ALBERT IN EENACTER:
PRATEN OVER TONEEL
INDELIJK EEN VAKSCHOOL
OOR HET FRANSE CHANSON
Liedje van de regen
HET GETUIGSCHRIFT
NAAR DE FILM
Probeer eens een
aardappelzak
RIS-KRAS
E PAS EN
E
AMERIKANEN BOUWEN
„LOL-CULTUUR" OP
NIEUWE AMERIKAANSE MODE
NDIA is men met de kinder
en nog een stapje verder gegaan
indere oosterse landen. Volgens
jhtvan de Indiase nieuwsdienst
langs zelfs zes nog ongeboren
l uitgehuwelijkt. De ouders van
tderen hebben zich laten leiden
voorspellingen van de astrolo-
hun kind een jongetje of een
lou zijn. Deze drie trouwpartijen
in overigens tot de 10.000 kin-
flijken die op de derde dag na
wn in een bepaald gebied van
erden gesloten. Dit tijdstip wordt
Itig geacht voor trouwpartijen,
iveer tweehonderd baby-bruidjes
jdegommen en naar het platform
gereden, waar de „huwelijksvol
len" geschiedden. Op de achter-
jon men het hullen van de hon-
baby's horen, aldus het bericht
Indiase nieuwsdienst.
|NG MOLE, bijgenaamd Miff, een
grote jazzmusici, is na een lang-
Mekte overleden. Mole was trom-
tn begon zijn muzikale loopbaan
[begin der twintiger jaren, maar
pr over naar de klassieke mu-
jj speelde in de dertiger en veer-
Srtn met het NBC-symfonie-or-
■er Toscanini. Weer later keerde
tg tot de jazz. Hij is 63 jaar ge-
DR WIE het interesseert volgen
kele statische gegevens van het
Hue ministerie van Defensie over
en gewichten van de gemiddelde
soldaat van vandaaggewicht
lengte 1,73% m., borstwijdte
,En vraag ons niet, of de Duitse
van twintig jaar geleden nu
"if langer, zwaarder of lichter was.
Een van de liedjes waarmee
Albert Winninghoff uit Al
phen het amateursconcours te
Gouda heeft gewonnen, was
Regen", op de melodie van
..Greenfields". De tekst, van
Albert zelf. luidt:
Overal regen,
alles is nat,
't heeft maar één voordeel:
niemand hoeft in bad.
Alles wordt gewassen,
niets blijft er droog,
alleen maar plassen
en 'n grote regenboog.
Eén vieze, grote, natte boel,
naar gevoel.
Ik loop in de regen,
'k voel me zo alleen.
Héwat is dat nou
waar gaat dat meisje heen?
ik heb een parapluutje
en zijzij heeft er geen.
Samen in de regen,
dus niet meer alleen.
Eén vieze, grote, natte boel,
en toch
een fijn gevoel.
Overal regen,
heerlijk is dat.
'k Heb in geen weken
zo'n goeie dag gehad.
Voor mij is de wereld
gevuld met zonneschijn,
terwijl er voor anderen
alleen regen zal zijn.
fijn met z'n tweeën
onder moeders paraplu
en.wat nu?
(En tcrwyl Albert op het Goudse
podium de laatste regel uitgalmde,
liet hij een paraplu naar voren
zakken, waarop met grote letters op
het scherm stond geschilderd:
NIET STOREN.)
Plaats van handeling: de „partiekamer", zoiets als een kantine-in-
het-klein, op de tweede verdieping van een damesmodehuis in Alphen
aan den Rijn. Décor: uitzicht op de Oude Rijn met de provinciale
brug die meer dan eens met één „been" van de grond moet, de mas
sieve kerk in de Julianastraat en twee kale plekken grond die om
bebouwing schreeuwen. In de hoofdrol: een achttienjarige h.b.s.'er
met één grote hobby: zichzelf niet te zijn of zichzelf zoveel moge
lijk te zijn, wie zal het zeggen?
„Ik ben van plan van toneel mijn beroep te maken. Maar
sommige lui zeggen dat ik in cabaret beter ben. Mocht dat
zo zijn, dan doe ik dat natuurlijk, maar het was mijn bedoe
ling naar de Toneelacademie in Maastricht te gaan."
