Uitslag paasveetentooiistelliiig
FILMS
Baiiograf
Vebo Leiden
Gero-casseffe
„DE VRIJGEZELLENFLAT
Pittige Shirley MacLaine in een
vlotte komedie van Billy Wilder
A. J. SCHONEVELD JUBILEERT
Bekend figuur in Leidse woningbouivwereld
Lezers schrijven
Opgericht 1 maart 1860
Zaterdag 18 maart 1961
Tweede blad no. 30308
Kampioenen, ere-
en eerste prijzen
De hoogste bekroningen van de gis
teren te Leiden gehouden paas-veeten-
toonstelling luiden als volgt: de kam
pioenkoe in de rubriek gemeste koeien
met niet meer dan 4 brede tanden, werd
ingezonden door D. Rademaker te Wie-
ringerwerf de kampioen in de rubriek
dikbillen-slachtrijp met niet meer dan
2 brede tanden, door D. C. van Leeuwen
te Hoofddorp, kampioen in de rubriek
ossen zonder brede tanden: G. Roos te
Abbenes, kampioen kalf: G. de Wit,
te Oude Wetering, res. kampioen: J. de
Vries te Oudewater, kampioen gemeste
koeien met niet meer dan 4 brede tan
den: O. de Kok te Nieuw-Vennep, idem
res. kampioen: G. Roos te Abbenes;
kampioen ossen afd. A: J. Brouwer te
Den Haag.
De eerste- en ere-prijzen werden als
volgt toegekend:
Gemeste koeien met niet meer dan
6 brede tanden: Jac. Oskam, Willige
Langerak ere-prijs, D. Rademaker, Wie-
ringerwerf le pr.; gemeste koeien met
niet meer dan 4 brede tanden: D. C.van
Leeuwen, Hoofddorp, D. Rademaker,
Wieringerwerf, A. P. Stokman/P. P. Cle
mens, Abbenes-Voorburg, G. de Wit,
Oude Wetering, alle ere-prijs; idem met
niet meer dan 2 brede tanden: O. de
Kok, Nieuw-Vennep, D. Rademaker,
Wieringerwerf, E. C. Westgeest, Wasse
naar, alles ere-prijs; Groepen - minstens
4stuks van één eigenaar: D.Rademaker,
Wieringerwerf, ere-prijs; gemeste ossen:
Gebr. Th. J. en C. de Vlieger, Abbenes
le-prijs (2)runderen, uitsluitend Rood
bont. Afgewisselde gemeste koeien: P.
i v d. Eijk, Hazerswoude, Jac. Oskam,
Willige Langerak, ere-prijs (3 x) en le-
prijs (3 x)G. Roos, Abbenes ere-prijs en
le prijs; gemeste koeien met niet meer
dan 6 brede, tanden: P. C. Biemond,
Abbenes, ere-prijs, P. van Elderen le
j prijs, J. v d. Maarl, Hoofddorp ere-prijs,
j L. J. Noordam, Woubrugge ere-prijs, P.
j Roos, Ter-Aar ere-prijs, Fa. G. Roos,
Vijfhuizen le prijs en ere-prijs, G. Roos
Abbenes, le pr., A. P. Stokman/P. P.
Stokman/P. P. Clemens, ere-prijs. E. C.
Westgeest, Wassenaar ere-prijs (2 x)
i Fr. Westgeest, Katwijk aan Zee ere-prijs
j en le pr., A. Ammerlaan, Zoetermeer
i le prijs en ere-prijs; gemekte koeien met
i niet meer dan 4 brede tanden: A. Bos,
Abbenes le prijs, J. v. d. Maarl, Hoofd
dorp 1ste prijs (2 x), Fa. G. Roos, Vijf
huizen ere-prijs en le pr., G. Roos, Ab
benes le prijs (2 x) en ere-prijs (3 x),
Fr. Westgeest, Katwijk ere-prijs, G. de
Wit, Oude-Wetering ere-prijs (2 x), G.
