KENNISMAKING PER
ADVERTENTIE....
GELEZEN
Veertienjarige wint artistieke prijsvraag
Hoe denk
er over!
KRIS-KRAS
TE PAS EN
TE ONPAS
i£ej^fra£(Zl
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 13 mei 1961
no. 30353
Hoe hebben onze ouders elkaar leren kennen? In een vertrouwelijke bui vertellen ze
het weieens. Zij woonden in hetzelfde dorp of hetzelfde stadje waar letterlijk iedereen
elkaar kende, een formele kennismaking was dus niet nodig en alles ging als vanzelf
sprekend. Of het gebeurde zo: papa was de vriend van mama, kwam bij de ouders thuis
over de vloer, vond de zuster van zijn vriend erg aardig, enzovoort. Of (na de emanci
patie) het ging als volgt in zijn werk: papa en mama maakten met elkaar kennis in een
vereniging, dwaalden een keer af tijdens het wandelen, fietsen of roeien, enzovoort
Aad Stolwijk een jongen van wie Je,
als je hem zo ziet, niet zou zeggen dat
hij al veertien is heeft dit jaar mee
gedaan aan een door het Nederlands
Klassiek Verbond uitgescheven artis
tieke prijsvraag. Zijn moeite werd be
loond met een eerste prijs, die o.m.
uit een boekenbon ter waarde van
vijftien gulden bestond.
De jonge winnaar zit in de tweede klas
van het Leidse St.-Bonaventura Ly
ceum. Hij blinkt vooral in tekenen
uit. Krijgt voor dit vak dikwijls een
negen.
In zijn ouderlijk huis aan de Oude Rijn
laat Aad ons vol trots een stevig blad
papier zien. Het is een zelf ontwor
pen uitnodigingskaart voor een wille
keurige feestavond.
EEN ELFJARIG Afrikaans jongetje,
Saturnin Onah, wiens ouderlijk huis
dicht bij de nederzeetting van dr. Al-
bert Schweitzer in Lambarene staat, is
onlangs in de Verenigde Staten aange
komen, waar hij op uitnodiging van een
Amerikaanse filantroop een ambachts
school gaat bezoeken. Op zijn vliegreis
over de grote plas werd hij begeleid door
een verslaggever van de Amerikaanse
legerkrant „Stars and Stripes", die als
eerste bekendheid gaf aan het fabel
achtige talent van de jongen op het ge
bied van huitsnijden. Toen vorig jaar
juli een vliegtuig van de VS-luchtmacht
te Lambarene landde, was Saturnin een
van de vele kinderen die het toestel
kwamen bewonderen. De volgende dag
toonde hij de vliegtuigbemanning een
bijzonder goed gelijkend model van hun
toestel dat hij 's nachts had gemaakt.
De verslaggever, die wilde weten of de
jongen het werkelijk zelf had gedaan,
liet hem nog een model maken, dat Sa
turnin binnen drie uur vervaardigde. Het
verhaal in .Stars and Stripes" trok de
aandacht van een filantroop, die ervoor
zorgde dat Saturnin nu in Amerika naar
school kan gaan. De elfjarige, die in
één dag leerde in het Engels tot honderd
te tellen, weet al wat hij wil worden:
luchtvaartingenieur.
De VERNIETIGENDE slagkracht van
een gezonde olifant bedraagt niet meer
dan één zestigste van de kracht die een
slanke, elegante jongedame uitoefent
alszij naaldhakken draagt! Ten
minste, als men het per vierkante centi
meter berekentDeze berekening
wordt thans gebruikt in een strijd tus
sen de directie van een maatschappij in
Stockholm enerzijds en het vrouwelijk
personeel van die firma aan de andere
kant. De directie is van mening, dat de
dames het gebouw geleidelijk afbreken
met hun als pneumatische beitels wer
kende trippelvoetjes. Maar de dames
staan op hun recht er aantrekkelijk en
verzorgd uit te zien. De kantoormeisjes
in geheel Zweden wachten in spanning
op de uitslag. De Scandinavische pers
toont zijn belangstelling door steeds
maar weer deskundigen te laten opdra
ven die dan over de naaldhakjes zwaar
tillende verklaringen afleggen.
Onze ouders hadden in dit opzicht minder
keus dan wij, zijn we weieens geneigd te denken.
Trouwlustige meisjes waren afhankelijk van hun
broers, die geregeld onder druk werden gezet
om vrienden in alle variëteiten in huis te halen.
