rsena
1
TUMBO EN Z N AVONTUREN
Het kopen van opbrengsten heeft
zich weer eens flink gewroken
Niemand doet serieuze pogingen
0111 van 't systeem af te komen
i
RADIO TELEVISIE
GANGETJt \Z
LAAT HET VERLEDEN RESTEN
PANDA EN DE PLASTIC PLASTIEK
Ons kinderverhaal
MAANDAG 7 AUGUSTUS 1961
(Van een speciale medewerker)
Dit jaar heeft het systeem van het kopen van opbrcnqsten zich weer
eens gewroken. De bloembollenkwekers sturen nu de bollen naar de
exporteurs en die ontdekken wel, dat de oogst in de kleistreken een
flink eind onder normaal is gebleven. Al hun schattingen over de op
brengsten zijn daardoor in de war gestuurd en dus moeten ze proberen
dat, wat ze te weinig hebben toegestuurd gekregen, erbij te kopen.
Aangezien ze allemaal in hetzelfde schuitje zitten, zijn de prijzen op de
veilingen beslist aan de hoge kant. Een veilingblad schreef zelfs, mis
schien wel „te".
i Het eiqenaardiqe van deze han- mas °ok wel, want deze zijn juist bU-
annri*»r crnorl eroorrvolrt
del is. dat iedereen van mening is.
jdat je geen opbrengsten zou moe
ten kopen. Je weet nooit precies
wat er uit de grond komt. ,,Is de
oogst best dan krijg je soms vijftig
percent tulpen meer dan je had ge
schat en dan kan je ze aan de
straatstenen niet kwijt. Is de oogst
minder goed dan krijg je veel te
iweinig in huis en dan kan je gaan
bijkopen, meestal tegen hoge prij
zen", aldus een teleurgestelde ex
porteur.
Maar niemand doet nu eens serieuze
pogingen om van dit systeem af te ko
men. De kwekers willen niet, wordt er
beweerd.
Men heeft dus nu minder bollen van
de kwekers ontvangen dan men in het
voorjaar schatte. Geleverd moet er ech
ter worden en dus gaat men naar de
veilingen in Lisse of Bovenkarspel en
probeert het huisje een beetje bij het
schuurtje te houden. Dat is niet makke
lijk, want juist die variëteiten die by
miljoenen worden geteeld en verkocht
komen van de kleigebieden.
Niet meer goedkoop
Deze zgn. goedkope soorten zUn dus
helemaal niet goedkoop. De paar ras
sen, die minder kosten dan verleden
jaar. vallen op de prijslijsten in de vak
bladen bijna niet op. Er worden in die
lijsten iets meer dan vierhonderd soor
ten genoemd.
Het slechtst schijnen de parkiettul
pen er aan toe te zfjn. Dit zijn over het
algemeen al geen beste groeiers en als
er iets verkeerd gaat dan gaat het bij
de slechtste natuurlijk het ergst. Van
daar dat er nu verschillende van vijf
cent en meer per bol vergeleken met ver
leden jaar in die veilinguitslagen te
zien zijn.
Blue Parrot kwam verleden jaar op
zeven tot hooguit acht cent. Deze be
gint nu aan de dertien cent te tip
pen. Black Parrot, ook al zo'n uit-
i gebreid verspreid ras, doet niet veel
anders. In doorsnee liggen hier de
prijzen flink hoog. In ieder geval wel
zo hoog, dat ze boven de verkoop-
prijzen in het buitenland liggen.
1 Bij de hyacinten liggen de prijzen
iets gunstiger dan verleden Jaar. Dat
-
zonder goed gegroeid.
Die concurrentie
Het doet wel even pyn als je je klan
ten mag schrijven, dat de oogst zo
slecht is en de prijzen zo hoog bij de
inkoop dat je tulpen, maar de kleinere
maten stuurt. Zo iets staat de concur
rentie weer niet toe.
Het vak van land- en tuinbouwer kan
soms hard zijn. Dit hebben narcissen-
kwekers ervaren. De narcissen staan
meestal niet op de beste gronden. Deze
hebben dit najaar natuurlijk een flinke
hoeveelheid water te verwerken gekre
gen en dat is niet zo snel gegaan, dat
de narcissen er geen last van kregen.