I de Wit, Oude-Wetering ere-prijs, E. C.
j Westgeest, Wassenaar ere-prijs; gemeste
koeien met niet meer dan 2 brede tan-
i den: A. Bos, Abbenes ere-prijs, T. v. d.
i Broek, A'dam ere-prijs, O. de Kok, Nw.-
Vennep ere-prijs, Fa. G. Roos, Vijfhui
zen ere-prijs, J. Vonk, Nw.-Vennep le
prijs, M. P. Wegbrans, Bovenkerk le
I prijs en ere-prijs, P. Verboon, Wasse
naar le prijs; groepen - minstens 4 st.
van één eigenaar: Jac. Oskam, Willige
Langerak le prijs, G. Roos, Abbenes
ere-prijs, E. C. Westgeest, Wassenaar
ere-prijs; dikbillen -slachtrijp - met niet
meer dan 6 brede tanden: N. J. van
Dam, A'dam le prijs; idem met niet
Europa fabriek van
de wereld
Taak in onderontwikkelde
gebieden
Tijdens een gisteravond in „Rehoboth"
gehouden vergadering van de centrale
AR.-kiesvereniging heeft prof. mr. W.
j F. de Gaay Fortman onze taak t.o.v.
de onderontwikkelde gebieden nader
aangeduid. Onlosmakelijk met het pro-
I bleem van de minderontwikkelde gebie
den verbonden is het koloniale vraag
stuk. Honderd jaar lang is Europa het
bestuurscentrum en de fabriek van de
wereld geweest en pas na 1945 begon in
een zeer snel tempo de dekolonisatie.
Wat toen ontstond was een sociaal
vraagstuk in wereldformaat, sterk over
eenkomend met onze nationale toestand
in de tweede helft van de 19de eeuw.
Ruim 65 procent van de wereldbevol-
king woont in minderontwikkelde gebie-
den. De afstand tussen ons en hen
wordt wat de welstand betreft steeds
j groter.
In het handvest van de V.N. is een
I artikel opgenomen, waarin de aange-
j sloten volkeren als plicht wordt aange-
j zegd elkaar bijstand te verlenen. Men
j kent daartoe een ethisch, politiek en
economisch, motief, waarvan prof. De
Gaay Fortman het eerstgenoemde van
sterk overwegende betekenis achtte. Be
gonnen moet worden met het leggen
van een basis (aanleg van wegen en
havens, onderwas, vakopleiding e.d.)
i waarop de economische ontwikkeling
zich kan voltrekken, Het yraagstuk yaa
meer dan 4 brede tanden: D. C. van
Leeuwen, Hoofddorp ere-prijs; idem met
niet meer dan 2 brede tanden: D. C.
van Leeuwen, Hoofddorp ere-prijs; idem
minstens 3 stuks van één eigenaar: D.
C. van Leeuwen, Hoofddorp, ere-prijs;
gemeste dieren: J. Brouwer, Den Haag
ere-prijs; gemeste ossen: D. C. van
Leeuwen, Hoofddorp ere-prijs, K. Roos,
Bovenkerk, le prijs, M. Roos, Nw-Ven-
nep le prijs (2 x), K. v. d. Spek, Abbe
nes ere-prijs; ossen zonder brede tan
den: J. Blonk, Hoofddorp le prijs; ge
meste kalveren - geen dikbillen: A.
Oostdam/Hartveld, Langeraar le prijs
(2 x) en ereprijs, D. van Straalen ere
prijs;; guiste koeien - het meest geschikt
voor de vetweiderij - zonder brede tan
den; T. v. d. Broek, A'dam ere-prijs, O.
de Kok, Nw.-Vennep ere-prijs (2 x) en
le prijs, G. Roos, Abbenes le prijs.
