Opvoedende waarde van
Italiaanse kranten niet
de meeste
erg groot
Pardo Llada, steunpilaar van liet
regime in Havanna, brak met Castro
„Stampa"'' vooral populair door
uitzonderlijk goede rubriek
van „ingezonden stukken"
Gala-avond voor
Prins Bernhard
Populaire Cubaanse raclio-commentator keerde
zich tegen duidelijke communistische tendens
Geheimzinnige persconferentie
in een hotel in Mexico-City
Een stuk oud Europa in Wenen;
de beroemde Spaanse rijschool
ZATERDAG 6 MEI 1961
Invloed van „de grote industrie"
(Van onze Romeinse correspondent)
het buitenland is doorgaans prima; zij hebben alle
vaste medewerkers in Parijs. Bonn. Wenen. New
York of Washington en Moskou en de grootse
bladen, de ..Corriere della Sera" in Milaan, de
..Stampa" in Turijn. de ..Messaggero", de
..Tempo" en de ..Giornale d'Italia" in Rome heb
ben daarnaast een aantal reizende corresponden
ten, die ons goed op de hoogte houden van wat
er buiten de grote nieuwscentra gebeurt. Vooral
over Afrika is men hier beslist beter ingelicht dan
bij ons.
In het algemeen moet gezegd worden, dat de
Nederlandse dagbladen heel wat beter zijn dan de
Italiaanse. Naast de partijbladen, waarin er enkele
zeer lezenswaardig zijn b.v. de ..Voce Republi-
cana" van de republikeinse partij, een blad dat
steeds veel begrip toont voor Europese vraagstuk
ken en dat met uiterst bescheiden middelen toch
een behoorlijke culturele pagina weet samen te
stellen: en de wel heel erg linkse, maar uitstekend
geredigeerde ..Paese Sera" kent men de zoge
naamde informatiepers. En daarvan valt nu niet zo
heel veel goeds te vertellen. Hun berichtgeving uit
Maar het buitenlandse nieuws vult tenslotte niet meer dan hoogstens een
derde van de krant. En de euvels komen aan het licht by het binnenlandse
nieuws. Wie dat geregeld volgt, ontkomt niet aan de indruk dat vrijwel al die
grote dagbladen zeer sterk onder de invloed staan van bepaalde belangengroepen,
die in de meeste gevallen kunnen worden geïdentificeerd als „de grote industrie".
Waar de Italiaan doorgaans verre van behoudend is, zou men uit die „toonaan
gevende pers" de indruk krijgen in een bijzonder conservatief land te leven. De
bladen weerspiegelen dus niet wat in het volk leeft, en nog veel minder kan men
zeggen, dat zU hun lezers in democratische geest opvoeden. Maar er zijn gelukkig
uitzonderingen.
Naast de „Tempo", die als directeur
hoofdredacteur een man heeft wiens
verguizing van alles wat met fascisme
en nationalisme te maken heeft in
1944 en '45 geen grenzen kende (geen
ander blad heeft met zoveel afgrijse
lijke bijzonderheden en in zo juichen
de bewoordingen de gruweldood van
Mussolini bezongen), maar die van
Jaar tot jaar „rechtser" werd en u als
verkapt fascist oneindig meer schade
doet dan de uitgesproken fascistische
Journalisten, hebben we in Rome ook de
„Messaggero". Dit blad is werkelijk vrij
objectief, met alleen het bezwaar dat
het steeds op de hand is van de op
een bepaalde ogenblik aan de macht
zijnde regering.
Dan is er de „Giornale d'Italia", van
huis uit rechts-liberaal en dus anti-
clericaal. Maar in de laatste twee. drie
jaar is dat blad niet alleen steeds na-
tionalistischer geworden, maar het
pleegt tevens van tijd tot tijd de bis
schoppen aan te zetten tot strengere
maatregelen en meer drastische uit
spraken tegen die christendemocraten,
die eventueel wel bereid zouden zijn op
politiek gebied met sociaaldemocraten,
republikeinen en zelfs socialisten samen
te werken.
Hier heeft men dus het zonderlinge
geval van „liberalen" die rooms-katho-
lieker willen zijn dan de Paus. Het
is jammer, dat de lezer zonder al te
veel moeite begrijpen kan. dat het niet
zozeer om de religieuze waarden te doen
is dan wel om de bescherming van ze
kere monopolies en sociale voorrechts
posities. De werkelijke christendemocra
tische pers pleegt dan ook nog al eens
te spotten met die „geloofsijver" van
een blad. dat geheel aan de leiband
loopt van „de grote industrie".
