ASPIRIN
Nederlanders gaan steeds meer op
in verenigingsleven van Australië
Kapitaalkwesties in T
uitgestrekte Noorwegen
Televisie-ervaring komt
jager op grond te pas
Par Lagerkvisl
Harry Martinson
De Nederlandse Clubs wellicht
binnen afzienbare tijd overbodig
Socialistische regering trekt
buitenlandse geldmiddelen aan
Filmcowboy claimt heel stadje
Ook in het buitenland beroemde
leden van de Zweedse Academie
en nu °°k
kinder-AS PI BIN
in élk gezin „gezien!"
Assimilatie voltrekt zich in snel tempo
DONDERDAG 16 MAART 1961
(Van onze correspondent In Sydney)
De mens is lid van een sociale
gemeenschap. Dit geldt in Australië
net zo goed als in Nederland.
Helaas zijn er nog vele immigran
ten, die menen zich van het sociale
leven afzijdig te moeten houden,
meestal omdat zij in de verkeerde
veronderstelling leven, dat er in
Australië niet de soort club is,
waarvan zij in Nederland gewend
waren lid te zijn.
Zulke klagers hebben ongelijk.
Australië biedt namelijk grote rijk
dom aan verenigingen en in het
verenigingsleven zelf. Er is keus te
over in alle vormen en graden en
er is nog nooit, bij mijn weten, een
immigrant het lidmaatschap van
welke club ook geweigerd op
grond van zijn nationaliteit.
Het sociale leven begint in de kleine
gemeenschap van de plaats waar men
woont. Dit geldt voor Australië zelfs
sterker dan voor Nederland, want de
afstanden zijn in dit eilandcontinent
groter en een kleine gemeenschap is in
derdaad op zichzelf aangewezen, als het
naaste dorp honderd of meer kilometer
verder ligtEn dat is heus geen uit
zondering!
Altijd welkom
„Belangstellenden zijn welkom" en
„Neemt uw vrienden en kennissen mee"
zijn twee telkens weerkerende uitdruk
kingen in de verslagen van bijeenkom
sten en vergaderingen van Australische
verenigingen. Zij ondervinden ruime
medewerking van de plaatselijke pers,
die kolommen ruimte afstaat voor die
verslagen. Jammer genoeg zijn er vele
Nederlandse immigranten, die de En
gelse taal niet voldoende machtig zijn
om de krant te lezen. Er zijn echter
duizenden andere Nederlanders, die hier
al langer dan vandaag zijn en de weg
naar deze verenigingen hebben gevon
den.
Dit laatste is een van de oorzaken,
waardoor er in de Nederlandse clubs
slechts een kleine groep van oud-gedien-
den is overgebleven. De anderen heb
ben zich in de loop der jaren geassimi
leerd en hebben zich bij Australische
verenigingen aangesloten. In de laatste
tijd zijn bij de Nederlandse verenigin
gen algehele wijzigingen in de besturen
gekomen. Oude, bekende namen zyn
vervangen door nieuwe.
Nederlandse namen
Daartegenover kan men in de plaatse
lijke pers steeds meer Nederlandse na
men lezen in de verslagen van Australi
sche verenigingen. Het is goed, dat de
Nederlander zich op die wijze assimi
leert met zijn omgeving, want in het
Australische verenigingsleven vindt hij
ook de maatschappelijke steun, die hij
net zo goed als de Australiër zelf
in tijden van tegenspoed nodig heeft.
Dit wil geenszins zeggen, dat de Neder
landse vereniging zich niets aan hem
gelegen zou laten liggen als het zover
mocht komen, maar het is een feit, dat
de geassimileerde Nederlander zich
steeds verder verwijdert van de Neder
landse gemeenschap, soms zelfs tegen
wil en dank, doordat zijn Australische
vriendenkring zich verruimt. Het assi
milatieproces is niet te stuiten.