Op het veemarktterrein in Leiden
is gisteren een jubileumpaasvee-
tentoonstelling gehouden ter ge-
tegenheid van het a.s. 25-jarig be
staan van de Vebo. Een molen en
de indrukwekkende kop van een
zwart-bonte, beide typerend voor
ons land.
Varkens, van 90120 kg., minstens 4
stuks: D. Kamstra, Hillegom ere-prijs.
Schapen, 1-jarige schapen - minstens
4 stuks - het meest geschikt voor de ex
port: A. P. v. d. Werf/G. Th. J. Kooter,
Hazerswoude ere-prijs en le prijs; groe
pen fokschapen - minstens 4 stuks - met
elk 2 lammeren: A. J. de Groot, Zoeter
meer ere-prijs.
VERPLEEGTARIEVEN IN
ACAD. ZIEKENHUIZEN
In antwoord op vragen van het Twee
de Kamerlid de heer van Lienden
(P.v.d.A.) over de verhoging van de
verpleegtarieven in Academische zieken
huizen heeft de minister van Econo- I
mische Zaken, mede namens de minis
ter van Onderwijs, K. en W. de minis
ter van Financiën en de minister van
Sociale Zaken en Volksgezondheid me
degedeeld, dat de oorzaak van de ver
hogingen van de verpleegprijs voor de
zaaiverpleging in het Academisch Zie
kenhuis te Leiden gelegen is in de grote
discrepantie tussen de kostprijs en de
verpleegprijs.
Aan de Academische ziekenhuizen te
Groningen, Leiden en Utrecht en
het Wilhelmina-kinderziekenhuis te
Utrecht is machtiging verleend met in
gang van 1 januari 1961 een zaaltarief
in rekening te brengen van f22.75 per
verpleegdag.
Het prijsbeleid ten aanzien van de
verpleegprijzen is, in beginsel afgestemd
op de economische kostprijs. Voor de
Academische ziekenhuizen bleek een al
lengs grotere discrepantie tussen kost
prijs en verpleegprijs te zijn ontstaan,
welke ten laste komt van 's rijks finan
ciën. Doordat in deze ziekenhizen mede
onderwijsbelangen worden gediend, zou
het niet juist zijn de kostprijs als
grondslag te nemen voor de verpleeg
prijs. Het is intussen bijzonder moei
lijk gebleken het onderwijselement uit
de kostprijs te elimineren. Daarom is
besloten de maximum verpleegprijzen
van de academische ziekenhuizen in
principe vast- te stellen op het niveau
van de economische kostprijs van me
disch vergelijkbare particuliere zieken
huizen.
Ten einde de hieruit voortvloeiende
prijsaanpassing geleidelijk te doen ge
schieden zijn de prijzen voor de zaai
verpleging der academische ziekenhui
zen per 1 januari 1961 niet volledig ver
hoogd tot dit maximum. In overweging
is de tweede fase van de aanpassing
te doen plaatsvinden op 1 januari
1962.
Zonder twfjfel hebben de tariefverho
gingen enige gevolgen voor het zieken-
fondsbudget. Of dit echter zal moeten
leiden tot een premieverhoging zal voor
al afhangen van de stijging van de
premieplichtige loonsom. Voorlopige be
rekeningen hebben uitgewezen, dat de
totale extralasten zullen zijn gedekt
door een stijging van de premieplichtige
loonsom met ongeveer 0,6 pet.
Advertentie
Zoekt U een
van f 40.of f 400.
v. d. WATER, Haarlemmerstr. 207
heeft het. De Gero-specialist.
VAN DEZE WEEK
TRIANON Geen terrein is zo
glibberig als dat van de humor. Er is
bijna niets, dat zo verschillend wordt
beoordeeld. De een lacht, waar de
ander geeuwt. Televisiekijkend Ne
derland kan daarover uit bittere er
varing meespreken, maar het bio
scooppubliek al evenzeer. Het aantal
voorbeelden van filmmakers, die op
dit gladde pad uitgegleden zijn, is le
gio. Geen wonder, dat de filmwereld
zuinig is op de talenten, die getoond
hebben dit moeilijke vak te beheer
sen. Geen wonder ook, dat Holly
wood trots is op Billy Wilder, die in
het verleden meermalen bewezen
heeft een vlotte komedie te kunnen
maken.
