District Rijnland van N.P.V. neemt
nieuw hoofdkwartier in gebruik
Geschenk van Cleopatra
DS. H. P. FORTGENS overleden
Kerkelijk Leven
BELANDDE IN LONDEN
Tweede blad no. 30484
vrees zin heeft. Ook hier laat zich weer
die onzelfstandigheid gelden. Men laat
zich troosten door de voorstellingen van
een hiernamaals, zoals die in de beken
de film „De gTazige weiden" worden ge
schilderd. Die film is te veel opgevat
als een grapje, te weinig als een persifla
ge van de gangbare denkbeelden. Is dit
onze toekomst? Is er niets te zeggen om
trent het diepste van ons wezen, het Zelf,
dat, hoe gebrekkig ook, zich in het aard
se leven doet gelden? Zeker is er dat. De
Bhagavad-Gita voegt aan de aange
haalde uitspraak onmiddellijk toe: maar
hergeboorte is beschoren aan alle we
zens". Dit is kortweg het leerstuk van
Reincarnatie der Theosophie. Wij leven
niet éénmaal, maar vele malen. Dit is
onvermijdelijk. Nadat als eindpunt van
evolutie naar de vorm in de loop van
lange tijden de menselijke vorm
is voortgebracht, begint zich in de mens
een nieuwe vorm van evolutie te ont
plooien. De rtrenselijke vorm wordt be
zield en deze ziel heeft een lange wor
dingsgang vóór zich, aleer zij haar we
zen volledig ontplooien kan, daarmee
één wordend met het Goddelijke cen
trum, vanwaar zij is uitgegaan. Voor die
weg is één mensenleven veel te kort. Wij
weten allen hoe weinig innerlijke groei
als regel in één leven plaats heeft. In
harmonie met de universele wet van
kringlopen gaat de ziel bij de dood een
periode van rust, bezinning en assimila
tie in, om als dit laatste proces is vol
trokken, weer naar de aarde terug te
keren om haar pelgrimstocht voort te
zetten. Daarom wordt de mens wel eens
de eeuwige pelgrim genoemd. Voor wie
dit regelmatig komen en gaan een be
zonken overtuiging is geworden, verliest
de dood zyn verschrikking. Vandaar de
paradoxale uitspraak, dat de dood als
een vriend komt. Voor onze toekomst is
het dus nodig, dat wij niet éénmaal,
KARVEYE
e/'&Sïü/ol
Eer» nobele sherry. Vanouds in
Engeland geprefereerd door
kenners, wier sublieme smaak
hen als vanzelf Harveys doet
schenken.
Bristol Cream
en andere
"from very dry
to very sweet"
Import
GEBR. STEUR N V
maar ontelbare levens leiden. Het Leer
stuk der Reincarnatie doet ons besef
fen, dat wij boven onze beperkingen uit
kunnen komen en door eigen kracht
onze ontplooiing in de hand kunnen ne
men zonder daarbij af te hangen van
een buiten ons staand wezen of macht.
De mens is zijn eigen heiland en rein
carnatie is het evangelie van verant
woordelijkheid en gerechtvaardigde
hoop.
Onze stadgenoot, de heer A. J, de
Wolf. is aan de Techn. Hogeschool te
Delft, geslaagd voor het prop. examen
voor werktuigkundig ingenieur.
Zoekt U een GOED ANKER
HORLOGE voor f30.— en f40.— of
het allerbeste van f200.- en f300.-
v. d. WATER, Haarlemmerstr. 207,
heeft het. Grote keuze in alle
prijzen en merken.
oktober 1961
Geünieerde Loge van
Theosophen
LEVEN WIJ MAAR EENMAAL?
Het onderwerp op de bijeenkomst van
22 oktober was: „Leven wij maar één
maal?' 'Onze tijd is gekenmerkt door
verward en onzelfstandig denken. Radio
en televisie verslappen en belemmeren
's mensen kostelijke gave van het ver
mogen van eigen meningsvorming. Wel
heel duidelijk doet zich dit gelden bij
bovenstaande vraag, die, zoals zal blij
ken zo uiterst belangrijk is: vooral zede
lijk. De vraag komt nauwelijks op. De
massa's van het Westen hoog en laag
berusten zonder meer in de gedachte,
dat ieder leven op de een of andere ge
heimzinnige wijze begint. Dit is het be
gin der onzelfstandigheid, die op een of
andere wijze dogmatisch belicht wordt.
