7\0
Moeder
FILMS
DE BEVRIJDING HERDACHT
IN PROFESSORENWIJK
Ds. D. J. Vossers wees op liet grote
goed der vrijheid
Gero-cassefte
BABYDERMK#
The Diamond Five en liet trio
Mis ja Mengelberg in Leiden
„IRMA LA DOUCE" VERWEKTE
GROOT ENTHOUSIASME
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 6 mei 1961
Tweede blad no. 30348
Rond de bevrijdingsboom in de Zeemanlaan 5 mei 1946 geplant heeft de
Buurt- en Speeltuinvereniging „De Professorenwyk" gisteravond in eigen kring en
in eigen omgeving de bevrijding voor de vijftiende maal herdacht. Kwam men
direct na de bevrijding nog in „ongeorganiseerd verband" en spontaan in deie
wijk bijeen, nu reeds vijftien jaar geeft het bestuur van deze vereniging leiding
aan deze plechtigheid, welke niet meer is weg te denken uit het buurtleven in
deze wijk.
Met vele honderden buurtbewoners,
woonden deze herdenking mede bij de
ere-voorzitter van „De Professorenwijk"
de heer D. van der Kwaak, de oud-voor
zitter. de heer P. D. Beversluis, een de
putatie van de Ver. van Ex-politieke ge
vangenen uit de bezettingstijd, van de
Leidse Bond van Speeltuinverenigingen,
de speeltuinvereniging „Zuiderkwartier"
en de buurtcommissie van de Burge-
meesterswijk.
Ds. D. J. Vossers, hervormd predikant
te Leiden en wijkpredikant van „De Pro
fessorenwijk", die ditmaal de herden
kingsrede uitsprak, schonk in het kort
aandacht aan de moeilijkheden van de
bezetting en aan de strijd voor vrijheid
en recht, in welke strijd r.-katholieken,
protestanten en humanisten zij aan zij
stonden. Een periode, waarin vanaf de
eerste maand het recht met voeten werd
getreden. Goede, rechtschapen stadgeno
ten werden gedeporteerd, terwijl voor
onze joodse ingezetenen een donkere
nacht aanbrak. Nog sterk staat spreker
voor de geest hoe het joodse weeshuis
aan de Roodenburgerstraat, waarin circa
150 jonge kinderen werden verpleegd, op
één nacht werd „leeggehaald". Eenzelfde
lot onderging ook de voorganger van de
Leidse Joodse Gemeente, rabbi Bloem -
kooper, die met vrouw en vier kinderen
nimmer in Leiden terugkeerde.
Naast al deze ellende, welke wij ver
derfelijk achten, aldus ds. Vossers, was
het feit, dat wij niet meer vrij waren om
God te dienen en onze naaste te helpen.
Wat al offers zijn in deze jaren voor
onze vrijheid gevallen! Een vrijheid,
welke eerst na vijf bange jaren, in de
vroege ochtend van zaterdag 5 mei 1945
een feit was. Aan wie hebben wij deze
Herdenkingsdienst
in Pieterskerk
Gisteravond is in de Pieterskerk een
herdenkingsdienst gehouden ter gelegen
heid van de bevrijdingsdag. Voorgangers
in deze dienst waren ds. J. Groot en ds.
J. Th. Mackenzie, resp. herv. en remon
strants predikant. Na gebed, schrift
lezing en gezang begeleid door orgelspel
van Adr. Blankenstein, waarbij ds. Groot
voorging, hield ds. Mackenzie een predi
king over psalm 138 vs 3 en 8: „Gij
gaaft mij ruimte, kracht voel ik in mij.
Laat het werk uwer handen niet varen!"
Ds. Mackenzie memoreerde de gehou
den dodenherdenking. Hij zei, dat men
op zulk een dag weer inzag hoe kostbaar
het leven toch wel is. „Wij moeten de
feestdag der bevrijding dan ook niet
verstaan als viering van de overwinning,
maar als een belijdenis van dankbaar
heid. „Wij moeten dankbaar zijn," aldus
spreker, „dat wij de mogelijkheden, de
ruimte, hebben gekregen om weer iets
nieuws op te bouwen".