„Some like it hot" ligt nog vers in
het geheugen. Een kasstuk bij uitne
mendheid, al konden wy niet zo bijster
enthousiast zijn over de vrij grove tra-
vesti-vrolijkheid, welke Wilder daarin
gebruikte. Deze lach-of-ik-schiet effec
ten zijn geheel achterwege gebleven in
„The Apartment". De humor daarin is
veel meer geënd op de realiteit. Wilder
geeft daarin een pikante schets van
een gigantische verzekeringsmaatschap-
JACK LEMMON
in de kostelijke, hem op het lijf
geschreven, rol als de kamers
verhurendekantoorbediende.
pij, zo groot, dat het individu geheel
verzinkt in de massa. In die menselijke
massa verscholen zit de hoofdpersoon
van zijn verhaal, een goedige en goed
moedige kantoorbediende (kostelijke rol
van Jack Lemmon), die nooit opgeval
len zou zijn als hij niet toevallig in
het bezit was geweest van een aardig
flatje. Door zijn sleutel beschikbaar te
stellen aan chefs, die een slippertje wil
len maken, kan onze kantoorbediende
de hulpverlening is niet alleen een geld
kwestie. Van het grootste belang zijn de
wilskracht en de zelfwerkzaamheid van
de eigen bevolking. Wij kunnen slechts
hulp verschaffen, de ontwikkeling kun
nen wij niet tot stand brengen.
SHIRLEY MACLAINE
als het omstreden lif (meisje in "The
Apartment" (De vrij gezellenf lat
steeds hoger klimmen in het kolossale
gebouw, waar de directie helemaal bo
venin zit. Maar als hij bijna ook in de
top is beland, bemerkt hij, dat zijn
hoogste directeur het oog heeft laten
vallen op het lieve liftmeisje, waaraan
de kantoorbediende zelf het hart heeft
verpand. En als hij dan ervaart, dat die
directeur geen serieuze plannen koestert,
weigert hij de sleutel nog langer ter be
schikking te stellen.
Billy Wilder heeft deze satirische kome
die met vaart en vakmanschap ver
filmd, waarbij hy een groot deel kon
steunen op Jack Lemmon en de pittige
Shirley MacLaine. Met haar „rattekop-
je", haar wyd uitstaande ogen, haar
breed gezichtje en haar te smalle mond
is Shirley bepaald geen schoonheid en
ook haar „viale maten" zijn beslist
niet volmaakt. Toch geven wy aan haar
frisse verschoning verre de voorkeur bo
ven de vele „mooie" filmjuffrouwen, die
wy op het witte doek tegenkomen. Ze
heeft n.l. persoonhjkheid en daarop
kunnen die anderen lang niet altyd
bogen. Ze is charmant, soms ontroe
rend, maar bovenal echt als het lift
meisje, dat tenslotte warme sympathie
weet te stellen boven veelbelovend iy-
kende, maar in feite hol klinkende fra
sen. Niet voor niets staat zy voor deze
rol op de nominatie voor een „Oscar".
Blitzmadels an die Front
Boeiend, maar toch
Rex Het is ongetwyfeld waar, dat
„Blitzmadels an die Front" een boeiende
oorlogsfilm is met vele realistische scènes
mede dank zij het geraffineerd inlassen
van oorlogsjournaals. Of de film vlak na
de oorlog in ons land zo'n succes zou
hebben gehad menen we echter te moe
ten betwijfelen.