Uitzonderingen
Er Is één voorbeeld van een blad,
dat evengoed ais de overige informa
tieve bladen eigendom is van een groot
industrieel en toch aanspraak mag ma
ken op de naam „onafhankelijk".
Dat is de „Stampa", het grote dag
blad van Turijn, dat dank zij deze poli
tiek tot het meest gelezen en beste
blad van Italië is geworden.
De „Stampa" is eigendom van de fa
milie Agnellis, de multi-miljardairs die
tevens eigenaars zijn van de Fiat-fa
brieken. van de grootste hotels in Tu
rijn en in de Piemonte Alpen en van
verscheidene industriële ondernemingen
in noord-Italië.
Maar er is een raad van toezicht, die
de richting van het blad waarborgt en
die richting is links-liberaal, ook al ko
men er personen van allerlei levensop
vatting aan het woord. Het blad heeft
een aantal medewerkers, die internatio
nale bekendheid genieten. We noemen
slechts professor Salvatorelli. de groot
ste kenner van de politieke geschiede
nis van Italië (en Europa) na de Franse
revolutie; professor Jemolo, vermaard
hoogleraar in het kanonische recht aan
de universiteit van Rome. praktiserend
katholiek, maar politiek een uiterst strijd
bare links-liberaal; Giuseppe Medici, de
beste kenner van Italië's landbouwpro
blemen, die herhaaldelijk minister van
Landbouw is geweest; Luigi Einaudi, de
hoogbejaarde liberale econoom, geduren
de vele jaren directeur van de „Banca
d'Italia" en van 1948 tot 1955 president
der Italiaanse republiek, enz.
Dat de „Stampa" zo veel gelezen
wordt, ook en vooral buiten Turijn, is
natuurlijk voor een groot deel te dan
ken aan die uitzonderlijke staf van
medewerkers (wij noemden er slechts
enkelen!), maar ook aan een zeer bij
zondere rubriek, die in Italië en
misschien ook elders zijn weerga niet
vindt.
„Spiegel der rijden"
I De betrokken rubriek, „Spiegel der
tjjden" genaamd, zou men kunnen aan
duiden als „ingezonden stukken". Maar
ingezonden stukken vindt men in Ita
lië, zo goed ais elders, in alle kranten.
De „Spiegel" is iets geheel anders. Lezers
zijn hier aan het woord. Maar hoe?
Wij geven enkele voorbeelden, die het u
duidelijk zullen maken.
Op woensdag 22 maart schreef een
groepje Italiaanse arbeiders, in Rotter
dam gevestigd aan de „Spiegel" over
hun voetbalclub, een amateurelftal, dat
geregeld speelt tegen Nederlandse ama-
j teurs. Maar. zo zeiden de Italianen, we
maken een wat povere indruk, omdat we
geen truien, voetbalschoenen en zo heb-
ben; alleen maar een bal en ook die
is verre van nieuw.
Twee dagen later stuurde het secre-
i tariaat van de „Juventus", het elftal
van Turijn (kampioen van Italië), naar
Rotterdam een nieuwe bal. schoenen en
een verdere volledige uitrusting voor de
I Italiaanse amateurs van Rotterdam.
Een geval van solidariteit. Ja. maar
op diezelfde dag wees een lezer op het
geval van een dame. een ex-partisane,
die tengevolge van ontberingen geleden
in het concentratiekamp van Ravens-
bruck, lijdt aan kalkgebrek in de been
deren en nu. romp en benen in gips
verband. in een ziekenhuis ligt. De be
trokkene, een onderwijzeres, had zich
opgegeven voor deelname aan een ex
amen voor de hoofdactie in Rome en
is erg verdrietig omdat zy in die toe
stand niet kan reizen.
Onder het ingezonden stuk lezen wjj:
„Wij gaven opdracht aan de bond van
ex-geinterneerden om de tijdelijk inva
lide dame per vliegtuig in gezelschap
van een verpleegster naar Rome te doen
transporteren en daar voor de duur van
het examen op de meest passende wjjze
te doen verzorgen. Aan de betrokkene
onze beste wensen en een boeket ro
zen!