„Verschillende Nederlanders, aan wie
ik vroeg waarom ze geen lid waren van
onze vereniging, vertelde me, dat ze aan
gesloten waren by een Australische
club en daar genoeg voldoening von
den", zo vertelde my een bestuurslid
van de „Nederlandse Vereniging in
Sutherland Shire", waar eertijds een
bloeiende Nederlandse club bestond, die
thans in ledental tot een 150-tal is ge
slonken, terwyi het aantal landgenoten
in deze streek toch tegen de drieduizend
bedraagt.
Te kust en te keur
Wie eenmaal Ingeburgerd Is In het
Australische leven, vindt er verenigin
gen te kust en te keur. Dit geldt zowel
voor de man als voor de vrouw. Behalve
vele en velerlei sportverenigingen (voor
jong en oud, op alle gebied, buitenshuis
zowel als binnenshuis), zijn er de bij
zondere verenigingen van kerk, school
zakenlieden, liefdadigheid, amateur-fo
tografen, wandelaars en woudlopers,
honden- en duivenliefhebbers, tuiniers,
handboogschutters en andere schutters.
De variatie is in aantal groter dan dat
van de volkeren der wereld.
Het is geen uitzondering meer als men
onder leden van deze clubs, en zelfs
in de besturen ervan, Nederlanders aan
treft. Wie niet weten zou bij welke ver
eniging zich aan te sluiten, omdat hij
geen winkelier is, niet aan sport doet,
niet bij een kerk is aangesloten, geen
byzondere hobby heeft, vindt zyn weg
wel naar de „vereniging ter bevordering
van het welzijn van de plaats zyner in
woning". Hij kan er menig gezellig
ogenblik beleven op de vergadering en
feestjes, die zo'n vereniging organiseert.
Vrywel alle verenigingen zijn heel sterk
in het houden van „parties" want
de burgers van Australië zijn een actief
volk en de vrouwen (die zich in
„Ladies auxiliaries" organiseren) niet
het minst.
Uitersten
Dit geldt ook voor Rotary, de Lions
(leeuwen) en Apex Clubs, die zich voor-
namelyk bezighouden met de bevorde
ring van naastenliefde, niet alleen door
geld te geven, maar ook arbeidskracht.
Het is niet ongewoon, dat de leden de
handen uit de mouwen steken om by-
voorbeeld een huis te bouwen voor
iemand, wiens woning door brand of
storm is vernield en in ernstige nood
verkeert, of de oogst binnen te halen
voor een boer, die door een ongeval in
het ziekenhuis ligt.
Dit zijn twee voorbeelden om als
„uitersten" te worden aangehaald van
de activiteit van een grote en gevariëer-
de reeks van verenigingen in de Austra
lische samenleving. Er is daarin niet
alleen plaats voor Nederlandse immi
granten in feite vervullen zy al een
rol van betekenis: de betekenis name
lijk van de assimilatie, welke bezig is
te voltrekken met zoveel gemak, dat zy
er zelf niet eens meer by stilstaan.
(Van onze Scandinavische correspondent)
Noorwegen, dat grote land met zijn grote schoonheid en zijn lange
afstanden, lijdt aan een chronisch kapitaalgebrek. En dat is begrijpelijk.
Want er wonen te weinig mensen in Noorwegen om voldoende kapitaal
te kunnen vormen.
Noorwegen is ongeschikt als transitoland, omdat het geen achterland van enige
betekenis heeft. Het verkeer te water en te land verslond in vroeger jaren de
weinige besparingen en doet dat eigenlyk nog. Al mag men er aan toevoegen, dat
de scheepvaart in de laatste decennia zeer winstgevend is geweest. Voor dat dit
het geval was, was het echter haast onbegrypelyk, dat een zo schaarse bevolking
de eindeloze wegen heeft kunnen bouwen, die in de vorige eeuw en het begin dezer
eeuw tot stand gekomen zyn.