Hu vroeg om bezinning op het grote
geschenk, dat God ons bij de bevrijding
terug gaf: het leven, of beter het vrije
leven. In zijn predikatie haalde ds. Mac
kenzie op toepasselijke wijze het gebed
van een Engelse vlieger aan: „Ik weet.
God, dat de vijand, die ik haat, U even
eens lief is".
Na een gebed, waarbij ds. Groot we
derom voorging, werden twee coupletten
van het Wilhelmus gezongen.
Zoekt U een
van f 40.of f 400.
v d WATER, Haarlemmerstr. 207
heeft het. De Gero-specialist.
Geveilde percelen
Ten overstaan van notaris W. F. Kars
tens te Leiden. Winkelhuis en erf Mors-
straat 13 in bod: f. 17.000, koper: A. C.
van der Poel te Voorschoten, q.q. voor:
f. 17.000.
KON. NED. GROFSMEDERIJ
De Kon. Ned. Grofsmederij heeft
ondershands aanbesteed het uitbreiden
van de gieterij met een ovengebouw op
een terrein aan de Waard. Er werd als
volgt ingeschreven: NV IBB, Oegstgeest
f 369.800; NV. v/h. Bik en Breedeveld.
Leiden, f. 367.500; NV Werninks Beton
en Aannemings Mij, Leiden, f. 366.000;
Fa. v/h. L. Zitman-De Prie. Leiden,
f. 363.438.
De Rijksgebouwendienst heeft on
dershands aanbesteed het verbouwen van
het Rijksmuseum van Oudheden. Er
werd als volgt ingeschreven
Fa. Bik en Breedeveld, Leiden f. 22.900,
Fa. v/h. Leo Zitman, Leiden, f. 22.780;
Fa. Jac. van Riet, Leiden f. 21.962.
BURGERLIJKE STAND
VAN LEIDEN
GEBOREN
Wilbelmlna WiJnanda Maria Sylvia, dr.
van A. P. A. Vermeulen en N. Glesbergen;
Margaretha Cornelia Carolina, dr. van J.
J van Fulpen en J. Lens; Astrld Feren-
tina dr. van A. Heemskerk en A. de Hoog;
Sonla Pleternella Anthonia. dr. van P. J.
Klap en M. L. Drijgers; Johannes Willem,
zn. van J. den Heljer en L. Nijenhuls;
Wllhelmlna Jacoba Maria, dr. van J. J.
Elstgeest en J. M. A. Disseldorp; Peter,
zn. van C. v.d. Meij en J. de RuJJter; Ja_
cobus Marinus, zn. van J. J. Stouten en
B Neder lof; Pleternella. dr. van P. J.
v d. Zeeuw en B. v. d. Leek; Maatje, dr.
van A. van Winkel en M. v. d. Boogaard;
Wenda Gerarda Elisabeth Emmie, dr. van
A c. A. Knljnenburg en E. G. Stouten.
ONDERTROUWD
R. O. Görtz en C. H. Graafland; C. H.
A. Abspoel en C. de Regt; W. H. T. Vink
en J. M. Zuidema; A. Kroesemeijer en R.
Schouten; A. C. Mantel en L. de Leen;
M. E. Beemer en I. E. Herst; J. O. M.
Tacx en M. F. A. J. van Kampen; J. Kra
nenburg en M. J. C. Habraken; J. Bekooy
en M. G. Schipper; C. Korpershoek en
M. l'Ecluse; P. Elshout en A. H. M. Len-
slnk; H. Habraken en M. Lauwrler; A.
C-reeve en J. W. Smit; L. W. Keekstra en
M. F Koning; A. J. Verberg en C. W. M.
van der Zeeuw; H. Stamhuis en C. J. van
der Sijs; C. R van der Laan en C. Swa-
nenburg; W. de Keizer en H. van Rhijn;
J. W. Schuilenburg en M. S. A. W. van
der Velden; J. van de Vathorst en A. M.