In een volgend ingezonden stuk vraagt
een man raad. hoe te handelen nu hij
heeft bemerkt dat zijn vrouw hem on
trouw is. Hij zet het geval uiteen en de
volgende dag zal hij antwoorden vinden
van geestelijken, van personen die in
hetzelfde geval hebben verkeerd, van
psychiaters.
T.v. voor zieke jongen
Een onderwijzer uit een klein bergdorp
wijst op het geval van een tienjarige
jongen, lijdende aan leukemie; de dok
ter geeft hem nog hoogstens zes we
ken. De Jongen kan zich nauwelijks meer
bewegen, maar is geestelijk nog volko
men fit en weet niet hoe erg zijn toe
stand is. Zijn grootste wens is naar de
televisie te kunnen kijken. Dezelfde dag
stuurt een Torinese firma haar technici
naar het betrokken dorp om daar in 'n
arm daglonershuisje het modernste te
levisie-apparaat te installeren, dat men
krijgen kan.
En zo gaat dat door. al jaren lang,
dag na dag. Voor journalisten is de
„Spiegel der tijden" een uiterst waar
devolle rubriek, omdat men daar het
ware Italië leert kennen, de noden der
bevolking, de problemen waarmee de
mensen worstelen, maar ook de ant
woorden die anderen erop geven.
Leerschool
Voor de lezers is die rubriek een ware
leerschool van solidariteit. Het is al lang
gewoonte geworden om bij bepaalde ge
legenheden, zoals huwelijken, geboorten
sterfgevallen, een bedrag aan de re
dactie van .Spiegel der tijden" te stu
ren ter leniging van andermans nood.
Maar bovendien blijkt telkens weer,
dat de mensen veel beter zijn dan men
gewoonlijk denkt, dat er honderden en
honderden bereid zijn tot geven, niet
alleen van geld maar wat vaak nog
meer betekent, van medegevoel van
raad, van sympathie. Dit is een rubriek
die een tegengif vormt tegen zoveel be
droevende dingen, die we in de kolom
men van een dagblad vinden. Want de
„Spiegel" helpt steeds, ook in de meest
vreemde gevallen.
Ik herinner my maar één voorbeeld,
waarin een verzoek werd afgeslagen. Een
jong meisje vertelde, dat zij zo heel
erg van paarden hield. Zij had een
mooi stuk land, een stal bij het land
huisje van haar ouders, maar zij
zou graag een paard hebben, een mooi
jong rijpaard. Om de een of andere
reden werd ook dat „ingezonden stuk"
opgenomen en dagen lang kwamen er
sarcastische antwoorden, waarvan het
aardigste dat was van een jonge ad
vocaat. die vond dat het meisje met
haar tijd mee moest gaan en dat men
tegenwoordig veel meer heeft aan een
flinke race-wagen of aan 'n aardig vlieg
tuig da naan zo'n ouderwets paard.
Duizenden daklozen
in noord-Frankrijk
door stormramp
(Van onze Par ij se correspondent)
De balans van de stormramp die vyf
Franse departementen in het noord
westen heeft getroffen bedraagt vijf do
den, honderden gewonden, duizenden
daklozen en vele miljarden nieuwe Fran
ken schade. Veertig gemeenten in de
vier departementen van het Kanaal, Cal
vados, Eure en Eure-et-Loire zyn bij
zonder zwaar getroffen. Alleen al in de
stad Evreux, waar 300 daklozen zijn, zal
het minstens twee maanden duren voor
des chade hersteld is. Op het platteland
zal daar veel meer tyd overheen gaan.
Als oorzaak denkt men dat een enorme
voorraad hete lucht zich donderdagmid
dag boven het rampgebied had opgesta
peld. die niet weg kon. Deze hete lucht
lag in de as Avranches-Orleans-Poitiers.
Toen deze massa met razende vaart
begon te wentelen en omhoog schoot,
toog zij de onderliggende luchtlagen mee
naar boven en vandaar dat daken, bo
men, takken, auto's, caravans en
Oud-strijders bijeen
Op 10 mei zullen de oud-str(jders van
28 R.I. Dordrecht bijeenkomen teneinde
hun gevallen makkers te herdenken. De
reünie zal plaats vinden in de Bentien-
kazerne. De voorzitter van het Comité
28 R.I., majoor C. W. E. van Hoek. zal
een toespraak houden, gevolgd door
enkele woorden van de beide voormalige
geestelijke verzorgers van het regiment.