Albert Winninghoff. die onlangs gesprek in de miniatuur-kantine van de
modistes begint met een kwinkslag„We
onbedreigd winnaar is geworden j^ien beginnen met een kopje koffie in
van een streekconcours voor ama- te schenken. Ik weet niet, of u het risico
t lI- wilt nemen, want ik heb ze zelf gezet".
teurs in de schouwburg Concordia We wet€n hoe oud Albert is. Als Je
te Gouda, windt er geen doekjes hem zo ziet, geef je hem ook achttien
om Net als nana in de mode? O Jaar- Maar zodra hU begint te spreken,
om. tv et ais papa in de mode. „w Mhat je hem ouder H() hee(t Mn Uge
nee, beslist niet, en zeker niet in doordringende stem en een Ietwat ouwe-
de damesmode." hike manier van doen. Misschien komt
dat ook, doordat hjj nu eenmaal niet kan
Het wordt dus toneel of cabaret. "n beetje »I*Ienal
„Aan het cabaretwerk heb ik heel ^atpn*Un "p"bl"'k ma" ult lwM
weinig gedaan, een keer of vier maar.
Nu ik toevallig dat concours gewon
nen heb, wil ik er meer aan gaan
doen". Toneel daarentegen: „Ze HU vertelt van zjUn toneelervaringen,
hebben weieens gezegd: je hebt nooit die hU voornamelUk op school, de r.-k.
anders_gedaan_dan toneelspelen. Een
m.
TONEELERVARINGEN
Ik wil weten wat voor gezichten
trek
pnneer ge de loopbanen van de grote sterren
Kt Franse chanson nagaat, dan blijkt, dat zij
bal min of meer toevallig in het vak zijn ge-
Yves Montand bij voorbeeld boekte zijn eer-
kcessen in de Renaultfabrieken gedurende de
Itijden, mede-arbeiders vormden zijn eerste
fck. Georges Brassens werd met zijn gitaar bij
Mn en zijn snor een nachtclub binnengesleept
in eigen liedjes te zingen; en hij was van huis-
Ichter. Edith Piaf leerde het vak als straat
jes. Charles Trenet, wiens vader notaris was,
zelf wat particuliere zang- en muzieklessen
pi. Gilbert Bécaud begon als pianist, hij
pe een degelijke opleiding aan het nationale
conservatorium.
En zo kunnen we deze reeks nog een hele tijd
voortzetten om bij iedere geslaagde carrière te
constateren, dat er sprake was van een gelukkige
samenloop van omstandigheden of van een uitzon
derlijk talent; nooit echter hebben de tegenwoor
dige sterren van het chanson langs de in deze
tijden toch zo normale weg van een vakoplei
ding hun doel bereikt. Talent, aanleg, stem,
natuurlijk moeten die allemaal aanwezig zijn. Uit
gesproken persoonlijke begaafdheden worden voor
ieder kunstvak vereist. Maar daarnaast dient ook
het „metier" te worden geleerd. En die mogelijk
heid was tot voor kort zelfs in Parijs afwezig!
I U Pierre Barlatier, een bekend ventienjarig winkelmeisje draag met het
•Hst en schrijver van een goed onvervalste en vette accent van de Pa-
eter het Franse chanson, die sa- ryse Faubourg een vroeger succesnum-
>»et Maurice Poggi, een man die mer van Mistinguet voor om ook als
Men ais Minstlnguet en Josephi-
tter onder zijn hoede heeft gehad,
In deze leemte heeft voorzien door
Bating van het Petit Colosseum,
Ptft laboratorium voor en van het
chanson.
haar overtuiging uit te galmen dat er
toch maar één Parijs is.
Een gespierde slagersknecht zet daar
na met veel en fors vocaal geweld ach
ter een niettemin zeer sentimentele ro
mance uit het repertoire van Tino Rossi.
pgs hebben we het genoegen ge-
p les en een leerlingenuitvoering
Ipn bUwonen, en gezegd mag wor-
nun streven even sympathiek
picnfbaar geleek.
«veer veertig Jongens en twintig
F staan als leerling ingeschreven.
nQ uit alle kringen en windstreken
F] g. Winkelmeisjes, studenten, iHH|H
wnleden, elektriciens, kantoorbe-
P, een slager en een kelner. Som- pr
P komen uit ParUs, anderen uit de
pie, uit België en Zwitserland, en
l^t de verre voormalige koloniën 1^5# v-,1
rJ^hRen, Indo-China of de Ivoor- ty
HM heterogene gezelschap van Jon- jr7 m
heeft met eigen handen een i
zaaltje, of beter de ingang s I
feestlokaal, hersteld en opge- v
F en er een heel ordentehjk minia-
heater van gemaakt.
worden de leerlingen door
Poggi voor het zelfge-
voetlicht geroepen om vorde- - - tóa,
te demonstreren. Een
negerin zingt een liedje Yves Montand boekte zijn eerste
dertig jaar geleden jo- successen in de fabriek gedurende
In haar rokje van ba- 1
furore maakte. Een ze- de Schofttijden.