Daaraan wordt dan toegevoegd, dat door
een overigens bovennatuurlijk wonder
dit leven, na eindig begonnen te zijn,
voor eeuwig zal voortduren; iets wat zo
wel een ondenkbaarheid voor de rede als
afstotend voor ons gevoel van geschikt
heid is. Wie van ons zou voor eeuwig ge
koppeld willen blijven aan zijn tegen
woordige verschijningsvorm lichame
lijk of naar inborst? Tussen die eindig
heid hier op aarde en het oneindige
leven hierna speelt zich de grote over
gang de dood als onvermijdelijk
af. Zo zegt de Bhagavad Gita dan ook,
dat de dood voor alle dingen vaststaat,
die geboren worden. Die onvermijdelijk
heid komt in het kinderleven nog niet
op; de ouderen geven er zich geen
rekenschap van of kijken haar weg. Al
leen op latere leeftijd begint dikwijls
in verband met lichamelijk lijden de
vraag, hoe het einde zal komen vorm
oan te nemen en ontstaat veelal angst
voor de dood. De vraag is nu, of deze
Na maanden van breken en bouwen heeft het district Rijnland van de Neder
landse Padvinders weer een districtshoofdkwartier, ondergebracht in het pand
Eerste Binnenvestgracht 2. Toen men aan deze restauratie moest beginnen
het perceel was eertijds als laboratorium van het toen nog in deze omgeving
gevestigde Acad. Ziekenhuis in gebruik heeft het heel wat hoofdbrekens gekost
om hier een bewoonbaar en doelmatig hoofdkwartier van te maken. Maar onder
leiding van „architect"-oubaas Beekes en met medewerking va nde Rijksgebouwen
dienst en vele vrijwillige krachten is het gelukt. Zaterdagmiddag heeft de districts
leiding, in tegenwoordigheid van vele genodigden uit de padvinderswereld, dit
nieuwe hoofdkwartier officieel in gebruik genomen.
fraai houtsnijwerk uitgevoerde ruiter-te-
paard aan, waarin de ridderlijkheid en
de ruiterlijkheid zijn gesymboliseerd.
De hoofdcommissaris voor Nederland
van de N.P.V., de heer J. Volckmaers,
die eveneens uitweidde over de betekenis
van een clubhuis voor de troep en een
hoofdkwartier voor een district, bracht
hulde aan oubaas Beekes en „zijn man
nen". De opening van dit kwartier zet de
kroon op uw werk in en voor de padvin
derij, aldus de hoofdcommissaris, die
hierna een ets aanbood.
Een lange rij van sprekers bood ver
volgens gelukwensen en geschenken aan.
Wij noemen oubaas L. Questroo, voorzit
ter van de plaatselijke commissie, ere-
Gouden Jacobsstaf
voor W. A. Kosten
Na het hijsen van de vlag heeft de
ere-commissaris van het district, prof.
dr. P. A. H. de Boer, het gebouw ge
opend. In een korte toespraak wees prof.
De Boer erop, dat vanuit dit kwartier
vele activiteiten zullen worden ontwik
keld. Vanuit dit centrum zwerft men
naar buiten om jonge mensen het con
tact met de natuur niet te doen verlie
zen. Voorts schonk spreker aandacht aan
de grote betekenis van de padvinderij,
t.w. de karaktervorming. Men zoekt de j
medemens op en is bereid tot dienen.
Prof. dr. De Boer, die veel waardering
had voor de inrichting van het hoofd
kwartier, waarin ook de scout-shop is
ondergebracht, bood het district een in
Molenaar-machinist
vaak te laag betaald
„Nog te veel molenaarsmachinisten
ontvangen een te laag salaris voor het
zeer verantwoordelijke werk, dat zy ver
richten en waarvoor zy vaak dag en
nacht aan één stuk in touw zijn", aldus
de afdelingsvoorzitter, de heer VV. P.
Huisman, in zijn openingswoord van de
algemene ledenvergadering, die de bond
van Ambtenaren by de Waterschappen
in Nederland, afdeling Zuid-Holland,
zaterdagmiddag in de bovenzaal van
café-restaurant „De Doelen" heeft ge
houden.
