LD-Hutspotrit 1961
hutspot van puzzels
II
'mm
^2
r
Tijdcontroleur was
tijd ver vooruit
Niet alleen de Sint heeft een baard en margarine is geen boter
u
Zoekplaatjes
Drie maanden
puzzelen
Prijswinnaars
Meisje aangereden
Opgericht 1 maart I860
Maandag 9 oktober 1961
Tweede blad no. 30472
Het op het oog zo authentieke
bordje met de naam Hoeve Helena,
evenwel gespeld met één hen
dat laatste ontging tientallen auto
mobilisten
Het moeilijk te vinden „stop" op
het gebouwtje van het zwembad in
Waddinxveen.
De achter het menierode hek niet
zo opvallende menierode brieven
bus. Vele hutspotrijders zagen hem
dan ook niet, maar het oudste
zoontje van de winnaar, de heer
Groenen uit Leiden, keek beter uit
zijn ogen.
Advertentie.
Zoekt U een GOED ANKER
HORLOGE voor f 30.— en f 40.— of
het allerbeste van f200.- en f300.-
v. d. WATER, Haarlemmerstr. 207,
heeft het. Grote keuze in alle
prijzen en merken.
De ijscoman heeft toch gelijk gekregen. In de Roosevelt-
straat te Leiden stond hij zaterdagmiddag met zijn zomerse
karretje in de oktoherregen een beetje verloren tussen
al die auto's van de meer dan tweehonderd deelnemers aan
de Hutspotrit 1961 van het Leidsch Dagblad in de hoop
dat het weer èn de zaken beter zouden worden. Van zijn
zaken hebben we geen weetmaar in ieder geval werd het
weer beternadat donkere wolken de automobilisten op het
ergste hadden voorbereid. De ruim 90 km. lange rit over
voornamelijk buitenweggetjes in de Rijnstreek had voor de
gemotoriseerde puzzelaars dan ook een zonnig en zorgeloos
uitstapje kunnen wordenindien zij zich niet door een huts
pot van problemen hadden moeten worstelen.
Zonnig was de vierde LD-Huts-
potrit wel, zorgeloos allerminst. De
puzzel-hutspot bleek stevige kost
en reeds bij de eerste happen ver
slikte zich menigeen. Zo moesten
de equipes, nog voordat zij Leiden
uitreden, uitkijken naar een baard.
Wie op zoek ging naar een sinter
klaasachtige figuur, kwam echter
bedrogen uit. Bedoeld werd een
groot bord, waarop een sleutel
stond afgebeeld. En aan die sleu
tel zat een baardEen mop met
een baard dus, al kenden vele
automobilisten hem nog niet.
Wie meedoet aan een Hutspotrit van
het LD, heeft geen tijd om zich te ver
gapen aan het landelijk schoon, dat in
de Rijnstreek in ruime mate voorhanden
is. Hij moet voortdurend uitkijken naar
allerlei aanwijzingen, tellen hoeveel
bochten naar links of rechts hij heeft
genomen en bedacht zijn op valstrikken.
En de organisatoren hadden heel wat
listige valletjes opgezet.
Zo moest men in Benthuizen een
pakje boter in botervloot zien te vin
den. Tientallen automobilisten stop
ten voor een kruidenierszaak en be
keken de etalage met argusogen, zo
dat de brave middenstander zich
verbaasd afvroeg waaraan hij al die
belangstelling had te danken. „Is
hier het pakje boter te vinden?"
werd er gevraagd. Een inwoner van
Benthuizen meende de puzzelaars op
de goede weg te moeten helpen: „Op
het dorp moet je wezen". Inderdaad
verderop hing een reclameplaat met
een pakje margarine in een boter
vloot. Maar wie op deze aanwijzing
vertrouwde, maakte een fout. Mar
garine is immers geen boter!
Men moet als Hutspotrijder ook goed
kunnen lezen. Op de routebeschrijving
stond to:h heel duidelijk „Dorpstraat"
met één „s" „Kouderkerk" met een „r"
en „A. v. Rooyen" in plaats van „A. van
Rooyen". Maar dat waren van die klei
nigheden" waarop menigeen niet lette..
Vooral bij het ANWB-bord dat in de
richting Koudekerk (zonder „r") wees,
werden tal van fouten gemaakt. „Er
komen weinig mensen langs, iedereen is
de kluts kwijt", vertelde de controleur
die even verderop de goede rijders op
ving.
„Vuil punt
Als Hutspotrijder moet men zijn ogen
heel goed gebruiken. Want het waren
maar heel weinig automobilisten die het
woordje „stop" ontdekten, dat onder de
dakgoot van het zwembadgebouw in
Waddinxveen was geschreven; de mees
ten reden dan ook te ver. „Een vuil
punt", meende de controleur daar.
