. de Geest en J. H.
van Nispen. Theodora Hendrlka, dr van
W. v. d. Eijk en T. C. Elstgeest, Désirée,
dr van IJ. C. Visser en E. van den Berg.
Petranella, dr van T. van As en N. de
Graaf. Geertruida, dr van A. de La Rie en
S. van Gessel. Gerrit, zn van B. Knoop en
P. C. de Blanken. Adrie, zn van P. v. d.
Hoek en B. C. van Dijk.
ONDERTROUWD
J. A. van der Snoek en A. M. van Rhljn,
A. van den Berg en I. E. Müller, A. L.
Kimpel en M. Phillppo, R. E. Treurniet
en A. D. Donker, L. M. Janson en J. H.
H. Haverkamp. A. M. Cras en M. J. Rijs-
bergen, G. A. Q. Hoekstra en C. H. van
Polanen; R. G. Redel en A. S. de Vogel,
H. de Ruijter en C. de Geus, A. Noya en
L L. Sanders. H. de Bolster en P. Gulij,
F. W. Londt en H. B. Elliot, B. Haneveld
en J. J. Devllee, J. N. Hartevelt en M. Be-
kooij. K. G. Moojen en E. Hinne, J. den
Hollander en S. van den Hoonaard.
OVERLEDEN
C. E. van der Linden, 61 Jaar, echtgen.
van J. Teske, A. Labordus, 72 jaar, man.
De (harde) wet der wildernis
Fascinerende kleurenfilm in Studio over
een door wilde dieren bedreigde idylle
STUDIO In wondermooie (maar „echte"!) kleuren ontrolt zich in deze
uiterst, boeiende film het leven van de eenvoudige landbouwers en jagers
van het Indiase dorp Bastar. Daar wonen de vrij primitieve Muria's, een
opgewekt volkje, dat houdt van het leven in de heerlijke natuur van zijn
woongebied, een leven aan de rand van het oerwoud met zijn krijsende
apen en zingende vogels. Van tijd tot tijd gaat men ter markt in een
nabijgelegen dorp, maar het rustige bestaan voltrekt zich toch in hoofd
zaak in de simpele huizen bij de rijstvelden, waar karbouwen het werk
vergemakkelijken. De genoegens van dit dorpsleven zijn maar weinig in
getal: een enkele keer een „uitje" om elders inkopen te doen, en soms een
hanengevecht. Toch is het er spannend, daar in Bastar. Want buiten
loeren de tijgers en luipaarden, die in het duister naderbij sluipen en zeer
onverwacht hun slag slaan. Dan komt de gehele mannelijke bevolking,
gewapend met pijl en boog en met speren, op de been voor een drijfjacht
op het gulzige monster. Regisseur Arne Sucksdorff vertelt over dit alles
in een lange reeks prachtige beelden, die de toeschouwer vaak ademloos
het eenvoudige en toch zo spannende bestaan van de Muria's doen mee
beleven. Met recht zou men „De wet der wildernis" de Indiase tegenhanger
kunnen noemen van „De vrijheren van het woud", een film over Kongo,
welke twee jaar geleden in een ander Leids theater veel succes oogstte.
Knappe prestatie van
regisseur Sucksdorff
Sucksdorff groepeerde wat hij zag en
arrangeerde, rondom het jonge echtpaar
Ginja en Riga, een aardig stel met een
leuke baby. Maar hun geluk is niet vol
maakt, omdat Ginja een meisje buiten
het stamverband heeft getrouwd: een
onvergeeflijke zonde naar de opvatting
der stamhoofden (Tussen haakjes: eigen
lijk is dit een vorm van „apartheid", die
meer voorkomt dan menigeen denkt).
Het kleine gezin leeft dus wat op zich
zelf. al wordt hun gezelschap ook nog
gedeeld door twee aangenomen kinde
ren, van wie de één, Chendru, een hulp-
Een taxi naar Tobroek
Span.ung niet volgehouden
LIDO Ontelbaar zijn de filmsce
nario's, die groepjes mensen op de voet
volgen, terwijl zy onder de moeilijkste
omstandigheden van her naar der trek
ken. De uiteenlopendste figuren heeft
men daarbij kunnen tegenkomen: land
verhuizers, gouddelvers cowboys ontdek
kingsreizigers, jagers en niet te verge
ten soldaten in oorlogstijd. Vooral deze
laatste categorie is bij de filmmakers da
nig in trek. Telkens weer duiken films
op over een handjevol afgedwaalde mi
litairen, dat geheel op eigen kracht
zware tochten moet volbrengen door een
woeste wildernis, door een barre, kale
vlakte of door een verschroeiende woes
tijn. Wat dat betreft is „Een taxi naar
Tobroek" bepaald niet origineel. Het is
het verhaal van een kwartet Franse vrij
willigers, dat na een geslaagde poging
om een Duitse opslagplaats in de lucht
te doen vliegen, zonder hulp een tocht
van 700 kilometer door de gloeiend hete
Noordafrikaanse woestijn naar Tobroek
moet volbrengen. Het krijgt daarbij ge
zelschap van een Duits officier, die het
met een wagen buit maken. Een
wonderlijk groepje heeft de Franse ci
neast Denys de la Patellière voor de ca
mera bijeen gebracht: o.a. de voorma
lige bokser Lino Ventura, de zanger
Charles Asnavour die overigens geen
noot zingt de Duitse glamourboy
Hardy Krüger ,die overigens als de ge
vangen genomen officier nog het beste
je voor Ginja is als deze op de jacht
gaat. Het is een hele slag voor de jonge
echtgenoot als een van zijn sterke kar
bouwen door een luipaard wordt gedood.