Hij wees daarbij nog eens met nadruk
op het feit. dat dit salaris wordt vast
gesteld door de stemgerechtigde ingelan
den en de molenaar-machinist geen en
kel recht van beroep heeft. Nu vele ge
malen elektrisch worden gedreven be
staat er bij vele polderbesturen de nei
ging tot onderschatting van de taak,
waarvoor de molenaar-machinist gesteld
wordt, waarbij vaak uit het oog wordt
verloren, dat een elektrisch gemaal
voornamelijk 's nachts maalt, hetgeen
dus juist een verzwaring van taak door
nachtarbeid met zich meebrengt. Met
verwijzing naar de manier waarop het
salaris wordt vastgesteld, de minimale
pensioengerechtigde leeftijd, de onmo
gelijkheid van een 5-daagse werkweek
en het ontbreken van enig recht op be
roep, stelde spreker nog eens nadrukke
lijk vast. dat de plichten en de rechten
van de machinist-molenaar in dienst
bij de waterschappen in geen enkele re
delijke verhouding tot elkaar staan. In
zijn welkomstwoord, richtte de voorzit
ter zich in het bijzonder tot de heer B.
Zellenrath, lid van het Ambtenarencen-
trum.
De heer Zellenrath gaf een overzicht
van de moderne loonmethodieken. zoals
deze in 1958 t.a.v. de rijkwerklieden van
kracht zijn geworden. Volgens een be
paalde methodiek zou ook de juiste
waarderingsfactor c.q. het bijna zuivere
functieloon van een molenaar-machinist
kunnen worden vastgesteld, en elke wil
lekeur worden uitgesloten. Vooralsnog
rijst de vraag of de polderbesturen deze
methode willen aanvaarden. Na een le
vendige discussie over dit onderwerp
werd besloten om aan de hand van een
uitvoerige werkomschrij ving tot een zo
zuiver mogelijke methodiek te komen en
deze aan de polderbesturen voor te leg
gen.
districtscommissaris Chr. Stokhuyzen
uit Rotterdam, hopman Duindam van de
Kath. Verkenners, schipper De Best,
voorzitter van de plaatselijke commissie
te Oegstgeest, oubaas J. J. Buitendijk
van het district Den Haag, oubaas M. v.
d. Voet, voorzitter van de Broederschap
van oud-padvinders, oubaas A. de Groot
van de afdeling Voorschoten, hopman
Van Houten van de afd. Lisse, hopman
Arntshorst van het district Amsterdam,
schipper Locher namens de Jan van
Galengroep, hopman Pool van het dis
trict Haarlem en als laatste spreker, de
heer B. van Ingen Schenau, die namens
Jaap Donkers een op leer aangebrachte
padvinderswet aanbood.
De districtscommissaris, oubaas Beekes,
die na zoveel welgemeende toespraken,
ook zelf het woord verkreeg, richtte zich
in zyn dankwoord in het bijzonder tot
het „leger der naamlozen", dat in de af
gelopen maanden zo druk aan het bre
ken, timmeren, schilderen, metselen en
inrichten is geweest. Dankzij deze in
spanning en de medewerking van de
Rijksgebouwendienst kon men tot zulk
een prachtig resultaat komen.
Oubaas Beekes, die ook zeer dankbaar
was voor de deze, middag aangeboden
geschenken, bracht in herinnering dat
het district eind vorig jaar aanzegging
kreeg om het voormalige hoofdkwartier
aan de Hooglandse Kerkgracht met in
gang van 1 januari 1961 te ontruimen.
De Rijksgebouwendienst, die ons deze
mededeling deed toekomen, zorgde ech
ter ook voor een nieuw onderkomen en
daarvoor zijn wij deze dienst, aldus
oubaas Beekes, zeer erkentelijk.
Gouden Jacobsstaf
Aan het einde van zyn toespraak deel
de de D.C. mee, dat de N.P.V. besloten
had om de gouden Jacobsstaf toe te ken
nen aan onze stadgenoot, de heer W. A.
Kosten, zulks op grond van het zeer ver
dienstelijke werk, dat de heer Kosten
gedurende een groot aantal jaren voor
de N.P.V. verricht.
Het echtpaar Lepelaar, dat de scout
shop beheert, ontving deze middag het
dankbaarheidsinsigne van de N.P.V.
Diende ruim dertig jaar hervormde
gemeente van Voorschoten
NED. HERV. KERK
Bedankt voor Huizen (N.-H.) (wijkgem.