Strijk; P. de Smit en H. Pauw; P. Veil-
brief en J. M. H. Koemans; A. Slera en
E. C. Boeff; P. Sekeris en C. B. Veerman.
OVERLEDEN
R. van den Berg, 68 jaar, man.
JEUGDKERKDIENSTEN
TWEE WEKEN IN MORIAEN
De Jeugdkerkdiensten, welke regel
matig in de Aula van het Gymnasium
worden gehouden vinden zondag a.s. en
14 mei plaats in het jeugdgebouw „In de
Moriaen" aan de Hooglandse Kerk-
gracht.
bevrijding te danken! Vanzelfsprekend
aan onze bondgenoten, aan de dappere
houding van onze verzetshelden, het in
spirerend voorbeeld van onze toenmalige
Koningin en de koppige Nederlandse
volksaard. Hoewel dit erkennend, zeggen
wij als christen: in de eerste plaats aan
God. Het is aan Hem, dat wij onze vrij
heid hebben te danken!
Tenslotte schonk ds. Vossers nog aan
dacht aan het grote goed der vrijheid
en ons menszijn in deze tijd.
De plechtigheid, welke werd afgewisseld
met zang van het dameskoor „Cante-
mus" o.l.v. mevr. Tilly Stenz-Leening en
muziek van het Leids Politiemuziekge-
zelschap, werd besloten met het zingen
van twee coupletten van het Wilhelmus.
De voorzitter van „De Professoren-
wijk", de heer P. J. A. de Vrind, luidde
deze herdenking, waarin ook plaats was
ingeruimd voor het leggen van een krans
bij de bevrijdingsboom, met een kort
woord in.
VROLIJK VOLKSDANSBAL
Er zijn ln dit rumoerige rock 'n roll-
tijdperk nog heel wat jongeren, die de
volksdanskunst beoefenen. Dat bleek
gisteravond in het St. Antonius Club
huis, waar dank zij de bemoeienissen
van de Leidse Jeugd Actie een volks-
dansbal plaats vond. Er heerste een
vrolijke stemming, van het begin tot het
eind. Leden van de drie plaatselijke
volksdansgroepen, Oud-Poelgeest, Nieuw-
Holland en het Leidse Volkshuis, gaven
op dit feest leiding en instructie aan hen
die zich de eerste beginselen van het
volksdansen eigen trachten te maken.
De jeugd had plezier genoeg, maar het
was toch wel jammer, dat het aantal
meisjes veel groter was dan het aantal
jongens. Er werden ook enkele demon
straties gegeven, waarbij sommigen ech
ter last hadden van de spekgladde vloer.
Van de L.J.A. gaf de heer H. Zunder-
man de gehele avond van zijn belang
stelling blyk. Veel te vlug naar de zin
van de meeste Jongens en meisjes was
het dansfeest afgelopen.
Advertentie
Baby-huidje
Jazzconcert in Stadsgehoorzaal
De Stadsgehoorzaal was goed gevuld voor het jazzconcert, dat K. en O. en Leidse
Jeugd Actie samen hadden voorbereid. Hierover een impressie tegeven achten wij
netelig! Jazzkritiek is specialisme. Hij, wiens bezigheid (om het ambtshalve zo te
noemen) symfonische kritiek behelst, heeft hier maar een betrekkelijk recht van
spreken. Het is zo, dat jazz de een aanzuigt, de ander afstoot en dat in het laatste
geval de verleiding tot ee n muzikale preek op de loer ligt. Maar de jazzliefhebber
Irriteert niets meer dan een vergelijking met de symfonische muziek. HU verweert'
zich steeds met het begrip „anders"'.
De Franse zangeres Patachou is
gisteren in ons land aangekomen
voor een optreden vanavond voor de
televisie. Patachou in gezelschap
van Teddy en Henk Scholten tij
dens een repetitie in Treslong in
Hillegom.
Langdurige waarneming kan leiden
tot beschrijving van wat er technisch,
compositorisch, improvisatorisch, of rit
misch, harmonisch en melodisch gaande
is in de jazzmuziek. Dat verklaart ech
ter niets. Tegenover de symfonische mu
ziek staat de jazzmusicus praktisch in
different en daarom liberaal en ver
draagzaam. Maar de symfonisch inge
stelde valt het veel moeilijker het om
gekeerde te doen: jazz kan hem pijni
gen. Hij kan wel respecteren, dat bij
de serie use re jazzmusicus gevoel voor
speelstijl meespreekt en tuoht aan re
gels van een ongeschreven code en hij
wil ook begrijpen, dat vasthouden aan
negroïde bestanddelen de jazz een soort
adel verleent.