De kwekers met slechte tuinen hebben
flink wat schade opgelopen. Deze komt
dubbel hard aan. want narcissen moeten
twee jaar geteeld worden, voordat ze
leverbaar zijn.
tal kwekers komen te staan. Er gaan
nu verhalen in de bloembollenstreek
van kwekers, die hoofdzakelijk narcissen
teelden, die maar naar de industrie zijn
getrokken. Ze zien geen kans om hun
„verzopen" kraam weer op poten te zet
ten.
De schade in deze bollen lijkt over het
algemeen wel mee te vallen want de
prijzen liggen lager dan verleden jaar.
Of het moet werkelijk waar zijn, dat
de export dit jaar minder heeft ver
kocht dan verleden jaar. De exporteurs
zijn bang geworden door het schaarse
aanbod in de laatste jaren. Meer en
meer schijnen ze er toe over te gaan
om orders zonder een flinke winst niet
meer te accepteren. Het was bekend,
dat ze andere jaren nabestellingen van
hun beste klanten met tegenzin uit de
post haalden. Het was soms uiterst moei
lijk om aan bollen te komen. Het zal
dit jaar, zoals het er nu uitziet ten
minste. nog wel erger zijn.
Er zijn dit jaar, meer dan anders,
waarschijnlijk enorme verschillen tus
sen de inkomsten. Er zullen pechvo
gels zijn, maar ook kwekers die een
gouden jaar maken.
Strenge bestraffing
luchtpiraten geëist
Verliest men dus zijn kraam dan is
het zeer moeilyk om deze weer op te
kweken. Voor dit geval is wel een aan-
Een der leiders van de vereniging
van Amerikaanse piloten heeft voor een
subcommissie van de Senaat gepleit
voor zware bestraffing van luchtpira
ten. Hij geloofde dat er een „georga
niseerde samenzwering" bestond om in
groten getale Amerikaanse passagiers
vliegtuigen te kapen.
De subcommissie houdt zich bezig
met de voorbereiding van wetgeving die
Verzopen kraam het kapen van vliegtuigen gelijk zal
stellen met zeeroof, een misdaad waar
op levenslange gevangenisstraf staat.
De subcommissie is zich met deze zaak
gaan bezig houden nadat de vorige
maand de piloot van een Electra van
de Eastern Airlines gedwongen was ge
worden naar Havanna te vliegen. De
kwestie is urgent geworden na de don
derdag mislukte poging van twee man
nen. vader en zoon, om een Boeing met
passagiers en bemanning te kapen.
Senator Everett Dirksen, de leider van
de Republikeinen in de Senaat, verklaar
de te betwijfelen of die poging van
dinsdag zoals gemeld niets te ma
ken had met het regime van Castro.
Hij kon moeilijk geloven dat twee klei
ne misdadigers zouden proberen zo maar
een vliegtuig van vijf miljoen dollar te
stelen omdat „zij zo graag naar Cuba
wilden gaan".
Advertentie
Advertentie
LEIDEN-TEL.Z3M&I
•llllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll
Wegens een technische storing ont
breken heden de positie-opgaven van de
Nederlandse zeescheepvaart.
illlllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllllll^
DAGELIJKS VERVOLGVERHAAL
Dokter mishandeld
(Van onze correspondent)
Twee Roermondse jongemannen, die
op straat hun roes uitsliepen, hebben de
Maasnlelse arts M. Mol. die hen per
auto naar huis wilde brengen, mishan
deld en ook flinke schade toegebracht
aan de auto van de dokter. Toen voor
bijgangers hen zagen liggen, waar
schuwden zfj de arts omdat ze het twee
tal voor verkeersslachtoffers aanzagen.
De dokter, die zich naar de plaats
van het „ongeluk" begaf, zag spoedig
dat zij gewoon hun roes lagen uit te
slapen. Hij maakte hen wakker en bood
aan hen per auto naar huis te brengen,
om erger te voorkomen. Toen het twee
tal in de auto werd gehesen, maakte de
arts een opmerking over hun dronken
schap. Een van de jongemannen, een
21-jarige matroos maakte zich hierover
zo kwaad dat hij de dokter vastgreep en
hem danig met zijn vuisten bewerkte.
Bij een poging om het tweetal weer zo
vlug mogelijk uit de wagen te werken,
werd de auto flink beschadigd en liep
de dokter nog enkele verwondingen op.
