CHARLES AZNAVOUR
VASTE PLANTEN IN DE TUIN
CLIFT
POKON
ÜNS WEKELIJKS F0Ï0- praatje
Doe - liet - zelf - cursus
ZATERDAG 7 OKTOBER
WEKELIJKS BIJVOEGSEL
PAGINA 2
j BESCHEIDENONDANKS
l ZIJN SUCCESSEN ALS
ZANGER EN FILMACTEUR
MONTGOMERY
CORNEILLES,, HORACE" GEPLAATST
IN HEDENDAAGSE TIJD
FILM
TITELROL
FREUD-
K0111 er achter
Ontwikkelen (I)
,,Een Mount Everest temidden
van Limburgse heuvels".
Zo noemden wij deze week de
chansonnier Charles Aznavour
na zijn optreden tijdens het Grand
Gala du Disque in het Scheve-
ningse Kurhaus.
Deze zanger, die in zijn uiter
lijk wat aan Johnny Kraaykamp
doet denken en wiens carrière
enigszins parallel loopt met die
van Frank Sinatra, stond met zijn
optreden die avond op een onge
lijkbare hoogte.
Zijn wat katerige stetn, zijn
wat mokkende houding, zijn wat
simpele, maar levendige mimiek
en zijn wat bescheiden persoon
lijkheid maken hem tot een zeld
zaam individu. Een tot zijn eigen
verrassing vaak bejubeld indi
vidu.
Deze kleine, vriendelijke, maar moe
dige zanger heeft zijn succes niet ca
deau gekregen. Hjj wist van geen op
houden, ook niet toen een van zijn
stembanden de dienst weigerde. Char
les Aznavour ging door en hij bleef
het publiek veroveren met zijn op on
navolgbaar geraffineerde wijze ge
brachte veelal zelf gemaakte liedjes.
Chansons, die getuigen van een diepe
levenswijsheid en die voorts levende
staaltjes zijn van fijnzinnig taal
gebruik.
De vergelijking met Frank Sinatra
gaat niet op waar het kwaliteit van de
gebrachte liedjes betreft. Ook is er
geen enkele overeenkomst in hun wijze
van interpreteren. De vergelijking
heeft louter en alleen betrekking op
de carrières. Want zowel Aznavour als
Sinatra heeft zijn roem als zanger op
gebouwd. Maar beiden hebben die
naam tevens gebruikt om door te drin
gen tot het filmland, aanvankelijk als
zanger, maar later slechts als acteur.
En in beide gevallen niet slecht.
In ons land zullen er niet veel zijn,
die reeds van André Versini hebben
gehoord. „Horace '61" wordt namelijk
zijn eerste film. Hij was toneelspeler,
die voordat hij zich aan de andere
kant van de camera ging opstellen, in
zicht in het filmmetièr heeft proberen
te verwerven met het schrijven van
scenario's.
Nog actueel
rend ontvangen en nu gaan Azna-
vours gedachten volledig uit naar „Ho
race '61", waarvoor de opnamen thans
in volle gang zijn. Charles wipte 20 uit
die bezigheden weg voor zijn korte op
treden in de Nederlandse badplaats.
Weinig eerbied
Er bestaat dezer dagen kennelijk
niet meer zo bar veel eerbied voor de
klassieken. Henri Salvador maakt een
„Cinna-rock" en een „Athalie-rock".
Cornelis „Le Cid" is in handen van
Amerikaanse filmers een soort
Western geworden met Sophia Lor en
en Charlton Heston in de wilde hoofd
rollen. Jules Dassin brengt Phedre als
de vrouw van een petroleumreder en
André Versini verandert de strijd van
de drie Horatiërs tegen de drie Curia-
tiërs in een Corsicaanse vendetta.
„Het thema van Comeille heb ik wel
aangehouden", zegt Versini. „Het is
een verhaal, dat mij altyd bijzonder
heeft geboeid en dat ook vandaag de
dag nog actueel is: de mens is niets en
de Staat doet met hem, wat hy wil.
De Horatiërs en de Curiatiërs hadden
toch niet de minste lust om te vech
ten. In de versie van 1961 hechten de
Fabiani's niet zo erg aan de eer van
hun familie als ze tegen de Colonna's
vechten. En evenals de Horatiërs van
weleer worden ze ertoe gedwongen
want hun persoonlijke gevoedens moe
ten wijken voor de wetten van de ge
meenschap. Ik maak er geen tendens
film van, maar ik wil het absurde van
bepaalde situaties duidelijk naar vo
ren brengen".