E) A. van Brummelen te Schoonrewoerd.
OEREF. KERKEN (Vrijgemaakt)
Beroepen te Sneek M. van der Wel,
kand. te Holten te Kampen als tweede
missionaire predikant voor Zuid-Afrlka
M. R. van den Berg te Maastricht, die dit
beroep ook aannam. Aangenomen naar
Hoogvliet A. Veefkind te Winschoten. Be
dankt voor Brampton (Can. Ref. Church)
J. M. Goedhart te Niezljl-Kommerzijl.
CHR. GEREF. KERKEN
Beroepen te Leeuwarden (tweede pred -
laats) P. N. Rlbbers te Noordsche Schut,
edankt voor Apeldoorn-Zuid A. W.
Drechsler te Vllsslngen.
In de nacht van zaterdag op zondag
is in het Diaconessenhuis te Rotterdam,
waar hij sinds enige maanden verpleegd
werd, in de ouderdom van 77 jaar over
leden ds. H. P. Fortgens, emeritus pre
dikant van de hervormde gemeente van
Voorschoten.
Ds. Fortgens die in Voorschoten, welke
gemeente hij dertig jaar als predikant
diende, en ook in de Classes Leiden der
Ned. Herv. Kerk, een bekende en be
minde figuur was, werd 19 september
1884 te Hazerswoude, waar zijn vader
schoolhoofd was, geboren. Na zijn studie
aan de Leidse Universiteit te hebben
voltooid, aanvaardde hij op 11 augustus
1912 in zijn eerste gemeente Nieuwpoort
het predikambt in de Ned. Herv. Kerk.
In 1915 verwisselde ds. Fortgens deze
gemeente met die van Lage Zwaluwe.
In Voorschoten, een gemeente waar
ds. Fortgens zich niet alleen op kerkelijk
terrein, doch ook vooral in de sector van
het onderwijs heeft bewogen, deed hij
op 8 oktober 1922 zijn intrede, na vooraf
bevestigd te zijn door zijn zwager, thans
wijlen ds. D. A. van den Bosch uit Den
Haag.
In de loop der jaren heeft ds. Fort
gens vele bestuursfuncties vervuld en
zitting gehad in tal van colleges. Zo
was hij vele jaren eerst scriba en later
queastor van de Classes Leiden, in welke
kring hij een vertrouwenspositie innam.
Voorts was ds. Fortgens vele jaren lid
van het hoofdbestuur van de Ned. Zen
dingsvereniging en bekleedde hij in de
gemeente Voorschoten vele functies. Zo
was hij o.a. meer dan 25 jaar voorzitter
van Onderling Hulpbetoon; voorzitter
van de Protestantse Wijkverpleging „Het
Opgericht 1 maart I860 Maandag 23
Na een moeizame reis, nu 80 jaar geleden
Het is een enorm stuk steen op het Victoria Embankment in Londen en de
meeste toeristen schenken er al even weinig aandacht aan als de meeste Lon-
denaars. Welhaast niemand weet namelijk, dat de naald van Cleopatra verbon
den is met een drama van de zee, dat de moeite van 't vermelden wel waard is.
Cleopatra's naald bestaat uit één enkel stuk sijeniet, oorspronkelijk rozerood van
kleur, in de loop der jaren zwart geworden. De hoogte van de obelisk bedraagt
ruim twintig meter en het gewicht honderdnegentig ton. Cleopatra liet deze
obelisk in de groeve van Syene vervaardigen als geschenk voor Actavianus, die
later keizer Augustus werd. Augustus kreeg echter nooit de kans om zyn
cadeautje mee naar huis te nemen, want de zeelieden, die toch al heel wat grote
stukken versjouwd hadden, zagen geen kans Cleopatra's naald aan boord te
nemen en de obelisk bleef in het zand van Aiexandrië liggen.
Ds. H. P. Fortgens
in zijn studeervertrek.
Groene Kruis"; penningmeester van het
Gezondheidscentrum, waarin Groene
Kruis en Wit-Gele samenwerken en
voorzitter van de Hervormde schoolver
eniging. Vooral het christelijk onderwijs
had de liefde van zijn hart en toen dan
ook in 1951 een nieuwe school in gebruik
kon worden genomen, werd daaraan de
naam ds. Fortgensschool gegeven.