Desniettemin blijft het voor ons een
open vraag, of aanvaarding van vorm
elementen met vervluchtiging van de
in oorsprong daarbij behorende geest
toch uiteindelijk, ondanks alle goede
wil, niet verzanden moet in nihilisme.
Bij de Amerikaanse negers van destijds
was die geest bijbelse verlossing, ver
langen naar een hemel (waarin geen
slavernij meer zijn zal)
De New Orleans-stijl verbond de ne
gers. Maar uit de muziek, die er zich uit
ontwikkelde, vlood de gemeenschaps-
•st. Een collectiviteit kwam ervoor in
de plaats, een collectief individualisme.
Dit individualisme kweekte zucht naar
gewilde oorspronkelijkheid, waarmee de
factor improvisatie samenhangt: een
zucht, in progressiviteit iedereen te
overtroeven in originaliteit. De symfo-
nicus weet echter, dat muziek altijd
haar zwaartepunt in enig verleden
heeft, in enige traditie. Dit wil de hui
dige jazz niet meer. Deze moet zich
dan ook wel gronden op primitivisme's
en de ritme-sector verwezenlijkt dat
Is het dit. dat de jeugd zo lokt. het
ritmisch flegma dat bijwijlen tot obse
derende extase's oplaait? Of het oer-
prachtige, de machtig toesprekende vir
tuositeit van een trompet of van de
sensueler tenorsax? Hoe ook. de jeugd
van de L.J.A. reageerde uiterst gecivili
seerd. En gecllvileerd waren ook de
Vernietiging van
Frans doodvonnis
voor Nederlander
Een Frans militair tribunaal in Mar
seille heeft gisteren een doodvonnis ver
nietigd, dat 15 jaar geleden bij verstek
was uitgesproken tegen de Hagenaar
Carel Piek.
De veroordeelde, die nu 60 is, werd vo
rig jaar in Larochelle gearresteerd. Hij
was beschuldigd van collaboratie met
de Duitsers.
Na een poging tot zelfmoord echter
werd hfj voorlopig in vrijheid gesteld.
De verdediger van de veroordeelde zei
gisteren, dat het niet waar was. dat
Piek voor de Duitsers uit Nederland was
gekomen om de Gestapo te helpen bij de
arrestatie Van joden. Hij verklaarde, dat
hy naar Frankrijk was gekomen als
lid van een economische commissie, die
hulp moest organiseren voor Neder
landse vluchtelingen. Hij vroeg het tri
bunaal om vernietiging van het vonnis.
Dit verzoek werd ingewilligd.
prestaties op het toneel. Deze brachten
geen zinloos lawaai, geen aanstellerij
van het slagwerk, geen hysterisch krij
sen van de blazers. Niets had het op
gelegde van een quasi generatieconflict.
Wij hadden eerder verwacht, dat déze
muziek déze jeugd spontaner zou ma
ken. méér uitlaatklep voor spanningen
zou zijn. Het sierde beide partijen aan
weerszijden van de podiumlijn. dat zij
in rustige stemming harmonieerden. En
over déze jeugd gingen we dan ook al
lerminst met pessimistische gedaohten
huiswaarts.
De uitvoerenden waren het Trio Mis ja
Mengelberg en het kwintet The Dia
mond Five. Hun aller techniek was
voortreffelijk en hun klankvorming
gaaf. De interessantste is Misja ge
weest, die via zijn klavier in raadselen
sprak, filosofisch of schijn-filosofisch.
Virtuoos vertoon scheen hem van geen
belang, hij concentreerde zich op een
keten van kortgeformuleerde expres
sies en hij leek ons ln deze ondiepzin
nige omgeving een verkapte peinzende
romanticus.
Michiel de Ruvter heeft de uitvoer
ders aan het publiek voorgesteld en de
programmanummers (meestal achter
af) aangeduid.