Nog „vuiler" was de opgave om in Bos
koop een hefbrug te vinden. Natuurlijk,
vrijwel iedereen verkeek zich op de
grote hefbrug die voor hen opdoemde.
Maar in Boskoop bestaat een winkeliers
vereniging die een hefbrug als embleem
heeft. En in een van de etalages vóór de
echte hefbrug stond een plaatje met zo'n
brug tegen het raam; slechts vijf pro
cent van de rijders ontdekte dat plaatje.
Maar goed, Zoeterwoude, Hazerswoude,
Benthuizen, Boskoop, Zwammerdam en
Bodegraven kwamen de meeste equipes
wel door zonder al te veel strafpunten.
Het venijn zat echter in de staart van
het traject. Zodra men de gemeentegrens
van Alphen was gepasseerd, stapelden
de moeilijkheden zich op.
Het begon er mee, dat men op de
Kortsteekterweg moest uitkijken
naar de „Hoeve Helena". Een hoeve
van die naam zal men er normaal
vergeefs zoeken. Maar zaterdag be
stond die wel. Een vriendelijke boer
had het goedgevonden, dat de orga
nisatoren boven zijn deur een bordje
met deze naam, gespeld evenwel met
één ,fH" men zie elders een foto
daarvan), hadden opgehangen. De
equipes die abusievelijk meen
den dat het bordje klopte met de
aanduiding op de routebeschrijving,
gingen op de splitsing naar Wou-
brugge linksaf, de anderen recht
door..
Tientallen auto's bleven echter op het
kruispunt stilstaan en in voertuigen met
meer dan twee inzittenden werden hef
tige discussies gevoerd. Minutenlange
debatten en het zien van concurrenten
die linksaf of rechtdoor gingen maakten
de verwarring alleen maar groter. En
toen by voorbeeld op een gegeven mo
ment één equipe de knoop doorhakte en
de richting Woubrugge koos, volgden
geen twee of drie, maar byna een dozyn
wagens dit foute spoor.
En wie merkte het onopvallende, me
nierode brie venbus je achter het menie-
rode hek op? Het zoontje van de A-
rjjder die de Hutspotrit 1961 zou win
nen, maar de meeste automobilisten wa
ren al blü, toen zij een rode PTT-brie-
venbus ontdekten, met het gevolg dat
zjj een straat te ver rechtsaf sloegen.
In de nauwe en anders zo stille Con-
cordiastraat kwamen de bewoners naar
Wat de grootste puzzel van de
LD-Hutspotrit 1961 was? Nee, niet
de hefbrug of het duikertje aan de
lantaarnpaal, maar het uitzetten
van de ruim 90 km lange route, het
uitdenken van alle puzzeltjes en het
organiseren van alles wat aan zo'n
monsterrit te pas komt. Als vanouds
is dit gedaan door de drie heren
F. G. van Leeuwen, J. Th. Wurzer
en N. Steehouwer.
Drie maanden lang is deze Huts
potrit voorbereid. Drie maanden
lang hebben zij elke zondagochtend
de laatste weken heel wat middagen
en de vorige week elke avond ge
puzzeld. Minstens vijftien keer heb
ben zy het traject gereden, telkens
weer moesten zy veranderingen in
de route aanbrengen, omdat nu eens
een straat werd opengebroken en
dan weer rioleringswerkzaamheden
werden uitgevoerd.
„Je moet met z'n drieën slimmer
zyn dan zoveel honderd mensen",
vertelde de heer J. Steehouwer.
„Voor ons was het werkelijk een
spel: hoe lokken we hen in de val?"
Een geslaagd spelletje, want met
z'n drieën zyn zy ruim tweehon
derd equipes meermalen te slim af
geweest.
buiten om te kjjken, wat die rydende
optocht te betekenen had.
Eerder in het traject hadden de orga
nisatoren als aanduiding een duiker in
de betekenis van een watergang onder
de weg opgegeven. In Alphen moesten
de equipes weer uitkyken naar een dui
ker, maar ditmaal werd een groen fo
tootje van een menselyke duiker bedoeld
dat aan een lantaarnpaal was geplakt.
Misleidend was ook de fopcontroleur er
vlak by, die er alleen maar stond om
te zorgen dat het fotootje op zijn plaats
bleef hangen.
Overal auto's
De verwarring in Alphen was groot. Tus
sen vier en zes uur zag je overal auto's
met blauwe deelnemerskaarten straten
in- en uitrijden. Bij het herhaaldelijk
zoveelste weg rechtsaf of linksaf slaan
raakte menigeen de tel kwyt. Verschei
dene automobilisten zetten hun wagen
aan de kant om de routebeschrijving
nog eens uitvoerig te bestuderen of met
andere wanhopigen overleg te plegen.