En zo gaat het de hele avond door.
Talen bU de vleet. En soms ook stemmen
waarop heel wat bekende chansonniers
en chansonnières jaloers zouden kunnen
zyn. Een paar onmiskenbare persoon
lijkheden óók. Toekomstige sterren?
Misschien.
Maar wat hier in deze donkere pUpe-
la. vlak bij de Place Pigalle, door twee
particulieren voor het chanson wordt
gedaan, gebeurt voor de schilderkunst,
het toneel, de muziek en de film nu al
tientallen jaren op bredere en officiële
basis: deskundig onderwUs in de ele
mentaire beginselen van de vakbeheer -
sing.
Stemvorniing. solfège, mimiek en ge
schiedenis zün de voornaamste vakken
die op het lesrooster van het Petit
Colosseum zjjn geschreven en die door
de leerlingen in hun vrye tijd met
meeslepende geestdrift worden gevolgd.
Een geestdrift die hier door deskundige
handen wordt geleid in de richting van
het doel: het Franse chanson als mo
derne volkskunst in ere te houden èn
te beschermen. Bjj voorbeeld tegen een
al te vrijpostige overwoekering door
Amerikaanse import.
FRANK ONNEN
jaar of vier geleden ben ik er serieus
mee begonnen"
Albert is een prater, hy schUnt pas te
leven als hy praat. HO rijgt woorden en
zinnen aan elkaar zoals een meisje kra
len, gebaart met zUn handen, wUst tel
kens met zUn vinger en trekt desge
vraagd en ongevraagd gezichten. Het
Bioscoopdirecteur Martin Ayres
heeft de tieners weer tot zijn eta
blissement toegelaten. Maar ze mo
gen er alleen in met een door Ayres
uit te reiken getuigschriften
voor alle zekerheid is er een potige
uitsmijter in dienst genomen.
De vorige maand had Ayres zyn bio
scoop in de Engelse plaats Stevenage
voor tieners verboden gebied verklaard.
De jongelui, die zo met hun probleempjes
in de war zaten, schreeuwden en vloek
ten de andere bezoekers weg als zy een
spannende film zagen. Bovendien richt
ten zy per week voor ongeveer 250 gul
den schade aan.
Ayres heeft nu besloten getuigschrif
ten aan „wezens onder de 21 jaar" uit
te reiken. Wie teveel herrie schopt, raakt
zyn getuigschrift dat hy moet tonen
om de bios binnen te kunnen direct
kwijt.
En bovendien Is daar George Shaf-
fert, een oud-militair. Ayres zegt:
..George is in zUn hart een aardige vent,
maar als er ook maar de minste moei
lijkheden komen, zal hij als een don
derslag bij heldere hemel optreden".
Ayres ziet de toekomst met vertrou
wen tegemoet.
De man, die de termen „statuszoe-
kers" en „afvalmakers' 'populair heeft
gemaakt, heeft nu een nieuw woord
gevonden: „lol-cultuur".
De auteur Vance Packard, die het be
roemde boek „De verborgen verleiders"
heeft geschreven, gebruikte het in een
lezing, die hy in Boston hield. Hy ver
telde zyn gehoor, dat de Amerikanen
gevaar lopen „een volk van gelukzoe
kers te worden, die bezig zUn een lol-
cultuur op te bouwen".
Om zyn stelling te illustreren, ver
meldde hy. dat het Amerikaanse volk
„thans meer geld besteedt aan geïllu
streerde kaarten met kerst- en andere
groeten dan aan wetenschappelijk on
derzoekingswerk op medisch gebied".
„Wij geven bovendien driemaal zoveel
uit aan kauwgom als aaft studiebeur
zen", zo voegde hU er aan toe.
Packard betoogde, dat de problemen,
waarmee het huidige Amerika te ma
ken heeft „niet in de eerste plaats van
economische aard zUn, maar ons gehele
welzyn, zowel materieel als geestelyk,
betreffen".
(pas nog gespeeld), „Het wederzijds hu
welijksbedrog", „Christmas Carol", enzo
voort.
Het is een keer op school gebeurd, dat
een dag voor de opvoering van een kort
toneelstuk de hoofdrolspeler ziek werd.
Albert moest toen Invallen. „In één dag
moest ik die rol leren. Ik kreeg er vry
van school voor en heb toen heerlyk uit
geslapen".
Tegen het verbod van de dokter in
speelde hij mee in [ntigoneToen
op het toneel een van zijn mede
spelers hem een schokkende medede
ling deed, viel Albert prompt flauw.
