Wilskrachtig Oranjeteam
dwong Hongaren draw af
Veldhoen
uitblinker
NEDERLANDSE SPELERS ZATEN
OPGEWEKT IN DE CRAPAUDS
Nederland leidde met 2-0 en 3-2
Voetbalprestige stond op spel
Eenheid
Spanning
UVS verslaat
EDO met 2-0
Opgericht 1 maart 1860
Maandag 23 oktober 1961
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiniiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiii
Baro "ti„uitslag
is goed
„De uitslag is goed", zei Lajos Ba-
roti, de Hongaarse bondscoach. „Het
Nederlandse team heeft me verrast,
zeker nu Moulijn en Bouwmeester
er niet bij waren. De ploeg speelde
veel beter en veel enthousiaster dan
in april in Rotterdam. Het was een
elftal zonder werkelijk zwakke plek-
I ken met enkele spelers van bijzon
der formaat. Bij ons gaat het mo
menteel niet allemaal zoals we wen
sen. Er zijn wat spelers uit vorm en
dat heeft zich vandaag gewroken".
IIIIIIIIIIIIIIIHIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIilllllllliiiiiiiiin
doende was voor weer een voorsprong.
Tien minuten na de rust leverde Bos-
selaar een perfecte diepte-pass af,
waarop Groot kon lopen en met groot
vertrouwen in eigen capaciteiten schoof
deze het leer met de linker voet schuin
in de uiterste rechterhoek, waar de gro-
I te Grosics het in de laatste plaats had
verwacht. Men hoorde de Nederlandse
formatie als het ware denken: „En nu
nog een schepje er boven op, en zie
dan maar eens de twee goals te ma-
j ken die nodig zijn voor jullie overwin
ning".
(Van onze speciale verslaggever)
„Och, was war das in Rotterdam damals doch anders". Onze collega van een van de
grote Hongaarse sportbladen, doelend op de 03 van Rotterdam in het voorjaar, zette
er een mistroostig gezicht bij. En wij konden wel een beetje meevoelen met hem en de
30.000 andere Hongaren in het immense NEP-stadion in Boedapest, waar Nederland
zo'n fraaie 33 score had bevochten op het Hongaarse elftal dat als zekere overwin
naar was beschouwd.
Ja, in Rotterdam was het inderdaad allemaal anders geweest. Mooier voetbal, een
kwalitatief hoger peil en wat al niet meer. Maar in Rotterdam was de nationale formatie
volslagen kansloos, terwijl het gisteren een haartje heeft gescheeld, of Lajos Baroti's for
matie was met een nederlaag in de catatomben teruggekeerd..
Subliem
Een gelijkspel tegen de Hongaren.... men moet er niet licht over denken.
Toegegeven, Hongarije was al zeker van een plaats in de eindronde van het
toernooi om het wereldkampioenschap in Chili en behoefde alleen maar te beves
tigen dat het die poule-zege verdiende, maar daarnaast stond er voor de Hongaren
toch een niet gering voetbalprestige op het spel. Spelend als in Rotterdam zou
de zege wel weer tot stand komen wellicht nog gemakkelijker omdat in eigen
omgeving voor eigen geestdriftig publiek werd gespeeld. Maar het oranje-team
was „anders" dan in Rotterdam.
Ook bij de Nederlandse spelers was
tevoren weinig hoop op een redelijk re
sultaat. Het was duidelijk dat men zich
na alle tegenslagen vertrouwd had ge
maakt met de gedachte dat het wel een
nederlaag zou worden, maar dat men
altijd nog hoop had op een redelijk-na
delige score. Maar de goede team-geest
en het ijzeren vertrouwen dat er met
inzet van alle krachten iets goeds weg
te slepen zou zijn, hebben geen kleine
nederlaag maar zelfs een dikwerf ver
diend gelijkspel tot resultaat gehad. Een
gelijkspel, dat Nederland zeer zeker
weer wat meer kans geeft op inter
landwedstrijden tegen ploegen die hoog
genoteerd staan op de internationale
voetbalmarkt. En zulke wedstrijden
kunnen het Nederlandse voetbal alleen
maar goed doen.
