AMERIKAANSE MIKE
OVER HOLLANDERS
MEISJES MAKEN MISDADIGERS LEVEN LASTIG
ROCK IN DE REGEN
Spanje strijdt voor
het FATSOEN
Scilla Gabel kijkt verder dan
haar nieuwe
neus lang is
m
KRIS-KRAS
TE PAS EN
TE ONPAS
Paus Johannes en Amerikaanse
schrijversclub niet tevreden over
televisie en film
Advies: lioud 11
enquete onder
de scholieren
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 29 juli 1961
blad no. 30412
Het wekte echt geen bevreemding, dat de 17-jarige
Mike Folberth uit Cleveland (Ohio) „goede middag" zei.
In niet helemaal onvervalst Nederlands. Want hij is een
van de 21 Amerikaanse jongens, die op het ogenblik onder
auspiciën van de American Field Service twee maanden
in ons landje vertoeven. Tijdens de bootreis naar Holland
kregen zij les in het Nederlands en zij brengen hun kennis
nu in de praktijk. Evenals 37 Amerikaanse meisjes.
Spanje wil weer een fatsoenlijk land
worden en de eerste maatregelen daar
toe zijn genomen. Het Algemeen Bu
reau voor de Veiligheid heeft een offi
ciële nota uitgegeven, waarin richtlij
nen zijn opgesteld voor „de normen die
in acht moeten worden genomen in
zwembaden, op stranden en andere
plaatsen van recreatie". Zo is nu dan
sen in badpak (als men ouder dan 14
jaar is) verboden. Het dragen van
shorts in de stad en in restaurants
is eveneens uit den boze.
Hoewel elders in Europa badgasten
hun best doen om zo min mogelijk
aan te hebben, worden de badgasten
in Spanje er toe gedwongen zoveel mo
gelijk kleren te dragen. Overigens
scheelt het wel, of men in het noorden
of in het zuiden aan het zilte nat
vertoeft. In het noorden is het verbo
den een zwempak te dragen als men
niet zwemt; de zwemmer die aan het
strand wenst te zonnen, moet een
strandjas dragen. Aan het strand van
de Middellandse Zee kan men echter
tal van bikini's bewonderen.
De Spaanse autoriteiten beschouwen
de bikini als een van de hoofdzonden
tegen het fatsoen. Het textielkleinood
wordt zo verafschuwd, dat het in de
reglementen niet eens wordt genoemd.
Dit is er de oorzaak van, dat men aan
de zuidelijke stranden dit tenue kan
dragen, hoewel men zich verwonderd
moet afvragen, hoe het mogelijk is dat
in het moraal-bewuste Spanje zulke
onvergeeflijke misstappen kunnen wor
den getolereerd.
ZIJ is jong (23), mooi en staat
aan het begin van een filmcarrière.
Scilla Gabel heeft van jongs af er
van gedroomd filmster te worden,
maar tot enkele jaren geleden had
zij het niet verder gebracht dan
stand-in voor Sophia Loren. Scil-
la's noodlot was, dat zijteveel
leek op Sophia.
Slechts om deze reden wilden de
film :akers de ambitieuze Scilla
geen kans geven: „We hebben geen
behoefte aan een duplicaat van
Sophia".
Maar de jonge Italiaanse moest
en zou bij de film komen. Geen
weg naar dat begeerde doel was
haar te veel. Ze heeft zich een
nieuwe neus laten aanmeten. Een
heel mooie, rechte, wat kortere
neus.
Deze nieuwe „voorgevel" en een
ander kleurtje haar hebben de ge-
Nederland is niet het enige
land, waar de regen herhaaldelijk
openlucht-evenementen in de war
stuurt. In Denemarken zijn ze dat
ook wel gewend. Maar de Kopen-
haagse teenagers, die wekelijks
naar 'n populair dansfestijn in het
park trekken, hebben er wel wat
op gevonden.Zij nemen bij voor
baat hun paraplu mee. En al
regent het dan pijpestelen, ze
blijven rock 'n rollen.
Het nieuwste snufje dat de Ameri
kaanse industrie heeft uitgebracht,
is een miniatuur tv-toestel in de
vorm van een polshorloge. Het zal
waarschijnlijk binnenkort in massa
worden geproduceerd. Het toestel
letje ziet er uit als een gewoon
horloge en werkt uiteraard geheel
op transistors. In plaats van er de
tijd op af te lezen, kan men er de
laatste show op volgen. Er zijn al
werkgevers die zich ernstig zorgen
maken over het nieuwtje. Zij heb
ben het schrikbeeld voor ogen van
een secretaresse, die geen oog van
haar armband-tv kan afhouden,
terwijl zij de brieven moet tikken.