Kritiek van de zijde
der oppositie
Die wegen kwamen er dan ook alleen
doordat men ze met verplichte hand- en
spandiepsten, zonder beloning, liet aan
leggen. De herenboerlegerkapitein uit
de buurt had vaak het toezicht en kreeg
na gedane arbeid een standbeeld bij het
begin, midden of einde van de nieuwe
weg. Daarom ziet men in afgelegen
oorden soms plotseling een stenen beeld.
Het is volkomen redelijk, dat Noorwe
gen, om het industrialisatietempo van
onze tyd te kunnen volgen, meer kapi
taal nodig heeft dan het uit eigen mid
delen kan krygen en de regering wenst
daarom vreemd kapitaal aan te trekken.
De wetten des lands verzetten zich
daar wel tegen, maar de socialistische
regering, die op de meerderheid van
De 39-jarige Pat Hawley, die optreedt in t.v.-films over cowboys en
het Wilde Westen, heeft zijn kennis van het oude Amerikaanse recht
gebruikt om zich uit te roepen tot eigenaar van de grond waarop het
villastadje Laguna Beach, in de staat Californië, gebouwd is. Hij is
bereid de grond voor 90 miljoen dollar aan het gemeentebestuur te
verkopen.
Volgens gebruiken
van de gouddelvers
Het is de vorige maand begonnen met
een stuk strandgrond. Het gemeente
bestuur zocht de eigenaar van deze
grond, want het wilde er een park
aanleggen. Hawley hoorde dit en begaf
zich ylings naar het strand. Langs de
grenzen van het gedeelte dat de ge
meente wilde kopen zette hy paaltjes
in de grond, met zyn naam erop. Daar
na begaf hij zich naar een notaris om,
zoals in de dagen van de gouddelvers
gebruikelyk was, zyn „claim" (aan
spraak op eigendom) te laten registre
ren.
Die keer viel het nauweiyks op, maar
toen Hawley zijn familie en vrienden
paaltjes in de grond liet slaan om heel
Laguna Beach heen, trok er toch een
frons over de gemeentelijke voorhoof
den.
Rechtskennis
In de TV-films had Hawley een grote
kennis opgedaan van de „squatters
I rights", de rechten op bezit van grond
waar iemand zich vestigt als er geen
eigenaar is komen opdagen. In de dagen
van de „Goldrush" werkten de gouddel
vers, die ergens goud vermoedden, niet
anders. Zodra zij hun „claim" notari
eel hadden geregistreerd was die erkend.
Terwyl het gemeentebestuur nog bezig
was Hawley's rechten op het stuk
strand te bestryden, trok deze ten aan
val op Laguna Beach zelf. Met de pre
cisie van een generaal die zyn leger
leidt, dirigeerde hij zyn medewerkers
naar de plaatsen waar zijn paaltjes de
grond in moesten. Hy was opmerkzaam
gemaakt door een berichtje dat de ge
meente de eigenaar van een stuk grond
zocht in verband met rioleringswerk
zaamheden.
Wel erg veel"
Toen de paaltjes stonden ging Haw
ley naar de rechtbank. Mevrouw Ed
gar, de substituut-griffier, zag de nota
rieel erkende akte die Hawley mee
bracht even door en zei: „Wat? De
hele stad?"
Zy haalde Wylie Carlyle, een andere
griffier, erbij. Die zei: „Gunst, deze keer
claimt u wel erg veel
Maar de griffier, die tenslotte ook in
consult geroepen werd, moest conclu
deren dat er niets aan haperde. „Dit
is een notariële akte waar niets aan
mankeert en derhalve zal ik hem in
schrijven. Kosten dezes 2 dollar 80".
Hawley betaalde graag en ging toen
vergenoegd door Laguna Beach wan
delen. Het allesbehalve armoedige stad
je, thans zijn bezit, lag er vreedzaam
bij, vond hij
Iemand die eigenaar is van enkele
stukken grond in het stadje zei mistroos
tig: „Eigenlyk moest je erom lachen".
Maar hy lachte niet. Het gemeente
bestuur kykt ook sip.