Hij reed vervolgens naar het bureau van
politie en deed aangifte van mishande
ling en vernieling. Het tweetal kon spoe-
I dig worden aangehouden. De matroos
werd overgeleverd aan de brigade van
de Kon. Marechaussee te Roermond.
Oorspronkelijke roman door PETER PAUL O'MARA
4)
HU zweeg, als wilde hU het gewicht
van deze mededeling goed tot hen doen
doordringen. Anne wachtte er ongedul
dig op, dat hij verder zou gaan. Het
testament van haar vader kon haar niet
hevig interesseren, daar hU niets had
om na te laten.
HU laat alles aan jou na. zei
Spale. Er zyn geen legaten, van welke
aard ook.
Anne glimlachte een beetje ironisch.
Dat vereenvoudigt de zaak aanmer-
kelUk, zei zU. Er zal dus door de erf
genamen niet onderling getwist behoe
ven te worden.
Spale zette een enigszins beledigd ge
zicht en Mark grinnikte bemoedigend
tegen haar.
M'n beste jongedame, zei de advo
caat met waardigheid, met dergelUke
dingen moet men niet de spot drUven.
Geld en bezittingen zijn dingen, die ern
stige verantwoordelUkheid betekenen.
Dit keer moest Anne ondanks zichzelf
lachen. Wat voor geld? vroeg zU-
Wat voor bezittingen? Bedoelt u soms
die paar vierkante kilometer hypothe
ken die op het huis liggen?
Spale staarde haar met een verbaasd
gezicht aan. Hypotheken? Wat voor
hypotheken? Ik begrUp Je niet, Anne.
Dit huis is volkomen onbelast.
Doet u niet zo gek! zei Anne on
geduldig. Het is tot het uiterste verhy-
potheekt. Dat heeft vader me zelf ver
teld.
Er viel een lange pauze, terwUl de ad
vocaat zUn grote zakdoek te voorschUn
haalde en zich het rode gelaat en zUn
dikke nek afveegde. HU staarde haar
nog steeds met gefronste wenkbrauwen
aan.
—Ik begrUp het niet, zei hU daarna
en zUn stem had een ietwat minder ge
wichtige klank. Er is ergens een vergis
sing in het spel. Er ligt geen hypotheek
op dit huis. Er ligt geen hypotheek op
enige bezitting van je vader. Hy hield
er daaromtrent zeer besliste denkbeelden
op na.
Anne keek hem aan, trachtend te be-
grUpen, wat hU zei. Wat voor bezit
tingen? vroeg zU en haar stem klonk
in haar eigen orgen als komende van een
grote afstand.
Het huis in Elm Street, het flat
gebouw op de hoek van Main en Ash
Street en het Leveret Gebouw in Lyn-
combe.
Dit was toch zeker een nachtmerrie,
zei Anne bU zichzelf. Dit was zeer be
slist een nachtmerrie.
Er moet ergens een vergissing zUn,
Wie Arsenal rookt, blijft
overwinnaar. Die heeft het
sterkste merk gekozen!
Geniet van het koninklijke
formaat en de kostelijke melange.
Overal, bovenal, Arsenal
zei zU hardop. My'n vader was een
heel arm man. Hij bezat niets. HU had
helmaal niets.
ZU keek naar Mark met een blik,
die als het ware om geruststelling vioeg.
Hy stond op en ging naast haar staan.
HU legde zyn hand op haar schouder
en hield die vast in zijn greep.
Wilde u ons vertellen, meneer, Spa
le, vroeg hU met zUn rustige, diepe stem,
dat meneer Darford géén arm man
was?
Spale zat hen met open mond aan
te staren, alsof hU dacht, dat zU gek
geworden waren.
M'n waarde heer, zei hU tenslotte.'
Een arm man? Huntley Darford heeft
zUn dochter heel wat vast. goed nage
laten en iets meer dan tweehonderddui
zend dollar.
Gedurende één minuut nog bleef An
ne zich vastklampen aan haar overtui
ging, dat hU zich vergiste of er om de
een of andere fantastische reden om
loog. Toen leek het wel of een groot
aantal kleinigheden uit het verleden
(die op het moment, dat zij voorvie
len voor haar geen betekenis hadden
gehad) in haar geest plotseling op haar
juiste plaats terecht kwamen en wist
zU dat hU de waarheid vertelde. Haar
vader was helemaal niet arm. HU was
nooit arm geweest.