En dan ving je opmerkingen op als „Het
duikertje had ik, maar nu kan ik er niet
meer uit wjjs worden" en „Ik ben hele
maal de kluts kwyt".
Byzonder lastig bleken ook de laatste
vyf opdrachten. Drie mogelykheden
waren er om via de aanwyzingen de fi
nish te bereiken. Twee ervan brachten
de deelnemers heel vlot naar Avifauna.
Maar alleen de derde mogelijkheid,
waarby de automobilisten zo consequent
voortdurend rechts moesten houden dat
zy ook het pleintje voor het zwembad
gebouw „namen", was de juiste.
In Avifauna tenslotte vonden alle
deelnemers tussen vyf en zeven uur el
kaar weer. Niemand wist toen nog, of
hy de puzzels wel of niet goed had op
gelost en dus ging het gesprek maar
over één onderwerp: de Hutspotrit.
Iedereen wilde praten, de mening van
een ander horen, zyn eigen zienswyze
geven. En zo vloog de tyd om die hen
nog scheidde van het uur U, het uur
waarop de organisatie zou laten zien hoe
men deze puzzel-hutspot had behoren te
consumeren.
Tegen acht uur liep de benedenzaal
in het park langzaam vol, een kwartier
later waren alle stoelen bezet en toen
de directeur van onze krant, de heer
E. A. E. van Dishoeck, de Hutspotry-
ders verwelkomde, moesten velen genoe
gen nemen met een staanplaats.
In zyn openingswoord zei de heer
Van Dishoeck onder meer: „De organi
satoren hebben menige vrolijke avond
gehad met het idee uerin te laten lo
pen. En zy hebben dan ook de voldoe
ning gehad, dat u in groten getale erin
bent gelopen". Byzonder verneugend
vond hy, dat met zoveel auto's op de
weg zo weinig ongelukken waren ge
beurd; een beetje blikschade was de
nadelige post geweest die niet had kun
nen opwegen tegen het vele plezier dat
de deelnemers aan de Hutspotrit 1961
hadden beleefd.
Voordat men overging tot de prysuit-
reiking ditmaal wisten de organisa
toren reeds om half acht de uitslagen,
dank zy de rekenkamer die een bijzon
dere methode had uitgedacht om de re
sultaten snel te berekenen! werden
dia's vertoond van de moeilyke punten
waarop menige automobilist was gevan
gen. De uitleg die daarby werd gegeven
bracht de zaal meermalen tot spontane
reacties: herhaaldelyk werd de spreker
onderbroken door oooh-geroep, gelach
en applaus.
En toen was het grote moment
daar: de bekendmaking van de
prijswinnaars. In de B-klasse wer
den 38 en in de A-klasse 10 prijzen
uitgedeeld. Met het uitreiken van
de grote trofeeën, waaronder een
aantal gewone en draagbare
radio's, werd tot het laatste mo
ment gewacht.
Toen de spanning ten top was ge
stegen werden zij naar voren ge
haald: het winnen equipe in de B-
klasse het echtpaar Heslinga uit
Noordwijk (162 strafpunten) en de
toprijder van de Hutspotrit 1961,
de A-klasser R. Groenen, die met
vrouw en kinderen de hoofdprijs
kwam halen en heel trots vertelde,
dat hij zijn lage aantal strafpunten
(97) ook te danken had aan zijn
oudste zoontje. Want die had die
onopvallende, menierode brieven
bus gezien
A-klasse:
1. R. Groenen-Mevr. Groenen 97 pnt;
2. J. Reyneveld-v. Deuren 111, 3. v.
Amstel-mevr. v. Amstel 112, 4. Jeerling-
Groenendyk 112, 5. R. Bergman-P.
Bergman 120, 6. Hildenboer-Pqldervaart
133, 7. Verbree-Zijlstra 163, 8. Beek-
man-Mej. Beekman 164, 9. Kruyff-
Tack 177, 10. v. Pypen-Larense 186.
B-klasse:
1. Heslinga-mevr. Heslinga 162 pnt;
2. Mulckhuyze-mej. Heemskerk 191, 3.
Heemskerk-Heemskerk 196, 4. Jesse-v. d.
Meer 220, 5. R. de Jong-mevr. De Jong
228, 6. Punt-mej. Punt 250, 7. Ophuvzen-
De Koet 2557, 8. v. d. Meer-mevr. v. d.
Meer 270, 9. Kreft-v. d. Berg 273, 10.
v. d. Broek-mevr. v. d. Broek 279, 11.
Stark-Gaillard 289, 12. Veldkamp-mevr.