Het gaat nameiyk over een aantal
meisjes, dat in de laatste episode van de
tweede wereldoorlog, vlak voor de invasie
van de geallieerden in Frankryk,
telefonist en telegrafist in dat land
wordt ingezet. In het bezette Holland
werden dergeiyke meisjes schamper voor
„veldmuizen" uitgekreten. Logisch, dat
men vlak na de oorlog niet graag een
geromantiseerd verhaal over deze meisjes
zou hebben willen zien, vooral niet om
dat er ook enige flinke flirtende Duitse
jongens in voorkomen
De tyd doet veel vergeten. Veel, dat
naar en onprettig was
En tochOndanks het feit, dat de
film het aankyken beslist wel waard is,
er enkele voor de S.D. onprettige scenes
in voorkomen, ondanks enkele werkeiyk
ontroerende ogenblikken, toch hebben
we met een niet helemaal te definiëren
gevoel van onbehagen naar dit produkt
zitten kijken.
Misschien omdat de film op bepaalde
ogenblikken tè duideiyk commercieel
wordt. Zoals in de scène, waarin de
meisjes zich naakt moeten laten keuren,
wat meer weg heeft van een geraffineer
de strip-tease.
En vooral moet het ons van het hart,
dat de Blitzmadels duidelyk tè lieftallig,
tè goed van hart, tè recht van lyf en
leden zijn.
Het iy kt ons verstandiger als onze
huidige NAVO-partner aan onze ooster-
grens zich voorlopig (of liever altyd)
bepaalt tot het maken van films als „Die
Brücke", waarin werkeiyk de waanzin
van de oorlog in het algemeen en van de
nazi's in het byzonder aan de kaak
wordt gesteld
„Het Mes"
Ook belangstelling
uit het buitenland
STUDIO Evenals in diverse an
dere steden gaat „Het Mes" ook in Lei
den de derde week in. Ongetwijfeld ver
dient Fons Rademakers' nieuwste speel
film deze aandacht. Volgens een overi
gens vrywel onhanteerbare graadmeter
menen sommigen te moeten conclude
ren, dat het hier de beste Nederlandse
speelfilm tot nu toe betreft. Zo'n stel
ling is altijd hogeiyk subjectief. Hoofd
zaak is, dat „Hef Mes" veel waardering
heeft ontmoet, kennelyk ook van de
buitenlandse journalisten, die de pers
voorstelling in Amsterdam hebben mee
gemaakt. By de Nederlandse Filmpro
ductie Maatschappy zyn namelijk uit
Amerika en West-Duitsland verzoeken
binnen gekomen om inlichtingen over
de verkoopsvoorwaarden. Definitieve
onderhandelingen zijn nog niet gevoerd,
de N.F.M. wacht daarmee tot medio
mei, dus na het filmfestnval te Cannes,
waar „Het Mes" ons land zal vertegen
woordigen. Maar de van de aanvang
af gekoesterde hoop, dat de film goed
rendement gaat opleveren hetgeen
alleen mogelyk is by een behoorlyke
roulatie in het buitenland ïykt in
vervulling te kunnen gaan.
Met het mes op de keel
Spionage
LIDO „Met het mes op de keel" is
een spannende film, die voor Nederlan
ders bovendien de betrekkeiyke attrac
tie heeft dat een gedeelte in Amsterdam
is opgenomen. De film begint nogal ver
ward en onduidelyk, maar geleidehjk
aan komt men er achter hoe de vork
in de steel zit. Vier mannen, die in
öorlogstyd samen 'n clandenstiene spio-
nageclub hebben gevormd om hun land
(Frankryk) te dienen, gaan enkele ja
ren na de oorlog elkaar het leven zuur
maken. Een van hen heeft zich een
eenvoudig en eerzaam bestaan verwor
ven als mynwerker, maar de anderen
zetten hun spionagepraktijken op min
der legale wyze dan eerst voort.