Hawley heeft, doodernstig, meegedeeld
dat hij bereid is de grond waarop het
stadje staat in zyn geheel aan het ge
meentebestuur te verkopen. Voor 90 mil
joen dollar en dat is, zoals Hawley zei:
„Een heel schappelijke prys. Ik haal ze
het vel niet over de oren
de kiezers steunt en al van 1939 af re
geert, wenst die oude, uit 1907 daterende
wetgeving veranderd te zien. Kapitaal
is voor haar een noodzakelijk hulpmid
del en of dit nu van Noorse of buiten
landse oorsprong is maakt voor haar
geen verschil.
Zij zond Trygve Lie als ambassadeur
in buitengewone dienst naar kapitaal-
sterke landen om daar mede te delen,
dat men vreemd kapitaal voortaan wel
kom zou heten en de bepalingen dien
aangaande zou gaan verzachten. Een
Engels concern, dat een papierfabriek
in Noorwegen wilde stichten, werden
geen moeilijkheden in de weg gele^
Aan de overneming van een Noorse werf
door het concern-Verolme werkte de re
gering van Noorwegen mede.
Brochures met kritiek
Evenwel is er uit de oppositie en wel
licht ook uit eigen rijen kritiek gekomen.
Er verschenen in januari j.l. zelfs een
paar brochures, waarin de regering be
voordeling van het buitenlandse kapi
taal boven het Noorse verweten wordt.
Het hjemkjope (terug kopen) van aan
delen, die in buitenlandse handen ge
raakt waren, wordt daarin als een lof
waardig streven voorgesteld. Het is als
of het om vaderlandse grond gaat, die
door een zwart schaap in de familie
is vervreemd en nu door brave nazaten
weer bij stukjes en beetjes ter herstel
van het familiebezit wordt teruggekocht.
In deze brochures staat meer te lezen.
De auteur, een bekend advocaat met
een leidende positie in de papierin
dustrie, werpt de regering voor de voe
ten na de oorlog papierfabrieken, waar
de staat aandelen van bezat, als onren
dabel te hebben willen stilleggen, terwijl
juist deze fabrieken, toen het plan ver
ijdeld werd, in hoge mate hebben bijge
dragen de deviezenkas van het rijk te
spekken doordat zij een aanzienlijke
exportwinst opleverden.
Nog minder aangenaam moet het de
regering in de oren klinken, dat de
auteur aan de grote klok hangt, dat de
regering een aantal jaren exportpremies
van de papierindustrie heeft geheven en
daar de gaten in de begroting mee heeft
gestopt. Finland en Zweden hieven ook
exportpremies maar daar werden de
enorme bedragen, die daarmede ge
moeid waren, gereserveerd voor tijden
van neergang. Deels zyn die gelden te
ruggegeven, deels komen ze nu be
schikbaar.
Het wordt hoogst onbillijk gevonden
de Noorse papierindustrie aldus lasten,
te hebben laten dragen, die over het
gehele volg verdeeld hadden moeten
worden En daar valt wel iets voor te
zeggen. Het resultaat is geweest, dat
men in die bedrijven nu geen kapitaal
kon vormen voor modernisering en
daarom aangewezen was op buitenland
se hulp. De Marshall-fondsen zijn er
gedeeltelijk voor gebruikt, maar er is
meer voor nodig om de Noorse industrie
niet achter te laten komen. Nu deze
premieheffing bij de vrijhandelsover
eenkomst der „Zes" als strijdig met het
beginsel van de vrijhandel is verboden,
krijgen de Zweedse en Finse bedrijven
grote sommen terugbetaald.
Aluminiumbedrijven
De investeringen in Noorwegen van
na de oorlog zijn voor een aanzienlijk
deel in de aluminium (staats) bedrijven
gedaan. Met Canadese bijstand. De re
gering heeft daar een gelukkige hand
in gehad. Minder gelukkig was zij met
de stichting van een aantal staalbedrij
ven annex elektrische centrale in Mo-i-
Rana, aan de poolcirkel. Daar worden
de laatste jaren verliezen geleden.
