- gebrek aan idealisme?
- gebrek aan interesse?
Liberace nog steeds
populair in Amerika
TWEE SCHOONHEDEN
Heeft die jeugd van tegenwoordig
KRIS-KRAS
TE PAS EN
TE ONPAS
ASSEPOESTER EEN
WEEK „PRINSES"
Twee nieuwe
jazzfilms
in aantocht
Hoe denk jij
er over?
Dienstregeling
voor vrijages
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 7 oktober 1961
Vijfde blad no. 30471
„Ze weten precies welke song aan de
top van de hitparade staat, maar van
de actueelste wereldproblemen hebben
zij geen notie. Ik wil niet generaliseren,
maar ik geloof toch niet dat ik de
waarheid geweld aan doe, als ik zeg
dat de meeste van mijn leeftijdgeno
ten dik tevreden zijn, als zij goed ver
dienen en hun kleine genoegens heb
ben. De rest interesseert hen dan niet
meer".
Deze jongeman staat beslist
niet alleen, als hij de jongeren
van nu gebrek aan belangstelling
en gebrek aan idealisme verwijt.
Met name vele ouderen zijn
dezelfde mening toegedaan. On
willekeurig rijst de vraag of het
werkelijk zo erg is met „die jeugd
van tegenwoordig". Het lijkt ons
het verstandigst het antwoord op
deze vraag te laten geven door
CONNIE FRANCIS
die kennen ze".
diezelfde jeugd, door jullie dus.
Pen en papier pakken is al het
bewijs, dat je niet zo ongeïnte
resseerd en passief bent als de
jeugd in haar geheel wordt ver
weten. We zijn benieuwd.
ARGUS.
Jongens op het balkon en meisjes be
neden, dat is het voorschrift dat een
Londense bioscoopeigenaar in de hal
van zijn theater heeft opgehangen.
„Zodra het jonge goed heeft bewezen
zijn les geleerd te hebben en geen
herrie meer te schoppen, zal ik jon
gens en meisjes weer gemengd van
de film laten genieten", aldus direc
teur Alan James. „En wat gebeurt er
met de jonge paartjes?" werd hem
gevraagd. „Daar maken we een uit
zondering voor, want die houden zich
gewoonlijk zéér rustig", zei James.
In Euro-pa moet men zich lang
zamerhand wel gaan afvragen, wat
er toch geworden is van Liberace,
de Amerikaanse pianospelende en
tertainer die Griegs pianoconcert
in drie minuten samenvat en het
opdraagt aan zijn moeder.
Welnu, miljoenen in de wereld zal
het verheugen (of spijten!) dat de
maestro het drukker heeft dan ooit
met het optreden in exclusieve
clubs, nachtlokalen en concertzalen
Maar Liberace heeft daarbij de
televisie - ivaardoor hij in de inti
miteit van het gezin kon doordrin
gen - niet vergeten. Integendeel,
hij is van plan na bijna drie jaar
afwezigheid een comeback op de
beeldbuis te maken.
Nippend aan een scoth met soda, in
zijn paleisachtige woning in de heu
vels rondom Hollywood, filosofeerde Li
berace, dat men van een renaissance
in de show-business kon spreken. En
hij liet er daarbij weinig twijfel aan
bestaan dat hij zou proberen zijn aan
deel bij te dragen.
„Ik ben voor het laatst voor de tv
opgetreden in 1959" aldus Liberace.
„Daarna ben ik in persoon opgetreden
in de Verenigde Staten en Europa,
onder meer op een „command perfor
mance" met Koningin Elizabeth van
Engeland onder mijn gehoor. Dit jaar
Was ik volgeboekt van 26 januari tot
14 december. In 1960 heb ik gedu
rende elf maanden rondgereisd, in
1958 maakte ik een tournee van tien
maanden".
Wanneer Liberace zijn televisie-op
treden hervat, zal het zijn in vier
groots opgezette snows „in de trant
van Victor Borge" al zal deze met
de vergelijking misschien niet zo geluk
kig zijn per jaar. „Ik zal hierdoor
vrij zijn in het aangaan van andere
verplichtingen, zoals concerten voor
groot publiek", zei hij.