Men kon het al in de Hongaarse pers
bespeuren: Nederland is ongetwijfeld
zwakker, maar geldt als een onbereken
baar tegenstander. Hongarije's coach
Lajos Baroti moet dat ook gedacht
hebben en leek dezelfde tactiek uitge
stippeld te hebben als destijds in Rot
terdam: rustig laten komen gedurende
het eerste kwartier, het „heilig vuur"
doven en dan toeslaan.
Dat lukte in Rotterdam maar in Boe
dapest niet. In Rotterdam bleef het de
eerste periode namelijk netjes nul-nul,
maar gisteren kreeg men tot twee keer
toe een morele opdoffer, omdat binnen
het kwartier Van der Linden met twee
welgerichte schoten voor een 20 score
had gezorgd. In d e zevende minuut
kreeg hij de gelegenheid de bal rustig
een tiental meters op te brengen en
toen diagonaal in te schieten (niemand
dacht er ook maar aan hem aan te
vallen) en zeven minuten verder stuur
de hij met een zeer snelle schijnbewe
ging twee verdedigers de verkeerde kant
op en weer betekende zijn inzet een
treffer. Hongarije's tactiek was hard op
weg een stevige mislukking te worden
Fluitconcert
Nu bemoeit het Hongaarse publiek
zich direct en zeer terdege met een
dergelijke gang van zaken. Na een oor
verdovend fluitconcert was men even
wel ook bereid de eigen formatie met
een orkaan van toejuichingen tot gro
ter daden aan te zetten. En die daden
kwamen met zo'n snelheid, dat het
handjevol Nederlanders de eigen goals
nog niet eens had verwerkt, toen het
al weer gelijk was. Eerst in de 19-de
minuut Monosori met een kalm roller -
tje in een leeg doel bij een felle
scrimmage was Pieters Graafland uit
zijn doel gekomen en daarna, Göröcs
in de 24 ste minuut met een dreunend-
harde inzet, die mogelijk was gewor
den door een heel slim voor het doel
gekopte bal van rechtsbuiten Sandor.
En op dat moment waren er redenen
te over om aan een totale en fatale
inzinking van het Nederlands elftal te
geloven. Want Hongarije speelde in die
periode op topkracht. Onnavolgbaar snel
handelend, een maximum aan inzicht
tonend en met werkelijk het hel eelftal
spoepel draaiend. Een maxmaal gevaar
school in de verrassende passes door het
centrum van het Nederlandse verdedi-
gingsblok, maar toen voor de eerste keer
in dez eenerverende interland bleek de
hardheid en de vechtlust van de ach
terhoede. Spil Pronk speelde alsof hij
dragen, evenals Veldhoen, die voor de
al jarenlang het oranje-shirt had ge
niet geringe taak stond de nog zeer be
gaafde en geroutineerde Sandor d e
doorgang te beletten. Nederland vocht
als stond de plaats in het eindtournooi
nog op het spel en slaagde er met ge
degen voetbal in overeind te blijven.
En juist de wetenschap dat er krachten
voldoende waren om de Hongaarse
macht te beteugelen, droeg in zulk een
belangrijke mate bij tot het vertrou
wen in eigen kunnen dat later in de
wedstrijd nog aan zo'n zware beproe
ving onderhevig was.
Destijds in Rotterdam waren het de
beste elf voetballers van dat ogenblik
Tonny van der Linden is er door
en legt de laatste voet aan het
tweede Nederlandse doelpunt.
die in de strjjd werden geworpen, in
Boedapest was dat niet het geval maar
er stond een eenheid, die geen blijk
gaf ooit van versagen te hebben ge
hoord. Sterker, die na tegentreffers
door overmacht weer de kracht kon op
brengen het initiatief te verkrijgen en
weer voor een match van twee gelijken
te gaan zorgen.
