BOZE BRIEVEN BEWIJZEN:
BELANGSTELLING IS ER WEL
AD VAN DEN HOED
„Wij teenagers denken anders en
voelen anders dan volwassenen
begon met kapotte viool en
klarinet met elastiekjes
Duitse jeugd komt steeds
minder aan DENKEN toe
Robertino komt
naar Nederland
Zo denk jij
er dus over
Te koop lopen?
Onmogelijk
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 2'J oktober 1961
Vijfde blad no. 30489
Robertino, het veertienjarige Ita
liaanse zangertje, idool van vele
Nederlandse teenagers, komt naar
Nederland. Op 1 november zal hij
met het Metropole-orkest o.l.v. Dolf
van der Linden optreden voor de
radio.
Robertino heeft voor Bfln vertolkin
gen van „O sole mlo" en „Mamma" in
Scandinavië reeds een gouden plaat
ontvangen, d.wz dat er meer dan
100.000 grammofoonplaten van één
nummer zijn verkocht. Niet alleen door
de grammofoon verwierf hij bekend
heid, ook op het witte doek is hij, on
danks zijn leeftijd, al een gevierde ster.
Hij speelde o.m. in de fifcns van Don
Camillo de rol van een ondeugend
Jochie en kort geleden vervulde hij een
belangrijke rol in de Duitse film Mim
schwarzen Rössl", waar hij met zijn
liedje .Mamma" de naar huis ver
langende Italiaanse plcoolo uitbeeldt.
EBREK aan idealismeGebrek aan
belangstelling? In ieder geval geen
gebrek aan boze brieven!
Ons artikel over „die jeugd van tegen
woordig" heeft over het algemeen geen
instemmende reacties uitgelokt. „Met
evenveel recht kunt u zich afvragen, of de
ouderen gebrek aan idealisme en interesse
hebben. Ik geloof dat de ouderen wat dat
betreft nog een voorbeeld aan de jongeren
kunnen nemen", merkt een verbolgen
briefschrijver op. „We hebben niet alleen
interesse voor kleren, brommers en juke
boxes", meent een ander. „Die jongeman
die dat zei komt zeker alleen maar in cafe-
taria's. Er zijn genoeg teenagers die ook
voor andere dingen belangstelling heb
ben". Een derde schrijft: „Na het lezen
van het artikel voelde ik me persoonlijk,
en ik geloof het grootste gedeelte van mijn
leeftijdgenoten, zeer gekwetst".
Het laatste was, we bekennen
het eerlijk, ook wel een beetje de
bedoeling van het artikel van drie
weken geleden, waarin de zaken
misschien wel een beetje te scherp
waren gesteld. Het wis de be
doeling, dat de tieners en twin
tigers zich zouden ergeren en de
uitdaging zouden aannemen. En
dat is dan ook gebeurd. Daarom
doen die boze brieven ons deugd.
Zij zijn evenzovele bewijzen, dat
het met die beweerde passiviteit
van de jongeren wel meevalt
Ad van den Hoed, vierkant,
vriendelijk gezicht, brede kin,
sportief hemd, waagt, voordat wij
hem „onder vuur" nemen, nog een
voorzichtige, hem typerende op
merking: „Zeg, nou moet Ik over
mezelf gaan praten, hè, en dat
vind Ik altijd erg moeilijk. Ik
timmer, wat je noemt niet aan de
weg en daarom als Ik dingen
zeg, die je niet Interessant vindt,
dan laat je die er toch wet uit,
niet?"- Maar Ad van den Hoed
acht zichzelf evenmin Iemand, die
de publiciteit bagatelliseertr „Als
je in de running wilt blijven, heb
je 't nodig'.
Daarom vertelt hQ: „De begon me
voor muziek te interesseren als kind
van zes Jaar, zo'n 29 jaar geleden.
Het eerste instrument, dat ik zon leren
bespelen, was geen klarinet maar een
viool. Het was een ellende, want ik
had het ongeluk een leraar te hebben
zonder één grjjntje pedagogisch in
zicht. Op een dag liep het spaak.
Ik kwam thuis met een stuk uit m'n
viool. „Hoe komt dat?" vroeg m'n va
der. M'n leraar vergat zich weer 's
een keer en wilde me Iets met de
strijkstok nogal hardhandig aan mUn
verstand brengen. Enfin, ik had afge
weerd, mét de viool vand&ar dat
stuk eruit! „Goed", sprak m'n vader,
„géén vioolles meer".