Veldkamp 301, 13. De Feye-Kolk 309,
14. v. Itterson Jr-Dys 310, 15. De Jong-
Het oudste zoontje van de win
naar van de LD-Hutspotrit 1961,
de heer R. Groenen uit Leiden,
neemt de eerste prijs in ontvangst.
De jongen ontdekte namelijk de
brievenbus achter het hek, waar
door hij zijn vader 30 strafpunten
bespaarde. Geheel rechts de direc
teur van onze krant, de heer E. A.
E. van Dishoeck, die zaterdagavond
in Avifauna 48 prijzen uitreikte.
In Benthuizen stopten vele auto- daarin een pakje boter in botervloot
mobilisten voor de etalage van een konden ontdekken,
kruidenierszaak om te kijken of zij
Zelfs aan de meest perfecte orga
nisatie kleven schoonheidsfoutjes.
Daar weten de controleurs over mee
te praten. Een van hen stond zater
dagavond om acht uur nog op zijn
De Jong 314, 16. ir. Brummel-Houtman
314, 17 Schot-Leenheer 314, 18. Kuiper-
mevr. Stark 314, 19. Sels-Rietbergen
317, 20. Bik-De Lijster 327, 21. ir.
Meyer-ir. Elsma 330, 22. De Jong-De
Jong 331, 23. v. d. Heden-mej. Segaar
331, 24. De Jong-Heemskerk 340, 25.
Abrahams-mevr. Abiahams 342, 26.
Guppen-Guppen 351, 27. mej. Steen-
beek-mevr. Horsink 353, 28. v. Rooyen-
Binnenkamp 354, 29. A. v. Leeuwen-
mevr. v. Leeuwen 356, 30 v. d. Gaag-
mevr. v. d. Gaag 357, 31. Vlaardinger-
broek-De Wolf 358, 32. De Raad-Kruit-
bosch 363, 33. v. d. Tuuk-mevr. v. d.
Tuuk 365, 34. Bouthan-mevr. Bouthan
366, 35. De Graaf-v. Marwyk 368, 36. De
Meyier-Dekker 370, 37. Kooreman-ir.
Reinders 374, 38. Boeters-Tuithof 378.
Op dit kruispunt hielden vete
auto's minutenlang stil. Tientallen
deelnemers aan de Hutspotrit kon
den het er maar niet over eens
worden, of zij hier linksaf of recht
door moestenUiteindelijk gingen
de meesten toch verkeerd en kozen
zij richting Woubrugge
eenzame post, omdat men in
de drukte vergeten was hem op te
halen
Een collega van hem, tijdcontro
leur nota bene, had de pech, dat zijn
horloge, dat hem jarenlang stipt had
gediend, uitgerekend op deze zater
dag eerst te langzaam liep om ver
volgens compleet op hol te slaan!
Daar kwamen moeilijkheden van.
Zaterdagavond werd tenminste ver
teld, dat sommige automobilisten zo
boos op de controleur waren gewor
den, dat de man overstuur was weg
gewandeld.
De controleurs moesten wel op hun
hoede zijn. De man op de laatste
controlepost, die het niet zo verba
zend druk had omdat de meeste
deelnemers te snel naar Avifauna
koersten, vertelden het volgende:
„Er zijn hier ook automobilisten
voorbijgekomen die zwaaiden alsof ze
wilden zeggen: mij krijg je niet te
pakken. En even later zag je ze weer
terugracen. Er ivas één slimmerd bij
die vroeg: „Is dit een goede of slech
te controle?" Ik vertelde hem, dat ik
het niet wist. „Ik heb m'n kaart al
ingeleverd", zei hij toen, vertel het
dus maar". Ik zei: „Ik geloof dat het
een slechte is". „Nou", zei hij toen,
„dan gaan we nog even bij de finish
kijken". Wat zeg je daarvan?"
Niet alle controleurs hebben het
moeilijk gehad. Zo ook niet de con
troleur op de kruising Oranje Nas-
sausingel-Delftzichtweg (de kwes
tie-Koudekerk) die maar weinig te
doen had en zich had verschanst
onder een kleurige parasol. „Het
heeft hier geregend, dat het niet
mooi meer was", vertelde hij, „maar
ik zat hier droog"
Uit Bodegraven vernemen we nog, dat
zaterdagmiddag omstreeks vier uur een
zevenjarig meisje op de Ryksstraatweg
is aangereden door een deelnemer aan de
Hutspotrit buiten diens schuld. Het meisje
stak onverwacht de weg over en werd
enkele meters door de auto, die niet har
der reed dan ongeveer 50 km, meege
sleurd. Het kind moest met inwendige
kneuzingen in het r.-k. ziekenhuis te
Woerden worden opgenomen.