En het surplus aan morele kracht
bleek zelfs zo groot dat er nog vol-
lllllllllllllllllillllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllillllll
Donner schreeuwde
zich schor
Jan Hein Donner, de Nederlandse
schaak-grootmeester die thans in
Boedapest aan een toernooi deel
neemt, vond dat hij zijn vrije mid
dag goed besteed had. „Ik weet er
niet zoveel van", was het commen
taar, „maar zelfs ik begrijp dat dit
een verrassing moet zijn. Het is
overigens maar goed dat die Neder
landers zo speelden, want ik heb,
met veel moeite, een aantal collega's
zo ver gekregen dat zij ook zijn
gaan kijken. En hebt U me overi
gens niet horen schreeuwen?", vroeg
hij vervolgens met een lichtelijk
schorre stem
iiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiiir
Goed, de winnende score bleef niet
op de enorme verlichte scoreborden
van het volksstadion prijken, maar de
Nederlandse verdediging mocht men
dat niet aanrekenen. Want wat Wiersma,
Pronk. Veldhoen en Pieters Graafland
tegenover het langzaam maar zeer ze
ker tot grote vormen aangroeiende over
wicht van de Hongaren stelden, was
subliem. Men ging goed in de tackle,
zocht geen moment en dat is bij
vorige gelegenheden met andere achter
hoedes wel eens anders geweest naar
het wapen dat afbraakvoetbal heet en
bleef constant pogen constructief aan-
valsspel te leveren, waarbij duidelijk de
gedachte voorzat dat dit Hongaarse
team met al die grote namen heus niet
onverslaanbaar was.
En die beslissende goal van Neder
land zat er in. In de 17de minuut na
melijk kon Van der Linden de bal voor
het doel brengen, waar Groot volkomen
onbewaakt in volle sprint lag. De bal
had alleen een duwtje nodig maar
dat duwtje bleef nu jammer genoeg
juist uit. Een tegenslag ongetwijfeld,
maar het elftal bleef overeind, ook al
moest Pieters Graafland nog een goal
toestaan.
Dat gebeurde in die slotperiode waar
in Hongarije alles in de aanval wierp
en de spanning als het ware te snijden
was. Dertigduizend kelen schreeuwden
de Hongaren naar voren. Een orkaan
van lawaai, die slechts zelden onderbro
ken werd. En toen kwam tien minuten
voor het eind dat nare moment waarop
Muller, die nog kort tevoren een Hon
gaarse treffer in de weg had gestaan,
toen hij het leer van de doellijn weg-
kopte, de bal, die Pieters Graafland al
onder controle had, wegtrapte, waar
door Tichy met een welberenende boog
kon inkoppen.
Die 3-3 score bleef toen intact omdat
de Nederlandse defensie ook jiu de
fighting spirit èn de adem over had
om de rest van de stormlopen te weer
staan. Was het een wonder dat men
het gelijke spel als een morele overwin
ning beschouwde? De uitgesproken fa
voriet was een halt toegeroepen met
zuiver voetbal-techniscshe kwaliteiten
van een elftal, dat een 18-karaats team
geest had getoond.
Natuurlijk kleefden er fouten aan het
Nederlandse aanvalsspel. Men moest el
kaar te veel zoeken, het aan- en afspe
len van de bal gebeurde dikwijls te
traag, maar waarom daar nu mee aan
komen als zo'n voorhoede als geheel
toch nog altijd goed is voor drie doel
punten tegen verdedigers als Matrai,
Sipos en Sovari. Er zijn uiteraard ook
nog veel kansen blijven liggen, maar in
welke wedstrijd worden alle kansen uit
gebuit?