Om half een zal men by het monument
te Dubbeldam de gevallenen van het
regiment herdenken en een défilé langs
hun graven houden. Tot besluit van de
dag zal men een gezameniyke maaltyd
in de Bentienkazerne gebruiken.
werden getrokken. Men zag de vreemd
ste dingen gebeuren.
Na de ramp kwam een schoenmaker
thuis en zag tot zyn stomme verbazing
dat het dak van zyn eigen huis was ver
dwenen en dat hy onder het losse dak
van zyn buurman zat.
In Evreux is een stalen loods van een
transportonderneming 50 meter lang en
25 meter breed binnen enkele seconden
in elkaar gestort. Huizen in aanbouw in
de buurt van deze loods stortten in en
hetzelfde gebeurde met de woonwagens
van de 250 bouwvakarbeiders. Een hys-
zelfs I kraan die 80 miljoen oude franken heeft
vrachtwagens meters hoog de lucht in 1 gekost is veranderd in oud roest.
Ter gelegenheid van de 50ste ver
jaardag van Prins Bernhard biedt het
Prins Bernhard-fonds de Prins vandaag
in het Koninklyk Instituut voor de
Tropen te Amsterdam een gala-avond
aan.
Op deze avond zullen een aantal meis-
jeö optreden in de nationale kleder
dracht van enkele van de landen, die
de Prins in de loop der jaren heeft
bezocht. Hieronder bevindt zich ook
Lisbeth Dirchsen uit Amager, naDy Ko
penhagen, die vandaag uit Denemar
ken op Schiphol arriveerde, gekleed in
het Amager kostuum.
Lisbeth is de dochter van Jan Dirch
sen (oorspronkelyk Dirksen) eigenaar
van de boerdery „Hollander Gaard",
niet ver van de luchthaven van Ko
penhagen Kastrup. De Dirchsens zyn
afstammelingen van Nederlanders, die
in 1516 op verzoek van Koning Chris-
tiaan II naar Denemarken zyn geëmi
greerd, om daar o.a. groenten te kwe
ken. zy vestigden zich toen te Amager.
Het Amager-kostuum is door het Ama-
ger-museum, dat in 1946 door Koningin
Juliana en Prins Bernhard werd be
zocht, in bruikleen afgestaan.
(Van een medewerkster in Mexico City)
„De laatste keer dat ik Fidel Castro sprak ongeveer elf dagen
geleden en midden in de nacht van drie tot zeven uur praatte hij aan
één stuk door. Er vond geen dialoog tussen ons plaats, het kwam neer
op een monoloog".
Dit vertelde Jose Pardo Llada, de populaire Cubaanse radiocommen
tator die, na twee jaar lang de Cubaanse revolutie gepropageerd te
hebben, nu met Castro heeft gebroken aan een groep Mexicaanse en
buitenlandse journalisten.
De breuk van Pardo Llada met Fidel Castro, totnutoe diens sterkste
propagandasteun, baarde veel opzien in Mexico. Want ook hier, waar
men met zoveel sympathie tegenover de Cubaanse revolutie stond en
waar Fidel Castro zich met zijn getrouwen een jaar in guerrillatactiek
heeft getraind, drong zich iedere dag sterker de vraag op; wat of nu
precies de reden was, dat de ene na de andere beproefde medestrijder
en medewerker van Fidel Castro hem in de steek begon te laten.
Pardo Llada heeft op deze vraag een
uitvoerig antwoord gegeven in een on
derhoud met journalisten, dat twee uur
duurde. Overigens hadden de onschul
dige deelnemers aan de ln die geheim
Genoeg paarden, maar kandidaat-berijders
zijn meestal veel te groot en te zwaar
(Van onze Weense correspondent)
Kolonel Podhaisky. het hoofd van de
Spaanse rijschool in Wenen, heeft moei-
lykheden met de beroemde witte Lipiz-
zaner-paarden, die elke zondag in de
„Stallburg" de sieriyke, maar moeiiyke
figuren vertonen van de Spaanse hogere
rijkunst. Het ontbreekt echter niet aan
jonge paarden, want elk Jaar komen
er enkele nieuwe exemplaren uit de
stoetery van Piber in de provincie Stier
marken. De moeilijkheden liggen echter
biji de beryders. Het algemeen bekende
verschynsel, dat de mensen tegenwoor
dig groter van stuk zyn dan vroeger,
blykt een handicap te zyn! De Lipiz-
zanerpaarden zyn over 't algemeen
klein en verdragen dus geen berijders,
die groot van stuk en zwaarder zyn.