Gevraagd of hü zyn televisie-op
treden zal hervatten gekleed in de fan
tasierijke colberts die hem beroemd
gemaakt hebben, antwoordde Liberace:
„Veel sterren proberen hun beeld te
vernietigen. Ik vind dit onjuist. Men
heeft er jaren voor nodig om het zich
te scheppen. Men moet het veeleer
koesteren en verfraaien om het mys
terieus en interessant te houden. De
sjieke kleren en kandelabers zijn deel
van het beeld dat ik van mijzelf ge
schapen heb. Ze zün wat voor Mar
iene Dietrich de hoge hoed, voor Gar
land het brengen van „Over the rain
bow" geworden is. Je moet hieraan
vast blijven houden. Mijn dagoptre
den voor de televisie van enkele jaren
geleden is niet geworden wat ik ervan
verwachtte, juist omdat ik me liet be
praten af te zien van mijn attributen.
De show had net niet dat. En daar
zijn de mensen juist op gesteld".
Er bestaan fundamentele verschillen
tussen rokers en niet-rokers volgens
de Britse psychiater H. J. Eysenck.
Hij beweert, dat rokers gemakkelijker
drinken, trouwen, gokken en de moed
laten zakken dan niet-rokers. „Ro
kers zijn gezelliger, houden van
feestjes, weten lekker eten en de
goede dingen des levens in het alge
meen op hun waarde te schatten. Zij
zijn wat nonchalant en niet gewend
te kijken alvorens te springen en
vinden het maar moeilijk elke dag
weer in het gareel te moeten lopen."
In het Engelse plaatsje Claverley
'reeft assepoester een week de keuken
/oor de huiskamer mogen verwisselen.
Assepoester in werkelijkheid de
24-jarige Amelia Carlesimo is reeds
wee jaar werkzaam bij een rijke in-
lustrieel en zijn echtgenote. Het meisje
kwam in 1959 uit Italië en werd dienst
bode bij het echtpaar. Afgelopen za
terdag is zij in het huwelijk getreden
'net de 25-jarige Mario Iannotti, haar
eugdliefde.
De werkgevers van assepoester had-
',en voor het jonggetrouwde stel een
tardig huwelijksgeschenk in petto: een
veek lang de beschikking over hun
voning, „Sanford Hall". Zeven dagen
nochten de dienstbode en haar echt
genoot „als vorsten regeren" in het
kasteeltje, dat maar liefst veertien
slaapkamers telt
Vandaag is Amelia teruggekeerd naar
de keuken. Mario is als knecht bij de
industrieel en zijn echtgenote in dienst
-"fi-eden.
Waar voor hun geld
Liberace is van mening dat ztfn
optreden voor de televisie minstens
één uur moet duren. „Het liefst zou
ik er twee uur van maken mijn
kracht als solist is daarop gebaseerd",
zei hü. „Ik werk hard. Ik werk hard
en geef me helemaal. Deze marathon
benadering spreekt tot de verbeelding
van mpn toehoorders. Zü weten dat
ze waar voor hun geld krügen, en veel
meer dan dat".
Liberace meent dat het niet meer
voldoende is een naam te hebben. „De
mensen willen dat je aanpakt, je
helemaal inzet. Zij willen uitputting,
zoals Judy Garland geeft. Ze willen
hun man zien zweten, zien bezwijken.
Daar houden ze van. En dat nu kan
alleen als de solist zich met zyn volle
persoonlijkheid inzet".
Bescheiden
Liberace denkt dat de show-business
terugkeert tot wat men er in vroeger
jaren onder verstond. „De bliksemcar
rière gaat tot het verleden behoren",
zei hij, „Weinig solisten kunnen hun
publiek langer dan tien minuten in
hun ban houden. Ik zal de tien noe
men die het kunnen: Judy Garland,
Frank Sinatra, Harry Belafonte, Dan
ny Kaye, Sammy Davis jr., Maurice
Chevalier, Eileen Farrell, Johnny Ma-
this en Connie Francis. Ik behoor er
in alle bescheidenheid opgemerkt
ook bij".
Het is moeilijk uit te maken ivat
mooier is: het meisje of het sieraad
dat zij bewonderend voor zich
houdt. De combinatie van beide
schoonheden dient alleen maar om
het ene beter tot zijn recht te doen
komen: het sieraad, dat deel uit
maakt van een collectie kostbaar
heden, die onlangs in Genève is
tentoongesteld onder de naam:
„Schatten van India".