Een groot aandeel heeft de Voorscho-
tense pastor ook gehad in de totstand
koming van het gebouw voor Chr. Be
langen aan de Wijngaardenlaan.
Na ruim veertig dienstjaren werd in
1952 aan ds. Fortgens eervol emeritaat
verleend. Op 28 september van dat jaar
nam hy in een zeer druk bezochte dienst
als predikant afscheid van Voorschoten,
waarby gesproken werd over Joh. 14: 6
„Ik ben de weg, de waarheid en het
leven".
Ook na zyn emeritaat is ds. Fortgens,
wiens verdiensten indertyd werden on
derscheiden met zijn benoeming tot
Ridder in de Orde van Oranje Nassau,
in Voorschoten blijven wonen. Een ge
meente welke hy zo hartelijk lief had en
die ook wederkerig grote sympathie
koesterde voor haar trouwe voorganger
en diens pastorale en sociale arbeid.
De teraardebestelling van het stoffelyk
overschot vindt a.s. donderdagmiddag om
twee uur plaats.
In 1801 kocht Sir Ralph Abercrom-
bie het stuk steen, doch hij zag even
min kans het te vervoeren, ondanks
herhaalde aandrang van de Khedive
van Egypte, die wilde weten, wanneer
de Engelsen hun nieuw verworven be
zit van zijn strand weghaalden. Tach
tig jaar later lag Cleopatra's naald
daar nog altijd onberoerd in het zand.
Er waren steeds mensen, die zich
met het probleem bezig hielden. Tal
van voorstellen werden gedaan. Een
hield in het graven van een kanaal
in het strand tot de plaats waar de
naald lag. Die dan bevestigd moest
worden aan stapels timmerhout e<i zou
gaan drijven. Men kan zich voorstellen
hoeveel hout nodig zou zijn om die
honderdnegentig ton steen omhoog te
brengen
De Romeinen en Phoeniciers hadden
de obelisken vervoerd door ze in de
kiel van hun grootste schepen te schui
ven. In enkele gevallen waren er hele
schepen omheen gebouwd. De moeilijk
heid was het opheffen en verschuiven
van de obelisk; in Ceasars tyd met*
zijn vele slaven geen probleem, doch in
de negentiende eeuw welhaast onover
komelijk. In 1878 meldde zich James
Erasmus Wilson, die bereid was alle
kosten te betalen voor het vervoer van
Cleopatra's naald naar Londen en die
ook connecties had met twee inge
nieurs, de gebroeders Dixon, die het
plan koesterden een cilindervormig sta
len vaartuig rond de obelisk te uouwen
om deze zo in sleep te kunnen vei voe
ren. Het was een voortreffelijk idee
en men vroeg zien alleen maar af,
waarom een ander aaar niet eerder op
was gekomen.
Treurspel in de nacht
De stalen huls ïond de naald was
dertig meter lang en vijf meter door
snede. Binnenin waren negen dwars
schotten voor versterking en om de
obelisk op haar plaats te houden. Dank
zij de ronde vorm kon men de obelisk
in zijn stalen huis rollen en nadat
men zorgvuldig onderzocht had of het
geheel waterdicht was, werd de „Cleo
patra" te water gelaten. Bovenop wer
den een dekhuis met hutten gebouwd
en een stormdek van voor tot achter.
Er was een mast en een roer en het
geval had 270 ton waterverplaatsing.
Met acht Maltheser matrozen erder
kapitein Carter aan boord verliet de
„Cleopatra" het strand van Aiexandrië
in september i877, in sleep by een
vrachtboot.
Van de eerste mijlen af bleek ai,
dat de Cleopatra van de gebroeders
Dixon een kwaadaardig vaartuig was.
kapitein Booth van de slepende vracht
boot „Olga" keek cr met verbystering
naar hoe zijn sleep heen en weer rolde.
Het slepen moest uitermate zorgvuldig
geschieden, omdat anders de hele sleep
om de lengteas dreigde te gaan rol
len. Gelukkig was het weer rustig en
de zee volkomen glad, zodat men
zonder moeilijkheden de Straat van
Gibraltar bereikte.