Twee Zweedse
ons terfelij ken
en
(Van onze Scandinavische correspondent)
Par Lagerkvist, lid van de Zweedse Academie (de achttien wijzen,
die niet in de laatste plaats tot taak hebben de Nobelprijskandidaten
voor litératuur te wegen en er elk jaar een of twee zwaar genoeg te
Vinden voor een hele, resp. halve Nobelprijs) is in 1931 zelf met die
prijs bekroond. Hij kwam in de van oorlogsdreiging vervulde jaren '30
voor het internationale voetlicht met zijn novelle ,,De Beul", later tot
toneelspel in moderne stijl omgewerkt. Ook in Nederland werd het op
gevoerd, met Albert van Dalsum in de titelrol. Wie het gezien hebben,
herinneren zich het stuk als een der hoogtepunten van het toneelleven
in het vooroorlogse Nederland.
soon, waar gewone mensen geen raad
mee weten. Hij schreef zijn meest be
kende werk „Barabbas" en een ander
„Sybille, priesteres van Delphi". En, zo
als de uitgever vermeldt: hij „schonk"
in 1960 aan zijn lezers „Ahasverus'
dood". Het is opnieuw, en weer anders
dan Barabbas, het getuigenis van een
verscheurde ziel, een visionair werk, vol
rampen en rampzaligheden, als steeds
eigenlijk leidend naar de ondergang.
Het werkt vaak onaards maar is krach
tig geschreven. In „Ahasverus' dood"
worden wij met drie figuren uit een
pelgrimsstoet naar Jeruzalem vertrouwd
gemaakt:
1. Tobias de moordenaarwiens beter
'ik boven komt als hij een gestig
matiseerde dode vindt en dan pel-
Nieuwe literatuur
iu Scandinavië
Het stond midden in de eigen ver
warde tijd en zijn anti-fascistische ten
dens bracht het Amsterdams Toneel nog
in moeilijkheden. Dat kon in die dagen.
Achteraf mag Van Dalsum er trots op
zijn als artiest de beul van Europa eer
der herkend te hebben dan vele anderen,
die zijn uitvoering veroordeelden.
Par Lagerkvist is sindsdien met tal
van boeken gekomen: vrijwel'alle novel
len of gedichten en maar één roman
van grootsere conceptie namelijk „De
Dwerg". Elk dezer prozawerken is ge
bouwd rond de figuur van een halve
duivel of halve heilige, een mystiek per-
Oat is pas je ware beleg:
Sandwichspread van Calvé:
smeuïg en vers uit de
vacuümpot: pssst... proef!
U MA AKT ER MÉÉR
VAN MET CALVÉ!
Internationale deelneming in dit pro
ject is niet tot stand gekomen. De Zwe
den hebben het project bestudeerd en
zich afzijdig gehouden.
Propaganda, in Nederland gemaakt,
voor deelneming in een te stichten bui-
zenfabriek, daar ginds in de winterse
duisternis en de zomerse middernacht
zon, was eveneens vruchteloos. Sinds de
grondstoffenprijzen zyn gaan dalen
worden er verliezen geleden, die naar de
oppostie zegt door de belastingbetalers
moeten worden opgebracht. De regering
kan echter tot dusver nog wijzen op
winst, bij de aluminiumsmelteryen ge
maakt, welke daar ruimschoots tegenop
weegt.
Het paradoxale verschijnsel doet zich
intussen voor, dat de socialistische rege
ring het kapitaal voor zich tracht in te
nemen en de kapitalistische oppositie
foei roept over die vrijerij naar vreemd
kapitaal.
Keuzeprobleem
Men kan de kwestie ook zo stellen:
er is te weinig kapitaal om iedereen aan
het werk te houden en om de indus
trieën te doen bloeien. Moet men nu
met het weinige, dat uit de arbeid van
het Noorse volk opzy gelegd kan worden,
het vreemde kapitaal uit de inheemse
oude industrieën uitkopen of moet men
het in nieuwe beleggen?