Men heeft in Wenen weliswaar geen
moeilijkheden met kandidaten die zich
opgeven om als beryders te worden op
geleid, maar ze zyn meestal veel te
groot en te zwaar. Bovendien moeten
ze een meer dan gewone intelligentie en
vooral liefde voor paarden hebben, en
natuuriyk ook het beroemde „zesde zin
tuig" om zó met de dieren om te gaan
dat ze hen naar hun hand kunnen
zetten. Tenslotte komt het er op aan,
dat de beryders een sterk en onom
koopbaar karakter bezitten!
Het is echter gelukkig, en tevens merk
waardig. dat er in het tydperk van
het vliegtuig toch nog altyd genoeg
jongemannen te vinden zijn die deze
loopbaan willen volgen. Na een vry
lange proef- en leertyd worden de leer-
Wervelwinden. onweer en hagel
buien hebben verschillende plaatsen
in Normandië en Zuid Engeland
geteisterdzeer grote schade aan
gericht en drie doden en zestig ge
wonden geëist. Op vele plaatsen
zoals ook op deze foto bij La Haie
Tondue) waren de wegen volledig
versperd door omgewaaide bomen.
lingen, die men in Wenen nog altijd
volgens 't oude protocol „élèves" noemt,
tenslotte „beryders". Ze maken dan deel
uit van het korps en zyn employés van
de staat, die dus ook recht hebben op
een rykspensioen. Vroeger kwamen zy
meestal van de cavalerie en hadden j
dus reeds ervaring. De meeste kandida
ten van nu moeten echter van voren
af aan beginnen. Ze hebben alleen hun
enthousiasme, maar niet de minste er
varing, zodat hun opleiding langer duurt,
zyn ze eenmaal beryders, dan hebben
ze een vaste dagtaak, bestaande uit het
verzorgen van en het oefenen met de
paarden. Dit gebeurt 's morgens, zodat
de beryders 's middags vrij zyn en de
mogeiykheid hebben om bijv. particu
lier rijles te geven. Het gebrek aan
goede ryleraars is in Europa zo groot,
dat de Weense beryders dikwyls aan-
lokkelyke aanbiedingen uit het buiten
land krygen. Op dit punt moeten zij
bewijzen geven van karaktervastheid.
Want al zyn ze vrij om te doen wat
ze willen, de Oostenrijkse staat heeft
hen niet opgeleid om hen dadelyk weer
aan het buitenland af te staan. De
meesten blyven in Wenen en de enkele
uitzonderingen, die voor het buitenland
se geld zyn gezwicht, keren meestal spoe
dig terug. Want nergens in het buiten
land vinden zy zulke prachtige en leer
gierige paarden en nergens kunnen zij
optreden met een zo sieriyke groep,
met een ensemble dat iedere zondag
volgens een vaststaand ceremonieel een
Dè verfsoort
die ik altijd pak,
is Ceta-Bever
CETALAC.
NAVO-wedstrijü .Royal Flush'
Met de Belgische luchtbasis Beauve-
chain als uitgangspunt zal van 13 tot
19 mei voor de zesde maal de jaarlykse
luchtfoto- en verkenningswedstryd van
de geallieerde luchtstrydkrachten in
West-Europa onder de naam „Royal
Flush" worden gehouden.
Nederland neemt deel met een groep
vliegers en grondpersoneel van het 306de
squadron, het fotoverkenningssquadron
van de vliegbasis Deelen. dat behoort
tot het commando taktische luchtstryd
krachten van de Koninklyke Lucht
macht. Voor het eerst nemen ook Noor
wegen, Denemarken en West-Duitsland
deel.
afwerkt. Het is een Keren en wenden
volgens de regels van de oude Spaanse
ry school. een rest van beheerste cultuur
midden in een woelige wereldstad, een
stuk oud Europa, dat de indruk wekt
artistiek programma uit de 17-de eeuw 'alsof de tyd is blyven stil staan.
opgezette persconferentie met Llada
het gevoel in een samenzwering ver
wikkeld te worden, waar pistolen en
bommen bjj to pas konden komen.