Miljoenen
Ook Charles Aznavour begon echter
als zanger. Miljoenen bewonderaars
grijpen gretig naar zijn grammofoon
platen en de aanplakbiljetten met zijn
naam voor de Parijse theaters garan
deren de directeuren volle zalen. Zijn
stijl, zijn aparte stem en zijn dichter
lijk liedjes hebben hem een uitzonder
lijke plaats bezorgd onder de vele ver
tolkers van het Franse lied.
Toch verklaarde Aznavour eens tot
een journalist: „Om heel eerlijk te
zijn, ik heb altijd gedroomd van een
loopbaan als acteur, zelfs voor ik als
zanger debuteerde, had ik al een ac-
teercursus doorlopen. Maar zelfs na de
plezierige wijze, waarop mijn nieuwe
films zijn ontvangen, durf ik niet te
beweren, dat ik ben geslaagd. Ik zal
maar afwachten en zien".
Overgewipt
Intussen stapelen de plannen, de
aanbiedingen, ae contracten zich snel
op zijn bureau op en bij elke nieuwe
plaat of nieuwe film applaudisseren
pers en publiek om het hardst. Azna
vour heeft reeds met enkele groten
van het Franse witte doek gewerkt.
Met Fran?ois Truffaut in „Tirez sur
le pianiste", met Jean Cocteau in „Le
testament d'Orphee" en met André
Cayatte in „Le passage du Rhin".
Daarna volgde nog „Un taxi pour
Tobrouk" overigens niet zo dave-
Advertentle
Mengmeststof voor kamerplanten 65%
100 gram - 65 ct Volop groei en bloeil
„Horace '61" speelt zich af in de
Corsicaanse kolonie van Parijs. Het is
een zuiver Corsicaans treurspel,
waarin de zonen van Napoléon Fabiani
tegen de zonen van Toto Colonna wor
den opgezet. De eindstrijd gaat ge
paard met pistool schoten, die worden
afgevuurd bij het Trocadero.
Charles Aznavour heeft in dit dra
ma de belangrijke rol van Horatius
toebedacht gekregen. De belde andere
broers Fabiani worden gespeeld door
Jean-Louis Trintignant als Joseph en
Etienne Berri als Antolne. By de Col-
De Amerikaanse regisseur John
Huston treft reeds voorbereidin
gen om in Wenen de eerste op
namen te maken voor een film
over de persoon en het werk van
Sigmund Freud, de vader van de
psycho-analyse.
Zoals Huston uitdrukkelijk zei,
wil hij geen enkele concessie
doen aan de smaak van het pu
bliek, doch het is veeleer zijn
doel om een wetenschappelijk
overzicht" te geven over het ont
staan van de psycho-analyse.
Het is een oud lievelingsthema
van de regisseur, die dan ook
alle werken van en over Freud
heeft gelezen en die vooral ja
renlang in verbinding heeft ge
staan met de onlangs gestorven
Ernst Jones,, de beste Freud-bio-
graaf.
Ook staat het team van Hus
ton voortdurend in contact met
de Weense professor Hans Hoff,
die nu de leerstoel bekleedt,
waarvoor Freud de basis heeft
gelegd.
Huston wil met zijn film niet
zozeer 't publiek imponeren als
wel de psychiaters. Daarom wor
den de verschillende scènes zo
veel mogelijk op de oorspronke
lijke plaatsen gedraaid, dus in
de Berg gasse, waar Freud woon
de en zijn spreekuur hield, op de
universiteit waar hij pas laat als
docent werd toegelaten, en in de
kliniek voor psychiatrie.
De hoofdrol wordt vertolkt
door Montgomery Clift die zijn
baard al heeft laten groeien. Bij
het snuffelen in oude archieven
en fotocollecties vond men on
der andere een foto waarop
Freud is afgebeeld tijdens een
college van de beroemde Char
cot uit Parijs.
Het is niet de bedoeling om
het hele leven van Freud weer
te geven, doch slechts de beslis
sende jaren tussen 1880 en 1890,
toen hij het felst werd aange
vallen en zijn theorie een defi
nitieve vorm aannam. Daar de
psycho-analyse de meeste aan
halig in Amerika heeft gevon
den. verwacht men dat de film
aldaar grote successen zal boe
ken.
Voor het draaiboek had Hus
ton oorspronkelijk niemand
minder dan Jean Paul Sartre
weten te vinden. De Franse wijs
geer schreef een briljant manu
script van 1070 bladzijden, maar
dit materiaal iverd op de be
kende Hollywood-manier zo ra
dicaal door bewerkers, regisseurs
en producenten onder handen
genomen, dat er op de overge-
nig sporen van Sartres invallen
te vinden zijn.
De film zal dus minder spran
kelend uitvallen, doch daarvoor
in de plaats authentieker zijn.
bleven 250 bladzijden maar wei-
lona's vindt men Raymond Pellegrin,
Louis Lalanne en Aimé Demarch als
de drie broers.