De edelsmeedkunst is voor het sociale
leven in India van grote betekenis. Het
aantal juwelen dat een vrouw bezit en
de schoonheid ervan bepalen op welke
trede van de maatschappelijke ladder
zij staat. Ook het siersmeden in India,
dat kan bogen op een lange traditie,
kent modeverschijnselen. Op het ogen
blik ondergaat de Indiase siersmeed-
kunst belangrijke wijzigingen, zowel in
vorm als techniek. De invloed van het
Westen doet zich gelden in het poli
tieke en economische leven. De sociale
verhoudingen ondergaan wijzigingen en
daarmee ook de sociale betekenis van
het sieraad.
De sieraden van thans verschillen
van de vroegere door hun fijnheid en
het schaarse gebruik van goud; er is
een tendens naar grotere eenvoud in
het ontwerp. De Indiase vrouw, gewend
zich met vele sieraden te tooien, geeft
er nu vaak de voorkeur aan, slechts
één of enkele stukken (zij het ook van
grotere waarde) te dragen.
Twee nieuwe jazzfilms
een met en een zonder ver
haaltje zullen binnenkort
in de Nederlandse theaters
draaien: „All night long" en
„Jazz op een zomerdag".
Voor jazzliefhebbers is New
port een begrip. Het jaarlijks
Newport Jazz Festival in
Amerika staat te boek als
's werelds grootste jazzfeest
en de Amerikaanse fotograaf
Bert Stern zag er dan ook een
dankbaar onderwerp in voor
een feestelijke jazzfilm. Hij
had opdracht gekregen om
van het festival enkele foto's
te maken, maar die „enkele
foto's" werden een volledige
film: „Jazz op een zomerdag".
Met zijn assistenten maakte
hij in vier dagen tijd een film
van ongeveer 40.000 meter in
kleuren. Zes maanden waren
er echter voor nodig om van
dit materiaal een voor ver
toning geschikte film met een
redelijke lengte van 2.300 me
ter van te maken.
Bijna vijftig van Amerika's
beste jazzmusici en -vocalis
ten treden in deze film op.
Mahalia Jackson zingt go
spelsongs, Louis Armstrong
brengt o.m. „The Saints" en
„Lazy river" en zingt zelfs
een duetje met Jack Teagar-
den, het kwartet van de saxo
fonist Gerry Milligan is van
de partij evenals de pianist
George Shearing en zijn
kwintet, Anita O'Day, een van
de grootste jazz vocalisten van
dit ogenblik, zingt het heer
lijke „Sweet Georgia Brown"
en „Tea for two".
Andere gerenommeerde
jazzsterren die in deze rol
prent zijn te horen en te
zien, zijn Jimmy Giuffre,
Thelonious Monk, Sonny Stitt
Dinah Washington, Big May-
belle, Chuck Berry en Chico
Hamilton. Een film met veel
jazz dus, met ter afwisseling
enkele schilderachtige op
namen van de stad Newport
en het strand van Newport,
en zonder verhaaltje.
„All night long" is een
Britse film met een verhaal
tje. Over dat verhaaltje zul
len we hier niet uitweiden.
Jazzliefhebbers zullen deze
film gaan zien om de muziek.
En daarop hebben de makers
kennelijk gespeculeerd, want
in „All night long" worden
Britse musici als Tubby Hayes
Kenny Napper, Johnnie
Scott, Ray Dempsey, Keith
ledereen heeft een zomer lang
gedacht, maar nu Is het dan wer
kelijk zo vert het is herfst. We
mogen er wel op vertrouwendat
zo zoetjesaan alle tieners en twin
tigers al dan niet liftend
naar het buitenland, de Veluwe of
Katwijk zijn geweest, de naweeën
van de derde oktober te boven zijn
en weer de draad van het dage
lijks leven hebben opgevat waar
zij hem voor de vakantie hebben
laten slingeren. Je zit dus weer op
schoolen jawel, als vanouds ook
op zaterdagochtend)op kantoor
of in de fabriek met een lange
winter in het vooruitzicht. Voor
bij is de tijd dat je alleen naar de
krant greep voor het weerbericht
je hebt nu weer aandacht voor
andere zaken dan neerslag, bewol
king en hogere of lagere tempera
turen
WILLY BRANDT,
„wie is dat?"
Christie en Alan Ganley
allemaal beslist geen kleine
jongens in de wereld van de
jazz „aangevoerd" door de
Amerikaanse grootheden Da
ve Brubeck en Charlie Min
gus, wier namen nu eenmaal
veel meer tot het publiek
spreken. Niet geheel ten on
rechte overigens.