Vooral aan hun enorme werklust
hebben de Nederlanders deze fraaie
prestatie te danken. Lange tijd hiel
den Bennie Muller en debutant
„Beer" Kreyermaat het middenveld
bezet. Wiersma en Veldhoen, die bij
zonder sterk gespeeld heeft, kenden
geen enkel ontzag voor spelers als
Sandor en Fenyvesi. „Neem geen ri
sico", zei Elek Schwartz zondagoch
tend tegen zijn achter spelers. „Trap
de bal maar uit als het gevaarlijk
ivordt. En laat het publiek dan maar
joelen, het gaat er om dat Sandor en
Fenyvesi hun snelheid niet kunnen
uitbuiten". Aanvoerder Wiersma en
Cor Veldhoen hebben het voortref
felijk begrepen. De Hongaarse vleu
gelspelers hebben maar weinig kan
sen gekregen. En desondanks be
hoefden de Nederlandse verdedigers
maar heel zelden de raad van Elek
Schioartz op te volgen. Steeds weer
zagen zij kans uit een vastgelopen
Hongaarse aanval een Nederlandse
tegenstoot op te zetten.
De fouten van de Nederlandse de
fensie waren te tellen. Een zwakke
plek kende de verdediging zeker niet.
Wel bleek ook in Boedapest, dat stop
per Tonny Pronk, een meester in het
persoonlijk duel, in zijn opstellen
vaak niet erg gelukkig is, wat de rust
Duidelijk
Duidelijk is ook dat Hongarije niet
meer de voetbalkracht kan opbrengen
van enige jaren geleden. Wellicht ook
hebben de Hongaren de kracht van de
Nederlandsers onderschat en gedacht
met één been te kunnen winnen. Maar
aan de andere kant konden zij, toen
het fout ging tegen dit Nederlands elf
tal, toch kennelijk niet meer de lijn
in hun speelwijze brengen die hen zo
gevreesd heeft gemaakt op de voetbal
velden. De 3-3 score van Boedapest mag
men dan ook gerust hoog aanslaan
een kniesoor die dat niet doet.
Ontsteltenis in het Nederlandse
kamp. „Beer" Kreyermaat is ge
blesseerd. Door eigen toedoen ove
rigens. V.l.n.r. Pieters Graafland,
Pronk, scheidsrechter Phillips en
Elek Schwartz.
in de achterhoede niet ten goede
kwam.
Geen tegenvallers dus in de ver
dediging, waarin Veldhoen de uit
blinker was. Het zou echter onjuist
zijn in de vreugde over het verras
sende gelijke spel de zwakke plekken
in de voorhoede te vergeten. Be
paald slecht speelde Henk Groot, on
danks het prachtige derde doelpunt
dat hij scoorde. Teveel kansen liet
de Ajacied ongebruikt, te lang ook
aarzelde hij en de opgelegde kans die
hij in de tweede helft miste, heeft
Nederland hoogstwaarschijnlijk de
overwinning gekost. Ook Cor van der
Gijp heeft op deze prachtige na
jaarsdag ge entriomfen kunnen vie
ren. Voor rust speelde de Rotterdam
mer bijzonder slecht, maar gelukkig
wist hij zich later in de wedstrijd te
herstellen. Piet van der Kuil en Ti-
nus Bosselaar, de beide vleugelspe
lers, ivisselden goede momenten af
met zwakke. Vooral de Sparta-speler
toonde echter een opvallend gebrek
aan besluitvaardigheid, waardoor
veel positioneel voordeel verloren
ging.
VELDHOEN
uitblinker
Veel vreugde in de kleed- en badzalen
(Van onze speciale verslaggever)
De Hongaren hebben het enige
jaren geleden begrepen: sportieve
successen dienen gevierd te wor
den in een niet alleen groot, maar
ook mooi stadion. Toen hebben zij
aan de rand van Boedapest het
NEP-stadion gebouwd, een sport-
arena die ongetwijfeld een van de
mooiste in de wereld is.