Om de een of andere reden herinner
de zU zich de kop thee, die nog in de
keuken op de tafel stond die armzali
ge kop thee, die gezet was van het laat
ste stoffige schraapsel uit de theebus.
ZU kon niet aan de thee bhjven den
ken; zU voelde zichzelf er in verdrin
ken, hetgeen nogal grappig was, maar
verschrikkelyk tegelyk.
Anne! Mark's stem kwam als van
ver weg een vaag geluid in haar sui
zende oren.
Zij dacht aan iets anders, aan iets
ergers de vreselUke kousen, die zU op
school had moeten dragen, terwUl al de
andere meisjes zUden kousen droegen,
die zU weggooiden, als er een ladder in
zat. Grappig om te moeten bedenken, dat
zU zelf ook zijden kousen had kunnen
hebben, bU tientallen tegehjk. Nu leek
het haar, of zij in een zee van zUden
kousen verdronk inplaats van in thee en
dat was ook grappig. Het was erg grap
pig. Anne deed haar mond open, lachte
en kon er niet meer mee ophouden.
Anne! Mark's stem klonk nu zelfs
van nog verder weg een zeer vaag
2^, ,,pnfsrf:=:=s'(Q>
62—67. Terwijl Joris zo snel hij kon heenzwom. werd hem door de
kruiser het ene salvo na het andere nagezonden. Dit verbitterde Joris,
want niet alleen maakten al die granaten het zwemmen gevaarlijk, maar
bovendien vond hij, dat zij al die munitie beter op het doelschip konden
afvuren.
„Foei toch. ze vergeten helemaal, dat het doel voor twaalven tot
zinken moet worden gebracht," bromde hij. voor een granaat weg
duikend. ,,hoe kunnen ze zo slordig met hun tijd en munitie omspringen?
Straks verloopt de polis en krijg ik geen cent van de verzekering uit-
betaaldl"
Gelukkig voor Joris begon nu ook de admiraal aan de tijd te denken.
t.Stop met schieten op de saboteur!" riep hij. „Neem het doelschip
onder vuurDe eer van de marine staat op het spel! Als we het doel
niet voor twaalf uur tot zinken brengen, is deze oefening mislukt
De uitwerking van dit bevel liet niet lang op zich wachten. Het was
precies één minuut voor twaalf, toen de granaten op het doelschip be
gonnen te regenen, hetgeen erg gevaarlijk was voor Pat en Panda.
Maar gelukkig had het waarschuwingsschot van Joris hen eindelijk
doen beseffen, dat zij zo vlug mogelijk van boord moesten en dat deden
ze nu ook zonder tijd te verliezen
geluid aan het einde van een lange
duistere gang.
De duisternis werd dichter en scheen
ondraaglUk te worden.
HOOFDSTUK II
De duisternis duurde een lange tUd;
een eindeloze tyd zelfs! Soms werd zU
wat minder dicht en kon Anne er enige
beweging in onderscheiden en de echo
horen van stemmen in de verte. Maar
altUd werd zU er toch weer in opge
nomen. En toen werd zU op een zekere
morgen in haar eigen kamer wakker,
terwUl de zon door de ramen scheen.
Zy bleef enige tUd stil liggen, zich
afvragend, waarom zij zich zo vreemcf
voelde zo licht en als het ware zon
der lichaam, alsof zU ergens in de ruim
te zweefde. ZU fronste het voorhoofd;
zU lag in bed, maar kon zich niet her
inneren, hoe zij daar gekomen was.
Er ritselde iets in de kamer en zU
wendde het hoofd om, om te zien wat
het was, verbaasd over de inspanning,
die deze eenvoudige beweging haar kost
te. Een haar onbekende vrouw, die de
witte uniform van een verpleegster droeg,
was bezig met het schikken van bloe
men op haar toilettafel.
Wat doet u hier? vroeg Anne. De
vrouw keerde zich om en glimlachte zon
der enige verbazing te tonen.
Zo zo, zei zU. Dus bent u einde-
lUk wakker. Dat zal dr. Lenott veel
plezier doen.
Maar wat doét u hier? hield Anne
koppig vol.
U oppassen. U bent erg ziek ge
weest, weet u. En ik geloof, dat u niet
zoveel praten moest voor dr. Lenott u
gezien heeft. Hij kan ieder ogenblik
hier zUn. HU komt gewoonhjk 's mor
gens.