Jonge mensen van vroeger, wie de eenzaamheid
te drukkend werd, zagen anders als enige uit
weg het lidmaatschap van een „gemengde"
vereniging.
En de jongeren van tegenwoordig? Toege
geven, de dorpen van vroeger zijn nu plaatsen
van betekenis en de stadjes van weleer thans
hele steden waar niet meer iedereen alleman
kent. In moderne flatgebouwen kennen de buren
elkaar zelfs nauwelijks. En de verenigingen?
Het is een verschijnsel van de laatste jaren,
dat een grote groep jongeren niet meer enthou
siast is te maken voor het lidmaatschap van een
of andere club: het verenigingsleven schijnt zijn
grootste bloeitijd te hebben gehad. Toch heeft
de jeugd het nu makkelijker.
Vroeger liet een meisje dat zichzelf enigszins respecteerde, zich eenvoudig
niet aanspreken door een jongeman die zij niet of nauwelijks kende. Tegen
woordig worden op middelbare scholen, in kantoren, in dancings en zelfs op
straat vlotjesweg contacten gelegd, afspraakjes gemaakt. In vroeger jaren
trouwde men met iemand uit zijn of haar eigen dorp, tegenwoordig halen xoxj
onze partners uit Enschede, Groningen en Maastricht.
Alles lijkt dus heel eenvoudig. Jongens Waarom adverteren al deze jongens
en jongemannen die een aardig meisje en meisjes? In het tijdschrift dat voor
zien op school, op kantoor, in een dan- ons ligt staan, zoals gezegd, tientallen
cing of op straat (over de vraag of het van die advertenties. Het blad is wat
passend is op straat een kennismaking dat betreft trouwens niet enig in zyn
aan te knopen, zijn de geleerden het soort. En komen dergelijke adverten-
nog niet eens)trekken de stoute schoe- ties trouwens ook niet in dagbladen en
nen aan, stappen op het meisje af en zo tegen?
wagen voorzichtig of op de vrouw Waarom die neiging om kennis te
af een kansje. Meisjes, die het al- maken per advertentie? Gemakzucht?
leen door het leven gaan beu zijn, heb- Gebrek aan durf? Onze ouders leerden
ben hun eigen tactiek: zij gaan met een ons ^at een jongen een meisje moet ver
vriendin naar een dansgelegenheid of overen, al was het vaak zo dat een
een yssalon, zij glimlachen, maken be- meisje een jongen veroverde. Maar is
moedigende opmerkingen, en ga zo maar het tegenwoordig voldoende dat hij of
door. Op die manier, krijgt men gde ^n- advertentie plaats?
Vragen en nog eens vragen. Je kunt
ze zelf ook verzinnen. Maar wat ons
meer interesseert dan een vraag is een
antwoord.
druk. komt iedereen aan zijn trekken...
Maar is het wel zo eenvoudig? Voor
ons ligt een tydschift dat vooral bU
teenagers erg in trek is en dat „de
teksten der laatste dance-songs en te
vens wetenswaardigheden van radio,
Daarom: hoe denken jullie jonge-
grammofoon en film" bevat. Maar het ren over kennismaking-per-adver-
bevat meer dan dat. Nameiyk een reeks
kleine advertenties, waarvan de meeste tentie? Een uitkomst? Ontoelaat-
hier op neerkomen: j. z. k. m. m. of baar? Onromantisch? Gemakkelijk?
m. z. k. m. j. (jongeman zoekt kennis
making met meisje of meisje zoekt ken
nismaking met jongen).
Hier heb Je zo*n advertentie. „Smoky,
20 jr. 1. 1.72 m., z. k. m. 1. sl. sp. snoeze-
poesje 1820 Jr." Vragen we ons af, of
Smoky in zijn eigen woonplaats wer
kelijk geen snoezepoesje kan vinden. Of
is hij bang een blauwtje te lopen? Vindt
hij het makkelijker een reeks aanbie
dingen te krijgen, waaruit hij thuis op
zijn gemak een keus kan maken?
De volgende. „S.O.S." JM. 32 j. alg.
ontw. gestrand op eiland der eenzaam
heid wil gaarne gered worden door Ind.
mr. 25 tot 30 j. Please save me." Een
noodkreet, nietwaar? Maar ook een
teken van onmacht, omdat hijzelf niet
in staat is van dat eiland af te komen
en contact met de bewoonde wereld te
zoeken?