De vervloekingen, die door René Pal
let aan de hedendaagse opvattingen
zijn aangepast, zullen door de lieftal
lige Italiaanse Giovanni Ralli in diepe
droefenis worden uitgesproken. Daniel
le Godet speelt de vrouw van Hora
tius.
1. schilderij Jinks hangt lager
2. gordijn is breder
3. extra lepel
4. stand deurkruk
5. een boek meer
6. stand linker spoel
7. kleedje is breder
1. lijn plint ontbreekt
In enkele vorige bijdragen
hebben we u er al op gewezen,
dat vaste planten met succes
in de komende weken gepoot
kunnen worden en dat het nu
de goede tijd is ze te bestellen.
Ligularia of Senecio clivorum
kan men ook als een prima
vaste of overblijvende plant be
schouwen. Vooral in de wat gro
tere tuin zal men er veel plezier
van hebben. Eigenlijk zou men
ze dan als solitair in het gazon
moeten poten; daar kan de
enorme plant zich vrij ontwik
kelen en zal men er ook volop
fraaie gele bloemen van kunnen
verwachten.
U moet er vooral rekening
mee houden, dat ze veel water
kan hebben en ook veel nodig
heeft; vooral aan de voet van
het water zal ze goed voldoen.
Zoek dus voor haar een zonnig
plekje, doch vooral een goed
vochtopgevende grondsoort,
doch zet haar niet met de voet
in het water; daar kan ze niet
tegen. Deze snel groeiende plant
dient men in zeer voedzame
grcnd te poten. Men zal dus wat
oude mest door de grond moeten
spitten. Als de grond voldoende
humusrijk is, kan men ook heel
goede resultaten bereiken met
de bekende korrelmestsoorten.
Nu moet men bestellen; direct
na ontvangst kasi de plant dan
op de voor haar bestemde plaats
gepoot worden; zorg voor vol
doende ruimte en zeker indien
ze als borderplant moet groeien.
Dan hebben ze een onderlinge
afstand van ruim zeventig cen
timeter nodig; op zware grond
soorten xan men ze nog wel iets
meer ruimte geven.
Na enkele jaren zullen ze wel
te veel ruimte in beslag nemen.
Men kan dat voorkomen door
ze in de late herfst of in het
vroege voorjaar op te nemen en
te scheuren. Men kan de jonge
delen weer apart opplanten. De
gele bloemen doen het prima;
op droge grondsoorten zal de
plant veel geel blad vormen. Dat
kan men alleen voorkomen door
veel water te geven. Als soli
tair in het gazon zal men er
het meeste plezier van hebben;
ook moet men voor voldoende
ruimte zorgen.
G. KROMDIJK.
„Ach nee, dat zelf ontwikkelen van zo'n filmpje en dan die afdrukjes maken
lijkt me zo'n geklieder" zegt de man, die nog nooit in de donkere kamer van een
amateurfotograaf is geweest en eigenlijk niet eens weet of ontwikkelaar nu een
drabbig insmeerpapje, een olie-gelijkende traagdikke vloeistof of een wonder-
watertje is.
Trouwens voor een donkere kamer zou h(J niets voelen. De tegenwoordige
behuizing stelt hem al problemen genoeg om normaal te leven, iaat staan om
dan ook nog een ruimte te reserveren voor een speciale donkere kamer. En om
nu een of meer avonden In de week in het stikkedonker op een koud zolder
kamertje te gaan staan kleumen of tn een of ander kelderhokje te kruipen,
lijkt hem ook zo gezellig niet.
Zo worden er problemen gesteld over een ruimte, die er niet hoeft te zijn en
een duisternis, die nergens hoeft te heersen!
Jammer, dat door zulke uitspraken velen zich laten weerhouden om de vol
doening en ook bekoring van het zelf ontwikkelen van een film en het zien
„groeien" van eigengemaakte opnamen tot foto's te leren kennen.
De bloeiende ligularia
Wat nu die donkere kamer betreft
waarvan ook velen de verxeerde
voorstelling hebben, dat dit een licht
en luchtdicht, zwart en somber, vies
ruikend hok moet zijn voor het
ontwikkelen van uw film heeft u die
absoluut niet nodig. En voor het af
drukken van de negatieven ook niet.
Net zo goed als net voor iedere Knutse
laar natuurlijk wel heel aangenaam
is als hij kan beschikken over een rom-
melkamertje, waar hij zijn spulletjes
neer kan zetten, zo is het uiteraard
ook voor een amateur-fotograaf pret
tig als hy een eigen klein domein
heeft, waar de ingrediënten staan op
geslagen.