Aan metershoge beeldengroepen,
aan marmeren trappen en gangen
raakt men gewend, maar niet aan
met verscheidene stoffen beklede
crapauds in de kleedkamers van de
voetballers. In die crapauds vonden
wij na afloop van de zo gunstig
verlopen interlandwedstrijd een
uiterst vermoeid, maar in bijzonder
opgewekte stemming verkerend
Nederlands elftal terug.
Het duurde daar in de ruime kleed
ruimte, omzoomd door ware badzalen,
nog wel even voor men eigenlijk begreep
dat niet de door vrijwel iedereen veron
derstelde nederlaag een feit was gewor
den, maar dat een ongedachte 33 score
tot stand was gekomen. Toen dat be
grip er eenmaal was, begon iedereen
iedereen geluk te wensen. Tot- de minst
uitbundigen behoorde Henk Groot.
„Ik snap het niet", mompelde hij, „die
bal van Tonny. na rust had ik maar
voor het inschieten. Ik zag hem komen.
Maar de bal nam geen rechte baan, hjj
wapperde wat heen en weer en voordat
ik het wist, was hij langs me. Doodzonde,
maar wat doe je er aan?".
Vlak bij hem in de buurt stond Elek
Schwartz, die in Hongarije is geboren
en nog voortreffelijk Hongaars spreekt,
zijn mening te geven aan Hongaarse
verslaggevers, die veel meer wilden we
ten dan hij hen kon vertellen. Later
verklaarde hij ons, dat het gelijke spel
het mooiste cadeau was dat het elftal
hem voor zijn verjaardag (dat is van-
daag-maandag) had kunnen geven. „En
buiten dat alles nog om, voor mij bete
kent deze 33 dat wij heus goed mee
kunnen komen in de Europese midden
klasse. Dit gelijkspel betekent ook, dat
wij nog een andere linkervleugel hebben
dan die gevormd wordt door Moulijn en
Bouwmeester. Ik bedoel: wij hebben
vandaag-de-dag redelijke vervangers
voor goede spelers als dat tweetal."
Wiersma knikte daarbij instemmend.
„Ik heb toch maar gelijk gekregen toen
ik zei dat er voor ons heus wel een ge
lijkspelletje in zat".
„Drie goals tegen de Hongaren, dat is
een prestatie van belang". Dat zei de
heer Coler, voorzitter van de sectie-be
taald voetbal, die chef de delegation
was. „Het is veel meer dan ik verwacht
had. De Hongaren vielen mij tegen. Zij
speelden te machinaal en toonden bij
lange na niet zoveel geestdrift als de on
zen, die als ware duivels hebben gevoch
ten voor een goed resultaat".
Zijn woorden werden overstemd door
het inmiddels losgebarsten, zeer luid
ruchtige lied van de van alle wedstrijd-
zorgen bevrijde spelers in de badzaal.
Steeds beter gingen zij beseffen wat het
eigenlijk zeggen wil om gelijk te spelen
tegen het alom zo gevreesde Hongaarse
elftal. Zij begrepen wellicht ook dat zo'n
gelijkspel niet na zal laten indruk te
maken op voetballanden die sterker dan
Nederland geacht moeten worden en die
met 33 in Boedapest alllang tevreden
zouden zijn.
Verbaasd
De Schotse scheidsrechter Phillips was
verbaasd over het door Nederland be
reikte peil. „Ik had Nederland nog nooit
zien spelen", antwoordde hij ons op een
desbetreffende vraag, „maar het is mij
allemaal bijzonder meegevallen. Eerlijk
gezegd dacht ik dat ze van voetbal in
uw land niet zo heel veel verstand had
den, maar na vandaag denk ik daar an
ders over. Nogmaals, het is mij allemaal
heel erg meegevallen, ook al vielen de
Hongaren mij ook wel wat tegen. Maar
het is toch ook wel weer zo dat je zo
goed speelt als je tegenstandèr toelaat,
en Nederland stond niet zo heel veel toe,
vanmiddag".