V.
de enige
R R
echte
I
Sedert 1912
VAN DEZE WEEK
Glansrol van Lia Dorana
De muzikale komedie „Irma la Douce" van Alexandre Breffort en Marguerite
Monnot, gisteravond door het Rotterdams Toneel voor K. en O. gebracht, heeft
ook het Leidse publiek stormenderhand veroverd.
En terecht!
De auteurs, die met deze komedie blijk
hebben gegeven het hedendaagse publiek
dóór en dóór te kennen, strooien met
kwistige hand een onuitputtelijke stroom
romantiek uit over een milieu, dat nor
maliter wel het minst daarvoor in aan
merking komt: de onderwereld van Pa
rijs met zijn apachen en pooiers, waar
tussen Irma la Douce, de succesvolle
„tippelaarster", die door haar ongekun
stelde openhartigheid door haar omge
ving algemeen gewaardeerd wordt, zich
volkomen thuis voelt.
Bij Nestor groeit deze waardering tot
hartstochtelijke bewondering, die bij Ir
ma in vruchtbare aarde valt. doch in
verband met haar beroep nogal wat
moeilijkheden in het vooruitzicht stelt.
Maarde ware liefde weet alle hin
dernissen te overwinnen. Nestor, ge
transformeerd tot Oscar als haar enige
„klant", leidt zodoende een dubbel le
ven met dubbele verplichtingen, totdat
hy, door jaloezie gedreven, zijn tweede
ik doet verdwijnen
Beschuldigd van moord wordt hij in
een proces zonder vorm tot levenslange
dwangarbeid veroordeeld en naar de
Franse strafkolonie geëxporteerd.
Hij ontsnapt uit het bagno en trouwt
tenslotte met „la Douce" tot grote vreug
de van de vriendenschaar.
Onder de te dezer zake zéér bekwame
regie van Georges Vitaly heeft het Rot
terdams Toneel van deze spectaculaire
komedie een over de gehele linie uit
stekende en vlotte opvoering gegeven.
„Irma la Douce" had voor Lia Dorana
geschreven kunnen zijn; nimmer zagen
wy haar talent zj uitgesproken tot zijn
recht komen. Pittig en charmant bracht
zij de vaak geestig, emotioneel de me
lancholische chansons. Op hetzelfde ni
veau werd zij voortreffelijk terzijde ge
staan door Steye van Brandenberg in de
dubbelrol Nestor/Oscar, die het met
weinig middelen bestond aanvaardbaar
te maken, dat zelfs Irma z'n dubbel-spel
niet doorzag. Ook hij bleek over behoor
lijke stemmiddelen te beschikken en
plaatste zijn chansons goed.
Van de, kleinere rollen, die alle met
enthousiasme werden vertolkt, willen wij
Bob, gespeeld door Peter Aryans, Willem
Grelinger als de president van de recht
bank, John Lanting als de advocaat en
Willy Ruys als de procureur niet on
vermeld laten.
De vlotte vertaling van het proza was
van Ramco Campert, van de chansons
van Hans Andrews. Het handige draai
toneel en kustuums werden ontworpen
door Nicolaas Wijnberg.
Het goed klinkende orkestje stond on
der leiding van Henk van Dijk.
De in het programma uitgesproken
verwachting dat het publiek „uit laai
end enthousiasme" de schouwburg zou
afbreken werd niet bewaarheid. Maar
dat lag niet aan het publiek. Dat heeft
daartoe vijf minuten lang ernstige po
gingen aangewend, zonder zichtbaar re
sultaat.
Lia Dorana had namens het bestuur
van K. en O. een sierlijk bloemstuk in
ontvangst te nemen, een huldebetuiging,
die wtf gaarne onderschrijven.
B. H.
even
Kerkelijk L
NED. HERV. KERK
Beroepen te Bakkum (toez.) J. Koele
te NIJkerk. Bedankt voor Wllnls (toez.)
A. Lam te Andel (N.-Br.)voor Krimpen
a. d. Lek J. van Drenth te Ooltgensplaat.
GEREF. KERKEN
Beroepen te Laren (N.-H.) Ph. Stoffels
te Rilland-Bath. Bedankt voor Klundert-
Moerdijk Th. W. A. Rijper te Vianen.