Bij keuze van het eerste wordt het
eigen nationale conjuctuurrisico, dat
met de oude bedrijven wordt gelopen,
sterk vergroot en verkrygt men geen
nieuwe bedrijven en geen grotere werk
gelegenheid. By keuze van de tweede
oplossing krijgt men die wel en wordt
het risico met aandeelhouders buiten de
landsgrenzen gedeeld. Zou dat niet de
voorkeur verdienen?
Het in de brochures ten gunste van
de uitkoop der buitenlanders gebezigde
argument was, dat die aandeelhouders
(de Londens agenten van de bewuste
papierfabrieken, die 18 pet. der aande
len bezaten) toch geen verstand van
het leiden van een Noorse papierfabriek
hadden.
Maar, vraagt men zich onwillekeurig
af, aandeelhouders leiden het bedrijf
toch niet? En als de agenten in het
buitenland, medewerkers dus, aandelen
in de fabrieken bezitten, die zij verte
genwoordigen, kan dat toch ook een
voordeel zijn? Een stimulans immers
voor hun activiteit?
Blijf van tie hoek af!
FOUT II!
parkeert te dicht bij
de hoek en belemmert
tevens het uitzicht
In de centra van de grote steden is
het parkeren een heel probleem. Zo'n
groot probleem zelfs, dat een enkele
automobilist welbewust zijn wagen ver
keerd parkeert alleen maar om hem
kwijt te zfjn.
Zo staan er wel auto's by straathoe
ken: TE dicht by straathoeken,
waardoor zy het uitzicht van het overige
verkeer belemmeren en zomede de oor
zaak kunnen zyn van een ongeval,
Als u de neiging heeft uw auto op
zo'n plaatsje te zetten, vraagt de ANWB
u niet alleen te denken aan het risico
van een flinke boete, maar ook aan het
risico dat een ander loopt door uw ver
keerd parkeren.
grim ivordt; hij is er steeds van
overtuigd, dat hij het recht heeft
verbeurd om het heilige graf te
mogen bezoeken;
2. Diana, de verpersoonlijking van
het natuurkind, dat gedoemd is
ten ondffr te gaan zodra het met
de beschaving in aanraking komt
maar dat in staat blijkt tot de
grootst mogelijke offers voor an
der er welzijn
3. Ahasverus: deze legendarische fi
guur wordt nergens in het boek
met name genoemd, behalve in de
titel; het is de opgejaagde eeuwige
buitenstaander, die aan niets deel
mag hebben wat hem met ande
ren zou kunnen verenigen, niets
dan dat ene onvermijdelijke, de
dood.
Lagerkvist is ook in dit boek zichzelf.
Hij dingt niet naar de gunst van zyn
publiek. Hy is een extreem ongenaak
bare, schuwe figuur en het is ons in
ziens meer de uitgever dan de auteur,
die zijn publiek het boek schenkt. Lager
kvist zelf treedt in hef openbaar niet
op. Hy is zelf al lang een buitenstaand
waarnemer en te denken, dat hy een
boek in een warenhuis zou signeren, is
ongerijmd!
Kolentremmer op hoge post
Het Zweeds is een taal, waarin veel
verzen geschreven worden. Zweden heb
ben een natuurlyke aanleg voor het
technische. Heel kleine jongens ziet men
met aandacht en spanning zich verdie
pen in de werking van een machine en
hoort men vaak opmerkingen maken,
die volwassen aandoen en welke men
van de meeste volwassenen in andere
landen niet of nauwelijks kan verwach
ten. Veel uitvindingen staan op Zweed
se naam. Het volk telt knappe inge
nieurs, chirurgen, chemici, schaakspe
lers en verzenmakers. Ook de dichtkunst
in zijn hoogste vormen alsmede het ver
mogen om een gedicht te waarderen,
vereist een zekere vaardigheid.