Vooral de bassist Charlie
Mingus is een begaafd en
veelzijdig musicus. Vermel
denswaard is wel, dat hij in
zijn nieuwe groep - met
Jimmy Knepper, trombone
Charles McPherson, altsax,
Knobby Totah, bas, en Dan
nie Richmond, drums - piano
speelt.
De Amerikaanse jazzmusicus Charlie Mingus, die even vaardig de bas
als de piano bespeelt. In "All night long" houdt hij zich bij het eerste
instrument.
En wat zyn die andere zaken dan
wel? Syrië? Algerije? Berlijn? De be
grotingsbehandeling in de Tweede Ka
mer? Of lees je alleen de verhaaltjes
over Elvis Presley, Connie Francis,
Ricky Nelson en andere teenager-Ido
len? Of heb je toch in de krant van
vorige week zaterdag gelezen, wat
Prinses Beatrix op de slotbüeenkomst
van de Europese Cultuurstichting
(Fondation Européenne de la Culture)
in Toulouse heeft gezegd? Haar rede
ging namelük uitsluitend over de
jeugd.
Brandt, Mollet en Gromiko, om er maar
een paar te noemen, hebben ze nau
welijks of nog nooit gehoord. Kennedy,
zeggen ze, Kennedy, dat is toch de pre
sident van Amerika?"
„De meeste jongeren lezen geen be
hoorlijk boek, gaan nooit naar een
goed concert en slaan alleen maar de
krant open voor de strips. Natuurlijk
is het hun zaak om Presley mooier
te vinden dan Mozart, maar wie van
hen zal ooit de moeite hebben geno
men om werkelyk eens aandachtig
naar een concert te luisteren?"
De Europese jongeren missen een
gemeenschappelijk ideaal, was de kern
van haar betoog. De jeugd is materia
listisch, onverschillig, passief. Als voor
beeld noemde Prinses Beatrix de bui
tenlandse gebeurtenissen. „Vele Jonge
Europeanen zeggen: De internationale
politiek? Onnodig je daarover op te
winden, daar kunnen wij toch niets
aan doen, dat is een zaak tussen de
Amerikanen en de Russen".
Prinses Beatrix richtte zich speciaal
tot studenten en pas afgestudeerden,
toen zü zei: „Gü allen hebt, daar ben
ik zeker van, een ontstellend aantal
collega's ontmoet die geen belangstel
ling toonden voor de grote problemen
waarmee onze wereld te kampen
heeft". Maar gelden deze woorden niet
evenzeer, misschien zelfs nog meer
voor de niet-studenten?
Klaaglied
Kijk maar eens rond op het kantoor
of in de fabriek waar je werkt, praat
maar eens met je vrienden en vrien
dinnen, en vergeet vooral niet by je
zelf te rade te gaan. Zou je dan
werkelyk tot andere conclusies komen
dan de twintiger die we op onze va
kantie ontmoetten en een klaaglied
aanhief over „de jeugd van tegenwoor
dig"?
Wat hü zei was niet zo vleiend. „Ze
hebben alleen maar interesse voor wat
zü verdienen, kleren, brommers en
juke-boxes", luchtte hy zün hart. „Ze
weten alles van Peter Kraus, Connie
Francis en Cliff Richard, maar van
De 21-jarige Londenaar Alfred heeft
een maand in de gevangenis gezeten,
omdat hij zün „dienstregeling voor
vrüages" had overtreden.
De ouders van de 18-jarige Veronica
waren er op tegen, dat hun dochter
met Alfred „ging". Zij lieten het kind
daarom onder hoede van een rechter
stellen. Zy hoopten, dat deze een ein
de zou maken aan de verkering, maar
dat was een misrekening. De rechter
gaf Alfred toestemming om tweemaal
in de week met het meisje uit te gaan,
maar hij moest haar dan om elf uur
's avonds weer thuisbrengen.
Dat zinde Veronica niet. Zij klom
uit het raam van haar kamer en voeg
de zich bij haar vriend en Alfred
peinsde er niet over haar terug te zen
den naar haar ouders.
De advocaat van Alfred heeft ver
klaard, dat zijn cliënt „een harde les
heeft geleerd". De ouders van Veronica
zeiden, dat zü het best vonden dat
hun dochter weer met de vrijgelaten
Alfred ging, mits de jongeman zich
aan de hem toegemeten tyd zou hou
den
Geen notie