„De onverzoenlijken"
Menselijke sterkte
en zwakte in hard,
bijna wreed bestaan
Trianon De Oscar, Hollywoods
meest begeerde kleinood, viel dit jaar
ten deel aan de thans 47-jarige ac
teur Burt Lancaster. Nu is de toe
kenning van deze onderscheiding
geen fijn afgestemde graadmeter
voor artistieke prestaties, zovele
andere belangen spelen achter de
schermen een belangrijke rol mee.
Meer het feit blijft onweerlegbaar,
dat Burt Lancaster zich vele jaren
met een dertigtal films in het bewo
gen filmwereldje op het eerste plan
heeft weten te handhaven. Voorna
melijk in westerns.
Dit western-etiket moet men ook plak
ken op de rolprent die deze week in het
theater aan de Breestraat vertoond
wordt. „De onverzoenlijken", waarin
Lancaster een hoofdrol vertolkt. Het
verhaal speelt zich af in het Texas van
de jaren zeventig en de meedogenloze
strijd tussen blanken en roodhuiden is
de leest, waarop het geschoeid is. Maar
gelukkig heeft regisseur John Huston
zich met behulp van de stoere Burt Lan
caster en de frêle Audrey Hepburn zich
boven het niveau van de gemiddelde
cowboyfilm kunnen verheffen. Hij te
kent met zuiver filmische middelen de
strijd van enkele mannen en vrouwen
tegen de harde natuur, de wrede elemen
ten en hun bijna even wrede vooroor
delen. Vooral hun haat tegen een ieder,
die een andere huidskleur heeft, bepaalt
veelal hun houding. Zij willen en kun
nen niet schipperen. Blank is blank en
wat niet blank is, telt niet mee. Dat dit
in sommige gevallen toch tot pijnlijke
gewetensconflicten kan leiden heeft John
Huston willen laten zien. Deze menselijke
problematiek heeft hij op verantwoorde
wijze geplaatst in het décor van een on
vervalste western. Maar de mannen, die
hij op het doek zet, zijn niet mooier dan
zij in dat harde, ruwe leven konden zijn.
En de plaats, die hij de vrouwen geeft, is
niet belangrijker, dan in dat nog onge
cultiveerde bestaan mogelijk was. Hoe
wel men de authenticiteit van deze film-
schets moeilijk kan beoordelen, lijkt het
schilderij, dat Huston ophangt, eerlijk,
menselijk en zonder stotende overdrij
ving. Hij vertelt zijn geschiedenis van
mensen in een genadeloos hard bestaan
dat draaglijk wordt gemaakt door kleine
vreugden en de aantrekkingskracht van
het wilde avontuur, in sobere en daar
door juist doordringende bewoordingen.
Dat hij het daarbij tegen het slot tot een
groot spektakel tussen blanken en India
nen laat komen zullen we maar voor lief
nemen, evenals de traagheid van zijn
verteltrant. In de onmetelijkheid van de
vlakte van Texas kende men in die da
gen ook nog geen haast.
Handel in minderjarigen
Geprolongeerd
LUXOR De Franse regisseur Wal-
tei Kapps beweert tweemaal, dat zijn
film een waarschuwing wil zijn tegen
de praktijken van laaghartige indivi
duen, die er verantwoordelijk voor zijn,
dat er jaarlijks alleen uit Frankrijk
reeds 20.000 meisjes verdwijnen. Zoals
wij vorige week reeds schreven, heeft
Kapps zich echter niet bepaald tot een
sobere en daardoor indringende waar
schuwing, maar heeft hij in verschillen
de gedeelten de sensatie omwille van de
sensatie gezocht, hetgeen ernstige twij
fel doet rijzen aan zijn bedoelingen.
Voor het overige is het een handig ge
maakte avonturenfilm met een docu
mentaire inslag en soms wat laag tem
po. Maar dat alles cijfert de trieste
realiteit, die achter het te commercieel
gebruikte gegeven schuil gaat, niet weg.