„Later zeiden de mensen dat ze die
scène nog nooit zo natuurlijk hadden
zien spelen". Na deze al te natuurlijk
gespeelde scène werd haastig een
pauze ingelast, maar even later zat
Albert (op een stoelweer op de
planken.
EIGEN TEKSTEN
Dan komt het concours te Gouda weer
ter sprake. Albert droeg er een stukje
van John O "Mill voor. zong een liedje
van Pisuisse en twee liedjes waarvan hy-
zelf de teksten had geschreven. HU bla
dert in een stapel eigen composities om
ons die teksten te laten zien en blUft
praten. „Hele gekke opera gemaakt toen.
Hé, dat is nu raar, o ja.. Uit die tek
sten valt eigenlUk weinig op te maken,
het is meero ja, hier zijn ze allebei
het is meer de manier van brengen
die het moet doen".
„Ik zing eigenlijk niet. Ik geef de me
lodie aan en dan draag ik het liedje ver
der voor, terwyl de pianist de melodie
speelt. Kunt u misschien myn pianist
ook even noemen? Tom van de Hondel,
ook Gouwenaar, heb ik veel aan te dan
ken. Hy speelt voornamelyk klassiek,
maar zo nu en dan doet hjj er ook een
licht muziekje by".
„Van de melodieën die ik zelf maak
ik ben niet 'n heel goeie pianist en
ook niet zo'n goeie componist denk ik
later weieens: he, er zit iets gestolens
bU". (Geen adempauze, als hU even
wacht met verder vertellen, neuriet hU).
MUSEUMSTUK
„Ik mag graag werken. Hiervoor". HR
wyst op de teksten. „Maar op school ben
ik geen voorbeeld van Rver. De directeur
zegt weieens: Ach ja, museumstukken
moeten er ook zyn".
Albert springt overeind. „Zal ik weer
eens wat koffie inschenken? Ik ver
waarloos mUn plichten als gastheer hele
maal".
En als wc hem vragen of hij voor
een paar plaatjes wilt poseren,
loopt Albert naar de spiegel. „Daar
kan ik niet buiten", zegt hij. „Ik
moet weten wat voor een gezicht
ik trek. Wat, moet ik er met een
lachend gezicht op? Nou, dat kan.
Ik kan wel een half uur zitten
lachen als het moet."
De Amerikaanse jongelui bakken ze steeds bruiner. Nadat enkele
maanden geleden berichten de ronde deden, als zouden de tieners en
twens daar aan de overkant van 't water zich bij voorkeur in vodden
hullen, druppelen nu nieuwe, ontstellende mededelingen in ons oor.
Want, zo gaat het gerucht, heel jong Amerika werpt zich momenteel
met woeste hartstocht op kleding, gemaakt van jute, jute ja.
Wie dacht, dat deze voorbehouden bleek aan de aardappels, heeft
zich lelijk vergist.
De Volkskrant weet te melden, dat
jute tot voor kort alleen werd verwerkt
tot grove textiel voor aardappelzakken,
tot grondweefsel voor tapUten, kleden
en linoleum en tot iets veredels voor
binnenvoering in kostuums en mantel
pakjes. Uitgaande van deze laatste soort
jute hebben Amerikaanse spinnerUen
zich toegelegd op het vervaardigen van
een reukloos, gebleekt en vooral soepel
soort jute. Door het gebruik van specia
le chemicaliën wordt de jutestof soepel
als linnen gemaakt.
Deze nieuwe mode-stof is op de markt
gebracht in felle kleuren en de Ameri
kaanse jongedames zU<n er gek op. Voor
al ook de natuurlUke jute-kleur is een
succesnummer. Voor hen, die niet kun
nen slapen zonder het naadje van de
kous te weten: jute ls afkomstig van
een heestervormige plant, die vooral ln
India wordt gekweekt. In het begin van
de vorige eeuw voerden vooral de Engel
sen het goedkope jute in Europa in.
Naar te verwachten ls (alles wat uit
Amerika komt is immers goed) zullen
ook de Europese tieners en twens zich
binnenkort bezig gaan houden met de
mogelUkheden van jute als lUfsbekle-
dlng. Omdat, voor zover we weten, Ne
derlandse fabrikanten nog niet zijn be
gonnen met het vervaardigen van Jute
voor kleding, een goede raad: bewaar
wat oude aardappelzakken en fabriek
zelf wat. Kan niet schelen hoe het staat,
als het maar gek is.
lachen, wel een half uur
als het moet
maar zo kan het ook
daar is toch niets vreemds aan?
1 maart 1860
Zaterdag 6 mei 1961
blad no. 30347