De plaats van Liada's verblyf in
Mexico was uit angst voor de wraak
van pro- of anti-Castristen (die ook
onder elkaar weer zeer verdeeld zyn)
verborgen gehouden. Tien minuten voor
de conferentie plaatsvond, werden de
journalisten telefonisch gewaarschuwd
en gezegd naar welk hotel zü zich moes
ten begeven. Eenmaal daar. bleek uit
voorzichtigheid niemand ingelicht te
zyn over de kamer waar men Llada in
levende lijve kon aanschouwen!
Het hotel-personeel was uiteraard van
niets op de hoogte. Tot plotseling uit
de diepte van de gangen een mysterieu
ze man opdook, die weer even snel daar
in verdween na „kamer 608" tot de groep
gefluisterd te hebben. Deze kamer bleek
'n snel overbevolkt slaapvetrekje te zyn,
waar reporters zowel op als tussen als
tegen de bedden zaten, badend in het
zweet van hete televisielampen, die zich
op de robuuste figuur van de binnen
komende Llada richtten. De gewezen
vriend van Fidel Castro schudde Ieders
hand, ging in de enige aanwezige stoel
achter een koffer-bankje met een mi
crofoon zitten en gaf daarna een sa
menhangend beeld van de gebeurtenis
sen, die tot zyn breuk met Castro had
den geleid en die hieronder in grote
iyn worden weergegeven.
„Ik ben nog steeds voor de Cubaan
se revolutie", zei Pardo Llada. „En als
ik mijn radio-commentaren de indruk
van anti-Amerikanisme heb gegeven,
was dat niet tegen de Amerikanen
als volk gericht, maar tegen het eco
nomische imperialisme, waaronder Cu
ba door Amerika zo heeft geleden. Al
jong was ik socialistisch gezind en ik
werd nooit anti-communistisch. Dit
maakt iemand echter nog niet pro-com
munistisch Ik mag radicaal denken,
maar ik accepteer daarom nog niet
automatisch de communistische doctri
ne. Toen onze minister van Indu
strie en de president van de Nationale
Bank van Cuba, Che Guevara, het vo
rige jaar op zyn reis naar Rusland
begeleidde, heb ik daarna allerlei com
munistische maatregelen bekritiseerd,
die onze regering toen begon te nemen,
met name beperking van persvryheid
Dit was voor mij het keerpunt want
pas het laatste halve jaar zyn de com
munisten op Cuba in een sterkere en
meer controlerende positie gekomen".
Tragische keer
Het was opvallend dat Llada geen
enkele maal vyandig over Fidel Cas
tro sprak. En wanneer hy iets over hem
zei. veranderde zyn toon, alsof hy met
hem was begaan.
Het schetste toen de redenen voor
het politieke keerpunt by Fidel Castro,
maar dit keerpunt dreef de premier
in de tegenovergestelde richting van
Llada. In de korte samenvatting die
Pardo Llada van de redenen gaf, lag
echter de hele tragiek van het oude
Griekse drama besloten, het noodlot
Goed, Fidel was radicaal en links ge
oriënteerd, maar hy was geen commu
nist. Vryheid van meningsuiting en dis
cussie werden aangemoedigd en de
pers was het eerste jaar na de revo
lutie vry. Cuba wilde onafhankelyk
zijn, zowel van het ene als van he
andere machtsblok. Cuba wilde in de
werkelyke zin van het woord soeverein
zyn.
Op sleutelposities
„Maar toen Amerika, dat er voor ver-
antwoordelyk is dat Cuba economisch
vrywel totaal afhankeiyk van zyn sui-
de nek wilde breken, moest Fidel uit
keroogst is geworden, ons via die suiker
puur economisch zelfbehoud de Russen
om hulp vragen. Het olie-embargo had
hetzelfde effect. Fidel is van die poli
tiek het slachtoffer geworden De snel
le industrialisatie in Rusland, die Fidel
ook voor Cuba wenst, bracht hem er
toe industralisering op communistische
basis op te zetten. Hy ziet parallellen
tussen de Russische en Chinese revo
lutie en de Cubaanse.