Er gingen een paar (school) Jaren
voorbij. Op m'n elfde Jaar ging lk
piano studeren en dat heb ik vier jaar
volgehouden. Ik richtte een amateur
orkest op waarin een vriend van mij
de altsax speelde. Na een poosje wilde
ik óók zo'n ding hebben, maar Ja.
het was oorlog en dus was er geen sax
te krijgen. Tenslotte werd t een ac
cordeon. Jawelik heb er nooit
een noot op gespeeld! Mijn vader vond
een accordeon weliswaar niet „het ein
de", maardat ik er niet eens op
speeldedat was een complete ramp
voor 'm. Op mijn veertiende jaar kocht
ik dan toch een klarinet. Je weet wel,
zo eentje die met elastiekjes aan el
kaar zat. Ik ging naar het Conser
vatorium in Amsterdam en kreeg er
les van de heer Helmke".
Geen geluid
Ad van den Hoek drinkt zijn
thee leeg met een paar pretogen. „Weet
je wat die zei?" „Jongen", zei die,
„je bent voor my een „geheim" klari
nettist d'r komt niks uit"
Nou, inderdaad, ik blies me een onge
luk, maar wat wil je met al die elas
tiekjesd'r kwam geen geluid
uit! Ik heb d'r wat mee staan wor
stelen. Met de opmerking „je leert
het nooit!" nog in mijn oren na
klinkend kwam ik brullend thuis. M'n
vader nam toen een advies van mijn
leermeester ter harte en schafte toen
een beter instrument voor me aan.
Ik nam vervolgens twee jaar pri-
véles by Bram de Wilde van het
Concertgebouworkest.en ging toen
meteen „het vak" in.",
„In het theaterorkest van de Are
na-bioscoop in Rotterdam beleefde ik
m'n eerste „grote moment". Dat zat
zó. Ik speelde daar op een goede dag
voor het eerst in Nederland het kla
rinetconcert van Artie Shaw. Je weet
wel, zo tussen de plaatjes en de hoofd
film door. Ik kreeg een geweldig ap
plaus, ouvreuses holden het podium
op met bloemen-en-zo en temidden
van al die hulde hoorde ik ze op de
eerste ry fluisten: „Och, kijk hy
huilt kijk nou's, hij staat erby te
huilen!" Ja, zo was het, de tranen
bigelden langs m'n gezicht! Weet
je, op zo'n moment denk je alleen:
„Ik heb „het" bereikt. In feite vind
je je dan ontzaglijk belangryk"
„In 1954 kwam ik by de Skymasters
en het radiowerk terecht. Vele radio
uitzendingen, tournees. Werk genoeg
in Hilversum. Ik speelde by Cascade
van Johnny Ombach, met Harry Moo-
ten en noem maar op".
„Ik moest 3ók eens invallen bij
het KRO-Octei. dat met o.a. de har
piste Rosa Spier kamermuziek-uit-
zendingen verzorgde. Ze waren nog
al zwijgzaam, toen ik kwam repete
ren. Ze dachten minstens, dat Haydn
nu ook wel zou gaan swingen. En
fin, pal na de uitzending Mozart,
Beethoven o.a. zag ik ze met
elkaar fluisteren. Ik kwam er zo's
bij staan en toen zeiden ze: „Mijn
heer van den Hoed, we hebben het
juist over u". „Zo zei ik ,,'t zal
wel niet veel goeds zün hé?" „Nou
.we moeien u eerlijk zeggen, dat we
ons hart vasthielden, maar. wat
is ons dat meegevallen!". Zo zie
je, je doet van alles!"
Eigen kwartet
„De eerste januari 1961 is een be
langrijke datum voor mij. Sinds die
dag zit ik bij het Metropole-Orkest
als 2e alt en klarinet. Soms eerste, als
Cees Verschoor basklarinet speelt".
„Hoe werd je kwartet geboren?" luidt
onze vraag.
„lk werkte met een groepje musici
tal van schnabbels af. Rinus van Ga
len aan de piano, Henk v. d. Molen bas,
Ferde Posthumade Boer drums en ik.
Op een dag, zo omstreeks januari '59
hoorde de directeur van een grammo
foonplatenmaatschappij ons in het
„Casino" in Amsterdam. Het gevolg
was, dat we in mei '59 ons eerste
EPtje opnamen. Met „Poor Butterfly",
weet je wel? En nu hebben we deze
zomer een tweede 45-toerenplaatje ge
maakt". „We spelen de oude, beken
de nummers en we beogen met onze
styl een tweeledig doel: enerzijds is
de muziek prettig om op te dansen,
anderzijds is ze gericht op een luis
terend publiek. Weet je, wat ons voor
naamste wapen is? Enthousiasme! We
doen het alle vier even graag, we heb
ben d'r plezier in".