■jür Ruud de Wolff, de ene helft van
The Blue Diamonds, gaat zich niet
verloven, zo stelt het blad Tuney
Tunes zijn lezeresjes gerust. Hij
heeft „slechts" een vast vriendin
netje. Berdien Krijger heet ze. Het
meiske woont in Utrecht en ver
koopt daar in een radiozaak dage
lijks grammofoonplaten van haar
favorieten. The Blue Diamonds.
Een van de nieuwste modesnufjes
van het seizoen 1961—'62 is uit het
Italiaanse Florence gekomeneen
„zijden" japon gemaakt uit een
jutezak. Het materiaal (65 pet. jute
en 35 pet katoen) ziet er zwaar uit,
maar het is verwonderlijk licht.
Het heeft een wat onregelmatig op
pervlak, maar het voelt zo zacht
als zijde aan.
Mike zeilt op het ogenblik op
de Kaag met de 16-jarige Karei
Samsom uit Noordwijk, bij wiens
vader en moeder Mike gezellig
onder dak is gebracht.
Karei, die op de mulo zit. kon
een week geleden nauwelijks een
vlot gesprek in 't Engels voeren.
Maar nu gaat 't al heel wat beter.
Trouwens, Mike vond toen ie pas
van boord kwam onze taal maar
raar en moeilijk. Het Nederlands,
dat hij nu brabbelt, is ook nog wel
niet alles, maar het draagt toch bij
tot meer begrip tussen hem en z'n
vriend Karei.
Als Mike over twee maanden weer
naar huis gaat en zijn vrienden van
de Lakewood High School weer ont
moet, dan zal hij heel wat over Ne
derland te vertellen hebben. Gekke,
grappige en nare dingen. En dat is
dan ook de bedoeling van het verblijf
van de Amerikanen in ons land. Zij
gaan allemaal een paar dagen naar
een Nederlandse school om eens te
ondervinden hoe er by ons les wordt
gegeven, hoe er wordt geleefd.
Groot en stevig
Mike is wel erg groot en stevig voor
zyn leeftijd. Je schat 'm eerder 22 dan
17. Maar ook uit hetgeen hy vertelt
en uit z'n hele manier van optreden
spreekt een grotere volwassenheid dan
bij de doorsnee zeventienjarige.
Hij heeft een paar lessen meege
maakt op het Rijnlands Lyceum. De
scholen en klassen vindt hij allemaal
klein. Ook vindt hij, dat de Holland
se meisjes en jongens hun leraar veel
meer als een „politieagent" zien dan
de Amerikaanse HBS-ers. De Ameri
kanen zien hun leraren meer als men
sen. Mensen met hun tekortkomingen,
maar ook met hun goede eigenschap
pen.
Het Hollandse eten vindt hij wel
lekker. Alles is zo vers. Het brood, het
fruit, de yoghurt.
Volwassener
„De Amerikaanse meisjes en jon
gens zyn eerder volwassen. In Amerika
heb je meer boezemvrienden dan hier.
Je ziet er dan ook meer mensen, omdat
je er meer „uit" komt, omdat niet al
les zo rond het gezin is geconcentreerd
als in Holland".
Mike ziet ook heel goed de foute
dingen van zijn landgenoten. Er
zij" te veel jongens op de High
Schools, die aan sportverheerlij-
king lijden. Ze leven voor de sport,
doen riets anders dan sport. Mike
doet aan sport, omdat hij jong is
en het fijn vindt. Zoals Ameri
kaans voetbal, basketball en zeilen.
MIKE UIT AMERIKA
zeilen op de Kaag
(Foto L.D./Holvast)
„Wat ik van jullie tv denk? Ik be
grijp niet waarom de regering het niet
goed vindt, dat er commerciële tv
komt. Dat moet ieder toch voor zich
zelf weten
Vroeger keek ik vaak naar de tele
visie. Toen ik een kleine jongen was.
Cowboyfilms en vechtfilms. Nu kijk ik
er nog maar betrekkelijk weinig naar".
De manier waarop de Nederlanders
zich kleden ligt hem wel. De schreeu
werige kleuren van de Amerikaanse
kleding vindt hij niet zo heel erg pret
tig.
Weinig keus
En wat de Hollandse meisjes betreft?
„Weinig keus", zegt Mike gedecideerd.