En nu is het zover, dat zelfs
in onze dagbladen het communistische
jargon wordt geïmiteerd en dat de com
munisten, hoewel zy by ons in de min
derheid zyn, overal in de leiding van
arbeiders vakbonden zUn gekomen, in
sleutelposities van de regering en in de
besturen van de vier organisaties die
Cuba heeft: de Socialistische Volkspar
ty, de Beweging van de 26 ste juli,
de vereniging van Jeugdrebellen en de
Federatie van Cubaanse vrouwen. Met
dat al zUn er veel Cubanen, die met
de revolutie sympathiseren en toch ab
soluut géén communisten zUn.."
Castro en de R.-K.ykerk
Op zeer uiteenlopende vragen gaf Par
do Llada nog de volgende antwoorden,
over de R.K. kerk: „In Cuba neemt
de kerk een zeer agressieve houding
aan". Een verwyt van Castro's aan
hangers tegen de rooms-katholieken is.
dat. hoewel in steden op Cuba voldoen
de kerken te vinden zyn, dit niet het
geval is in de arme streken van het
eiland, waar ook zeer weinig kerkeiyke
hulp is. Een andere oude rancune geldt
de gelukwens van een Cubaanse kar
dinaal aan Batista, toen een aanval
der Castristen op de dictator faalde.
„Er heerst een sterke spanning op Cu
ba tussen de kerk en de regering".
Over de stemming op Cuba: „na ze
ventien jaar ervaring als radio-com
mentator weet ik iets van de reacties
van het Cubaanse publiek. De laatste
tyd is de stemming niet goed meer, er
zit teleurstelling en ontevredenheid in
de lucht. Fidel is nog wel erg populair,
vooral onder de arbeiders en boeren,
hoewel ook daar kentering in komt. De
suikerarbeiders bijv. die vroeger vijf of
zes pesos per dag verdienden, krygen
nu nog maar twee pesos en zestig cen-
tavos (centen). Er heerst teleurstelling
want de arme Cubanen hebben ge
dacht, dat zy zouden meedelen in het
geen de ryken werd afgenomen en wat
nu naar de staat gaat. Er heerst ook
schaarste aan artikelen als broodroos
ters, yskasten, strykbouten (welke voor
heen uit Amerika kwamen), want de
Russen sturen ons die niet".
Russen en Chinezen voor
militair onderricht
Over de militaire toestand. (N.B.: dit
artikel dateert van voor de „invasie" op
Cuba Red. L.D.) „Gepraat over aanval
len op Cuba van contra-revolutionai
ren versterkt Fidels positie tegenover
het volk. Momenteel zijn er dertigdui
zend militairen naar de Sierra van Es-
cambray gezonden. Daar zyn geen Rus
sen en Chinezen onder. Wèl worden die
voor militair onderricht gebruikt. Zoals
er een groot aantal Russen, Tsjechen
en Chinese technici de Cubaanse in
dustrie helpt opbouwen. Cuba kan
alleen vallen door een interne, een po
litieke crisis. Dat zal mogelyk dit jaar
gebeuren, wanneer gebeurtenissen zich
zullen verhaasten".
Over zyn eigen plannen: „President
Quadros van Brazilië is een oude vriend
van my en heeft my uitgenodigd. Maar
ik ga nu een maand naar Spanje, waar
ik het vorige jaar, tot ergenis van Che
Guevara, ook Juan Peron bezocht, die
eveneens een vriend van my is. Van
moederskant ben ik Spaans. Daarna wil
ik terugkomen en in Mexico asiel vra
gen. Ik heb genoeg te vertellen om
twee boeken te kunnen schryven. En
als men op Cuba zegt, dat ik mij aan
de Yankees voor dollars heb verkocht,
is dat een leugen, want ik had het fi
nancieel best op Cuba met duizend
dollars per maand. Ik heb Fidel Castro
trouwens een kwart miljoen dollars kun
nen geven uit de opbrengst van een
boek, dat ik over de landbouwhervor
ming heb geschreven. Nee, ik ga niet
naar Amerika", (er viel ontegenzeg-
lyk bitterheid by Llada over Ameri
ka's politiek waar te nemen). „Ik wil
my aansluiten by het revolutionaire
front van gevluchte Cubanen. Ik geloof
dat in deze organisatie zich de beste
Cubanen bevinden. Of ik my in lezin
gen en commentaren nu tegen Cuba ga
richten?
Neen, en beslist neen, senores