De slag bij de koraalzee
H eldenromantiek
REX „De slag in de Koraalzee" is
een oorlogsfilm met een flinke dosis
heldenromantiek welke de Amerikaanse
regisseurs voor dit genre kennelijk nog
onontbeerlijk achten. Van de slag in de
Koraalzee zelf een inderdaad zeer
belangrijke zeeslag in 1942 die noodlot
tig was voor de opmars van de Japanse
marine in de richting van Australië
krijgen we alleen aan het slot wat (ver
warde, vermoedelijk documentaire) op
namen te zien. Zij dienen slechts als
rechtvaardiging voor het lange verhaal
dat er aan voorafgaat, het relaas van de
bemanning van een Amerikaanse on
derzeeër die naar de Stille Oceaan wordt
gezonden om de sterkte en posities van
Officiële publikaties
STREMMING LANDVERIvEER
TURFMARKTSBRUG.
Burgemeester en Wethouders van Lei
den brengen ter openbare kennis, dat de
Turfmarktsbrug met ingang van 8 mei
1961 voor de duur der herstelwerkzaam
heden zal zijn afgesloten voor het verkeer
met alle voertuigen, rij- en trekdieren en
vee. alsmede voor voetgangers, ln beide
richtingen.
De door het verkeer te volgen routes
zullen ter plaatse worden aangegeven.
Grote uitbreiding van
kerkbouw
IN BAPTISTENGEMEENTEN
Tijdens de algemene vergadering van
de unie van Baptistengemeenten in Ne
derland, die in Hoogezand werd gehou
den. is door de „Unie-bouw-stichting"
meegedeeld, dat de afgelopen vijftien
jaar in Nederland een groot aantal ker
ken werd gebouwd, hetgeen een investe
ring van twee miljoen gulden heeft ge
kost. Voor de komende jaren verwachtte
de commissie een grote uitbreiding van
de kerkbouw. In verband hiermede werd
besloten het jaar 1962 tot „Kerkbouw-
jaar" te maken, waarin een actie tot
fondsvorming gevoerd zal worden.
Bij de bestuursverkiezing werd ds. H.
van der Werf te Emmen tot voorzitter
gekozen, vice-voorzitter werd ds. J.
Broertjes te Utrecht en assessor de heer
W. Modderman te Sneek.
de Japanse vloot daar te verkennen. Als
de Amerikanen de nodige gegevens heb
ben verzameld, worden zij echter ge
vangen genomen en geinterneerd in een
ondervragingskamp op een klein eiland.
Met de hulp van een charmante vrou
welijke tolk wagen zij een sensationele
ontsnappingspoging, waarbij de meeste
gevangenen en Japanners het leven la
ten. Maar eind goed al goed: de duik
bootkapitein bezorgt de Amerikaanse
marine de nodige gegevens, zodat de
slag kan beginnen.
„Marina"
Nogal vervelend
LIDO Het verhaaltje, dat aan
„Marina" ten grondslag ligt is niet al
leen nogal verward en onwaarschijnlijk,
het is bovendien vervelend en kinder
lijk. Maar daar gaat het dan ook naar
alle waarschijnlijkheid niet om. Rocco
Granata, de tieners Jan en Kjeld, Rex
Gildo, Georgia Moll en Rudolf Platte
zorgen voor vele melodietjes, die hun
fans prettig in het gehoor zullen liggen,
maar de oningewijden nogal zoetelijk
zullen aandoen. Even zoetelijk trouwens
als de Duitse fondantromantiek, die bij
dit soort films onontbeerlijk pleegt te
heten. Een romantiek, die overigens ge
rust achterwege had kunnen blijven,
want men hoeft niet eens erg snugger
te zijn om na enkele meters celluloid
al tot de ontdekking te komen wie el
kaar „zullen krijgen", opdat het „ge
lukkige eind" alle eer wordt aangedaan.
Wie echter niet sceptisch is en niet
al te hoge eisen aan de vocale kwali
teiten van de „acteurs" stelt, komtvolop
aan zijn trekken. Welke die trekken ook
mogen zyn.
Voorts wordt een karikaturaal filmpje
vertoond van mensen op een vrije dag.
Een voorfilm, die in tegenstelling tot
de hoofdfilm alleszins het aankijken
waard is.