„Je kunt er hier niet met de auto op
uit. Ze blijven allemaal thuis"
„Een bezwaar vind ik, dat je hier in
Holland te veel als gast, te veel met
onderscheiding wordt behandeld".
Dan gaat hij zeilen
We komen nu nooit eens iemand tegen, die onverdeeld geest
driftig is over televisie. Iedereen jammert over de kwaliteit van de
Nederlandse programma's, maar in het buitenland is het ook alle
maal zo best niet. Paus Johannes heeft onlangs nog gewezen op
het „ernstige gevaar" dat televisie en films de moderne jeugd be
derven.
5-daagse sclioohveek
Een vijfdaagse of zesdaagse
schoolweek? Houd een enquête
onder de scholieren! Dit advi
seert een lezeres uit Oegstgeest,
die ons het volgende schrijft.
Drie van mijn kleinkinderen te
Vlaardingen - leerlingen van h.b.s.
gymnasium en m.m.s. - met nog
vele anderen zijn fel tegen de vijf
daagse schoolweek. En, vragen zij
zich af, waarom wordt er geen en
quête gehouden onder de leerlingen
zelf? Dat zou ik vanzelfsprekend
vinden".
„Er dreigt een misverstand na de
publicatie over de vijfdaagse school-
De Paus uitte zijn bezorgdheid over
de „grote sociale, morele en religieuze
problemen", die zijn ontstaan uit de
technische vooruitgang der nieuwe
media. Paus Johannes schreef dit in"
een brief aan de Amerikaanse voor
zitter van de pontificale commissie, die
leiding geeft in de beoordeling of
verwerping van films of t.v.-program-
ma's voor de katholieke gelovigen.
„De kerk", aldus de Paus, „kan de
voordelen, die de film de mens biedt
beslist niet negeren, maar er schuilen
ook ernstige gevaren in voor het indi
vidu en vooral voor de jeugd."
Ondanks het werk van de katholie
ke kerk te trachten het zedelyk peil
van films te verhogen zijn er geen-
duurzame resultaten, schreef de Paus.
Meneer Davidson in New York zei:
„De droeve waarheid is, dat nooit in
de geschiedenis schrijvers zo goed zyn
betaald voor zo slecht schrijven". Me
neer Davidson dacht, dat er by de
(Amerikaanse) t.v. niet langer een
markt was voor goed geschreven werk.
Deze meneer Davidson is niet de
eerste de beste: hij is nl. voorzitter van
het gilde- van Amerikaanse schrijvers.
RAMPSPOEDIG
De oud-voorzitter van deze vereni
ging deed ook wat duiten in het t.v.-
zakje. Hij vond, dat de koers van de
commerciële t.v. in de afgelopen vijf
jaar rampspoedig was voor de schrij
vers. Vijf jaar geleden keken nieuwe
schrijvers opgewonden en vol hoop
naar de televisie, maar dat medium
is voor hen nu een doodlopende straat
geworden.
Vaak wordt de schrijver opgedragen
zyn stuk te maken volgens een door
de „snonsor" opgestelde formule,
waarin misdaad en gewelddadigheid 'n
belangrijke rol spelen.
De oud-voorzitter Barnouw heet
hij vond dat de regering op de een
of andere manier moest ingrijpen.
lijkenis met haar beroemde colle
ga dusdanig gereduceerd, dat de
filmmensen nu wel met een con
tract over de brug wilden komen.
Het is begonnen met een Tarzan-
film. De voor deze gelegenheid
roodharige Scilla was het verlei
delijke element in dat oerwoudver-
haal, waarin Gordon Scott ditmaal
met een lendendoekje rondholde.
Maar dat Amerikaanse „avon
tuurtje" van Scilla de film werd
door Paramount gemaakt be
hoort nu tot het verleden. Nu heeft
zij al erkenning gevonden op eigen
bodem en staat thans naast een
erkende „grootheid" als Mylène
Demongeot voor de camera's in
Rome. Zij vertolken de vrouwelijke
hoofdrollen in de kostuumfilm
„Sabine". Scilla heeft dus de race
naar roem met een neuslengte ge
wonnen.
Voor het eerst in de veelbewo
gen geschiedenis van Amerika's
gangsterstad nummer een, Chi
cago, patrouilleren nu ook vrou
welijke agenten dag en nacht in
de straten, zij het dan altijd in
politie-auto's. Zij zijn gewapend
met dienstpistolen, die in elegante
schoudertasjes worden opgebor
gen.