En zo kan het gebeuren, dat een
stel microfilms van geheime NAVO-do-
cumenten de vroegere vriendschap doet
verkeren in kille vijandschap. Een van
de vier sneuvelt al in het begin van de
film, twee anderen vallen pas later als
slachtoffers van hun geldzucht. Alleen
de ex-spion die liever een brave myn
werker biyft, overleeft de vele benauw
de avonturen, die zich niet alleen op
de grachten en in de dokken van Am
sterdam spelen, maar vooral onder de
alwgrond in een Belgische ndjn.
Woensdag Is het veertig jaar geleden,
dat de heer A. J. Schoneveld In het
bestuur van de Woningbouwvereniging
„Eensgezindheid" werd gekozen. Hij
bekleedde toen de functie van tweede
penningmeester. De heer Schoneveld, een
bekende figuur in de Leidse woning
bouwwereld, zal dan tevens afscheid ne
men van deze vereniging. Wel zal hy
het secretariaat-penningmeesterschap
van de Gemeentelijke Woningstichting
biyven behartigen. De huldigings-en af
scheidsreceptie wordt 8 april van 35
uur gehouden in „De Harmonie".
Toen hy in het bestuur van „Eens
gezindheid" werd gekozen, had de heer
Schoneveld ook zitting in de gemeente
raad. Anderhalf jaar later verliet hij dit
college, maar hij bleef zyn „hobby"
volkshuisvesting trouw. Op 9 mei 1923
werd de heer Schoneveld tot secretaris
gekozen. Langzamerhand werd hy een
kenner van de woninggelegenheden en
raakte hy, steeds meer thuis in de ge
schiedenis van de volkshuisvesting in de
Sleutelstad. Zyn kennis bleef niet ver
borgen. In 1927 deed de Federatie van
Woningbouwverenigingen een beroep op
hem om het voorzitterschap te aanvaar-
Nederland op z'n smalst
Wat zich woensdag j.l. op de Leidse
markt voordeed, nl. het verliezen van
een portemonnee met inhoud, is nu niet
zo'n gebeurtenis is, waar men zich erg
over verwondert; dat gebeurt nogal eens.
Het gold hier een oud vrouwtje dat, iets
willende kopen, tot de ontdekking kwam,
dat ze haar portemonnee met o.a. plm.
f. 10.- had verloren. Leiden was in last;
en kennelyk woog haar 't. verlies van
dit geld zeer zwaar. Ik raadde haar aan,
terug te gaan naar waar ze 't laatst was
geweest. In haar radeloosheid en wan
hoop heeft ze zich misschien niet goed
uitgedrukt, hoe dan ook haar tasje of
portemonnee bleef zoek. En zo kwam ze
by my terug. Het huilen stond haar na
der dan het lachen. Op de markt lokt zo
iets direct een drukte van nieuwsgierigen
uit. Uit het publiek nu kwam een dame
met het verzoek - zelf stak ze 'n gulden
omhoog - om allen een guldentje te
„lappen" om deze oude zéér ontdane
vrouw uit de misère te redden.
Zo spontaan was de reactie, dat in tijd
van een wip zelfs meer dan ze kwyt was,
weer in haar bezit kwam.
Door emotie overmeesterd, kon ze haar
dankbaarheid nauwelijks uiten.
Ieder genoot van het toneel, tot ineens
de vinder met de portemonnee met in
houd aankwam en dit de oude vrouw
aanbood, waarop ze direct aanstalten
maakte het voor haar ingezamelde geld
weer terug te geven. Niemand wilde dit
echter terug hebben. De glunder van
dankbaarheid was het publiek meer
waard, dan de kleine opoffering, die het
zich had getroost. Zo veranderde droef
heid in dubbele blydschap en „Neder
land op zyn smalst", kreeg eens een an
der tintje.
Marktkoopman
den. Tot 1933 heeft de heer Schoneveld
in deze hoedanigheid zyn krachten aan
de Federatie gegeven.