De laatste woorden waren van dezelf
de strekking als die van doelman Pieters
Graafland. „Ik moet anders niet meer
denken aan dat laatste kwartier," zei hij
verder. „Wat een bergen moeilijk werk,
maar we zijn overeind gebleven en daar
mogen we dubbel en dwars tevreden
over zijn".
Tevreden? Och dat zijn eigenlijk alle
spelers en officials. De een uitte zich
wat uitbundiger dan de ander, maar te
vreden, ja, ja dat zijn ze. Van der Lin
den mocht dan vinden dat hij in de
tweede helft teveel op een „eiland" heeft
gestaan, en Bosselaar (hij veroverde de
wedstrijdbal) mocht zich dan nog niet
zo heel gauw een mening kunnen vor
men over zijn eigen spel, Pronk, Veld
hoen, Van der Gijp, Muller en debu
tant Kreljermaat hadden plezier voor
tien. En toen we weer in de marmeren
gangen van het NEP-stadion liepen,
klonk het gezang nog boven alles uit.
Om de KNVB-beker
(Van onze sportredacteur)
Door een 2—0 zege op het Haar
lemse EDO heeft UVS zich in de
tweede ronde geplaatst van het
toernooi om de KNVB-beker. De
blauwwitten speelden in de eerste
helft van deze ontmoeting een pit
tige partij voetbal en het was
eigenlijk verbazingwekkend dat de
score bij het afsluiten van de eerste
periode was blijven steken op 1—0,
een treffer welke Wim van Kam
pen op een pass van de ijverige en
constructief spelende Jan Verhoe
ven had laten aantekenen.
De tegenstand van EDO was zwak
en de enkele malen, dat de Haarlem
mers zich onder de UVS-druk konden
uitwerken en met- kansjes geconfron
teerd werden, brachten de voorhoede-
spelers deze het moet helaas gecon
stateerd worden door onkunde om
zeep.
De tweede helft had een aanzienlijk
minder spectaculair verloop Nadat vrij
wel direct na de hervatting Koos van
Weerlee een voorzet van Cees van Leeu
wen ineens langs doelman Amama had
gekogeld (2—0), deed EDO een
krampachtige poging het zwaartepunt
van het spel te verplaatsen. De Haar
lemmers slaagden er wel in het veld
overwicht van UVS teniet te doen. maar
hun pogingen om ook de score een ple
zieriger aanzien te geven, strandden op
de blauwwitte defensie, waarin Theo van
Kampen een voortreffelijke partij speel
de, Duwel op behoorlijke wijze Jan Klui
vers verving en later, nadat een gebles
seerde Jacques van Leeuwen naar de
rechtsbuitenplaats was gedirigeerd, ook
de overal bruikbare Jan Verhoeve een
eerste viool meespeelde.
Ai^,bi-jeen een goede wedstrijd van
de UVSers wier spel steeds meer inhoud
Krugt en de verwachting wekken dat zij
binnen niet al te lange tijd een heel wat
betere plaats op de ranglijst van de
tweede divisie zullen innemen dan op dit
moment het geval is.
tweede ronde van het toernooi
om de KNVB-beker speelt UVS op dins
dag 26 december een uitwedstrijd tegen
Alkmaar.
PAARDESPORT
Hij gokte goed
Een gelukkige wedder won zaterdag
tijdens de koersen in Newbury (Enge
land) een bedrag van 3448 pond sterling
(ongeveer 35.750 gulden) voor een inzet
van zegge en schrijve 5 shillings (onge
veer twee gulden zestig).
Hij presteerde het om zowel in de
tweede, vierde en zesde race het win
nende paard te tippen en kon daarna
de gehele pot opstrijken.
„Och, ivas ivar das in Rotterdam damals doch anders...."