Tijdbesparend? Praktisch? Als je je
er een mening over gevormd hebt,
schrijf dan nog deze week e
briefkaart of briefje naar:
ARGUS
Redactie Leidsch Dagblad
Witte Singel 1
Leiden
en dan lezen jullie er op zaterdag
27 mei op deze jongerenpagina
meer over. (Natuurlijk zijn ook
reacties van ouderen welkom.)
Desgewenst en by voorkeur ver
melden wy niet naam en adres van de
inzenders.
ARGUS.
bekijken de
tekeningen die de 14-jarige lyceist heeft gemaakt.
(Foto L-D./Holvast)
Aan deze kaart dankt Aad zyn eerste
prys. Er staat een figuur uit de Griek
se oudheid op afgebeeld. Een knap
staaltje precisiewerk.
„Twee andere jongens uit myn klas heb
ben, ook tekeningen ingezonden, maar
ze zyn niet in de pryzen gevallen",
zegt Aad. Hy is bescheiden genoeg om
dat jammer te vinden.
Mevrouw Stolwyk vertelt dat haar zoon
op de kleuterschool al opvallend goede
tekeningen maakte. Of Aad later met
tekenen zyn brood gaat verdienen of
dat hy het potlood alleen maar uit
liefhebbery ter hand zal nemen, blijft
voorlopig een open vraag.
„Het lykt me dat Je als leraar byvoor-
beeld toch genoeg tyd over zult hou
den om te tekenen", merkt de Jongen
ernstig op.
Zo komen tegenwoordig vele kennismakingen tot stand.
Eerst een advertentie, dan een brief en vervolgens een
afspraak. Zij ontmoeten elkaar op een bekend plekje in de
stadbij het station bijvoorbeeld, en natuurlijk vergeten de
belanghebbenden niet zich met opvallende herkennings-
tekens te sieren. (Iöto L,D/Hol,„t)
Voor hen die nog in dienst moe
ten een opwekkend bericht en voor
herhalings-beoefenaars misschien
een nieuw licht op de zaak: dienst
plicht vervullen in het Nederlandse
leger is een prettige bezigheid
waaraan tal van voordeeltjes vast
kleven. Deze indruk krijg je ten
minste bij het lezen van ,In Dienst',
een nieuwe tweemaandelijkse uit
gave van het departement van De
fensie, bestemd voor jongelieden
die binnenkort in dienst gaan.
Het blad is redelyk goed opgemaakt,
de inhoud is niet altyd even objectief,
in zoverre dat een wel wat eenzydig
beeld wordt gegeven van het soldaten
leven. Dat blijkt uit de interviewtjes die
volgen op het inleidend woord van de
minister van Defensie, ir. S. H. Visser.
„Het is gezond voor die Jonge men
sen", meent vader, die het best nog eens
over zou willen doen. De dienstplichtige
zelf zegt: „Ik begrijp waarom het moet.
Het is allemaal gewoon om de vryheid."
En z'n meisje: ,Zo moet het toch
gaan. Ik ben benieuwd wat voor uni
form hij aan zal krijgen; het zal hem
goed staan. Gek, dat ik er nu eigen
lijk al een beetje naar verlang. Hij
zal er echt een man van worden, zo
voel ik het tenminste." Moeder blijft
natuurlijk niet achter en schrijft
naast haar portret: „Maar toch is
het goed voor hem."
Verder nuttige informaties (over de
indeling, duur van de diensttyd, „uit
zet"), een beeldverhaal over de eerste
24 uur van de dienstplichtige en zelfs
Pieter Pineut ster van de „Leg er koe
rier" ontbreekt niet. De Jongeman die
in dienst moet en zich schichtig af
vraagt, wat hem in dienst te wachten
staat, zal na het lezen van „In Dienst"
alleen nog maar vol ongeduld op zyn
oproep wachten.
Oscar en Taboe
Verschenen zyn inmiddels ook het
tweede nummer van Oscar en het derde
van Taboe. Oscar verbergt weer achter
een bont omslag een inhoud die de mid
delmatigheid hoog houdt. Aardige ver
halen over kamers zoeken in Amsterdam
en de filmacademie in de hoofdstad.
Verder o.m. tien pagina' over de water
sport, voor niet-geïnteresseerden wel iets
teveel van het goede. Taboe wordt steeds
beter. Mensen die aanvankehjk vreesden
dat het tydschrift zich zou ontwikkelen
tot het clubblad van de Leidsepleinclan,
zullen zo zoetjesaan wel tot andere ge
dachten zyn gekomen, veronderstellen
we.
Aad Stolwijk m zijn zusje Corry