De bruut en de
reserve) bruid
Film over Alaska, daverend
van bruisend en ruw leven
LUXOR Wie wel eens iets gele
zen heeft over de toestanden in Alaska
van ruim een halve eeuw geleden, kan
zich een vage voorstelling maken van
de deels ruwe, anderdeels ook komische
effecten in deze geschiedenis van een
tweetal goudzoekers. Sam McCord zal
in Seattle machines voor een rijke goud
mijn gaan kopen, waarvan hij, samen
met George Pratt en diens jongere broer,
Billy mede-eigenaar is. En bovendien
zal hy dan George's verloofde, Jenny,
mee naar Nome nemen... Maar die Jen
ny blykt al enige jaren getrouwd te zijn
met 'n huisknecht. Zy valt natuurlyk
flauw als zy hoort, dat zy een miljoen
is misgelopen! Maar Sam weet raad: hy
neemt een ander meisje voor zyn com
pagnon mee, Michelle Bonnet. En dan
beginnen de complicaties, zoals men zich
kan indenken. Het zou niet aardig zyn
de loop van het verhaal te verklappen.
Trouwens, niet alleen de nieuwe ver
loofde zorgt voor moeilykheden, want
ér komen kapers op de kust, die het
drietal hun claim op de ryke goudmyn
betwisten. Maar Sam en George (John
Wayne en Stewart Granger) verstaan
de kunst bijzonder rake klappen uit te
delen en zy slagen erin zich in deze
.survival of the fittest" met gemak te
handhaven. Dat het er zo nu en dan
ruw toegaat, ligt voor de hand. Zo was
de werkelykheid in Alaska omstreeks
de eeuwwisseling. Maar de schurken krij
gen hun trekken thuis en delven ten
slotte, in een byzonder fraai modder-
ballet, het onderspit. Dit gevecht is zeer
„verzorgd"! En aangezien de liefde
voortdurend een rol van belang speelt,
komt het ook daarmee in de laatste
honderden meters ruimschoots in orde
Waarmee we maar zeggen willen, dat
met name de jongeren, die voor een
knock-out meer of minder niet bang zijn
in deze kleurenfilm met hier en daar
de juiste dosis vrouwelyk schoon, een
kolfje naar hun hand kunnen vinden.
De man met de
wassen beelden
Niet echt griezelig
CASINO Hoewel „De man met de
wassen beelden,, pretendeert een griezel
film te zyn is hy dit niet. Daarvoor is
het verhaaltje te doorzichtig, de grie
zelscène te opzettelyk te decorachtig en
het spel te vlak. Nee, deze nieuwe „Man
met de wassen beelden" kan ons niet zo
bekoren. De reacties van het publiek
waren dan ook tegengesteld aan de
opzet van de film. Er werd vaak harte
lijk om gelachen.
Het gaat over een beeldhouwer, die
wassen beelden maakt. De wassen beel
den zyn voor hem echt. Ze leven voor
hem. Hy wil ze steeds meer vervol
maken. Maar dan steekt zyn compag
non het beeldenmuseum in brand om
de verzekeringspenningen op te kun
nen stryken. Het museum is nameiyk
niet by het publiek in trek, omdat er
te weinig griezelige taferelen te zien zyn.
De beeldhouwer tracht dit te verhinde
ren, maar biyft bewusteloos in het mu
seum achter. Of weet hy nog te ont
snappen?
En dan begint het. De brandstichter
int het verzekeringsgeld, maar hangt
zich kort daarna in een liftkoker op.
Of werd hy vermoord? Zyn vriendin
legt eveneens het loodje. Hun Ujken ver-
dwynen op onverklaarbare wyze uit het
ïykenhuis. Waar zyn gebleven?
De film kan er U een duideiyk ant
woord op geven.