Maar hij triomfeert als hij erin slaagt
tijdens de nachtwake bij het kadaver
van de karbouw een tijger neer te schie
ten. Hij hoopt, dat deze daad het con
tact met de anderen zal herstellen. Het
tegendeel is het geval. Tijdens een ener
verende dans-vol-bij geloof, waarin een
aantal dorpsgenoten een houten juk
meedraagt, „wijst" dit voorwerp dat
„een eigen wil" heeft gekregen Ginja
aan als de oorzaak van de toorn dei-
goden. Met vrouw en kind verlaat hij
het dorp om zich in de omgeving een
nieuw huis te bouwen. Over het slot van
de film kunnen we beter geen mede
delingen doen, omdat dit de spanning
zou wegnemen. Voldoende is het te zeg
gen, dat er een zeer opwindende jacht
op een luipaard wordt gehouden, waar
door de gehele jungle in beroering komt.
Het bovenstaande omvat niet meer
dan de hoofdlijnen van dit sublieme
filmwerk, dat de sfeer van dit Indiase
dorp voor een belangrijk deel tot uit
drukking weet te brengen. Met opzet
zeggen we: voor een belangrijk deel, want
natuurlijk is er tot op zekere hoogte in
geromantiseerd: wèl ziet men de ver
rukkelijke kleuren, maar niet voelt men
de hitte of andere moeilijke omstandig
heden. Een ietsje te paradijselijk is deze
film dus wel. Maar een bezwaar kan dat
nauwelijks heten. Het gaat tenslotte niet
om een exacte weergave van de werke
lijkheid, maar om een ver-beelding van
een brok onbekende realiteit. En daarin
is Sucksdorff op meer dan loffelijke wijze
geslaagd!
voor de dag komt. Natuurlijk maken
de mannen er kómt geen vrouw in de
film voor een verschrikkelijke lucht
aanval mee, hebben zij een voortdurende
strijd te voeren met de kwellende dorst
en komen zij in een mijnenveld terecht.
En daartussendoor steeds maar weer
persoonlijke tegenstellingen, al blijkt
achteraf, dat ze toch eigenlijk allemaal
niet zo kwaad zijn. Ondanks de doden,
die er vallen en de bittere ernst, die
gesuggereerd wordt, is het daardoor nog
al vriendelijk, terwijl De la Patellière er
bovendien niet in geslaagd is de span
ning, die op sommige momenten zeker
aanwezig is. van het begin tot het einde
vol te houden.
Gisteravond kwam in het gebouw
Rapenburg 19 de Leidse Raad voor
de Kinderbescherming (de vroegere
Voogdijraad) voor het laatst bijeen
onder presidium van mevrouw H.
Wichers Rollandet-Touw, die dit
lidmaatschap wegens het bereiken
van de daartoe gestelde leeftijd
moet neerleggen na het sedert
1932, dus gedurende bijna 30 jaar,
Advertentie
KAPO: drama van
een Joods meisje
CASINO KAPO was in de tweede
wereldoorlog de afkorting van kamp
politie. Het woord kreeg daarom een
zeer slechte naam, omdat in de con
centratiekampen niet alleen Duitsers
dit afschuwelijke baantje opknapten,
maar ook gevangenen zelf. Mensen,
die soms door diepe wanhoop gedre
ven, hun vijand hun diensten aan
boden, maar in vele gevallen er voor
zorgden, dat landgenoten in de
grootste moeilijkheden kwamen.
Zo'n „kapo wordt het joods-Italiaanse
meisje Edith, dat op 14-jarige leeftijd
samen met haar ouders in een kamp
terecht komt. Deze worden nog dezelfde
nacht gedood. Edith wordt, door een dok
ter geholpen en als een Frangaise, Ni
cole, het kamp weer ingestuurd. De vol
gende dag zet men haar op transport
naar een vrouwenkamp in Polen. Hier
begint haar lijdensweg.
Nicole, van nature een goed meisje,
is nog te jong om een levensideaal, een
beginsel te hebben, waarmede honger
en pijn kunnen worden doorstaan. Ze
weet alleen, dat ze geen familie meer
heeft en ze ziet geen einde aan de el
lende van het ogenblik. Waarom dan
ontberingen als er een oplossing bestaat?
Nicole accepteert het baantje van
„meisje van plezier" van de SS. Korte
tijd later is ze „kapo". Van het eens zo
zachte kind is niets meer over. Ze heeft
afstand gedaan van alle menselijke
waardigheid.