Nauwelijks echter had de sleep Kaap
St. Vincent gerond of het weer veran
derde. Half oktober ontmoette men
bij Kaap Finisterre zware stormen. In
de Golf van Biscaye was de duivel los
en het rollen van de „Cleopatra" werd
ondraaglijk. De vorm van de obelisk
zelf was de schuld van de slechte
gewichtsverdeling en daardoor kwam
de hele reis in ernstig gevaar. Kapi
tein Carter nam het enige mogelijke
besluit: hij liet de sleep gestopt l'ggen
en trachtte met de „Olga" de Cleopa
tra" te beschermen. De „Cleopatra"
was overigens even gevaarlijk als een
gewonde walvis. Het vaartuig stampte
en trilde en leverde groot gevaar op
voor de „Olga" die een botsing beslist
niet zou hebben overleefd. Plotseling
voelde men aa-n boord van de „Cleopa
tra", dat de ballast verschoof en even
later lag het vaartuig op de zijde in
het wilde water, een groeiende ne'ging
vertonend om contact- met de .Olga"
te zoeken, iets waar niemand aan boord
op gesteld was.
Ondertussen hoopte kapitein Carter
zijn schip rechtop te kunnen krygen
door het dekhuis en de mast weg te
hakken. Het was een zwaar werx en
het gaf niets. Zo begon het treurspel
in de nacht
Op zoek naar een naald
Met meer dan zestig graden slagzy
lag de „Cleopatra" op haar zyde
en kapitein Booth stuurde een boot met
zes man van de „Olga" om Carter
en zijn bemanning af te halen. De
boot bereikte de drijvende hulk
met de obelisk, maar net op het kritie
ke ogenblik sloeg een geweldige zee
over en noch van de inzittenden, r.och
van de boot werd ooit meer iets gezien.
Intussen was het donker geworden en
Na negentien eeuwen op het
strand van Alexandrie te hebben
gelegen, werd Cleopatra s naald
(een geschenk van Cleopatra aan
Octavianus) die zijn cadeautje
nooit heeft kunnen meenemen) in
een speciaal vervaardigd stalen
omhulsel over zee naar Engeland
vervoerd.
onmogelijk de mannen van de .Cleo
patra" af te halen. De volgende och
tend was de toestand zeer ernstig en
besloot kapitein Booth nog een po
ging te wagen.
Hij liet een Manillakabel vieren,
die aan boord van Je „Cieopatra" werd
opgevangen. Langs die kabel werd
een lege sloep van de „Olga" gevierd
en op een of andere manier slaagde
kapitein Carter erin zijn mannen aan
boord van die sloep te krygen. Zij
werden allen gered, maar omdat de
„Cieopatra" opnieuw dreigde de „Olga"
te rammen, besloot kapitein Booth de
kabel te laten slippen. Zo verdween
tenslotte het doel van de hele reis in
de groenschuimende verten van de
Golf van Biscaye
Toen de zee wat kalmer werd, ging
de „Olga" op zoek naar de verdwe
nen naald, maar natuurlijk tevergeefs.
De naald was namelijk al lang op
weg naar Valencia in sleep van het
Britse vrachtscnip ,Fitzmaunce velks
kapitein de „Cieopatrahad ontmoet
en geborgen. In de haven van Ferrol
werd de .Cieopatra" hersteld en op
nieuw uitgerust.
Vanuit Londen werd de radarsleep
boot „Anglia" gestuurd, die de geredde
obelisk ivo januari kwant ophalen. Het
was geen gemakkelyke sleepreis, de
„Cieopatra" was onhandelbaarder dan
ooit en liet zien bijna niet sturen.
Het vaartuig maakte een zigzag koers
achter de „Anglia" aan, zodat de sleep
boot voortdurend het vlaggesein moest
geven „blyf uit. de buurt, onhandelbare
sleep". De Britse warme maakte ruim
baan in het Kanaal en de Lonaense
havenpolitie liet het verkeer naar Lon
den stil leggen toen de sleep de ivier
opkwam. Duizenden mensen sicmden
te kyken, toen het vreemde geval
aan de Theemsoever meerde.
Nu staat Cleopatra's naald daar al
tachtig jaar. Uit het voetstuk zijn wat
splinters geslagen door bommen uit
twee wereldoorlogen, maar zelfs dat
kan slechts weinig mensen ertoe bren
gen om een nadere blik te werpen op
de Naald van Cleopatra, die met zo
veel moeite en offers van Aiexandrië
naar Londen werd gebracht.