A J. SCHONEVELD
Tydens de bestuursperiode van de
heer Scholeveld breidde het huizenbezit
van .Eensgezindheid" zich uit met 161
woningen. Een verschynsel, dat zich in
die tijd nog voordeed, was het zomaar
leeg staan van huizen, iets dat men tegen
woordig niet meer kent. Na de oorlog
deed de woningbouwvereniging pas weer
van zich spreken in 1950, toen er 88
woningen in de omgeving van de Meer
burgerkade werden neergezet gevolgd
door 118 huizen aan de IJsselkade. In
1954 kwamen er in het Haagwegkwartier
256 huizen bij en de expansie zette
zich in 1957 voort met 252 woningen
rondom de Titus Brandsmalaan. Thans
bezit „Eensgezindheid" 1141 woningen.
De heer Schoneveld houdt zich vooral
bezig met het huizenonderhoud en het
beheer ervan. Met het onderhoud kreeg
de aanstaande jubilaris nog meer te
maken, toen hy op 1 april 1957 een
functie aanvaardde by de gemeenteiy-
ke woningstichting als secretaris-pen
ningmeester. Deze stichting beheert 1100
huizen in de omgeving van Maresingel
en Herensingel.
Advertentie
ballpoints
zegge en schrijve de beste...!
HAARLEMMERSTRAAT 167—171
LEIDEN
GEVEILDE PERCELEN
Ten overstaan van notaris M. P. Kap-
tein te Leiden. Woonhuis met tuin te
Oegstgeest, Grunerielaan 6 in bod
f. 20.000 is gemynd op: f. 3.400 door: A.
de Mooy teO egstgeest, q.q. Gunning is
aangehouden.
De Raad voor de Luchtvaart heeft
een berisping gestraft in Leiden woon
achtige bestuurder van een zweefvlieg
tuig, wegens het veroorzake nvan een
ongeval, op 18 april 1960 aan dit toe
stel overkomen op de vliegbasis Woens-
drecht.
BURGERLIJKE STAND
VAN LEIDEN
GEBOREN
Arnold Dirk Abraham, zn van A. A.
Betcke en G. J. Mast, Johannes Cornells
zn van J. C. Turk en J. Arnoldus. Johanna
Maria, dr van C. Verwer en A. G. van
Veen, Sellwyn Edle Jan, zn van E. B.
Aljpassa en E. Lentze, Catharlna Marga-
retha. dr van N. Slraa en M. v. d. Kraan,
Anthonle, zn van W, Ravensbergen en C.
Kagenaar, Peter Alexander Edward, zn v.
E. M. F. de Jong en C. v. d. MelJ, Robert
zn van J. Burgerjon en J. Link, Marry
Brigitte Corlne, dr van W. A. Montanus
en J. de Fuyk, Wllhelmlna Cornelia Ma
ria. dr van P. J Sassen en E. M. M. Ple-
terse, Wouter, zn van W. Teske en R. Bell,
Johan Petrus Joseph, zn van J. P. J, Ramb
en C. J. van Steenbergen.
ONDERTROUWD
W. H. Hogenboom en J. J. Vuurpyi, J.
R Moed en G. J. Maat, J. Massaar en J.
C Weeda, W. Blesheuvel en L. G. Hollan
ders. H. Bakker en I. van Evert, T. J. C.
van Daalen en J. P. van zyp, H. F P.
Knaap en M. S. van Meeuwen, A. J. Huljs-
kes en B. A. Slemons. W. A. Schmidt en
H P. Scheer, G. Springer en H. C. M. de
Winter, R. F. Brevoord en J. W. Koore
man, A. J. A. Wesdljk en J. Nap, M. H. C.
Paardekooper en W. M. E. Casparle.
OVERLEDEN
J. S. R. Neuteboom. 11 uur dochter. J.
Vermond, 71 jaar, wed. van W. Laterveer.
J. C. Zeldenthuls, 43 Jaar. wed. van W. J.
J van Schagen, J. A. Vroon, 81 Jaar, wed.
van W. Croese, E. van der Zeeuw, 69 laar,
echtgenote van H. Rhynsburger. M. C. v.
d. Tuyn, 62 Jaar, vrouw. G. Goedbloed, 75
Jaar, echtgen. van L. Meyer.