Doch dan komen de Russische krijgs
gevangenen in het kamp. Nicole vat
liefde op voor een van de soldaten. Ze
belooft aan een ontsnapping ook van
haarzelf te zullen meewerken. Daar
de Duitsers het plan hebben opgevat alle
gevangenen te vermoorden. De liefde
heeft haar enig menselijk gevoel terug
gegeven en doet haar ook het offer
brengen, dat haar weer zal rehabiliteren.
Een goede film, die waard was ge
maakt te worden, opdat de mens niet
vergete, welk een leed hy de medemens
kan aandoen.
op voortreffelijke wijze te hebben
bekleed.
Nadat de agenda op de normale
wijze was afgewerkt, verschenen
als een volkomen verrassing in de
vergadering mr. D. J. van Gilse,
voorzitter van de Raad voor de
Kinderbescherming en enige oud
leden van de Leidse Raad, o.a. de
oud-secretaris mr. H. R. Goudsmit
en de heren, F. H. Sobels en D. van
der Waals, zomede de echtgenoot
van de scheidende presidente, de
heer E. w. Wichers Rollandet. Mr.
Van Gilse schetste in een hartelijke
toespraak de grote verdiensten van
mevrouw Rollandet op het sociale
terrein, o.a. als lid van „Armen
zorg", de Ver. Tot steun", de So
ciale Raad en de Voogdijraad,, de
iatere Raad voor de Kinderbescher
ming.
Als blijk van de hoge officiële
erkenning jegens haar veeljarig en
onbaatzuchtig werk in dienst van
de mensheid, was het spreker een
voorrecht te kunnen mededelen, dat
het H.M. de Koningin had behaagd
mevrouw Rollandet te benoemen tot
Ridder in de Orde van Oranje-
Nassau, waanan spr. de versier
selen en oorkonde tegelijkertijd
overhandigde. De bovenstaande
foto brengt dit moment in beeld.
Links op de foto de heer E. W.
Wichers Rollandet, eveneens Rid
der in de Orde van Oranje Nassau,
welke onderscheiding hem enige
jaren geleden werd verleend op
grond van zijn grote verdiensten als
secretaris van de 3 October-Ver-
eeniging.
jaloezieën bij de vakman
Off. Dealer D. LADAN
MOLENSTEEG 27 bij de Doezastraat
TELEFOON 21375
LEIDSE MARKIEZENFABRIEK
Timdelerclub doet hel al 35 jaar
„Toneelspelen is meer dan enkel leren en repeteren". Ongetwijfeld een
wijs woord, dat vooral amateurtoneelverenigingen zich kunnen aantrekken.
Toneelspel is inderdaad meer dan de tekst uit het hoofd leren en her
haaldelijk repeteren. Dat wij echter in onze Sleutelstad nu al 35 jaar een
amateurtoneelvereniging hebben, welke aan deze woorden haar naam ont
leent, is ons en vermoedelijk velen eerst kort bekend. Het is de
„Timdeler"-club, die op 8 febrauiri 1926 als onderafdeling van de Leidse
Chr. Oranjevereniging werd opgericht en toen de beginletters van deze
wijze woorden in haar „toneelvaandel" schreef.
In de eerste jaren van haar bestaan
werden in hoofdzaak historische stukken
opgevoerd, welke geschreven door Pieter
van der Does (pseudoniem van de mede
oprichter-voorzitter-regisseur-speler P.
A. Kouwenhoven), die ruim dertig jaar
zijn krachten aan de Timdelerclub gaf.
Enkele uit die tijd opgevoerde stukken
zijn „De Lelie van ons Vorstenhuis",
het Geuzenalarm, de Vader des Vader
lands, „In verleid:ng", de Rode Pim
pernel en de .Familie Kegge".
Eerst enkele jaren geleden is het ver
band met de L.C.O.V. geëindigd en is
de Timdelerclub, welke thans ook aan
gesloten is bij de Nederlandse Amateur
Toneel Unie, als zelfstandige christe
lijke toneelgroep een nieuwe periode van
haar bestaan ingegaan. Het eerste stuk.
dat voor eigen verantwoordelijkheid werd
opgevoerd, was „Drijfzand" (6 maan
1958). Sindsdien zijn de activiteiten van
de Timdelerclub. welke in totaal 56 stuk
ken op haar repetoire heeft staan, sterk
toegenomen.
Als lustrumstuk heeft de Timdeler
club, die bij de opvoering van in totaal
106 stukken er steeds naar gestreefd
heeft haar naam waar te maken, de
keus te laten vallen op het blijspel Geld
te _eef" van Walter Black en William
Mendrek. Het is dc geschiedenis van
een graveur van de Rijksmunt, die in
zijn kelder dollarbiljetten drukt. Over
zijn kleinzoon, die met de bankbiljetten
op straat speelt en een stel band eten,
die de oude man in zyn komplot betrekt.
Woensdag 8 november vindt deze lus
trumopvoering in de Schouburg plaats.