Maar nogmaals: noodzakelijk is dat
helemaal niet want in de huiskamer
onder het lezen van krant of boek
of het luisteren naar radio, het kij
ken naar de t.v., kan iedereen zelfs
de grootste leek op gemakkelijke
manier zyn films ontwikkelen. Zonder
geklieder, zonder urenlange afzonde
ring, zonder muffe luchtjes.
Onverschillig of iemand een came
ra heeft voor kleinbeeldfilm of rol-
film: er bestaan ontwikkeltankjes,
waarby men in volle licht de film in
de tank kan overorengen.Wie er de
moeite voor over heeft om gedurende
een paar minuten wèl even in het
volkomen donker de film by na auto
matisch in een z.g. daglicht-ontwikkel-
tank te draaien, kan voor een luttel
bedrag een telkens weerkerende vreug
de beleven. Zit de film eenmaal in de
tank, dan kan men rustig in het dag-
of lamplicht treden en de ontwikkeling
daar voortzetten.
Om nu niet in algemeenheden te
blijven schrijven over de geneugten
van deze pure vorm van vrye-lyds-
besteding, beginnen we voor hen, die
eens een kansje willen wagen, een
stap-voor-stap beschrijving van deze
eenvoudige fotografische werkzaamheid
Desnoods leent men eerst een tankje
van vriend of kennis om het bekende
Nederlandse kat-uit-de-boom-kyken in
de praktijk te brengen.
Stel u dus voor, dat u op oen of
andere manier in het bezit bent ge
komen van een doodeenvoudig tankje.
Daarin zijn modellen, die alleen voor
rolfilm, andere die uitsluitend voor
kleinbeeldfilm geschikt zijn. E11 met
de spitsvondigheid aan fabrikanten van
fotografische hulpmiddelen ook eigen
zyn er natuurlijk ook tanks, waarin
beide soorten film ontwikkeld kunnen
worden. Een tank bestaat uit een doos
met een deksel. Dat deksel is zo ge
construeerd, dat deze, wanneer ze een
maal op de doos is aangebracht geen
spiertje licht meer toelaat. Vandaar
dus zoals we trouwens al vermeld
den dat u, als de film er eenmaal
inzit, rustig het volle licht tegemoet
kan gaan. Zolang u dat deksel er dan
maar op laat en niet tijdens de be
handeling uit louter nieuwsgierigheid
eens even om een hoekje wilt kijken.
Want dan kunt u de film wel af
schrijven! Mocht u een heel „erge"
leek zijn, dan zou u uit deze beschrij
ving kunnen veronderstellen, dat de
film dus maar los in die tank gedaan
wordt en het ontwikkelingsproces met
de daarvoor benodigde chemicaliën kan
gaan beginnen. Dan zou de film eenter
grote kans lopen zwaar beschadigd te
worden. Want vergeet nooit, dat het
huidje van een film zeer teer is. Ge
durende de begin-handelingen, maar
zeker bij de daarop volgende bewer
kingen is er dan ook één groot gebod:
behandel de film als een eitje met een
vliesdunne schaal. Pak alleen als het
strikt nodig is ie film met de han
den beet maar dan altijd aan de zij
kanten. Nooit de oppervlakte van de
film aanraken.
Als dan het rolletje celluloid niet zo
maar los in de ontwikkeldoos gaat, hoe
dan wel? Behalve uit die doos bestaat
een tank ook nog uit een spoel met
twee grote flenzen, waarop bij beide
aan de binnenkant een paar mUimeter
diep een spiraalgang is aangebracht.
Stel u dit maar even zó voor alsof een
grote rail, die van de buitenomtrek
af regelmatig in de rondte draaiend
in steeds kleiner wordende cirkels
bij de dikke kern van de spoel einaigt.
Tussen de rails van beide flenzen moet
de film naar binnen glyden. Meen
niet, dat u de allereerste keer, dat u
een film gaat ontwikkelen, een prach
tig donker hoekje in huis kunt opzoe
ken en dan op uw dooie gemak die
film als het ware met de ogen dicht
even tussen de twee flenzen kunt draai
en. Wees verstandig: oefen eerst eens
wat.
Neem een oude film en ga die ln
het volle licht nu eens keurig netjes
in de spoel transporteren. Let wel:
zonder de oppervlakte van de film aan
te raken. Dus uitsluitend door de zij
kanten van de film tussen duim en
wijsvinger vast te houden. Knip van
te voren d eschedpe recht beginhoek-
jes van de film even rond, dan glijdt
de film beter. Als u dat met open ogen
goed kunt, probeer het dan eens met
de ogen dicht! Succes alvast. De
volgende week is het dan ontwikkelen
geblazen.