Er komen in Zweden dan ook veel
oorspronkelijke verzenbundels op de
boekenmarkt. Dit seizoen kwam Harry
Martinson met „Vagnen" (De wagen),
een bundel, waarin onder meer de auto,
de dictator van onze tyd, de slaaf van
de moderne mens, meer wordt uitge
beeld en uitgescholden dan bezongen.
Harry Martinson, wiens roman „De
weg naar Klockrike" het epos over
een landloper ook in Nederland be
kendheid kreeg (wanneer komt de
pocket?), is sedert enkele jaren lid van
de achttien dat deftige gezelschap
„onsterfelijken", waarvan ook Lagerkvist
deel uitmaakt. Toen hij gekozen werd,
ging er een golf van verwondering, maar
ook van voldoening door het Zweedse
volk. Voor het eerst was een arbeiders
jongen, een gewezen kolentremmer van
oceaanboten, tot deze hoge post geroe
pen.
En hij moest, bij het innemen van
zyn genummerde zetel, de overleden
voorganger op deze stoel herdenken en
aldus een eeuwige plaats in het boek
der geschiedenis verlenen.
Achtergelaten
Toen kort daarna in zyn geboorte
plaats Gothenburg een literaire avond
ter gelegenheid van zyn vyftigste ver
jaardag werd gegeven, zat er ergens in
de zaal een oude vrouw zachtjes te hui
len. De heer, die naast haar zat, vroeg
deelnemend wat er aan scheelde. En
zy vertelde hem en hij later ons
wat er aan schortte. Zy was alleen
haar ontroering maar niet meester ge
bleven, het had niets te betekenen.
Zij had alleen moeten denken aan
ruim veertig jaar geleden toen ze een
huilende jongen op de stoep van het
spoorwegstation aantrof. De negenjarige
knaap vertelde haar, dat zijn ouders,
met duizenden anderen uit het toen
maals doodarme Zweden, naar Amerika
vertrokken waren. De boot was weg. Hy
had gedacht, dat ze hem mee zouden
nemen, maar dat hadden ze niet ge
daan! Hy was eenvoudig achtergelaten
en hy had geen dak boven het hoofd!
Zy had hem toen meegenomen en op
gevoed. Ze was deze avond uitgenodigd,
nu welvarend Zweden ter ere van de
grote proletarische dichter een
feestavond gaf. Want die jongen heette
Harry Martinson.
wy besluiten met enkele vertaalde ci
taten uit „Vagnen":
„Nu ik dagelijks zwerf in Jagan-
natha
ben ik dagelijks dankbaar voor wat
zij mij schenkt;
zij deint mij voort in haar warme
omarming,
als ik klaag is het slechts om ob
stakels op Jagamiatha's weg,
om een spat boze modder in haar
heilige olie,
om de heidense schreeuw van de
dwaze pelgrim
onder Jagannatha's wielen
Zodra hij de innerlyke spanning over
de huidige verhouding menstechniek
heeft overwonnen, keert hij terug tot
zyn oude liefde: de verhouding mens
natuur (die overigens in Zweden ook
nog steeds hoog in koers staat)
NACHTELIJK ONWEDEB
Uit de circulatie genomen oudjes
ontwaken in hun slaapvertrek;
zij kijken de nacht in
luisterend naar 't zich verwijderend
gerommel.
Zij praten wat, vergelijken met vroe
ger dagen
maar niets is er nieuw meer;
de zomerse hagel slaat toe als voor
heen,
slagregen striemt de velden in ver
zwegen land".
Chinezen uit Siam
naar Formosa
Morgen zal een begin gemaakt wor
den met 'evacuatie van vroegere Chi
nees-nationalistische soldaten uit een
gebied in noord-Thailand (Siam) dat
grenst aan Birma en Laos.
Deze nationalisten, die na de Chinese
burgeroorlog in 1949 naar Birma vlucht
ten, zyn onlangs naar Siam uitgewe
ken nadat Birmese troepen een offensief
tegen hen hadden ingezet.