Eén vraag nog tot slot: Wat prefe
reert Ad van den Hoed, deze muzika
le kameleon: een combo óf een groot
orkest -
In beide speel ik even graag. Om
te hébben geef ik de voorkeur aan een
combo. Ik vind een eigen orkest wél
leuk, maar ochik ben in dat
opzicht geen streber".
Do scherpste reactie kwam van een
student ntt Oegotgeesl „Zelden", so
schrijft hfl, „heb Ik een artikel geleien
waarin so grof werd gegeneraliseerd
ais door de Jongeman wiens zelfge
noegzame kreten u de moeite van het
publiceren waard vond. De hele pro
bleemstelling is volgens mij trouwens
volslagen zinloos. Je kunt niet zeggen
of „de Jeugd van tegenwoordig" (dat
vind ik een afschuwelijke uitdrukking)
meer of minder Idealen of belangstel
ling heeft dan ome (voor) ouders in
hun Jonge Jaren. De Jongeren hebben
andere Interesses» andere idealen. Het
zijn alleen nidt dezelfde als die van
de oude garde» maar dat mag geen
reden zijn om de Jeugd gebrek aan
Idealen en belangstelling te verwaten."
RICKY NELSON
„liever dan politiek
Ook een meisje, twintiger, uit Voor
schoten vindt dat het allemaal nogal
meevalt met de Jeugd van nu. „Ik heb,
zoals u me aanraadde, mijn eigen ken
nissenkring nagegaan. Zeker hebben
wij geen hoogdravende Idealen. Maar
is dat onze eohiuM? Ik vind het ronduit
belachelijk om ze in deze tijd te heb
ben. Je hoeft maar even de interna
tionale politiek te volgen om dit in te
zien. Gelooft u me, de Jongeren zijn
van goeden wille, maar moeten de
ouderen niet het goede voorbeeld ge
ven?" En over het chapiter „belang
stelling" zegt zij: „We luisteren naar
Conny Francis en Elvis Presley, maar
we gaan ook weieens naar een concert.
Alles op zijn tijd."
„Moet ledereen met bet ideaal dat
hij heeft te koop lopen?" aldus een
17-Jarige Leiden aar. En hij vervolgt:
„Nee!! Myne heren, wjj teenagers
denken anders en voelen anders dan
volwassenen. U zult nu wel verzuch
ten: „Daar heb je het oude liedje weer
van die onbegrepen jeugd." De politiek
met Willy Brandt, Mollet en Gromiko
Interesseert missschien velen van ons
niet. Maar is dat wel iets waarvoor
wij ons moeten interesseren? Kunnen
wij later als volwassenen ons niet ge
noeg met de politiek bezighouden? Als
wij zover zijn, ls de politiek net als de
mode zoveel veranderd, dat wij aan
de tegenwoordige toestanden al niet
meer denken."
En om deze Jonge Leidenaar nog
even aan het woord te laten: „Ik ge
loof dat die jeugd van tegenwoordig
helemaal niet zo ls als de jongeman
van het „klaaglied" het zich voorstelt.
De punten die hü naar voren haalt om
de Jeugd van tegenwoordig in zo'n
slecht mogelijk daglicht te stellen, vind
ik zeer ongegrond en geen voorbeel
den."
Een 20-jarige stadgenoot van hem
merkt geërgerd op: „Over welke jeugd
schrijft u? Denkt u heus, dat we nog
nooit van Willy Brandt en Gromiko
gehoord hebben? Er zijn veel Jongeren
die alleen maar belangstelling voor
bromfietsen en Juke-boxes hebben.
Maar er zijn genoeg jongeren, die voor
andere dingen, de politiek b.v., belang
stelling hebben."
Een onderwijzeres (leeftijd ons on
bekend) uit Lelden schrijft: „Het is
onmogelijk de Jeugd van Europa geest*
driftig te maken voor een gemeen*
schappelijk Ideaal. Want die jeugd is
te verschillend opgevoed. Alle Jonge*
mensen hebben van huis iets meege*
kregen: een politieke richting, een
godsdienst of, uit protest, een nihilisti
sche levenshouding. En bij geen van
deze groepen staat verdraagzaamheid
als eerste op het lijstje. Ook geen ge
meenschappelijk ideaaL Nee, de eigen
idealen gaan voor. Hoe zouden al die ao
verschillend georiënteerde jongeren
eenzelfde ideaal moeten hebben? Dal
zou alleen kunnen, als zij allemaal in
dezelfde geest werden opgevoed. Maar
al ontbreekt dit gemeenschappelijk
ideaal, pessimistisch ben ik over de
jeugd van tegenwoordig beslist niet.
Misschien zijn ze niet zo idealistisch
als hun ouders Indertijd waren, maar
misschien zijn ze ook wel reëler."