Anne hield gehoorzaam haar mond,
maar grotendeels, omdat de weinige
woorden die zU gesproken had, haar
reeds doodmoe gemaakt, hadden. Zij
vroeg zich af hoelang zU wel ziek ge
weest was. De verpleegster zei, dat
Mark „gewoonlUk" 's morgens kwam,
hetgeen op een nogal langdurige ter-
mUn scheen te wijzen.
ZU viel weer in slaap. Toen zy' wak
ker werd, zat Mark naast haar bed.
ZU keek hem een ogenblik zonder enige
verwondering aan en glimlachte.
Hallo! zei hU, haar glimlach be
antwoordend. Dus ben je eindelyk weer
tot ons teruggekeerd. Het werd dan ook
hoog tUd.
Hoe lang ben ik ziek geweest?
vroeg zij.
Drie weken, zei hU prompt. We
zouden je wel naar het ziekenhuis ge
bracht hebben, maar dat zit vol met
influenza-patiënten.
Wat was er met mU aan de hand?
vroeg zU.
Biykbaar had Mark besloten om alle
vragen die zU stellen zou te beantwoor
den. Allerlei soort afwUkingen, zei
hU. Zenuw- en lichamelijke uitputting.
En langdurige ondervoeding.
De herinnering aan wat de advo
caat haar verteld had en dat als een
zwart monster achter in haar geest was
blUven hangen, kwam nu weer naar
voren en sloeg als een golf over haar
heen. ZU begon hevig te rillen en wend
de haar gezicht van Mark af, haar ogen
sluitend, zodat hij ze niet zien zou. Hij
nam haar hand en hield die stijf in de
zUne.
Denk er maar niet meer aan,
zei hU zacht. Herinner je alleen maar,
dat alles in orde zal komen. Je zult
binnenkort weer helemaal in orde zijn
en dan is alles weer goed. Denk daar
maar aan.
ZU knikte en na een minuut hield de
rilling op. ZU opende de ogen en keek
hem aan. HU glimlachte en zU merkte
op, welk een vermoeide uitdrukking er
in zUn ogen lagen tevens hoe
vriendelUk hU keek.
Goed zo! zei hij. Ik moet nu
weg, maar ik kom vanmiddag nog even
terug. JU blUft hier rustig liggen en
laat mevr. Block je met alles bedienen.
En eet en drink alsjeblieft alles, waar je
maar trek in hebt; we moeten een
beetje vlees op die botten van je zien
te krUgen, voor we aan iets anders be
ginnen.
HU ging weg. Gedurende enige tyd
bleef zU er aan liggen denken, hoe vrien
delUk hU was, terwyl zU zich dwong dat
andere uit haar gedachten te zetten.
Alles kwam in orde had Mark gezegd
en natuurlUk was dit zo. Als zU dat
andere lang genoeg uit haar brein zou
weten te bannen, zou zU er wellicht
nooit meer aandenken.
Maar zU kon het niet uit haar ge
dachten zetten. Telkens weer sloeg het
in zwarte golven over haar heen. Ge
durende al die jaren van haar jeugd,
van haar opgroeien, van haar bestaan
als jonge vrouw had haar vader al dat
geld weggestopt. Hij had er haar toe
gebracht om voor hem slavenwerk te
doen en te sparen, zodat hy nu eens
hier en dan weer daar een stuiver aan
zyn schat kon toevoegen. Hij had haar
honger laten lUdenzU kon zich
niet meer dan een paar maal in Laar
leven herinneren, dat zU genoeg ge
geten had en had haar kleren
doen dragen, die zo kaal waren, dat zij
er belachelUk door werd alleen maar
opdat zijn banksaldo hoger zou worden!
(Wordt vervolgd)
72—73. De torenwachter holde alle trappen af en spoedde zich naar
het dorp. Daar vertelde hij, helemaal buiten adem, Tumbo's móeder het
goede nieuws.
En was was de moeder gelukkig, toen ze haar zoontje doornat, maar
gezond en wel terug zag. Wat had ze verschrikkelijk in angst gezeten.
Moeder en Tumbo vlogen elkaar in de armen. En ze was ]ako heel
dankbaar, omdat hij zo moedig de jongen had gered