De vrouwelyke agenten Chicago
heeft er maar liefst 66 zyn er
vooral om een oogje te houden op jeug
dige delinquenten. Zy zyn overigens in
alle opzichten gelyk aan haar manne
lijke collega's. Kapitein Delaney, de
chef van de afdeling waarbij deze
nieuwe agenten te werk zyn gesteld,
zegt: „De meisjes kunnen even goed
met een pistool omgaan als de mannen
en de meesten zyn bovendien nog goed
in judo".
De meisjes patrouilleren telkens met
tweeën in één auto en maken tijdens
elke dienst ritten door de stad van
ongeveer 80 kilometer. Zy zoeken naar
vermiste personen, escorteren vrouwe
lijke gevangenen en houden een oogje
in het zeil in de buurt van lokalen
en café's waar veel nozems komen. En
natuurlijk speuren zij evenals haar
surveillerende mannelijke collega's
naar eventuele ongerechtigheden, die in
Chicago als vanouds altijd wel voor
handen zijn.
Kapitein Delaney is zeer ingenomen
met zijn vrouwelyke staf. Hy had ook
vroeger wel vrouwelijke agenten onder
zijn hoede, maar die werden alleen
maar voor „typische vrouwelijke kar
weitjes" gebruikt.
Hjj hoopt dat „de meisjes" beter in
staat zullen zyn om de losbandigheid
van Chicago's jeugd binnen de perken
te houden dan de mannelyke agenten.
Hy geeft toe, dat de vrouwelijke agen
ten misschien wat zachter" zyn dan
haar mannelyke collega's, „maar dat is
juist wat we moeten hebben", zegt hy.
„Wij moedigen een toegefeiyke houding
en wat vriendelykheid aan, wanneer
het jonge mensen betreft".
Bovendien meent Delaney, dat de
vrouwelyke agenten gemakkelijker zul
len kunnen rekenen op hulp van om
standers. Men is nu eenmaal sneller
geneigd om een man aan zijn lot over
te laten dan een vrouw. „Het beeld vm
een meisje in uniform suggereert hulp
vaardigheid, sociale zorg en begrip.
Overigens kan als zodanig een vrouwe
lijke agent meer van meisjes en moe
ders te weten komen dan een man".
Delaney heeft zijn vrouwelijke staf
geadviseerd om hulp te vragen, wan
neer het op schieten aankomt. „Wy
willen liever niet, dat de meisjes
op haar eentje aan het vechten raken,
maar zij hebben natuurlijk evenveel
recht om van vuurwapens gebruik te
maken als de mannen in het korps".
Hij meent trouwens, dat de meeste
misdadigers teveel eergevoel hebben om
even gemakkelijk op een meisje in
uniform te schieten als op een manne
lyke agent. En dat is een niet onbe
langrijk psychologisch voordeel voor het
politiekorps in deze gangsterstad.
mijn compliment
week in uw blad van 15 juü", schryft
de heer A. Boogaard, rijksinspecteur
voor het l.o., v.g.l.o. en u.l.o. En hij
zegt waarom:
Van een „Plan-Boogaard" is geen
sprake. In veel artikelen wordt het
voor en tegen van een zesdaagse
schoolweek in de wintermaanden en
een vijfdaagse schoolweek in de zo
mermaanden besproken.
In dit stadium stel ik zeker nog
niet voor, om over te gaan tot de
zomerse vijfdaagse schoolweek. De
school is een instituut, dat is in
gebed in een maatschappelijke si
tuatie. Welnu: indien het levens
patroon door de vijfdaagse werk
week zó ingrijpend gewijzigd zou
worden, dat met name tijdens de
zomermaanden de school door b.v.
veelvuldig verzuim op zaterdagmor
gen zou worden geschaad, eerst
dan komt m.i. de vraag aan de orde,
of een zomerse vijfdaagse wenselijk
en mogelyk is.
Overigens: mijn compliment aan de
jeugdige briefschrijvers om de wijze,
waarop ze de moeilijke kwestie hebben
besproken.
Tot zover de heer Boogaard.
Wij willen erop wijzen, dat we
met „plan-Boogaard" beslist geen
p l a n-Boogaard hebben bedoeld.
De aanhalingstekens stonden er
niet voor niets. Ze worden in de
krant vaak gebruikt, juist om te
laten uitkomen dat de betreffende
woorden geenofficiële aanduiding
zijn. In dit geval maakten de woor
den plan-Boogaard tussen aanha
lingstekens het ons mogelijk om
op kernachtige wijze de suggestie
van de heer Boogaard aan te dui
den.
ARGUS.