Leve de vrijheid
Frisgebleven satire op
moderne maatschappij
STUDIO De film „A nous la li-
berté" van de Franse regisseur René
Clair is al meer dan een kwart eeuw
oud, maar nog altyd het aankijken
meer dan waard. Als satire op tal van
aspecten van het moderne leven is dit
werk nog springlevend en het valt o.m.
sterk op, dat Clairs vrolijke spot met
het systeem van de lopende band al
van vijf jaar eerder (1931) dateert dan
een dergelijk gegeven in Chaplins „Mo
dern Times".
Honend plaatst Clair het leven van Eni-
le en Louis ln de gevangenis naast dat
van de arbeidsslaven in de grammo
foon (platen) fabriek van laatstgenoem
de, die op zeker ogenblik kon ontsnap
pen en in korte tijd tot grote welstand
is gekomen. Emile is bij de ontvluch
tingspoging gegrepen en moet zijn straf
uitzitten. Als hij in de maatschappij
is teruggekeerd, vindt hij werk in het
enorme bedrijf van zijn vroegere ge
vangenisvriend, die hem met veel geld
tot zwijgen wil bewegen. Maar zo is
Emile niet. Deze romanticus geeft niet
om het aardse slijk, maar is gelukkig
met liefde en vrijheid. Des te meer
kwelt hem de gelijkenis tussen het le
ven in de gevangenis en de lopende-
bandroutine in de fabriek. Er ontstaan
verwikkelingen, die Louis er tenslotte
toe nopen zyn fortuin in de steek te
laten. Als twee jolige knapen dansen
zij aan het eind van de film het vrije
bestaan van landlopers tegemoet.
Zoals gezegd is Clairs kritiek nog al
tijd te verteren, vooral omdat ze een
luchtig Frans accent heeft en dus niet
tot moralisme vervalt. Een uitzondering
maakt een passage ergens middenin,
waar de regisseur zich tot gooi- en
smijtwerk heeft laten verleiden. Men
lette voorts op het geluid: „A nous la
liberté" was een van Clairs eerste ge
luidsfilms en hij experimenteert er met
dat voor die tyd nieuwe medium vro
lijk op los. Samenvattend kan men
zeggen: een werk dat niet alleen uit
filmhistorisch oogpunt zeer boeiend is,
maar ook een film, die door zyn lichte
toets nog alle waardering verdient.
De koe en de gevangene
Kostelijke reprise
CASINO Een kostelijke film van
Fernandel is na korte tijd in Leiden te
ruggekeerd. Volgens het verhaal zyn in
de tweede wereldoorlog op een Duitse
boerderij vier Franse krijgsgevangenen
tewerk gesteld. Een van hen is de ge
vangenschap moe en wil naar zijn
vrouw in Frankrijk terug. Hij vat het
plan op om met een koe samen een
ontsnappingspoging te wagen. Hy zal
zijn pak met KG (Kriegs Gefangene)
op de rug aanhouden en de koe moet
onderweg by eventuele controle de in
druk wekken dat hij juist een koe naar
het weiland aan het brengen is. De
boerin is hem zeer ter wille en schenkt
hem een koe en een emmer voor de
melk. Hy gaat op weg en weet via een
reeks dikwijls vermakelijke situaties
Stuttgart te bereiken. Daar aangekomen
neemt hy node afscheid van het koe
beest, dat hem voor zoveel gevaren heeft
behoed, en weet zich in een goederen
trein met bestemming Frankrijk te ver
bergen. Hij slaagt erin zyn vaderland
te bereiken. Aldaar aangekomen vraagt
men hem echter naar zijn papieren.
Deze kan hij natuurlyk niet overleg
gen en de krijgsgevangene kiest het ha-
zepad. Hij verschuilt zich in de eerste
de beste trein, die hij ziet staan. Jam
mer genoeg voert deze hem regelrecht
naar Stuttgart terug. Ondanks al zijn
moeite is zijn tocht dus niet geslaagd
en moet hij in Duitsland de bevrijding
afwachten. Fernandel. die de hoofdrol
in deze film, de krijgsgevangene dus,
vertolkt doet dit op een rake en volle
dig aannemelijke wijze. Van het ac
teertalent van zijn tegenspeelster, de
koe Marguérite, valt weinig te zeggen,
zij is een koe en „speelt" dan ook als
zodanig.