„Mag ik alsjeblieft naar Ricky Nel
son luisteren?" vraagt een jongeman
uit Nieuwkoop. „Ik hoor hem lieve»
dan al die mensen die zoveel van poli
tiek weten. Ik zeg het eerlyk, ik weet
niets van politiek. Grote idealen heb ik
niet. Ik wil alleen maar, zoal9 u zegt»
goed verdienen en kleine genoegens
hebben. En als alle mensen dat wilden
en niet aan politiek deden, dan zag de
wereld er veel beter uit".
Steeds meer fouten
Van "Wheels", Billy Vaughans suc
cesnummer, hoopt men volgende
maand in Duitsland de miljoenste
plaat te verkppen.
Er is weer eens een onderzoek in
gesteld naar de jeugd. Een zekere
prof. dr. Wilhelm Arnold uit Wiirz-
burg heeft zich met de.Duitse jon
geren beziggehouden en hen getest
op denkvermogen en technische be
kwaamheid. Hij heeft dat dertig
jaar volgehouden en doet nu den
volke kond van de resultaten. Het
komt er op neer, dat de Duitse
jeugd van nu logisch minder en
technisch meer begaafd is dan die
van vroeger.
Hoor wat prof. Arnold zegt: „De
achteruitgang van het denkvermogen
is ongetwijfeld toe te schrijven aan
het steeds groter wordende aantal
beeldverhalen in tijdschriften en
kranten, de film en de televisie. Deze
hebben de belangstelling voor het ge
schreven en gesproken woord verdron
gen. De gemiddelde opgroeiende mens
wordt er gewoon toe gedwongen min
der te denken en in plaats daarvan de
eenvoudige weg van het kyken te kie
zen".
„De middelmatig en de minder be-
sor: „De jonge mensen van nu doen
te denken: bij de begaafden valt dit
effect weg. De denkende laag van de
bevolking is de massa meer vooruit
dan ooit het geval is geweest in tegen
stelling tot het oude ideaal van de
volksopvoeders om de afstand kleiner
te doen worden."
Over de techniek meent de profes
sor: de jonge mensen van nu doen
lichtere werk-^aamheden v:el beter dan
zwaardere. Zy voeren bijvoorbeeld me
chanische werkzaamheden beter uit
dan rationeel denkwerk, "ij willen snel.
maar eenvoudig handelen, een over
denken van een situatie ligt hun min
der goed",
Daarbij komt. dat technische zaken
meer de belangstelling van de huidige
Jeugd, speciaal van de jongens, heb
ben. Montage-tests worden tegenwoor
dig veel sneller uitgewerkt dan vroe
ger. Constructie-tests worden echter
een vierde maal zo goed uitgevoerd als
tien jaar geleden. Het sneller werken
gebeurt minder nauwkeurig. Het aan
tal fouten neemt toe. De grote massa
streeft niet naar iets „hogers", maar
wil alles gemakkelijk kunnen doen.
Reeds vroeger hebben fabriektests
uitgewezen, dat de vaak bekritiseerde
mechanisatie van het werk (steeds de
zelfde handbeweging maken) de mas
sa helemaal niet ongelukkig maakt. In
tegendeel, zij zou het nog gemakkelij
ker willen hebben. Uit de onderzoekin
gen blykt voorts, dat het verschil in
prestaties tussen de jeugd uit dp stad
en die van het platteland steeds klei
ner wordt.
Erfelijk
Bij een onderzoek naar sociaal mi
lieu bleek de vaak geuite bewering, dat
de begaafdheid in alle standen dezelfde
is. niet bewaarheid te worden.
Begaafdheid is grotendeels erfelijk. De
kinderen uit het betere milieu zijn vol
gens prof. Arnold en een andere on
derzoeker, K. V. Muller, niet begaaf
der door hun opvoeding, maar omdat
ze grotendeels afstammen van ouders,
die door hun beroep sedert generaties
strenger geselecteerd zyn dan bijvoor
beeld ouders uit arbeidersklasse.
Prof. Arnold heeft zijn onderzoek
verricht volgens een natuurweten
schappelijke methode, waarmee hy
probeerde te ontdekken, welke moge
lijkheden in de tegenwoordige jonge-
rer braak liggen. Er is nl. en steeds
groter wordend tekort aan technisch
en wetenschappelijk gevormde jonge
mensen en wat heeft men aan de vele
opleidingsmogelijkheden als er niet ge
noeg kandidaten zün?
Dr-ze moderne kleding voor de
jonge huisvrouw is getoond op
een modeshow in de Duitse stad
I rankfort. In geval van onver
wacht bezoek kan het schortje
worden afgedaan en ziet de huis
vrouw er vlot en gezellig uit in
nauwsluitende pantalon en een
wille trui, uit perion vervaardigd.
